Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Οι πατριώτες


Ε, πατριώτη, τί κάνεις
και πώς τα περνάς;
εκεί στα επέκεινα
εξοβελισμένος τώρα αιώνες
στις μαύρες σελίδες της ιστορίας
και στη συλλογική των ανθρώπων τη μνήμη
ως βδέλυγμα, ο άνανδρος, απαίσιος προδότης
ίσως να είχες τους λόγους σου
δε σε κρίνω – μονάχα απορώ
και με την ευκαιρία της κοινής μας καταγωγής
να σε ρωτήσω παίρνω το θάρρος
πώς μπόρεσες αλήθεια να το κάνεις αυτό
εσύ μεγαλωμένος δίπλα στην κοίτη Του
ασφαλώς ως παιδί στους καλαμιώνες Του θά ‘παιζες
του τρανού ποταμού
της πατρίδος μας έμβλημα
του μυθικού, του μεγάλου Ευρώτα
τον ξέρω καλά
απ’ τις πηγές Του έως την εκβολή
και στα περισσότερα τμήματα της διαδρομής Του
κατά την οποία διασχίζει, αρδεύει, ποτίζει, δροσίζει
τα άγια μας χώματα
πώς μπόρεσες να αλλάξεις και να
ποταμό σου κάνεις έναν που λένε Ευφράτη;

Αχ! πατριώτη σε θυμάμαι συχνά
όχι για τις πράξεις σου μα για το
 –με τη σημερινή του σημασία- όνομα σου
γιατί βλέπεις συχνά δυστυχώς
(φαίνεται έτσι είμαι φτιαγμένος
και είναι κρίμα και ύβρις)
μου μοιάζει η ζωή με Εφιάλτη.



Σημ. Ο Εφιάλτης Ευρυδύμου βέβαια, διόλου Λακεδαιμόνιος Σπαρτιάτης δεν ήταν όπως μαρτυρούν κάποιοι θρύλοι (και ταινίες του Χολυγούντ) αλλά Μαλιέας ή Τραχίνιος όπως αναφέρεται σε ιστορικές πηγές – η πρώτη εκδοχή χρησιμοποιείται εδώ «ποιητική αδεία».


Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Ποίημα Για Θαύματα


Ποίημα (A Poem About Miracles ) του Καναδού ποιητή Alden Nowlan (1933-1983), μετάφραση Χ.Δ.Τ. 

Γιατί δε σβήνονται οι δίσκοι
την ώρα που πεθαίνει ο τραγουδιστής;
Εντάξει, ξέρω ότι υπάρχουν εξηγήσεις
αλλά εμένα δε με πείθουν
Και πάλι εκπλήσσομαι
Όταν ακούσω να τραγουδά ο πεθαμένος
Όσο για την ορχήστρα
Θα περίμενα τα όργανα
Ένα ένα να σιωπούν
καθώς οι μουσικοί υποκύπτουν
στον καρκίνο, στις καρδιακές παθήσεις
έτσι ώστε προς το τέλος
να βάζω ένα δίσκο
με τίτλο Λυκόφως των Θεών
και το μόνο που ακούγεται
να είναι οι ήχοι που κάνει ένας άρρωστος γέρος
που γρατζουνάει ένα τρεμάμενο δοξάρι
πάνω κάτω σ’ ένα ξεκούρδιστο βιολί.


Σημ. «Λυκόφως των Θεών» είναι όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ (1813-1883), τέταρτο και τελευταίο μέρος της τετραλογίας «Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν».

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Με αυτό θα ήθελα να φύγω


Ποίημα (This is What I Wanted to Sign Off With ) του Καναδού ποιητή Alden Nowlan (1933-1983), μετάφραση Χ.Δ.Τ


Ξέρεις πώς είμαι
όταν αρρωσταίνω: πιο πολύ
βρίζω παρά κλαίω. Και οι άνθρωποι συχνά
δεν ξέρουνε τι λένε προς το τέλος.
Ή θα μπορούσα και να πεθάνω στον ύπνο μου.

Θα το πώ λοιπόν τώρα. Αυτό είναι.
Μη δίνεις σημασία
που δεν τα καταφέρνω καλά
όταν τα πράγματα σοβαρεύουν. Πες πως
φταίει ο τρόμος και ο πόνος
ή αυτό που σταλάζουν
στις φλέβες μου. Με αυτό
θα ήθελα να φύγω. Σκύψε
κοντά μου, άκου, σ’ αγαπώ.

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Οι Μάσκες της Αγάπης


Ποίημα (The Masks of Love) του Καναδού ποιητή Alden Nowlan (1933-1983), μετάφραση Χ.Δ.Τ. 


Επιστρέφω από ένα περίπατο
Μαζί σου
Και με ρωτούν
Αν βρέχει.

Ούτε που πρόσεξα
Αλλά θα πρέπει να τους δώσω
Τη σωστή απάντηση
Αλλιώς θα με περάσουνε τρελλό.

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Η χαρά


Χαρά που πήρα απόψε, τόση χαρά
σαν είδα που άνοιξες πάλι κι ασφάλεια
αισθάνθηκα και σιγουριά
λίγες μέρες είχες κλείσει όλες κι όλες
στο χωριό για ξεκούραση
Δεκαπενταύγουστος βλέπεις μα τώρα
είσαι πάλι κοντά μας, τι καλά, τι χαρά
τα τσιγαράκια μας, οι μπυρίτσες μας
τα κρουασάν, γάλα σοκολατούχο
καραμελικά, εφημερίδες
και κάθε λογής ψιλολοΐδια
όποια ώρα σχεδόν της ημέρας
τί ωραία που είσαι πάλι μαζί μας
σε καλωσορίζουμε εγκάρδια καλέ μας
της γειτονιάς περιπτερά.

