Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

Σβήστε τα φώτα, σβήστε...


Κύρου και Ιωάννου αναργύρων, Ευδοξίας, Θεοδότης, Έτος 2018, Εβδομάδα 5, Ημέρες 31 - 334, Ανατολή 7:31 π.μ., Δύση 5:47 μ.μ., Πανσέληνος

Κλείνω τα σώματα φωτιστικά
ένα - ένα πριν να κοιμηθώ
για να διαπιστώσω σαν επέλθει η συσκότιση
πως είναι λουσμένη η βεράντα
μ' ένα φως ψυχρό και απόκοσμο
και γίνομαι έξαλλος με τους απαίσιους
τους ακαλαίσθητους, αγροίκους, τους απαίδευτους
και αντιπαθείς μου γείτονες
μα το Θεό! με τη σφεντόνα
θα σπάσω τους λαμπτήρες
νέον και ξένον και λεντ και αλογόνου
και δεν ξέρω 'γω τί
εξοικονόμησης ενέργειας τεχνολογίας τελευταίας
πού 'χετε αφήσει αναφτούς
και τους προβολείς δίπλα στις κάμερες
των ασφαλείας ακριβών των συστημάτων
πού εγκαταστήσατε και ενεργοποιούνται με αισθητήρια
και δέχονται αυτόματο έλεγχο και τηλεχειρισμό
όλα θα τα ρημάξω, ο Διάολος να πάρει!
κι ακόμα... πώς;!...
...να διαβάσω τί λέει στο ημερολόγιο;
και αν δεν ξέρω πόσο
είναι  λαμπρό το ολόγιομο
του Γεναριού φεγγάρι;

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Πρώτη μέρα στη δουλειά


Ώρα πρωινή και περπατούσα
λίγα στενά μόλις πιο κάτω απ' το σπίτι
με νυσταγμένο ακόμα το μυαλό
και ήταν και Δευτέρα
πρώτη μέρα της εργάσιμης βδομάδας
ήμουνα δύσθυμος
με όλο σύννεφα, πνεύμα αρνητικό
παρ' όλα αυτά τα οσφρητικά αισθητήρια
υπερνίκησαν τις άμυνες
και πέρασαν το ερέθισμα
που ήρθε από κάπου χαμηλά
με την χαρακτηριστική πολύ
- ζέστη, υγρασία, καθαριότητα -
οσμή της πλύσης
βρε!, σκέφτηκα, λες νά 'χει
κάπου εδώ στη γειτονιά
πλυντήριο κατάστημα για το κοινό
και να μην τό 'χω εντοπίσει τόσα χρόνια;
μπα, είπα μετά, κάποιο ημιυπόγειο
διαμέρισμα θα ήτανε
με το παράθυρο του μπάνιου στο φωταγωγό
και από 'κει στο δρόμο
κάποιας συσκευής ηλεκτρικού πλυντήριου η πόρτα μόλις άνοιξε
κι ολόφρεσκη μου μύρισε η μπουγάδα
ή ίσως νά 'ναι μια που πλένεται
και φτάνουν ως εδώ ζεστές οι μυρωδιές
από το αφροντούς ή το σαπούνι
αυτόματα επέλεξα αυτή τη δεύτερη εκδοχή
καταλαβαίνοντας ταυτόχρονα
πως αν είχε αυτό συμβεί
το απόγευμα που επέστρεφα
κομμάτι κουρασμένος μεν
αλλά σαφώς πιο ζωηρός και ξύπνιος
με την προοπτική του ελεύθερου
του χρόνου του προσωπικού
ευφρόσυνος και χαλαρός
καθόλου απίθανο δε θά 'τανε
με προφυλάξεις βέβαια περισσές
και με απαράμιλλη διακριτικότητα
βάζοντας μπρος και κάποια κόλπα, κάποια καμουφλάζ
που όσο να το κάνεις
τόσων ετών η πείρα έχει διδάξει
να πλησιάσω και να προσπαθήσω για να Δω!
και ούτε κανείς μπορεί να πει
πως δε θα είχε το εγχείρημα έκβαση θετική
είχε συμβεί - και όχι μια φορά - στο παρελθόν εξάλλου
μα τώρα ως είχανε τα πράγματα
προσπέρασα και έφυγα
άσε είπα, μη σε βρούνε τίποτα μπελάδες

Ωστόσο σ΄όλη τη διαδρομή την επακολουθείσασα
στο νου μου δεν είχα άλλο
απ' την εικόνα τη φασματική
μίας γυμνής κυρίας τυλιγμένης σαπουνάδες.

