Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (235)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Φανταρσία: η κατά φαντασίαν εξέγερση, επανάσταση και ο συνεπακόλουθος ηρωικός αγώνας μικρόψυχων και δειλών υποτελών που λαμβάνει χώρα κρυφίως, υπό συσκότιση, σε μυστικούς χώρους και σταματά πάραυτα με την υποψία και μόνο παρουσίας των αρχών. Π.χ. "Έτσι που λέτε σύντροφοι, όπως τα λέμε και τις άλλες φορές, μόνο η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία ακόμα αν χρειαστεί, είναι ικανές να συντηρήσουν τη φανταρσία μας που μια μέρα θα οδηγήσει στην κατάκτηση... Αμάν! Τί ήταν αυτό; Σα ν' ακούω τον αφέντη να έχει βγάλει το σκύλο βόλτα ίσως; Και ίσως περάσει απ' έξω! Έλα παιδιά, όλοι μαζί τον ύμνο: ένα, δύο, τρία, πάμε...
Ωωω λατρεμένο μας αφεντικό
για σένα ζούμε μόνοοο
δούλους μας έχεις στο υποστατικό
δουλεύουμ' όλη μέρα όλο το χρόνοοο.
..."

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (234)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Αξιολίμπιντος: ο άνθρωπος εκείνος του οποίου οι ερωτικές διαθέσεις και επιδόσεις παραμένουν συνεχώς σε υψηλότατα επίπεδα χωρίς να κάμπτονται με τίποτα, ούτε με το πέρας των ετών, ούτε με κούραση, με κακουχίες, με δυστυχίες κ.ο.κ. Π.χ. "Τί λες βρε παιδί μου;... Τρεις φορές;!... Τυχερή που είσαι... Εγώ η καημένη έχω να... τρεις φορές την εβδομάδα από... ουουου... άστα! Τί εννοείς ποιά εβδομάδα; Την ημέρα!;!;... Μα αυτό είναι αδιαννόητο. Μα καλά, και πώς; Γιατί εδώ που τα λέμε ο νέος σου σύντροφος δεν είναι και κανένας νεαρός. Τί να πώ; Τόσο αξιολίμπιντος πια; Δε μου λες; Μήπως παίρνει τίποτα; Τί; Παίρνει εσένα κι αυτό σου φτάνει; Ααα... Λουκρητία, έχεις γίνει τελείως έκφυλη παλιά (και τυχερή) μου φίλη".

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Σάββατο βράδυ μωρό μου

Άρχισες πάλι να αραδιάζεις τις συνηθισμένες σου αρλούμπες.
Η γλώσσα σου πήγαινε ροδάνι.
Ούτε ανάσα δεν έπαιρνες, εμένα δε με άφηνες ν' αρθρώσω λέξη και το πρόσωπο σου είχε κοκκινήσει από την έξαψη.
Στο τέλος πέταξες και μια χυδαία βρισιά, μπήκες στο αυτοκίνητο, κοπάνησες την πόρτα κι έφυγες γκαζώνοντας επιδεικτικά...
Γιατί αυτό είναι το επίπεδο σου κούκλα μου, πώς να το κάνουμε;
Μα πώς έμπλεξα εγώ με αυτήν τη γυναίκα;
Α, μα το θεό, πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Στα τσακίδια λοιπόν!
Καλύτερα έτσι.

Τώρα ήταν ανάγκη να μείνει το πανωφόρι μου στο αμάξι;
Τα κλειδιά μου, το πορτοφόλι μου, όλα εκεί είναι.
Μόνο το κινητό έχω μαζί μου.

