Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Ο Τειρεσίας του Μπουένος Άιρες



Άκου υποψήφιε αυτόχειρα
και σκέψου καλά πριν προχωρήσεις
σ' αυτήν την πράξη που σκοπεύεις
και την πιστεύεις λύτρωση
άκου τα λόγια του σοφού
του αόμματου του γέροντα
που ψιθυρίζει στηριγμένος
στο παλιό μπαστούνι του
κι είναι πιστεύω... - το αισθάνομαι!
ολόσωστα αυτά που λέει πως λένε:
"Η πόρτα της αυτοκτονίας
είναι ανοιχτή μα οι θεολόγοι
επιμένουν πως στο απώτατο σκοτάδι
του άλλου βασιλείου
θα είμαι εκεί, περιμένοντάς με".

Η φράση του "τυφλού σοφού μάντη", από το ποίημα "Ο φρουρός" εκ της συλλογής "Το χρυσάφι των τίγρεων", του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899 - 1986), σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, όπως περιέχεται στη συλλογή του οίκου Ελληνικά Γράμματα σε β' έκδοση, Αθήνα 2006

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Το τελεφτέο ποίημα


......
Το τελεφτέο ποίημα, σε λίγους μόνο στίχους, συμπύκνωνε τα στοιχεία της τέχνης του όλης, (εξώλης και προώλης).
......
Σκέφτηκε να μαζέψει όσο (ελάχιστο) κουράγιο μπορούσε να βρει και να γράψει κάτι τελευταίο, έστω κάτι μικρό, λίγες γραμμές μιας ιστορίας, λίγους στίχους, ένα ποίημα...
......
Ο επικεφαλής και μεγαλύτερος σε ηλικία γιατρός, στεκόταν ένα βήμα μπρος από τους υπόλοιπους που τον περιστοίχιζαν. Μίλησε στον κλινήρη ασθενή με λίγα λόγια και σοβαρή αλλά γλυκιά φωνή. Όταν βεβαιώθηκε πως εκείνος προσέλαβε και κατανόησε τη ζοφερή αλήθεια, άπλωσε το χέρι του με την παλάμη ανοιχτή, προτεταμένη και έκλεισε μέσα της με προσοχή, όχι πολύ σφιχτά, το αποστεωμένο, γεμάτο μελανιές, τρυπήματα από βελόνες και σπασμένα αγγεία χέρι. Μετά στράφηκε και βγήκε από το δωμάτιο με την ομάδα του να τον ακολουθεί κατά πόδας.
Η πόρτα έκλεισε. Έμεινε μόνος. Για δέκα περίπου λεπτά. Ύστερα η πόρτα άνοιξε και μπήκε η προϊσταμένη νοσηλεύτρια, επίσης η μεγαλύτερη σε ηλικία και παλαιότερη της νοσηλευτικής υπηρεσίας. Του μίλησε ήρεμα, ζεστά και ειλικρινά. Του χάιδεψε το κεφάλι, εκεί που πριν μήνες φύτρωναν δάσος σγουρά μαλλιά. Του αφαίρεσε με προσοχή τους ορούς και τοποθέτησε βαμβάκι και μετά οινόπνευμα και μετά αυτοκόλλητο επίδεσμο (χα! λες κι είχε πλέον νόημα τόση επιμέλεια) ασκώντας με ευσυνειδησία και ευαισθησία τα καθήκοντα της.  Πριν βγάλει την τελευταία παροχή του εξήγησε ότι είχε πάρει έγκριση για χορήγηση ενός εξαιρετικά ισχυρού αναλγητικού, ναρκωτικού στην ουσία και αν ήθελε θα μπορούσε να... Της ένευσε "όχι".
Τον ρώτησε αν επιθυμούσε κάτι άλλο. Συγκεντρώνοντας με κόπο τις λιγοστές δυνάμεις του, ζήτησε ένα στυλό κι ένα χαρτί. Έβγαλε από τη μπροστινή τσέπη της στολής της ένα από τα πολλά στυλό, διαφορετικών χρωμάτων που είχε εκεί (αλήθεια - γιατί το κάνουν αυτό οι νοσοκόμες;), αναρωτήθηκε - και του το είπε - αν τον εξυπηρετούσε μία σελίδα, λευκή από την πίσω πλευρά, ενός μπλοκ φαρμακευτικού συνταγολογίου που είχε μαζί της. Της έδειξε  "ναι, μια χαρά", τα άφησε δίπλα, στο κομοδίνο, κι έφυγε αθόρυβα πάνω στα ανατομικά της τσόκαρα, αφού προηγουμένως του χάιδεψε το κεφάλι μια ακόμα - τελευταία - φορά.
Ένα τέταρτο μετά πήγε έξω απ' την πόρτα, κοίταξε απ' το τζάμι. Ακίνητος με κλειστά μάτια... Ίσως τον πήρε ο ύπνος. Το χαρτί και το στυλό απείραχτα. Μισή ώρα μετά κοίταξε πάλι. Μισή ώρα πιο μετά το ίδιο. Σχεδόν. Ένα χέρι είχε βγει έξω απ' τα σεντόνια και κάπως κρεμόταν στο πλάι. Πόσες φορές το είχε ζήσει στην πάνω από τριών δεκαετιών επαγγελματική ζωή της... Και πάντα, πάντα οι παλμοί της αυξάνονταν κατακόρυφα. Άνοιξε την πόρτα, πλησίασε, έκανε τη ρουτίνα. Φώναξε τη βοηθό και της είπε με υγρά μάτια να ειδοποιήσει τον εφημερεύοντα γιατρό, να κάνει την πιστοποίηση και να υπογράψει τα έντυπα για να συνεχίσουν με τα περαιτέρω.
Ελάχιστα είδη ρουχισμού στη ντουλάπα κι ένα φθηνό, παλιό σακβουαγιάζ. Τα προσωπικά έγγραφα και κάποια, λίγα μετρητά τα είχαν στο γραφείο μια και ο ασθενής δεν είχε συνοδούς ή συγγενείς. Πήρε το στυλό από το κομοδίνο, έκανε να πετάξει το χαρτί, τη σελίδα του συνταγολογίου στο καλάθι των αχρήστων μα συνειδητοποίησε πως τώρα ήταν διπλωμένο ενώ τις προηγούμενες φορές ανοιχτό, όπως του το είχε δώσει. Το άνοιξε και διάβασε μέσα:

                            Το τελεφτέο ποίημα

                            Το τελεφτέο ποίημα
                            δε γράφτηκε ποντέ
                            και όσα πριν είχαν γραφτεί
                            ήταν για τον μπιντέ.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Οι δίνοντες, μακάριοι


Ό,τι ζητούσαν έδινε
χωρίς να το σκεφθεί
δια βίου γενναιόδωρος
αλτρουϊστής, ιππότης
πριν καν το πρώτο ράπισμα
τους τά 'δωσε όλα ευθύς
σύντροφους, σχέδια, την οργάνωση...
αναρωτιούνται όσοι γλυτώσανε
ποιά άρα η διαφορά
τί δότης, τί προδότης;

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Κοστούμι

                                                        Τρίπολη 10/2/'018
                                                        Γεια σου θεία

Δεν είμαι υπέρ της γνώμης
όσων που λεν περιφρονητικά
"κοστούμια και αηδίες!"
υπάρχουν κάποιες περιστάσεις
όπου χρειάζονται κι αυτά
αλλά όμως... να!:
κείνο το επίσημο
που έχω ράψει σκούρο
το έχω βάλει αναλογίζομαι
λίγο μονάχα σε χαρές
και πιο πολύ σε πένθη και κηδείες.

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

Θύμιος στο ικρίωμα


Θύμιος: χαρακτήρας ορεσίβιου, βοσκοτσέλιγκα, επαρχιώτη που υποδυόταν ο Κώστας Χατζηχρήστος (1921 - 2001) σε κινηματογραφικές ταινίες και έργα θεάτρου. Δύσκολα βέβαια μπορεί να φαντασθεί κανείς το συμπαθή Θύμιο που ενσάρκωνε με το τερατώδες υποκριτικό του ταλέντο ο έλληνας ηθοποιός σε ρόλο στυγνού εκτελεστή δήμιου παρά το πλησίον ηχητικά των λέξεων που απετέλεσε και την έμπνευση (ω! Θεέ μου) γι αυτό το στιχανοσιούργημα.

Εδώ είναι τόπος μαρτυρίου
εδώ σημείον δίκης
εδώ χάσκει η άβυσσος
και εκκινεί η μάβρη ατραπός

εδώ ιερουργεί ο αδυσώπητος
ο παγωμένος χάλυβας
ο κοφτερός ευχέτης
ο πέλεκυς του Θύμιου
"έχω κάνει και δήμιος, αμ πώς;".
  

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018

Εύκολα δίπολα


(δηλαδή διλήμματα όπου η επιλογή γίνεται ευκόλως άνευ δισταγμού, ουδέ επί δευτερολέπτου και είναι πάντοτε η δευτέρα)

κρύο - ζέστη
χειμώνας - καλοκαίρι
κιθαρίστας - ντράμμερ
Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός
Μπητλς - Ρόλλινγκ Στόουνς
ξανθές - μελαχρινές
κρασί - μπύρα
βρυκόλακας - λυκάνθρωπος
κρέας - ψάρι
οθόνη - χαρτί
τσιγάρο - πίπα
τσάι - καφές
στήθη - λαγόνες
βόντκα - ουίσκυ
άσπρο - μάβρο
ξύδι - λεμόνι
ισπανικά - ιταλικά
ηλεκτρική - ακουστική
Καρέζη - Βουγιουκλάκη
Θεσσαλονίκη - Αθήνα
Μαραντόνα - Πελέ
Καζαντζίδης - Μπιθικώτσης
κουραμπιέδες - μελομακάρονα
... - ...

