Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2022

Ο στιχουργός μητέρα

Ακόμα και τις στιγμές

της πιο σκληρής αυτοκριτικής

δε βαστάει η καρδιά του σε τέτοια πράξη

άφατης σκληρότητας για να προβεί

γράφει συνέχεια, δημοσιεύει

τίποτα δεν πετάει και μονολογεί

"πώς να σας κάψω, πώς να σας θάψω

παιδάκια μου, στιχάκια μου;". 


Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2022

Δεν ήρθε το τέλος

Ακουγόταν πολύ δυνατά

το μοναχικό αλλ' επίμονο

τζιτζίκι στο δέντρο του πάρκου

και σ' έκανε να θέλεις

και συ να φωνάξεις, να κραυγάσεις

αυτό που ξέρεις ότι είναι

φόβος, ευχή, μάταιη ελπίδα

και τον τελευταίο καιρό σε πλακώνει

πως δηλαδή εικοσιεννιά του Σεπτέμβρη και να!

το καλοκαίρι δεν τελειώνει, Δεν Τελειώνει!


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2022

Σκέψεις περί ενός από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα

Ίσως ισχύει αυτό που λεν

συγκριτικά πως ότι δηλαδή

από την άννοια

είν' καλύτερη η ανία


μα άραγε το ίδιο

μπορεί κανείς να πει

που απ' την άγνοια

προτιμότερη η λαγνεία;


Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2022

Ο Διακριθείς

Μ' ενθουσιάζουν οι διακρίσεις των Ελλήνων αθλητών

και φαντάζουμαι πως ήμουν ένας εξ' αυτών

ν΄ανεβαίνω επί του βάθρου στο κορφαίο το σκαλί

το εθνόσημο να λάμπει λες, απάνου στη στολή

να μου επιδίδουν άνθη και συγχαρητήρια

να ακούγουνται παιάνες κι όμορφα εμβατήρια

το χρυσομετάλλιο να μου βάζουν στο λαιμό

άξιος όντως πράγματι είμαι για τον κάθε παινεμό

ν' ανακρούουν εν τω σταδίω Ύμνο μας τον Εθνικό

κ΄η Σημαία να υψούται εις τον κεντρικό ιστό

περήφανος συγκίνησις εμφορεί τα πλήθη

άμιλα, ευαγωνίζεσθαι, ευγενή τα ήθη

στην Πατρίδα αναμένουν μ' έκδηλη την προσμονή

η αγάπη του κοινού στ' αεροδρόμιο θα φανεί

θα συρρεύσουν φίλαθλοι, άνθρωποι απλοί

οι Αρχές της Πολιτείας, συγγενείς, φίλοι καλοί

και θα προσκληθώ βεβαίως στου Προέδρου τα γραφεία

ποιά θα με πρωτοτιμήσει θα παλεύει επαρχία

θα ανεγείρουν προτομή μου, στην πλατεία, στο χωριό

στο Στρατό θα με διορίσουν ως Ανθυπολοχαγό

τόση δόξα δίκαια μου είναι διότι πρόσφερα πολλά

με στερήσεις και με κόπους έφτασα τόσο ψηλά.


Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2022

Πώς λέγεται αυτή η... ;

Πες μου πώς γίνεται αυτό

πως ότι δηλαδή ενώ έχω περάσει προ πολλού

βαθιά, για τα καλά, σ' αυτό που λένε μέση ηλικία

έχω συνέχεια, καθημερινά

σκέψεις, όνειρα, οράματα, φαντασιώματα

λάγνα, επαίσχυντα, αμαρτωλά και φαύλα

 

Θέλω να πάω σε κάποιον

προς τα τούτα ειδικό

να με διαγνώσει, θέλω να ξέρω

να μου ονοματίσει πώς λέγεται επιστημονικά

αυτή η διαρκής μου έξαρση, η αναστάτωση, η εμμονή

αυτή η αδιάκοπη...


Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2022

Στα Λιμανάκια

Διασχίζοντας το κατηφορικό μονοπάτι

στο ανώμαλο έδαφος

ανάμεσα στους θάμνους και τ' αγριόχορτα

διέκρινε κανείς σε τακτά διαστήματα

τα στίγματα κόκκινης μπογιάς

τυπικός τρόπος σήμανσης καθ΄ότι ευδιάκριτος

ωστόσο υπήρχε μια ιδιαιτερότητα

αφού δεν επρόκειτο για κάποια ορεινή διαδρομή

μια και οδηγούσε στη θάλασσα

και συγκεκριμένα μια βραχώδη ακτή

μη ορατή απ' την παραλιακή λεωφόρο ψηλά

εξ΄ου και επρόκειτο παραδοσιακά για "παραλία γυμνιστών"

