Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

Τα δύστυχα βράδια

Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) των στίχων της Μαριανίνας Κριεζή για το τραγούδι "Τα ήσυχα βράδια" σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου και ερμηνεία της Αρλέτας (1945 - 2017), από το δίσκο "Τσάι γιασεμιού" του 1985. Μπορεί κανείς να το ακροασθεί εδώ και να διαβάσει τους στίχους εδώ.

Το ιστολόγιο εύχεται σε όλους τους αναγνώστες, επισκέπτες και φίλους: καλή Πρωτοχρονιά!

 

Όταν θα φύγεις

για τον άλλο τον κόσμο

θα χαθεί πια το φως μου

η χαρά θα χαθεί

 

Και θα μου λείπεις

άδεια θά 'ναι η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

θά 'χει κι αυτή ξεραθεί

 

Τα δύστυχα βράδια

βουλιαγμένο καράβι

και δεν ανάβει

ούτε μια σπίθα μικρή

 

Και  δε θα σου λείπω

γιατί είν' άδεια η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

έχει κι αυτή ξεραθεί

 

Όταν θα φύγεις

για τον άλλο τον κόσμο

θα χαθεί πια το φως μου

η χαρά θα χαθεί

 

Και θα μου λείπεις

άδεια θά 'ναι η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

θά 'χει κι αυτή ξεραθεί

 

Τα δύστυχα βράδια

σκοτεινό, σκουριασμένο

θα περνάει ένα τραίνο

που πάει να εκτροχιασθεί

 

Και  δε θα σου λείπω

γιατί είν' άδεια η ψυχή μου

σαν τον άμμο της ερήμου

έχει κι αυτή ξεραθεί

 

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2020

To Κοινοτικό Κέντρο δυτικού Γουότφορντ

 Σημείωση: στις αρχές Οκτωβρίου 2020, βρέθηκαν επί του πεζοδρομίου της οδού Ιουστινιανού, στα Εξάρχεια, στην Αθήνα, δύο χαρτιά, συγκεκριμένα δύο φύλλα από παλαιού τύπου τετράδιο "κλασέρ". Τα φύλλα (χωρίς αρίθμηση, πιθανόν μη επάλληλα) είναι μικρού μεγέθους, ύψους δεκαεννέα και εννέα (19,9) εκατοστόμετρα και πλάτους δώδεκα και πέντε (12,5) εκατοστόμετρα, γραμμένα από τη μία πλευρά. Διαθέτουν δύο τρύπες στην αρσιτερή πλευρά και μπλε διαγράμμιση αποτελούμενη από είκοσι δύο (22) οριζόντιες γραμμές. Η γραφή είναι εν γένει στρωτή και καθαρή με πλάγια γράμματα, και έχει γίνει με μπλε στυλό διαρκείας. Στην πρώτη σελίδα,  δεξιά πάνω, εντός ελλειπτικού περιγράμματος βρίσκεται η ημερομηνία. Οι τέσσερις (4) πρώτες γραμμές είναι περιγεγραμμένες εντός ορθογωνίου με κόκκινο μαρκαδόρο. Η πρώτη γραμμή είναι υπογραμμισμένη με πράσινο μαρκαδόρο. Οι δύο πρώτες λέξεις της πρώτης γραμμής είναι επιπλέον υπογραμμισμένες με κίτρινο μαρκαδόρο ενώ επίσης παραπέμπουν στην τρίτη και τετάρτη λέξη της δεύτερης γραμμής με οριζόντιο άγκιστρο (ως παραλλαγή της φράσης - τίτλου πλην της τοποθεσίας). Η ορθογραφία και η στίξη έχουν διατηρηθεί. Ελεύθερη μετάφραση από τα αγγλικά: Χ.Δ.Τ.

Το δυτικό Γουότφορντ είναι πολίχνη στα περίχωρα του Λονδίνου, βορειοδυτικά. Το Κοινοτικό Κέντρο υπάρχει ως σήμερα.

................

σελίς 1

                                                                                                                                                3-2-75

Κοινοτικό Κέντρο δυτικού Γουότφορντ

ή καλύτερα "Κοινοτικό Έργο" διότι δεν είναι ένας καθεαυτού τύπος ιδρύματος μα περισσότερο ένα κέντρο ερευνών

- Μετατροπή παλαιού κτιρίου

- Χώροι με αίσθηση ελευθερίας (με τη βοήθεια αντικειμένων στο πάτωμα, βάψιμο τοίχων κ.λ.π.) και δημιουργικότητας

- Ο κόσμος και ειδικά τα παιδιά είναι ενθουσιασμένα. (Τα παιδιά το προτιμούν πιο πολύ από το σχολείο τους)

- Λειτουργεί εδώ και περίπου 6 χρόνια

- Προσωπικό: πληρώνεται από ιδιωτικούς ή δημόσιους οργανισμούς, εθελοντές (γείτονες, φοιτητές κ.λ.π.)

- Χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα - χωρίς σταθερό αριθμό χρηστών.

- Οι ηλικιωμένοι περνούν την ώρα τους συζητώντας, παίζοντας Bingo κ.λ.π. [σβησμένη λέξη ή αρχή λέξης με 3 γράμματα] Επίσης κάνουν ανταλλαγές αντικειμένων από δεύτερο χέρι (έπιπλα, μαχαιροπήρουνα κ.λ.π.) Ανάγκη αποθηκευτικού χώρου για αυτά.

