Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Καλοκαίρι, μεσημέρι


Φαινόταν απ' το πρωί πως θα ήταν
η πιο ζεστή μέρα του φετινού καλοκαιριού
που ήταν εξάλλου το πιο ζεστό απ' όσα θυμότανε
και θυμόταν καμπόσα καθώς πια είχε φτάσει
σ΄αυτό που λεν "μέση ηλικία"

Βρέθηκε έξω από νωρίς
και σχεδόν αμέσως άρχισε
να ιδρώνει ακατάσχετα
ποτάμια κυλούσε ο ιδρώτας
λουζότανε, έλιωνε
αποκαμωμένος πριν το μεσημέρι
πήγε στο παραλιακό κέντρο
κάπως να ξαποστάσει
κάτω από την παχιά σκιά που έκαναν
τα πυκνά φυλλώματα από τις μουριές
να πιει κάτι να ξεδιψάσει

Τελικά ήπιε πολλά παραπάνω από ένα κάτι
όπως πάντα συνέβαινε
έπινε πολλά παραπάνω
από ένα για να ζεσταθεί
ένα για να δροσιστεί
για να αντιμετωπίσει τη θλίψη
τη λύπη, το άγχος, το φόβο
τον ερωτικό καημό
ή για να γεμίσει κάπως
-αυτό ήταν το πιο δύσκολο-
το Μεγάλο Γκρίζο Τίποτα

Τώρα στο σπίτι του απομεσήμερο
στο κρεββάτι κοιμόταν βαριά
ύπνο ανακουφιστικό για το σώμα
για το τόσο δυσάρεστο κάψιμο
του δέρματος από τον ήλιο
τη φοβερή φαγούρα του ιδρώτα της αρμύρας
κοιμόταν έναν ύπνο βαθύ δίχως όνειρα
κάπως λίγο σα θάνατο
κοιμόταν τον ύπνο της μπύρας.


18-19-20 Μαΐου '013
Νεάπολη/Εξάρχεια, Αθήνα
Όρος Μαίναλον, Αρκαδία

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (278)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Σαρακώστας: τον παλιό μου φίλο Κώστα, την περίοδο της Σαρακοστής τον φωνάζω Σαρακώστα. Καθόλου δεν του αρέσει, εκνευρίζεται και διόλου δεν εκτιμά το χιούμορ μου. Επίσης, Σαρακώστα τον φωνάζω όταν τυχόν διακατέχεται από ερωτική απογοήτευση και καημό και τον τρώει το σαράκι του έρωτος. Τότε να δεις πώς εκνευρίζεται, Τούρκος γίνεται. Εκεί όμως που εξαγριώνεται τελείως, είναι όταν πάμε οι δυο μας στο βουνό (είμαστε και παλιοί συνοδοιπόροι, ορειβάτες βλέπεις), άμα λοιπόν βρεθούμε απάνω από καμμιά σάρα, με τρόπο δόλιο, ύπουλο και άτιμο, του βάζω τρικλοποδιά ή τον σπρώχνω ελαφρά και χάνει την ισορροπία του και πέφτει κι αρχίζει να κατρακυλάει στη σάρα και να κάνει τούμπες μέχρι που τερματίζει πολλές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, καταγδαρμένος, σκισμένος, σκονισμένος, γεμάτος μώλωπες, κακώσεις, εκχυμώσεις και εκδορές κι αρχίζει τα βογγητά και τις οιμωγές του πόνου και τις εκκλήσεις για βοήθεια και τις κατάρες και τις απειλές κι εγώ βέβαια αρχίζω το δούλεμα - "Έεελα βρε Σαρακώστα, υπερβολικός που είσαι πια...." και τέτοια. Όταν εν τέλει σκαρφαλώνει (αβοήθητος) πάνω, ξεκινά να εκστομίζει βωμολοχίες χυδαιότατες και να προβαίνει σε αισχρές χειρονομίες και χειροδικίες που αντιβαίνουνε σε κάθε αίσθημα, αξία και επί τέλους στην ίδια την ιερή έννοια της φιλίας. Πώς; Τί είπες αναγνώστη; Εμ, καλά κάνει; Συγνώμμη - εσύ με ποιόν είσαι;

