Το κάλυμμα

Το μεταλλικό ανοξείδωτο κάλυμμα της καπνοδόχου

στριφογυρίζει με το ελαφρύ αεράκι

οι πολλές του πτυχές αντανακλούν το φως του ήλιου

και το στέλνουν στα μάτια μου σαν ασημόχρωμο ψάρι

που αντί να πλέει μέσα στα νερά

αιωρείται πάνω απ' τα κεραμίδια.

Το παιδάκι

Παιδάκι εσύ

που περνάς στο δρόμο

κάτω από το μπαλκόνι μου

κρατώντας απ' το χέρι

τη μητέρα, τη θεία, τη γιαγιά σου

και ρωτάς με την τραγουδιστή

σα μελωδικού πτηνού γλυκιά φωνούλα σου

απορίες για τα πάντα

κι όλο εκφράζεις έκπληξη και θαυμασμό

για τη γατούλα, για το λουλούδι

για το μεγάλο δέντρο, για το ωραίο σπίτι

κι αυτή απαντά κουρασμένη

εκνευρισμένη, ανυπόμονη

με μια φωνή που μοιάζει με κρωγμό

ενός δυσοίωνου και δύσμορφου πουλιού

σαν κόρακα με μαύρα τα φτερά, τα μάτια

όρνεου με καμπούρα και γυριστό το ράμφος

αχ! παιδάκι σε παρακαλώ

μη γίνεις σαν κι αυτή, μη γίνεις.

 

Μικρός διάλογος, εν μέρει ομοιοκατάληκτος, μεταξύ ιδιοκτητρίας και ενοικιαστού

 - Το δείπνο που επαρασκεύασα χθες βράδυ, προέκυψεν - εκ παραδρομής - ιδιαζόντως αλμυρό.

- Μα πώς τα λες έτσι περίεργα, καθαρευουσιάνικα κυρ Δάσκαλε... τέλος πάντων σε κατάλαβα. Μα δε σού 'πα πως θέλει καλό ξαρμύρισμα ο μπακαλιάρος για να κάνεις τη σούπα; Και τί απόκαμες;

- Κατανάλωσα δυο πιάτα καθότι ήμην πεινασμένος μα εγειρόμην καθόλην τη διάρκεια της νυκτός κι έπινα άφθονον νερό...

- Α!, γι αυτό σε είδα τα ξημερώματα να τρέχεις με το νυχτικό και τη σκούφια στο "μέρος"...

- Ω, ναι, με συγχωρείτε. Θαρρώ μάλιστα πως κρυολόγησα διότι είχε και ψύχος φοβερό.

- Κάτσε να σου κάμω εγώ ένα τσάι του βουνού με μέλι και γαρύφαλλο και μια δαχτυλήθρα τσίπουρο μέσα και θα γενείς περδίκι.

- Μα πόσο σας ευχαριστώ καλή μου κυρία Αργυρώ!

Χωρίς

Σύστημα

προσπάθεια

πειθαρχία

στόχους

διάθεση

αυτοσυγκράτηση

έμπνευση

μόρφωση

γνώσεις

γούστο

τρόπους

κρίση

βάθος

συνέπεια

σοβαρότητα

ειλικρίνεια

θάρρος

πρωτοβουλία

συγκέντρωση

εργατικότητα

πίστη

εξοχικό

θέα

σκάφος

πικάπ

γάτα

σκύλο

ερωμένη

αδέρφια

πατέρα

μάνα.

Τόσο απλά

Τηλεφώνησε το μεσημέρι της Παρασκευής. Είπε θα περνούσε για λίγο το απόγευμα. Τελικά έκατσε αρκετά. Μιλούσαμε, γελούσαμε, ήταν ωραία και ζεστά. Πρότεινε να μείνει το βράδυ. Δέχθηκα. Προσφέρθηκε να ετοιμάσει ένα απλό δείπνο, με ό,τι μπορούσε να βρεθεί στην εργένικη κουζίνα μου. Της παραχώρησα πλήρη ελευθερία στο χώρο και τα όποια εντός του διαθέσιμα. Εγώ έκλεισα τις μπαλκονόπορτες. Είχε καλό καιρό όλες τις τελευταίες γλυκές μέρες της άνοιξης μα όταν νύχτωνε έπιανε ψύχρα. Άναψα κεριά, έβαλα ένα κοντσέρτο κάποιου από αυτούς τους πολύ καλούς σύγχρονους Βρεττανούς συνθέτες που ποτέ δε μπορώ τα ονόματα τους να θυμηθώ. Άκουγα ήχους ετοιμασίας από μέσα, σε λίγο ήρθαν και μυρωδιές. Πήγα στο υπνοδωμάτιο ν΄αλλάξω σεντόνια και σκεπάσματα στο κρεββάτι.  Όταν τελείωσα (είμαι πολύ αργός) στο τραπέζι υπήρχαν πιάτα, μαχαιροπήρουνα, ένα μπουκάλι κρασί, ψωμί, τυρί, μπαχαρικά και μετά προσγειώθηκε στο κέντρο μία γαβάθα με αχνιστές, βραστές πατάτες.

Βγάλ' το από μέσα σου

Κι αφού δεν έχω

σε ποιόν να τα πω

να μαλακώσει 

λιγάκι ο πόνος μου

γυρνώ στους δρόμους

με περνάνε για τρελλό

και τί να κάνω

μιλάω μόνος μου.

Ο κατάλογος των μοναδικών (και μοναχικών) περιπτώσεων

Το σχολείο του ενός μαθητή

η εκκλησία του ενός πιστού

το βιβλίο του ενός αναγνώστη

το φυλάκιο του ενός στρατιώτη

η ψαριά του ενός ψαριού

ο εραστής του ενός συντρόφου

η ορχήστρα του ενός μουσικού

το μενού του ενός πιάτου

ο καπνιστής του ενός είδους ταμπάκου

ο πότης του ενός είδους ποτού

ο συγγραφέας του ενός βιβλίου

ο συνθέτης του ενός έργου

η μάχη του ενός πεσόντος

ο αθλητής του ενός μεταλλίου

η ομιλία του ενός ακροατή

η παράσταση του ενός θεατή

ο ζωγράφος του ενός μοντέλου

το χωριό του ενός κατοίκου

το τραγούδι του ενός στίχου

η γιορτή του ενός καλεσμένου

η φυλακή του ενός κρατουμένου

το κόμμα του ενός ψηφοφόρου

η πανσιόν του ενός δωματίου

το παιγχνίδι του ενός γύρου

το βασίλειο του ενός υπηκόου

η συνταγή του ενός συστατικού

η εφημερίδα του ενός φύλλου

το περιοδικό του ενός τεύχους

το κυνήγι του ενός στόχου

το στόμα του ενός δοντιού

ο αφέντης του ενός σκλάβου

ο υπάλληλος τους ενός εργοδότη

το καλοκαίρι του ενός μπάνιου

η γκαρνταρόμπα του ενός κοστουμιού

η συνέλευση του ενός μέλους

η διαδήλωση του ενός ατόμου

το ιστολόγιο της μιας δημοσίευσης

... συνεχίζεται...

Άπλυτα

Ποτέ δεν πλένω

πριν πρώτη φορά φορέσω

τα ρούχα που αγοράζω

και τί θα πάθει δηλαδή

το αγνό και άσπιλο το δέρμα μου

αν έρθει σε επαφή

με κάποιους κόκκους σκόνης

απ' τα πατώματα εργοστασίων

στην Κίνα, στη Μαλαισία, στο Μπαγκλαντές;

ή με σταγόνες τίμιου ιδρώτα

που έχουν το ύφασμα εμποτίσει

σκληρά εργαζόμενων

και κατά πάσα βεβαιότητα

χαμηλότατα αμειβόμενων συνανθρώπων μας

ανδρών και γυναικών -κι αλίμονο- παιδιών

από την Κίνα, τη Μαλαισία, το Μπαγκλαντές;...

Στίχοι διάφοροι του περιώνυμου Πέρσου ποιητού Αχταρμάση

Οι κυνικοί πασατέμποι πορεύονταν

αδιανόητα θρύλοι

φασιανοί περιβόητοι τέμνονταν

αντιθέτως οργίλοι

 

Αφού μοιράζεις το κούτελο

με ψιλή οχλαγωγία

δες και σύντομα πέδιλα

σαν κραυγής ευλογία

 

Δεν περνάς υποτείνουσα

με ασύμβατο πάθος

ένα στρέμμα ψηλάφισα

με κουμπιά πού 'ταν λάθος

 

Κλινοσκεπάσματα άυλα

συνιστούν φάλτσο μπόγο

τζαμαρίας εκτόπισμα

προκαλεί στείρο ψόγο

 

Μονοκινητήρια γόνδολα

στρώνει την πέρα τιμή σου

ένας κρίκος γραμμόφωνα

ζυμώνει τη δύναμη σου

 

Ίππος βαθύς κι ανοξείδωτος

καθιερώνει τη μέρα

τραμ που εξακοντίζεται

κι αφομοιώνει παντιέρα

 

Με ενέχυρο τσιριτσάντζουλες

θα υπερβείς μαυσωλείο

τόσο κρίμα απογείωσης

είναι φιάσκο και λείο

 

Το σαρδόνιο σου ενδιαίτημα

στριφώνει μπάσα κασόνια

η σκακιέρα που βούιξε

περιούσια κορδόνια

 

Αλκατράζ που ίσως στρίμωξε

κάποιον αβίαστο μάγο

σε υποβρύχιο περίτρανο

βρες τον φιλόδοξο τράγο

 

Κόντρα σινιάλο αμφίδρομο

με χθεσινό το φουρνέλο

το μέλλον κραδαίνει πιο σύντομο

καθώς διογκώνει σκαρπέλο

 

Αναστήθηκε γρήγορα σύγκορμος

νουνεχής μυρμηγκοφάγος

ο σουλτάνος αφέθηκε βόστρυχος

συντηρώντας γλυκόπικρο άλγος

 

Σουλτανίνα με τρυκ κλωθογύριζες

και σημείωνες επίδομα φόνου

δε γυρίζω με καρμπόν και αντίποινα

στη σκηνή του υπόξινου χρόνου

 

Πέρα δώθε φορτηγό ανατείνεται

σε μια φάλαινα που βιώνει μονάδες

κάθε βίδας ελπίδα εντείνεται

με ανυπόστατα κιχ τις ραγάδες

 

Κούφια η ώρα που σού ΄λειψα σύγκορμος

και δειλός σαν το γλάρο που σκάει

ω, τη μέρα που ο πλανήτης καρφώθηκε

θα φανεί ποιός τη βίδρα τολμάει

 

Σέρνεις φόβους κι αναπολείς πρίμα κάστανα

που σου λείπουν στο στεγνό αεροσκάφος

δε βιώνεις μαζούτ κι έτσι ανάσανα

ως σου γνέφει μονοσήμαντος τάφος

 

Αργυρούπολη, Μπρυζ, Χονολούλου, Οντάριο

μ΄ένα κέρμα σα βαθύ κατσαβίδι

Σιδηρόκαστρο, Βιέννη, Γιοχάνεσμπουργκ

σπέρνει αντίθετα χνώτα το φίδι

 

Με καθεστώς πολυώνυμο έλκεσαι

σε παραδόπιστη σύννομη σφαίρα

αν θα δεις μιας κοπής την αντίδραση

φρίκης την καθαγιασμένη φλογέρα

 

Οσονούπω νυχτώνει με σύνδρομα

και ανάξιους δρυοκολάπτες

δε θαρρείς κάθε τάχα πως βάφεται

από φειδωλούς, ασύμμετρους ράπτες;

 

Μια σημαία στο κύμα ξεκόλλησε

από το μετείκασμα της παρρησίας

κάποιον κόκκο σίγουρα ρώτησες

με σπουδή στιβαρής αμνησίας

 

Τί σου έλαχε ξάγναντο σήμερα

κι αν πακτώσεις αριθμούς με το νου σου

μη μονοιάζεις με πυγμαίο θρασύτατο

του παρείσακτου φράξε στενού σου

 

Καν μη τι ο θε να αλί ων σαν π.χ. αμήν τίποτα

και προχώρα περίλαμπρος όντας

αν σου φέγγει το κότερο έρποντας

μη ζορίσεις τη φόδρα της σπόντας

 

Ψιττακός ολόγιομος έθαλπε

φρούδες μάνικες με σήψη και νάζι

αποστόμωνα πρίσματα ερίφια

με γκρι γνώμονα κι όσιο χαλάζι

 

Σαν τα τείχη ανειδίκευτου πάστορα

που αντιβαίνουν σε κάνιστρο πλάι

σου δανείζω μια ξύστρα και δίνομαι

πριν τριτώσει το φαύλο αγλάι

 

Μπικ παλιούς μαστορεύεις μα δύστοκα

ξηρασίας χιονιστής αναλόγως

στο κραταιό ομνύεις το έδρανο

κι αλυχτάς "Εν αρχή ην ο Λόγος".

