Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Δεν ειν' στο χέρι μου


Πότε θα επέλθει ο κορεσμός
το ξέρει μόνον ο Θεός
τ' ορίζουνε οι Μοίρες...
Πόσες πια μπύρες;

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Σταματήστε τα ρολόγια


Το τικ τακ των ρολογιών δεν το αντέχω
σε σπίτι μ' εκκρεμές ούτε κατά διάννοια
δε θα μπορούσα να ζω
ούτε καν μ΄ένα από κείνα
τα παλιά, στρογγυλά, επιτραπέζια ξυπνητήρια
ακόμα το ίδιο και με τα σύγχρονα, ρολόγια του τοίχου
που δεν έχουν κίνηση μηχανική με ελατήρια
αλλά μια μικρή, ηλεκτρική διάταξη τα στρέφει
στην καρδιά της οποίας ένας κρύσταλλος πάλλεται
και τους δείκτες κινεί με αυτόν τον ανυπόφορο ήχο
να μην το πάω μακριά και βάλω εντός
και τα μικρά ρολόγια τσέπης, τα ρολόγια χειρός...

Να φαντασθείτε, στην εξοχική κατοικία
που μας έχει καταχωρηθεί να πηγαίνουμε οσάκις
η ιδιοκτήτρια φίλη, λείπει στο εξωτερικό
πρώτο πράγμα που κάνω σαν φτάνουμε
ξεκρεμώ το ρολόι απ' τον τοίχο
βγάζω τη μπαταρία
και σαν εκείνο μείνει βουβό
τότε και εγώ ηρεμώ
και αισθάνομαι ότι μπορούνε ν΄αρχίσουνε
οι μικρές ή μεγαλύτερες διακοπές
που έχουμε έρθει να κάνουμε...
αν δεν ήξερα ότι είχα τη δυνατότητα αυτή
μάλλον δε θα ξεκινούσα το ταξίδι

Πώς; Ψυχωτικός, υποχόνδριος;... Μπορεί...
Εμένα πάντως η ιδέα με παρηγορεί.


Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Ο δειλός, κομπορρήμων και κενολόγος αγορητής


Α, μας είπε πλείστα όσα
των τειχών όπισθεν όντας
κήρυξ εν τη ασφαλεία
σοφός τάχα Σολομώντας.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Ο ευαρεστημένος


Κάτω από τη βεράντα μου
στο διαμέρισμα που κατοικώ
είναι ένα στενό δρομάκι
μήκους ενός και μόνου τετραγώνου
τόσο στενό που ούτε καν μικρά οχήματα χωρούν
και μόνο πεζοί περνάνε
κι αυτοί όχι πολλοί
άντε και κάποιο μηχανάκι
από παλιά το είχα προσέξει το σημείο αυτό
χάρη στην ιδιαιτερότητα του
σαν τύχαινε πριν χρόνια
περαστικός εδώ γύρω να βρεθώ
βλέπεις γεννήθηκα, μεγάλωσα κι ακόμα μένω
σ' αυτήν την ίδια γειτονιά
και πού να φανταστώ στα τότε
ότι σ' αυτό το δρόμο θα εγκατασταθώ...
δυο μόνο σπίτια έχουνε είσοδο παλιά
σε τούτο το στενό
της Πράγας το σοκάκι όπως το ονομάζω
έχει και δυο αυλές που βλέπουν σε αυτό
δυο εγκαταλελειμένα νεοκλασσικά
την πίσω όψη μιας ιστορικής ταβέρνας
κάποια παράθυρα και κάμποσα
μπαλκόνια και βεράντες όπως η δική μου...
πριν δύο χρόνια
άντε τρία το πολύ μα όχι παραπάνω
κάτι γλάστρες παλιές που άλλο πια δεν ήθελα
κάτι φυτά που πλέον δε μου ταιριάζαν
τά 'βγαλα στο σοκάκι σε σημείο να μπορώ
νεράκι να τους ρίχνω από ψηλά να τα ποτίζω
κι από κει κι ύστερα όπου έβρισκα στους δρόμους
φυτά αφημένα, στα σκουπίδια πεταμένα
τα περισυνέλεγα, τα άθροιζα εκεί
και γλάστρες παλιές γέμιζα χώμα
και έκανα μεταφυτεύσεις
και κάποιοι γείτονες παρακινηθήκαν φαίνεται
και πρόσφεραν κι αυτοί ότι βρήκαν
μερικοί άλλοι βέβαια ανάγωγοι
βουτάγαν γλάστρες οι ξεδιάντροποι
κι όλο άλλες έβρισκα
και όλο κουβαλούσα
ώσπου έφτασε και έγινε
ένα μικρό κηπάριο κανονικό
σε κείνο κει το τμήμα του δρομίσκου
που έχει πια φουντώσει
έχει πρασινίσει και έχει σχηματίσει
μια όμορφη γωνιά, "μια ωραία νότα"
 που είπε και ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας που λέγανε
(ένας από τους συνεισφέροντες)
επικροτώντας την προσπάθεια αυτή όπως και άλλοι 
που μάλιστα προσφέρθηκαν για πότισμα
οσάκις εγώ λείπω
και μα την αλήθεια σας το λέω
πόσο που καμαρώνω για το έργο μου αυτό
αλλά κυρίως χαίρομαι, ναι χαίρομαι
και κάθε τόσο περνώ απ' το στενό
κι ελέγχω των φυτών την πρόοδο
κάνω μικρές αν απαιτείται επεμβάσεις
και παρέχω τις φροντίδες όπου είναι απαραίτητες
μα πιο πολύ βλέπω και χαίρομαι
αλήθεια τόσο χαίρομαι...

