Γλέντι στου Φαρφουλά

 

             αφιερωματικό
             δημοσιεύεται κατόπιν της ευγενικής αδείας που παρασχέθηκε
             υπό του αφ-ιερωμένου Δ.Κ.

                                            ευχαριστίες
                                       ο αφ-ιερέας Χ.Δ.Τ. 

Τα παλιά τα χρόνια, στο χώρο των εκδόσεων - βιβλιοπωλείου "Ο Φαρφουλάς", προς την αρχή της οδού Μαυρομιχάλη, πλάι από το ιστορικό κτίριο του Φυσικού - Χημείου, στο κέντρο της Αθήνας, πολλά βραδάκια όταν ο καιρός ήταν γλυκός, αλλά και -συχνότερα- τα μεσημέρια του Σαββάτου, γίνονταν συγκεντρώσεις με αφορμή παρουσιάσεις, ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις. Οι φίλοι του Φαρφουλά, βιβλιόφιλοι διάφοροι αλλά και άλλοι ετερόκλητοι, συναθροίζονταν εκεί. Μετά το πέρας της εκδήλωσης, τη συνοδεία αναψυκτικών, οίνου, σπίρτων και μεζέδων, ξεκινούσαν συζητήσεις μεταξύ των παρισταμένων, λέγονταν νέα, χωρατά, ανέκδοτα κ.λ.π. Προοδευτικά η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιο ζωηρή και ευφρόσυνη, το κέφι άναβε, ξεσπούσαν γέλια, ανταλλάσσονταν πειράγματα, κάπου κάποιος ξετρύπωνε ή είχε φέρει μαζί του ένα μπαγλαμά, μια λύρα, ένα λαγούτο... Πιάνανε λοιπόν το τραγούδι, μερικές φορές και το χορό. Όταν, με το καλό, η μάζωξη τελείωνε, κινούσε ο καθείς για τον προορισμό του, όλοι ανάλαφροι και ευαρεστημένοι.

Αναπολώ τις εποχές εκείνες και θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου, που μπόρεσα να είμαι εκεί, σε αρκετές από αυτές τις περιστάσεις. Τις προάλλες συνάντησα συμπτωματικά, φίλο παλιό από τις μέρες κείνες. Μιλούσαμε σχετικά και μου ανέφερε ότι είχε τραβήξει ένα μικρό βίντεο με το κινητό του από μια τέτοια γιορτή, θα τό 'ψαχνε και θα μου τό 'στελνε ως ντοκουμέντο. Πράγματι, ο καλός και συνεπής φίλος, μου το έστειλε λίγες μέρες μετά. Συγκινήθηκα παρακολουθώντας το, προσπάθησα να θυμηθώ αλλά δεν είμαι βέβαιος αν ήμουν παρών τη συγκεκριμένη ημέρα. Πάντως, το βίντεο αφορούσε βασικά την εκτέλεση ενός τραγουδιού, μιας "ρεμπετομαντινάδας", οι στίχοι της οποίας εμένα μου φάνηκε να προέκυψαν μάλλον εκείνη την ίδια στιγμή και όχι να ήταν εκ των προτέρων έτοιμοι - γραμμένοι, με άλλα λόγια δηλαδή μιλάμε για προϊόν της παλιάς και σπουδαίας τέχνης του αυτοσχεδιασμού. Επιχείρησα μιαν απομαγνητοφώνηση και μεταφέρω πιο κάτω τα λόγια, με κάποιαν επιφύλαξη (μικρή πάντως) καθώς το περιβάλλον είναι κάπως "θορυβώδες", από γέλια, παλαμάκια και επιδοκιμασίες. Μετά το πέρας της εκτέλεσης ακούγεται θερμότατο χειροκρότημα το οποίο κάποια στιγμή σκεπάζει ή - εκ μέρους αγνώστου - ηχηρότατη αναφώνηση: " Ε ρε γλέντιααα...!".

Ιδού οι στίχοι:

Αντιστάσου στην ανία

με καλή λογοτεχνία

Σύρε στη Μαυρομιχάλη

να ξεφύγεις απ' το χάλι

Πήγαινε στου Καράβολα

και δε θα νοιώσεις άβολα

Κι αν έχεις λίγο τον παρά

θε νά 'βρεις κάποιο Βουτυρά

Όπως κι έργα του Χρηστάκη

πού 'τανε σωστό μορτάκι

Κι ασφαλώς Παπαδιαμάντη

γεια σου Διαμαντή διαμάντι

Μόστρα κούκλα στη βιτρίνα

μέσα όλοι περνάνε φίνα

Βιβλιόφιλοι κι αλάνια

κι ο καπνός κάνει ντουμάνια

Μα κι απ' όξω οι γλεντζέδες

τσίπουρο, κρασί, μεζέδες

Και βαρούνε και το ντέφι

άμα έρχουνται στο κέφι

Ε ρε να ζήσει ο Φαρφουλάς

και να καπνίζει ο λουλάς

Γεια σου ρε φίλε Διαμαντή

που δεν την έχεις και κοντή

Βρε εδώ περνάνε ωραία

όλοι αντάμα και παρέα

Ώπα, ώπα κι ωπαλά

πώς γλεντούν στου Φαρφουλά!