"Έλα βρε μωρό μου, δεν μπορούμε να βγαίνουμε κι εμείς ένα Σαββατόβραδο σαν άνθρωποι;"

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Ιντερλούδιο

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Η ιστορία τιτλοφορείται "Interlude" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Τα νερά της Καραϊβικής κυλούσαν ήσυχα κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ένα απαλό αεράκι οδηγούσε τα λίγα αφράτα, βαμβακένια σύννεφα και χάιδευε το πανί του σκάφους προκαλώντας ελαφρούς κυματισμούς στην επιφάνεια του. Η πανσέληνος φώτιζε αρκετά, αρκετά τουλάχιστον για την Μαρί που θαύμαζε τη σιλουέττα του συντρόφου της ενώ τακτοποιούσε τα ξάρτια.
Το μυώδες κορμί του Αλεχάντρο τεντωνόταν καθώς τραβούσε κι έδενε τα σχοινιά. Η Μαρί ένοιωσε να την πλημμυρίζει μια έξαψη όταν γύρισε και της χαμογέλασε. Τα δόντια του έλαμπαν και ξεχώριζαν στο μελαχρινό παρουσιαστικό του. Αφού σιγούρεψε και το τελευταίο σχοινί, ο Αλεχάντρο πήγε στο ψυγείο και πήρε ένα μπουκάλι κρασί. Η Μαρί παρακολουθούσε με θαυμασμό κάθε του κίνηση. Πρώτα έβγαλε το φελλό και έβαλε λίγο σε ένα από τα δύο ποτήρια που είχαν φέρει μαζί τους. Ύστερα ύψωσε το ποτήρι προς τα ρουθούνια του και εισέπνευσε βαθιά το άρωμα. Σηκώνοντας το ποτήρι στα χείλη του, ο Αλεχάντρο κατάπιε τη μικρή γουλιά.
"Είναι τέλειο αγάπη μου", είπε σιγανά και έπιασε το μπουκάλι και το άλλο ποτήρι. Κινήθηκε με σιγουριά στο στενό χώρο, την πλησίασε και κάθισε δίπλα της. Καθώς ο μηρός του ακούμπησε πιέζοντας τον δικό της, η Μαρί ένοιωσε πάλι να τρέμει από έξαψη αναμεμειγμένη με μια δόση φόβου.
"Κρυώνεις καλή μου;"
"Όχι."
"Μήπως φοβάσαι τότε;"
Ο Αλεχάντρο ακούμπησε προσεκτικά το μπουκάλι ανάμεσα τους και έπιασε απαλά με το χέρι του το πηγούνι της. Της σήκωσε σιγά το κεφάλι κάνοντας τη Μαρί να τον κοιτάξει στα μάτια. Όπως τα κοίταγε σαν υπνωτισμένη, αναρωτήθηκε πόσες γυναίκες να είχαν χαθεί στη λάμψη που έβγαινε απ' αυτές τις κεχριμπαρένιες σφαίρες.
"Μπορεί, λιγάκι" του είπε.
"Ας κάνουμε μια πρόποση, τί λες;", ο Αλεχάντρο πήρε πάλι το μπουκάλι και γέμισε τα ποτήρια.
"Σε τί θα πιούμε;" η φωνή της Μαρί ακούστηκε λεπτή και κάπως τρομαγμένη στ' αυτιά της.
Ο Αλεχάντρο ύψωσε το ποτήρι του και είπε: "Στο φεγγάρι, τα αστέρια, την υπέροχη νύχτα. Και στην πανέμορφη γυναίκα που θα κάνω σε λίγο έρωτα."
Η Μαρί τον κοίταζε ν' αδειάζει το ποτήρι του και σήκωσε και το δικό της. Το κρασί ήταν γλυκό και ύστερα από δυο ποτήρια ένοιωσε ζεστή και χαλαρωμένη. Ο Αλεχάντρο ακούμπησε τα ποτήρια δίπλα τους και την πλησίασε. Οι φόβοι της Μαρί χάθηκαν. Το πάθος κυριάρχησε τις σκέψεις και τις αισθήσεις της. Ένας στεναγμός της ξέφυγε καθώς τα φιλιά άρχισαν να κατεβαίνουν από το στόμα προς το λαιμό της.