Σημ. σάρα: κατηφορική επιφάνεια βουνού (πλαγιά) καλυμμένη με χαλίκια και πέτρες
Ευχαριστώ Κώστα για την έμπνευση του λήμματος.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (277)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Θερετρίνος:
Ούτε στιγμή δεν ημπορεί
ακόμα και στις διακοπές
να είναι αληθινός
να είναι ειλικρινής
ο Θερετρίνος

ούτε στο θέρετρο που έχει πάει
για ξεκούραση, για αναψυχή
κι εκεί υποκρίνεται
και προσποιείται
ο Θερετρίνος

μες στο ψέμμα, μες στους ρόλους
τη ζωή του όλη θα ζήσει
και χωρίς ποτέ την αλήθεια να γνωρίσει
θα πεθάνει ο κρετίνος
ο Θερετρίνος

Σημ. Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα αναγνώστη με την έμμετρη ερμηνεία του λήμματος. Πώς; Καθόλου δε σε μπέρδεψα; Έχεις συνηθίσει στις εκπλήξεις και τις ανατροπές; Γι αυτό άλλωστε είμαι ο αγαπημένος σου πλαθολόγος και με προτιμάς και με θαυμάζεις; Εμ, εγώ; Εγώ δε σε λατρεύω αναγνώστη μου;...

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Λαϊκό τετράστιχο ημερολογίου, σε ελαφρά σύγχυση

Θάλασσας τα γλυκά νερά
στα αλμυρά της λίμνης
σ' έβλεπα το κορμάκι σου
για να λουστείς να γδύνεις

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Κάθε μέρα που ξυπνώ, ευχαριστώ, δοξάζω τον Θεό


Άνοιξα τα μάτια μου
το φως στο δωμάτιο είχε αλλάξει
έπρεπε νά 'χει αρχίσει να ξημερώνει έξω
κοίταξα το ξυπνητήρι στο κομοδίνο
έξι η ώρα
τί στο καλό ξύπνησα τόσο νωρίς;
είχα βέβαια κοιμηθεί και νωρίς
και είχα συμπληρώσει ώρες ύπνου
αλλά και πάλι... έξι η ώρα...
ανασηκώθηκα στο κρεββάτι
και άνοιξα τις κουρτίνες
απλώνοντας το χέρι
(είναι κοντά η μπαλκονόπορτα)
ξαναξάπλωσα πίσω στα μαξιλάρια
και έβλεπα έξω
γκρίζα μέρα, βροχερή
ατέλειωτος ήταν πια
ο φετινός χειμώνας
ψιλή βροχή έπεφτε σε ριπές
φυσούσε ένας αέρας δυνατός
χτυπάγανε οι τέντες
κουνιόντουσαν με βία τα κλαδιά
των φυτών στα μπαλκόνια, στις βεράντες
η ατμόσφαιρα αυτή
κάθε άλλο παρά βοηθούσε
στην ήδη χάλια διάθεση μου
και ξαφνικά
μέσα σ' αυτό το χαλασμό
το είδα στο απέναντι διαμέρισμα
στον άσπρο τοίχο στο μπαλκόνι
αυτό το απαίσιο τέρας, το εξάμβλωμα
γοργά να σκαρφαλώνει
μάβρο, κατάμαβρο, με πόδια πολλά
ανέβαινε στον τοίχο  με ζιγκ ζαγκ
και μια σατανική ταχύτητα
μα πώς είναι δυνατόν;
υπάρχουν ταραντούλες στην Αθήνα;
και σίγουρα το βδελυρό αυτό έντομο
θα ήταν ασφαλώς δηλητηριώδες
ήτανε φανερό: μοιραίο θα ήταν οπωσδήποτε
το καίριο δάγκωμα του

έτριψα λίγο τα μάτια μου
φόρεσα τα γυαλιά μου
μα πώς γελάστηκα έτσι;
μια μύγα ήταν που σκαρφάλωνε
στο τζάμι της μπαλκονόπορτας
με φόντο τον απέναντι τον τοίχο
νά την τώρα που σηκώθηκε
και βγήκε πετώντας απ' το υπνοδωμάτιο
κάπου μέσα στο σπίτι
σηκώθηκα κι εγώ, ήταν ξεκάθαρο
πως δε θα μ΄έπαιρνε ο ύπνος πάλι
πάει, το χάνεις, σκέφτηκα
μα τί να σου κάνει κιόλας;
τόση μοναξιά; τόση θλίψη;
τόσες ατέλειωτες, ασυγχώρητες καταχρήσεις
στα νεανικά σου χρόνια
ενίοτε και τώρα ακόμα
τί να σου κάνει το σμπαραλιασμένο το μυαλό
το έρμο το κορμί τί να σου κάνει;

πήγα στην κουζίνα
γέμισα, άναψα την καφετιέρα
ε, ας πιω τουλάχιστον μια δυο
κούπες καφέ πριν φύγω για γραφείο.

