Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Μισός αιώνας στα Εξάρχεια


Σάββατο, μέρα για μικροδουλειές
και για τα ψώνια της βδομάδας
σήμερα έχει και την ονομαστή
λαϊκή αγορά της γειτονιάς
αυτής της ίδιας γειτονιάς
εδώ γεννήθηκα, μεγάλωσα
όπου και ζω ακόμα
κατεβαίνω προς τα κει
που 'ναι τα μαγαζιά
γύρω απ' τη λάϊκή
και περπατώ στους δρόμους
αυτούς τους ίδιους δρόμους
και παρατηρώ, θολά και αμυδρά
(δε βλέπω πλέον δίχως τα γυαλιά μου)
τον εαυτό μου σε αντανάκλαση
στις τζαμαρίες των εισόδων των πολυκατοικιών
και τις βιτρίνες των καταστημάτων
όπου έχει μείνει επιφάνεια
καθαρή κι ακάλυπτη
απ' τις μπογιές, τα γκράφιτι, τα σπρέη
και από τις επάλληλες τις αφισοκολλήσεις...

έχει αλλάξει η γειτονιά

έχω κι εγώ αλλάξει.


Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Η κλεψύδρα που κλέβει


Κάθε που τελειώνει μία μέρα
της εργάσιμης βδομάδας
και ξαπλώνω στο κρεββάτι για τον ύπνο
η ίδια σκέψη έρχεται πάντα
"μα πώς είναι δυνατό;
σαν λίγο πριν μου φαίνεται
χθες βράδι πάλι το ίδιο που έκανα"
και αναρωτιέμαι
"πού πήγε η μέρα μου,
οι ώρες μου τί γίναν;"
και παρ' ότι καλά ξέρω
από πολλών ετών
πως είναι ο χρόνος μέγεθος
το πλέον σχετικό
δεν παύω να ταράζουμαι
και να στεναχωρούμαι
από αυτή την άχαρη απορία
που σαν το αγκάθι
σουβλίζει και τρυπά
το ενοχλητικό.

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017

Ιδιαίτερες έως ακραίες (σ)τάσεις καλλιτεχνικής προσωπικότητος, γαλλικής παιδείας, πολυταξιδεμένης και ιστοριομαθούς


Είμαι βλάχος, καννιμπάλ
λέτσος, λέρας και μπανάλ
καλλιτέχνις σουρεάλ
δεν εκθέτω στην Πιγκάλ
μα στο άγριο Τρανσβαάλ

ζήτω ο Ασσουρμπανιμπάλ!

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Αλλάζει ο άνθρωπος;


Για τον Γ.Σ. και τα ηλίθια αστεία, Οδός Μαυρομιχάλη, Νεάπολη - Εξάρχεια, Αθήνα, 26 και 28/10/'017