Φετινό ξεκίνημα

Μεταφορά του εισαγωγικού κειμένου της πρώτης δημοσίευσης του 2021, με μικρές μόνο αλλαγές ή προσθήκες, κατά τ' άλλα ισχύει ακριβώς (γι αυτό λέγεται και παράδοση):

Εκλεκτοί αναγνώστες, επισκέπτες και φίλοι, το ιστολόγιο σας εύχεται: αίσιο το νέο έτος 2022, ευτυχές, με υγεία και καλή καρδιά. Τηρώντας τη σχετική παράδοση (βλ. και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ), έτσι και φέτος ανήμερα την Πρωτοχρονιά, αλλάχθηκαν οι σελίδες του επιτραπέζιου ημερολογίου με νέες και από αυτές του προηγούμενου έτους επιλέχθηκαν ορισμένες όπου σημειώνονται κάποια σημαντικά γεγονότα και οι προορισμοί μετακινήσεως, αποτελώντας ένα είδος αποτίμησης μίας χρονιάς που όπως -υποθέτω- και άλλες, όπως άλλωστε ο βίος μας όλος, είχε οπωσδήποτε στιγμές κακές, είχε ασφαλώς και στιγμές καλές, παρότι και αυτή κυριαρχήθηκε από τη συνεχιζόμενη παγκόσμια πανδημία...

 Έχουμε λοιπόν και λέμε για το 2021:

 

1 Ιανουαρίου: Καλή χρονιά!

27 Μαρτίου: 4 χρόνια "άνευ"! (επέτειος)

20 Απριλίου: Χρόνια (53) πολλά (γενέθλια Χ.Δ.Τ.)

13 Μαΐου: Επανέλεγχος, πάω στο νοσοκομείο

30 Μαΐου: Φεύγουμε για Μέθανα (όπως και πέρυσι, την ίδια μέρα)

11 Ιουνίου: Φεύγουμε για λίμνη Πλαστήρα

18 Ιουνίου: Φεύγω για Μέθανα

10 Ιουλίου: Φεύγουμε για Χανιά

30 Ιουλίου: Φεύγουμε για Βίλια

6 Αυγούστου: Φεύγω για Μέθανα

20 Αυγούστου: Φεύγουμε για Μέθανα

3 Σεπτεμβρίου: Φεύγω για Μέθανα

9 Σεπτεμβρίου: Φεύγουμε για Πήλιο

17 Σεπτεμβρίου: Φεύγουμε για Βίλια

23 Οκτωβρίου: Φεύγουμε για Μέθανα

27 Οκτωβρίου: Φεύγω για Χανιά

11 Νοεμβρίου: Πάω στο νοσοκομείο για εξετάσεις και επανέλεγχο

 

...και τέλος.

 Και του χρόνου με υγεία!

Ονόματα ποληομοιοκατάληκτα

Στη Σεβίλλη, στη Σεβίλλη

τον Βασίλη, τον Βασίλη

βρε Βασίλη στη Σεβίλλη

αχ! Βασίλη

Στη Ζυρίχη, στη Ζυρίχη

τον Ευτύχη, τον Ευτύχη

γεια Ευτύχη στη Ζυρίχη

γεια σου Ευτύχη

Στο Βερολίνο, στο Βερολίνο

με τον Ντίνο, με τον Ντίνο

Ντίνο να! στο Βερολίνο

μπράβο Ντίνο

Στη Βαρσοβία, στη Βαρσοβία

η Ζηνοβία, η Ζηνοβία

ε! Ζηνοβία στη Βαρσοβία

α! Ζηνοβία

Στη Φλωρεντία, στη Φλωρεντία

η Κωνσταντία, η Κωνσταντία

ω! Κωνσταντία στη Φλωρεντία

ναι Κωνσταντία

Στο Βουκουρέστι, στο Βουκουρέστι

με τον Ανέστη, με τον Ανέστη

λοιπόν Ανέστη στο Βουκουρέστι

εύγε Ανέστη

Στο Εδιμβούργο, στο Εδιμβούργο

τον Λυκούργο, τον Λυκούργο

ώπα Λυκούργο στο Εδιμβούργο

άλα! Λυκούργο

Στη Γλασκώβη, στη Γλασκώβη

νά 'σου η Νιόβη, νά ΄σου η Νιόβη

φτού 'σου Νιόβη στη Γλασκώβη

κούκλα Νιόβη

Στην Πασαντίνα, στην Πασαντίνα

η Ματίνα, η Ματίνα

χαίρε Ματίνα στην Πασαντίνα

πω πω Ματίνα

Στο Σικάγο, στο Σικάγο

τον Πανάγο, τον Πανάγο

πως Πανάγο στο Σικάγο;

έτσι Πανάγο;

Στο Οντάριο, στο Οντάριο

με το Μάριο, με το Μάριο

καλώς το Μάριο στο Οντάριο

δόξα στο Μάριο

Στην Καρδίτσα, στην Καρδίτσα

τη Μαρίτσα, τη Μαρίτσα

πού ΄ναι η Μαρίτσα στην Καρδίτσα;

να η Μαρίτσα!

Στη Μαδρίτη, στη Μαδρίτη

τη Μελίτη, τη Μελίτη

ολέ Μελίτη στη Μαδρίτη

βάμος Μελίτη

Στη Βοστώνη, στη Βοστώνη

τον Αντώνη, τον Αντώνη

και πού Αντώνη στη Βοστώνη;

εκεί Αντώνη!

Νωθρά κουνούπια το Νοέμβρη

Κουνούπια το Νοέμβρη

πού ξεφυτρώσατε εσείς;

την ύπαρξη σας είχαμε ξεχάσει

από τότε που άλλαξ' ο καιρός

φαίνεται οι πρόσκαιρες, πρόσφατες

απροσδόκητες οι ζέστες

σε συνδυασμό με την πολλή 

την υγρασία είν' η αιτία

οι τελευταίοι της γενιάς σας είσαστε 

οι τελευταίοι μιας εποχής

με όλα τα ενοχλητικά γνωρίσματα ωστόσο

το δαιμονισμένο βούισμα μες στ΄αυτί

την ώρα που κοιμάσαι

τα τσιμπήματα, τη φαγούρα που σε ξυπνούν

και νυσταγμένος ψάχνεις

πού στο καλό αποθήκευσες τ΄αντικουνουπικά

τη λοσιόν, τις ταμπλέτες, τα φιδάκια...

στον τοίχο είστε ορατά άμα το φως ανάψει

και κάπως διαφορετικά απ' τα προγονικά αδέρφια σας

πιο νωχελικά, σα ναρκωμένα

όχι με τα ταχύτατα αντανακλαστικά

που τά 'κανε να εξαφανίζονται

και να ξεφεύγουν απ΄την τεντωμένη την παλάμη

που χτύπαε να τα συνθλίψει μα έβρισκε κενό...

Α! νωθρά κουνούπια του Νοέμβρη

μη σας γελά που τώρα

για σας μιλώ με τρόπο μπορεί ρομαντικό

ή κ' ίσως ακόμα κάπως ποιητικό...

Σα βρω την ευκαιρία

χωρίς αιδώ καμμία

ή δισταγμό ή τύψη

μ' αμείλικτο το χέρι

σας λειώνω, σας πατώ. 

Την ώρα εκείνη...

Κι αν έχεις κύκλο με ανθρώπους

φίλους, συγγενείς, σύντροφο, σύζυγο, παιδιά

μπορεί νά 'ναι κάπου τριγύρω ή κοντά

όμως ρόλο πολύ δεν παίζει

καθώς την ώρα κείνη

κι ας μην είσαι άσχημα ή βαριά

με σοβαρά συμπτώματα 

ή σε ταλαιπωρεί κάποιος μεγάλος πόνος

για το αίσθημα μιλώ, πως ότι δηλαδή

στην κλίνη ή την καρέκλα του ιατρού

εν τέλει είσαι τελείως μόνος. 

Γλέντι στου Φαρφουλά

 

             αφιερωματικό
             δημοσιεύεται κατόπιν της ευγενικής αδείας που παρασχέθηκε
             υπό του αφ-ιερωμένου Δ.Κ.

                                            ευχαριστίες
                                       ο αφ-ιερέας Χ.Δ.Τ. 

Τα παλιά τα χρόνια, στο χώρο των εκδόσεων - βιβλιοπωλείου "Ο Φαρφουλάς", προς την αρχή της οδού Μαυρομιχάλη, πλάι από το ιστορικό κτίριο του Φυσικού - Χημείου, στο κέντρο της Αθήνας, πολλά βραδάκια όταν ο καιρός ήταν γλυκός, αλλά και -συχνότερα- τα μεσημέρια του Σαββάτου, γίνονταν συγκεντρώσεις με αφορμή παρουσιάσεις, ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις. Οι φίλοι του Φαρφουλά, βιβλιόφιλοι διάφοροι αλλά και άλλοι ετερόκλητοι, συναθροίζονταν εκεί. Μετά το πέρας της εκδήλωσης, τη συνοδεία αναψυκτικών, οίνου, σπίρτων και μεζέδων, ξεκινούσαν συζητήσεις μεταξύ των παρισταμένων, λέγονταν νέα, χωρατά, ανέκδοτα κ.λ.π. Προοδευτικά η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιο ζωηρή και ευφρόσυνη, το κέφι άναβε, ξεσπούσαν γέλια, ανταλλάσσονταν πειράγματα, κάπου κάποιος ξετρύπωνε ή είχε φέρει μαζί του ένα μπαγλαμά, μια λύρα, ένα λαγούτο... Πιάνανε λοιπόν το τραγούδι, μερικές φορές και το χορό. Όταν, με το καλό, η μάζωξη τελείωνε, κινούσε ο καθείς για τον προορισμό του, όλοι ανάλαφροι και ευαρεστημένοι.

