Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Ο καλεσμένος των Χριστουγέννων

(απόδοση Χ.Δ.Τ.)

(τραγουδισμένο από το Johnny Cash: http://www.youtube.com/watch?v=tTwAKf0OLo4)

Έγινε μια μέρα στου Δεκέμβρη το τέλος
δυο γείτονες πήγαν να βρουν ένα παλιό της παρέας τους μέλος
το φτωχικό του μαγαζί πώς το είχε στολίσει!
με κλαδιά γκι και έλατου το είχε γεμίσει

Κι ο γεροΚόνραντ με πρόσωπο φωτεινό
τους είπε "την αυγή σαν άκουγα τον πετεινό
στ΄όνειρο μου ήρθ' ο Κύριος Μας ο αγαπημένος
και μου είπε σε σένα φέτος θα ειμ΄ Εγώ καλεσμένος"

Το ταπεινό τούτο μέρος βάλθηκα να συγυρίσω
και όλα ν' αστράφτουν, να το καθαρίσω
στρωμένο τραπέζι και γύρω καθίσματα
αναφτό το καντήλι στα εικονίσματα

Τώρα τον Κύριο να φανεί περιμένω
όλο αγωνία γρήγορα ανασαίνω
τα βήματα Του ν΄ακουστούν στο κατώφλι εδώ
ν΄ανοίξω την πόρτα και τη μορφή Του να δω

Οι φίλοι του έφυγαν και τον άφησαν μόνο
χρόνια τώρα γι αυτόν τα Χριστούγεννα σήμαιναν πόνο
γιατί οι αγαπημένοι του είχαν όλοι πεθάνει
μόνος ο Κόνραντ είχε αρχίσει πια να τα χάνει

Μα φέτος, με τον Κύριο καλεσμένο δικό του
Χριστούγεννα χαράς θά ΄χε ξανά στο σπιτικό του
Με γλυκειά την καρδιά πρόσμενε με προσοχή
πότε το βήμα στην πόρτα θ' ακουστεί να ηχεί

Και να που ακούστηκε κάτι - τρέχει γοργά
κι ανοίγει, πολύ χιόνι που πέφτει, ο άνεμος πώς βοά
ήταν -αλλίμονο- ένας ζητιάνος με ρούχα σχισμένα
κουρέλια λεπτά, τα παπούτσια του χαλασμένα

 Τον λυπήθηκε ο Κόνραντ, αχ ο καημένος
όλος θα είναι τελείως παγωμένος
έλα, έχω στο μαγαζί παπούτσια να σου δώσω ένα ζευγάρι
ένα παλιό μου παλτό, κι ένα τσάι καφτό, το κρύο να σου πάρει

Ο φτωχός έφυγε γεμάτος ευγνωμοσύνη
κι ο Κόνραντ είδε πως η μέρα είχε μικρύνει
δεν είχε φανεί ο Κύριος και η ώρα περνούσε
αχ! πότε την πόρτα του γλυκά θα χτυπούσε

Και νάτος ο χτύπος - πω πω πω τί χαρά!
ένας άγνωστος ήταν όμως άλλη μία φορά
Μια γυναίκα  στα μαύρα ταλαιπωρημένη κι αυτή
μ΄ένα ξύλα δεμάτι στην πλάτη, διπλωμένη, σκυφτή

Του ζήτησε μόνο λίγο να ξαποστάσει
στο μέρος πού ΄χε ο Κόνραντ  για τον καλεσμένο ετοιμάσει
"Μη με διώξεις, άσε με λίγο σε παρακαλώ
Χριστούγεννα σήμερα, γιορτάζουμε τον Θεό τον Καλό"

Ο Κόνραντ της έβαλε να πιει και να φάει
και παρέα της έκανε πριν φύγει και πάει
μα είχε αρχίσει πια να νοιώθει απελπισία
πουθενά του εκλεκτού του καλεσμένου η παρουσία

Τον Κύριο δεν είδε να 'ρθει και να φτάνει
μάλλον ο Κόνραντ λάθος κάποιο είχε κάνει
και μες στην ησυχία ξαφνικά, ακούει κάποιον να κλαίει
"Βοηθήστε με! Πού είμαι;" να παρακαλεί και να λέει

Και να πάλι του Κόνραντ το σπίτι ανοιχτό
και να πάλι δεν έγινε ότι περίμενε το βράδυ αυτό
ένα παιδάκι ήταν μόνο στον παγωμένο αέρα
τους γονείς του είχε χάσει των Χριστουγέννων ημέρα

Ω! βαριά θλίψη τον έπιασε και λύπη πολύ
μα το παιδάκι έτρεμε σαν τρομαγμένο πουλί
Με λόγια ζεστά σιγά σιγά το ηρέμησε
με χάδια πολλά τα δάκρυα του στέγνωσε

Μέχρι το σπίτι το πήγε και γύρισε πίσω
στον εαυτό του λέγοντας πάει πια!
απόψε τον Κύριο δε θα συναντήσω

Στην κάμαρα του κλαίγοντας γονάτισε για να προσευχηθεί
"γιατί Κύριε δεν έγινε ότι είχα ευχηθεί;
Γιατί δεν ήρθες κοντά μου τη νύχτα αυτή
τη συντροφιά Σου είχα τόσο πολύ ονειρευτεί"

Στη σιγαλιά μια απαλή φωνή ακούστηκε
" Σήκω Κόνραντ κι η ευχή σου εισακούστηκε
Τρεις φορές η σκιά Μου ήρθε κοντά σου
τρεις φορές απόψε βρέθηκα μπροστά σου

Ο ζητιάνος που είδες φτωχό, κουρελή,
η γυναίκα που έδωσες να φάει και να πιει
το παιδάκι που βόηθησες νά 'βρει το δρόμο
τρεις φορές καλωσύνη βρήκα στο σπίτι σου μόνο
πιο μεγάλο δώρο είναι η αγάπη, ανθρώπων ευλογημένων
τιμή Μου που ήμουν... ο καλεσμένος σου, των Χριστουγέννων".

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Ποιός είσαι; Τί είσαι;

Πατριώτη, βόηθα αν μπορείς
έναν ζητιάνο περαστικό
σχεδόν τυφλό
που βρέθηκε στα μέρη σας
και στάθηκε σε τούτον
τον τόπο τον απόκοσμο
που μυρίζει βασανισμό και θάνατο
ώρες είμαι εδώ κι αναρωτιέμαι
ποιός νά ΄ναι ο λόγος
που ο άνθρωπος αυτός
σκαρφάλωσε εκεί πάνω
και κάθεται σε τέτοια
στάση τόσο περίεργη
με τα χέρια του απλωμένα
κι έχει -όπως λεν-
τα μάτια του κλειστά
κι όταν τ΄ανοίγει
δε μπορείς να πεις
αν είν' το βλέμμα του γεμάτο
πόνο ή καταννόηση
κι ούτε μιλά καθόλου
ούτε αποκρίνεται
στις ερωτήσεις που του κάνουν
ούτε αντιδρά
στα λόγια συμπαράστασης
ούτε στις κοροϊδίες
και τους χλευασμούς
άλλοι υποστηρίζουνε
ότι είναι δάσκαλος σπουδαίους
άλλοι, αναρχικός και τσαρλατάνος
πάντως πρέπει να είναι πάμπτωχος
όπως μαρτυρούν τα ρούχα του
αφημένα, σ΄ένα σωρό εκεί πιο πέρα
γόνος επίσης φτωχών ανθρώπων
και ταπεινών, όχι σπουδαίων
εκείνη η πινακίδα
πάνω από το κεφάλι του
γράφει, μου είπαν, το όνομα
και την ιδιότητα του
διάβασε μου αν θες
γιατί τα μάτια μου
δε με βοηθούν
πώς τό' πες; Ιησούς
ο Ναζωραίος, Βασιλεύς των Ιουδαίων;

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Ξέρω ένα τρόπο

Ξέρω ένα τρόπο
ταχύτατο και άκρως αποτελεσματικό
τα άγχη διώχνει σχεδόν στο λεπτό
κοιμίζει τους δαίμονες
την ανασφάλεια, την αγωνία απαλύνει
τις πίκρες, τη λύπη γλυκαίνει
τις κοφτερές γωνίες όλες γενικά τις λειαίνει
το μεγάλο γκρίζο τίποτα πληρώνει
σε γεμίζει με θάρρος, αυτοπεποίθηση
αισιοδοξία, ευγλωττία, χιούμορ και ζωηρή φαντασία
ο καλύτερος, ο επιθυμητός εαυτός σου αναδεικνύεται
και ύστερα όλα μπερδεύονται μαζί και χάνονται
σε μία απροσδιόριστη δίνη, σε μία θολούρα
και μετά έρχεται ο ύπνος
μάβρος, βαθύς, δίχως όνειρα
λήθαργος ύπνος σα θάνατος
που όμως τελειώνει πρόωρα
και οι προχωρημένες ώρες της νύχτας
σε βρίσκουν με τα μάτια ορθάνοιχτα
να στριφογυρίζεις καταραμένος στο κρεββάτι
με το κεφάλι να πονά και το στομάχι να γυρίζει
και να σηκώνεσαι ως το μπάνιο να πας
και νά 'ναι το σπίτι σα μάχης πεδίο
με άδεια μπουκάλια, σκόρπια, σπασμένα παντού
και σωρούς αποτσίγαρα στα τασάκια τα ξέχειλα
και μες στα ποτήρια
και να μυρίζει απαίσια καπνό και κλεισούρα κι αηδία
και να σε κυριεύουν ντροπή κι ενοχές
και οι δαίμονες πάλι να ξυπνούν ορεξάτοι
και όλα τα αισθήματα που ήδη αναφέρθηκαν
να επανέρχονται πιο δυνατά και πιο άγρια ακόμα
να νοιώθεις τελείως ανίσχυρος
κι όσο περνάει η ώρα
να γίνονται όλα όλο χειρότερα
καθώς θεριεύουν τα φριχτά στερητικά
να μετανοιώνεις πικρά
και βουβά να εκλιπαρείς
για λύτρωση, για ανακούφιση, για σωτηρία
να εύχεσαι ολόψυχα
να υπήρχε τρόπος να γινότανε αυτό
και τί δε θα έδινες κάποιος να σου έδειχνε ένα τρόπο
να υπάρχει άραγε;
Ω ναι! Ξέρω ένα τρόπο.


Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Συνάντηση με παλιό συμμαθητή, Εξάρχεια, Οκτώβριος '013

" Έλα, έλα, εχμμμ, μμμ, εδώ, εδώ, καλησπέρα, χαχαχαχαχαχα, εγώ, εγώ, έλα, έλα, τί γίνεται;, να!, να!, εδώ, νά 'το, κοίτα, ναι, ναι, κινητό είναι, έλα τί κάνεις;, ήμουν κάτω τώρα, είχα πάει κάτω, το πήρα εκατό ευρώ, ένα άλλο πού 'χα έκανε σαράντα, είναι καλό μου είπανε, κοίτα, κάνεις τσακ τσακ τσακ τσακ, βάζεις αρχεία, ξέρεις, μουσική, τραγούδια, κινηματογράφο, και νούμερο μυστικό γιατί ξέρεις τώρα, ε;, σσσσσσττ!, όλοι γύρω, όλοι παρακολουθούνται εμάς, εσύ;, εσύ πώς πάει ρε;, ήσυχα ε;, ωραία τα ήσυχα, εγώ τα ξέρεις, είμαι μόνος τώρα, είχα προβλήματα, είχα τη μάνα μου αλλά τώρα είμαι μόνος, εσύ καλά, καλά ε;, α ρε μπαγάσα, εσύ, εγώ, συμμαθητές, από το Δημοτικό Σχολείο, ακόμα εδώ εμείς, στη γειτονιά, Εξάρχεια, οι άλλοι έφυγαν, όλοι έφυγαν, το Χάρη τον Μάλιο τον θυμάσαι; Περιστέρι είναι τώρα, μένει Περιστέρι, και τη Ντόρα; τη θυμάσαι τη Ντόρα; Παντρεύτηκε. Πρώτο γάμο Περιστέρι, δεύτερο γάμο Περιστέρι, τρίτο, τέταρτο γάμο Περιστέρι. Τον Καραγιάννη; Τον θυμάσαι τον Καραγιάννη; Περιστέρι κι αυτός. Αυτοί ρε είχανε τα κοννέ αυτοί, όχι εμείς, εμείς εδώ, γειτονιά, εδώ εμείς απ' το σχολείο, α ρε μπαγάσα, καλά είσαι; πώς περνάς;, εγώ είμαι μόνος τώρα, αλλά προσέχω, πλένω τον κώλο μου, είμαι καθαρός, δε μυρίζω. Έχει ανοίξει το μαγαζί ρε, το μαγαζί ρε που ήταν το πουκαμισάδικο, απέναντι από το σούπερ μάρκετ, Καλλιδρομίου, το μαγαζί ρε το μανάβικο, το έχει ένας ξάδερφος θείος του Ζαφείρη, τον θυμάσαι εσύ τον Ζαφείρη, καλός ρε, ξηγημένος, τότε που είχα τα προβλήματα με τα ναρκωτικά δε με έδωσε ρε, δεν είναι λαμόγιο, μου δίνει κανά ψιλό που και που, μού ΄πε να πάω εκεί στο μανάβικο, μήπως μπορέσουν να γίνει κάτι με μένα. Είχα αμαρτίες πολλές αλλά με έπλυνε με το αίμα του ο Χριστός, είμαι καλά τώρα, θυμάσαι στο πάρτυ μετά το σχολείο πού ΄χα μακριά μαλλιά και χορεύαμε Sultans of Swing ρε, α ρε χρόνια, εσύ καλά; Άντε ρε, πάω ρε, γεια, γεια, γεια!".
..........................

Αχ, ρε Βασίλη!

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Πού έχει σταματήσει το μυαλό

Τόσα χρόνια, τόσα πολλά χρόνια μετά
κι αν σε δω εκείνη η ίδια
η παλιά Αίσθηση
αυτή η Λαχτάρα

Χθες το βράδυ αναπάντεχα σε είδα για λίγο
κι από τότε το μυαλό έχει εκεί σταματήσει
κι ας έχουν τόσες ώρες περάσει
που έχω ξυπνήσει.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Rigor Mortis

Το ατύχημα (σφοδρώτατη σύγκρουση)
συνέβη λίγες εκατοντάδες μέτρα
στην Εθνική μπροστά μου

Σταμάτησα το αυτοκίνητο, βγήκα
και πολεμώντας το φόβο μου πήγα ως εκεί
μήπως μπορούσα κάπως να βοηθήσω

Καμμιά βοήθεια δε γινόταν πια να δοθεί
και ω! τον ήξερα καλά
τον  άνθρωπο αυτόν από τη γειτονιά

Βασανισμένος πολύ, αρρωστομανής, νοσοφοβικός
με κάθε αδιόρατο σύμπτωμα ξάπλωνε
στο κρεββάτι λες κι ήταν πάσχων βαρέως

Κι έτρεχε κάθε τόσο στις κλινικές κι απαιτούσε
εισαγωγή και νοσηλεία με της παραμικρής
αδιαθεσίας έστω την υποψία

Όπως τον βλέπω τώρα δε νοιάζεται  γι αυτά
ατάραχος κείται στην άσφαλτο καθώς ώρα την ώρα
θα καταλαμβάνει το σώμα του νεκρική ακαμψία.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Άλλο ένα εύρημα

Χειρόγραφο ευρεθέν επί του δρόμου πεταμένο
ή σ' ένα τοίχο κολλημένο
πια δε θυμάμαι - πάει καιρός
το βρήκα τις προάλλες που συγύριζα
σ' άλλα χαρτιά μέσα θαμμένο.

Περιγραφή: λευκό χαρτί διαστάσεων δέκα εκατοστά και πέντε χιλιοστά ύψος και δεκατέσσερα εκατοστά και επτά χιλιοστά πλάτος, ελαφρά σχισμένο (και φθαρμένο) στην κάτω αριστερή γωνία. Στην πίσω όψη φέρει ίχνη κόλλας, τμήματα άλλων χαρτιών και σημάδια αποκόλλησης. Στην πρόσοψη φαίνεται ότι πρόκειται για φωτοτυπική αναπαραγωγή με δέυτερες επεμβάσεις. Στην πρώτη μορφή υπάρχει χειροποίητη διαγράμμιση με κενό στην πάνω αριστερή γωνία, όπου και τοποθετείται αρχίγραμμα. Το αρχικό χρώμα της μελάνης άγνωστο καθ' ότι στην φωτοτυπία φαίνεται -βεβαίως- μαύρο (ασπρόμαυρη φωτοτυπία). Οι επεμβάσεις αφορούν δεύτερη διαγράμμιση, παράλληλη με την πρώτη, με κόκκινη μελάνη, προσθήκες στο αρχίγραμμα, υπέρτιτλο και διάσπαρτα σημεία στίξεως, με μπλε μελάνη. Η γραφή είναι μεγαλογράμματη (με κεφαλαία) και κάθε γράμμα έχει περαστεί στο χαρτί με επαναλήψεις, κατ΄εκτίμηση τρεις φορές τουλάχιστον, με στυλό διαρκείας.
Το αρχίγραμμα είναι το χριστιανικό Χ-Ρ (κεφαλαία διασταυρούμενα) και εκατέρωθεν με μικρά (εκ των υστέρων προσθηκών) α-ω.
Το κείμενο λέει:

"Όχι στην κάρτα του πολίτη είναι το 666. Αδέλφια μου Έλληνες ορθόδοξοι χριστιανοί. Όλοι να μετανοήσωμε για τις αμαρτίες μας και για τα φαύλα έργα μας. Με την ιεράν εξομολόγησιν και με την αγίαν μετάλειψιν θα έχουμε αιώνιον ζωήν. Εν τω Άδει ουκ έστιν μετάνοια. Οργή του Θεού επί θύραις. Μετανοήτε. Δεινά έρχονται. Να εκκλησιάζεσται." 

