Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

Σπίρτο


Ένα μισοκαμμένο σπίρτο
αίφνης με έκπληξη εντόπισα
στον πάτο του σουρωτηριού
μέσω του οποίου διοχετεύω
το λειωμένο το κερί απ' το κατσαρολάκι
προς τα αυτοσχέδια καλούπια
ότι ασχολούμαι με το έργο αυτό
περί τα δεκαπέντε και πλέον χρόνια τώρα
δηλαδή την ανακύκλωση κεριών
που πάει να πει μαζεύω
από φίλους και γνωστούς
τα χρησιμοποιημένα τους κεριά
τα υπολείμματα, τα αποκέρια
και τα χυτεύω εκ νέου
προσθέτοντας αν χρειασθεί ως πρώτη ύλη
κομμάτια από πλάκες παραφίνης
που προμηθεύομαι από κηροπωλεία
στην κεντρική της πόλης αγορά
καθώς ίσως και άρωμα ή χρώμα
κι έτσι φτιάχνω νέα κεριά
το αποτέλεσμα να πω
δεν είναι αισθητικά και τεχνικά το αρτιότερο
όπως και όλα μ' όσα καταπιάνομαι
όμως θέλω να πιστεύω
πως του κόπου μου τα προϊόντα
με τρόπο τίμιο το έργο τους επιτελούν
και ευαρεστούνται όσοι ως δώρα τα λαμβάνουν
έτσι τουλάχιστον μου λεν
και θέλω να πιστεύω ειν' αλήθεια
βρε! είπα μέσα μου, πού βρέθηκε αυτό
μες στο κερί εμφωλευμένο
ίσως, θυμήθηκα μετά, μια αποκρουστική πολύ συνήθεια
κάποιες φορές στο παρελθόν που είχα εντοπίσει
αφού ανάψει το κερί
ορισμένοι κει δίπλα στο φυτίλι
αφήνουνε το σπίρτο
μαζί με άλλα πιο παλιά
και έτσι να δημιουργούν
πάνω στο απ' τη φύση ένα ζεστό
και όμορφο αντικείμενο
μια επικάλυψη ασχήμιας
με όλα αυτά τ' αποκαΐδια
που γίνονται σταδιακά ένα σώμα
και μένουνε εκεί για πάντα κολλημένα
ως το κερί να σώσει
ή απ' την άλλη, ετούτη τη συγκεκριμένη τη φορά
μπορεί να ήταν μια μοναδική
ίσως τυχαία στιγμή αφηρημάδας
ή μήπως νά 'καψε τα δάχτυλα
το σπίρτο του ιδιοκτήτη
και νά 'πεσε εκεί
κι ύστερα να ξεχάστηκε
σε κάθε όμως περίπτωση
όποια ή όποιος και να έπραξε
ετούτη την ασχήμια ή αμέλεια
εν τέλει μερίμνησε και σκέφτηκε
"για κείνον που φτιάχνει τα κεριά"
και φύλαξε σε μια γωνιά
όσα είχε μαζέψει
κ' είτε αυτοπροσώπως ή μέσω κάποιου τρίτου
την παρακαταθήκη του παρέδωσε
προς αναδημιουργία
που εντός της επεριελάμβανε
κι αυτό το ταπεινό αντικείμενο
που μ' έκανε όλα τούτα ν' αναλογιστώ
και να επιβεβαιώσω την ισχύ
μια σκέψης και παλιάς πεποίθησης μου
πως ότι δηλαδή
τίποτα δε χάνεται
ούτε και τίποτα ξεχνιέται.


Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

Κάλαντα


Άδουν τα τραγουδόπαιδα
πόρτα την πόρτα σήμερα
ψάλλουν την έλευση Αυτού
που δι ημάς γεννήθη
και έζησε και πέθανε
κι αύριο θα γεννηθεί ξανά
και νυν και αεί
και εις τον αιώνα
Αμήν.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

Ιατρική γνωμάτευση



Σημείωση: πληροφορούνται οι εκλεκτοί φίλου του πολυπληθούς αναγνωστικού κοινού, ότι το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στο μεταποιητικό λογοτεχνικό είδος της «παράφρασης». Για όσους προβούν στη βιαστική κρίση πως είναι ακαταννόητο (οι οποίοι προφανώς δεν είναι συνάδελφοι ιατροί), πληροφορούμε ότι και το πρωτότυπο που αφορά ένα υπερηχογράφημα άνω – κάτω κοιλίας (στη διάθεση ασφαλώς, όσων το αιτηθούν) είναι ομοίως αν όχι περισσότερο ακόμη.

Ημερομηνία
Ονοματεπώνυμο ασθενούς
Tίτλος εξετάσεως

Το ήμαρ προσβλέπεται με απόχρωση στα ενδότερα υπερφυσικά μεθόρια και με παραφυσικό ολόγραμμα. Κατά κύματα υπόμνηση στην ιθαγένεια του συνολικού παρεμβύσματος η σημασία της οποίας είναι ασύμβατη με σημαντικού βαθμού  (Scale Omega Alpha Gamma) οστεώδη καθίζηση. Κομψή στύση με περίμετρο περίπου μερικά – όχι τίποτα σπουδαίο – χιλιοστογραμμόμετρα στο υποτμήμα ΧV του αμφιδέξιου ιπποτικού κλωβού.
Δεν εγκρίνεται σύσταση των άμφω και μεσοαισθητών χοηφόρων αρνίων.
Η ελπιδοφόρος δύση αφίεται μαζί με απολήξεις κοκκοπυρίτιδος. Εποπτεύονται στιβαρές οξυρρυγχογόνες παρεμβολές στο ανάχωμα της (ολιγότερες των δεκατό) με μέση δαχτυλίδι και περίπτερο 4 χιλιοστογραμμόμετρα. Η ακριβότερη με ερπίμετρο 8 κοντακόμμα ολαπέντε (και ήδη προτεινόμενη σύσφιξη στο ηθικόν της) στο λιμένα έμμισθη. Αίρουν χαρακτήρες κακούς με τους άλλους των πλατυπόδων. Δεν προσφέρεται αφασικό υπερκαθήμενο στην ολότητα της.
Κατά τον ιπποδυναμικό έλεγχο με ασπρόμαυρο και παλινδρομικό  COUPLER η σιαμαία φλέβα εξεμβάλει εκτοπλασματική συνίζηση ζωής, ενδοτικότητα και επιταχύνσεις εκροής.
Το πάντερμο απολύεται με σεισμολογική υπερτροφολογία και υπόλοιπο χωνί στην αστική ματαίωση.
Ο μαικήνας απιονίζεται με συνολικό μέγεθος, αρχίγραμμα και οικογένεια χωνί στην αστική ματαίωση.
Οι εχθροί αποσυντονίζονται με καλολογικό στέλεχος και ακοόγραμμα.
Ενδιαφέρον το πάχος και η οικογένεια του φαλλού τους.
Δε συμφύρεται αισθησιακό περιεχόμενο ουδέ και έκταση των πολύ κλαδικών τους αφηγημάτων.
Λιτή, φυλλώδης βρύση με ενδόμετρο 12 χαυλιοστά στην αμεσότητα του ακροδεξιού εχθρού.
Η τεφροδόχος του μύστη αντέχεται με κινησιολογικό στάχωμα χωρίς θηριώδεις προσθοβολές και αισθησιακό περιεχόμενο στην φαυλότητα της. Δεν ποτετηρείται αστόλυμα όρων στην πίστη μετά τη φρούρηση.
Ο παραστάτης δικάζεται με σέπια σύνθεση αρχόμενη του βεληνεκούς του και παραμέτρους 4,5 x 3 x 4 κυβικά εγκαντοσθά (ευτάρσια αριστερόδεξη και ποδοκέφαλη αστύμετρος αχλύσταχυα) και αργολογικό σπόγγο με 69 εγκυβεστά. Ασφαλτοστρώσεις στην χειρωνακτική του γράψα (επίτοκες κραταιάς πλησμονής).
Δεν αλιεύεται δνείστερη ενωπερνωτινοϊκή φυλορροή.