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Κοιτάζω το Κακό στα μάτια


Κοιτάζω το Κακό στα μάτια
κάθε φορά που ανοίγω την κατάψυξη
είναι εκεί δίπλα στα παγάκια
που χρησιμοποιώ για τον τοματοχυμό
και τα αναψυκτικά μου
δίπλα στις συσκευασίες
του κατεψυγμένου άνηθου
και του μαϊντανού
που βάζω στην πατατοσαλάτα
και τις σούπες μου
πίσω από τα τάπερ
που δεν υπάρχουν, τα φαντάζομαι
με τα φαγητά της συχωρεμένης της μάννας μου
τις φακές, τα γεμιστά, τα ντολμαδάκια
ξαπλωμένο εκεί το μπουκάλι
εδώ και πόσο καιρό
έχει παγώσει, έχει θολώσει το γυαλί
όμως το διάφανο υγρό που περιέχει
δεν έχει στερεοποιηθεί
το εμποδίζει βλέπεις η Ουσία, το Κακό
που με κοιτά στα μάτια και μου γνέφει
με καλεί και μου μιλάει
"έλα, έλα, πάρε με, μία γουλίτσα μόνο
έλα, πιες, βάλε με στο ποτήρι, ύψωσε το,
πιες, πιες, νοιώσε τη γεύση
να πλημμυρίζει το στόμα
νοιώσε το ευχάριστο κάψιμο στο λαρύγγι
τη ζεστασιά στο στομάχι
κι ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα
τη ζάλη στο κεφάλι
το μούδιασμα αυτό το λυτρωτικό
μαζί με μία δύναμη, μία χαρά, μια ηρεμία
ποιός δε θα τά 'θελε αυτά;
έλα, έλα, πιες με, πιες, Πιες, ΠΙΕΣ"
κλείνω τ΄αυτιά μου
κλείνω τα μάτια μου
απλώνω το χέρι στα τυφλά
και βρίσκω το δοχείο του παγωτού
αδειάζω μια ποσότητα στο μπωλ
και το παίρνω μαζί
με μια κούπα καφέ στη βεράντα
πίνω μια γουλιά
τρώω μια κουταλιά
τρώω μια δεύτερη
στην τρίτη κουταλιά
χωρίς καθόλου να το θέλω
με παίρνουνε τα κλάμματα.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Λύτρωση το πρωί


Πότε κοιμώντας, πότε ξυπνώντας
με/από όνειρα φρικτά
και απαίσιους εφιάλτες
για προσφιλών προσώπων
ατυχήματα, ασθένειες
νοσηλείες, δυστυχίες και θανάτους
και να! τα μάτια πάλι ανοιχτά
σκοτάδι έξω, νύχτα βαθιά
στο κομοδίνο το ρολόι αδυσώπητο
με τους ψηφιακούς του
κόκκινους αριθμούς αντί για δείκτες
και δώστου να τρίζει το κρεββάτι
από του σώματος τους δυνατούς σπασμούς

στερητικά συμπτώματα βλέπεις
δυο μέρες τώρα
μέχρι που ξημερώματα, αποκαμωμένος
ανακουφιστικός ένας ύπνος
βαθύς, λυτρωτικός και το όνειρο
για την ηλιόλουστη παραλία
κύματα σήκωνε ένα αεράκι δροσερό
και στη σκιά της καλαμένιας καλύβας
φορώντας μόνο μαγιώ
κι ένα λεπτό μαντήλι στη μέση τυλιγμένο
μετά από τόσον πολύ καιρό
συναίνεσες εν τέλει
κι αφέθηκα ευγνώμων
στη ζέστη του ήλιου
στη δροσιά του αέρα
στη θαλπωρή της σκιάς
και στα απαλά σου χάδια
και στους γλυκούς σου ασπασμούς.