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Ο Λέων της Χαιρώνειας

Σε περασμένη ηλικία σχετικά
αντίκρυσα πρώτη φορά
τον Λέων της Χαιρώνειας
ότι στα μέρη αυτά δεν είχα ξαναπάει ποτέ
αλλά την άνοιξη εκείνη
ξεκίνησα μαθήματα σεμιναρίων σπηλαιολογίας
το τελευταίο εκ των οποίων
θα ελάμβανε χώρα στο όρος Παρνασσός
όπου ήταν προγραμματισμένη
τριήμερη σπηλαιολογική κατασκήνωση
και δράσεις διάφορες
με των οποίων κορυφαία την κατάβαση
στο περιώνυμο βάραθρο του Επτάστομου
ένα χάσμα τρομερό που εάν
στο χείλος του στεκόσουν και κοιτούσες κάτω
σου κόβονταν η ανάσα
και είχε στον πυθμένα του χειμώνα καλοκαίρι
μόνιμους παγετώνες
όλα καλά λοιπόν και έπειτα στο γυρισμό για την Αθήνα
ήμουν στο αυτοκίνητο και συνοδηγός
η Ιωσηφίνα, συμμαθήτρια από τα σεμινάρια
άρτι αποφοιτήσασα επίσης
και καθώς διασχίζαμε αμέριμνοι
την πόλη της Χαιρώνειας
(στον πηγαιμό είχαμε πάει από άλλο δρόμο)
αίφνης βρεθήκαμε μπροστά
στο τεράστιο άγαλμα του Λέοντα
που ορθώνονταν λευκό και αγέρωχο
πάνω στο βάθρο του
καταμεσής στο πράσινο λιβάδι του
εξίσου εντυπωσιασμένοι διότι
και η Ιωσηφίνα πρώτη φορά τον έβλεπε
σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο και κατεβήκαμε
διασχίσαμε βαδίζοντας τη χλόη
και  πλησιάσαμε θαυμάζοντας τον Λέοντα
κοιτάζοντας τον γύρω από όλες τις πλευρές
και σκαρφαλώσαμε στο βάθρο
πρέπει να φωτογραφηθήκαμε κιόλας
μα δεν είμαι βέβαιος γι αυτό
ούτε και συνηθίζω να βαστώ ποτέ φωτογραφίες

Από τότε αρκετές φορές ξανά
ανέβηκα στον Παρνασσό
για δραστηριότητες στη φύση
είχε κι ένας φίλος σπίτι σε χωριό της περιοχής
λίγο το λίγο άρχισα τον τόπο να πονάω
και ν΄αγαπώ τη Ρούμελη
ποιός να το περίμενε αυτό
από έναν αμεταννότητο, ακραιφνή, φανατικό Πελοποννήσου
και όλο ήμουν προσμονή
για κάθε ταξίδι του οποίου ξεχωριστή στιγμή
θα ήταν αυτή όταν θα έβλεπα τον Λεόντα και πάλι

Μα πιο πολύ απ΄όλες τις φορές
με είχε κυριεύσει αδημονία
τη φορά που ήταν μαζί να ταξιδέψουμε
α! πώς περίμενα τις δυόμιση ώρες στο αυτοκίνητο κοντά σου
και σκόπευα να σου δείξω τον Λεόντα τον μεγαλοπρεπή
και για να κάνω εντύπωση
έκατσα και διάβασα όλα τα ιστορικά στοιχεία
ότι δηλαδή ο Λέων ήταν ένα μνημείο ταφικό, ένα ηρώο,
για τους σχεδόν τριακόσιους ντόπιους άνδρες νεαρούς
που ετόλμησαν να αντισταθούν
στα προελαύνοντα τα Μακεδονικά τα στίφη
μα ηττήθηκαν από το Βασιλιά
και γεννήτορα του μεγάλου μακελλάρη
που σ΄αυτόν τον ανερμάτιστο τον τόπο
σπουδαίο τον λογαριάζουμε και Μέγα
ακόμα ίσως πιο πολύ -αλίμονο!- από το Δάσκαλό του
τον στυλοβάτη της σκέψης και του πολιτισμού της ανθρωπότητας
και πώς ανακαλύφθηκαν το κεφάλι του
και διάφορα μέλη διάσπαρτα
στον τόπο εκεί της μάχης, της θυσίας
και πώς για χρόνια κι άλλα χρόνια γίνονταν προσπάθειες
αναστήλωσης που πέτυχαν στο τέλος
μετά από πολλές αναβολές, καθυστερήσεις... και άλλα τέτοια

Και να λοιπόν που έφτασε του ταξιδιού η μέρα
και να που φτάσαμε στη Χαιρώνεια
και άρχισα εγώ να μιλάω, να δείχνω
μα τί κι αν μιλούσα, τί κι αν έδειχνα
όλα τα πέρασες στο ντούκου
ούτε που σταματήσαμε για ένα λεπτό

Μόνο στην έξοδο της Χαιρώνειας
πρότεινες να δούμε ένα άλλο αξιοθέατο που γνώριζες εσύ
όπου βέβαια και παράκαμψη απ΄την πορεία κάναμε
και το αυτοκίνητο σταθμεύσαμε
και περπατήσαμε -μες στην ψιλή βροχή-
και περιηγηθήκαμε στο Αρχαίο Πέτρινο Θέατρο της Χαιρώνειας
που είχες έρθει πριν από καιρό
με μια παρέα από παιδιά που έτσι κι έτσι
και είχε γίνει αυτό κι αυτό
και τί ωραία που ήταν... και λοιπά

Και τα άκουγα όλα και κατάλαβα
για μία εισέτι φορά
πως η ζωή νικά τη θεωρία

Εκείνο που δεν κατάλαβα
(γιατί δεν ήθελα)
ήταν που δεν είχα
την παραμικρή ελπίδα.


Οκτώβριος '013, Αθήνα, Μόδι - Τιθορέα / Παρνασσός και πάλι πίσω

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (283)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Ενθουσιώδιο: το ζωηρό, χαρούμενο παιδάκι, που όλο γελά, φωνάζει ευτυχισμένο με το παραμικρό, χτυπά τα χέρια του κι αρχίζει να τρέχει γύρω γύρω και να χοροπηδά, ώσπου πέφτει και χτυπά, και τώρα τρέχουν οι γονείς του, το τραύμα να περιθάλψουν, να το απολυμάνουνε με οξυζενέ κι οινόπνευμα φυσώντας συνεχώς για να μην τσούζει, να το καλύψουν με τσιρότα, να το αλείψουν με ιώδιο. αχ! αυτό το μικρό τους τερατάκι, αυτό το μικρό... βλ. λήμμα.

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Στίχοι κρεββατοκάμαρας

Στο συρτάρι του κομοδίνου μου
δίπλα στο κρεββάτι
ανάμεσα σ' ένα σωρό
ετερόκλητα αντικείμενα
φερ' ειπείν μια δέσμη
με σελιδοδείκτες
που χρησιμοποιώ
για να σημαδεύω το σημείο που αφήνω
καθένα από τα κάμποσα
βιβλία που ταυτόχρονα διαβάζω
και εκεί πάνω
κάτω από το πορτατίφ στοιβάζω
και σ΄ένα ζευγάρι ωτοασπίδες
για να μην ακούω
της αντιπαθέστατης γειτόνισσας
που μένει από κάτω
την καταραμένη τηλεόραση
που σχεδόν όλη τη μέρα παρακολουθεί
μια κρέμα και ταμπλέττες
αντικουνουπικά από το καλοκαίρι
σπρέι για τη βουλωμένη
απ' το συνάχι μύτη το χειμώνα
ένα βαζάκι "Βιξ" για επαλείψεις
στα παγωμένα , επίσης το χειμώνα, μέλη
πακέττα χαρτομάνδηλα
για την που λέγαμε συναχωμένη μύτη
ή και για άλλες χρήσεις
μια ποικιλία διαφόρων προφυλακτικών
ένα μπουκάλι λιπαντικού υγρού
και κάποια άλλα ειδικά αξεσουάρ
που οφείλει ένας άνδρας
δραστήριος πολύ ερωτικά
στην κατοχή του να διαθέτει
(αχ! Θεέ μου, μα τί λέω;)
εκεί λοιπόν ανάμεσα βαστώ
ένα μικρό σημειωματάριο σπιράλ
και έναν στυλογράφο
που σκοπό έχουν
να παγιδεύουν, να συλλαμβάνουν
τις νυσταγμένες λέξεις
εκείνες δηλαδή που ξεπηδούν
ποιός ξέρει από ποιά βάθη
και εύκολα ξεφεύγουνε και χάνονται
απ' το μυαλό το τέτοιες ώρες ναρκωμένο
πάει να πει λίγο πριν το ξεκίνημα
λίγο μετά το τέλειωμα
ή και ενδιάμεσα
στα διαλλείματα του ύπνου.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Για λίγο, φαντασίωση

Δε θέλω να με κοιτάς
όταν βγάζω τα ρούχα μου, είπε
κι όταν σταμάτησε
έτσι γυρισμένη ως στέκονταν
να νοιώθει το βλέμμα του
άρχισε σιγά να ξεντύνεται
έβγαλε πρώτα τη μπλούζα
μετά το στηθόδεσμο
τα πέδιλα ύστερα
και με μια κίνηση μαζί
εσσώρουχο και παντελόνι

Φωτιά από ντροπή
είχε πάρει στο πρόσωπο
κι έτσι όπως ήταν ολόγυμνη
ρίχτηκε στο κρεββάτι
χάθηκε κάτω απ' τα σκεπάσματα
όλο αδημονία μια κίνηση του περίμενε
μα τίποτα αυτός
το παράκανα σκέφτηκε
και για να νικήσει τη συστολή του
άπλωσε εκείνη πρώτα το χέρι
για να διαπιστώσει αλίμονο
πως για άλλο ένα βράδυ
ξάπλωνε μόνη. 