Αναπολώ τις εποχές εκείνες και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου, που μπόρεσα να είμαι εκεί, σε αρκετές από αυτές τις περιστάσεις. Τις προάλλες συνάντησα συμπτωματικά, φίλο παλιό από τις μέρες κείνες. Μιλούσαμε σχετικά και μου ανέφερε ότι είχε τραβήξει ένα μικρό βίντεο με το κινητό του από μια τέτοια γιορτή, θα τό 'ψαχνε και θα μου τό 'στελνε ως ντοκουμέντο. Πράγματι, ο καλός και συνεπής φίλος, μου το έστειλε λίγες μέρες μετά. Συγκινήθηκα παρακολουθώντας το, προσπάθησα να θυμηθώ αλλά δεν είμαι βέβαιος αν ήμουν παρών τη συγκεκριμένη ημέρα. Πάντως, το βίντεο αφορούσε βασικά την εκτέλεση ενός τραγουδιού, μιας "ρεμπετομαντινάδας", οι στίχοι της οποίας εμένα μου φάνηκε να προέκυψαν μάλλον εκείνη την ίδια στιγμή και όχι να ήταν εκ των προτέρων έτοιμοι - γραμμένοι, με άλλα λόγια δηλαδή μιλάμε για προϊόν της παλιάς και σπουδαίας τέχνης του αυτοσχεδιασμού. Επιχείρησα μιαν απομαγνητοφώνηση και μεταφέρω πιο κάτω τα λόγια, με κάποιαν επιφύλαξη (μικρή πάντως) καθώς το περιβάλλον είναι κάπως "θορυβώδες", από γέλια, παλαμάκια και επιδοκιμασίες. Μετά το πέρας της εκτέλεσης ακούγεται θερμότατο χειροκρότημα το οποίο κάποια στιγμή σκεπάζει ή - εκ μέρους αγνώστου - ηχηρότατη αναφώνηση: " Ε ρε γλέντιααα...!".

Ιδού οι στίχοι:

Αντιστάσου στην ανία

με καλή λογοτεχνία

Σύρε στη Μαυρομιχάλη

να ξεφύγεις απ' το χάλι

Πήγαινε στου Καράβολα

και δε θα νοιώσεις άβολα

Κι αν έχεις λίγο τον παρά

θε νά 'βρεις κάποιο Βουτυρά

Όπως κι έργα του Χρηστάκη

πού 'τανε σωστό μορτάκι

Κι ασφαλώς Παπαδιαμάντη

γεια σου Διαμαντή διαμάντι

Μόστρα κούκλα στη βιτρίνα

μέσα όλοι περνάνε φίνα

Βιβλιόφιλοι κι αλάνια

κι ο καπνός κάνει ντουμάνια

Μα κι απ' όξω οι γλεντζέδες

τσίπουρο, κρασί, μεζέδες

Και βαρούνε και το ντέφι

άμα έρχουνται στο κέφι

Ε ρε να ζήσει ο Φαρφουλάς

και να καπνίζει ο λουλάς

Γεια σου ρε φίλε Διαμαντή

που δεν την έχεις και κοντή

Βρε εδώ περνάνε ωραία

όλοι αντάμα και παρέα

Ώπα, ώπα κι ωπαλά

πώς γλεντούν στου Φαρφουλά!

Περί τέχνας διαφόρους προθυμότατος πλην όμως ούτε τόσον δα επιτυχής

 Σαράντα πήχεις έραψα

ένα μονό κολάρο

δυο μήνους ματσακόνιζα

το μεσιανό φουγάρο

 

Ξύλα, μαδέρια κάρφωνα

δε στέριωνε γιοφύρι

τα μερεμέτια μου άστοχα

στο τρυγοπατητήρι

 

Κοπάδια εξολόθρευα

βρώμικες κατσαρίδες

κι απέ τον τόπο γιόμιζαν

σμήνη από ακρίδες

 

Με τσιμεντοκονίαμα

κάλυβα χαραμάδες

μ΄άνοιγαν πάλε πιο βαθές

αμέσως σαν πηγάδες

 

Με τόπι καραβόπανο

σκάρωσα μιαν αιώρα

έπεσεν ο αιωριστής

κ' είναι στο γύψο τώρα

 

Βίδωσα όλους τους αρμούς

με δίχως παξιμάδια

λυθήκαν τα βιδώματα

τ΄άτιμα, τα ρημάδια

 

Εις το μεγάλο τα ταψί

έψεσα μια φτερούγα

και κάθε τζάμι άσπρισα

μες στου χωριού τη ρούγα

 

Εικόνες εζουγράφισα

με κολοβό πινέλο

μια βιόλα κατασκεύασα

χωρίς ούτε σκαρπέλο

 

Η βάρκα μου φουντάρισε

στο πρώτο της ταξίδι

και το κρασί που έβγαλα

το βάνουμε για ξύδι

 

Πα στο κορφί σκαρφάλωσα

στο όρος το μεγάλο

αλλά το ύψος μ' έκανε

τα σωθικά να βγάλω

 

Στην κοπελιά την έμορφη

έκανα μια καντάδα

μα η στρίγγλα μάνα μού 'ριξε

νερά απ' τη μπουγάδα

 

Σα φωτογράφος τράβηξα

τις πόζες εμπνευσμένες

πώς γίνηκε και ήτουνε

στη μέση όλες κομμένες

 

Μέταλλο σφυρηλάτησα

να σάξω δαχτυλίδι

μα βγήκε φάλτσο - τό ΄καμα

του κουδουνιού γλωσσίδι

 

Με το σουγιά εσμίλεψα

το κούτσουρο σε κόρη

ωραίο μου λέγαν ταίριαξες

κι ογλήγορο βαπόρι

...

Έγραψα ποίημα λυρικό

με στίχους αθανάτους

οι αναγνώστες έρχουνται

να με βαρέσουν - Νά τους!

Μια (ακόμη) απόδραση στα Μέθανα

Α, μα είναι στ' αλήθεια

ένα υπέροχος μέρος αυτό

γαληνεύει εδώ η ψυχή μου

και μου φαίνεται ο κόσμος καλύτερος

ως επίσης ο τόπος κάνει σα ν' αναδύεται

και να κυριαρχεί όχι τον συνηθισμένο

μα έναν άλλον

καλύτερο μου εαυτό.  

Το αρπακτικό, θλιπτικό άγχος

Κατά βάθος, τό ΄ξερα

αυτές τίς λίγες, μα πόσο ωραίες μέρες

των απροσδόκητων και προωθημένων μες στο χρόνο διακοπών

πως τ΄ όρνιο πρέπει κάπου νά ΄ταν κρυμμένο

και να τώρα, βράδυ της επιστροφής

που πάλι φανερώθηκε

μπήγει τα νύχια σουβλερά

και με το ράμφος κοφτερό

τσιμπάει, δαγκώνει, κόβει, τρώει

πεινασμένο.

Η εύρεση(;)

Μια βδομάδα ήταν χαμένος

ανησυχούσαν, ρωτούσαν, τον ψάχνανε

βρέθηκε τελικά μ' αγνοείται ακόμα

στο σπίτι του μέσα

στο κρεββάτι ξαπλωμένος

αναληφθείς και πεθαμένος.

Αρχαίων ονομάτων παραφθορές

                 (ελλείψει εμπνεύσεως -ή ικανότητος- στίχοι για να γραφτούνε, 
                  σημ.λειτουργεί και ως κουΐζ ανευρέσεως των αρχικών)  

Αθηνατώρας, Αγαθοδίκη,
Αισκύλος, Αλκνήμη,
Αλκιβρυάδης, Ανδροπάχη,
Απιστοφάνης, Ανεφέλη,
Απληστογείτονας, Αντιμόνη,
Αργαθοκλής, Αφροδίχτη,
Αριστόμουλος, Δηιόνειρα,
Αρνιστόδημος, Δημαβέρτη,
Αρχίδιαμος, Δημαγκάθη,
Βελερεφώντας, Διοτώρα,
Γανυβίδης, Εριπύλη,
Δυομύδης, Ευλοξία,
Δυοχλαίνης, Ευρινίκη,
Εντεροκλής, Ευτέρψη,
Ερπήνωρας, Ηλέχθρα,
Ευριφίδης, Ινδοκάστη,
Ευρυστέρνης, Ιπποαλήτη,
Θεόκομπος, Ιφιαγένεια,
Θερμιστοκλής, Καλλιόψη,
Θουκιγίδης, Κλεολάτρα,
Θραδίβουλος, Κληταιπλύστρα,
Ισχνοκράτης, Μελπομπαίνη,
Κλεάβουλος, Μνησαβέρτη,
Κλεβάνθης, Μύθεια,
Κλεφτόβουλος, Ναυσισταράτη,
Ξερνοφώντας, Περσηγίδα,
Πιστήκρατος, Πινελόπη,
Πρωταμπόρας, Ρωξένη,
Πυθωναγόρας, Τερψικόρη,
Στομφοκλής, Υπαρτία,
Τηλέμαγχος, Φαιναρκέτη,
Φιλοκρήτης, Φερεφρίκη,
Φυρδυμίγδης, Φιλονίλα.

Αυταπάται εργαζόμενου

Η μέρα ξεκινά

και όπου νά' ναι η εργασία

που τόσο πια τον δυσκολεύει

κάθε φορά νομίζει

ή πιο καλά ελπίζει

ήσυχα πως σήμερα

ήρεμα κάπως, ανθρωπινά

θα εξελιχθεί

μα κατά βάθος ξέρει

ότι αυταπατάται

σε λίγο πάλι η Κόλαση

θα ξεχυθεί.

 

Η Φρίκη

Όταν ήμουν παιδί στο χωριό, την πρώτη φορά που πήγα μόνος μου στο κουρείο, περιμένοντας τη σειρά μου, άκουσα με φρίκη το μπαρμπέρη ν' απευθύνεται στον ηλικιωμένο κύριο (τον "μπάρμπα" καθώς λέγαμε στο χωριό), τον οποίο είχε στην καρέκλα και μόλις τελειώσει μαζί του με τα βασικά και να τον ρωτά: "μύτη - αυτιά, κόβω;". Λίγο μετά, με ακόμα μεγαλύτερη φρίκη, κατάλαβα πως του ζητούσε την άδεια να κόψει τρίχες από τη μύτη και τ' αυτιά του. "Μα τί δουλειά έχουνε τρίχες στα μέρη αυτά;¨, αναρωτήθηκα. Κι ύστερα, με ακόμα πιο ακόμα μεγαλύτερη φρίκη, τις είδα τις τρίχες να φυτρώνουν πυκνές, άλλες μαύρες, άλλες καστανές, άλλες άσπρες, μες απ' τη μύτη και τ' αυτιά του μπάρμπα και τον μπαρμπέρη μ΄επιδέξιες, ταχείες κινήσεις μικρής έκτασης, με τη μύτη του ψαλιδιού τσίκι - τσίκι, ν' απομειώνει -όσο μπορούσε- το μήκος κείνου του φρικτού τριχώματος.

Έχουν περάσει δεκαετίες από τότε. Έχω χρόνια να πάω στο χωριό. Δεν ξέρω καν αν το κουρείο υπάρχει ακόμα. Θυμάμαι όμως καλά πού ήταν. Ένα μικρό καμαράκι υπερυψωμένο, δίπλα απ' το καφενείο. Ανέβαινες με μια σιδερένια σκαλίτσα... Κι ο κουρέας; Να εργάζεται πια ή να έχει συνταξιοδοτηθεί; Όπως και νά ΄χει θα δίσταζα να μπω. Μην τυχόν έρθει κανά παιδί μετά από μένα κι ακούσει με φρίκη το μπαρμπέρη, αφού μ' έχει κουρέψει, βλέποντας τα επίμαχα σημεία γιομάτα τρίχες να με ρωτά: "μύτη - αυτιά, κόβω;". 

Stay Clean*

                                         * τίτλος τραγουδιού των Motörhead 

Κρατήσου μακριά από συνομωσίες

από υπόγειες συμφωνίες

ύπουλες πρακτικές τάχα διπλωματίας

μακιαβελισμούς, υποκρισίες και ψέματα

μη γίνεις χθόνιος και δολερός

μόν΄έτσι θα μπορέσεις ήσυχος να ζήσεις

μακάριος τα βράδια να κοιμάσαι...