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Έρημη πόλη


Σαν το σκυλί
το εκπαιδευμένο
το ειδικό
στη θήρα
στης πόλης έρημης
τους δρόμους
έτσι γυρνώ
ανήμερα Πρωτοχρονιά
Πάσχα
Δεκαπενταύγουστο
να βρω ένα μαγαζί ανοιχτό
γιατί μου τέλειωσε
τόση είχα πάρει
αλλά μου τέλειωσε
να πάρω κι άλλη
μπύρα.

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Φακές

Στεφανούνται μετά φύλλων της δάφνης
οι ήρωοι που πέθαναν άφνης
όμως ποιός τους αλήθεια θυμάται
ωχ! πού πήγατε παιδιά; ωχ! πού πάτε;

Στο ηρώον τους βάζονται λόγοι
ευγενείς εκφωνούν και αρχόντοι
έμπροσθεν τιμής θέσης κατέχει
οι μανάδες - Αχ! Θεέ, πώς αντέχει;

Και το μέρος σαν το βράδυ ερημώσει
απ΄ το σκοτάδι κρυφά θα ζυγώσει
μια οικογένεια τσιγγάνων φτωχοί
να μαζέψει τα φύλλα να κάνει φακή

Την άλλη μέρα τσαντήρι στο μαζεμένοι
τραπέζι όλοι γύρω στο πεινασμένοι
ο αρχιγύφτος πριν φάνε λίγα λόγια θα πει
και στων παλληκαριών τη μνήμη θα πιει.                                       



20 Απριλίου '013
Μνημείο πεσόντων πυροσβεστών
Υμηττός, Βούλα

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Αλληλεγγύη


Είμαστε όλοι
πουτάνες
μετανάστες
μάβροι
ανήμποροι
τσιγγάνοι
τραβεστί
είμαστε όλοι
χοντροί
αποκρουστικοί
δύσμορφοι
απελπισμένοι
είμαστε
καρκινοπαθείς
αννοϊκοί
αδερφές
θλιμμένοι
απαισιόδοξοι
ερωτευμένοι είμαστε
όλοι αμήχανοι
αδέξιοι
δειλοί
χαμένοι
αποτυχημένοι
κουτσοί
τυφλοί
ατάλαντοι
ψέφτες
ψέφτες
φαντασιόπληκτοι
φυγόπονοι
ανέραστοι όλοι
είμαστε
άπιστοι
μισαλλόδοξοι
ομοφοβικοί
αλκοολικοί
λεσβίες
γέροι
άρρωστοι
ανίκανοι
τρομοκρατημένοι
παραπλανημένοι
καταδικασμένοι
είμαστε
όλοι.
Όλοι.

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Ανακοίνωση ΙΙ

Αγαπητοί αναγνώστες και επισκέπτες του ιστολογίου, κάνουμε σήμερα, ανήμερα -πρωί- Μεγάλου Σαββάτου, αυτήν την Ανακοίνωση, επιχειρώντας να ανασκευάσουμε το περιεχόμενο της προηγούμενης, που έγινε πριν από δύο και κάτι μήνες, δηλώνοντας ειλικρινώς ότι το περιεχόμενο της ουδόλως έγινε πραγματικότητα, ένεκα η εξόχως οκνηρή, αθεράπευτα αναβλητική και ανίκανη σε κάθε είδους πειθαρχία φύση του υπεύθυνου και πως ελάχιστα από τα περιγραφόμενα υλοποιήθηκαν και μάλλον μια καλή δικαιολογία για υπερδίμηνη τεμπελιά και απραξία στάθηκε η Ανακοίνωση και μάλλον καλύτερα στο εξής να γίνονται κανονικά οι εργασίες του ιστολογίου και ταυτόχρονα-παράλληλα οι όποιες άλλες, εάν και όταν γίνονται και χωρίς μεγαλόστομες δηλώσεις όπως η προηγούμενη και όπως -τελικά- και αυτή και έως την επόμενη, μπορεί και κάποτε να ολοκληρωθούν τα ανακοινωθέντα με τη βοήθεια του ταφέντα Θεού, Του Οποίου την Ανάσταση σήμερα προσδοκούμε και προσμένουμε, Αμήν.