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Άλλο ένα λαϊκό τετράστιχο, αναβλητικό και απερίσκεπτο

Αφού υπάρχει χρόνος αρκετός
καιρός τόσος πολύς ως να πεθάνεις
ποιός λόγος τότε σήμερα αυτό
που αύριο μπορείς, να κάνεις;


Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Κάθε πρωί σου λέει, σου ψιθυρίζει

Εκείνος ο πρώτος ο καφές
ο πρωινός που πίνεις πριν
ή μόλις αφού έχει ξημερώσει
κάθε απλή συνηθισμένη μέρα
χωρίς κάποιο ιδιαίτερο
πρόβλημα ή πάθος

Είναι κάθε φορά σα να σου λέει
σα να σου ψιθυρίζει ο αχνός, μυρωδικός
χορευτικά που απ' το φλυτζάνι υψώνεται
πως ότι όσα έχεις να μην εκτιμάς 
κι όσα μπορεί στο μέλλον ν' αποκτήσεις
είναι ένα μέγα, τεράστιο λάθος.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Ο τόπος αναχώρησης

Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο
ωραίο όνειρο
πως λέει όταν εν τέλει συμβεί
(τί εύνοια της τύχης εξαιρετική!)
θά  ΄ναι σ΄ένα λιβάδι

Με πράσινη χλόη πυκνή
και διάσπαρτα άνθη παντού
γλυκά να μυρίζουν
πεταλούδες, έντομα γύρω
να πετούν, να βουΐζουν
και στο γαλάζιο ουρανό
να υψώνεται ένας ήλιος θερμός
που λίγο λίγο στεγνώνει
τη δροσιά που έπεφτε
όλο το βράδι

Δυο τρεις μέρες μετά θα τον βρουν
μια παρέα πεζοπόροι
που θα κάνουν στάση εκεί
σ΄αυτό το τόσο όμορφο μέρος
πού 'χει και κρύο νερό
στο πέτρινο, στην άκρη, πηγάδι

Στο χέρι σφιχτά
τσαλακωμένο θα δουν
το Σημείωμα
με τον γελοία δυσανάγνωστο
γραφικό χαρακτήρα του
έξι λέξεις μονάχα
κι όπως πάντα τόσο κλισσέ
"Σας χαιρετώ, πάω για τον Άδη".


Άγιος Θωμάς, Μαρούσι και Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα, 18 Σεπτεμβρίου 013

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Κάθε τόσο

Κάθε τόσο πάνω του κάθεται
μια μάβρη σφήκα τεράστια
του σκεπάζει το σώμα ολόκληρο
και δεν αφήνει ακάλυπτο
κανένα απ' τα μέλη

Το κεντρί της χώνει
στα μύχια βαθιά
και λίγο λίγο βυζαίνει
όσο έχει απομείνει
ελάχιστο μέλι.


Καταφύγιο Summit Zero, παραλία Λιτοχώρου, 1/9/013

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Έχω άλλη γνώμμη

Μου είπε, θέλω
να είμαστε όπως πρώτα
με αγκομαχητά και ιδρώτα

Της είπα πως
το πάθος δε μπορεί για πάντα να κρατήσει
πως έτσι είναι του άνθρωπου η φύση

Αξημέρωτα την έψαχνα παντού ανάβοντας τα φώτα

Μα βρήκα μόνο το σημείωμα στο χωλλ πού 'χε αφήσει.


Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (282)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Γιουφτού: παραφθορά ονόματος και ταυτόχρονα όρος περιπαικτικός, απορριπτικός και απαξιωτικός για ροκ -υποτίθεται- συγκρότημα, υπερεπιτυχημένο εμπορικά σουπεργκρούπ, αποτελούμενο από πουλημένους και εξευτελισμένους σαλτιμπάγκους, απατεώνες, κάλπηδες που καθόλου δεν ντρέπονται να ισχυρίζονται ότι είναι μουσικοί ροκ τη στιγμή που είναι όλοι τους δισεκατομμυριούχοι και μάλιστα ακόμα και να πρωτοστατούν σε διαφόρων ειδών φιλανθρωπικές ενέργειες πάντα με τεράστια κάλυψη και προβολή, χωρίς καν ελάχιστα να τους απασχολεί το μέγεθος της υποκρισίας τους.

Δεν είναι καθόλου απίθανο, ο εμπνευστής του λήμματος να ήταν ο ίδιος εκείνος άνθρωπος που είχε αγοράσει εισητήρια πρώτης θέσης στη συναυλία του εν λόγω τσίρκου, συγνώμμη συγκροτήματος, προ ετών στην Αθήνα, και όταν εμφανίσθηκαν στη σκηνή ο Μητσιμπόνος και η κουστωδία των υπόλοιπων κλόουν, άρχισε να τους καθυβρίζει χυδαιότατα και δυνατά (ν' αγιάσει το στόμα του), να τους κατηγορεί και να τους λοιδορεί και να φωνάζει: "Γιουφτού σας, γιουφτού σας ρε αλήτες, γιουφτού, γιουφτού!"  και με κάθε γιουφτού να εξακοντίζει πτύελα που βέβαια ήταν κάπως δύσκολο να καλύψουν το κενό ασφαλείας μεταξύ κοινού και εξέδρας, άσε που αμέσως επενέβησαν οι μπράβοι των γελοίων επί σκηνής ανδρείκελων. 

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Πώς σκόρπισα το θάνατο

Σήμερα πήρα μια ζωή
έτσι μη με κοιτάς
εσύ δηλαδή τί θά 'κανες
μ΄έναν κατ' επανάληψη
εισβολέα στην αυλή σου

Και μες στις επόμενες μέρες
δεκάδες κι άλλες μάλλον θα πάρω
βλέπεις το διπλανό
εγκαταλειμμένο νεοκλασσικό
βρίθει δεκάδες δαύτους
απαίσιους, ρυπαρούς και επαράτους
στο εγκυκλοπαιδικό λεξικό
που κοίταξα για να διαφωτισθώ
βρήκα την επιστημονική ονομασία:
Rattus rattus

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Το παράξενο ζευγάρι

Είδα πάλι χθες το βράδυ
το παράξενο ζευγάρι
στον περιφερειακό του Λυκαβηττού
που είχα πάει, για άσκηση, να τρέξω
πάντα στη γειτονιά και πάντα μαζί
δεκαετίες τώρα τους ξέρω
έχω πια τα σαρανταπέντε πατήσει
κι αυτοί πιστεύω σίγουρα τα εξήντα
είχαν ένα βιβλιοπωλείο παλιά
είχε αλλάξει δυο τρεις διευθύνσεις
η τελευταία νομίζω κοντά στην πλατεία
στη Σπυρίδωνος Τρικούπη, δίπλα στο βιντεοκλάμπ
(που κι αυτό πια δεν υπάρχει)
τα βιβλία τους ήταν επιλεγμένα
κάπως "εναλλακτικά" και ορισμένα
ίσως από δεύτερο χέρι
όλο μαζί ήταν εκεί
και όλο μαζί τους έβλεπες έξω
να περπατούν και να συνομιλούν
δεν είχαν στο παρουσιαστικό τους
κάτι ξεχωριστό, μικρόσωμη πολύ ήταν εκείνη
και εκείνος ψηλότερος από το συνηθισμένο
και τα ρούχα τους απλά, πολύ αδιάφορα
το είδος του ανθρώπου δηλαδή
που δίπλα σου περνά
και δεν γυρνάς να τον κοιτάξεις
ούτε εύκολα μπορείς να τον θυμηθείς
ή να τον περιγράψεις
εντυπωσιακό μόνο ήταν
που ήταν όλο πάντα μαζί
και όλο μιλούσαν, δηλαδή εκείνη κυρίως μιλούσε
αυτός πιο πολύ άκουγε και ανταποκρινόταν
και πάντα  χαμηλόφωνα, διακριτικά, πολιτισμένα
και με ζωντάνια και ενδιαφέρον πολύ
το όλο αντίθετο με άλλα λόγια
από κείνα τα ζευγάρια που βλέπεις
στο καφέ ή το ρεστωράν
που κάθονται αμίλητοι για ώρα
και κοιτάει ο καθένας το δικό του κενό
λες κι έχει κυλήσει από μέσα τους η ζωή
λες κι έχουνε πεθάνει, μόνο που δεν το ξέρουν
ή που τσακώνονται συνέχεια και φωνάζουν θυμωμένα
ο ένας στον άλλον, ακόμα και μπροστά σε τρίτους,
και στα μάτια τους το βλέπεις ότι μισούνται σχεδόν

Το βιβλιοπωλείο δεν το έχουν πια
κι όταν τους βλέπω στο δρόμο
ο άντρας σπρώχνει ένα αυτοσχέδιο καρότσι
με ένα σάκο πάνω στερεωμένο
και σταματούν κάθε τόσο
το βάδισμα και τη συνομιλία
και ψάχνουνε στους κάδους, στα σκουπίδια
όπως και τόσοι άλλοι από τότε
που ξέσπασε αυτή η απαίσια Κρίση

Το τί κάνουν τα αντικείμενα που μαζεύουν
τα πουλάνε; τα ανακυκλώνουν;...δε μπορώ να φανταστώ

Ούτε μπορώ να φανταστώ
ότι θα έρθει (αν έρθει) μια μέρα
που θα δω τον έναν μοναχά
γιατί ο άλλος θά 'χει φύγει.