Μείνε Καθαρός. Μείνε Καθαρός.  

Χημικών στοιχείων περιοδικού πίνακος, επιλογή των πλέον εξωτικών και ενδεχομένως, τρόπον τινά, ποιητικών

Βηρύλλιο, Βόριο, Αργό, Σκάνδιο,

Βανάδιο, Γάλλιο, Γερμάνιο, Σελήνιο,

Κρυπτό, Ρουβίδιο, Στρόντιο, Ύτριο,

Ζιρκόνιο, Νιόβιο, Τεχνήτιο, Ρουθήνιο,

Ρόδιο, Παλλάδιο, Ίνδιο, Τελλούριο,

Ξένο, Καίσιο, Λανθάνιο, Δημήτριο,

Πρασινοδύμιο, Νεοδύμιο, Προμήθειο, Μολυβδένιο,

Σαμάριο, Ευρώπιο, Γαδολίνιο, Τέρβιο,

Δυσπρόσιο, Όλμιο, Έρβιο, Θούλιο,

Υπέρβιο, Λουτήτιο, Άφνιο, Ταντάλιο,

Ρήνιο, Όσμιο, Θάλλιο, Πολώνιο,

Άστατο, Φράνκιο, Θόριο, Πρωτακτίνιο,

Αμερίκιο, Κιούριο, Μπερκέλιο, Καλιφόρνιο,

Αΐνστάνιο, Φέρμιο, Μεντελέβιο, Νομπέλιο,

Λωρένσιο, Ραδεφόρντιο, Ντούμπνιο, Σιμπόργκιο,

Μπόριο, Χάσιο, Μαϊτνέριο, Νταρμστάντιο,

Ρεντγκένιο, Κοπερνίκιο, Νιχόνιο, Φλερόβιο,

Μοσκόβιο, Λιβερμόριο, Τενέσιο, Ογκανέσιο.

Ακριβείς οδηγίαι φιλοξένου προσκλήσεως

Ό,τι ώρα σας κάνει κέφι ελάτε

θά 'χουμε μαζευτεί απ' το πρωί

θα το βρείτε εύκολα

στην άκρη του χωριού

ένα κόκκινο σπίτι

φτιαγμένο με τούβλα

θα σας χτυπήσει κι η τσίκνα στη μύτη

θά 'χω βάλει κατσικάκι στη σούβλα.

Βίου μέχρι τούδε τετράστιχος αποτίμησις

Μια ζωή γεμάτη όλο λίπος

με όμως δίχως καθόλου ψαχνό

ένα διαρκές ερώτημα "μήπως;"

μα το φως της αλήθειας αχνό.

Περί των άσχημων -για τον επισκέπτη- πλευρών της επαρχιακής ζωής (με επιμύθιο)

Είπαμε επαρχία και χωριό και ησυχία μα όχι κι έτσι!

αξημέρωτα ακόμα μες στη σιγαλιά

τον πιο γλυκό σου ύπνο να χαλνούνε

πλήθος τόσα κοκόρια που βαλθήκαν να λαλούνε

Α! είναι του χωριού δεινά

τα πετεινά! τα πετεινά!

Μα ο άνθρωπος του κέντρου της πόλης

ο τυρραγινισμένος ξέρει

αφού τόσο απ' τους θορύβους υποφέρει

έχει κι εδώ μαζί του τις ωτοασπίδες φέρει

τις φορά, χαμογελά και σκέπτεται

"βγάλτε τώρα το λαρύγγι σας

φωνάχτε όσο θέλτε μικρά μου πετεινάρια"

και στον ύπνο του και πάλι

βυθίζεται μακάρια.

Παρατηρώντας περαστική στο δρόμο, πρώτες εντυπώσεις. Και δεύτερες.

Κάπως αταίριαστες βέβαια 

με το καλό το φόρεμα οι σαγιονάρες

με δεν πειράζει

κι έτσι ήσουν αστέρι

Ύστερα κατάλαβα πως ήτανε

οι λόγοι μάλλον πρακτικοί

κι είδα πως εξάλλου τις βάσταγες

τις γόβες στο χέρι.

Το Κακό

Το Κακό μπαίνει μέσα μας

κάθε τόσο, με κάθε τρόπο

προερχόμενο από διάφορες πηγές

Το ζήτημα είναι υποθέτω

να εκρέει

να μην ποτίζει

να μη λιμνάζει

να μην αποθηκεύεται

διότι αφενός μας δηλητηριάζει

και αφετέρου κάποια στιγμή

δοθείσης ευκαιρίας

θα ξεχυθεί απότομα και τότε

δε θά 'χουμε άλλο κάνει παρά

να προσθέσουμε κάποιο ακόμα

Κακό στον κόσμο

Ένα μεγαλύτερο επίτευγμα

σε κάποιο διαφορετικό

υψηλότερο ασφαλώς επίπεδο

είναι να αποκρούουμε το Κακό

να μη μπορεί να μας διαπεράσει

και έτσι άρα να καθιστάμεθα

ανίκανοι και να το προκαλέσουμε

Ελάχιστοι φθάνουν

στη βελτιωμένη κατάσταση αυτή

που λέγεται αγιοσύνη.

Παρατηρήσεις, σκέψεις, αναπολήσεις, ευχές και άλλα τινά, περί το τέλος του Αυγούστου στην πόλη, όπου σχεδόν γύρισαν όλοι

Εικοσιπέντε Αυγούστου στην πόλη και παρατηρείς

από την κίνηση στους δρόμους

από την ευκολία εύρεσης θέσης στάθμευσης

από τους γύρωθεν ήχους, το... θόρυβο

ότι επανέρχονται όλα σε σχεδόν κανονικούς ρυθμούς

καθώς κατά πως φαίνεται

γυρίσαν οι περσότεροι από τις διακοπές

καρδαμωμένοι, για να μην πω και την άλλη λέξη

που αρχίζει από κα... και τελειώνει σε ...μένοι

Αναπόφευκτα σκέφτεσαι τις ευλογημένες

ήσυχες μέρες του Δεκαπενταύγουστου και λες:

"αχ! πάει, αυτό ήτανε" κι αναπολείς...

"του χρόνου πάλι, με υγεία!"....

εύχεσαι εν πολλοίς.

Τετράστιχο των αλλαγών

Ήταν πολύ ωραία

κράτησε τόσο λίγο

κει που έλεγα να κάτσω

τώρα μάλλον θα φύγω.

Βλάβη ανεπανόρθωτη αισθητηρίων οργάνων

"Παρεσική νευροκαταληψία,

προσβάλλει κύρια τα άκρα"

ήταν η διάγνωση - κεραυνός

πάει να πει άτονα, μαραμένα, κούτσουρα, χωλά

τα εργαλεία της δουλειάς μου

τύχη χειρότερη δε θα μπορούσε να γενεί

για έναν εφαψία.

Σκληρός, αγωνιώδης, της ναυτοσύνης βίος και στιβαρός, τον ναύτη στο κορμί ατσαλώνει και στην ψυχή τον κάνει να είναι λαγαρός

Επρόβαλ' απ' την αφρισμένη, τρικυμισμένη θάλασσα

η ακταιωρός

επί των μεγαλόσωμων κυμάτων ίστατο

κλυδωνιζόμενη, σκαμπανεβαίνουσα, μα ήτο ο πλους της

σθεναρός

αν είχες μάτια δυνατά ή κάποιο κανοκιάλι

θα διέκρινες στη γέφυρα τον καπετάνιο

όρθιος παρά το κούνημα και 

σταθερός

συγκεντρωμένος, άφοβος, ψύχραιμος

σοβαρός

έδινες εντολές κοφτές και τες οποίες

πειθήνια εκτελούσανε, ο τιμονιέρης

οι αξιωματικοί, οι ναύτες

ενόσω εκείνος κοίταε μονάχα

εμπρός

στην κουπαστή βαστιότανε γερά ο ηλικιωμένος ναύκληρος

ισόβιο μέλος του πληρώματος

τού 'χανε σκάψει ο ήλιος, οι άνεμοι, η αρμύρα

το πρόσωπο στα χρόνια

κ' είχε τα γένια του μακριά, γκρίζα και μπερδεμένα

με μια σβηστή πίπα στο στόμα

σαν πειρατή άλλων καιρών ομοίαζε, άγριος και

φοβερός

γύρω απ' το σκάφος ένα σμήνος δέλφινες

χοροπηδούσαν τσαλαβουτώντας λες

και την καλή πορεία εξασφάλιζαν ενώ

μια μόνη φώκη, μάβρη και στιλπνή

έκανε κύκλους επιτηρώντας ως ακοίμητος

φρουρός

μα λίγο ύστερα, αίφνης

βρε για κοίτα πώς απότομ' άλλαξ' ο καιρός

κόπασ' ο αγέρας, ανοίξανε τα σύννεφα

κ' ανάμεσα εξεπρόβαλλε ο ήλιος ο

λαμπρός

το νερό ησύχασε, φαινόταν τώρα

σαν έτοιμος για θέρισμα

αγρός

εκύλαε μαλακά το πλοίο

όπως το κούτσουρο στη λίμνη

ζύγωνε στη στεριά, προσέγγισε την προκυμαία

έριξε άγκυρα, δεθήκανε οι κάβοι, όλα καλά

...

στα καφενεία, στο λιμάνι, οι στεριανοί

και κάποιοι συνταξιούχοι του επαγγέλματος

σχολίαζαν το προφανές, πως ότι δηλαδή

δύσκολος του ναυτικού ο βίος,περιπετειώδης

φορές και επίκίνδυνος, μα σίγουρα καθόλου

ανιαρός.

Εν τω πολλώ

Καλοκαίρι στο χωριό

καθισμένος σ' ένα πεζούλι, στην αυλή του σπιτιού

φορώντας μόνο σωρτς, ξυπόλητος

ρίχνει σκιά ο τοίχος και φυσά ένα ευχάριστο αεράκι

στις πλάκες περπατούν πλήθος μυρμήγκια

στον αέρα πετούν σφήκες βομβώντας

και γύρω ασφαλώς ακούγονται, παντού τζιτζίκια

από μέσα παίζει ένα κοντσέρτο το ραδιόφωνο

δίπλα μου ακουμπισμένος ο καφές

το παγωμένο νερό και για φαγώσιμο

μια φέτα ψωμί καλό, από προζύμι, 

περίσσεψε χθες βράδυ, στο δείπνο, στην ταβέρνα και το πήρα

μαζί με δυο απ'τα σύκα που μάζεψα ενωρίτερα

ένα βιβλίο και το διαφημιστικό φυλάδιο που βρήκα μέσα

από την πανσιόν πού 'χαμε πάει το προηγούμενο Σαββατοκύριακο

κάτι κέρματα που ήταν στην τσέπη από πάνω

για να μείνει στη θέση του

αυτά όλα, τα λίγα

πόσα πάρα πολλά.

 

Περί της επικρατήσεως των - σοβαρών - επιχειρημάτων

Σκέφθηκα μήπως είν' υπερβολή

απ' το πρωί είχα φάει

λοΐδια ένα σωρό

όπως άλλωστε όλες τις μέρες

εδώ και καιρό

είχα πάρει πάλι κιλά

μα ύστερα είπα:

αφού έχεις κανονίσει

αυτήν τη μακρινή εκδρομή

χιλιόμετρα πολλά

στενός ο δρόμος, όλο στροφές

κι αν κάτι γίνει (Θεός φυλάξει);

άμα κάτι πάει στραβά;

Κ' έτσι νικήθηκαν οι δισταγμοί μου

υποχωρήσαν οι αναστολές

κι αντί να προσπεράσω την παραλιακή καφετέρια

σταμάτησα, στρογγυλοκάθησα και παρήγγειλα

μια μεγάλη μπάλλα παγωτό

δίπλα σ' ένα σιροπιαστό μπακλαβά. 