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Του Θεού τα σημάδια


Ο Θεός μου στέλνει σημάδια
ο Θεός μου δείχνει σημάδια
εδώ και χρόνια πολλά
ο Θεός μου δίνει σημάδια
ξέρω τι σκέφτεσαι μα δεν
είναι έτσι σου λέω
νηφάλιος είμαι και δεν
τα έχω χάσει, νομίζω, ακόμα, τελείως και ούτε
έχω «καεί» ολοκληρωτικά από τις καταχρήσεις
ο Θεός μου στέλνει σημάδια
και συμβαίνει αυτό σχεδόν πάντα
τις ώρες τις δύσκολες
που με πλακώνει η κατάθλιψη
σα μολυβένιος τοίχος
και τα σιδερένια της δάχτυλα αμείλικτα
γραπώνουνε μέσα
και στεγνώνει το στόμα
η γλώσσα σα γάτας
λαχανιάζω και χτυπάει
γοργά η καρδιά μου
σαν του τρελλού από τρόμο λαγού
μ’ ένα παράλογο φόβο για όλα
όλα μάβρα τα βλέπω κι ελπίδα καμμιά
καθώς σπεύδω λοιπόν βιαστικός
να αντιμετωπίσω όπως μπορώ
την νέα κατάσταση που προκάλεσε (αυτή τη φορά)
τα συναισθήματα αυτά που η λογική μου λέει
υπερβολικά ότι είναι μα τούτη την ώρα
δεν είναι η λογική το πάνω χέρι πού έχει
κι εντελώς αναπάντεχα
φανερώνονται τα σημάδια
π.χ. με μια τυχαία συνάντηση
μ’ ένα πρόσωπο ξεχασμένο από χρόνια
έναν παλιό συμμαθητή ή συμμαθήτρια ας πούμε
ένα γειτονόπουλο που χρόνια έχει φύγει
κάποιον απ’ το στρατό ή τις σπουδές
μια κοπέλλα από μια παρέα διακοπών σε νησί
και νάσου σου οι εγκάρδιοι χαιρετισμοί
και να οι θερμές αναμνήσεις
και να τα –αν είναι ποτέ δυνατόν-
να τα εγκώμια και οι αναφορές
σε κάποιες μου πράξεις ή λέξεις ή συμπεριφορές
που είχαν καλό κάποιο κάνει
λειτουργήσει ως παράδειγμα
αξέχαστες μείνει… και άλλα
ή κι αν δεν είναι συνάντηση
μπορεί κάτι να δω
μια αφίσσα ας πούμε που αναγγέλει
την έλευση κάποιου αγαπημένου
μουσικού συγκροτήματος για συναυλίες στην πόλη
ή κάποιο γεγονός άλλο αντίστοιχο
ή ένα νέο –όλο ενδιαφέρον-
βιβλίο που κυκλοφόρησε
σε βιβλιοπωλείου βιτρίνα
ή μια σκηνή ιδιαίτερη στο δρόμο που εκτυλίσσεται
και πάντως όλο τέτοια πράματα
γεμάτα θετική καθώς λένε ενέργεια …

Αυτά είναι τα σημάδια
με τα οποία νομίζω επιχειρεί ο Θεός
να μου θυμίζει την παρουσία Του
και οι δυνάμεις του Καλού την ύπαρξη τους
κι εγώ (ο άχρηστος) αντί
να μείνω έκθαμβος και ενεός
μπροστά στο μεγαλείο των σημαινομένων
αντί να γκρεμιστώ στα γόνατα από ευγνωμοσύνη
απλώς στη μνήμη καταγράφω τα σημάδια
που ίσως αργότερα μπορεί να τα ενσωματώσω
σε κάποια αμφίβολης για να μην πω αθλίας
ποιότητας στιχουργήματα
τιτλοφορούμενα πομποδώς
με τίτλους όπως «Του Θεού τα σημάδια»
και τέτοια.

   

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Σκυφτός, αγκομαχώντας ανηφορίζει, για το μικρό του διαμέρισμα να πάει


Ιδέες είχε διάφορες
μεγάλες ιδέες

Παρέες, ιδίως πιο παλιά,
τώρα κατάμονος
στα νειάτα του
είχε πολλές παρέες

Όχι τόσες γυναίκες
μα σίγουρα κάποιες
και μάλιστα ωραίες

Όμως οι επιδόσεις του
ποτέ δεν ήταν σπουδαίες

Κι ας αντιλαμβανόταν αρκετά
για τους πολλούς που απαρατήρητα περνούν
μ' ένα ζευγάρι φορώντας λες
αόρατες κεραίες

Κατάθλιψη και αλκοολισμός
δια βίου τον κατατρύχανε
σαν αδελφές κατάρες σιαμαίες

Καμμιά απήχηση το έργο του
δεν είχε πια στις γενεές τις νέες

Κι ούτε που γράφανε -όπως κάποτε-
πλέον γι αυτόν οι κριτικές
"μια από της εποχής του
τις ρηξικέλευθες φωνές, τις θαρραλέες".