ανθρώπων που προτιμούσαν να παίρνουν το μπάνιο τους

νοιώθοντας τη συγκεκριμένου τύπου ελευθερία

όμως όχι μόνο αυτό

ακόμα κι ο αδαής, ο ανυποψίαστος

αυτός που ίσως πήγαινε εκεί για πρώτη φορά

αντιλαμβανόταν αμέσως

απ' τις πολλές άδειες, πεταμένες, συσκευασίες προφυλακτικών τριγύρω

πως το μέρος τούτο μετατρεπόταν

μπορεί όταν έπεφτε το φως

σε μία κόλαση ή ίσως μια όαση αμαρτωλής λανείας

και πράγματι, αν έμενε ο λουόμενος εκεί

κοντά στη δύση του ηλίου

άρχιζε να βλέπει να εκτυλίσσονται γύρω

ερωτικές σκηνές έντονου πάθους

απροκάλυπτες συνευρέσεις και συμπλέγματα κορμιών

χωρίς καμμιά αιδώ και σε θέα κοινή

έτσι, με κάποιαν ταραχή

ενδεχομένως  και κάποιαν διέγερση

στην πορεία της επιστροφής

το κόκκινο χρώμα - οδηγός

έμοιαζε πάρα πολύ ταιριαστό.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2022

Η προέλευση

Το μενού του Ορχομενού

ο ορειβάτης της Υπάτης

η ακαμάτα απ' την Καλαμάτα

η βαρώνη απ' την Κορώνη

το χαλίκι απ' την Υλίκη

η οβίδα από την Ανδραβίδα

το πιστόλι απ' το Αργοστόλι

τα σανίδι απ' το Κρανίδι

το παιδάκι απ' την Ιθάκη

το κοπέλι απ' το Καστέλι

το κορίτσι απ' το Διαβολίτσι

το αγόρι απ' το Ζαγόρι

το παλικάρι απ' το Φανάρι

ο άνδρας της Μάνδρας

ο καρχαρίας της Ικαρίας

ο προικοθήρας της Θήρας

ο στοχαστής της Αργαλαστής

ο πρωτοπόρος από το Άγιο Όρος

ο βλάκας της Πλάκας

η χελώνα του Μαραθώνα

ο γδάρτης της Σπάρτης

ο ολυμπιονίκης της Θεσσαλονίκης

ο λοχίας της Αμφιλοχίας

η σουρλουλού από την Εφταλού

το κυκλάμινο απ' το Συκάμινο

η μπαλαρίνα απ΄τη Σαμαρίνα

το κομοδίνο απ' το Βελεστίνο

η αγελάδα απ' την Αμαλιάδα

ο γόης της Οινόης

η σκάφη απ' την Ανάφη

η ανθοστήλη απ' την Καρδαμύλη

το χαλί από το Αϊβαλί

η λιχούδα από τη Σούδα

το βοσκόπουλο από το Μαρκόπουλο

η βουβάλα απ΄ τη Σουβάλα

...συνεχιζεται...


Παρασκευή 5 Αυγούστου 2022

Σκάει ο τζίτζικας

Είχαμε κανονίσει από καιρό

το Σαββατοκύριακο αυτό να πάμε στο βουνό

πάνω από το χωριό του παλιού και καλού φίλου

για να μαζέψουμε τσάι και ρίγανη

προέκυψε ότι θα ήταν μέρες καύσωνα

μα δε μπορείς να προβλέψεις ούτε ν' αλλάξεις τον καιρό

άλλες ημερομηνίες διαθέσιμες δεν υπήρχαν

κ' έτσι δεν αναβάλλαμε

φύγαμε απόγευμα Σαββάτου

φθάσαμε περίπου δύο ώρες μετά

ανοίξαμε το σπίτι, τακτοποιηθήκαμε

και μεταβήκαμε σε παρακείμενο χωριό

όπου πήραμε ένα ωραίο δείπνο στη γραφική πλατεία

με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής παρακαλώ

στα πλαίσια πολιτιστικών εκδηλώσεων τοπικού συλλόγου

όλα καλά!

γυρίσαμε, ξαπλώσαμε, σηκωθήκαμε με το πρώτο φως

και αναχωρήσαμε λίγο μετά

το αυτοκίνητο έτρεχε με ταχύτητα στον ίσιο δρόμο της πεδιάδας

και παρά το ότι ήταν ολάνοιχτα τα παράθυρα

νοιώθαμε ίχνη μόνο δροσιάς

λίγο πριν το σημείο αφετηρίας της πεζοπορικής διαδρομής

είδαμε τον ήλιο να ανατέλει κόκκινος

και να υψώνεται πάνω απ' τις γραμμές των λόφων

σταθμεύσαμε, αποβιβαστήκαμε, ετοιμαστήκαμε

γεμίσαμε τα παγούρια με κρύο νερό από την πηγή

και πήραμε τον ανήφορο περπατώντας

αργότερα, μετά τα χίλια μέτρα υψόμετρο

μες απ' τ' ανοίγματα των ψηλών δέντρων του δάσους

είδαμε πάλι τον ήλιο να έχει σηκωθεί για τα καλά

αλλά μέσα σε μια αχλύ, σε μια θολούρα

σημάδι ολοφάνερο της ζέστης που θα επικρατούσε

σκέφτηκα: "σήμερα, κάτω στον κάμπο θά 'ναι φρίκη"

και αμέσως μετά, σαν για να επιβεβαιώσει τη σκέψη μου

ήρθε στ' αυτιά μου ο γνώριμος ήχος

νομίζω στ' αλήθεια ήταν η πρώτη φορά

που άγουγα σε έλατο τζιτζίκι.