Η απόσυρση

Πόσα χρόνια υπηρεσίας

καλύτερα ας το πω συντροφιάς

με συνοδέψατε αξιόπιστα

στους δρόμους της πόλης

μα και της εξοχής

καθημερινές, Σαββατοκύριακα, διακοπές, εκδρομές

σε μέρη βατά μα και δύσκολα έως και δυσπρόσιτα

μάλλον πέρα απ' το ρόλο σας

κι όμως επιδείξατε μιαν απαράμιλλη αντοχή

και μ' αρέσατε επίσης και στην όψη

όπως και άλλοι σας είχαν θετικά εγκωμιάσει

κάθε σαιζόν ξεκινούσαμε απ' την αρχή

κ' ύστερα ξανά την άλλη

σας αγαπούσα όλο περσότερο

και η φθορά σας προσέδινε

μια ωραία πατίνα

μέχρι ν' αρχίσουν οι αναμενόμενες αβαρίες

σε ειδικούς σας πήγα για αποκατάσταση

κ' επίσης προσπάθησα μόνος

φέτος είχα αποφασίσει "τελευταίο καλοκαίρι"

και προνοητικά δρώντας

βρήκα πανομοιότυπα...

 

Στην τριήμερη τούτη εξόρμηση

εξώθησα τ' όλο θέμα στα άκρα

επήλθε βέβαια μια μεγάλη ζημιά

- όχι πως δεν το περίμενα -

κ΄είπα μέσα μου:

"μια ακόμα τελευταία επισκευή και μετά η απόσυρση"

λυπάμαι μα δε γίνεται τίποτε άλλο

βλέπεις είχατε γίνει κουρέλια, ρετάλια

πιστά μου σανδάλια.

 

Αι τελευταίαι έσονται πρώται

Ρακαλημέρα Νεκωνσταντίνε

θμοιβρυχηθμοί νταιακούονται

ουθηρίου ντοσεξαγριωθέντος

χηπροσοχή, ξουφυλάξου!

το ραστέρας θα μαχυμά

με αμανία σηπερισσή

σαλύσσα νηξέφρενη

θα σε σεισώσει η Απαναγιά

ησευβλαβής σαιείσαι

κι ασωτηρία εν οισουρανοίς

θε να ρεισεύρεις και νηγαλήνη

και απαρηγορία και πηαγάπη

σουπορεύσου ραπαρά τοις οισαγίοις

ο Οσκύριος ταμετά σου.

Εκδορές

Δευτέρα στη δουλειά

μέσα στο γυάλινο πύργο των πολυεθνικών

σκυμμένος πάνω στον υπολογιστή

προσπαθώ να επιτελέσω τα καθήκοντα μου

μα το μυαλό μου είν' αλλού

εκεί που ήμουν το Σαββατοκύριακο

κι εκεί θέλει να μείνει

αλλ' εύκολο δεν είναι

πολλοί οι περισπασμοί

ημέηλ έρχονται συνέχεια

τηλέφωνα, μηνύματα

και ειδοποιήσεις για επικείμενες

τηλεδιασκέψεις ή εκπαιδεύσεις

και γύρω κόσμος πολύς

υπάλληλλοι, μάνατζερς, διευθυντές

μιλούν για τη δουλειά

για πρότζεκτ, προθεσμίες και για στόχους

ή πιάνουν το κους κους

το πώς περάσαν το διήμερο

ή τα αποτελέσματα του ποδοσφαίρου

πέφτει το βλέμμα μου στο πληκτρολόγιο

καθώς γράφω μια απαντητική επιστολή

κ' ύστερα ανεβαίνει στους βραχίονες

πού ΄ναι ακάλυπτοι (καλοκαίρι βλέπεις)

και διακρίνω τα σημάδια, τις γρατζουνιές

που μού ΄καναν τα βάτα και τ' αγριαγκάθια...

 

Εντόπισα μετά από ψάξιμο αρκετό

την αρχή του άγνωστου μονοπατιού

για το οποίο είχα μάθει από σπάνια πηγή

έμοιαζε υποσχόμενο πολλά

όμως γρήγορα έκλεινε τελείως

δεν αποθαρρύνθηκα, επέμεινα

πάλεψα ώρα αρκετή

με τις ανάλογες απώλειες

στο σώμα και στα ρούχα

μα στο τέλος ανταμείφθηκα (έτσι γίνεται πάντοτε)

άνοιγε πάλι και περιπλανήθηκα

για ώρες σ' ένα υπέροχο τοπίο

όπου ήταν φανερό πως άνθρωπος

είχε επί χρόνια να πατήσει

α, στ' αλήθεια ευτυχισμένος ήμουν εκεί

μέσα στην άγρια μα και τόσο όμορφη αγκαλιά

της ευεργετικής, σωτήριας, λυτρωτικής

της Μάνας Φύσης.

Κλάξον

Δεν αλλάζει τίποτα σε τούτο το χωριό

που έρχομαι δέκα χρόνια

τα πρωϊνά περνώ ώρες στη βεράντα

πίνω καφέ, καπνίζω την πίπα μου

διαβάζω, γράφω ή απλά κοιτώ

από τη μία τα βουνά

από την άλλη τη θάλασσα με τα νησιά

και κάθε φορά μ' εντυπωσιάζει

- άνθρωπος βλέπεις του κέντρου της πόλης -

η απουσία ήχων ή θορύβων

κανά πουλί περαστικό μονάχα

ή κάποιο αεροπλάνο

τα κοκόρια που και που κι ο γάιδαρος

ζουζούνια που βομβούν το καλοκαίρι

ελάχιστες φωνές ανθρώπων ή ομιλίες

δε διαταράσσεται η ησυχία σ' αυτήν την ερημιά

 

Και στις δέκα ακριβώς η κόρνα

(που πυροδότησε κι αυτές τις σκέψεις)

του ημιφορτηγού που παίρνεις τις στροφές

κατηφορίζοντας απ' τον επάνω δρόμο

ειδοποιώντας τους λιγοστούς κατοίκους

ο πλανόδιος αρτοπώλης που έρχεται

για να μοιράσει τα ψωμιά.

Ανάληψη

 Ένα κλαδάκι από άνθος

ή πρασινάδα, κομμένο

στο δρόμο πεταμένο

σχεδόν πεθαμένο

σκύβω, σε μαζεύω

στην τσέπη σε βάζω

σε πάω ως το σπίτι

στις γλάστρες που έξω συντηρώ

σε μία γωνιά, στο πεζοδρόμιο

σε φυτεύω εδωνά

ορίστε, τόσο ήταν απλό:

ζήσε ξανά!

 

Ξαναμανταπαλιπάει η παλιά προμετωπίδα

Δια μίαν εισέτι φορά αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ και εδώ, καθώς και εδώ, αλλά και εδώ όπως και εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, βάσει μίας συνήθειας που εξεκίνησε και μάλλον έχει καταστεί πια παράδοση, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα σχεδόν επτά μηνών, υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει. Εξάλλου απέρχεται ένας μέγας, εν τοις ουρανοίς,  συγγραφέας, ποιητής και τραγουδοποιός που την Ελλάδα πολύ αγάπησε και εισέρχεται ένας παλιός φίλος από τα χρόνια των σπουδών που εν τω χρόνω εξελίχθηκε σε έναν πολύ καλό σύγχρονο Έλληνα ποιητή που κάθε τόσο με χαρά διαβάζουμε τα νέα του βιβλία.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

"......

Κοντά σου ήρθα λυπημένος

κι άλλο αύριο σου έταξα

κι είπες, Έλα Σ' Εμένα με ψωμί

κι είπα, Κύριε, θύμα είμαι

δεν μπορώ τον επιούσιον να βγάλω

Γι αυτό με τους νεκρούς

στη δούλεψη σου μ' έβαλες

Παρασκευή, 11[;] Αυγούστου

......"

Επιλογή σημειωματαρίου, από τη μεταθανάτια έκδοση με στίχους και άλλα κείμενα του Leonard Cohen (1934 – 2016), "Η Φλόγα", εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2020, ISBN 978-960-01-2122-3, σε μετάφραση Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη, σημ. το σύμβολο [;] υποδηλώνει δυσανάγνωστη λέξη ή φράση στο χειρόγραφο

Σ' ακούω

Αυτό το ανεμόκρουστο

φταγμένο από καλάμια του μπαμπού

πριν κάποια χρόνια μου το χάρισες

κι εγώ το κρέμασα πάνω απ' την πόρτα της βεράντας

ηχεί μελωδικά κάθε φορά που πιάνει αέρα δυνατό

και νοιώθω τότε πως με σκέφτεσαι

πως επικοινωνείς μαζί μου

Να, όπως τούτο το απόγευμα

που καθισμένος στο σαλόνι

υποτίθεται πως διάβαζα

όμως είχα προ πολλού αφαιρεθεί

και το βλέμμα αντί τις σελίδες να διατρέχει

περιδιάβαινε στα χρώματα, τα σχήματα τα διάφορα

που είναι κεντημένα απάνω στο παλιό

125 χρόνων, κειμήλιο πατρογονικό

φτιαγμένο σε κάποια χώρα της Ανατολής

πού ΄χω στο πάτωμα χαλί μου

Φύσηξε κείνη την ώρα

κι είπα από μέσα μου (ίσως και φωναχτά)

"σ΄ ακούω, σ' ακούω καθαρά

που μου μιλάς Καλή μου".

Υποθετική ερώτηση. Κι απάντηση.

Τί θα έκανα αν με ενημερώναν αιφνιδίως

πως είχα μια μόνο μέρα ζωής;

Μα ξέρω γω; Ίσως νομίζω θα...

έφτιαχνα ένα φρέσκο χυμό, μίγμα λαχανικών και φρούτων

θα έτρωγα ένα μικρό γλυκό

θα έψηνα ένα διπλό τουρκικό καφέ

θα άναβα την πίπα μου

θα προσπαθούσα να γράψω κάποιους καινούριους στίχους

που μετά θα δημοσίευα στο ιστολόγιο μου

και θα ενημέρωνα και τ' άλλο ιστολόγιο με τις φωτογραφίες

θα διάβαζα ένα ποίημα από συλλογή

και μερικές σελίδες από ένα μυθιστόρημα

ή -καλύτερα- ένα ολόκληρο διήγημα

εννοείται ασφαλώς πως δε θα πήγαινα για δουλειά

θά 'βγαινα για περπάτημα

στους δρόμους και τις γειτονιές της πόλης

και σ' ένα πάρκο, σε κάποιο λόφο

έτσι για να αισθανθώ τάχα πως βρίσκομαι

στη φύση την αγαπημένη, στα δάση, στα βουνά

θα προσπαθούσα να ανεβώ σε κάποιο σημείο ψηλό

ν' αντικρύσω τη θάλασσα

και μετά θα έπαιρνα τ' αμάξι για μια μεγάλη βόλτα

θ' άκουγα ωραίες μουσικές στη διαδρομή

θά 'βγαινα στις εξοχές

θα βρισκόμουν μπορεί πράγματι στη θάλασσα

αν ήταν καλοκαίρι θα έκανα και μπάνιο

γυρίζοντας σπίτι θα έπαιρνα στο τηλέφωνο

πρόσωπα αγαπημένα "έτσι, να δω τί κάνουν;"

θα έγραφα την ιδιόχειρη διαθήκη μου

που θ' άφηνα μέσα σε ένα φάκελλο απάνω στο τραπέζι

θα έπινα μια παγωμένη μπύρα

χωρίς αλκοόλ όπως τα τελευταία χρόνια

θα ετοίμαζα ένα ωραίο, ζεστό δείπνο

που θα έτρωγα παρακολουθώντας

σκηνές ταινίας αστυνομικής ή δράσης

θα έπλενα (αν δεν ξεχνούσα) τα δόντια μου

κ' ύστερα θά 'πεφτα για ύπνο

παντοτινό.