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Στον τελεφτέο όροφο του ψηλού κτιρίου


Όσο κι αν φας
όσο κι αν πιείς
όσα και αν ψωνίσεις
το εντός σου χάος και κενό
ποτέ δε θα γεμίσεις

μα υπάρχει λύση οριστική
απόφαση μίας στιγμής
αυτή αν ακολουθήσεις
όλα, γεμάτα κι αδειανά
δια παντός θα σβήσεις.

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Αλλαγή συνηθειών (βράδι στον περιφερειακό)


Λίγα μέτρα, λίγα σκαλιά για την ακρίβεια
πιο κάτω απ' το σημείο
που σταματώ προσωρινά το τρέξιμο
να κάνω ένα από τα ενδιάμεσα
σετ γρήγορα πουσάπς

βλέπω τα φώτα της εισόδου
- το μπαρ ήταν σα σπίτι μας -
τόσα βράδια, τί ξενύχτια
πόση μπύρα, πόσο ουΐσκυ
πόση βόντκα, πόσα σναπς;

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Μπόμπα


Η διασημότητα σου διάρκεσε
λίγα μονάχα χρόνια
όλο στα πρωτοσέλιδα
και στα δελτία ειδήσεων κεντρικά
μετά στις παραμέσα τις σελίδες
σε δεύτερα κανάλια
κι έπειτα τίποτα

τώρα, στο βαγόνι του ηλεκτρικού του σιδηρόδρομου
ένας ακόμα επιβάτης συνηθισμένος
τελείως πια ασπρισμένος
εμφανώς γερασμένος
το αριστερό το χέρι όλο μέσα στο μπουφάν
λες και αναζητά τη ζέστα
ή αναπαύεται εκεί
μα άσχημα είναι κουτσουρεμένο
και το 'να μάτι παγωμένο
την κίνηση του άλλου δεν ακολουθεί
από τότε ολότελα χαμένο

σύντροφε έχω την εντύπωση
ότι πάρεξ εμού
κανείς δω μέσα δε σ' αναγνωρίζει
και ας υπήρξες διάσημος
θεωρητικός αναρχικός
μα και της ένοπλης της πάλης
οπαδός φανατικός

εν τέλει δεν ήσουν κι εσύ παρ' ένας
περαστικός κομήτης
αλήθεια, πώς έγινε το βράδυ εκείνο
στα χέρια σου και έσκασε
ο δυναμίτης;


Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018

Κλωντίν


Τραγούδι ("Claudine") του Stanley Brinks από το δίσκο "New Cologne" - 2011, στίχοι εδώ  και εκτέλεση εδώ, απόδοση στίχων Χ.Δ.Τ.

Πού ήσουν τρεις με τέσσερις;
πού ήσουνα Κλωντίν;
δεν ξέρω πού 'μουν στις τέσσερις
δεν ξέρω και πιο πριν

κύριε διοικητά μου, ξέρεις δύσκολα
πέρα έβγαλα τη νύχτα αυτήν
και γι άλλους ήταν δύσκολη
και τους ξέρεις καλά Κλωντίν

καινούρια είμαι στην πόλη αυτήν
και σελίδα στο μητρώο -λέω- θά 'χω λευκήν
ξένη είσαι στην πόλη αυτήν
μα να ο φάκελλος σου Κλωντίν.

παντρεύτηκες μια στο Άρκανσας
και στο Μέην παντρεύτηκες δυο
παντρεύτηκα στο Άρκανσας;
όνειρο νόμιζα πως είδα κακό

άσε τον άλλον ανάσα να πάρει
να βοηθήσω θέλω, ήσουν μόνο δεκαεπτά
ανάσα να πάρω, να βοηθήσω θέλω
Κλωντίν είσαι τόσο γλυκειά

του Φρανσουά Λαγκλάντ μύριζε η ανάσα
και γύριζε έτσι δίχως σκοπό
όταν διάβασα πως σκοτώθηκε
γύρεψα άλλο ένα ποτό

έλα μαζί μου να φύγουμε
μες στα πολλά τα στοιχεία θα χαθούν
έλα να φύγουμε και ποτέ
Κλωντίν δε θα μας βρουν

άσε με να πιω ένα ακόμα ποτό
ένα όμορφο ν' ακούσω σκοπό
Κλωντίν κι εγώ μαζί σου θα πιω
κι αξίζεις τον πιο ωραίο σκοπό

πού ήσουν τρεις με τέσσερις;
πού ήσουνα Κλωντίν;
δεν ξέρω πού 'μουν στις τέσσερις
δεν ξέρω και πιο πριν.