Τέλη Μαρτίου

Την εποχή αυτή

αν τύχει και βρεθείς κατά το Νότο

'κει στον απέραντο τον κάμπο

του κόλπου του Λακωνικού

κι αποφασίσεις να περιδιαβείς

τους δρόμους τους αγροτικούς

ανάμεσα στα κτήματα

με τα εκατομμύρια εσπεριδοειδή

πορτοκαλιές, μανταρινιές, τις λεμονιές, 

γρέιπ φρουτ και άλλα τόσα

διάφορων ειδών, πολλών ποικιλιών

ζαλίζεσαι, σχεδόν λιγοθυμάς

απ' τη γλυκιά, βαριά και τόσο έντονη

οσμή ανθέων που σε περιτριγυρίζει

κατάφορτα τα δέντρα καθώς είναι

μία φορά άμα σου τύχει

περαστικός σαν είσαι

δεν τη ξεχνάς αυτή τη μυρωδιά

κι εγώ έχω ένα λόγο παραπάνω

καθώς κατάγομαι από τον τόπο αυτόν

και κάθε χρόνο τέτοιον καιρό

αυτό θυμάμαι όταν

στο κέντρο της πρωτεύουσας, εδώ όπου διαμένω

χρειαστεί να μεταβώ

λίγο πιο πάνω στην κεντρική οδό

για κάποιο τυχαίο οψώνιο και

παρά την παιδιόθεν την αδυναμία

που με διακρίνει σε ότι αφορά

την αίσθηση αυτή

οι ρώθωνες μου ανοιγοκλείνουν

συλλαμβάνοντας το ερέθισμα

και αυτομάτως κάνει ο νους στο δευτερόλεπτο

το μακρινό ταξίδι

από κάτω στέκομαι ακίνητος

τάχα χαζεύοντας την κίνηση στο δρόμο

ανάσες παίρνοντας βαθιές

στης Ιπποκράτους τις νερατζιές.