Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Υπέρ ανυπάρκτων, συνθέτων λέξεων, επιθέτων τε άμα και ουσιαστικών


Ανερηθήλαστοι, προικοθηρμάρτυρες
ποντικοδύνατοι, συνοφραζόμενοι
κορακοδύσαντες & μαστοπίνοντες
δεινοτρεχάμενοι, αλλοασπαίροντες
κηρομοιάσαντες, γαμπογλιστρήσαντες
δεινοπερίεργοι, καφεκατάκαθοι
αναρχοπίθηκοι, ασυντοανίκανοι
πορνοσύλλητοι, ανωμαλώριμοι
κρυοσυντυχάμενοι, αποσταξύντροφοι
ζωοκλεφτοάδικοι, βεντετοθύματα
μουσικατάδικοι, αδικοένοχοι
πσεφτοειδώλιοι & γιογκαδάσκαλοι
ερμινοέμποροι, στυλοσυλλέκτες
γαστραλαντόμοι, γκουρμεμπινέδες
αχορταγάμητοι, αυνανιστήμονες
ειπωυπόδουλοι, υποκριτόσκυλα
μαρμαπερίεργοι, φιλοσοφίδαροι
κρινοκρινόμενοι, αρτιοσκίουροι
καπνοεξαρτώμενοι, αλκοολόδουλοι
παχυσαρκόφιλοι, μελλοθανάσιμοι
ιδιωματώνυμοι, πονολαχτάριοι
αρμεγοζήλωτοι, ενδοψηφίσαντες,
κορομυλόρδοι, φασουλοπρίγκηπες
δυστροποκρόταλοι, ακοντιστάλτες
ενδοαντίστοιχοι, βρωμοβιότοποι
εκουσιοάμαχοι, τρωγλοκατάσκοποι
σταθμαρχοέμποροι, ευννοιοκάτοχοι
περνωκυρμάριοι, μικροκαράβιοι
εντοσκουπόξυλοι, αλησμοσύντροφοι
σαρανταπόρευτοι, θολαπολαύσαντες
κερατοσύλλογοι, σονοφαζθόρυβοι
αιδοιομπαρμπέρηδες, ενστικτομέρμηγκες
αισθητοδάσκαλοι, νανοπρωκτόσκλαβοι
πριαπομέντορες, γαμεπιβήτορες
αστικοβίσσωνες, δρυοκολαπτόχανοι
διαβολάγγελοι, μαρτυριερόσυλοι
κουνιστοκίναιδοι, πλακομουνόφιλοι
ψαλμαλληλούιοι, οιστροφειλέτες
χελωνοζούμιοι, ερμομπερμπάντες
βυθοβεζύρηδες, μουσακοφόροι
πεσιμογέλαστοι, εξισοστάτες
ινδοφακίρηδες & βοτκαλήπτες
ασταμαλλάκηδες & κραμπαλείοι
μαστιγοάρεστοι, αισχροσεβάσμιοι
ψειροτεράστιοι, εννοιοκλάστες
ανθοηγούμενοι, καστροπερλίτες
περιπλοκάδηλοι, εθιμοβόροι
ιησουλήσταρχοι, ιστοκαθάριοι
υπερλαμπρόστητοι, γλουτοσημάρχοντες
πειραμοσίγουροι, αρτοκλασσάτοι
δυστυχοσάλιαγκες, ξυνοστρυμόνες
εγκλειστοφύλακες, σουσαμοβούρδουλες
ελπιδοφάνταστοι, βορβοροθέτες
αρμαναμάρτητοι, γλειστοκουμπάροι
δεινοκατάστικτοι, γυποσπουργίτες
εντομοσύλλαβοι, εντωμετάξινοι
χνουδοπαμπόνηροι, παραλαβίδρες
στοχοαπότυχοι, κενογεμάτοι
ανικανέντρομοι, καπετανμούτσοι
αμηχανόληπτοι, κερδοευγενείς
μερεντοπλέοντες, σκοτοφαρσέρ
υλικομέντορες, αρνιπερθέτες
αστακοδύναμοι, ορινιθολάβοι
ενδοσκοπόνηροι, εφιαλτοστρόφοι
τσιμεντορήτορες, μπουγαδονίφτες
κυπαρυσάμιλλοι, ταφοπλακώλοι
χειρογραφύσκοντες, ασθμαινοτσίροι
πολυελεήμονες, παλαιοευρεθέντες
τελοπροσδίδοντες, ψυχοκρυμμένοι
ποιηταπαίσιοι, αξιαλήτες.