Και αν του γράφει γέλιο
ή βάσανο, μαράζι

μέτρο, σοβαρότητα
ή χάχανο και χάζι

θέατρο και ψέμματα
ή αλήθεια και ας σφάζει

έξεις αθεράπευτες
θέληση που δαμάζει

δισταγμό και φρένο
ή θάρρος κι όλο γκάζι

σκοτάδι που κυκλώνει
ή μέρα που χαράζει

ήλιο προβλέπει κι έρχεται
κρύο μελετάει, χαλάζι

πέλαγο άπλετο, ανοιχτό
στενούρα και μπουγάζι

σκαρί που σκίζει το νερό
βάρκα τρύπια που μπάζει

να προχωρά , να εργάζεται
να κάθεται, ν' αράζει

να φέρνει αποτελέσματα
χίμαιρες να φαντάζει

να πέφτει, να σηκώνεται
να κλαίει, ν' αναστενάζει

να υπομονεύει, να φρονεί
να χάνεται, ν' αδειάζει

να λύνει τα προβλήματα
αναβολές να βάζει

ν' ανοίγει, να εισδύεται
να κλείνει και να φράζει

να κάνει ότι υπόσχεται
τον ουρανό να τάζει

με λίγα λόγια καθαρά
τη σκέψη του εκφράζει

να υπεκφεύγει, να φλυαρεί
να σκούζει, να φωνάζει

ψύχραιμα πάντα ν' αντιδρά
με όλα να τρομάζει

με σύνεση να οικοδομεί
πρόχειρα να σωριάζει

στέργει για να κουράζεται
καθετί τον κουράζει

ήσυχα όλο να μιλά
ν' ακκίζεται, να κράζει

να μη χωράει πουθενά
σε όλα να ταιριάζει

εκλεκτικά να δέχεται
ή ό,τι βρει να αρπάζει

αλόγιστα να χύνεται
ή με φειδώ να στάζει

κομμάτια ενώνει και κολλά
διαλύει, θραύει, σπάζει

σκέπτεται τις συνέπειες
το αύριο δεν τον νοιάζει

τους φόβους του κατανικά
το πιο μικρό τον σκιάζει

...

τα ξέρει τα ελαττώματα
αγανακτεί και βράζει

και όλο λέει "να κάνω αλλιώς"
μα ο άνθρωπος  δεν αλλάζει.

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Η πόλη των δρομέων


Οδός Βατάτζη και Λεωφόρος Αλεξάνδρας, Παναθήναια - Νεάπολη, Αθήνα, 15/11/'017

Αυτή η πόλη έχει εσχάτως αποκτήσει
μια τάση έντονη
μια εμμονή μπορεί κανείς να πει
με τον αθλητισμό
όποιον και να ρωτήσεις τί γίνεται, τί κάνει
σου απαντάνε όλοι
με την ίδια στερεότυπη επωδό:
"τρέξιμο, πολύ τρέξιμο!".

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

Ξανάγινα παιδί


Βρέθηκα στην πλατεία Ομονοίας
σήμερα το πρωί
την ώρα που ετοιμαζόμουν
να κατέβω στον υπόγειο
να πάρω τον ηλεκτρικό
για να μεταβώ σε μία άλλη στάση
κοντά όπου είχα μία υπόθεση
της εργασίας μου
ένοιωσα αίφνης κάτι παράξενο
κάπως όλα γύρω να αλλάζουν
μα και ίδια σχεδόν να παραμένουν
σε αυτό το μέρος, το γνώριμο από παλιά
τα βήματα μου είδα να κονταίνουν
το σώμα μου να χαμηλώνει
κι όπως έχανα ύψος
το χέρι μου στο πλάι σηκωνόταν
ένα λεπτό χεράκι παιδικό
με το άκρο του κρυμμένο
μέσα σε μια παλάμη που το βάσταγε
έστρεψα το βλέμμα κι είδα δίπλα μου
να περπατά η μάνα μου.


Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

Η τελευταία ακύρωση


Το τελευταίο χάρτινο εισητήριο
εισχώρησα απόψε στο μηχάνημα το ακυρωτικό
το μέσον: Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος
ο σταθμός επιβιβάσεως: Ειρήνη
η ώρα: έξι και πέντε λεπτά, μετά μεσημβρίαν
από αύριο το παρελθόν σταματά, ανασχέεται
το μέλλον επελαύνει και προμηνύεται λαμπρό
σύγχρονο, τεχνολογικό
με εισητήριο ηλεκτρονικό

στη διαδρομή ως τα Άνω Πατήσια
είχα σκαρώσει το στιχούργημα αυτό.

βλ. και: εδώ

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

Χάμπεας Κόρπους


Θά 'χει αδειάσει το τελεφτέο μπουκάλι
και θά 'ναι πέρα πεταμένο το πώμα
φύγαν' από ώρα όλοι απ' το σπίτι
ψυχή δε θά 'ναι στο δώμα
και νόημα πια δε θα υπάρχει κανένα
αν είναι στέρφα η γης μ΄άγονο χώμα
τουλάχιστον ας μην ήταν τα ύστατα
παρακάλια και κλάματα για "λίγο ακόμα"
δια βίου επιθύμησε ρωμαλέο να διέθετε
τούτο που κείται στο πάτωμα τ' άχαρο σώμα
ακούσια έχουν τρέξει υγρά
το χώρο πνίγει η βρώμα
διπλωμένα τα μέλη σε γωνίες παράδοξες
κι ένα μακάβριο, ορθάνοιχτο στόμα

"Βρε να σου πετύχει δουλειά"
θα γκρινιάζουν οι υπάλληλοι
καθώς αποσύρουν το πτώμα.

