Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Εσυνέβη προ πολλού κι έκτοτε έτσι είναι πάντα

Φρόνησε ο Σολομώντας
ξακουστά δίκαιος όντας
μα και εξίσου αυστηρός

και εδίκασε: ο πότης
όσο υπάρχει ανθρωπότης
νά 'ναι ο βίος του σκληρός

και αυτό που τον ευφραίνει
αυτό να τον αρρωσταίνει
κι έτσι να περνά ο καιρός.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (284)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Υπωπόδιο, το: ο τρυφερός γλουτός του ενός που προσφέρεται για την απόθεση του ποδιού του άλλου, σε στιγμές χαύνωσης και χαλάρωσης και ξάπλας και ραστώνης, μεταξύ ατόμων με μεγάλη (εννοείται) οικειότητα, π.χ. ζευγαριού, φιλενάδων, αδερφιών, μαμάς - κόρης κ.λ.π. Π.χ. - Έλα ρε Άννα, μη σηκώνεσαι, και με έχεις τόσο βολέψει με το μαλακό σου υπωπόδιο, ήταν τόσο αναπαυτικά. - Έλα ρε μαμά, θέλω να πάω στην τουαλέττα. - Δε μπορείς να κρατηθείς λίγο ακόμα; - Μαμά!!! - Ουφ... καλά, άντε πήγαινε....

Ευχαριστώ Άννα για τη λέξη που γέννησε το λήμμα



Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Ο κατάλογος


Για τηλεφωνικό κατάλογο χρησιμοποιώ
ένα αυτοσχέδιο, χειρόγραφο τεφτέρι
με το μολύβι γράφω, σβήνω, προσθέτω, αφαιρώ
κι ούτε βολεύτηκα ποτέ
ψηφιακά, ηλεκτρονικά αρχεία
και μνήμες κινητών
πολλοί με κοροϊδεύουνε
για την ιδιορρυθμία μου αυτή
μα εγώ εκεί, το καταλογάκι μου
πάντα το ίδιο όλον τον καιρό
έχουν σκιστεί πια οι σελίδες του
έχουν στην άκρη φαγωθεί, φθαρεί και λειώσει
κι έχουν χαθεί τα τελευταία νούμερα
σε κάποιους αριθμούς
που άμα θέλω να καλέσω πρέπει
να θυμηθώ, να μαντέψω ή -το πιο συχνά-
να αρχίσω να παίρνω τα νούμερα με τη σειρά
κι όλο να λέω: "συγνώμμη, παρακαλώ,
με συγχωρείτε λάθος" και τα τέτοια
ώσπου αυτόν που θέλω να πετύχω.

Αυτά λοιπόν με τον κατάλογο.
Και κάτι ακόμα: όσο περνούν τα χρόνια, δυστυχώς,
όλο και πιο συχνά δίπλα σε ονόματα
σημειώνω σταυρουδάκια
και ούτε πρόκειται ποτέ τους αριθμούς που αντιστοιχούν
να δω να με καλούνε
κι ούτε -ασφαλώς- και γω πια θα καλέσω.

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Begoniaceae Flores

Σχεδόν καμμία χαρά
καθώς περνούνε τα χρόνια

Κι ανυπόφορη πια, η ρουτίνα αυτή
στο σπίτι μετά τη δουλειά, με τα λίγα τα ψώνια

Στη βεράντα από συνήθεια απλώς
και αίφνης... αχού!
πρώιμα φέτος που άνθισες τόσο
χρωματιστή, καλή μου μπιγκόνια.

  

14 Ιαν. '014, Πλ. Κολωνακίου, Αθήνα