Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

Τέλη Μαρτίου

Την εποχή αυτή

αν τύχει και βρεθείς κατά το Νότο

'κει στον απέραντο τον κάμπο

του κόλπου του Λακωνικού

κι αποφασίσεις να περιδιαβείς

τους δρόμους τους αγροτικούς

ανάμεσα στα κτήματα

με τα εκατομμύρια εσπεριδοειδή

πορτοκαλιές, μανταρινιές, τις λεμονιές, 

γρέιπ φρουτ και άλλα τόσα

διάφορων ειδών, πολλών ποικιλιών

ζαλίζεσαι, σχεδόν λιγοθυμάς

απ' τη γλυκιά, βαριά και τόσο έντονη

οσμή ανθέων που σε περιτριγυρίζει

κατάφορτα τα δέντρα καθώς είναι

μία φορά άμα σου τύχει

περαστικός σαν είσαι

δεν τη ξεχνάς αυτή τη μυρωδιά

κι εγώ έχω ένα λόγο παραπάνω

καθώς κατάγομαι από τον τόπο αυτόν

και κάθε χρόνο τέτοιον καιρό

αυτό θυμάμαι όταν

στο κέντρο της πρωτεύουσας, εδώ όπου διαμένω

χρειαστεί να μεταβώ

λίγο πιο πάνω στην κεντρική οδό

για κάποιο τυχαίο οψώνιο και

παρά την παιδιόθεν την αδυναμία

που με διακρίνει σε ότι αφορά

την αίσθηση αυτή

οι ρώθωνες μου ανοιγοκλείνουν

συλλαμβάνοντας το ερέθισμα

και αυτομάτως κάνει ο νους στο δευτερόλεπτο

το μακρινό ταξίδι

από κάτω στέκομαι ακίνητος

τάχα χαζεύοντας την κίνηση στο δρόμο

ανάσες παίρνοντας βαθιές

στης Ιπποκράτους τις νερατζιές.


Σάββατο 27 Μαρτίου 2021

Επέτειος

Ούτε που ξέρω ποιά θα είναι τελικά

η έκβαση ετούτου του "αγώνα"

εκείνο που μπορώ να πω, ίσια και θετικά

τέσσερα χρόνια είναι πως, δεν έχω πιει σταγόνα. 


Κυριακή 21 Μαρτίου 2021

Περί Λογικής


Κι αν όχι τη ζωή σου να την κυβερνά

λελογισμένες δόσεις πρέπει να υπάρχουν

ή έστω κάποια ίχνη

που δρουν ως ασφαλιστικές

κ' εξισορροπιστικές δικλείδες

δεν το χωρά ο νους πως αυτό

μοιάζεις να μην καταλαβαίνεις

και επιμένεις πεισματικά, αμετανόητος

σ΄αυτήν τη θέση την παράλογη, την εξωφρενική

πώς γίνεται κουτέ;

κάθε φορά που σε ρωτώ

την ίδια στερεότυπη απάντηση να δίνεις:

"Καθόλου και ποτέ!".


Σάββατο 20 Μαρτίου 2021

Εύρημα πεζοπόρου


Πατώντας πάνω αναρωτιέται

τί νά 'ναι τούτες δω

οι λαξευμένες πέτρες οι τεράστιες

μισοθαμμένοι ογκόλιθοι

ίσα που ξεχωρίζουν

στην επιφάνεια του εδάφους

από τη διάταξη τους προφανές

συνάγεται ότι αποτελούν θεμέλια

ή τμήμα ίσως το κατώτερο

μίας εντυπωσιακής τοιχοποιίας

κάτι μεγάλο βρισκόταν κάποτε εδώ

ποιός ξέρει; κάστρο, φρούριο,

έπαυλις, ανάκτορο, ναός ή ιερό;

πριν από εκατοντάδες χρόνια

ασφαλώς θα ήκμασε μα έπειτα...

πόλεμος; λιμός; φωτιά; σεισμός;

ή ό,τι άλλη καταστροφή

κι ύστερα η φύση πήρε πίσω

ότι της ανήκει

σιγά σιγά έκαναν τη δουλειά τους

ο αέρας, ο ήλιος, το χαλάζι, το χιόνι, το νερό...

ως που να τώρα ο πεζοπόρος

έχοντας στην ουσία χαθεί λοξοδρομώντας

από το μονοπάτι έτσι βρέθηκε

σ' αυτήν δω την κοιλάδα

και αντικρίζει χάσκοντας

τα ερείπια απ' το πάλαι ποτέ

έργο το φοβερό.