Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (171)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ατιμομάγειρας, ο: σεφ απατεώνας που δε σέβεται τον εργοδότη του, τους πελάτες του, τους συνεργάτες του, το επάγγελμα του το ίδιο. Παραγγέλνει, για να επιτελέσει την υψηλή του τέχνη, υλικά πρώτης ποιότητος που σε συνεργασία με λαμόγιο συνεταίρο, τα ανταλλάσει με άλλα δευτέρας ή και τρίτης η κι ακόμα χειρότερα και καρπώνονται την αξιοσέβαστη διαφορά. Φτου σας ρε!

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (170)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα
Καρδιενάλιος, ο: αυτός που έχει γεννηθεί και/ή μεγαλώσει σε μέρος παράλιο, εξ’ ου και μ’ όλη την καρδιά του αγαπά, σε βαθμό λατρείας και μ’ όλες τις αισθήσεις του, τη θάλασσα: το γαλάζιο χρώμα της και τ’ ασημένιο κάτου από τον ήλιο και μενεξελί το δειλινό, την αρμύρα της, το ιώδιο της, τα πότε ζεστά, πότε δροσερά, πότε κρύα τα νερά της, τον αχό της όταν είναι ανταριασμένη και το φλοίσβο, όταν ήσυχη. Π.χ. «- Θυμάστε παιδιά τον πρώην συνάδελφο – και πια μακαρίτη – Φίλιππο Λιμνοκηπουρό; Αυτός κι αν ήταν καρδιενάλιος! Που λέτε, μια φορά – πάνε χρόνια -, μια ομάδα από το Τμήμα μετέβει επί ένα τετράμηνο για επιτόπου έρευνες και αποτυπώσεις σε ένα από τα απώτατα χωριά του κεντρικού ορεινού όγκου στην Παρνασσπίνδο. Σε έναν πανέμορφο οικισμό με πέτρινα σπίτια, περιτριγυρισμένο από ένα υπέροχο, παρθένο, παραμυθένιο δάσος δένδρων ελάτης. Είχαμε όλοι ενθουσιασθεί εκτός από τον Φίλιππο, όπου κοίταε τριγύρω θλιμμένος κι όλο στέναζε:», «- Ωωωχ! Ωωωχ!», «- Γιατί;»… τόνε ρωτάγαμε, «- Μα τι δουλειά έχω εγώ εδώ;»… αποκρινόταν, «- Τι θέλει ο ενάλιος στα κωνοφόρα;», «- Αμάν πια βρε παράξενε!»… τον πείραζαν τα κορίτσια. Τα Σαββατοκύριακα πηγαίναμε εκδρομές και πεζοπορίες στο δάσος. Ο Φίλιππος δεν ακολουθούσε. Τραβούσε μόνος κατά πάνου, κει που άρχιζε η αλπική ζώνη του βουνού, χωρίς δένδρα, και χανόταν κει, στα βραχοτόπια. Απορούσαμε τι κάνει; Πού πάει; Η απορία μας λύθηκε στις γραμμές του κειμένου της αποχαιρετιστήριας επιστολής που μας έστειλε με η-μέηλ, όταν άφησε τη δουλειά: «…- Και για να σας λύσω φίλοι την απορία, έγραφε, για τότε που δουλεύαμε στο βουνό, θυμάστε; Θα σας πω πού πήγαινα μονάχος και δε σας ακολουθούσα. Είχα βλέπετε εντοπίσει μια κορφή στα ανατολικά. Εκεί σκαρφάλωνα. Γιατί από κει μπορούσα να Τη δω! Ω! να Τη δω κάτω εκεί, ν’ απλώνεται γαλάζια! Πόσο Την κοίταζα, ώρα πολύ, αχόρταγα…. Και ξέρετε;…… Της μιλούσα κιόλας…σαν ερωτευμένος Της μιλούσα. Ω! λόγια που της έλεγα:
Να σ’ αγναντέβω, θάλασσα, να μη χορταίνω,
απ’ το βουνό ψηλά
στρωτήν και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.
Έτσι να στέκω, θάλασσα, παντοτεινέ έρωτα μου,
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
και νά ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά.
Ως να με πάρεις κάποτε, μαργιόλα συ,
στους κόρφους σου αψηλά τους ανθισμένους
και να με πας πολύ μακριά απ’ τη μάβρη τούτη Κόλαση,
μακριά πολύ κι από του μάβρους κολασμένους……»*,
«- Ο καημένος ο Φίλιππος, 3 μήνες μετά αυτοκτόνησε».
* Σημ. Ανερυθροίαστα και αδιάλλειπτα κλέπτων, πλην όμως τα κλοπιμαία δηλών, αμεταμεληθείς και – πάντα- αμελητέος: πρώτη και προτελεφτέα και τελεφτέα στροφή της «Θάλασσας» του Κώστα Βάρναλη.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Με αφορμή τις απαριθμήσεις του ιστολογίου 300σα κι 100το: σκέψεις και διαπιστώσεις περί ποιότητος και ποσότητος