Ο Αλεχάντρο ανέβασε τη μπλούζα της Μαρί πάνω απ' τα στήθη της και άνοιξε το κουμπί του τζην της. Την έσπρωξε μαλακά προς τα πίσω και άρχιζε να της κατεβάζει το τζην από τους λαγόνες, τα γόνατα, τα πόδια της. Ύστερα ήρθε πάνω της και καθώς τα πόδια της άνοιγαν να τον δεχθούν, τα μάτια της στράφηκαν στον ουρανό και ξεχώρισε εκεί το πιο λαμπρό αστέρι. Σήκωσε τα χέρια της και τον αγκάλιασε γύρω από το λαιμό, η ανάσα του ήταν θερμή και υγρή πάνω της.
"Μαρί, αγάπη μου, Μαρί", ψιθύρισε με πάθος.
"Μαρί!"
Το σώμα της τινάχτηκε όταν ο ήχος του γυαλιού που έσπαγε τάραξε την ησυχία της νύχτας.
"Τί έγινε;"
Η Μαρί ανοιγόκλεισε τα μάτια της και βρέθηκε πάλι στον πραγματικό κόσμο. Η φωνή του συζύγου της ακούστηκε βαριά, κάπου έξω απ' το σπίτι κι έφτασε μέχρι την πίσω βεράντα όπου βρισκόταν.
"Ναι Ντέηβ; Εδώ είμαι!".
Η Μαρί έσκυψε κι άρχισε να μαζεύει τα γυάλινα κομμάτια του ποτηριού που μέχρι πριν λίγο περιείχε τη μπύρα της. Το κεφάλι του Ντέηβ ξεπρόβαλλε από τη γωνία. Κοίταξε εξεταστικά τη γυναίκα του.
"Τί έγινε; Σε πήρε ο ύπνος;"
"Ναι, μου φαίνεται"
"Ε, εντάξει. Λοιπόν, αγάπη, πάω να παίξω μια παρτίδα βελάκια με τα παιδιά. Να σου πω; Θα βάλεις πλυντήριο μήπως; Έχω ξεμείνει από σώβρακα. Άντε, τα λέμε."
"Τα λέμε."
Η Μαρί άκουσε την εξώπορτα να κλείνει πίσω του. Μετακίνησε την καρέκλα κι έψαξε για αμάζευτα γυαλάκια. Δε βρήκε κανένα και ικανοποιημένη ξεκίνησε για να μπει στο σπίτι. Στην πόρτα σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε το νυχτερινό ουρανό.
"Συνεχίζεται," ψιθύρισε.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (233)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Απανταχούι: η συνήθεια που έχει κάποιος (το χούι - τουρκ.) και δεν την εγκαταλείπει ποτέ και (κυρίως) πουθενά, είναι το απανταχούι. Π.χ. "Καλή σου μέρα Ισίδωρε, καλέ μου άνθρωπε... Μα τί... τί είναι όλα αυτά; Τί είναι αυτά τα εν..δυ..τρι.., εννι..δεκ.. έντεκ... δεκφτ... δεκχτ... κοστρ...κοστέσσερα... εικοσιπέντε γκαζάκια που είναι τοποθετημένα περιμετρικά μπροστά από το αντίσκηνο σου και πάνω τους κατσαρόλια που βράζει νερό; Τί δουλειά έχουν αυτά εδώ πάνω, στην κατασκήνωση μας σ' αυτό το δυσπρόσιτο ορεινό λιβάδι στα 1600 μέτρα που το φτάσαμε μετά από τρεισήμιση ώρες σκληρής πεζοπορίας σε σχεδόν εξαφανισμένο μονοπάτι; Βρε; Βρε γι αυτό ήταν ο σάκκος σου τεράστιος κι ασήκωτος και μας πέσανε τα πάχια να τον κουβαλάμε εκ περιτροπής βοηθώντας σε; Και τί θα το κάνεις βρε αυτό το νερό;", "Άκου να δεις συνάδελφε Αρτεμίδωρε, εγώ που λες -καταλαβαίνεις;- έχω το απανταχούι να κάνω το πρωί, όπου και να βρίσκομαι -καταλαβαίνεις;- ένα καυτό, ζεματιστό μπάνιο -καταλαβαίνεις;-", "Α ρε ζεμάτισμα που σου χρειάζεται... Καταλαβαίνεις;!;!".