που επιβεβαιώνει ότι ο άνθρωπος
ευαρεστείται με τα απλά.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Ο πολυμήχανος


Τί υπέροχο που είναι εργαλείο
τόσο μικρό και συμπαγές
με τόσες όμως λειτουργίες
και χρήσεις διαφορετικές
και πόσο ποιοτικό, ανθεκτικό
μια ζωή μπορεί να τό' χεις
και να το κληρονομήσεις και σ' επόμενες γενιές
και δες τί όμορφο κι άρτιο αισθητικά
σ' αρέσει να το βλέπεις, να το αγγίζεις θες
στη χούφτα να το κλείνεις
και σχετικά οικονομικό
ο καθένας μπορεί ένα ν΄αποκτήσει
ή σε κάποιον να δωρίσει
κι εργασίες που με άλλα εξαρτήματα ειδικά
σε πέρας δε μπορείς να φέρεις
λύση αυτός σου δίνει δια μιας

ο  ελβετικός σουγιάς.

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

Και του χρόνου


Συνηθίζω εδώ και χρόνια
κάθε πρωί - όχι και τόσο δηλαδή πρωί - Πρωτοχρονιάς
μία μικρή ιεροτελεστία
να αλλάζω τα φύλλα στο επιτραπέζιο ημερολόγιο
που διατηρώ σε μια γωνιά του γραφείου στο σπίτι
ένα από κείνα τα κεκλιμένα από μέταλλο ή ξύλο
(το δικό μου ξύλινο)
που διαθέτουν κάτι αφαιρούμενους κρίκους οβάλ
όπου και προσαρτάς τα φύλλα διάτρητα
μεγέθους κάτι παραπάνω από τράπουλας
με χρωματική κωδικοποίηση πού 'χουν ανά βδομάδα
και πάνω γράφει το καθένα
την ημερομηνία βέβαια
της θέση της ημέρας μες στο μήνα
τον αριθμό της εβδομάδας
την ώρα ανατολής και δύσης του ηλίου
της σελήνης τον αριθμό των ημερών
την εκάστοτε θρησκευτική εορτή
και υπάρχει χώρος σημειώσεων ανά ώρα
απ' το πρωί ως το βράδι