Υπάρχουν, φίλοι και επισκέπτες του ιστολογίου, και είναι αυτό βέβαιο, εξακριβωμένο και καταγεγραμμένο, υπάρχουν λέω άνθρωποι που νοιάζονται κυρίως για την ποιότητα και άλλοι για την ποσότητα. Εγώ και είναι αυτό βέβαιο, εξακριβωμένο και καταγεγραμμένο, ανήκω σίγουρα στη δεύτερη κατηγορία. Ουδέποτε υπήρξε για μένα η ποιότης ζήτημα σημαντικό. Η ποσότης όμως ανέκαθεν. Σε όλες τις εκφάνσεις του ανωφελούς μου βίου. Και στα πρακτικά, τα καθημερινά, τα των συνηθειών και λοιπά..... φερ' ειπείν φαΐ, πιοτό, γεννετήσια ερωτικά και τέτοια. Αλλά και στα πιο αφηρημένα, τις τέχνες, τις αισθήσεις, τις σκέψεις και λοιπά..... λόγου χάρη τα λογοτεχνικά, τα μουσικά, τα εικαστικά, τα θεατρικά, τα φιλοσοφικά και άλλα.
Είναι αγαπητοί αναγνώστες η ποσότης που πληρώνει το μέσα μου κενό - η ποιότης ήταν και θά 'ναι πάντα, ζήτημα δευτερεύον. Θα τό 'χετε άλλωστε αυτό παρατηρήσει, όσοι από σας (μα αν είναι δυνατόν - υπάρχουν τέτοιοι;) επισκέπτονται συστηματικά αυτό το ιστολόγιο.
Ε, βάσει τούτων, σήμερα χαίρουμαι - μα την αλήθεια, χαίρουμαι πολύ και καμαρώνω που τούτο μου το πόνημα συμπληρώνει 300σες απ' αρχής του δημοσιεύσεις και ταυτοχρόνως 100το δημοσιεύσεις μέσα στο χρόνο που διανύουμε.
Ω! πώς χαίρουμαι αναγνώστες με κάτι τέτοια!
Γιατί είμαι τέτοιος.
Ευχαριστώ για την καταννόηση.
Χ.Δ.Τ.

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (169)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Τριχωντρός, ο: άνθρωπος υπέρβαρος, παχύτατος και ταυτόχρονα εξαιρετικά δασύτριχος που μοιάζει με γορίλλα, ωστόσο σε μερικές (ή μερικούς) αρέσει μα όπως όλοι ξέρουμε: περί ορέξεως λόγος ουδείς. Π.χ. "- Ρε σεις, βλέπουν τα ματάκια σας αυτό που βλέπουν και τα δικά μου; Ρε σεις τί κάνει η Κορφοζαρτιέρα με τον Μοσχοβούβαλο, βόλτα χέρι χέρι;", "- Καλά, δεν τά 'μαθες; Έχουνε σχέση εδώ και λίγο καιρό.", "- Μα δεν είναι δυνατόν ρε παιδιά! Η ωραία και το τριχωντρό τέρας δηλαδή;", "- Λέει ότι την κέρδισε με τους λεπτούς τρόπους, την παιδική ψυχή και την τρυφερότητα του.", "- Μάλιστα. Ε, οι γκόμενες είναι τρελλές. Πάει, τελείωσε".

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (168)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Πορόθυμος, ο: ο ασύλληπτα θυμωμένος άνθρωπος, που ο θυμός ξεχειλίζει από κάθε του πόρο. Π.χ. "- Τί; Είχες πάρει -χωρίς να ρωτήσεις- από τη βιβλιοθήκη του κυρίου Πελαγοπόντικα, βιβλίο πολύτιμο που με καμάρι σου είχε δείξει και τό 'χασες και ρωτάς αν θα θυμώσει; Μπα, όχι καημένη. Καλό βέβαια τώρα είναι εσύ να πας διακοπές. Κάπου μακριά. Πολύ μακριά. Και για καιρό. Πολύυυ καιρό. Άκου να σου πω: καλός καλός ο Πελαγοπόντικας, αλλά άμα του πειράξεις τα βιβλία του γίνεται Τούρκος. Εξαφανίσου λοιπόν πριν το καταλάβει κι έρθει να σε βρει πορόθυμος".

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (167)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Συαγγραφέας, ο: ο συγγραφέας που έχει χρόνια να γράψει έστω και μία παράγραφο, αντιμετωπίζοντας ανυπέρβλητη δυστοκία και ανείπωτη «εμπνευσόχη» (βλ. λήμμα). Βρίσκει ωστόσο το σθένος να αναγνωρίζει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, που μάλλον πια αυτή τον ορίζει και όχι η πάλαι ποτέ ιδιότητα του και δηλώνει πλέον: ….(λήμμα το παρόν).

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (166)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Τρομπαδούρος, ο: τραγουδιστής (κατά φαντασίαν) ασύλληπτα κακόφωνος, παντελώς ατάλαντος και εντελώς ανάξιος, που ωστόσο όλο ακκίζεται, κομπάζει και – χωρίς ίχνος συναίσθησης του πόσο γελοίος είναι – ταλαιπωρεί τους πάντες ασκώντας την «τέχνη» του. Π.χ. «- Ρε συ, δεν αντέχω άλλο! Θα τον κρεμάσω άμα συνεχίσει να γκαρίζει, όπως τον Κακοφωνίξ στον Αστερίξ.», «- Μα για ποιόν μιλάς», «- Γι αυτόν τον άχρηστο, τον τρομπαδούρο!».

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (165)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Ξεκωλαλίζω: «λαλίζω» (= «λαλάω», δηλ. τρελλαίνομαι), από τις νεαρές υπάρξεις με «ενθουσιώδη» συμπεριφορά και «γενναιοδωρία» μεγάλη, ως προς την προβολή των σωματικών προσόντων τους, που βλέπω γύρω μου π.χ. στην πλαζ το καλοκαίρι, σε μεγάλο ντανς κλαμπ ή ακόμα και στο δρόμο!

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (164)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Αναλογοζυγίζομαι: μετρώ το σωματικό μου βάρος με μηχανικούς ζυγούς (π.χ. πλάστιγγα) και όχι ηλεκτρονικές ζυγαριές. Π.χ. «- Μα….. ξέρεις τί αναλογίζομαι;», «- Όχι. Τί;», «- Ότι το πρόβλημα είναι αυτές οι ψεύτικες, κινέζικες, φθηνές, ψηφιακές σου λέει….. καλά τώρα!, ζυγαριές δαπέδου που ζυγίζομαι. Ακούς φίλε μου να δείχνουν ότι έχω πάρει 27 κιλά! Λοιπόν, στο εξής θα αναλογοζυγίζομαι! Θα πάω στο φαρμακείο του κυρίου Αντρέα, στην πλατεία. Έχει μία καταπληκτική, μηχανική ζυγαριά, κατασκευής 1950 αλλά ακριβέστατη λέμε.», «- Ε, πήγαινε!», …………………………………………. «- Λοιπόν; Τί έγινε;», «- Ε, πήγα.», «- Και;», «- Ε, αυτή η ζυγαριά έδειξε ότι έχω πάρει 28 κιλά!», «- Σώπα!», «- Α, κάτι δεν πάει καθόλου καλά!», «- Να σου πω;», «- Ε, τί;», «- Σε γεφυροπλάστιγγα έχεις πάει;», «- Ρε, δεν πας στο διάολο;».

Ευχαριστώ Βαγγέλη για τη λέξη

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (163)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Μουνοπραγίδα, η: εκπάγλου καλλονής νεαρή γυναίκα, εθνότητος από την πρώην Τσεχοσλοβακία – νυν Τσεχική Δημοκρατία, κάτοικος της υπέροχης πρωτεύουσας της χώρας, πόλης Πράγας και εξασκούσα το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου με πελάτες – αποκλειστικά σχεδόν – τουρίστες, οι οποίοι βρίσκουν συχνά τον εαυτό τους να έχει υποπέσει σε παγίδα, καθ’ ότι οι υπσχεθείσες «υπηρεσίες» δε στάθηκαν αντάξιες του τσουχτερού αντιτίμου. Μα από την άλλη…… «Σεξοτουρισμό ήθελες κύριε; Ε, πλήρωνε τώρα!.......»