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Φύρδην μίγδην

Το φίλο μου τον Γιάννη παλιά
όλο τον έψεγα και τον κατηγορούσα
τον κορόιδευα και τον λοιδωρούσα
που του άρεσε ν΄ακολουθεί
τις επιταγές της μόδας
συνεχώς να ενημερώνεται
(στην εποχή μας, αρχικά, από περιοδικά
εν συνεχεία απ' το διαδίκτυο)
για τις τάσεις και τα στυλ
και όλο να αγοράζει
ενδύματα και υποδήματα, γυαλιά
και να ανανεώνει συνεχώς τη γκαρνταρόμπα του
κι όλο να παίρνει μαραφέτια, αντικείμενα και γκάτζετ
θύμα τον έλεγα, κορόιδο
άβουλο καπιταλιστικό ανδρείκελο
δούλο της διαφήμισης
κι άνθρωπο που στερείται προσωπικότητος,
ενδιαφερόντων ουσιαστικών, ιδανικών
- πώς θύμωνε καμμιά φορά! -
τις πιο πολλές φορές ωστόσο μ΄αγνοούσε
τα χούγια του εκείνος και τα δικά μου εγώ
οφείλω ωστόσο να του αναγνωρίσω
και του το έχω πει πολλές φορές
ότι ανάμεσα στις τόσες
και τις τόσες ανοησίες που μου έχει αναφέρει
δυο τρεις απ' τις προτάσεις του δοκίμασα
και αποδείχτηκαν εξαιρετικά καλές και επιτυχημένες
συνέχεια έκτοτε χρησιμοποιώ τα προτεινόμενα
και πάντα τον θυμάμαι.

Ένα από αυτά ήταν (πάει πια τόσος καιρός)
εκείνα τα μικρά, μαύρα, δερμάτινα σημειωματάρια
με το λαστιχάκι, το σελιδοδείκτη και το τσεπάκι
στο εσωτερικό της πίσω πλευράς
μια φίρμα ήτανε παλιά
που είχε κατά κόρον χρησιμοποιηθεί
και από επώνυμους ακόμα
ύστερα για δεκαετίες περιέπεσε σε αδράνεια
και στις μέρες μας αναβίωνε ξανά
εγώ ανέκαθεν χρησιμοποιούσα
σημειωματάρια διάφορων ειδών
όλο άλλαζα ωστόσο και ποτέ
ένα δεν είχα βρει να μου ταιριάζει
με το συγκεκριμένο ενθουσιάστηκα από την αρχή
τόσο εύχρηστο, τόσο βολικό και τόσο όμορφο συνάμα
μαζί πάντα τό 'χα
και τόσο που μου άρεσε που ακόμα
κι όταν δεν το χρησιμοποιούσα
ήθελα από την τσέπη να το βγάζω
και στα χέρια να το κρατώ
να το αγγίζω, να το κοιτώ
πολύ το αγαπούσα το σημειωματάριο μου αυτό.

Όπου σημείωνα τα πάντα
χωρίς τάξη και σειρά
όπως τύχει, φύρδην μίγδην
πάει να πει στίχους διάφορους
τίτλους ιστοριών (που θα γράφονταν αργότερα)
συνόψεις, περιλήψεις, ιδέες
ή περιγραφές εικόνων
λήμματα λεξικών και εγκυκλοπαιδειών ανύπαρκτων
κι ακόμα και ολόκληρα ποιήματα
μικρές ιστορίες ή δοκίμια
κι αυτά ανακατεμένα
δίχως κανόνα ή ειρμό
παρά μόνον την ημερομηνία συγγραφής
με λογής-λογής δουλειές, υποχρεώσεις
υπομνήσεις, καθήκοντα και στόχους και άλλα τέτοια.

Που και που, ξεφυλλίζοντας
- κάτι να βρω - τα σημειωματάρια
 σκεπτόμουνα πως πρέπον δεν είναι
τα υψηλά νοήματα κι αισθήματα
έτσι, προχείρως να αναμιγνύονται
με τα πεζά, χωρίς πνοή και στυλ και γούστο
ζητήματα της καθημερινότητας
μα κατά τον ίδιο τρόπο συνέχιζα
γέμιζαν τα σημειωματάρια
τέλειωνε τό 'να, ξεκίναγε τ΄άλλο.

Με τη βραδύνοια που με διακρίνει
μου πήρε τρία χρόνια τουλάχιστον να βρω
μια λύση - και ήταν τόσο απλό
προσάρμοσα ένα κορδόνι- δεύτερο σελιδοδείκτη
και χώρισα το σημειωματάριο σε δύο διαμερίσματα
το ένα και πιο σημαντικό
που ξεκινούσε απ' την αρχή κανονικά
ήταν αφιερωμένο στα "καλλιτεχνικά γραπτά"
το δεύτερο που ξεκινούσε από το τέλος
στα τεριμμένα και τα πρακτικά.

Εύκολο που ήταν τελικά!...
κι έτσι συνέχισα στο εξής
με τακτική και αρμονική κατανομή
τα σημειωματάρια μου να συμπληρώνω...

Μόνο που...να, τώρα που έχουνε
περάσει πια χρόνια και χρόνια
και η αλήθεια είναι πως πια σπάνια σημειώνω
παρά πιο συχνά στο γραφείο κάθομαι
και αργοπίνοντας μια κούπα καυτό τσάι
τα παλιά σημειωματάρια μου φυλλομετρώ
διαπιστώνω πως ότι
σε κείνα τα πρώτα, τα "ανάμμεικτα"
τους στίχους και τα τέτοια προσπερνώ
και στέκομαι περισσότερο διαβάζοντας τα  άλλα
σπαράγματα ζωής αληθινά ανώτερα
πολύ καμμιά φορά από την τάχα μου την "τέχνη".

Να, για παράδειγμα δείτε και μόνοι σας:

"Κρεμμύδια, καρότα, λάχανο, μπρόκολο, πορτοκάλια,
σέλινο, ψωμί, γάλα, μακαρόνια, τόννο κονσέρβα,
σαμπουάν, χαρτί υγείας, ξυραφάκια"

"Αποτελέσματα εξετάσεων αίματος και ούρρων μητέρας,
επικοινωνία με παθολόγο, ραντεβού για υπέρηχους,
ενημέρωση φαρμακείου για παραλαβή φαρμάκων
συνταγής την επόμενη εβδομάδα"

"Γιορτάζει η Εύα - ευχές"

"Τηλέφωνο υδραυλικό για καζανάκι"

"Να πάρεις σώβρακα! ΔΕ γίνεται να
το αναβάλεις άλλο! Έχουν χαλάσει τα λάστιχα
σχεδόν σε όλα, δεν έχεις να φορέσεις!"

"Σε ένα μήνα το μνημόσυνο στο χωριό"

"Το τελευταίο ΣΚ του μήνα το φετινό
φεστιβάλ Ερότικα, το Σάββατο στις 10 μ.μ.
η Ντάνα Ντήαρμοντ από την Αμερική
θα είναι εκεί και θα μοιράζει αυτοπροσώπως
αυτόγραφα και εσσώρουχα της (χρησιμοποιημένα)"

"Τακτοποίηση λογαριασμών - εφορίας"

"Επίσκεψη με μητέρα στη θεία Ιουλία -
αχ! Θεέ μου τι τραβάω!"

"Καθάρισμα το σπίτι μες στην εβδομάδα,
αχούρι έχει γίνει"

"Ξεκινά σε 3 ημέρες η δυνατότητα
προπαραγγελίας του νέου μυθιστορήματος
του Τζ. Ν. από το Άμαζον"

κ.ο.κ.

Λοιπόν; Τί λέτε;




Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (281)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κοιλαρίκι, το: το σκουλαρίκι τύπου πήρσινγκ που φορούν οι γυναίκες στην κοιλιά, στον αφαλό, είναι το... βλ. λήμμα. Π.χ. Είχαμε ανέβει με την Άννα στο Λυκαβηττό για γυμναστική (περπάτημα, τρέξιμο σε ανώμαλο έδαφος, πλαγιές, κατηφόρες, να της δείξω αναρρίχηση στα βράχια κ.λ.π.). Με τις οδηγίες και την παρότρυνση μου, η Άννα άρχισε να σκαρφαλώνει σε ένα σημείο κι εγώ την παρακολουθούσα. Ξαφνικά ξεκόλλησε μια πέτρα που πάταγε, έφυγε λίγο προς τα κάτω, τρόμαξε κι άρχισε να φωνάζει: «Πέφτωωω, αααααα, πέφτωωωωω», έτρεξα και κόλλησα πίσω της με τα χέρια και τα πόδια απλωμένα, ώστε να την συγκρατήσω μη φοβηθεί πιο πολύ και φύγει προς τα κάτω. Η Άννα άρχισε πάλι να φωνάζει πονεμένα: «Ααχ! Μάγκωσε το σκουλαρίκι μου, αααχ! Άου! Άουουου! Πονάωωωω!» Το κεφάλι μου ήταν στο ύψος του δικού της και παρατήρησα ότι δεν είχε σκουλαρίκια στα αυτιά. «Ρε συ Άννα», της λέω, «αφού δεν φοράς», «Όχι! Όχι εκεί! Το άλλο, στον αφαλό, το κοιλαρίκι μάγκωσε!».