Συμπέρασμα:

·         - Μικρού παιδιού αγχώδης προώθηση γούπατος
·         - Απαλή κλιματική πίστη
·         - Σαραγλοί πλατύποδες κρινοδόχου πίστης (ο καλύτερος με φύσει υποσφαινόμενη επίκριση στο ενδέλεχος του)
·         - Σαχλή φυλλώδης κρούστα δεξιού αφρού
·         - Χλέπια ανερχόμενη υπεροψία παραβάτου νωρίς ιστόλημμα πούρων στην κρύπτη μετά την φόρτιση

Ο Ιατρός

Χρήστος Δ. Τσατσαρώνης
Ειδικός Ανοσιερολόγος

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018

Το σκλαβοδέλφινο


Το σκλαβοδέλφινο δεν είναι κάποια οικογένεια
κάποιο γένος, κάποιο είδος
κι εν πάσει περιπτώσει μια κατηγορία απ' αυτές
οπού οι ταξινομήσεις γίνονται στη ζωολογία

Είναι του Κυρίου το πλάσμα
(μετά τον άνθρωπο ασφαλώς)
το πιο φίνο κι εξαίσιο
το πιο λεπτό και θείο

Μα το αναγκάζει συχνά το προαναφερθέν
(το αμέσως υποτίθεται ανώτερο)
να κάνει κόλπα για λεφτά, με εισητήριο σε θεάματα
και το βαστά αιχμάλωτο, μέσα σε ενυδρείο.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Η Διαπίστωση


Κάποια στιγμή το υποψιάστηκα
αλλά πήρε κερό για να το αποδεχτώ
κι όχι ότι νοιάζομαι, μα να...
είναι σα τη γέφση την πικρή
οπού για ώρα πολλή
μένει στο στόμα

Να ξέρεις ότι είσαι ένας απλός, ούτε καν μέτριος
ανίκανος για οιοδήποτε σπουδέο
ξεχωριστό ή θαβμαστό κ' ιδιαίτερο
και πως δε θα υπάρξει αλλαγή
όσα κι αν ζήσεις
χρόνια ακόμα.

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Λαϊκόν οκτατετράστιχον για τους κυρίους Κρόουλεϋ και ΛαΒέϋ*


* Aleister Crowley (1875 – 1947), Άγγλος αποκρυφιλόσοφος, καλλιτέχνης, ορειβάτης
 
Anton LaVey (1930 -1947), Αμερικανός αποκρυφιλόσοφος και καλλιτέχνης

Με έξη μάβρες κόττες
και δυο μάβρες γαλές
στο σπήλαιο πάλι κι άλλοι
έκαναν τελετές

Μάβρα κεριά ανάβαν
και άδανε ψαλμούς
ζεστό με το αίμα βάφαν
των βράχων τους αρμούς

Τί σας προσφέρει θά 'θελα
να ξέρω ο Άρχων του Σκότους
ποιά ελπίδα και ποιά Χάρη
θα φέρει στους ανθρώπους

Ο Θεός που εσύ πιστεύεις
είναι πια ανεπαρκής
μόνη οδός και μοίρα
ο Μεφιστοφελής

Το ψεύδος να κρημνίζει
είδωλα απατηλά
χαρά, ευδαιμονία
ζωή χωρίς βραχνά

Δίχως να περιορίζουμε
την κάθε επιθυμία
και βίο να διάγουμε
με πλήρη ελευθερία

Για σύμβολο μας έχουμε
όσιο κι ιερό
τη φοβερή Πεντάλφα
κι ανάποδο Σταβρό

Άβριο με την πανσέληνο
στον Άντρον του Πανός
θα μαζευτούμε, έλα
να γίνεις κοινωνός.



Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

Λαϊκόν διπλοτετράστιχον περί της χρησιμότητος ειμή δε και της αναγκαιότητος ακόμη του πόνου εις τον άνθρωπον


Κάθε πόνος βασανίζει
μα και προειδοποιεί
τη φροντίδα για να δώσεις
στ' άμοιρο σου το κορμί

Μα ο πόνος που δαγκάνει
μ' άγρια λύσσα την ψυχή
σε τί εξυπηρετεί για πε μου
οπού 'σαι έξυπνο πουλί.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018

Κοσμοπλημμύρα στο μετρό


Τόσες χιλιάδες άνθρωποι
πού πάνε κάθε μέρα;

Κι ύστερα πάλι έρχουνται
κινούνται δώθε πέρα

Σκάφη που πελαγοδρομούν
εωσότου βρούνε ξέρα.

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018

Ανάληψη ή...;


Όταν έλθει κείνη η μέρα
ας καθίσω εκ δεξιών
στον Πανάγαθον Θεόν
ω! θεία Χάρις του Ποιμένος
άφατη Αγάπη του Πατρός
και να λάμπει ο Ουρανός

Μ' αν στραβώσει η δουλιά
θα χαθώ στο Έρεβος
και ω! φριχτή η όψις Του
και η μορφή ανείδωτη
θα βρεθώ εξ ευωνύμων
σ' ένα Κτήνος ανοικτίρμον.


Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018

Τρόμος εσπερινός


Μπα σε καλό μου, τί είναι αυτό που ακούγεται
ετούτην την προχωρημένη ώρα της νυκτός
μέσα στο ημιφωτισμένο σπίτι μου
και ποιά η πηγή αυτού του απαίσιου ήχου
συνηθισμένος είμαι βέβαια επί μακρόν
μονάχος μου να ζω και δεν τρομάζω εύκολα
μα τώρα ομολογώ, μού 'χουν οι τρίχες σηκωθεί
σαν ένας ρόγχος βαρέως είναι πάσχοντος
σα μια απόκοσμη, βαθιά, επαναλαμβανόμενη
ανασαιμιά αγωνιώδης
γυρνάω τα δωμάτια ανάβοντας τα φώτα
και το εντοπίζω τελικά
και διαλύεται η παραίσθηση
κι απομακρύνεται η φενάκη
μια βλάβη ήταν πρόσκαιρη
που προκαλούσε υποπιέσεις του αέρα
στο σύστημα αναπλήρωσης νερού
στο καζανάκι.

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Όχι από τώρα



Τόσες ωραίες μουσικές
τόσα καλά βιβλία
τόσα ακρωτήρια και βουνά
πέφκα στην παραλία
τόσα νησιά και πέλαγα,
πόσα νερά και δάσα
πόσα κορίτσια κρούσταλλα
τόσοι καλοί ανθρώποι
στιγμές ζεστές, φίλοι πιστοί
εμορφιά, γαλήνη, χάρη

Για δες καιρό που διάλεξε...
...

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Το τελευταίο της χρονιάς


Το τελευταίο της χρονιάς το βότσαλο
ένα μικρό, μικρούτσικο πολύ
εσυλλέχθηκε μάλλον ακουσίως
στο σάκκο της παραλίας βρέθηκε
που περασμένα πια μέσα Οκτώβρη
αποφασίσθηκε ν' αποσυρθεί για φύλαξη
αφού προηγούμενα τα περιεχόμενα
τα μπανιερά, οι ψάθες, οι πετσέτες
πλυθούν και στεγνωθούν
ως και ο σάκκος παρομοίως
και μπουν στη θέση τους
στο βάθος, στο πατάρι
το πετραδάκι ένεκεν τιμής
θα βαστηχθεί αυτό
που εσυλλέχθηκε ακουσίως
κι έκανε σήμερα με αφορμή
την εύρεση του να ευχηθούμε
"και του χρόνου αισίως!".

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

Όλα όλα χωρούν σ' ένα σάκκο παλιόν και μεγάλον ιδιαίτερα όχι



Φόραγε πάντα το ίδιο ζευγάρι παπούτσια
επί χρόνια πολλά
για αυτόν ακριβώς το λόγο
επειδή δηλαδή σκόπευε να το κάνει αυτό
όταν αγόραζε παπούτσια
δεν αγόραζε τα πιο φθηνά
αλλά ούτε και σε καμμία περίπτωση
τα πιο ακριβά
για να του κρατήσουν χρόνια πολλά
τα ίδια παπούτσια
τα πρόσεχε και τα φρόντιζε
τα ξεσκόνιζε, τα καθάριζε
τα βερνίκωνε και τα περνούσε
με λίπος δέρματος
από ένα βέβαια σημείο και μετά
η φθορά ήταν φανερή
και πώς αλλιώς μπορούσε να γίνει
μετά από τόσα χρόνια
με το ίδιο ζευγάρι παπούτσια
είχε εσώρουχα (σωβρακοφανέλλες  και κάλτσες)
ένα σετ για κάθε μέρα της βδομάδος
πλέον ένα εφεδρικό
κάθε Κυριακή βράδυ
έπλενε κι άπλωνε να στεγνώσουν
τα εσώρουχα του
αυτά τα ίδια σετ
ξανά και ξανά
είχε δυο όλα κι όλα πουκάμισα
τριμμένα πια στο γιακά και στα μανικέτια
και δυο σακάκια
φθαρμένα κι αυτά
στο γιακά, στα μανίκια - μη λέμε τα ίδια -
επίσης στους αγκώνες
όπου στο ένα είχε βάλει μπαλώματα
δυο παντελόνια
λειωμένα στον καβάλο και στα γόνατα
και με ξεφτισμένα τα στριφώματα
κάπου είχε κι ένα παλτό
αλλά δεν το χρησιμοποιούσε
γιατί έτσι όπως είχε αλλάξει το κλίμα
δεν έκανε πια κρύα και παγωνιές
παρ' όλα αυτά είχε ακόμα και
ένα σκούφο, κασκώλ και γάντια
αυτό όμως που είχε σε αφθονία
ήταν γραβάτες
του άρεζε να φορά γραβάτες
πλουμιστές, πολύχρωμες
συχνά άλλην το πρωί, άλλην το βράδι
είχε βρει προ ετών μια πεταμένη
βαλίτσα γεμάτη με γραβάτες
επίσης είχε κι ένα γιλέκο
που σπανίως φορούσε
και μία, μοναδική δερμάτινη ζώνη
πολύ καλής ποιότητος καθώς φαινόταν
όταν θα είχε πρωτοαγοραστεί
πριν πάνω κάτω... μισόν αιώνα
τώρα έμοιαζε απορίας άξιον
πώς δεν είχε στα δύο ή περισσότερα
κοπεί κομμάτια
ρολόι δεν είχε, ούτε πορτοφόλι
μόνο ένα πρόχειρο σημειωματάριο
μαζί μ' ένα φθηνό στυλό
και κι ένα ταλαιπωρημένο πολύ
ζευγάρι γυαλιά οράσεως
τέλος - αν και δεν είμαι σίγουρος -
πρέπει να είχε και κανά δυο μαντήλια
το καλοκαίρι τώρα
αντικαθιστούσε τα παλιά και μοναδικά του παπούτσια
μ' ένα ζευγάρι επίσης παλιά δερμάτινα σανδάλια
όσο γινόταν καλύτερα διατηρημένα
όπως δηλαδή ακριβώς και με τα παπούτσια - μη λέμε τα ίδια -
τότε, τους μήνες της ζέστης φόραγε
κάτι κοντομάνικα που είχε
μπλουζάκια όλα διαφημιστικά
από θερμοσιφωνατζίδικα, μάντρες οικοδομών
εξατμισάδικα, βουλκανιζατέρ, ψητοπωλεία κ.λ.π.
όλα με άσκημες και ακαλαίσθητες γραμματοσειρές και σχέδια
σ΄έντονα πολύ και χτυπητά τα χρώματα
είχε και δυο, όχι αυθεντικά εννοείται - φτηνές απομιμήσεις
από συγκροτήματα της ροκ, "Μοτορχέντ" και "Ράμονς"
όμως αυτό που αγαπούσε πιο πολύ
και για το καμάρωνε οποίο
ήταν από κατηγορία τοπική
πρωταθλήματος ποδοσφαιρικού της επαρχίας
συγκεκριμένα από τη "Δόξα Πιστολαίϊκων"
όπου ο τιμημένος της ομάδος θυρεός
μάλλον υποσκελίζονταν απ' τη διαφήμιση του χορηγού
μιας επιχείρησης που έκανε έργα αρδευτικά και γεωτρήσεις
κι εμπορευόταν τα σχετικά υλικά και παρελκόμενα
πομώνες, σαλαμάστρες, λάστιχα, ρακόρ, μπεκάκια και σταλάκτες κ.λ.π.
κινητό τηλέφωνο 6946 003927, "υιοί Φανούρη Φανφαρώνη"
επίσης έφερε η ποδοσφαιρική φανέλα
τον αριθμό του παίκτου Δεκαπέντε (άκου Δεκαπέντε!...)

Δε νομίζω κάτι να ξεχνώ
από αυτά τα ολίγα και καταταλαιπωρημένα
τεμάχια αποτελείτο ο ιματισμός του

Είχε πολύ περισσότερα και καλύτερα
ρούχα, παπούτσια κ.λ.π.
παλιά, πριν πολλά χρόνια
τότες που δούλευε στην Εταιρία

Ε, δεν ήταν δα και σπουδαίο
το τίμημα αυτό για την Ελευθερία

Τί λέτε κι εσείς;

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Μακάριοι οι ελεηθέντες


Τις λίγες εκείνες
στιγμές μαγικές
που η Χειρ του Θεού
ακουμβά κι ευλογεί
εντροπή είναι κι ύβρις
εις οποιόν αγνοεί.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Προτροπή (προϊόν πείρας πικρής και άχρηστης πια - αλίμονο - σοφίας μισού αιώνα)


Τη ζωή σου να μη ζήσεις
κόντρα σε ό,τι σου θελήσεις
θα περάσεις βίο με άχθος
και θα είναι μέγα λάθος

Μη σε κάμψουν
ρίσκο, βάθος
μπες! κολύμπα!
Θάρρος! Πάθος!

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

Πάει (πάλι) η παλιά προμετωπίδα



Σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα εννέα περίπου μηνών υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Πολύ δε περισότερο καθώς προερχόταν από τον Τειρεσία της Αργεντινής, το μάγο βιβλιοθηκάριο και των βιβλίων εραστή που οι Θεοί κάνοντας τα ανήκουστα αστεία τους, τον τύφλωσαν στο μεγαλύτερο του βίου του το χρόνο, αυτόν που πίστευε πως ο παράδεισος είναι μια βιβλιοθήκη μα μπόρεσε ωστόσο ο ανυπέρβλητος, κόσμους υπέροχους να κτίσει με ποιήματα και διηγήματα και πλήθος μέγα κομψοτεχνικά  δοκίμια και κριτικές, ορμητικούς λέξεων ποταμούς και κύματα  σαγήνης και ... όνειδος επιτέλους στην Ακαδημία των Σουηδών.  Ακόμα διότι περιείχε μία αναφορά σε ένα σημαντικό (χα!) χρονικό ορόσημο. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει.
Καλή ανάγνωση λοιπόν...

......
Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλέν που δε θα ξαναθυμηθώ.
Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για τα βήματα μου,
υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,
υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)
υπάρχει κάποιο που δε θα ξανανοίξω πια.
Ετούτον τον Απρίλιο κλείνω τα πενήντα·
ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.
......

Από το ποίημα "Όρια" εκ της συλλογής "Ο Δημιουργός", του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899 - 1986), σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, όπως περιέχεται στη συλλογή του οίκου Ελληνικά Γράμματα σε β' έκδοση, με αλλαγμένο (παράφραση Χ.Δ.Τ.) τον χρονικό προσδιορισμό των γενεθλίων, στον προτελευταίο στίχο.


Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Κολυμβητής


                                        Λιμανάκια Βουλιαγμένης, Αττική, 22/9/'108

Στον κόρφο μες της θάλασσας
σαν θα βρεθώ και πάλι
όλη η μαβρίλα χύνεται
μου αδειάζει το κεφάλι

Τα γαλανά της τα νερά
καθώς με αγκαλιάζουν
κάθε γωνία λειαίνουνε
κάθε πληγή μουδιάζουν

Κι αφού μου έλαχε να ζω
μονάχος δίχως ταίρι*
ας ήταν πάντα θάλασσα
ας ήταν καλοκαίρι.


*εδώ, χωρίς να το θέλω, πήγα να γράψω χέρι, έβαλα το πρώτο γράμμα: "χ", γιατί οι λέξεις είναι ομόηχες και επειδή εκείνη ακριβώς την ώρα ένας έλεγε στη σύντροφο του στα αγγλικά: "give me your hand / δώσ' μου το χέρι σου", να τη βοηθήσει να βρει πατήματα στους κοφτερούς βράχους και να μπει στη θάλασσα

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

Παιδιά



Γνωστόν είναι εις τους κατοίκους
της πόλεως των Αθηνών
ως και στους εν αυτή
τους παρεπιδημούντες
ότι στο κέντρον της και δη
εις την οδόν της ονοματοδότριας Αθηνάς
μα και στους πέριξ δρόμους
εις τις καθέτους και τις παράλληλες οδούς
κι όλο τριγύρω
απλώνεται μία απέραντη αγορά
όπου μπορεί να βρει κανείς
ό, τι ποθεί τα πάντα
από φαγώσιμα ως αναλώσιμα
εις ένα περιβάλλον εν τω οποίω συνωθούνται
άνθρωποι από πολλές φυλές της γης
και από διάφορες πατρίδες
κάθε κοινωνικής τάξεως
φύλου και ασχολίας
εργάτες, λαϊκοί, αστοί
συνταξιούχοι, μετανάστες
πόρνες θηλυκές κι αρσενικές
ναρκομανείς και τραβεστί
πλούσιοι φιλοπερίεργοι, τουρίστες
πλανόδιοι μουσικοί, καλλιτέχνες και χαμίνια
μικροαπατεώνες, άστεγοι, αστυνομικοί
θρησκόληπτοι, σαλοί, αλκοολικοί
ανάμεσα σε υπαίθριες και στεγασμένες αγορές
φθηνά ή και πιο καλά ξενοδοχεία
δεκάδες καφενεία, εστιατόρια, μπαρ
και πάνω απ΄όλα πολλές εκατοντάδες καταστήματα
που ορισμένα εξ' αυτών καταμετρούν υπερηφάνως
ζωή πολλών δεκαετιών
ένας τόπος που ερεθίζει ποικιλότροπα
κάθε μίαν αίσθησιν
και σε γεμίζει ζωηράς με εντυπώσεις
που σφύζει καθ' εκάστην με ζωή και κίνηση
και ιδίως πλέον κατά τα πρωινά Σαββάτου
που αποτελεί Παράδεισον κ' ιδανικόν προορισμόν
δι όσους ψάχνουν ν' αγοράσουν
εργαλεία, εξαρτήματα, υλικά
κι όποιας λογής μικρολοΐδια
προς τον σκοπόν κατασκευών, επισκευών
μερεμετιών και χειροτεχνημάτων
ίσως δε και διακοσμητικών τεχνών
και των τοιαύτων δράσεων
διότι μάλλον αδύνατον εστί
μη βρει κανείς αυτό οπού ψάχνει
τι υπάρχουνε εμπορικά ειδικευόμενα
σε πάσαν πλήρως λεπτομέρειαν
και επιπλέον πωλούν της λιανικής, μικροποσότητες
δίχως να σε υποχρεώνουν μαζικώς
να αγοράζεις ομαδόν συκευασίες
είναι τοσούτη βλέπεις και πολλή η κατανάλωση
που πάλι κέρδος μένει
μηνιαίως μια φορά περίπου ευρίσκομαι εκεί
έχων έναν μικρόν κατάλογον
διαφόρων ψιλοαγαθών δευτερευόντων
μα ίσως πιότερο διότι μ'αρέσει
αυτή η βόλτα να το κάνω
έτσι και τις προάλλες πήγα πάλι
κι έφθασα ψάχνων ένα αντικείμενο
να το αναζητώ εν τέλει ώραν μεσημβρινήν
ολίγον προ της παύσης ωραρίου
ρωτώντας, απ' το εν κατάστημα
εις στο άλλον με παρέπεμπαν
ώσπου στο στόχον μου έφθασα επιτέλους
εντός στενού κι αδιέξοδου δρομίσκου και εμβήκα
μετά της θύρας ίστατο κύριος γηραιός
με γελαστός και καλοζωισμένος
απλά ντυμένος αλλ' επρόσεξα
με όχι φθηνόν το ρουχισμόν
το υποκάμισον, το πανταλόνι τζιν
τη δερματίνην ζώνην, τα καλά υποδήματα
το ωρολόγιο της χειρός ως και τα ματογυάλια
με καλωσόρισε κι ηρώτησε τί ήθελα
και όταν τού 'πα μου απάντησε  - "Βεβαίως,
περάστε εις το βάθος και ρωτήστε τα παιδιά"
ειν' ο ιδιοκτήτης εσυμπέρανα
και επροχώρησα στα ενδότερα
περνώντας από σημείον χώρου υπερυψωμένου
όπου και όπισθεν γραφείων βρίσκονταν
δυο κύριοι σοβαροί πολύ και έχοντες
έμπροσθεν υπολογιστάς και μηχανάς ταμειακάς
και όπισθεν ράφια ασφυκτικά
έμφορτα με κλασέρ και διάφορα λογιστικά βιβλία
"Αυτή είναι η Διεύθυνση" τη γνώμην εσχημάτισα
και ύστερα αντίκρυσα ένα ζωγραφικόν πορτραίτο
σε περίοπτην τη θέση ανηρτημένον
το οποίον επικύρωνε σαφώς
αυτό που προηγουμένως είχα εννοήσει
καθώς τον κύριον της θυρός αναπαρίστανε
ή ίσως τον καθόμοιον πατέραν του
ή κάποιον πιο παλαιόν τον πρόγονον του
τον ιδρυτήν ενδεχομένως
ετούτης της ανθούσας επιχείρησης
που επί γενεάς η οικογένεια εκρατούσε
και περαιτέρω προς τα μέσα εσυνέχισα
και εσυνάντησα τον πάγκον
και πίσω του ήταν "τα παιδιά"
που τους πελάτας εξυπηρετούσαν
και ομιλούσαν στα τηλέφωνα
που δαιμονιοδώς όλην την ώραν εχτυπούσαν
"Ε, ρε άμα νά 'ταν έτσι τα παιδιά" εσυλλογίστηκα...
δυο άνδρες ήσαν, λίγο έως πολύ στην ηλικίαν μου
γκρίζα έχοντες μαλλιά και γένεια
 ήρθ' η σειρά μου μετ' ολίγον
κι είπα τί γύρευα
με τακτοποίησαν - δε λέγω - με ευγένεια
και άκραν επαγγελματικήν ευσυνειδησίαν
αλλά μαζί και με κομμάτι αγανάκτηση
ότι ίσως κάτι τόσο ασήμαντον εζήτησα
κι έκανα κι από πάνω πλήθος ερωτήσεις
πήγα να νευριάσω μα εστάθηκα
κι εντός μου αναφώνησα
"30 πάνω κάτω έτη μεροκάματο
σε τούτη δω τη σκοτεινή την τρύπα
τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα που περνά
και βάλε ένα σωρό ιδιότροποι πελάτες
τίμια δουλειά - μην πεις -
και όπως όλες, χρήσιμη δια το είδος της
μα πού και να το κάνεις
τη σώνει την υπομονή
και μάλλον σίγουρα τα νεύρα δοκιμάζει"
και τότε αντιλήφθηκα, κάπου στο πλάι
έναν άλλον πάγκο και πίσω απ' αυτόν
έναν άλλον κύριο, αρκούντως μεγαλύτερον
με πάλευκα μαλλιά που όμως προφανώς
τα ίδια ταπεινά καθήκοντα
κι αυτός επιτελούσε
"Ω Θε μου, τούτος θά ΄ναι
κοντά 50 χρόνια εργαζόμενος"
μου ήρθε η ιδέα
ήτο πάντως γελαστός και ευπροσήγορος
κι είχε τον τρόπον μάλιστα
μες σε μικρά κενά του χρόνου
που να χειρίζεται ήξερε
να κάνει χωρατά και να πειράζει αγαθοπροαίρετα
τους άλλους δυο τους νέους - α χα! ... "νέους!" - συναδέλφους του
το τέλος πάντων πήρα κείνο πού 'θελα
κι επήγα δια τα σχετικά εις το ταμείον
τα εκεί στελέχη βλοσυρά, αγέλαστα
και ολωσδιόλου τυπικά
μου κόψαν την απόδειξιν και εναπόθεσαν
το πενιχρόν αναλογούν αντίτιμον
εντός της κάσσας του ταμείου
βγήκα την ώρα που ο ιδιοκτήτης- πάντοτε γελαστός -
κατέβαζε να κλείσει τα ρολλά
και με χαιρέτησε ευχόμενος
δε εν καλόν απόγευμα
κι ότι "Αντίο, ευχαριστούμεν"
εις τον δρόμο κατόπιν περπατών
δε μπόρεσα να μη σκεφθώ
τις κατ' εμέ ολοφάνερες
κι ευθείες αναλογίες
τις ομοιότητες με άλλα λόγια
που προ ολίγου εσυνάντησα εκεί
ως προς συγκεκριμένα τη δομήν και την ιεραρχίαν
με αυτάς της ιδικής μου εργασίας
τί και εάν πρόκειται για κολοσσιαία εταιρία πολυεθνική
ίδια τα πράγματα είναι εις την ουσίαν
η Διοίκηση, το επιτελείο Διευθυντών
και οι απλοί εργαζόμενοι υπάλληλοι - χα! "τα παιδιά"
κι ανάμεσα τους και εγώ
κοντά ένα τέταρτο του αιώνα όντας
εις αυτήν την ίδια υπηρεσία
α, σίγουρα ναι ήμην κι εγώ
ένα γκριζόμαλλο παιδί
κι αν βιολογικώς την πορεία μου εσυνέχιζα
κι άμα δεν άλλαζα - ναι, καλά, τώρα; - τη δουλειά
θα  εξελισσόμουν εις ένα απ' αυτά τα σπάνια πλάσματα
όπου και μ' άσπρα τα μαλλιά
"παιδιά" ακόμα παραμένουν.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2018