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Χοντρομπαλού


Με βάση το τραγούδι "Περιμπανού" - 1983, του Μάνου Χατζηδάκη (1925 - 1994), ερμηνεία Δήμητρας Γαλάνη, σε στίχους Νίκου Γκάτσου (1911 - 1992), παράφραση στίχων Χ.Δ.Τ.

Χοντρομπαλού τη λέγαν τα παιδιά Χοντρομπαλού
και ήταν εκατόν σαράντα κιλά
στις σάρκες της ετύλιγε κάθε πλάσμα του Θεού
κι είχε μία πελώρια καρδιά

Τα βράδια όμως την έπιανε παράπονο
κι έκλαιγε ώρα πολλή σιγανά
αχ! σε τί κόσμο σκληρό και άπονο
πελαγωμένα τόσα ορφανά

Χοντρομπαλού την έλεγα κι εγώ Χοντρομπαλού
κι ας μη με είχε ακούσει κανείς
τώρα είναι λαμπρό άστρο στο βυθό του ουρανού
που με την ψυχή μόνο θα δεις

Τα βράδια όμως την πιάνει το παράπονο
και κλαίει ως να ξημερώσει πικρά
αχ! σε τί σκληρό κόσμο και άπονο
πελαγωμένα πόσα ορφανά.


Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Μην κλαις


Μην κλαις, μην κλαις
μόνη όπως στέκεσαι
στην κακοφωτισμένη είσοδο
της πολυκατοικίας
σπαράζει μου η καρδιά
έτσι ως σε βλέπω με το χαρτομάνδηλο
τα μάτια να σφογγίζεις
θα είσαι εκτιμώ περίπου εξηνταδύο ετών
αχ! καημενούλα μου
μόνη στον κόσμο έχεις;
σ΄έχουν απομακρύνει τα παιδιά
και σε παραμελούν
σαν ξένα τα εγγόνια;
κι ο σύζυγος που πια δε σ' αγαπά...
και τις ημέρες τούτες πού 'ναι γιορτινές
ξεχείλισε η λύπη - δεν αντέχεις
μην κλαις σου λέω, θέλω
να σε πάρω αγκαλιά
και να σου εξηγήσω πως
υπάρχει σίγουρα για σένα
κάπου ένα ζεστό καρδιάς κομμάτι

Φύγε ανώμαλε!
απαίσιε μακριά, θα βάλω τις φωνές
χρονιάρες μέρες πανάθεμα την τύχη μου
α! πόσο κόβει, πώς τσούζει τόσο
τί πολύ που με ενοχλεί
από ώρα κάτι μού ΄χει μπει
μέσα στο μάτι.