Άπιστος

Σε εσωτερικές πτυχές του σώματος

που δεν αερίζονται καλά

που συγκεντρώνονται εκκρίσεις

ακάθαρτα ίσως υλικά

ή αναπτύσσεται έντονη τριχοφυΐα

εκεί το φαινόμενο κυρίως εντοπίζεται

ωστόσο δε φανταζόμουνα ποτέ

πως μια εστία τόσο περιορισμένη

τέτοια ενόχληση και πόνο μπορεί να προκαλεί

σε κάνει να δυσκολεύεσαι να σηκωθείς, να κάτσεις

να ξαπλώσεις, να περπατήσεις, να ησυχάσεις

τις μέρες σου να καθορίζει, να μη μπορείς

κάτι να ευχαριστηθείς

Το ομολογώ, έχασα

τη συγκέντρωση μου, το θάρρος μου, τη διάθεση μου, την πίστη

και κατά κράτος με νίκησε μία μικρή

υποδόρια φλεγμένουσα κύστη.

Το κινητό, στο βουνό

Το κινητό καλεί και ειδοποιεί συνέχεια για διάφορα

 συμβάντα, μηνύματα, ειδήσεις, υπενθυμίσεις

με ήχους παράξενους για να μην πω...

και γιατί να μην το πω;... γελοίους!

όλοι θέλουν να σε ενημερώσουν και να σου μιλήσουν

από τον επαγγελματικό κύκλο, τον οικογενειακό, 

το συγγενικό, το φιλικό, απ' τους χομπίστες που κάνεις παρέα

απ' τους συλλόγους που είσαι μέλος

φτάνουν οι ήχοι αυτοί ως κάτω στη ρεματιά

και ακόμα ως το ψήλωμα από πάνω

καθώς αντανακλούνε στα τοιχώματα

τούτης δω της στενής, βαθιάς χαράδρας

κι όλο χτυπά κι όλο χτυπά

μ' επιμονή, με λύσσα, με μένος

μέχρι να τελειώσει η μπαταρία

κι αν εν τω μεταξύ το σηκώσεις ας μου γράψουν

εβδομήντα μέτρα πτώση ήταν αυτή

ακαριαίος θάνατος, κομμάτια, τσακισμένος.

Η υπόμνηση

Ψιλή άμμο, ψιλούτσικη πολύ

νοιώθω κάτω απ' το πόδι

πρώτη μέρα που καθώς

εζέσταν' ο καιρός

φόρεσα πάλι τα θερινά

υποδήματα και ενδύματα 

κάμω να την τινάξω και ο νους 

τους μήνες διατρέχει προς τα πίσω με ευκολία

φθάνοντας στην όμορφη, ερημική, εκεί την παραλία

που έπαιρνα πέρυσι τα θαλάσσια μου λουτρά

και είναι σα ν΄ακούω μια φωνή που λέει:

"είδες; είδες; ήρθε τα καλοκαίρι πάλι!"

κι αναστοχάζομαι πως το σημάδι τούτο 

δεν είναι για καλό

κουβέντα να μ' ανοίγει το παλιό

δεξί μου το σανδάλι.

Με το καλό

                             Κέντρο εμβολιασμού Covid 19     
                                                            Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία
                                                            Γουδή, Αθήνα, Απρίλιος 2021

 Οι προσερχόμενοι στο εμβολιαστικό κέντρο

σταματούν στην είσοδο και δηλώνουν

ονοματεπώνυμο και ώρα ραντεβού

στη νοσηλεύτρια που τους βρίσκει στη λίστα

κ' ύστερα τους λέει έξω να περιμένουν

μέσα, σ' ένα γραφείο ο ιατρός

παίρνει ιστορικά και διοχετεύει τον κόσμο

προς τους θαλάμους εμβολιασμού

γύρω, στην αίθουσα αναμονής, οι μόλις εμβολιασμένοι

παραμένουν επί δεκαπέντε λεπτά

υποχρεωτικά πριν φύγουν για λόγους ασφαλείας

 

Αυτοί που αναμένουν τη σειρά τους

συγκεντρώνονται όσο επιτρέπουν τα μέτρα

τήρησης κοινωνικών αποστάσεων λόγω πανδημίας

στο σκιασμένο μέρος του προαύλιου χώρου

διότι παρακεί ένας απροσδόκητα για την εποχή ήλιος θερμός

καίει και πυρώνει

 

Φωνάζουν τα ονόματα, τώρα μιας κυρίας

καθώς μπαίνει αυτή, από πίσω ο σύζυγος

κάτι μουρμουράει σιωπηλά χωρίς να βγαίνει φωνή

και νεύοντας στον αέρα με το χέρι το δεξί

για καλή επιτυχία τη σταυρώνει.

Τέλη Μαρτίου

Την εποχή αυτή

αν τύχει και βρεθείς κατά το Νότο

'κει στον απέραντο τον κάμπο

του κόλπου του Λακωνικού

κι αποφασίσεις να περιδιαβείς

τους δρόμους τους αγροτικούς

ανάμεσα στα κτήματα

με τα εκατομμύρια εσπεριδοειδή

πορτοκαλιές, μανταρινιές, τις λεμονιές, 

γρέιπ φρουτ και άλλα τόσα

διάφορων ειδών, πολλών ποικιλιών

ζαλίζεσαι, σχεδόν λιγοθυμάς

απ' τη γλυκιά, βαριά και τόσο έντονη

οσμή ανθέων που σε περιτριγυρίζει

κατάφορτα τα δέντρα καθώς είναι

μία φορά άμα σου τύχει

περαστικός σαν είσαι

δεν τη ξεχνάς αυτή τη μυρωδιά

κι εγώ έχω ένα λόγο παραπάνω

καθώς κατάγομαι από τον τόπο αυτόν

και κάθε χρόνο τέτοιον καιρό

αυτό θυμάμαι όταν

στο κέντρο της πρωτεύουσας, εδώ όπου διαμένω

χρειαστεί να μεταβώ

λίγο πιο πάνω στην κεντρική οδό

για κάποιο τυχαίο οψώνιο και

παρά την παιδιόθεν την αδυναμία

που με διακρίνει σε ότι αφορά

την αίσθηση αυτή

οι ρώθωνες μου ανοιγοκλείνουν

συλλαμβάνοντας το ερέθισμα

και αυτομάτως κάνει ο νους στο δευτερόλεπτο

το μακρινό ταξίδι

από κάτω στέκομαι ακίνητος

τάχα χαζεύοντας την κίνηση στο δρόμο

ανάσες παίρνοντας βαθιές

στης Ιπποκράτους τις νερατζιές.

Επέτειος

Ούτε που ξέρω ποιά θα είναι τελικά

η έκβαση ετούτου του "αγώνα"

εκείνο που μπορώ να πω, ίσια και θετικά

τέσσερα χρόνια είναι πως, δεν έχω πιει σταγόνα. 

Περί Λογικής

Κι αν όχι τη ζωή σου να την κυβερνά

λελογισμένες δόσεις πρέπει να υπάρχουν

ή έστω κάποια ίχνη

που δρουν ως ασφαλιστικές

κ' εξισορροπιστικές δικλείδες

δεν το χωρά ο νους πως αυτό

μοιάζεις να μην καταλαβαίνεις

και επιμένεις πεισματικά, αμετανόητος

σ΄αυτήν τη θέση την παράλογη, την εξωφρενική

πώς γίνεται κουτέ;

κάθε φορά που σε ρωτώ

την ίδια στερεότυπη απάντηση να δίνεις:

"Καθόλου και ποτέ!".

Εύρημα πεζοπόρου

Πατώντας πάνω αναρωτιέται

τί νά 'ναι τούτες δω

οι λαξευμένες πέτρες οι τεράστιες

μισοθαμμένοι ογκόλιθοι

ίσα που ξεχωρίζουν

στην επιφάνεια του εδάφους

από τη διάταξη τους προφανές

συνάγεται ότι αποτελούν θεμέλια

ή τμήμα ίσως το κατώτερο

μίας εντυπωσιακής τοιχοποιίας

κάτι μεγάλο βρισκόταν κάποτε εδώ

ποιός ξέρει; κάστρο, φρούριο,

έπαυλις, ανάκτορο, ναός ή ιερό;

πριν από εκατοντάδες χρόνια

ασφαλώς θα ήκμασε μα έπειτα...

πόλεμος; λιμός; φωτιά; σεισμός;

ή ό,τι άλλη καταστροφή

κι ύστερα η φύση πήρε πίσω

ότι της ανήκει

σιγά σιγά έκαναν τη δουλειά τους

ο αέρας, ο ήλιος, το χαλάζι, το χιόνι, το νερό...

ως που να τώρα ο πεζοπόρος

έχοντας στην ουσία χαθεί λοξοδρομώντας

από το μονοπάτι έτσι βρέθηκε

σ' αυτήν δω την κοιλάδα

και αντικρίζει χάσκοντας

τα ερείπια απ' το πάλαι ποτέ

έργο το φοβερό.  

Αυτοκριτική (στον καθρέπτη)

 Πενηντατριώ έφτασες χρονώ και πού 'ν 'τη

η πείρα σου

ούτε και διδάχτηκες τίποτα αναλόγως

το γήρας σου

τί με κοιτάς λες κι απορείς

σάμπως τάχα άξιος δεν είσαι

της μοίρας σου.

Μονόλογος καταθλιπτικού, απευθυνόμενου προς τη νόσο

Απαίσιο σκουλήκι

σιχαμερό ερπετό

βδέλλα η αιμοβόρος

όρνιο σαρκοφάγο

ύπουλο τρωκτικό

περίπου τη ζωή μου όλη

λίγο το λίγο μου ρουφάτε

την ψυχή κι αδειάζει

και σα να μην έφτανε αφτό

είναι ένα σύγνεφο βαρύ

που σχεδόν κάθε μέρα

στέκεται από πάνου μου

μάβρο και με σκεπάζει.  

Δίπλα στον κάδο απορριμμάτων, πίσω από το κατάστημα πολυτελών ενδυμάτων

Φαινόταν

φτηνή μες στη γύμνια της

γυμνή μες στη φτήνια της

βρώμικη

η κούκλα βιτρίνας η πεταμένη

υπήρξε

ακριβή όταν ήταν ντυμένη

ντυμένη όταν ήταν ακριβά

η καημένη.

Με λίγες ώρες διαφορά

Ξάπλωσα νωρίς, βράδυ Κυριακής

ήμουνα αρκετά κουρασμένος

κοιμήθηκα αμέσως και γύρω στις τέσσερις

 που σηκώθηκα προς νερού μου να πάω

κάποιες ύπνου είχα συμπληρώσει τις ώρες 

ώστε δεν κινήθηκα σαν υπνοβάτης

ούτε με ξαναπήρε αμέσως

σαν στο κρεβάτι επέστρεψα

παρά έμεινα έτσι ορισμένα λεπτά

ήσυχα πού 'ταν!, εντύπωση μού 'κανε

μιας και μένω στο κέντρο της πόλης

κ΄έχει πάντα κίνηση, ζωή, φασαρία, αλλά τώρα...