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (232)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ηλεκτρολόγιος: ο άνθρωπος που παρασύρθηκε/κατέληξε/αναγκάστηκε/κ.λ.π. να γίνει ηλεκτρολόγος ενώ άλλα η ψυχή του ποθεί και για άλλα σπαρταράει, για τις χαρές της τέχνης του λόγου συγκεκριμένα, σε όλες τις εκφάνσεις της. Στην αρχή ασχολείται με αυτό στο περιθώριο του χρόνου που του απομένει από τη δουλειά, όσο περνά όμως ο καιρός, όλο και πιο πολύ με τέτοια να καταπιάνεται θέλει, εξ ου και βρίσκει τη λύση να εμπλακεί με της δουλειάς του τα λόγια, π.χ. ιστορικά αναδρομικά άρθρα, σχετικά δοκίμια, αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα και τέτοια. Αφιέρωνεται ολόψυχα σε αυτήν τη νέα ενασχόληση που τον γεμίζει και τον ευχαριστεί, αλλά και εισπράττει εύσημα (και καμαρώνει) από τους συναδέλφους του που τον φωνάζουνε χαϊδευτικά...βλ. λήμμα. Ομοίως μπορεί κάλλιστα να είναι κανείς επίσης και μηχανολόγιος, γαστρεντερολόγιος, ψυχολόγιος, δασολόγιος, γεωλόγιος, σπηλαιολόγιος, διαιτολόγιος κ.ο.κ.

Σημ.: σπηλαιοσύντροφε Βασίλη, σ' ευχαριστώ για τη λέξη που γέννησε τη λέξη.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Δράκων

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Dragon" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Μες στο βαθύ, ήσυχο ύπνο μου
Μια νύχτα του καλοκαιριού
Είδα ένα παράξενο όνειρο
Λουσμένο λες φως φεγγαριού

Ένα όραμα εμφανίστηκε μπρος
Στα νυσταγμένα μου μάτια
Ένας δράκος τρανός ξεπρόβαλλε από
ομιχλώδη, θολά μονοπάτια

Η θωριά του τρόμο σε γέμιζε
Ήθελα να τραπώ σε φυγή
Μα το βλέμμα του σε μαγνήτιζε κάπως
Κι αποφάσισα να μείνω εκεί

Με ανθρώπινη τότε λαλιά
Πού 'βγαινε από ένα πύρινο στόμα
Και χαμηλή σαν ψίθυρο ρώτησε
"Πιστεύεις ακόμα;"

Πιστεύεις στη μαγεία
Των παλιών πολεμιστών;
Των εποχών των κουρσάρικων πλοίων
Των λαβάρων που ανεμίζουν στην κορφή των ιστών;

Σε ξωτικά και νεράιδες
Και στην αιώνια αγάπη;
Σ' όλα αυτά που ξεχνιούνται, σαρώνονται
Από του χρόνου που περνά το δρολάπι

Του δάσους οι θεότητες
Κρυφτεί έχουν στη γη
Και να βγουν περιμένουν
Σαν έρθει πάλι η στιγμή

Που θα σηκωθούν απ' τον ύπνο τους χάρη
Στα όνειρα του κάθε σου αδερφού
Που θα λευτερωθεί πάλι του κεραυνού και της σφύρας
Η δύναμη του Θωρ του θεού

Του δράκοντα η φωνή χαμήλωσε κι άλλο
Δυο λόγια μού 'πε ακόμα σιγανά ως ανάσαινε
Μα ακόμα στ' αυτιά μου βοούν
Καθώς η μορφή του στην ομίχλη χανόταν και μάκραινε

Μπορείς να πιστέψεις θνητέ, Ω μπορείς
Στου Μέρλιν τα μυστικά τα οράματα;
Ειδαλλιώς μια φυλακή ειν΄η ζωή
Χωρίς φαντασία και θαύματα!