Ευχαριστώ Μπεττίνα για τη λέξη και Άννα για την –αληθινή- ιστορία. 

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Νομικό έγγραφο (παλαιό), ευρεθέν πεταμένο, έμπροσθεν εισόδου πολυκατοικίας, στη Χαριλάου Τρικούπη οδό, Εξάρχεια, Αθήνα. Για την αντιγραφή: Χ.Δ.Τ.

Ε'

ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜ/ΚΕΙΟΝ
ΜΕΓΑΡΟΝ ΑΡΣΑΚΕΙΟΥ
Πρώτος όροφος - Αίθουσα 163

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ...ΑΘΗΝΩΝ...
Αριθμός Β. Κλ. ...156..(διψήφιος αριθμός)../77...

ΚΛΗΣΙΣ προς μάρτυρα
Ο Εισαγγελεύς των εν ...Αθήναις... Πλημμελειοδικών
Δυνάμει του άρθρου 213 Κ.Π.Δ.

ΚΑΛΟΥΜΕΝ

Τον μάρτυρα ...Δέσποινα... συζ. ...(ακολουθεί ανδρικό ονοματεπώνυμο)... επαγγέλματος... κάτοικον ...Αθηνών... Μαυρομιχάλη...ακολουθεί αριθμός...
Ίνα εμφανισθή αυτοπροσώπως ενώπιον του ...Β τριμελούς... Πλημμελιοδικείου ...Αθηνών... δημοσία εν τω ακροατηρίω του συνεδριάζοντος την ...17... του μηνός ...Φεβρουαρίου... του έτους ...1977... ημέραν της εβδομάδος ...Πέμπτην... και ώραν 9 π.μ., ίνα εξετασθή ως μάρτυς εις την κατά τ..ου.. κατηγορουμέν..ου.. ...Αικατερίνης...γυναικείο επώνυμο... ποινικήν δίκην.
Εν περιπτώσει μη εμφανίσεως του θέλει υποστή τας εν έρθρω 231 Κ.Π.Δ.  ποινάς και συνεπείας.
Προσδιορίζονται υπέρ του ως άνω μάρτυρος:
α) δικαιώματα ημεραργιών δι' ημέρας .... x Δρχ.... = Δρ. ....
β) έξοδα πορείας δια μυριόμετρα          .... x Δρχ.... = Δρ. ...

                                                                  Σύνολον          = Δρ. ...
Εν ... Αθήναις... τη ... 2 ΦΕΒ. 1977 (ημερομηνία σε σφραγίδα)...

Ο Εισαγγελεύς

Ανδρικό ονοματεπώνυμο σε σφραγίδα, με υπογραφή

Βεβαιούται η εμφάνισις του μάρτυρος
ΕΘΕΩΡΗΘΗ - ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ

Ο Πρόεδρος                Ο Γραμματεύς


ΕΞΩΦΛΗΘΗ εν.... αυθημερόν
Ο λαβών μάρτυς

ΒΕΒΑΙΟΥΤΑΙ
το γνήσιον της υπογραφής
του μάρτυρος

Εν... αυθημερόν
Ο Πρόεδρος


ΕΠΕΔΟΘΗ σήμερον
δια παραδόσεως εις τον ...
ή δια θυροκολλήσεως.
Εν ... τη ...
Ο Επιδούς


ΓΕ - Β 101
Λ. 1236

πίσω πλευρά εγγράφου (χειρόγραφα)

36..(διψήφιος αριθμός)../77

Επεδόθη ../../77 (ημερομηνία)
Ε 26
Μονογραφή



Σημείωση: το έγγραφο είναι σχήματος Α5, σε γυαλιστερό χαρτί, τα τυπωμένα κείμενα με μαύρο μελάνι, σε πολυτονικό, τα χειρόγραφα και οι σφραγίδες με μελάνι μπλε.

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Ψωμιά

Πού τα βρίσκει τόσα ψωμιά;
τσάντες νάιλον του σουπερμάρκετ
ψωμιά γεμάτες που βαστάει
χώνει μέσα το χέρι του
κόβει κομμάτια, τα βγάζει έξω
τα τρίβει και τα πετά στο δρόμο
όπου σμήνη περιστεριών
τσιμπολογάνε με μανία
σαν τρελλά φτεροκοπούν
μπερδεύονται μεταξύ τους
καβαλλάει το ένα τ΄άλλο
ανταγωνίζονται ποιό θα πρωτοφάει
κι αυτός συνέχεια τα τροφοδοτεί
τρίβει ψωμί και τα ταΐζει
και υψώνει το βλέμμα
σιωπηλός στον ουρανό
σαν να καλεί και άλλα που όντως
ανταποκρίνονται στο κάλεσμα
και έρχονται πετώντας από παντού
και τον περιτριγυρίζουν
και προσγειώνονται μαζί με τ΄άλλα
μα είναι παράξενο, αλήθεια απορώ
πού τα βρίσκει τόσα ψωμιά;

Κι άλλο παράξενο: κάθε πρωί
τον βλέπω χρόνια τώρα
στο προηγούμενο μου σπίτι
που ήτανε ισόγειο
άνοιγα το παράθυρο στο δρόμο
να πιω τον καφέ μου το πρωί
και έξω να χαζέψω
νά' τος εκεί μπροστά
με τις σακούλες τα ψωμιά
και γύρω περιστέρια
στο καινούριο σπίτι
που είναι σε τρίτο όροφο
κάθε πρωί το ίδιο κάνω
με τον καφέ στο μπαλκονάκι
νά' τος πάλι στο δρόμο, στην ανηφοριά
μα και αν δεν τύχει
από το σπίτι να τον δω
με το που βάλω μπρος το αμάξι
και ξεκινήσω για την εργασία μου
στο δεύτερο, στο τρίτο το στενό
νά 'τος πάλι ο ίδιος.

Παράξενη και η εμφάνιση του είναι
μακριά μαλλιά, ενίοτε και γένεια
κάποτε μαύρα ολοφάνερα
τώρα άσπρα τα μισά, γκριζαρισμένα
έχει λεπτά χαρακτηριστικά
και άσπρο δέρμα
και μάτια πράσινα ή γαλάζια
πάντως ανοιχτά πολύ
και βλέμμα βαθύ και ήρεμο
καλωσυνάτο κι όλο σοφία
θά 'λεγε ίσως κανείς
δε μιλά ποτέ, ποτέ παρεκτός
άμα κάποιος τον πειράξει
και του κάνει παρατήρηση
που μαζεύει περιστέρια
και βρωμίζουνε τον τόπο και λοιπά
τότε εξαγριώνεται, φωνάζει
με μια λεπτή, στριγγή φωνή
και λέει: "Αφήστε με ήσυχο,
άσε με ήσυχο, φύγε, φύγε,
φύγε, σε πείραξα εγώ;
αφήστε με ήσυχο,
φύγε, φύγε, φύγε".

Κι ακόμα πιο παράξενα
τα ενδύματα του είναι
όλως συντηρητικά τα ρούχα
παπούτσια, παντελόνι,
πουκάμισο, μπουφάν,
ίδια πάντα χειμώνα - καλοκαίρι
άντε καλοκαίρι να λείπει το μπουφάν
μα είναι βρώμικα, λερά
με στρώματα αλλεπάλληλα
δε φαίνεται το δέρμα στα παπούτσια
κι έχει το παντελόνι τόση πολλή
κοκκαλωμένη βρωμιά πάνω που
νομίζεις, αν το βγάλει, και πάλι
όρθιο θα σταθεί αντί να σωριαστεί
στο πάτωμα κουβάρι.

Έχει μια μάνα ο άνθρωπος αυτός
(είναι ένα από εκείνα τα παράξενα
ζευγάρια πού 'ναι μεγάλη η μητέρα
και ο γιος μεσήλικας σχεδόν)
η μάνα του... κι αυτή καρικατούρα
κοντή και παχουλή σα σβούρα
ξανθιά βαμμένα τα μαλλιά
και έντονα πολύ τα μάτια και τα χείλη
και φλούο χρώματα στα ρούχα
φορεσιά κοριτσιού
μια υπερήλικη μπεμπέκα
δεν τους βλέπεις πια ποτέ μαζί
μα εγώ που τους ξέρω από παλιά
είχαν ένα κατάστημα στη γειτονιά
που ακόμα υπάρχει, χρόνια κλειστό
τα τζάμια έχουν θολώσει
έχουν ξεβάψει τα εμπορεύματα
πούλαγαν ρούχα παιδικά
μα άσχημα, παλιομοδίτικα, φτηνά
δεν ψώνιζε κανείς
μόνο ανοίγαν κάθε μέρα τακτικά
και η μάνα κάθονταν
κάπου στα βάθη μέσα σκοτεινά
κι ο γιος στης πόρτας το κατώφλι
στην είσοδο του καταστήματος
(σε πολύ καλύτερη κατάσταση τότε
από τώρα και πιο περιποιημένος)
με τα χέρια πίσω απ΄την πλάτη
τον κόσμο περαστικό παρατηρούσε
μα τό 'χε το χούι από τότε
μου φαίνεται πως ξεκινούσε
έτριβε το κουλούρι του κολατσιού
σε ψίχουλα μικρά, τα πέταγε μπροστά
και με μεγάλο ενδιαφέρον
κοίταγε εκστατικά σχεδόν
τα περιστέρια που ταΐζονταν.