Ευχαριστώ Κοσμά για τη λέξη

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (162)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Βολικάνθρωπος, ο
: άνθρωπος χωρίς εξεζητημένα γούστα και ιδιαίτερες απαιτήσεις, προσαρμόζεται εύκολα, εγκλιματίζεται γρήγορα, δε ζητά πολλά κι αρκείται σε λίγα κ.ο.κ. Π.χ. «- Αμ…… νά ‘ταν όλοι σαν τον κύριο Δροσοπασσά, αυτόν τον βολικάνθρωπο στο σύλλογο, δε θα παραιτιόμουνα από πρόεδρος. Μα δεν αντέχω πια, με το μακρύ και το κοντό του καθενός, καταλαβαίνεις; Μπούχτισα!».

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ιχ μπέμπε

(μια μικρή πικρή ιστορία)

Παραλλαγή μιας σημείωσης του συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη για το ομώνυμο βιβλίο του (Ich bebe), όπως δημοσιεύεται στον ιστότοπο του (www.triaridis.gr) και μεταφέρεται εδώ, με δικά μου λόγια.

Ο περιώνυμος Γερμανός φιλόσοφος, Φρειδερίκος Νίτζε (Friedrich Wilhelm Nietzsche, 1844 – 1900), ετελεύτησε μετά από πολυετή ασθένεια (παραλυτική ψυχική διαταραχή), κατά τη διάρκεια της οποίας απώλεσε πολλές από τις σωματικές και διαννοητικές του (τί άδικο για έναν γίγαντα του νου) ικανότητες.
Η ηλικιωμένη μητέρα του που τον περιέθαλπε, μια μέρα που μπήκε στο δωμάτιο και τον είδε ανήμπορο και θλιμμένο στο κρεββάτι, λύγισε και τον ρώτησε:
«- Αχ! ζον, λιμπστ ντου μιχ νιχτ μερ;» *1
Και ο, σχεδόν παράλυτος, φιλόσοφος, τρέμοντας σύγκορμος την κοίταξε και της απάντησε με δυσκολία:
«- Αχ! μάμα, ιχ μπέμπε...!»*2
Η γριά γερμανίδα μάνα στράφηκε και βγήκε απ’ το δωμάτιο, μην τη δει που βούρκωσε από στεναχώρια και απελπισία, που δε μπορούσε ο γιος της πια ούτε μια απλή λέξη (« Ιχ λίμπε»*3) να αρθρώσει.


Σημ.
1) γερμανικά: «Ach Son, liebst du mich nicht mehr?» (Αχ! γιε μου, δε μ’ αγαπάς πια;)
2) γερμανικά: «Ach Mama, ich bebe» (Αχ! μητέρα, τρέμω!)
3) γερμανικά: «Ich liebe» (Aγαπώ!)