σιωπηλή ήταν τόσο και γαλήνια τούτη η ώρα

 

Σκέφτηκα όμως πως όπου νά 'ναι

θα ξεκινούσε η νέα βδομάδα

και μαζί θα γεμίζαν οι δρόμοι βουεροί

σ' ότι δε προσωπικά μ' αφορά

στη δουλειά η γνωστή χλαπαταγή κι ο ορυμαγδός

μέηλ, μηνύματα, τηλεδιασκέψεις, τηλεφωνήματα

μια άνευ προηγουμένου ηχορύπανση

σε συνδυασμό με σειρά στενές προθεσμίες

μια σάχλα απέραντη δηλαδή

που επελαύνει όπως κάθε πρωί

Δευτέρας με φόρα.

Ο αφιλότεχνος

Εικαστικές συνθέσεις

για κλωτσές εάν τις εκθέσεις

 

Ποιητικές αναρωτήσεις

σαν εκδόσεις να με φτύσεις

 

Ορχήστρας αυτοσχεδιασμός

και το κοινό σαχλών εσμός

 

Θεατρικά, ποικίλα δρώμενα

όσο να βγάλεις γκόμενα

 

Φωτογράφος κύρια μπούστων

λάγνων επιθυμιών και γούστων

 

Πρωτοπόρος η ταινία

θα πεθάνουμε από ανία

 

Καλοσχεδιασμένο σκίτσο

σαν το μπάρμπα μου τον Κίτσο

 

Ένα δημοφιλές, εμπορικό σενάριο

και πόσο ταιριαστό για ένα σφουγγοκωλάριο

 

Γλυπτό περίτεχνο μα ιδιαίτερα ογκώδες

και κραυγαλέο, κακόγουστο, πομπώδες

 

Ο πίνακας αφηρημένος

ο εγκέφαλος κατεστραμμένος

 

Τηλεοπτική σειρά πάθους - ερωτική

περί τηλεθέασης συμφεροντική

 

Καθολική αναγνώριση σπουδαίου δοκιμίου

μπούρδα που θά 'ναι εκ προοιμίου

 

Ερμηνεία σπάνιου υποκριτικού ταλέντου

η ώρα έρχεται του φαλιμέντου

 

Βραχύς ο βίος, η τέχνη μακρά

μα σ' είχα κόψει για μασκαρά.

 

Πώς να την ώρα ευχάριστα περνάς. Και εποικοδομητικά.

            Πέμπτη 21/1/'021, Λαΐκό νοσοκομείο, παράρτημα οδού Σεβαστουπόλεως,
                                                                                Αμπελόκηποι, Αθήνα, ισόγειο       

Τεντώσανε τα νεύρα μου

τόσες ώρες περιμένω

απ' το πρωί είμ' εδώ

για την αιμοληψία

έχει φτάσει απομεσήμερο

κι ακόμα η σειρά μου

για την ολιγόλεπτη

συνάντηση με τους γιατρούς

"στα πλαίσια επανελέγχου

βάσει πρωτοκόλλου"

έχω φέρει βιβλίο

ούτε που τ' άνοιξα

περιοδικό, το ίδιο

στο σημειωματάριο

ούτε γραμμή δεν έγραψα

κοίταξα τόσο στο κινητό

ώσπου ζαλίστηκα

ήπια καφέ, ήπια νερό

τσιγάρο δεν καπνίζω

λαγοκοιμήθηκα λιγάκι

κανά μισάωρο

ψιλή κουβέντα έπιασα

μ' έναν ιατρικό πλασιέ

Στο τέλος πήρα

όπως κι άλλες φορές

εκ νέου να φυλλομετρώ 

και να διαβάζω απ' την αρχή:

εγχείρηση και διάγνωση

και προοδεύοντος του χρόνου:

εξετάσεις, θεραπείες, εξετάσεις

ως τα σήμερα

τον αρκετά ογκώδη πλέον

ιατρικό τον φάκελλο

που διατηρώ σ' ένα ντοσσιέ.

Time management

                Πέμπτη 21/1/'021, Λαΐκό νοσοκομείο, παράρτημα οδού Σεβαστουπόλεως,
                                                                                      Αμπελόκηποι, Αθήνα, ισόγειο 

                                                                      

Αυτοελέγχου λεν πως είναι ζήτημα και πειθαρχίας

μεθόδων διαχειρίσεως του χρόνου

και άλλα τέτοια διάφορα κ΄ιδιότροπα τερτίπια

ωστόσ' αναρωτιέμαι και πέσε μου πώς γίνεται

έχοντας άλλωστε πολυετή πια συσσωρεύσει εμπειρία

νά 'ρθα εφοδιασμένος με βιβλία και περιοδικά για διάβασμα

σημειωματάρια για γράψιμο

μ' αντί ν' αξιοποιώ έστω και κάποιο ποσοστό

από τις τόσες ώρες της αναμονής

μέχρι να φτάσει η σειρά της ολιγόλεπτης συνάντησης

με τους νοσοκομειακούς γιατρούς

επίμονα κι ανόητα να παραμένω 

στου τηλεφώνου την οθόνη κολλημένος

φυλλομετρώντας κ' εναλλάσσοντας

τις ίδιες ολοένα τις σελίδες

μέχρι που όσα βλέπω γίνονται 

ένας πολτός και μια αχλή

ενώ προσβλέπω λες και είναι ιδιαιτέρως κρίσιμο

ν' ανασυρθεί στην επιφάνεια

κάποια καινούρια είδηση σαχλή.

Μικρής κλίμακας αντικατοπτρισμός

      Πέμπτη 21/1/'021, Λαΐκό νοσοκομείο, παράρτημα οδού Σεβαστουπόλεως,
       Αμπελόκηποι, Αθήνα, ισόγειο (με χρονική προβολή έξι περίπου μηνών σε 
   μελλοντική εποχή ή αντιστοίχου περίπου διαρκείας επιστροφή στο παρελθόν,
                                                                            σε ίδια εποχή πάνω - κάτω)          
                                                                             

Σε μια μικρή επιφάνεια βαμμένη

σκούρα, μαύρη σχεδόν, πλην όμως στιλπνή

εξού και εδημιουργείτο επ' αυτής αντικατοπτρισμός

παραμορφωμένος λόγω της σχετικής καμπυλότητος

στον περιορισμένο αυτό χώρο ήταν που έβλεπα

μια παράξενη εικόνα, μικρογραφική του εαυτού μου

καθώς απέναντι σου καθόμουν

στην αίθουσα της (πολύωρης) αναμονής του νοσοκομείου

είχε δροσιά, μην πω και κρύο

δουλεύαν φουλ τα κλιματιστικά

καταμεσής καλοκαίρι βλέπεις

έβραζ' έξω η πόλη

ελαφρά τα ενδύματα

σταυρωμένα τα μακριά, ακάλυπτα πόδια

με πέδιλα ανοιχτά

Δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση ή τύχη

όλα τούτα που συμβαίναν απάνω εκεί

στου μεγάλου σου του δάχτυλου το νύχι.                  

Πέμπτη, Εικοσιμία Ιανουαρίου, Δύο χιλιάδες εικοσιένα, Λαϊκό νοσοκομείο, παράρτημα οδού Σεβαστουπόλεως, Αμπελόκηποι, Αθήνα, ισόγειο

Σε άλλες περιπτώσεις

μπορεί να στη βαρέσει

αιφνίδια να στη δώσει

να πεις "ρε δε γαμιέται

εγώ θα πα να φύγω

και ότι γίνει ας γίνει"

δε γίνεται όμως έτσι

σε θέματα υγείας

έξω από το ιατρείο

ή στο νοσοκομείο

όπου απλώνει ο χρόνος

καθώς συνήθως είναι

μακρά η αναμονή

και τί άλλο να κάνεις;

δεν έχεις περιθώρια

για σένα και για όλους

μια μόνη επιλογή:

υπομονή, υπομονή.

Ένας μικρός γύρος του κόσμου σε τέσσερις γεύσεις. Και εννέα στίχους.

Στη Σάντα Φε, στη Σάντα Φε

σερμπέτικο πίνουν καφέ

και στην Τιμισοάρα

σέρτικα τα τσιγάρα

κρυφά ροφούνε στο Καρνάκ

παλαιωμένο το κονιάκ

κι όσο για τη Μπολόνια

όλοι πια ξέρουνε καλά

πώς τρών τα μακαρόνια.

Λαϊκόν τριπλοτετράστιχον σφόδρα εκ των μετεωρολογικών υπηρεσιών απογοητευθέντος

Οι αστοχίες είν' πια γνωστές

όξω όλο πέφτουνε οι προγνωστές

κ' έτσι πορεύουμε στα κουτουρού

και στα ελέη του καιρού

Μουσκίδι, καψωμένοι

βρεχτοί και παγωμένοι

έχει γενεί πια άβολο

τραβάτε για το διάβολο

Ενημερώσεις τάχα ακραίων φαινομένων

πού 'ναι τα; δεν τα βλέπω, κ' είμαι δω αναμένων

τα λόγια όπου λέτε, αέρας που φυσά

κάντε βρε έστω μόνο μία πετυχεσά.

 

Περί Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης, κυρίως του πρώτου και δευτέρου, καθότι το τρίτον ισχυρότερον όλων και πανταχουπαρόν

Όταν χάσεις το δρόμο σου

κοίτα γύρω παντού

με προσοχή μεγάλη

και θα τον έβρεις πάλι

Όταν χάσεις την πίστη σου

κοίτα μόνον ψηλά

γλήγορα θα δυναμωθείς

κ' ότι σου λέω θα θυμηθείς.

Νέο ξεκίνημα

Μεταφορά του εισαγωγικού κειμένου της πρώτης δημοσίευσης του 2020, με μικρές μόνο αλλαγές ή προσθήκες, κατά τ' άλλα ισχύει ακριβώς (γι αυτό λέγεται και παράδοση):

Εκλεκτοί αναγνώστες, επισκέπτες και φίλοι, το ιστολόγιο σας εύχεται: αίσιο το νέο έτος 2021, ευτυχές, με υγεία και καλή καρδιά. Τηρώντας τη σχετική παράδοση (βλ. και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ), έτσι και φέτος ανήμερα την Πρωτοχρονιά, αλλάχθηκαν οι σελίδες του επιτραπέζιου ημερολογίου με νέες και από αυτές του προηγούμενου έτους επιλέχθηκαν ορισμένες όπου σημειώνονται κάποια σημαντικά γεγονότα και οι προορισμοί μετακινήσεως, αποτελώντας ένα είδος αποτίμησης μίας χρονιάς που όπως -υποθέτω- και άλλες, όπως άλλωστε ο βίος μας όλος, είχε οπωσδήποτε στιγμές κακές, είχε ασφαλώς και στιγμές καλές, παρότι η συγκεκριμένη κυριαρχήθηκε από την παγκόσμια πανδημία...