Μαζί πηγαίναμε με τον άνθρωπο αυτόν
στο 36ο Δημοτικό Σχολείο, στα Εξάρχεια.









Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Ένα ακόμα λαϊκό τετράστιχο, πλήρες σοφίας

Όπως με φύλλα, τα κλαδιά
κατά τον ήλιο που όλο απλώνουν

έτσι και τα αισθήματα, αληθινά
τον άνθρωπο τον φανερώνουν.

3/8/'013
Καφεκοπτείο-Καφεποτείο "Το δέντρο του καφέ" , Χαριλάου Τρικούπη 89, Εξάρχεια - Αθήνα

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Χειρόγραφο σημείωμα ευρεθέν, άνωθεν του πρώτου λιμανακίου Βουλιαγμένης

"...

Πρόσθια σελίδα

Στη ρίζα ΑΥΣΤΗΡΑ μόνο στο φυσικό, χοντρές ανταύγειες με 30⁰

Ταυτόχρονα περνάμε τη ρίζα με βαφή 12/1 και με 40⁰ (max 40 λεπτά)

Αν έχει Colleston 12/61 στη βαφή για τη ρίζα

παραπομπή στην οπίσθια σελίδα

Οπίσθια σελίδα

Αν πορτοκαλίζει: 12/1 μαζί με Silver στη ρίζα για 10 λεπτά

..."

Σχόλιο: αυτή η -ασφαλώς κωδικοποιημένη- γραφή μάλλον αναφέρεται σε ανεξήγητα μυστήρια και χθόνιες τακτικές που σίγουρα ανήκουν στα όρια περιοχής της Αλχημείας.

Παρ΄όλα αυτά, καλά μπάνια σε όλους αναγνώστες! 

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Οπισθοδρομικός, τεχνοφοβικός, παλιομοδίτης εν εξάλλω καταστάσει εν τω μέσω της νυκτός

Την οικογένεια του εφευρέτη
του predictive text
και το σόι του όλο
ναι το λέω χωρίς ντροπή
και το φωνάζω ευθαρσώς
γαμώ το σόι του γαμώ
κοντεύουν ξημερώματα κι εγώ
παιδεύομαι ακόμα
με τις ρυθμίσεις του καινούριου κινητού
τύπου σμαρτφόουν
φτου κι ανάθεμα, ντροπή και
πόσο χαμηλά έχω πέσει
μα ένεκα οι ανάγκες της δουλειάς
και οι επιταγές της πολυεθνικής
που πρέπει εφεξής
αυτό να χρησιμοποιώ.

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (280)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Αριστερόστατος: αιθεροβάμων αριστερών πεποιθήσεων, αιωρείται πάνω από τη γη στην οποία μοιάζει να μη μπορεί (και μάλλον ούτε που θέλει) να πατήσει, και μιλάει και μιλάει και μιλάει, με μία ξύλινη και εν τέλει απωθητική γλώσσα, για την επανάσταση, για τα δίκαια της εργατικής τάξης, δυναμικές απεργειακές κινητοποιήσεις, όλοι στον αγώνα, τα ίδια και τα ίδια, μπλα μπλα μπλα μπλα...

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (279)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Παραδεισοίωνος: όταν κάτι μοιάζει εξαιρετικά, θεϊκά όμορφο σε βαθμό που αρχίζει να προκαλεί υποψίες (για τον καχύποπτο, απαισιόδοξο, σκοταδόψυχο εννοείται), τότε αυτό λέγεται... βλ. λήμμα. Π.χ. - Λοιπόν, Θάλεια; - Τί λοιπόν; - Πώς του φάνηκαν τα στούντιο μας του Κου Τσατσαρώνη που μόλις αφίχθη; - -Άσε με καημένη, δεν τα είδες τα μούτρα του; Είμαι φυσιογνωμίστρια εγώ, από την πρώτη στιγμή τον κατάλαβα τί γρουσούζης είναι, "παραδεισοίωνο" το χαρακτήρισε το μέρος, ακούς; Άντε να περάσουνε οι μέρες να ξεκουμπιστεί ο γελοίος. Αμάν πια!

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Δόκιμος ναύτης ξηράς ονειρεύεται

Αχ! νά ΄τανε λέει μια μέρα
(και νύχτα νά 'τανε ας ήτανε πάλι)
και να λυνότανε λέει η χερσόνησος
η στενή λωρίδα-λώρος γης να κοβόταν
με τη στεριά που την ενώνει και ν΄αποχωριζόταν
και να ξεκίναγε να πλέει
να κυλάει αργά στα νερά
στα νησιά ανάμεσα
στην Κυρά, τη Δορούσα, το Αγκίστρι
την Αίγινα, τη Μονή, τη Μετόπη
να κουνιούνται, να βουΐζουν
τα φυλλώματα των πεύκων στις πλαγιές
όπως τα πανιά στα ξάρτια
και τα ιδιαίτερα χρώματα
των ηφαιστειακών εδαφών
της πετρωμένης λάβας
μια όψη ξεχωριστή να δίνουνε
απόκοσμη κάπως και επιβλητική
και πάντως αλλιώτικη
από κάθε άλλου πλωτού
που στον Αργοσαρωνικό ταξιδεύει
κι από τα σωθικά της γης
(ως του αμπαριού απ' τα βάθη)
να εκλύονται πίδακες θερμοί και δύσοσμοι
από ύδατα θειώδη
αποθαρρύνοντας επίδοξους
γύρω πειρατές
που υπολογίζανε ρεσάλτο
και σαν νυχτώσει τα φωτάκια των χωριών
αυτών που είναι στα βουνά
κι αυτών στην παραλία
να ξεχωρίζουν όπως φώτα καραβιού
του καταστρώματος, της γέφυρας
του ιστού ή του φουγάρου

ας πάνω εκεί λίγο καιρό
να πελαγοδρομώ κι ας πέθενα
στη θάλασσα να αρμενίζω
εν πλω, στα Μέθενα.


2 και 3 Ιουνίου '013
Όρως Πάρνων-δάσος Σκυρίτιδας, Τρίπολη, Αρκαδία
Άγιος Θωμάς - Μαρούσι, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα

Σημ. 1: Η ιδέα του πλοίου νησιού
ασφαλώς δεν είναι πρωτότυπη
και άλλοι πολλοί
καλύτεροι πολύ
την έχουν προηγουμένως
συλλάβει κι αναπτύξει
εκείνο που δεν ξέρω είναι εάν
για πλοίο-χερσόνησο
έχει κανείς ξαναμιλήσει
ωστόσο σταματάω εδώ
γιατί πληθαίνουν,ακούω, οι φωνές
που λένε για μια αέναη, αθεράπευτη ροπή
στη στείρα όλο μίμηση και τη λογοκλοπή.

Σημ. 2: Τη χερσόνησο (και την πόλη) των Μεθάνων, οι ντόπιοι την προφέρουν "Μέθενα", ότι προέρχεται από εκεί "Μεθενίτικο" και τους καταγόμενους από την περιοχή αλλά και τους επισκέπτες - πολύ φίλους του τόπου "Μεθενίτες".

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Λαϊκό τετράστιχο, ενάλιο, μη νηφάλιο

Στην άμμο που φυτρώνει
του κρίνου τον ανθό
ως να μυρίζω είναι
σαν πίνω και μεθώ.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Καλοκαίρι, μεσημέρι


Φαινόταν απ' το πρωί πως θα ήταν
η πιο ζεστή μέρα του φετινού καλοκαιριού
που ήταν εξάλλου το πιο ζεστό απ' όσα θυμότανε
και θυμόταν καμπόσα καθώς πια είχε φτάσει
σ΄αυτό που λεν "μέση ηλικία"

Βρέθηκε έξω από νωρίς
και σχεδόν αμέσως άρχισε
να ιδρώνει ακατάσχετα
ποτάμια κυλούσε ο ιδρώτας
λουζότανε, έλιωνε
αποκαμωμένος πριν το μεσημέρι
πήγε στο παραλιακό κέντρο
κάπως να ξαποστάσει
κάτω από την παχιά σκιά που έκαναν
τα πυκνά φυλλώματα από τις μουριές
να πιει κάτι να ξεδιψάσει

Τελικά ήπιε πολλά παραπάνω από ένα κάτι
όπως πάντα συνέβαινε
έπινε πολλά παραπάνω
από ένα για να ζεσταθεί
ένα για να δροσιστεί
για να αντιμετωπίσει τη θλίψη
τη λύπη, το άγχος, το φόβο
τον ερωτικό καημό
ή για να γεμίσει κάπως
-αυτό ήταν το πιο δύσκολο-
το Μεγάλο Γκρίζο Τίποτα

Τώρα στο σπίτι του απομεσήμερο
στο κρεββάτι κοιμόταν βαριά
ύπνο ανακουφιστικό για το σώμα
για το τόσο δυσάρεστο κάψιμο
του δέρματος από τον ήλιο
τη φοβερή φαγούρα του ιδρώτα της αρμύρας
κοιμόταν έναν ύπνο βαθύ δίχως όνειρα
κάπως λίγο σα θάνατο
κοιμόταν τον ύπνο της μπύρας.