- Τα παιδιά που ζουν κοντά έρχονται με τα πόδια. Άλλα έρχονται με λεωφορειάκι του κέντρου

σελίς 2

Χρησιμοποιείται κυρίως για δύο σκοπούς

α) ΠΟΡΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Ένας μέρος κοινωνικής συναναστροφής για κάθε ηλικία

β) ΟΜΑΔΑ ΠΙΕΣΗΣ συντονισμού.

Για να συνταιριάζουν τις απόψεις τους οι άνθρωποι της περιοχής απέναντι στις Προτάσεις των Τοπικών Αρχών


Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2020

Μία βραδιά ανατροπών

Πολύ με εντυπωσίασε το καλόγουστα διακοσμημένο διαμέρισμα του κυρίου Καθηγητή, μα ακόμα περισσότερο η τεράστια βιβλιοθήκη του με τους χιλιάδες τόμους. Μέσα σε μία ώρα μου είχε λύσει απορίες, για τη διπλωματική μου εργασία, που με βασάνιζαν επί μήνες. Επιπλέον μου δάνεισε κάποια δυσεύρετα  συγγράμματα με σελιδοδείκτες να σημειώνουν τα χωρία που με ενδιέφεραν. Ευγενέστατος, μου προσέφερε καφέ με κουλουράκια. Κάθισε δίπλα μου στον καναπέ και μου πρότεινε να μείνω για δείπνο. Θα έφτιαχνε κόκορα που του είχαν στείλει από χωριό, με πιλάφι καυτερό. Τα μάτια του είχαν πάρει να γυαλίζουν κι ένοιωσα το χέρι του να μου διατρέχει ανηφορίζοντας το μηρό. Πετάχτηκα πάνω, έβαλα βιαστικά τα βιβλία στο σακίδιο μου και αποχώρησα με μια απίθανη δικαιολογία.

Βγήκα από την πολυκατοικία φουρκισμένος. Βάδιζα στους δρόμους της γειτονιάς γεμάτος απογοήτευση και δυσάρεστη έκπληξη ώσπου το μυαλό μου σκάλωσε στη σκέψη - καταφύγιο, ότι μάλλον θα έμενα νηστικός απόψε. Όταν, φθάνοντας στην πλατεία αντίκρισα το μεγάλο σουβλατζίδικο, άλλαξα γνώμη. Μπήκα μέσα και ζήτησα ένα τυλιχτό με απ' όλα. Όσο περίμενα να μου το τοιμάσουν, άκουγα την κυρία δίπλα στο ταμείο να μιλά στο τηλέφωνο επιβεβαιώνοντας τα περιεχόμενα μιας παραγγελίας και τα στοιχεία της παράδοσης. Ήταν του κυρίου Καθηγητή.

Έκατσα σε ένα παγκάκι και μασώντας την πρώτη μπουκιά συμπέρανα ότι οι επιταγές του στομάχου είναι καμιά φορά πιο ισχυρές από τες συγκινήσεις της καρδιάς.


Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2020

Γαλιάντρες απ' το Μπαγκλαντές, σπίνοι απ' τις Φιλιππίνες

 Αυτές οι γλώσσες οι κελαηδιστές

οπού μιλούν οι άνθρωποι

από κάποιες χώρες της Ασίας

είν' σα ν' ακούς πουλιά να τιτιβίζουνε

μία ηλιόλουστη της Άνοιξης

καλή του Θεού ημέρα

 

Κι όποτε πετυχαίνω στης πόλης τα στενά

έξω από ένα μαγαζί

κάτω από ένα μπαλκόνι

εκεί ομηγύρεις έτσι δα να συζητούν

βρίσκω μια αφορμή

κάνω τα κτίρια γύρω πως κοιτώ

ή κάτι ψάχνω τάχα στο κινητό τηλέφωνο

και κοντοστέκομαι κει πέρα

 

Ακούοντας αχόρταγα, ευγνώμων

νοιώθοντας λες, έστω για μια στιγμή

μία μελωδική ανάπαυλα

μια νότα αισιοδοξίας κι ομορφιάς

και μία κάθαρση μικρή

φεύγει σαν από πάνω μου

κατά ένα τουλάχιστον κ' ίσως λεπτό

απ' τα επάλληλα τα στρώματα η λέρα.


Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

Ξαναπαλιπάει η παλιά προμετωπίδα

 Εκ νέου σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ και εδώ, καθώς και εδώ, αλλά και εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, βάσει μίας συνήθειας που εξεκίνησε και μάλλον έχει καταστεί πια παράδοση, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα τεσσεράμισι και κάτι μηνών, υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει. Εξάλλου απέρχεται ένας μέγας έλληνας εν ζωή ποιητής και εισέρχεται ένας μέγας, εν τοις ουρανοίς,  συγγραφέας, ποιητής και τραγουδοποιός που την Ελλάδα πολύ αγάπησε.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

 

"......

 

Δεν ξέχασα ποτέ τη σπουδαιότητα

της επικαιρικής ποίησης

ούτε της εύληπτης γραφής.

Να λοιπόν ένας στίχος

σημερινός, ευκολονόητος

και πανελλήνιος:

"Τί λέτε ρε μαλάκες!".

 

...... "


Ποίημα "Επικαρική ποίηση", του Τίτου Πατρίκιου, από τη συλλογή "Αντικριστοί καθρέφτες", εκδόσεις "στιγμή", Αθήνα 1991, ISBN 960-269-019-4