Παρασκευή 9 Ιουλίου 2021

Η απόσυρση

Πόσα χρόνια υπηρεσίας

καλύτερα ας το πω συντροφιάς

με συνοδέψατε αξιόπιστα

στους δρόμους της πόλης

μα και της εξοχής

καθημερινές, Σαββατοκύριακα, διακοπές, εκδρομές

σε μέρη βατά μα και δύσκολα έως και δυσπρόσιτα

μάλλον πέρα απ' το ρόλο σας

κι όμως επιδείξατε μιαν απαράμιλλη αντοχή

και μ' αρέσατε επίσης και στην όψη

όπως και άλλοι σας είχαν θετικά εγκωμιάσει

κάθε σαιζόν ξεκινούσαμε απ' την αρχή

κ' ύστερα ξανά την άλλη

σας αγαπούσα όλο περσότερο

και η φθορά σας προσέδινε

μια ωραία πατίνα

μέχρι ν' αρχίσουν οι αναμενόμενες αβαρίες

σε ειδικούς σας πήγα για αποκατάσταση

κ' επίσης προσπάθησα μόνος

φέτος είχα αποφασίσει "τελευταίο καλοκαίρι"

και προνοητικά δρώντας

βρήκα πανομοιότυπα...

 

Στην τριήμερη τούτη εξόρμηση

εξώθησα τ' όλο θέμα στα άκρα

επήλθε βέβαια μια μεγάλη ζημιά

- όχι πως δεν το περίμενα -

κ΄είπα μέσα μου:

"μια ακόμα τελευταία επισκευή και μετά η απόσυρση"

λυπάμαι μα δε γίνεται τίποτε άλλο

βλέπεις είχατε γίνει κουρέλια, ρετάλια

πιστά μου σανδάλια.

 

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2021

Αι τελευταίαι έσονται πρώται

Ρακαλημέρα Νεκωνσταντίνε

θμοιβρυχηθμοί νταιακούονται

ουθηρίου ντοσεξαγριωθέντος

χηπροσοχή, ξουφυλάξου!

το ραστέρας θα μαχυμά

με αμανία σηπερισσή

σαλύσσα νηξέφρενη

θα σε σεισώσει η Απαναγιά

ησευβλαβής σαιείσαι

κι ασωτηρία εν οισουρανοίς

θε να ρεισεύρεις και νηγαλήνη

και απαρηγορία και πηαγάπη

σουπορεύσου ραπαρά τοις οισαγίοις

ο Οσκύριος ταμετά σου.


Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

Εκδορές

Δευτέρα στη δουλειά

μέσα στο γυάλινο πύργο των πολυεθνικών

σκυμμένος πάνω στον υπολογιστή

προσπαθώ να επιτελέσω τα καθήκοντα μου

μα το μυαλό μου είν' αλλού

εκεί που ήμουν το Σαββατοκύριακο

κι εκεί θέλει να μείνει

αλλ' εύκολο δεν είναι

πολλοί οι περισπασμοί

ημέηλ έρχονται συνέχεια

τηλέφωνα, μηνύματα

και ειδοποιήσεις για επικείμενες

τηλεδιασκέψεις ή εκπαιδεύσεις

και γύρω κόσμος πολύς

υπάλληλλοι, μάνατζερς, διευθυντές

μιλούν για τη δουλειά

για πρότζεκτ, προθεσμίες και για στόχους

ή πιάνουν το κους κους

το πώς περάσαν το διήμερο

ή τα αποτελέσματα του ποδοσφαίρου

πέφτει το βλέμμα μου στο πληκτρολόγιο

καθώς γράφω μια απαντητική επιστολή

κ' ύστερα ανεβαίνει στους βραχίονες

πού ΄ναι ακάλυπτοι (καλοκαίρι βλέπεις)

και διακρίνω τα σημάδια, τις γρατζουνιές

που μού ΄καναν τα βάτα και τ' αγριαγκάθια...