Έχουμε λοιπόν και λέμε για το 2020:

1 Φεβρουαρίου: Καλό μήνα! Φεύγω για Μέθανα
18 Φεβρουαρίου: Φεύγω για Γερμανία
4 Μαρτίου: Πάω για εξετάσεις επανελέγχου στο νοσοκομείο
20 Απριλίου: Χρόνια πολλά!* - συνταγογράφηση (CT/MRI) αύριο ή Παρασκευή *(γενέθλια Χ.Δ.Τ.)
5 Μαΐου: Συνταγογράφηση Λαΐκό νοσοκομείο (αναβληθείσα λόγω πανδημίας, βλ. πιο πάνω)
6 Μαΐου: Κούρεμα 7:40 μ.μ. (τα κουρεία ξαναλειτουργούν,με ραντεβού, μετά το λοκντάουν)
30 Μαΐου: Φεύγουμε για Μέθανα
5 Ιουνίου: Φεύγω για Μέθανα
17 Ιουνίου: Πάω για χειρουργείο (χολοκυστεκτομή - επιγαστρική κήλη)
26 Ιουνίου: Φεύγουμε για Κύθνο
10 Ιουλίου: Φεύγω για Μέθανα
19 Ιουλίου: Φεύγουμε για Χανιά
31 Ιουλίου: Φεύγω για Μέθανα
6 Αυγούστου: Πάω για εξετάσεις επανελέγχου στο νοσοκομείο
7 Αυγούστου: Φεύγουμε για Ταΰγετο
21 Αυγούστου: Φεύγω για Μέθανα
25 Αυγούστου: Φεύγουμε για Πήλιο
29 Αυγούστου: Φεύγω για Μέθανα
12 Οκτωβρίου: σήμερα έχω Ιωβηλαίο (25 χρόνια) στην Εταιρία

...και τέλος.

Και του χρόνου με υγεία!

Τα δύστυχα βράδια

Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) των στίχων της Μαριανίνας Κριεζή για το τραγούδι "Τα ήσυχα βράδια" σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου και ερμηνεία της Αρλέτας (1945 - 2017), από το δίσκο "Τσάι γιασεμιού" του 1985. Μπορεί κανείς να το ακροασθεί εδώ και να διαβάσει τους στίχους εδώ.

Το ιστολόγιο εύχεται σε όλους τους αναγνώστες, επισκέπτες και φίλους: καλή Πρωτοχρονιά!

 

Όταν θα φύγεις

για τον άλλο τον κόσμο

θα χαθεί πια το φως μου

η χαρά θα χαθεί

 

Και θα μου λείπεις

άδεια θά 'ναι η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

θά 'χει κι αυτή ξεραθεί

 

Τα δύστυχα βράδια

βουλιαγμένο καράβι

και δεν ανάβει

ούτε μια σπίθα μικρή

 

Και  δε θα σου λείπω

γιατί είν' άδεια η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

έχει κι αυτή ξεραθεί

 

Όταν θα φύγεις

για τον άλλο τον κόσμο

θα χαθεί πια το φως μου

η χαρά θα χαθεί

 

Και θα μου λείπεις

άδεια θά 'ναι η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

θά 'χει κι αυτή ξεραθεί

 

Τα δύστυχα βράδια

σκοτεινό, σκουριασμένο

θα περνάει ένα τραίνο

που πάει να εκτροχιασθεί

 

Και  δε θα σου λείπω

γιατί είν' άδεια η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

έχει κι αυτή ξεραθεί

 

To Κοινοτικό Κέντρο δυτικού Γουότφορντ

 Σημείωση: στις αρχές Οκτωβρίου 2020, βρέθηκαν επί του πεζοδρομίου της οδού Ιουστινιανού, στα Εξάρχεια, στην Αθήνα, δύο χαρτιά, συγκεκριμένα δύο φύλλα από παλαιού τύπου τετράδιο "κλασέρ". Τα φύλλα (χωρίς αρίθμηση, πιθανόν μη επάλληλα) είναι μικρού μεγέθους, ύψους δεκαεννέα και εννέα (19,9) εκατοστόμετρα και πλάτους δώδεκα και πέντε (12,5) εκατοστόμετρα, γραμμένα από τη μία πλευρά. Διαθέτουν δύο τρύπες στην αρσιτερή πλευρά και μπλε διαγράμμιση αποτελούμενη από είκοσι δύο (22) οριζόντιες γραμμές. Η γραφή είναι εν γένει στρωτή και καθαρή με πλάγια γράμματα, και έχει γίνει με μπλε στυλό διαρκείας. Στην πρώτη σελίδα,  δεξιά πάνω, εντός ελλειπτικού περιγράμματος βρίσκεται η ημερομηνία. Οι τέσσερις (4) πρώτες γραμμές είναι περιγεγραμμένες εντός ορθογωνίου με κόκκινο μαρκαδόρο. Η πρώτη γραμμή είναι υπογραμμισμένη με πράσινο μαρκαδόρο. Οι δύο πρώτες λέξεις της πρώτης γραμμής είναι επιπλέον υπογραμμισμένες με κίτρινο μαρκαδόρο ενώ επίσης παραπέμπουν στην τρίτη και τετάρτη λέξη της δεύτερης γραμμής με οριζόντιο άγκιστρο (ως παραλλαγή της φράσης - τίτλου πλην της τοποθεσίας). Η ορθογραφία και η στίξη έχουν διατηρηθεί. Ελεύθερη μετάφραση από τα αγγλικά: Χ.Δ.Τ.

Το δυτικό Γουότφορντ είναι πολίχνη στα περίχωρα του Λονδίνου, βορειοδυτικά. Το Κοινοτικό Κέντρο υπάρχει ως σήμερα.

................

σελίς 1

                                                                                                                                                3-2-75

Κοινοτικό Κέντρο δυτικού Γουότφορντ

ή καλύτερα "Κοινοτικό Έργο" διότι δεν είναι ένας καθεαυτού τύπος ιδρύματος μα περισσότερο ένα κέντρο ερευνών

- Μετατροπή παλαιού κτιρίου

- Χώροι με αίσθηση ελευθερίας (με τη βοήθεια αντικειμένων στο πάτωμα, βάψιμο τοίχων κ.λ.π.) και δημιουργικότητας

- Ο κόσμος και ειδικά τα παιδιά είναι ενθουσιασμένα. (Τα παιδιά το προτιμούν πιο πολύ από το σχολείο τους)

- Λειτουργεί εδώ και περίπου 6 χρόνια

- Προσωπικό: πληρώνεται από ιδιωτικούς ή δημόσιους οργανισμούς, εθελοντές (γείτονες, φοιτητές κ.λ.π.)

- Χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα - χωρίς σταθερό αριθμό χρηστών.

- Οι ηλικιωμένοι περνούν την ώρα τους συζητώντας, παίζοντας Bingo κ.λ.π. [σβησμένη λέξη ή αρχή λέξης με 3 γράμματα] Επίσης κάνουν ανταλλαγές αντικειμένων από δεύτερο χέρι (έπιπλα, μαχαιροπήρουνα κ.λ.π.) Ανάγκη αποθηκευτικού χώρου για αυτά.

- Τα παιδιά που ζουν κοντά έρχονται με τα πόδια. Άλλα έρχονται με λεωφορειάκι του κέντρου

σελίς 2

Χρησιμοποιείται κυρίως για δύο σκοπούς

α) ΠΟΡΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Ένας μέρος κοινωνικής συναναστροφής για κάθε ηλικία

β) ΟΜΑΔΑ ΠΙΕΣΗΣ συντονισμού.

Για να συνταιριάζουν τις απόψεις τους οι άνθρωποι της περιοχής απέναντι στις Προτάσεις των Τοπικών Αρχών

Μία βραδιά ανατροπών

Πολύ με εντυπωσίασε το καλόγουστα διακοσμημένο διαμέρισμα του κυρίου Καθηγητή, μα ακόμα περισσότερο η τεράστια βιβλιοθήκη του με τους χιλιάδες τόμους. Μέσα σε μία ώρα μου είχε λύσει απορίες, για τη διπλωματική μου εργασία, που με βασάνιζαν επί μήνες. Επιπλέον μου δάνεισε κάποια δυσεύρετα  συγγράμματα με σελιδοδείκτες να σημειώνουν τα χωρία που με ενδιέφεραν. Ευγενέστατος, μου προσέφερε καφέ με κουλουράκια. Κάθισε δίπλα μου στον καναπέ και μου πρότεινε να μείνω για δείπνο. Θα έφτιαχνε κόκορα που του είχαν στείλει από χωριό, με πιλάφι καυτερό. Τα μάτια του είχαν πάρει να γυαλίζουν κι ένοιωσα το χέρι του να μου διατρέχει ανηφορίζοντας το μηρό. Πετάχτηκα πάνω, έβαλα βιαστικά τα βιβλία στο σακίδιο μου και αποχώρησα με μια απίθανη δικαιολογία.

Βγήκα από την πολυκατοικία φουρκισμένος. Βάδιζα στους δρόμους της γειτονιάς γεμάτος απογοήτευση και δυσάρεστη έκπληξη ώσπου το μυαλό μου σκάλωσε στη σκέψη - καταφύγιο, ότι μάλλον θα έμενα νηστικός απόψε. Όταν, φθάνοντας στην πλατεία αντίκρισα το μεγάλο σουβλατζίδικο, άλλαξα γνώμη. Μπήκα μέσα και ζήτησα ένα τυλιχτό με απ' όλα. Όσο περίμενα να μου το τοιμάσουν, άκουγα την κυρία δίπλα στο ταμείο να μιλά στο τηλέφωνο επιβεβαιώνοντας τα περιεχόμενα μιας παραγγελίας και τα στοιχεία της παράδοσης. Ήταν του κυρίου Καθηγητή.

Έκατσα σε ένα παγκάκι και μασώντας την πρώτη μπουκιά συμπέρανα ότι οι επιταγές του στομάχου είναι καμιά φορά πιο ισχυρές από τες συγκινήσεις της καρδιάς.

Γαλιάντρες απ' το Μπαγκλαντές, σπίνοι απ' τις Φιλιππίνες

 Αυτές οι γλώσσες οι κελαηδιστές

οπού μιλούν οι άνθρωποι

από κάποιες χώρες της Ασίας

είν' σα ν' ακούς πουλιά να τιτιβίζουνε

μία ηλιόλουστη της Άνοιξης

καλή του Θεού ημέρα

 

Κι όποτε πετυχαίνω στης πόλης τα στενά

έξω από ένα μαγαζί

κάτω από ένα μπαλκόνι

εκεί ομηγύρεις έτσι δα να συζητούν

βρίσκω μια αφορμή

κάνω τα κτίρια γύρω πως κοιτώ

ή κάτι ψάχνω τάχα στο κινητό τηλέφωνο

και κοντοστέκομαι κει πέρα

 

Ακούοντας αχόρταγα, ευγνώμων

νοιώθοντας λες, έστω για μια στιγμή

μία μελωδική ανάπαυλα

μια νότα αισιοδοξίας κι ομορφιάς

και μία κάθαρση μικρή

φεύγει σαν από πάνω μου

κατά ένα τουλάχιστον κ' ίσως λεπτό

απ' τα επάλληλα τα στρώματα η λέρα.

Ξαναπαλιπάει η παλιά προμετωπίδα

 Εκ νέου σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ και εδώ, καθώς και εδώ, αλλά και εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, βάσει μίας συνήθειας που εξεκίνησε και μάλλον έχει καταστεί πια παράδοση, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα τεσσεράμισι και κάτι μηνών, υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει. Εξάλλου απέρχεται ένας μέγας έλληνας εν ζωή ποιητής και εισέρχεται ένας μέγας, εν τοις ουρανοίς,  συγγραφέας, ποιητής και τραγουδοποιός που την Ελλάδα πολύ αγάπησε.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

 

"......

 

Δεν ξέχασα ποτέ τη σπουδαιότητα

της επικαιρικής ποίησης

ούτε της εύληπτης γραφής.

Να λοιπόν ένας στίχος

σημερινός, ευκολονόητος

και πανελλήνιος:

"Τί λέτε ρε μαλάκες!".

 

...... "

Ποίημα "Επικαρική ποίηση", του Τίτου Πατρίκιου, από τη συλλογή "Αντικριστοί καθρέφτες", εκδόσεις "στιγμή", Αθήνα 1991, ISBN 960-269-019-4