18-19-20 Μαΐου '013
Νεάπολη/Εξάρχεια, Αθήνα
Όρος Μαίναλον, Αρκαδία

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (278)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Σαρακώστας: τον παλιό μου φίλο Κώστα, την περίοδο της Σαρακοστής τον φωνάζω Σαρακώστα. Καθόλου δεν του αρέσει, εκνευρίζεται και διόλου δεν εκτιμά το χιούμορ μου. Επίσης, Σαρακώστα τον φωνάζω όταν τυχόν διακατέχεται από ερωτική απογοήτευση και καημό και τον τρώει το σαράκι του έρωτος. Τότε να δεις πώς εκνευρίζεται, Τούρκος γίνεται. Εκεί όμως που εξαγριώνεται τελείως, είναι όταν πάμε οι δυο μας στο βουνό (είμαστε και παλιοί συνοδοιπόροι, ορειβάτες βλέπεις), άμα λοιπόν βρεθούμε απάνω από καμμιά σάρα, με τρόπο δόλιο, ύπουλο και άτιμο, του βάζω τρικλοποδιά ή τον σπρώχνω ελαφρά και χάνει την ισορροπία του και πέφτει κι αρχίζει να κατρακυλάει στη σάρα και να κάνει τούμπες μέχρι που τερματίζει πολλές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, καταγδαρμένος, σκισμένος, σκονισμένος, γεμάτος μώλωπες, κακώσεις, εκχυμώσεις και εκδορές κι αρχίζει τα βογγητά και τις οιμωγές του πόνου και τις εκκλήσεις για βοήθεια και τις κατάρες και τις απειλές κι εγώ βέβαια αρχίζω το δούλεμα - "Έεελα βρε Σαρακώστα, υπερβολικός που είσαι πια...." και τέτοια. Όταν εν τέλει σκαρφαλώνει (αβοήθητος) πάνω, ξεκινά να εκστομίζει βωμολοχίες χυδαιότατες και να προβαίνει σε αισχρές χειρονομίες και χειροδικίες που αντιβαίνουνε σε κάθε αίσθημα, αξία και επί τέλους στην ίδια την ιερή έννοια της φιλίας. Πώς; Τί είπες αναγνώστη; Εμ, καλά κάνει; Συγνώμμη - εσύ με ποιόν είσαι;

Σημ. σάρα: κατηφορική επιφάνεια βουνού (πλαγιά) καλυμμένη με χαλίκια και πέτρες
Ευχαριστώ Κώστα για την έμπνευση του λήμματος.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (277)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Θερετρίνος:
Ούτε στιγμή δεν ημπορεί
ακόμα και στις διακοπές
να είναι αληθινός
να είναι ειλικρινής
ο Θερετρίνος

ούτε στο θέρετρο που έχει πάει
για ξεκούραση, για αναψυχή
κι εκεί υποκρίνεται
και προσποιείται
ο Θερετρίνος

μες στο ψέμμα, μες στους ρόλους
τη ζωή του όλη θα ζήσει
και χωρίς ποτέ την αλήθεια να γνωρίσει
θα πεθάνει ο κρετίνος
ο Θερετρίνος

Σημ. Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα αναγνώστη με την έμμετρη ερμηνεία του λήμματος. Πώς; Καθόλου δε σε μπέρδεψα; Έχεις συνηθίσει στις εκπλήξεις και τις ανατροπές; Γι αυτό άλλωστε είμαι ο αγαπημένος σου πλαθολόγος και με προτιμάς και με θαυμάζεις; Εμ, εγώ; Εγώ δε σε λατρεύω αναγνώστη μου;...

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Λαϊκό τετράστιχο ημερολογίου, σε ελαφρά σύγχυση

Θάλασσας τα γλυκά νερά
στα αλμυρά της λίμνης
σ' έβλεπα το κορμάκι σου
για να λουστείς να γδύνεις

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Κάθε μέρα που ξυπνώ, ευχαριστώ, δοξάζω τον Θεό


Άνοιξα τα μάτια μου
το φως στο δωμάτιο είχε αλλάξει
έπρεπε νά 'χει αρχίσει να ξημερώνει έξω
κοίταξα το ξυπνητήρι στο κομοδίνο
έξι η ώρα
τί στο καλό ξύπνησα τόσο νωρίς;
είχα βέβαια κοιμηθεί και νωρίς
και είχα συμπληρώσει ώρες ύπνου
αλλά και πάλι... έξι η ώρα...
ανασηκώθηκα στο κρεββάτι
και άνοιξα τις κουρτίνες
απλώνοντας το χέρι
(είναι κοντά η μπαλκονόπορτα)
ξαναξάπλωσα πίσω στα μαξιλάρια
και έβλεπα έξω
γκρίζα μέρα, βροχερή
ατέλειωτος ήταν πια
ο φετινός χειμώνας
ψιλή βροχή έπεφτε σε ριπές
φυσούσε ένας αέρας δυνατός
χτυπάγανε οι τέντες
κουνιόντουσαν με βία τα κλαδιά
των φυτών στα μπαλκόνια, στις βεράντες
η ατμόσφαιρα αυτή
κάθε άλλο παρά βοηθούσε
στην ήδη χάλια διάθεση μου
και ξαφνικά
μέσα σ' αυτό το χαλασμό
το είδα στο απέναντι διαμέρισμα
στον άσπρο τοίχο στο μπαλκόνι
αυτό το απαίσιο τέρας, το εξάμβλωμα
γοργά να σκαρφαλώνει
μάβρο, κατάμαβρο, με πόδια πολλά
ανέβαινε στον τοίχο  με ζιγκ ζαγκ
και μια σατανική ταχύτητα
μα πώς είναι δυνατόν;
υπάρχουν ταραντούλες στην Αθήνα;
και σίγουρα το βδελυρό αυτό έντομο
θα ήταν ασφαλώς δηλητηριώδες
ήτανε φανερό: μοιραίο θα ήταν οπωσδήποτε
το καίριο δάγκωμα του

έτριψα λίγο τα μάτια μου
φόρεσα τα γυαλιά μου
μα πώς γελάστηκα έτσι;
μια μύγα ήταν που σκαρφάλωνε
στο τζάμι της μπαλκονόπορτας
με φόντο τον απέναντι τον τοίχο
νά την τώρα που σηκώθηκε
και βγήκε πετώντας απ' το υπνοδωμάτιο
κάπου μέσα στο σπίτι
σηκώθηκα κι εγώ, ήταν ξεκάθαρο
πως δε θα μ΄έπαιρνε ο ύπνος πάλι
πάει, το χάνεις, σκέφτηκα
μα τί να σου κάνει κιόλας;
τόση μοναξιά; τόση θλίψη;
τόσες ατέλειωτες, ασυγχώρητες καταχρήσεις
στα νεανικά σου χρόνια
ενίοτε και τώρα ακόμα
τί να σου κάνει το σμπαραλιασμένο το μυαλό
το έρμο το κορμί τί να σου κάνει;

πήγα στην κουζίνα
γέμισα, άναψα την καφετιέρα
ε, ας πιω τουλάχιστον μια δυο
κούπες καφέ πριν φύγω για γραφείο.

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Κοιτάζω το Κακό στα μάτια


Κοιτάζω το Κακό στα μάτια
κάθε φορά που ανοίγω την κατάψυξη
είναι εκεί δίπλα στα παγάκια
που χρησιμοποιώ για τον τοματοχυμό
και τα αναψυκτικά μου
δίπλα στις συσκευασίες
του κατεψυγμένου άνηθου
και του μαϊντανού
που βάζω στην πατατοσαλάτα
και τις σούπες μου
πίσω από τα τάπερ
που δεν υπάρχουν, τα φαντάζομαι
με τα φαγητά της συχωρεμένης της μάννας μου
τις φακές, τα γεμιστά, τα ντολμαδάκια
ξαπλωμένο εκεί το μπουκάλι
εδώ και πόσο καιρό
έχει παγώσει, έχει θολώσει το γυαλί
όμως το διάφανο υγρό που περιέχει
δεν έχει στερεοποιηθεί
το εμποδίζει βλέπεις η Ουσία, το Κακό
που με κοιτά στα μάτια και μου γνέφει
με καλεί και μου μιλάει
"έλα, έλα, πάρε με, μία γουλίτσα μόνο
έλα, πιες, βάλε με στο ποτήρι, ύψωσε το,
πιες, πιες, νοιώσε τη γεύση
να πλημμυρίζει το στόμα
νοιώσε το ευχάριστο κάψιμο στο λαρύγγι
τη ζεστασιά στο στομάχι
κι ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα
τη ζάλη στο κεφάλι
το μούδιασμα αυτό το λυτρωτικό
μαζί με μία δύναμη, μία χαρά, μια ηρεμία
ποιός δε θα τά 'θελε αυτά;
έλα, έλα, πιες με, πιες, Πιες, ΠΙΕΣ"
κλείνω τ΄αυτιά μου
κλείνω τα μάτια μου
απλώνω το χέρι στα τυφλά
και βρίσκω το δοχείο του παγωτού
αδειάζω μια ποσότητα στο μπωλ
και το παίρνω μαζί
με μια κούπα καφέ στη βεράντα
πίνω μια γουλιά
τρώω μια κουταλιά
τρώω μια δεύτερη
στην τρίτη κουταλιά
χωρίς καθόλου να το θέλω
με παίρνουνε τα κλάμματα.