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Πάει η παλιά προμετωπίδα


Σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα αρκετών μηνών υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους κιόλας περί του τί θα βρούνε παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση, ελπίζοντας συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει . Έρχεται άλλωστε από τον Κάλχα της Αργεντινής, το μάγο βιβλιοθηκάριο και των βιβλίων εραστή που οι Θεοί κάνοντας τα ανήκουστα αστεία τους, τον τύφλωσαν στο μεγαλύτερο του βίου του το χρόνο, αυτόν που πίστευε πως ο παράδεισος είναι μια βιβλιοθήκη μα πρόλαβε ωστόσο ο ανυπέρβλητος, κόσμους υπέροχους να κτίσει με ποιήματα και διηγήματα και πλήθος μέγα κομψοτεχνικά  δοκίμια και κριτικές, ορμητικούς λέξεων ποταμούς και κύματα  σαγήνης και ... όνειδος επιτέλους στην Ακαδημία των Σουηδών.  
Καλή ανάγνωση λοιπόν...
......
Του καθενός μας το λοιπόν ατάλαντου τεμπέλη
που έχει γίνει ποιητής γιατί δεν ξέρει μπάλλα
ποιήματα ας διαβάσομεν που ο κόσμος δεν τα θέλει
μα τα διαβάζει ο φτωχός κι αυτά μαζί με τ' άλλα
...
Και βέβαια ας ανταλλάξομεν λίγες φιλοφρονήσεις
λίγα χειροκροτήματα, λίγες γαλαντομίες
να μη φανεί πως του ενός ο άλλος τας ποιήσεις
φρονεί πως είν' κακόπλαστες, ακούσιες βλακείες
......

από το τραγούδι "Συνθέται και Τραγουδισταί", του 1984, σε στίχους και μουσική Βασίλη Νικολαΐδη, παραλλαγή δύο στροφών Χ.Δ.Τ.

......

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018

Και του χρόνου... ένα χρόνο μετά

Αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι, το ιστολόγιο σας εύχεται αίσιο το νέο έτος, 2018. Όπως γράφαμε και πριν ένα χρόνο ακριβώς, την ίδια μέρα, στις 3 Ιανουαρίου 2017, πάλι το πρωί της πρωτοχρονιάς ασκήσαμε το μικρό τελετουργικό, αλλάζοντας τις σελίδες του επιτραπέζιου ημερολογίου με καινούριες, επιλέγοντας από τις παλιές τις αναφορές εκκινήσεων για διάφορες κατευθύνσεις ταξιδιών και μεταβάσεων, διαπιστώνοντας στο τέλος ότι τη χρονιά που πέρασε περιλαμβάνονταν - όπως θα δείτε και πιο κάτω - ορισμένοι προορισμοί κάπως... απροσδόκητοι. Κατόπιν τούτου, η περυσινή  - όλως ειλικρινής και ουσιαστική - καταληκτική ευχή, που άλλωστε και φέτος θα επαναληφθεί, αποκτά μια οπωσδήποτε "άλλη", "επιπλέον" σημασία...

Έχουμε λοιπόν και λέμε για το 2017:
10 Φεβρουαρίου: φεύγω για Κρήτη
23 Φεβρουαρίου: φεύγουμε για Γερμανία
29 Μαρτίου: πάω για χειρουργείο
19 Ιουνίου: φεύγω για Γερμανία
12 Ιουλίου: πάω για χημειοθεραπεία
24 Ιουλίου: φεύγουμε για Μέθανα
9 Αυγούστου: πάω για χημειοθεραπεία
19 Αυγούστου: φεύγω για Μέθανα
6 Σεπτεμβρίου: πάω για χημειοθεραπεία
16 Σεπτεμβρίου: φεύγω για Σύρο
29 Σεπτεμβρίου: φεύγουμε για το χωριό
4 Οκτωβρίου: πάω για χημειοθεραπεία
1 Νοεμβρίου: πάω για χημειοθεραπεία
29 Νοεμβρίου: πάω για χημειοθεραπεία
23 Δεκεμβρίου: αναπαύθηκε η θεία, φεύγουμε για το χωριό
27 Δεκεμβρίου: πάω για χημειοθεραπεία
... και τέλος.

Υ.Γ. Εξάλλου δε μπορέσαμε παρά να θυμηθούμε την προ επτά ετών δημοσίευση στο ιστολόγιο που είχε γραφτεί έξη περαιτέρω χρόνια ενωρίτερα (το σύνολον περίπου δεκατρία)... Πού να το φανταστούμε τότε καλοί αναγνώστες; Παρ' όλα αυτά, και πάλι ευχόμεθα εκ βάθους σε όλους: καλή δύναμη και καλή καρδιά καθώς και λίγη (όση χρειάζεται) τύχη!

Και του χρόνου με υγεία.