Τις περίοδους πού 'μαι καλά, νηφάλιος κ.λ.π.
γυρίζω τακτικά, σε βάση καθημερινή
του ημερολόγιου τα φύλλα
μα όταν όχι, περνά ίσος κι ολόκληρος
μήνας πριν το αγγίξω
σημειώσεις εγώ εκεί κρατώ ελάχιστες
π.χ. μία στο τόσο κάποια υπενθύμιση
για μία υποχρέωση
ή μία πού ΄ναι να γίνει εργασία
εκείνο όμως που κάνω με συνέπεια κάθε φορά
είναι να γράφω τη ημέρα αναχώρησης και τον προορισμό
για κάποιο ταξίδι, για κάποια εκδρομή
π.χ. για τη δουλειά, για διακοπές το καλοκαίρι
για μία εξόρμηση στη φύση και τα τοιαύτα
και με ενικό αριθμό σαν πάω μοναχός
πληθυντικό άμα τη συνοδεία στενών προσώπων
να λέω π.χ. "Φεύγω" ή "Φεύγουμε"... και ύστερα το μέρος

Τί νόημα άραγε να έχει αυτό;
- όχι και κάποιο βέβαια βαθύ
ξεκίνησε το χούι αυτό με το συλλογισμό πως ότι να:
ταξίδι είναι αυτό, κάποιο ατύχημα μπορεί
κάποιο δυστύχημα να γίνει
να μη γυρίσω τελικά
ε, κάτι κι από μένα να βρεθεί
σαν τελευταίο, έστω τέτοιο
σύντομο και ταπεινό γραπτό
τί ανοησία! θα μου πείτε και δίκαιο θα έχετε
και γω το ίδιο σκέφτομαι
σπίτι όταν ξανά γυρίζω και στη σημείωση
πέφτει το μάτι μου πάνω στο ημερολόγιο
όμως από την άλλη κάθε Πρωτοχρονιά
ψάχνω αυτές τις σελίδες, τις γραμμένες
ανάμεσα στις 365 περσινές
και στην άκρη χρονολογικά
ταξινομημένες τις φυλώ
αφού προηγουμένως μία μία τις κοιτάξω
και πίσω στο χρόνο ταξιδέψω
τα ταξίδια τα συγκεκριμένα, τις εντυπώσεις,
τις εμπειρίες, τις παρέες, τις γνωριμίες αναθυμούμενος
και αναρωτηθώ εάν
και σ' ένα χρόνο από τώρα
το ίδιο θα είμαι σε θέση να το κάνω
να βρίσκομαι δηλαδή εδώ να αλλάξω πάλι ημερολόγιο
και στο προηγούμενο να υπάρχουν κάποιες έστω σημειώσεις

Έχουμε λοιπόν και λέμε για το 2016:
10 Μαρτίου: Φεύγουμε για Άμστερνταμ
2 Μαΐου: Φεύγω για Τρίπολη
19 Μαΐου: Φεύγουμε για Γερμανία
27 Μαΐου: Φεύγω για Ευρυτανία
13 Ιουνίου: Φεύγω για Πράγα
15 Ιουλίου: Φεύγω για Όλυμπο
1 Αυγούστου: Φεύγουμε για Λέσβο
15 Αυγούστου: Φεύγουμε για Λακωνία, Μεσσηνία, Ηλεία, Αρκαδία, Μέθανα
26 Αυγούστου: Φεύγουμε για Μέθανα
3 Οκτωβρίου: Φεύγω για Θεσσαλονίκη
17 Οκτωβρίου: Φεύγω για Θεσσαλονίκη
28 Οκτωβρίου: Φεύγουμε για Αιτωλοακαρνανία - λίμνη Τριχωνίδα
... και τέλος.

Και του χρόνου με υγεία.

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Ματαιότης


Σχέδια μεγαλεπήβολα
κάνω κάθε φορά
που υπό την επήρρεια των παυσίλυπων
μου δίδεται μια κάποια
της ψυχής ανάτασις
το νου μου όπου ψηλώνω
μα ύστερα, όταν παρέλθει η επίδρασις
όλα τα ματαιώνω. 

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Η πρωτοχρονιάτικη ευχή των σε προσπάθεια απεξάρτησης αλκοολικών


Καλή χρονιά, χρυσή χρονιά
όπου στη διάρκεια όλης
μακριά εντελώς να μείνουμε
από της αλκοόλης.