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Στο περιβόλι με τις ροδιές

Το γλυκό στην Ελλάδα φθινόπωρο
που ακόμα θερμό ειν΄το κλίμα
και δόξα να Έχει παραμένουν ακάλυπτα
τα αρμονικά και χυτά σου τα μέλη
πριν κρυφτούν σε βαριά υποδήματα
κι από ενδυμάτων επάλληλα στρώματα
κάτω, για προστασία απ' το ψύχος
εκεί θα σε δω, στο περβόλι, θεά
ανάμεσα στα κατάφορτα δέντρα
μ΄ένα αχ! θα κοπεί η ανάσα μου
από τη θωριά σου πανώρια
νομίζεις θ' ακούσω τις βλακείες που λεν
πως να σε βρίσκει αγέρωχο πρέπει, ολόρθιο
στητό σα ν' αντιμετωπίζεις εμπόδια;
χα! δε θα λογαριάσω ούτε λεπτό
τα κούφια τους λόγια - εγώ σκοπεύω να σκύψω
κοντά στα πεσμένα στο χώμα, ώριμα ρόδια
κι εκεί θα με βλέπεις γονατιστό
αφού για ώρα, με πάθος, θέλω τόσο να γλύψω
τα δυο σου υπέροχα πόδια.

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Πονέστε με

Ένας λεπτεπίλεπτος άνδρας, κομψός
μια λατρεύει πολύ γυναίκα αυστηρή
που ονομάζεται Κυρία Φραγγελίνα
συνευρίσκονται τακτικά σε δωμάτια κρυφά
τραβηγμένη πάντα η κουρτίνα
φέρνει αυτή μια της φίλη εκεί
κι όπως στο πάτωμα κείται δεμένος, γυμνός
με το τακούνι τον τρυπά με μανία
"Πώς σου φαίνετ' ο Σκύλος μου;" τη ρωτά
"είναι ξέρεις από ράτσα σπανία"
πιο πολύ τον τρυπά, του ξεφεύγει ένα "Ωχ!"
του τραβά το λουρί, "Πώς τον λες;", "Λεοπόλδο,
Λεοπόλδο φον Ζάχερ Μαζόχ."

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Χαμένος

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Lost" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.


Ο αδερφός μου γυρνάει τρεκλίζοντας
Στους δρόμους της πόλης,
Σφίγγοντας με το χέρι τη μπουκάλα
Πού 'χει χωμένη μες στο πανωφόρι του.
Ψάχνει,
Ένα μέρος ζεστό
Να περάσει τη νύχτα.
Μόνος, με τον μοναδικό του φίλο.
Αυτόν που ανακουφίζει την τυρρανισμένη του ψυχή
Και τον γαληνεύει με την ευλογία
Της λήθης.
Κλαίω για κείνον, αλλά δεν
τον φωνάζω πια.
Αντί για αυτό,
Ετοιμάζω το μνήμα όπου μια μέρα
Με αγάπη θα τον αποθέσω,
Και θα τον σκεπάσω τόσο απαλά
Με πλούσιο χώμα, ζεστό.
Κι έναν τελευταίο ασπασμό,
Καληνύχτα.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Λυκόφως

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Twilight" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.



