Πατώντας πάνω αναρωτιέται
τί νά 'ναι τούτες δω
οι λαξευμένες πέτρες οι τεράστιες
μισοθαμμένοι ογκόλιθοι
ίσα που ξεχωρίζουν
στην επιφάνεια του εδάφους
από τη διάταξη τους προφανές
συνάγεται ότι αποτελούν θεμέλια
ή τμήμα ίσως το κατώτερο
μίας εντυπωσιακής τοιχοποιίας
κάτι μεγάλο βρισκόταν κάποτε εδώ
ποιός ξέρει; κάστρο, φρούριο,
έπαυλις, ανάκτορο, ναός ή ιερό;
πριν από εκατοντάδες χρόνια
ασφαλώς θα ήκμασε μα έπειτα...
πόλεμος; λιμός; φωτιά; σεισμός;
ή ό,τι άλλη καταστροφή
κι ύστερα η φύση πήρε πίσω
ότι της ανήκει
σιγά σιγά έκαναν τη δουλειά τους
ο αέρας, ο ήλιος, το χαλάζι, το χιόνι, το νερό...
ως που να τώρα ο πεζοπόρος
έχοντας στην ουσία χαθεί λοξοδρομώντας
από το μονοπάτι έτσι βρέθηκε
σ' αυτήν δω την κοιλάδα
και αντικρίζει χάσκοντας
τα ερείπια απ' το πάλαι ποτέ
έργο το φοβερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου