Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Μνήμη Δημήτριου Ψαθά


- Ο κατιμάς στα καθ' ημάς
αξία έχει όσο ο κιμάς.
-Κάτι τέτοια λες καημένε
και σε περνούν για ζήτουλα
και κάνεις μπαμ καταγωγή
πως έχεις απ' τον Μπύθουλα
σους! Παναγιωτάκη σους!
είσαι ο άντρας της Σουσούς! 


Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Πουφ


Ένα πουφ! ειν' η ζωή
η φράση αυτή μου ήρθε στο μυαλό
χθες το βραδάκι
από το στίχο του μπάρμπα Κώστα
σε ένα από τα πιο δημοφιλή ποιήματα του
που κιόλας μάλιστα από κάμποσους
έχει γινεί τραγούδι
και σώζεται μια ηχογράφηση
θαρρώ της κρατικής ραδιοφωνίας
που σε μεγάλη ηλικία ο ποιητής
με τρόπο χαρακτηριστικό απαγγέλει
δεν ξέρω η φράση αν ταυτίζεται με τον στίχο αυτόν
ή αν προϋπήρχε και τον γέννησε
ούτε έχει άλλωστε μεγάλη σημασία
πάντως να καταδείξει θέλει
το εφήμερο, το σύντομο του βίου
που όταν είσαι παιδί ή νεαρός
η ενηλικίωση μακρινή απίστευτα σου μοιάζει
η μέση ηλικία αδιαννόητη
τα δε γεράματα μια σκέτη φαντασία
καθώς μεγαλώνεις όμως "σαν χτες"
σου φαίνεται που σπούδαζες
που πήγες στο στρατό
που μπήκες στη δουλειά μαθητευόμενος
ο γάμος σου, ο πρώτος σου ο γιος
πότε περάσανε τα χρόνια;...
ένα πουφ! ειν΄η ζωή
η φράση αυτή μου ήρθε στο μυαλό
αλλά όχι με την παραπάνω σημασία
παρά με την ηχητική της έννοια
χθες που γυρνούσαμε από ημερήσια εκδρομή
στην Εύβοια όπου πολύ περάσαμε ωραία
πλην καταλάβαμε ότι οριστικά
φθινόπωρο ήρθε κι έπεται χειμώνας
ψιλή βροχή παντού κι ομίχλη στο βουνό
κατολισθήσεις από προηγούμενη δυνατή νεροποντή
λάσπη και πέτρες έκοβαν το δρόμο
φουσκωμένα, ανακατεμένα τα νερά
στις ποταμιές, στη θάλασσα
αχός κι αντάρα
αχός κι αντάρα
και όλο πέφτανε των πλάτανων τα φύλλα
και επιπλέον νυχτώνει πια νωρίς
όλες οι εποχές ωραίες είναι, έτσι δε λεν;
ε πειράζει που εγώ φανατικός δηλώνω οπαδός
ζέστη και φως και καλοκαίρι;
μα φτάνει πια η παρέκβαση
καθώς γυρνούσαμε το βράδυ το λοιπόν
ένα μικρό νυκτόβιο έντομο
του αυτοκινήτου το ήλκυσαν τα φώτα
και ίσα καταπάνω πήγε
στην πρόσοψη προσέκρουσε
ένας γδούπος ανεπαίσθητος σχεδόν
ένας κρότος χαμηλότατος
ένα πουφ
και πάει.





Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Φωνές καυγάδες


Είναι φαινόμενο συχνό
ιδίως στις πολυάνθρωπες τις πόλεις
κάθε μέρα βλέπεις γύρω παντού
να εκτυλίσσονται τέτοια περιστατικά
μεταξύ αγνώστων
του υπαλλήλου π.χ. και του πελάτη
η φερ' ειπείν του οδηγού και του επιβάτη
αλλά και μεταξύ γνωστών
στο δρόμο που περπατά ένα ζευγάρι
ή η μάνα και η κόρη
στις σκάλες που κατεβαίνουν του μετρό
και να ξαφνικά ο εκνευρισμός
και να οι φωνές και να ο θυμός
η οργή φουντώνει
βρισιές και απειλές και λόγια που πονάνε
σύρραξη λες και ετοιμάζεται
κανείς να μην υποχωρεί
ούτε να προσπαθεί να συγχωράει

κι αυτός από μακριά παρατηρεί
μ' ένα χαμόγελο σαρδόνιο
λες σα να χαίρεται
(μα αφού στ' αλήθεια χαίρεται)
και πιο καλά βολεύεται
και ξαφνικά μες στα λεπτά
μελαχρινά του δάχτυλα
με τα κάπως μυτερά και γυαλισμένα νύχια
μια πίπα εμφανίζεται
περίτεχνα σκαλίσματα κοσμούν
παράξενο το υλικό
απ' το οποίο είναι φτιαγμένη
που λες πολύτιμο ή ίσως αρχαίο
μπορεί νά 'ναι
μέσα τοποθετείται ένα τσιγάρο χειροποίητο
που περιέχει κάτι σπάνια εξωτικά καπνά
και το χέρι απλώνεται τυχαία προς μια φλόγα
(παντού γύρω του φωτιές)
και το τσιγάρο ανάβει
αυτός ροφά απολαυστικά
και ύστερα νωχελικά
καπνό τον βγάζει απ' τα ρουθούνια
σ' ένα τασάκι από πέτρωμα ορυκτό
από της γης τα βάθη
τη στάχτη του τσιγάρου του τινάζει
που πέφτει μέσα με ακρίβεια
ούτε ένα μόριο έξω
πάντα συγκροτημένος
προσεκτικός, επιμελής
ο Μεφιστοφελής.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΚΤΕΛ Κηφισσού


Καιρό είχα να βρεθώ
στα ΚΤΕΛ του Κηφισσού
με έτυχα νά 'μαι εκεί κοντά
κάτι για τη δουλειά
και σαν μπροστά στην είσοδο εστάθηκα
αμέσως κίνησα για μέσα
προς το συνηθισμένο μέρος
μπαίνοντας δεξιά
στο γνωστό πήγα το σημείο
μπροστά απ' τις πινακίδες των θυρών
"αποθήκη εμπορευμάτων"
και "WC δια το κοινόν"
κι απ' τα λερά, φθαρμένα τα καθίσματα
τα σταντ με τα περιοδικά και τα βιβλία
πόσα χρόνια, χρόνια πολλά πάντα εκεί
από παιδί με τη μάνα μου μαζί
ύστερα μόνος, εωσότου αγόρασα αμάξι
πότε ανόρεχτος, βαριεστημένος
για το μακρύ, κουραστικό ταξίδι ως το χωριό
άλλες φορές με επιθυμία ζωηρή
όλο χαρά, όλο αδημονία
θέσεις λεωφορείων αναλόγως του μεγέθους
και της κινήσεως του νομού αντιστοιχούν...
δύο στη Λακωνία.



Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Αρτύρ Ριμπώ


Ο ζητιανόπολος
κρασάτος άνδρας
λεροαλήαταρος
λουμπενκλοσάρ
ασεβαστόλυσσας
παντααπείθαρχας
θυελλοανάρχας
ποτεδενστάθηκας
ευννοιοχυμένος
φουσταδενφόραγας
αρσενοικοίτης
λογοτεχνόφιλος
πλαθολεξίας
φωτιακαιγόμενος
ιερομένος
παντουπεριπλάνητας
βιοπορίστας
ουτεμεσήλικας
μονοποδάριος
ημιπαράλυτος
καρκινοθύμα

πριέ πουρ λουί.


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Οι συκοφάγοι


Οι σαρκοφάγοι δεν είναι τα κιβούρια
των πλούσιων αρχαίων Αιγυπτίων
οι σαρκοφάγοι είναι οι εξαρτήσεις
που σου τρώνε το συκώτι
τα πνευμόνια, την καρδιά σου, το στομάχι

οι ψυχοφάγοι είναι οι άνθρωποι βαμπίρ
που σε απομυζούν και ότι
καλό μεδούλι έχει μείνει
στην ανάξια, ταλαίπωρη πσυχή
σου το ροφούνε
με τις ανίκανες να κορεστούν
τας συμπεριφοράς τους
κι εσύ ανίσχυρος, αδύναμος
υπό επήρρεια των ποικιλότροπων πασίλυπων
αλγήδονων των αναλγητικών
παθητικός ως βλαξ (λίγο δε ντρέπεσαι;)
τας απαισίας τους επιβολάς να υπομένεις

κι είναι που λες και οι συκοφάγοι
πλάσματα του ουρανού
μικρά, κιτρινοπράσινα
πού ‘χουνε χούι της αγαπημένης σου πατρίδος
εκεί στης χώρας σου το Νότο
 τους γλυκείς να τρώνε δέντρων τους καρπούς
που επιμελώς οι αυτόχθονες
συλλέγουν κι εμπορεύονταν
επί αιώνας τόσους
κι είχες κι εσύ στη συλλογή συμμετοχή
εκπαιδευόμενος ως παις στις διακοπές
(κατάπτυστε, τίποτα δε θυμάσαι;)
ααα… να κλέβουν, να χαλάνε
τα σύκα τα πολύτιμα χρυσά
ούτε ποτέ πολέμησες
κείνα τ’ απαίσια πτηνά
ότι τάχα μου κι αφτά
δημιουργήματα Του είναι

ε, να λοιπόν η νέμεσις
φαγώθηκες και σώνει
η ώρα έφτασε
ποιός θα βρεθεί
ορνιθολόγος να μπορεί
να έχει όρεξη ή ενδιαφέρον
και πού καιρός
εσένα να γλυτώνει.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Χαρτιά που βρέθηκαν στο δρόμο… συνέχεια


Βρεθέν αρχάς Οκτωβρίου Δυο Χιλιάδας Δεκατέσσαρα εν Νεαπόλει-Εξάρχεια Αθηνών, επί της Χαριλάου Τρικούπη Οδού, στο ρεύμα της καθόδου με κατεύθυνση το κέντρο, στο μέσον περίπου και έξωθεν καταστήματος πώλησης λαχανικών και οπώρων.

Χαρτί διαστάσεως Α4 (διακόσια δέκα επί διακόσια ενενήντα επτά χιλιοστόμετρα), χρωματιστό κροκί.

Στην πίσω όψη, δεκαοκτώ επάλληλες εκτυπώσεις των δύο γραμμών με διεύθυνση: οδός – αριθμός & οδός (γωνιαίο κτίριο), γειτονιά των Αθηνών και τηλέφωνο πληροφοριών (το πρόθεμα 210 στην πρώτη γραμμή, τα υπόλοιπα επτά ψηφία στη δεύτερη)

Στην πρόσθια πλευρά χειρόγραφες σημειώσεις (εν είδει λίστας για ψώνια) με μπλε μελάνη και διαγραμμίσεις με το ίδιο ή κόκκινη μελάνη.

Λέει:

½  κιλό φασολάκια πολύ φρέσκα (υπαίθρια)
½ πιπεριές πράσινες  … το ½ πιπεριές διαγραμμισμένο
½ ντομάτες υπαίθριες
1 κιλό ρόδια Ερμιόνης / Ελληνικά – παντζάρια (αν έχει υπαίθρια/βιολογικά) … το παντζάρια (αν έχει υπαίθρια/βιολογικά) πολλαπλά διαγραμμισμένο
½ κιλό σταφίδα κορινθιακή υπαίθρια/ ή βιολογική … το ½ διαγραμμισμένο
2 κιλά κρεμμύδια (όχι Βοιωτίας) … το 2 διαγραμμισμένο
Κυματιστή γραμμή διαχωρισμού λίστας σε τμήματα
1 ψωμί χωριάτικο ζυμωτό (ή με προζύμι)
Kyknos concassé x 2
χυμό… διπλά διαγραμμισμένο

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Σκύλλα Χάρυβδη


Χάρηκα που χάρηκες που σού 'παν
πως με βρίσκουν μήνες τώρα "καθαρό"

και δεν πίνω πια παρά μονάχα
άφθονο μεταλλικό νερό

και πηγαίνω τακτικά στις συγκεντρώσεις ΑΑ
κάθε μέρα, όλον τον καιρό

και πως "έπρεπε αυτό,
ώρα ήτανε να γίνει"

πώς; τί είν' αυτά τα ίχνη σκόνης
άσπρα στο απάνω χείλος μου;

α, μη δίνεις σημασία, μια γραμμή λεπτότατη
πήρα κοκαΐνη.


Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (287)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Ξεχάνομαι: σύνθετο ρήμα - χάνω τη συγκέντρωση μου (ξεχνιέμαι) και συνεπεία τούτου χάνομαι, στους δρόμους άγνωστων συνοικιών της πόλης, στη φύση, σε δάση, βουνά, σπήλαια ή ακόμα και στους λογισμούς, τις σκέψεις μου, τις ονειροπολήσεις μου...  Υπήρχε κι ένα συγκρότημα, οι "Ξεχάνομαι γιατί ρεμβάζω", αυτά τη δεκαετία του '80, όταν ο πλαθολόγος ήταν νέος αγαπητοί       αναγνώστες και από τότε μας έως και σήμερα, τις πιο πολλές φορές, ξεχαμένος.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Άχθος αρούρης

Δεν θα τα καταφέρω
ούτε θα το αποφύγω τελικά
(αφού δεν κάνω και καμμιά
προσπάθεια σοβαρή)
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
θα περάσει η ζωή μου 
κι ούτε μου μέλλει
άξιος να σταθώ
όρθιος και αγέρωχος
ψηλά με το κεφάλι
προβλήματα να αντιμετωπίσω
έτσι λοιπόν
λυγισμένος και σκυφτός
στο βίο μου
στο εξής θα προχωρήσω
ώσπου μια μέρα να διπλώσω
στα δύο εντελώς
και στο υγρό, αφράτο χώμα
το κούτελο μου να ακουμπήσω
η μύτη ύστερα
το στόμα, το σαγόνι
και να αρχίσει εκεί
η αργή, σταδιακή η πρόσχωσις
ώσπου, ύστερα από ώρα αρκετή
το σώμα νά 'χει πια χαθεί
και έτσι λέω
μήπως τους άλλους
από μένα να λυτρώσω
μήπως και μένα
πάλι από μένα
να γλυτώσω.