Κοιτάζει έξω απ' το παράθυρο
Τους ξένους που περνούν.
"Καημένη γριούλα", λένε.
"Τά 'χει χαμένα".
Λερώνεται πάνω της, στη ρόμπα της που
Μυρίζει ήδη και ούρα.
Μα δεν ξέρουν
Ότι ονειρεύεται.
Αναπολεί,
Τη ζωή και τις αγάπες της.
Εκείνον.
Τις ρυτίδες στις άκρες των ματιών του
Όταν χαμογελούσε.
Πώς την αγάπαγε
Και τη φρόντιζε,
Εωσότου πέθανε.
Τα παιδιά τους,
Απαλά, μοσχομυριστά μωρά.
Παιδικά γέλια.
Πού πήγανε;
Έτσι, περιμένει στο παράθυρο.
Τον περιμένει,
Να την πάρει μακριά από τα βλέμματα
Των ξένων.
Και τα σκληρά χέρια των άλλων,
Που όλο κοιτάνε το ρολόι,
Και της μιλάνε σαν
Να είναι παιδί.
Στη σκέψη του, χαμογελάει
Και υπόσχεται να περιμένει.
"Πώς είμαστε σήμερα, καλά;"
Μια φωνή εισβάλλει στον κόσμο της
Και την τσουλάνε με την καρέκλα προς το δωμάτιο
"Θα πρέπει τώρα να πάμε να αλλάξουμε"
"Πω πω μυρωδιές σήμερα!"
Κλείνει τα μάτια της, κλείνει απ' έξω
Τις φωνές,
Και μουρμουρίζει το αγαπημένο τους τραγούδι.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (231)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κατευνάτσιο - (προειδοποίηση: προειδοποιούνται παρακαλώ οι αγαπητές αναγνώστριες ότι το λήμμα θα γίνει καταννοητό μάλλον μόνο από τους άρρενες συναδέλφους τους, καθότι βασίζεται σε όρο του ποδοσφαίρου): η συμπεριφορά που σκοπό έχει να ηρεμήσει (να κατευνάσει) συνάνθρωπο ευερέθιστο και νευρικό που έχει (πάλι) τα μπουρίνια του και λίγο θέλει για να βρεθεί (ξανά) εν εξάλλω καταστάσει. Π.χ. "Όχι, όχι βέβαια, δεν φταις εσύ, ηρέμησε, ηρέμησε. Τί πάει να πει δε σπούδασες; Δεν είναι όλοι για σπουδές. Και τί πάει να πει δεν έχεις δουλέψει ποτέ; Ακούς εκεί. Και τί δουλειά να κάνεις δηλαδή; Χαμάλης; Ή κλητήρας; Σε παρακαλώ... Έτσι, έτσι, κάτσε εδώ να τα πούμε όμορφα και ωραία. Δεσποινίς! Δύο ούζα παρακαλώ! Διπλά. Με μεζέ, ε; Εσύ λοιπόν είσαι ταγμένος για μεγάλα πράγματα, μια θέση μεγάλη, με ωραίο γραφείο, με πολλά λεφτά, με γραμματέα νέα και νόστιμη, με αυτοκίνητο πολυτελείας... Έτσι, με όλες τις ανέσεις, να μπορέσεις να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου. Και δουλειά όχι πολλές ώρες... να έχεις χρόνο να ξεκουράζεσαι και να... εμπνέεσαι. Άντε, γεια μας! Ε; Καλά δεν είμαστε εδώ; Πού να πηγαίνεις τώρα σπίτι και να πλακώνεις στο ξύλο τη γυναίκα και τα παιδιά και κανά γείτονα άμα πάει να μπει στη μέση και να τα κάνεις όλα λίμπα; Κάτσε εδώ να πιούμε τα ουζάκια μας ωραία ωραία. Δεσποινίς, άλλα δύο παρακαλώ περιποιημένα. Άσε που οι πιτσιρίκες απέναντι σε κοιτάνε όλη την ώρα. Ναι σου λέω... Αφού έχεις πέραση. Αφιλότιμε. Έτσι μπράβο, να σε βλέπω ήρεμο και χαλαρό. Δεσποινίς, φέρτο μπουκάλι εδώ παιδί μου και μια παγωνιέρα. Βάλε κι ένα φύλλο μπακαλιάρο να τηγανίζεται. Σκορδαλιά έχετε, έτσι; Και σαλάτες, πατάτες, ψωμιά, ξέρεις εσύ... Έλα αδερφέ, γειάμας!¨.