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Κανείς

Σάββατο πρωί. Ημέρα για διάφορες δουλειές και ψώνια που δεν πρόλαβαν να γίνουν μες στην εβδομάδα. Ημέρα τροφοδοσίας. Στο χασάπικο, στο ψαράδικο, στο σούπερ μάρκετ, στη λαϊκή αγορά της οδού Καλλιδρομίου. Και τέτοια.
Ένα Σάββατο πρωί λοιπόν, πήγαινα στο κατάστημα αλληλέγγυου εμπορίου, που βρισκόταν κοντά στην πλατεία Εξαρχείων. Στο συγκεκριμένο πουλούσαν προϊόντα καφέ, τσάι, ζάχαρη, σοκολάτες. Σύμφωνα με τις αρχές του αλληλέγγυου εμπορίου, τα προϊόντα και οι πρώτες ύλες αγοράζονταν από τους παραγωγούς σε αξιοπρεπείς (και όχι εξευτελιστικές τιμές) και μετά από την παρέμβαση των ελάχιστων δυνατόν μεσαζόντων, για την επεξεργασία, τυποποίηση κ.λ.π., διατίθεντο στην αγορά, μέσω ενός μη εκτεταμένου δικτύου καταστημάτων – δε μπορούσες άρα να βρεις αλληλέγγυα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ ή στο μπακαλικάκι της γειτονιάς. Μάλιστα, στα λίγα αυτά καταστήματα, οι υπάλληλοι εργάζονταν εθελοντικά και το ωράριο λειτουργίας ήταν μειωμένο. Οι «περιορισμοί» αυτοί, εμένα δε με ενοχλούσαν καθόλου. Βλέπετε, είχα γεννηθεί και μεγαλώσει και ζούσα ακόμα στο κέντρο της πόλης κι είχα συνηθίσει «να τα έχω όλα μέσα στα πόδια μου». Επιπλέον η τιμή ήταν λίγο μόνο ακριβότερη από τα βιομηχανικά αντίστοιχα προϊόντα και η ποιότητα αισθητά καλύτερη. Για τους λόγους λοιπόν αυτούς, είχα συνηθίζει να αγοράζω τον καφέ και τις σοκολάτες μου από κεί.
Έφθασα που λέτε στο μαγαζί, μπήκα μέσα. Ένας κύριος προηγείτο, έβλεπα την πλάτη του. Και στο βάθος, γύρω από ένα τραπέζι κάθονταν μερικοί αλληλέγγυοι, εθελοντές υπάλληλοι του καταστήματος και κάποιοι αλληλέγγυοι φίλοι τους και έπιναν αλληλέγγυο καφέ και τσιμπολογούσαν αλληλέγγυα μπισκότα και βουτήματα. Μας κοίταξαν και τους δύο, τον κύριο και μένα ερωτηματικά, κάποιος τους σηκώθηκε μα πριν πει «παρακαλώ», ο κύριος μπρος μου άρχισε ένα χαμηλόφωνο τροπάριο, δεν άκουγα τί έλεγε, μα με τόσο γνωστό τόνο και ύφος που αμέσως κατάλαβα ότι δεν είχε έρθει εδώ για να ψωνίσει μα για να ζητιανέψει – αυτός ήταν ο τόνος και το ύφος που ήξερα καλά. Ξέρετε, σ’ αυτήν τη γειτονιά πού ‘χα γεννηθεί και μεγαλώσει, παρεπιδημούσαν πλήθος τζανκίς που συστηματικά επαιτούσαν για «να φάνε κάτι», «να αγοράσουν εισιτήρια λεωφορείου», «να βάλουν βενζίνη στο μηχανάκι», «για να πάρουν φάρμακα», αλλά βέβαια όλα αυτά ήταν δικαιολογίες καθώς το μόνο που ενδιαφέρει έναν τζανκί είναι να εξασφαλίσει την επόμενη δόση του και μόνον.
Ο αλληλέγγυος υπάλληλος αρνήθηκε, οφείλω να πω ευγενικά, κι ο άνθρωπος αργά κι απελπισμένα, άρχισε να στρέφεται προς την έξοδο. Τον πρόσεξα καλύτερα. Ήταν μεν πτωχοντυμένος, αλλά δεν υπήρχε κάτι άλλο στην όψη του που να πρόδιδε την έξη που είχα φαντασθεί. Άρα κάποιος άπορος ίσως, ποιός ξέρει. Τη στιγμή που διασταυρωθήκαμε ψιθύρισε με μια κλαψιάρικη φωνή: «Κανείς δε με βοηθάει» και βγήκε, έφυγε.
«Παρακαλώ;» είπε τώρα ο αλληλέγγυος υπάλληλος. «Μμμμμμ;». «Παρακαλώ κύριε, τι θα θέλατε;». «Εεεεε, ναι, θά ‘θελα ……. εεε, δύο πακέττα καφέ φίλτρου και τρεις σοκολάτες μπίττερ». Πήρα τα πράγματα μου, πλήρωσα κι έφυγα. Και σκεπτόμουν σε όλον το δρόμο της επιστροφής: κι αν έλεγε αλήθεια αλληλέγγυοι φίλοι, ο άνθρωπος; Τότε;

Τότε, όλοι μας, και σεις και γω, θα βρεθούμε μαζί πάλι και στο διηνεκές. Και τα πιο απομακρυσμένα σημεία σ’ αυτούς τους σκοτεινούς, σπηλαιώδεις, υπόγειους κόσμους δε θα φτάνουν να φωτίσουν οι φωτιές που θα καίνε κάτω από τα καζάνια μας. Όμως θα φτάνουν ως εκεί, αντηχώντας, οι φωνές μας, απεγνωσμένες, γοερές: «Κανείς δε μας βοηθάει, κανείς δε μας βοηθάει!».

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (161)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Χαροπά: επίρρημα (προσοχή στην ορθογραφία) – πεισιθανάτια, πένθιμα, νεκρικά κ.τ.λ. αλλά και αντίστοιχο επίθετο. Π.χ. «- Η τελευταία μου ανάμνηση από τον Χ.Δ.Τ., συγγραφέα του (ομωνύμου) Πλαθολογίου Λέξεων; Μα….. το χαροπό του πρόσωπο φυσικά, όταν άνοιξαν το φέρετρο και τον είδα για τελεφτέα φορά!».