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Παναγία η Ποδηγέτρια


(από την Τεχνοπήδεια, τη δικτυακή εγκυκλοπαίδεια των Καλών Τεχνών)


Απαγορευμένος ζωγραφικός πίνακας του βλάσφημου-αιρετικού εικαστικού καλλιτέχνη Γιε Σουσκρίστο που προκάλεσε πολλαπλές διώξεις, μηνύσεις, έως και πρόταση για αφορισμό και ανάθεμα, απειλές παντός είδους και δημόσιες, ακόμα και βίαιες, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ο πίνακας αναπαριστά την Παναγία εν είδει BDSM αφέντρας dominatrix, με ανασηκωμένο το μανδύα ως τη μέση, τολμηρό εσώρουχο και ζαρτιέρες, ψηλοτάκουνο παπούτσι στο ένα πόδι και με το γυμνό άλλο να ποδοπατά νεαρό καλόγερο που φαίνεται να το απολαμβάνει, όπως μαρτυρά μία τεράστια στύση που φουσκώνει το ράσο του όπως και μία έκφραση απερίγραπτης λαγνείας που αποτυπώνεται στο πρόσωπο του καθώς γλύφει με μανία και απόλαυση την πατούσα και τα δάχτυλα της Παναγίας που τον πατάει.  

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Paint it black again Sam


Ώρες ώρες με σκεπάζει
μια θάλασσα μάβρη
που μέσα της πνίγει
κάθε σκοπό
και τη συνέχεια κάνει
να φαίνεται μάταιη
αβέβαιη, αδύνατη
μια αγωνία αφόρητη
και το βίο αβίωτο
έναν ασήκωτο
και τεράστιο σταβρό.


Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

28/6 για 26/7


Ευχετήριο προκαταρκτικό, προληπτικά, προεόρτια γραμμένο, από 28/6 για 26/7/’014, χρόνια πολλά – καλά Β.

Στη μικρή της καλυβή
πτωχική που είναι
όχι ακριβή
έξωθεν της θύρας
στέκει η καλλίπυγος
ευρύμαστος Βιβή
σκέπτεται τι να κάμει
να έβγει ή να εμβεί
και α! πώς θά ΄θελε
η καλή Βιβή
την ώρα αυτή του δειλινού
κάτι το ωραίον
νά ‘χε να ιδεί
μια ταινία, μια σειρά
μα δεν έχει Δίκτυο
δεν έχει ούτε ΤιΒί
κι έτσι πιάνει να άδει
και να κελαηδεί
με μια φωνή αηδόνι
μελωδικό πουλί
αγάλλεται η φύση
κι ευφραίνεται πολύ
και πέφτει το βραδάκι
και το φεγγάρι βγαίνει
φωτίζει την αυλή
κι όλα γλυκαίνουν τόσο
που η αίσθησις αυτή
κυριαρχεί κι απλώνεται
και θα κρατήσει φαίνεται
ως νά ‘ρθει η αυγή.




Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Η ζωή είναι σουβλιές


Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) του ποιήματος «Η ζωή είναι σουγιαδιές» της Κατερίνας Γώγου (1940-1993) με ορισμένα ακόμα «δάνεια». Απαγγελία της ποιήτριας με μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, μπορεί κανείς να ακούσει στο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=E3sO5i9XfFg.

Η ζωή μου είναι σουβλιές
στο στήθος, στο στομάχι
και στο κεφάλι, πίσω απ’ τα μάτια
κι ένα κορμί που σαπίζει
καθώς περνούνε τα χρόνια
και μεταφέρεται καθημερινά
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Με αυτοκίνητο, λεωφορείο, ταξί
μαζί με τους υπόλοιπους χιλιάδες νεκροζώντανους
ν’ αλλάζουν με τα χρόνια τα καταστήματα
τα σπίτια, τα γραφεία
οι βίλλες στο Ψυχικό, στη Φιλοθέη
τα δέντρα, τα φυτά στους κήπους
και στη νησίδα στη μέση
δεκαεννέα χρόνια
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Δεκαεννέα χρόνια ίδια διαδρομή
τί διασυρμός είναι αυτός
θυμάσαι; στην αρχή ήσουν υπερήφανος
ακόμα και σου άρεσε
μα γρήγορα άρχισε η κούραση, το άγχος
ο εκνευρισμός για αδικίες και συμπεριφορές
και ο θυμός ακόμα
και μετά βρέθηκε η λύση η υπέρτατη
και για χρόνια και χρόνια μετά
μες στη θολούρα πάνω κάτω κυλούσα
Εξάρχεια – βόρεια προάστια
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Κι ύστερα ο πόνος
ο πόνος και ο τρόμος
τα χρόνια της φρίκης
που πηγαινοερχόταν στην Κηφισίας
και μετά το χειρότερο απ’ όλα
το στέγνωμα, η απάθεια, η νέκρωση
πεθαμένος στην κεντρική λεωφόρο
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Δεκαεννέα χρόνια
κι όλο να λες
πρόσεχε, πρόσεχε ρε
δώσε ένα τέλος όσο είναι καιρός
και άλλαξε την διαδρομή
μην καταλήξεις να περάσουνε είκοσι ακόμα χρόνια
κι εσύ ακόμα εκεί, στην Κηφισίας
γέροντας πια να μωρολογείς
«δεν είχε δρόμο για με, δεν είχε οδό»
και «δεν έχει σημασία το ταξίδι μα ο προορισμός»
και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Γι αυτό σου λέω
(ξεκίνησε να βρέχει
κάνε πιο μέσα
έχουνε τρύπες οι τσίγκοι
θα βραχείς)
γι αυτό σου λέω
φτάνει ρε πια
όχι άλλο πάνω κάτω η Κηφισίας.




Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Δεν θα τα καταφέρουμε

(παραφραστική -πεσιμιστική- μετάφραση Χ.Δ.Τ. για το θρυλικό τραγούδι/ύμνο της Αμερικής "We shall overcome" που μπορεί ενδεικτικά κανείς να ακούσει από τον Bruce the  Boss Springsteen και τους Seeger Sessions band, στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=ErKNkeZVCQw)

Δεν θα τα καταφέρουμε, δεν θα τα καταφέρουμε
Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ

Θα μας ξεχάσει ο Θεός, θα μας ξεχάσει ο Θεός
Παντοτινά θα μας ξεχάσει ο Θεός
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ

Μας περιμένει η συντριβή, μας περιμένει η συντριβή
Μας περιμένει η συντριβή κι η καταστροφή
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Μας περιμένει η συντριβή κι η καταστροφή

Θα πορευτούμε μοναχοί, θα πορευτούμε μοναχοί
Θα πορευτούμε μοναχοί κι έρημοι
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Θα πορευτούμε μοναχοί κι έρημοι

Φοβόμαστε πολύ, φοβόμαστε πολύ
Φοβόμαστε και τρέμουμε πολύ
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Φοβόμαστε και τρέμουμε πολύ

Στο ψέμμα στη σκλαβιά, στο ψέμμα στη σκλαβιά
Στο ψέμμα στη σκλαβιά θα ζούμε παντοτινά
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Στο ψέμμα στη σκλαβιά θα ζούμε παντοτινά

Κι ειρήνη δε θα βρούμε, κι ειρήνη δε θα βρούμε
Κι ειρήνη δε θα βρούμε ποτέ
Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Ειρήνη δε θα βρούμε ποτέ.



Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Πλύτρα Λακωνίας επί σαράντα χρόνια περίπου


Πώς το κάνεις ρε φίλε
το κόλπο αυτό
το εντυπωσιακό και σπουδαίο
μετά από τόσα χρόνια παρών
τώρα μπουχός, πουθενά
από πάντα σχεδόν
σε θυμάμαι εκεί
στο μικρό παραλιακό χωριουδάκι
όπου περνούσαμε όλοι
τα καλοκαίρια μας όλα
το κέντρο του σύμπαντος
ήσουν πιο μεγάλος στην ηλικία
πιο πολύ παρέα έκανες
με τα μεγάλα ξαδέρφια μου
πάντα χαμογελαστός και εγκάρδιος
ευγενής, γλυκομίλητος
ολοφάνερα εύστροφος
με απόψεις και χιούμορ
μια ξεχωριστή παρουσία
μετά τις σπουδές αποφάσισες
εκεί να δουλέψεις, να ζήσεις
ανεπηρρέαστος όμως από
τις κακοδαιμονίες που συχνά κατατρύχουν
τους ανθρώπους στην επαρχία
ώσπου ένα καλοκαίρι ξαφνικά
στο παραθαλλάσιο μεγάλο τραπέζι
ανάμεσα σε ξαδέρφια μου
με γυναίκες, και άντρες και παιδιά και ανήψια
του ενδιαφέροντος όπως πάντα το κέντρο
αλλά παρά τα χαμόγελα
το ζεστό καλωσόρισμα
αυτή η καταβεβλημένη η όψη
- μα στάσου, κάτι είχε πάρει το αυτί μου -
και το πουκάμισο κατακαλόκαιρο
ως το λαιμό κουμπωμένο
και καπέλλο γιατί έτσι βραδιάτικο;
αιτία η χημειοθεραπεία
να καταλάβω δεν άργησα
και την ερχόμενη φορά καθώς ρώτησα
"ρε παιδιά, πού 'ναι ο Φίλιππας;"
αρνητικά βλέμματα εισέπραξα
και μετά; - τί με ρωτάς "και μετά;" σάμπως δεν ξέρεις
μετά δεν υπάρχει πια τίποτα
πέρα από τη μνήμη του καθεμιανού
μετά δεν υπάρχει πια τίποτα
παρά κενό κι απουσία
κενό κι απουσία.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Black is the colour