Ψέφτικες υποσχέσεις



Πολύ λυπούμαι και κατανοώ
πόσο που σας στεναχωρώ
ολοέν ' λέγων συνεχώς
πως ότι δεν αντέχω πια
κι ανυπερθέτως θέλω
όλα να παρατήσω
δηλώ θα σταματήσω
και υπόσχομαι ακόμα μια φορά
πιο σοβαρά να προσπαθήσω

Aποχαιρετήθηκαν ικανοποιημένοι αλλά επιφυλακτικοί κάπως είναι η αλήθεια. Αν ένας τον ακολουθούσε, θα τον έβρισκε μετά τη γωνία, στην άλλη πλευρά του δρόμου, πεσμένο στα γόνατα να χτυπά το κεφάλι του σε μια κόχη του τοίχου, αίματα και δάκρυα στο πεζοδρόμιο να στάζουν κι αυτός να φωνάζει γοερά μονολογώντας...

Μα τί ζητάτε πια μωρέ
τελείως να τα φτύσω;


Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018

Το καλοκαίρι τελειώνει


Ω! πόσον είναι εύμορφα
σ' αυτήν την παραλία
πευκοκατακλυζόμενη
γαλήνη εναλία
κι εμβρός αι νήσοι πλέουσαι
εν μέσω της θαλάσσης
ω! αυτή είναι εικών για να βαστάς
κι ουδέποτε να χάσεις.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2018

Με καταφρονείς αδίκως και υβρίζεις, γιατί άλλαξα συνήθειες με κακίζεις


Δίχως ούζο καλοκαίρι
ποιός υπάρχει που να ξέρει;
Σα να μη το ζήσεις είναι
γυμνοσάλιαγκα και φρύνε.

Είμαι απολαύσεων πλήρης
κι όλα τά 'χω "άντερ κοντρόλ".
Βλογημένοι αυτοί που βγάλαν
μπύρες δίχως αλκοόλ.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

Formicidae


Κάθε φορά που βρίσκομαι στη φύση
ήσυχος κι απερίσπαστος εκεί
μακριά απ' τα κενά περιεχομένου
σαχλά τα ερεθίσματα της πόλης
περισσότερο ακόμα αφιερώνομαι
στην ούτως ή άλλως μου αγαπημένη
της παρατήρησης ευγενή την ασχολία
των γύρω υπαρχόντων και συμβάντων
έτσι και τώρα σε τούτη την πανέμορφη
την απομακρυσμένη παραλία
οπού σχεδόν τα πεύκα βουτούνε στο νερό
δεν ξέρω αν είναι το σημείο που εκάθησα
ή έχει να κάνει με το γεγονός ότι προ ολίγου
μία γενναία μερίδα ψωμοτύρι εκατανάλωσα
κι έχω αφήσει ανοιχτό
το χαρτί, δίπλα μου του μπακάλη
με κάτι μέσα ψιχία υπολείμματα
μήπως άρα γι αυτό εγιόμισε ο τόπος
ωστόσο εγώ παρατηρώ και συλλογίζομαι
δεν πρέπει να υπάρχει σ' όλην την πλάση
πλάσμα άλλο ω! τόσο δυνατό
και τόσο πεισματάρικο, πόσο ακαταπόνητο
και στιβαρό αντίστροφα όσο λιανό που είναι
πρώτο σε ότι εργώδες, ρωμαλέο
τέτοιο αγώνα δυσανάλογο με το μικρό του δέμας για να δίνει
και τί εφευρετικό, ευκίνητο, επίμονο, αεικίνητο, σκληρό
βοηθά βεβαίως κι η κατασκευή του
μονάχα μύες και κόκκαλα κι αρθρώσεις
λίπος ούτε γραμμάριο και μήτε δράμι ξύγκι
α! το μυρμήγκι.

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Παντανικανοποίητος


Σε ό,τι μέρος να βρεθώ
κι ας είνε εξέσιο, χάρμα
κάπου αλλού να είμανα
θά 'θελα νά 'χει τρόπος
και έρχετε μου πλάκωμα
δε με χωρά ο τόπος.

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2018

Η Επίσκεψη



Τραγούδι ("The Visit") του Αμερικανού τρaγουδοποιού Jackson C.Frank, 1943 – 1999, μουσική και στίχοι στο σύνδεσμο, (απόδοση Χ.Δ.Τ.)

Σαν είπα πως είσ' όμορφη
κει τό 'πα χρόνια πριν
Κάθε αντίσταση άφησα
αλλά δεν είπα Αμήν
Κι όταν τα χέρια σου ύψωσες
φως για να με γεμίσεις
Μ' έκανες βρέφος το πρωί
νόμο άγραφο της φύσης
Και το καλοκαίρι φαίνεται
που αρχίζει να τελειώνει
Σαν άνεμος διώχνει φύλλα απ' την αυλή
και έξω τ' απλώνει
"Εκείνος" ότι είμαι όρισες
κι εγώ πως σ' αγαπώ
Κι οι δυο μαζί ορίσαμε
το μέλλον μας κοινό
Φτερά αγριοπερίστερου
χορεύουν στον αέρα
Στρέφονται μες απ' τα κλαδιά
κυλούν αργά πιο πέρα
Στο βουνό όπως περιμένουμε
για τραγουδιού σκοπό
Που ζωντανεύει ότι έχουμε ζήσει
τόσο καιρό
Στην πόλη έχει τρέλλα και κακό
γαλήνη η επαρχία
Στα νησιά είν' η κοσμική ζωή
πόλεμος στην Ασία
Με ξένο διαβατήριο
και μέλι στο ψωμί
Κινούνται κάτι άνθρωποι
σαν κούκλες στη σκηνή
Δεν ξέρουν πού αλήθεια να πιαστούν
στα κύματα, αρπάζονται με νύχια
Αν σώζει ότι ξέρουμε
ας το κάνουμε στ' αλήθεια
Κάθε φορά παν να μας κάνουνε
σκλάβους με παραμύθια
Μικρά κορμιά δίχως μαλλιά
μωρά έρχονται στον κόσμο
Τόσο που είναι παράξενος
μα όνειρο είναι μόνο
Φίδια θαλάσσια από πηλό
που λιάζονται στους βράχους
Θυμίζουνε πώς ήμασταν
σε παλιά χρόνια πάθους
Και πάλι είπα πως εισ' όμορφη
κει τό 'πα χρόνια πριν
Κάθε αντίσταση άφησα
αλλά δεν είπα Αμήν
Κι όταν τα χέρια σου ύψωσες
φως για να με γεμίσει
Με τέτοια ομορφιά απ' την αρχή
μας είχαν ευλογήσει
Και το καλοκαίρι είδα πως ποτέ
δεν παίρνει να τελειώνει
Σαν άνεμος διώχνει φύλλα απ' την αυλή
και έξω τ' απλώνει
και έξω τ' απλώνει
και έξω τ' απλώνει
και έξω τ' απλώνει.


Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018

Ο πεζοπόρος απερίσκεπτος κι ο μοχθηρός οικείος


Ωωωχο - ο - ο... ο αιχμηρός ο άκανθος
μου τρύπησε το πόδι

Εμμ;! περπατούνε στο βουνό
με τα σανδάλια βόδι;

Ωωω! λες να πάθω τέτανον
φριχτά να αποθάνω;

Θα σε χορτάσω φάσκελα
στον τάφο σου από πάνω!



Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Εωθινά, καθ' εκάστην, μερικάς γραμμάς συγγράφω


Το πρωί μονάχα γράφω
με κεφάλι καθαρό
έστω μόνο λίγους στίχους
κι έξω ας κάνει ότι καιρό.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

Τόσα πολλά


Δεκάδες χιλιάδες βότσαλα γύρω μου
σε αυτό το μικρό κομμάτι απομονωμένης παραλίας
που διάλεξα για να κάνω μπάνιο
κάπου στο Σαρωνικό
δεκάδες χιλιάδες βότσαλα σε αποχρώσεις
γκρίζου ή ανοιχτού καφέ ως σκούρου
πλουμιστά με εμφωλευμένα λες
μικρότερα χαλικάκια
σα θραύσματα μωσαϊκού
πετρώματα χαρακτηριστικά τούτου του τόπου
που είναι ένα ηφαίστειο
τώρα πια οπού κοιμάται
δεκάδες χιλιάδες βότσαλα κι ανάμεσα τους
πολλές δεκάδες χρωματιστά πλαστικά καπάκια.


Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

Ποικιλοπράγμων καν μέτριος περιπαραπολλών ευσυνείδητος τυρβάζων


Αναμιχθέντας σε πολλά
καλός σε ούτε ένα
πόσα οπού ξεκίνησα
δεν τέλειωσα κανένα
τόσους σκοπούς που έπιασα
τους πήρα όλους φάλτσα
και πλήθος πιάτα εκλεκτά
δεν έτρωγα μα βούταγα
για χρόνια με συνέπεια το
ψωμάκι μου στη σάλτσα.


Κυριακή 29 Ιουλίου 2018

Φημισμένα τελευταία λόγια


Την ύστατην ώρα
ψάχνω να εύρω
κάτι με πνεύμα
με στυλ και με χάρη
που για πάντα θα μείνει να είπω
αλλά δε βρίσκω
κι έτσι μονάχα
τρεις λέξεις που λέγουνται
απ΄τον πάσα όποιον
άνθρωπο θρήσκο
ας είναι λοιπόν
κι ένας ακόμα:
"Θεέ μου θνήσκω".


Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

Ο κυρ Αγαθοκλής



Στο κατόπι (παράφραση Χ.Δ.Τ.) του τραγουδιού "Ο κυρ Παντελής", σε στίχους και μουσική Πάνου Τζαβέλλα (1925 - 2009)

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή
έχεις περίσευμα τρόμου στη γη.
Τα πάντα φοβάσαι, ζεις στα κλεφτά
πάντα κλεφτά, πάντα κλεφτά.

Τις Κυριακές βράδι στη δημοσιά
τρέχεις σαν πίσω σου νά ΄χει στοιχειά.

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή
ξεπούλησες ήθος, μπέσσα, τιμή,
για να γλυτώσεις τομάρι και βιος
και τώρα υπάρχεις σαν κοκοβιός.

Μακριά από αγώνα μη σκοτωθείς
"σώνεσαι βρε, σκυφτός αν σταθείς".

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή
είν' σαν κι εσένα, κι άλλοι λαγοί
σκουλήκια, σέρνουνται με μούρη λερή
επιβιώνουν και περνούν οι καιροί.

Φλουριά να έχεις, σεντούκια παρά
κι όλο να χώνεις στον κουμπαρά.

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή
ζήση εδιάλεξες, φριχτή, σερπετή.
Το γλέντι δε χάρηκες ή το κρασί
το άθλιο σ' ένοιαζε μοναχά το πετσί.

Πέρα οι ιδέες για λευτεριά
όλο κάποια κομπίνα είχες συ στα σκαριά.

Άσε άλλους να δέρνουνται κυρ Αγαθοκλή
να χάνουν, να καίγουνται για πιο καλή
επαύριο πού ΄ρχεται των παιδιών και των νέων
"ελπίδες" λες "ψέφτικες, ονείρων σπουδαίων".

Κι αν φτάνει η ώρα κυρ Αγαθοκλή
λες που καθάρια θα παραδώσεις ψυχή;
Χα! Θ' αφήσεις πίσω για πιο μετά
μια χούφτα κόκκαλα, ατιμασμένα κι αυτά.

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή
σκιαγμένε, προδότη, συ φασουλή,
το δώρο σπατάλησες του Μέγα Θεού
στα μέρη το πέρασμα του κόσμου αυτού.

Γενναίοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάφτε τους έντρομους στο χώμα βαθιά
ξεχάστε για πάντα τον Αγαθοκλή
το μέλλον μας γνέφει και μας καλεί.


Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018

Η πρωταγωνίστρια


Χαϊκού για τη Β.

Ωραίο έργο
η κούκλα ηθοποιός
παίζει και πάλι

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2018

Οι ιστορίες του Τζημ και του Μπηλ



Ι. Η ιστορία του Τζημ

Ο Τζημ σταμάτησε τη δουλειά. Για την ακρίβεια έχασε τη δουλειά του. Τον διώξανε. Λόγω του ποτού. Μετά έχασε την οικογένεια του. Τον άφησε η γυναίκα του και πήρε μαζί της τα παιδιά. Πάλι λόγω του ποτού. Ύστερα ο Τζημ σταμάτησε το ποτό. Έπειτα σταμάτησε το τσιγάρο. Μετά σταμάτησε το πολύ φαϊ που είχε αρχίσει όταν σταμάτησε το τσιγάρο. Και μετά σταμάτησε τη γυμναστική που είχε αρχίσει για να χάσει το βάρος που είχε πάρει από το πολύ φαϊ. Τα σταμάτησε όλα ο Τζημ. Το μόνο που έκανε πια ήταν να παρακολουθεί πορνό. Έβλεπε συνεχώς πορνοταινίες στο διαδίκτυο. Και έμπαινε σε πορνοσελίδες. Με πορνοσυνομιλίες, με πορνοσόου από σπίτια, ιδιωτικά, με πορνοαγγελίες, με πορνοϊστορίες. Και αυνανιζόταν ασταμάτητα, όλη τη μέρα. Τελείωνε έξη, εφτά, μπορεί και δέκα φορές. Μετά έπεφτε αποκαμωμένος για ύπνο. Και την άλλη μέρα πάλι τα ίδια. Κάποιοι λίγοι φίλοι και γνωστοί που του είχαν απομείνει, κατάλαβαν ότι άμα συνέχιζε έτσι ο Τζημ, θα σαλτάριζε τελείως. Και αποφάσισαν να του βρουν μία, προσωρινή έστω, απασχόληση. Βρέθηκε κάτι. Μία κυρία κάποιας ηλικίας που έμενε στην εξοχή, μακριά από την πόλη, θα έφευγε για ένα διάστημα στο εξωτερικό και αναζητούσε φύλακα και κηπουρό για το σπίτι της. Υπήρχε δωμάτιο φιλοξενίας και πολλές ανέσεις. Στην αρχή ούτε κουβέντα δεν ήθελε να ακούσει ο Τζημ, αλλά τον πίεσαν πολύ και τελικά υποχώρησε. Όταν έφτασε στο μέρος, διαπίστωσε ότι ήταν πολύ αραιοκατοικημένο αλλά με πολύ όμορφα, περιποιημένα σπίτια, με καταπράσινους κήπους, κάτω από το δάσος και το βουνό και πάνω από τη θάλασσα. Ξεκίνησε αμέσως να δουλεύει με όρεξη στον κήπο. Αργά το απόγευμα, πολύ κουρασμένος, βούτηξε στη θάλασσα. Επέστρεψε στο σπίτι αναζωγονημένος, αδημονώντας να επιδοθεί... στο χόμπυ του. Άνοιξε τον υπολογιστή του και έπαθε σοκ. Το είχε θεωρήσει δεδομένο και δεν το είχε διερευνήσει από πριν. Δεν υπήρχε καμμία απολύτως σύνδεση με δίκτυο. Έπεσε στο κρεββάτι σαν κούτσουρο και τα παράτησε όλα. Σταμάτησε να πηγαίνει στον κήπο. Καλά καλά, ούτε που σηκωνόταν από το κρεββάτι. Την πέμπτη μέρα, μία γειτόνισσα, ήρθε στο σπίτι με ένα καλάθι φρούτα και λαχανικά από το περιβόλι της για να του προσφέρει. Φώναξε, χτύπησε και διακριτικά την πόρτα μα απόκριση δεν πήρε. Με το θάρρος που είχε μια και ήταν φίλες με την κυρία του σπιτιού, άνοιξε διστακτικά. Ξαναφώναξε. Τίποτα. Από κάπου πάνω, ακουγόταν κάτι σα μουρμουρητό. Ανέβηκε ψάχνοντας. Βρήκε τον Τζημ όρθιο και ολόγυμνο στο κέντρο της κρεββατοκάμαρας. Είχε απλώσει στο πάτωμα τα βρακιά της κυρίας και ένα από αυτά ήταν τυλιμένο στο σηκωμένο πέος του, το οποίο αυνάνιζε με φρενίτιδα. Η γειτόνισσα άρχισε να σκούζει. Μόνο τότε ο Τζημ βγήκε από τη χαύνωση του και την κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. Μετά, το σπέρμα τινάχτηκε παντού και τα σκέπασε όλα.

ΙΙ. Η ιστορία του Μπηλ

Ο Μπηλ ήθελε από παιδί να γίνει πυροσβέστης. Δεν ήταν όμως καθόλου καλός μαθητής. Μετά βίας περνούσε τις τάξεις στο σχολείο. Οι γονείς του, απλοί άνθρωποι, φτωχοί, ταπεινοί, ούτε γνωριμίες είχαν ούτε τίποτα. Προσπάθησαν να τον αποθαρρύνουν. Αυτός, ούτε να ακούσει. Προσπάθησε πολύ σκληρά. Έδωσε τελικά εξετάσεις. Αλλά δεν πήγε καλά. Όμως, προς έκπληξη όλων, τον πήραν στη Σχολή ως τελευταίο επιλαχόντα. Και στη Σχολή δυσκολεύτηκε πολύ. Τα κατάφερε ωστόσο και την τελείωσε. Όταν ξεκίνησε να δουλεύει ως δόκιμος, η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Ο Μπηλ επέδειξε σπουδαίες αρετές. Πειθαρχία, ομαδικό πνεύμα, αλληλεγγύη, εφευρετικότητα, πρωτοβουλία και περίσσειο θάρρος. Όμως πέρα και πάνω απ' όλα, ο Μπηλ είχε ένα σπάνιο ταλέντο, ένα χάρισμα. Τέτοιο που όπως έλεγαν, πολύπειροι, βετεράνοι αξιωματικοί, μόνο ένας στους πολλούς χιλιάδες πυροσβέστες διαθέτει. Ο Μπηλ μπορούσε να προβλέπει, να "νοιώθει" την πορεία, την εξέλιξη και τις "διαθέσεις" της φωτιάς. Χάρη κυρίως σε αυτόν, έγιναν από το Σώμα πολλές δύσκολες και σωτήριες κατασβέσεις. Ο Μπηλ, λόγω αυτών των επιδόσεων, άρχισε να παίρνει προαγωγές και να ανεβαίνει συντομότερα από το κανονικό στην ιεραρχία. Έως που κατάλαβε, ότι αν συνέχιζε έτσι, θα έπρεπε αναγκαστικά να αναλαμβάνει όλο και περισότερα διοικητικά καθήκοντα. Αλλά εκείνος ήθελε τη δράση. Παρακάλεσε λοιπόν τους ανωτέρους του, να παραμείνει στην ενεργή θέση που είχε. Έκπληκτοι αυτοί, δέχθηκαν τελικά επειδή τον εκτιμούσαν. Η γυναίκα του γκρίνιαξε στην αρχή γιατί είχαν ανάγκη τα παραπάνω χρήματα του μεγαλύτερου μισθού, αλλά τελικά συμβιβάστηκε γιατί τον αγαπούσε. Όσο για τον Μπηλ, έλεγε ότι πέρα από τη γυναίκα και τα παιδιά του, πιο πολύ από καθετί, αγαπούσε να αισθάνεται ορμητικό το νερό, να βγαίνει υπό πίεση από τη μάνικα προς τις φλόγες, να τις νικά και τελικά να σβήνει τη φωτιά. Ο καημένος ο Μπηλ... Χάθηκε στις πλημμύρες του χειμώνα. Αν θυμάσαι, τότε που καταστράφηκαν καλλιέργειες, σπίτια, γέφυρες, δρόμοι. Ο Μπηλ γύριζε στο σπίτι από τη δουλειά. Εγκλωβίστηκε στο διάβα ενός ορμητικού χειμμάρου. Τον βρήκαν παγιδευμένο στο αυτοκίνητο, πνιγμένο από το νερό.   

Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Ήταν ο βρόχος μου


Παράφραση (Χ.Δ.Τ), στους στίχους του Κ.Χ. Μύρη για το τραγούδι 1944 (Ήταν ο τόπος μου), που έχει μελοποιηθεί από το Γιάννη Μαρκόπουλο

Ήταν ο βρόχος μου λάσο
και δόκανο, αίμα και μάβρη
πληγή. Έτρεχα, κρύβομουν
κι όλο στα γόνατα σ' εκλιπαρούσα
εχθρέ μου. Πόσα χτυπήματα
άγρια του κνούτου σου,  άραγε δέχτηκα.

Ήταν τα οστά μου λεπτά και εύθραυστα
τα μούσκουλα μου φτενά.
Λαγού ψυχή μού 'δωκε ο Θεός
κι η μάνα μου η καημένη
και τα παιδιά μου
προσκυνημένο με λογαριάζανε.

Ήταν ο τόπος μου κάποτε ένδοξος
τώρα κάτω από σκλαβιάς ουρανό.
Κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
κι έχει χαμηλωμένα τα μάτια.
Μα αντί για μένα τ' αγόρια μου κι άλλα
για αφτά που πατάνε, παλέβουν τα χώματα.


Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Λεξιπλασία Αντιφασουρεάλ


Αδυναμεξάντληση
ηθοαναπτέρωση
πεισιθανατόσκεψη
ελπιδοπιστεύω
πεσιμισμοφρόνημα
μελλοναισιοδοξία
φρουταφρεσκαζούμερα
κονσερβοϋποπτοτρόφιμα
πηγασοιπποπερήφανος
αργοελαφαντοανάβατος
ντουβαροαστάρωση
υγροκαιροξέφτιση
κρινοαμωμοσύλληψη
σπερμολουτροκάλυψη
δινοβολοκίνηση
σφιχτοχεροάρνηση
σταθεροπερπάτημα
μεθοπαλινδρόμηση
κρουνορεοχύνηση
στεγανοποσφράγιση
καταντοξεφτίληση
δοξοαναγνώριση
ερημοαμμοξήρανση
ζουγκλοϋγροπνιγηρότητα
καλολογοαισθητόβιος
φτηνοπρακτοπεζότητα
θεωραρλουμποκριτικός
απλοευστοχοσχολιαστής
ευρωστομεγεθομαστός
μικροτατονειδοφαλλός
μακαρογήρανση
φρικτοτελεύτηση
κορινοπληρογκρέμιση
αστοχομπαλλοέξοδος
θεογυμνοκολυμβήτρια
ολοσωμοστολοδύτης
αγγελοθεόσταλτος
δαιμοναγγελιοφόρος
αιθεροπερίπατος
προσγειοανία
κριματομετάνοια
καλοπραξοευαρέστηση
ησυχοϋπνοεύνοια
εφιαλτοκατάρα
σαγιοναροάνεση
στενοπαπουτσοβάσανο
ροκοεκκωφαντοθόρυβος
μπαροκοντσερτομέλος
τεμπελοανετόβιος
νυχθημεροαγώνας
Οδυσσεπεριπλάνηση
Πηνελοκαρτερία
Τουρκοραχατανατολή
Λουθηρονομοδύση
βρισκοστοδρομοτυχερός
χανωκαπουγκαντέμης
δρεπανοξεκληριστής
λυτροζωοδότης
γλυκοκορακοπάρτης
ξινοδρυοκολήπτης
ουρανοαγιόλιμνη
δρακοδαιμονοπόταμος
τρανσεξοελευθέριος
αυστηροηγούμενος
Ασιμοκροκάνθρωπος
Παυλοαπροσάρμοστος
στιλπνομπρουτζοπαλέτα
ξυλοφθηνομπαταρία
Βοημοαπλοσαμοβάρης
Κρυσταλλοποιοτορώσσος
Μπασσοβερβερίνος
Εσκιμωοκαστράτος
οσμοιπποπόταμος
ηχοκατσαρίδα
κανελοαπόλαυση
πιπεροαηδία
εντομοσυσπείρωση
ερπετοδιχόνοια
στιχοανερμάτιστη
ιδεοσπουδαία.


Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

Ερωτικές Ιστορίες (ανθολόγηση τίτλων με εισαγωγή)


Καλοί μου άνθρωποι, ανέκαθεν, από τα χρόνια ήδη της νεότητος, μου είχε γίνει πεποίθηση, με είλκυε η ιδέα, την οποία είχα ασπαστεί και εφήρμοζα, ότι δηλαδή μπορεί κανείς να δημιουργήσει, να φτιάξει κάποιο είδος τέχνης, ακόμα και με τα πιο απλά, ταπεινά, καταφρονεμένα υλικά, που τα βρίσκει σε διάφορα περίεργα μέρη, παραγκωνισμένα, αφημένα και πεταμένα ακόμα. Αρκεί να τα εντοπίσει, να τα ξεχωρίσει, να τα συλλέξει και ύστερα να τα συνθέσει βάζοντας τη δική του πινελιά, τη μικρή συνεισφορά ως κάτι συνοδευτικό, σαν μια μικρή προσθήκη, εν είδει συνεκτικού ιστού, ένα σχόλιο, μία επεξήγηση, ένα πρόλογο, καλή ώρα σαν κι αυτόν που διαβάζεις αναγνώστη, ξοδεύοντας το χρόνο σου και γι αυτό σε ευχαριστώ. Και όλα τούτα που λέμε αφορούν διάφορες μορφές και εκφάνσεις: χειροτεχνήματα, κατασκευές, συνθέσεις ποικίλες, διακοσμήσεις, εικαστικά, φωτογραφικά θέματα, μουσική αλλά και την τέχνη του λόγου ακόμα, που είναι τώρα η περίπτωση μας. Μόνο που στην πορεία, σχετικά με το συγκεκριμένο έργο, διαπίστωσα - ευτυχώς νωρίς - ότι τα πνευματώδη (ή ίσως;... μάλλον ναι: σαχλά) σχόλια που σκόπευα ανάμεσα να γράψω, περισσότερο θα αφαιρούσαν παρά θα προσέθεταν κάτι στην αυτογενή και αναμφίβολη αξία του πρωτότυπου υλικού, το οποίο και είναι οι τίτλοι ερωτικών ιστοριών όπως αυτές δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα: erotikes-istories.com, που αμέσως παρακάτω παραθέτω, αφού δηλώσω ότι με καλή θέληση πήρα - μονάχος μου - την άδεια της αναδημοσίευσης και θερμά να συγχαρώ και ευχαριστήσω τους δημιουργούς, για την εφευρετικότητα, τη ζωηρή φαντασία, το πάθος και το κέφι, αλλά και τη συνέπεια με την οποία ασκούν εργαζόμενοι την τέχνη τους. Διότι στο τέλος, νομίζω αυτό είναι, μαζί ασφαλώς με το εξαιρετικό ταλέντο που ωστόσο λίγοι και ξεχωριστοί  κατέχουν, στο τέλος έλεγα, αυτό είναι που μετράει.
Καλή Ανάγνωση
Σημ. έχει διατηρηθεί (με ελάχιστες παρεμβάσεις) η πρωτότυπη ορθογραφία, ενώ οι τίτλοι με κεφαλαία μόνο γράμματα έχουν μεταγραφεί με πεζά. 

Τρίο με κεφτέδες
Έζησα ένα ερωτικό κουαρτέτο σε ένα σαλέ
Μια βραδιά στο Ελσίνκι
Λεσβιακός παροξυσμός
Sex ...και τα σκυλιά δεμένα
Mια ερωτική τριλογία, από δυο εραστές
Μια αρπαχτή στο Βόλο
Όταν βρήκα το κουμπί της
Όταν οι ισορροπίες κλονίζονται
Σπoυδές του πάθους
Παρτούζα στη Γλαυσκόβη (sic)
Ο καλός Σαμαρείτης και η άβγαλτη
Μετά το χωρισμό η κραιπάλη
Η Στέλλα η στενή
Η Μαρίνα και ο ντράμερ
Οι σεξοπεριπέτειες του σχεσάκια
Έμεινε στη μέση και θέλω να το τελειώσω
Τέσσερις μέρες στα Καλάβρυτα
Όλγα, η ψυχή της παρέας
Με τον καστανομάτη μου
Σε δυπλό ταμπλό
Υπάρχει και τρίο
Οι περιπέτειες της Σοράγιας - Μετά τη βροχή
Η συμπαρουσιάστρια στο μετρό
Ο γλείφτης
Η αλλαγή κάνει καλό
Ειρήνη ευχαριστώ είσαι υπέροχη
Ο άγνωστος με το τεράστιο όργανο
Ερωτικό τετράγωνο
Με τον προικισμένο αράπη
Εμπειρία με παντρεμένη που με έκανε άλογο
Η Αρμάντα και το αγγούρι
Ο μηχανικός και η πίσω πόρτα
Χτύπα με
Το ζευγάρι και ο ψαροτουφεκάς
Η άτακτη Όλγα και ο Πακιστανός
Η Τρίχα και το Πεπρωμένο
Η πραγματικότητα πίσω απ την φαντασία
Το χούφτωμα
Ξεφτιλισμένη Σκλάβα για πάντα
Το σιγανό πουτανάκι
Αμάρτησα για μία θέση στο νοσοκομείο
Με τη θεία δεν είναι αμαρτία
Νοσοκόμα κι άρρωστη
Ένας Γλυκός Παχουλός Πειρασμός
Ο κώλος της γιατρού
Η πωλήτρια ήρθε την κατάλληλη στιγμή
Πουλιά το Σαββατοκύριακο
Η περιουσία του παππού
Όταν στο σεξ υπάρχει ο έρωτας
Σε θέλω
Πρίν να φύγεις
Ο Ζαζή από τη Γκάνα
Τα περήφανα γηρατειά θυμούνται
Όταν η τέχνη σοκάρει