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

…voi ch'entrate

Ποιός, ποιά, ποιοί… τί είστε σεις που μπαίνετε δω μέσα και ανεβαίνει ο απαριθμητής επισκέψεων του ιστολογίου;

Μα την αλήθεια, απορώ.

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (160)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Γυμνιστική, η: γυμναστικές ασκήσεις και παντός είδους αθλοπαιδιές που εκτελούνται από εκ πεποιθήσεως ή περιστασιακούς γυμνιστές λουόμενους, τους καλοκαιρινούς μήνες. Το αποτέλεσμα είναι μερικές φορές κάπως γελοίο, π.χ. όταν παίζουν ρακέτες ή μπητς βόλλευ και διάφορα…. προεξέχοντα μέλη κινούνται ανεξέλεγκτα περαδωθεπανωκάτω.

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (159)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Γαμοίστρος, ο: μερικές φορές καθώς λένε (και σωστά), τα λόγια είναι περιττά. Ακόμα κι όταν πρόκειται για την ερμηνεία λήμματος του Πλαθολογίου και για παράδειγμα χρήσης του. Διότι βλέπετε, εσχάτως, στις διάφορες κριτικές για το «Πλαθολόγιο Λέξεων Χ.Δ.Τ.», έχουν αρχίσει να διατυπώνονται απόψεις για «ροπή προς την πορνογραφία», για «πιθανή έλλειψη σεξουαλικής αυτάρκειας», για «γενετήσιες εμμονές», «μη ισορροπημένη λίμπιντο» αλλά και «ενδεχόμενη μη ισορροπημένη πνευματική κατάσταση του γράφοντος, γενικώς» και τέτοια άλλα. Ε, λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες, ο γράφων απερίφραστα δηλώνει πώς όλους τους παραπάνω χαρακτηρισμούς τους θεωρεί απολύτως… ακριβείς. Και αποδέχεται τις μομφές μετά βδελυγμίας… για τον εαυτόν του. Εν πάσει περιπτώσει και για λόγους τάξεως:
… η ιδιαιτέρως έντονος και ζωηρά, περί τα ερωτικά, επιθυμία. Π.χ. Διακατεχόμενος από ακαταμάχητο γαμοίστρο ο Χ.Δ.Τ., πλησίασε την……. κ.τ.λ.

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Το Μόναχο

Αυτό δε μπορώ να το καταλάβω τί σημαίνει αγαπητοί αναγνώστες. Όχι πως είναι το μόνο. Κάθε άλλο. Πάμπολλα μου είναι ακαταννόητα. Και ερωτήματα έχω συνεχώς. Για ορισμένα εξ’ αυτών (ολίγα) ψάχνω (σπανίως) απαντήσεις. Και για ολίγιστα, για ελάχιστα, τις βρίσκω. Αλλά πιο συχνά όχι. Βλέπετε, δεν είμαι ο άνθρωπος των απαντήσεων. Οι ερωτήσεις μου φαίνονται πιο συναρπαστικές. Και εάν είναι κομψά διατυπωμένες με τέρπουν περισσότερο. Έλεγα λοιπόν πως δε μπορώ να καταλάβω τί δουλειά έχει η ιστορική γερμανική πόλη και πρωτεύουσα της Βαυαρίας, στους στίχους ενός ελληνικού δημοτικού τραγουδιού:

«…………………………….
Όλα τα πουλάκια βρ' αμάν- αμάν όλα τα πουλάκια ζυγά - ζυγά
Όλα τα πουλάκια ζυγά - ζυγά τα χελιδονάκια ζευγαρωτά.
Τό 'ρημο τ' αηδόνι βρ' αμάν - αμάν τό ' ρημο τ'αηδόνι το Μόναχο
Τό 'ρημο τ' αηδόνι το Μόναχο περπατεί σε κάμπο με τον αητό
……………………………..»

Παράξενο δεν είναι;

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Πρώτη σημείωση στο καινούριο Μόλσκιν*

Σήμερ’ ανοίγω καινούριο τεφτέρι
μακάρι έτσι η ζωή να τα φέρει
που ως τόσο φτάσει να ζήσω
που κι αυτό να λόγια γιομίσω



* Σημ.: www.moleskine.com