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Χάι βόλτατζ


Σα μάβρο φίδι τεράστιο
ανεκδιήγητου μήκους
ξαπλώνει το πελώριο σώμα του
νωχελικά στο βυθό
έχει καλό καμουφλάζ
παίρνει το χρώμα της άμμου
των πετρών και των θαλάσσιων χόρτων
μα νοιώθεις την κεκαλυμμένη απειλή
καθώς προχωρά και εκτείνεται
το καλώδιο υψηλής τάσεως
από αυτή τη μικρή παραλία
του χωρίου Άγιος Νικόλαος
της χερσονήσου των Μεθάνων
έως το απέναντι Αγκίστρι.

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Άλλη μια απώλεια


Πόσο στεναχωρήθηκα σήμερα το πρωί
στα χέρια μου έγινε μέσα σε μια στιγμή
τόσο καιρό μαζί μου ήταν πολύ
τη βρήκα με τις άλλες, την παρέα της
στο σπίτι το παλιό
υπήρχανε σ΄αυτό πριν από μένα
οχτώ χρόνια έμεινα εκεί
την έφερα, όλες τις έφερα, στο νέο σπίτι
και ζω έξι χρόνια εδώ
σύνολο δεκατέσσερα
και πόσα άραγε πιο πίσω; πλήρης ημερών!
Δεν είναι αυτό δικαιολογία!
λέω στον εαυτό μου
ίσα ίσα εύθραυστη που ήτανε
έπρεπε να προσέχεις
πάει τώρα, αυτό έγινε
ειρήνη ημίν, αμήν
τα μάτια σου στο εξής
στις λιγοστές εναπομείνασες
τί; μα ναι, και βέβαια
συνεχίζεται η ζωή
η ζωή που όσο περνούν τα χρόνια
γεμίζει με απώλειες, μα...
έχει και πράγματα καλά
ευχάριστες εκπλήξεις
κόλπα απίθανα κι εφφέ...

Μού ΄σπασε η κούπα του καφέ.


Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

Ένα ακόμα θλιβερό υποκατάστατο


Το ηλεκτρονιγάρο
πολύ γελοίον είναι
ανάβει με τραντζίστορ
και της φωτιάς τελείωσε
το παλιό πάρε δίνε

λυχνίες, λάμπες έχει
αστράφτει και φαντάζει
και πού 'ναι στο σκοτάδι
η πυρωμένη κάφτρα που
καλή ελπίδα μοιάζει

μα πιο σπουδαίο σίγουρα
που δε μπορεί - του κάκου
τη γεύση και το άρωμα
τα φίνα, του καιόμενου
να δώσει του ταμπάκου.

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Μην αρχίσεις «πάλι πίνεις;»


Από το τραγούδι "Don't start me on the liquor" από το 1994, του αμερικανικού συγκροτήματος Violent Femmes, συνθέτης - στιχουργός: Gordon Ganno, το τραγούδι στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=xMwGBr4QZKY&list=RDxMwGBr4QZKY , οι στίχοι: https://www.azlyrics.com/lyrics/violentfemmes/dontstartmeontheliquor.html, μετάφραση: Χ.Δ.Τ. 