 

Εντόπισα μετά από ψάξιμο αρκετό

την αρχή του άγνωστου μονοπατιού

για το οποίο είχα μάθει από σπάνια πηγή

έμοιαζε υποσχόμενο πολλά

όμως γρήγορα έκλεινε τελείως

δεν αποθαρρύνθηκα, επέμεινα

πάλεψα ώρα αρκετή

με τις ανάλογες απώλειες

στο σώμα και στα ρούχα

μα στο τέλος ανταμείφθηκα (έτσι γίνεται πάντοτε)

άνοιγε πάλι και περιπλανήθηκα

για ώρες σ' ένα υπέροχο τοπίο

όπου ήταν φανερό πως άνθρωπος

είχε επί χρόνια να πατήσει

α, στ' αλήθεια ευτυχισμένος ήμουν εκεί

μέσα στην άγρια μα και τόσο όμορφη αγκαλιά

της ευεργετικής, σωτήριας, λυτρωτικής

της Μάνας Φύσης.


Τρίτη 6 Ιουλίου 2021

Κλάξον

Δεν αλλάζει τίποτα σε τούτο το χωριό

που έρχομαι δέκα χρόνια

τα πρωϊνά περνώ ώρες στη βεράντα

πίνω καφέ, καπνίζω την πίπα μου

διαβάζω, γράφω ή απλά κοιτώ

από τη μία τα βουνά

από την άλλη τη θάλασσα με τα νησιά

και κάθε φορά μ' εντυπωσιάζει

- άνθρωπος βλέπεις του κέντρου της πόλης -

η απουσία ήχων ή θορύβων

κανά πουλί περαστικό μονάχα

ή κάποιο αεροπλάνο

τα κοκόρια που και που κι ο γάιδαρος

ζουζούνια που βομβούν το καλοκαίρι

ελάχιστες φωνές ανθρώπων ή ομιλίες

δε διαταράσσεται η ησυχία σ' αυτήν την ερημιά

 

Και στις δέκα ακριβώς η κόρνα

(που πυροδότησε κι αυτές τις σκέψεις)

του ημιφορτηγού που παίρνεις τις στροφές

κατηφορίζοντας απ' τον επάνω δρόμο

ειδοποιώντας τους λιγοστούς κατοίκους

ο πλανόδιος αρτοπώλης που έρχεται

για να μοιράσει τα ψωμιά.


Δευτέρα 5 Ιουλίου 2021

Ανάληψη

 Ένα κλαδάκι από άνθος

ή πρασινάδα, κομμένο

στο δρόμο πεταμένο

σχεδόν πεθαμένο

σκύβω, σε μαζεύω

στην τσέπη σε βάζω

σε πάω ως το σπίτι

στις γλάστρες που έξω συντηρώ

σε μία γωνιά, στο πεζοδρόμιο

σε φυτεύω εδωνά

ορίστε, τόσο ήταν απλό:

ζήσε ξανά!

 

Κυριακή 4 Ιουλίου 2021

Ξαναμανταπαλιπάει η παλιά προμετωπίδα

Δια μίαν εισέτι φορά αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ και εδώ, καθώς και εδώ, αλλά και εδώ όπως και εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, βάσει μίας συνήθειας που εξεκίνησε και μάλλον έχει καταστεί πια παράδοση, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα σχεδόν επτά μηνών, υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει. Εξάλλου απέρχεται ένας μέγας, εν τοις ουρανοίς,  συγγραφέας, ποιητής και τραγουδοποιός που την Ελλάδα πολύ αγάπησε και εισέρχεται ένας παλιός φίλος από τα χρόνια των σπουδών που εν τω χρόνω εξελίχθηκε σε έναν πολύ καλό σύγχρονο Έλληνα ποιητή που κάθε τόσο με χαρά διαβάζουμε τα νέα του βιβλία.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

"......

Κοντά σου ήρθα λυπημένος

κι άλλο αύριο σου έταξα

κι είπες, Έλα Σ' Εμένα με ψωμί

κι είπα, Κύριε, θύμα είμαι

δεν μπορώ τον επιούσιον να βγάλω

Γι αυτό με τους νεκρούς

στη δούλεψη σου μ' έβαλες


Παρασκευή, 11[;] Αυγούστου

......"

Επιλογή σημειωματαρίου, από τη μεταθανάτια έκδοση με στίχους και άλλα κείμενα του Leonard Cohen (1934 – 2016), "Η Φλόγα", εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2020, ISBN 978-960-01-2122-3, σε μετάφραση Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη, σημ. το σύμβολο [;] υποδηλώνει δυσανάγνωστη λέξη ή φράση στο χειρόγραφο