Μάβρος ο ήλιος το πρωί
μάβρος σου λέω
μάβρος, μάβρος, μάβρος

και κάθε βράδυ φεγγάρι πουθενά
βδομάδες τώρα επίμονα κοιτώ
μα πούντο, πούντο, πούντο;

απελπισία μ΄έχει πιάσει πια
κι ούτε που ξέρω τί
να κάμω, τί να κάμω, τί να κάμω;

πώς; έχεις μια πρόταση;
άντε να την ακούσουμε λοιπόν, να δούμε τί
νομίζεις ότι σκέφτηκες εσύ
που εγώ δεν είχα, α δεν είχα καταφέρει;

ααα! τί είπες βρε κερατά;
ότι έχω φαίνεται ξεχάσει
και συνέχεια φορώ
τα σκούρα τα, τα σκούρα τα, τα σκούρα τα γυαλιά μου;

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Σκέψεις που σε κάνει ο καύσωνας να κάνεις

Λεπτά, λεπτότατα τεμάχια μεβράνης
από κάθε είδους υλικό φτιαγμένα
με ψιλά στελέχη μεταξύ τους ενωμένα
επίσης από κάθε είδους υλικό
κι απάνω ζωγραφισμένα, κεντημένα
διακοσμήσεις, παραστάσεις, διάφορα
κι ένα νευρώδες, όλο στυλ και χάρι
κίνημα του καρπού και να!
ένα φουρφούρισμα, ένα φύσημα
και η πνοή δροσιάς τόσο ανακουφιστική
ευεργετική, βάλσαμο που είναι
ένα σύνθετο, πολύπλευρο -λέω εγώ- έργο τέχνης
την ώρα της συλλήψεως
έμπνευσιν σπουδαίαν είχε ο καλλιτέχνης
χαμένος στα βάθη των αιώνων
και στις εκτάσεις αχανείς
της Αίγυπτου, της Κίνας, της Ινδίας
πιστεύω αξίζει επαίνους, διακρίσεις και μετάλλια
που βρήκε τη βεντάλια.

Σημ. Θάλαμος 336, Α' παθολογική κλινική, Γ.Ν.Α. Αλέξάνδρα, Αθήνα, 8/7/'014

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Η καλαμένια καλύβα

Ένα από τα -φανταστικά- μου καταφύγια
είναι μια καλαμένια καλύβα
στην άμμο μιας καλοκαιρινής θαλάσσης χτισμένη
καλάμια γύρω οι τοίχοι
καλάμια και η οροφή
από τα ανοίγματα μπαίνει
φλύδες ο ήλιος
δεσμίδες το φως
και ο αέρας ελεύθερος
πάτωμα δεν έχει
στην άμμο είναι μπηγμένα τα καλάμια
μια κουρελού στο άνοιγμα για πόρτα
δυο σκαμνιά, ένας πάγκος
κι ένα τραπέζι χαμηλό
απάνω κεριά για το βράδι
ένα τασάκι κι ένα τσίγκινο κύπελλο
και στην άκρη ένα ντιβάνι
όπου ξαπλώνω την ώρα αυτή του απομεσήμερου
(τις ώρες του άγχους, της στεναχώριας, της θλίψης,
της αγωνίας, της απελπισίας, της κούρασης)
κι αφήνομαι γλυκά, ναρκωτικά να νανουρίζομαι
ανακουφιστικά τόσο, λυτρωτικά σχεδόν
από τον ήχο του αέρα
και των κυμάτων τον αχό
που σκάνε στην ακρογιαλιά
κι ύστερα αναδιπλώνονται
αφρίζοντας να! πάλι για να σκάσουν
και παραπίσω στη στεριά
από στα δέντρα τα τζιτζίκια
το βούισμα των πεύκων
και στον καλαμιώνα το σφύριγμα
των χλωρών ανοιχτοπράσινων
ριζωμένων στη γη
μητεράδων και πατέρων και αδερφών
κι όλης της οικογένειας
αυτών που συνιστούν
το ταπεινό κατάλυμα μου
και πόσο ευγνώμων που είμαι
για όλα αυτά τα ταπεινά
μα και ανυπέρβλητα.

Λόφος Λυκαβηττού και νοσοκομείο Γ.Ν.Α Αλεξάνδρα, χώρος αναμονής Μ.Ε.Θ., Αθήνα, 7 Ιουλίου '014