Μην αρχίσεις «πάλι πίνεις;»
Όλο σκέτο θα το πιω
Και θα ευχηθώ αγάπη
Μα πίνω πιο πολύ

Όταν κάποιον μισώ
Μεγάλωσα πια και πονάω
Σκούριασε η μηχανή
Λες ξανά να ξημερώσει

Και ο ήλιος να φανεί;
Κι όλο πίνω άσπρο πάτο
Και το πάω όλο κάτω
Και θα ευχηθώ ζωή

Μα πίνω πιο πολύ
Ο Δαίμονας σαν με καλεί
Γι αυτό όλο πίνω, πίνω, πίνω
Προσοχή στα καλέσματα μη δίνω

Ούτε σπίτι έχω ούτε ελπίδα
Συντροφιά ούτε πατρίδα
Ατέλειωτες κρύες νύχτες τρόμου
Μέρες όλο μοναξιά

Τίποτα δεν έχει μείνει πια
Μα δεν ήξερα για την αρρώστια
Που γίνεται όλο πιο βαριά
Παλιάτσος είναι με δρεπάνι

Και χωρίς καρδιά
Μην αρχίσεις «πάλι πίνεις;»
Άλλο δεν έχω για να πω
Λίγα λεφτά που είχα

Όλα τά ‘κανα καπνό
Μουρμουρίζω «Ω! Χριστέ μου!»
Ντροπιασμένος το κεφάλι μου κρεμάω
Κι όλο προσπαθώ μα

Μεγάλωσα πια και πονάω
Μην
Μην αρχίσεις
Μην αρχίσεις πάλι

Μην αρχίσεις πάλι, μη
Μην αρχίσεις πάλι, όχι
Μην αρχίσεις «πάλι πίνεις;» 

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Εγώ ειμίν


Απωλολότο ερίφιο
σε σαστισμένο δρόμο
πλάσμα χαμένο του Θεού
έμπλεο από τρόμο

ψάχνει να βρει καταφυγή
φιλεύσπλαχνο Ποιμένα
βαρκούλα πού 'χει τσακισθεί
γυρεύει το λιμένα.

Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017

Ο μπερδεμένος συχωρεμένος


Μια ποιητική συλλογή
και ένα μυθιστόρημα
φορητά μες στο σακκίδιο
για ανάγνωση στα μέσα
μαζικής μεταφοράς
στα τρένα, στα λεωφορεία
ενίοτε σ΄αεροπλάνα και σε πλοία
καθώς και στις αναμονές
στις στάσεις, τους σταθμούς
καθώς και τους λιμένες αυτών
ή όπου αλλού τύχει
κι ένα ζεύγος αντίστοιχο
στο κομοδίνο, δίπλα στο κρεββάτι
για χρήση μετά την κατάκλιση το βράδυ
ή κατόπιν της εγέρσεως το πρωί
μαζί και κάποιες επίτομες
θεματικές εγκυκλοπαίδειες
δοκίμια, σύμμεικτα τοπολογικά
λαογραφικά και τέτοια
λίγο απ’ τό ‘να, λίγο απ’ τ΄άλλο
σε βάση καθημερινή επί δεκαετίες...

Σα να ακούω στα αυτιά μου
την  - όλο πάγο, φωτιά καμμία –
του καθαρολόγου, του πουρίστα τη φωνή:
«Εμ, θα τα κάνεις καημένε αχταρμά
τον λυρικό, τον κλασσικό, τον μέγιστο
με τον φτηνό, τον λαϊκό τον στιχοπλόκο θα μπερδέψεις
και τον πυλώνα της λογοτεχνίας της παγκόσμιας
το έργο σταθμό, το αριστούργημα
με το χυδαίο αστυνομικό, το καουμπόικο
τα αποκυήματα καθεμιανού της φαντασίας
των χαμηλών ενστίχτων το ανάγνωσμα
στο τέλος θα τα μπλέξεις...»

Και πιάνω να φαντάζομαι...
καλά λέει που θά ‘τανε
να ακουγότανε Μετά
μια άλλη φωνή που να αποφαίνεται:
«Του άρεσαν του μακαρίτη διάφορα
μα ιδιαίτερα οι λέξεις».


Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Πνίγο...


Θρίβομαι
Φρύγομαι
Στύβομαι
Σκύβομαι
Θλίβομαι
Λήγομαι
Κρύβομαι
.....μαι.