Σημ. Ευχαριστούμε το φίλο του ιστολογίου (και φίλο γενικώς, παλιό και καλό) Κ.Τ., οικοδεσπότη στο σπίτι στο χωριό, κουμπάρο και συνοδοιπόρο σε τόσες δεκάδες πορείες στα βουνά, για τον τίτλο του στιχουργήματος αυτού, που τον έδωσε χωρίς να το ξέρει (ή μήπως, με κάποιο  τρόπο, ήξερε τελικά;), το οποίο είχα "εμπνευσθεί" τις αμέσως προηγούμενες στιγμές της κοινής μας ανάβασης, με βάση τα παραπάνω περιγραφόμενα. Παρνασσός, 24 Ιουλίου '022. 


Πέμπτη 4 Αυγούστου 2022

Η επένδυση

Πάει καιρός πολύς από τότε πού 'χε έρθει η ειδοποίηση

λόγω πληρότητας υπήρχαν δύο μόνο εναλλακτικές δυνατότητες

αγορά ή ελεύθερη παραχώρηση

αποφάσισα να κάνω την επένδυση

δεν ήταν και δυσθεώρητο ποσόν

αποδείχθηκε ότι καλώς έκανα

κάποιο διάστημα αργότερα

η μάνα πήγε και συνάντησε εκεί τον πατέρα

σαρανταπέντε χρόνια μετά

αν οι περιστάσεις ευνοήσουν

κι αυτοί που έχω παρακαλέσει

μπορέσουν να μου κάνουν τη χάρη

εκεί θα πάω κι εγώ όταν έρθει η ώρα

κ' η οικογένεια θα ενωθεί τελικά, πάλι ξανά

δεν έχω κάποιο έγγραφο

που πιστοποιεί την ιδιοκτησία

όμως φαντάζομαι ότι είμαι

καταχωρημένος στα αρμόδια μητρώα

καθώς λαμβάνω σε ετήσια βάση

ενημέρωση για την καταβολή

ενός μικρού αντιτίμου σχετικά

με υπηρεσίες καθαριότητας και συντήρησης

πράγμα που κάνω με συνέπεια

και φυλώ τις αποδείξεις στο αρχείο

κι αυτό είναι το μόνο που διαθέτω πειστήριο

για την κατοχή μνήματος στου χωριού

το δημοτικό κοιμητήριο.

 

Τρίτη 2 Αυγούστου 2022

Ερωτήματα στο μουσείο

Τί με κοιτάζεις Απόλλωνα

(Ερμή, Δία, Ηρακλή, Ποσειδώνα...)

με τ' άδεια σου μάτια

ψυχή δεν έχει το από μάρμαρο σώμα σου

ή μήπως έχει και θρηνείς

ότι λείπει το χέρι σου

που ποιός ξέρει που βρίσκεται

θαμμένα κομμάτια;


Κυριακή 31 Ιουλίου 2022

Εσύ από πού 'σαι;

Δεν είναι κάποια παρέκκλιση, κάποια εμμονή

μια βλάβη του εγκεφάλου

μια εμπλοκή της έκφρασης, της γλώσσας...

Η αιτία, η αφετηρία είν' απλώς

η υπερβολική αγάπη προς την ιδιαίτερη πατρίδα

που εδώ που τα λέμε και ποιόν δε διακρίνει

μ' εμένα που σας μιλώ πρώτον απ' όλους

όχι μόνο για τους λόγους τους προφανείς

αλλ' επειδή τυχαίνει να κατάγομαι

από τον αντικειμενικά ομορφότερο τον τόπο τούτης εδώ της χώρας

αυτός εν πάσει περιπτώσει είν' ο λόγος

της σκοπίμου παραφθοράς των επωνύμων ονομάτων

προσαρμοσμένων αναλόγως κατά περίπτωσιν

πες δηλαδή ας πούμε ότι πως λέγεται ένας Χατζηγιαννίδης

ε, ένας τον λέει Χατζηγιαννόπουλο

άλλος τόνε λέει Χατζηγιαννόγλου

ο άλλος Χατζηγιαννέλη τον φωνάζει

ο παράλλος Χατζηγιαννάτο τον αποκαλεί

κι ακόμα Χατζηγιαννάκη

έως και Χατζηγιαννέα

Από τη μια όλους τους καταννοώ

για τη ματαιόδοξη τους στάση

που φαίνεται ικανοποιεί το αίσθημα

που λέγαμε το συγκεκριμένο

Από την άλλη δεν ξέρω αν πρέπει να τους οικτίρω ή να τους συμπονώ

εννοώ για την πλάνη στην οποία έχουν περιπέσει

καλά, δεν το καταλαβαίνουν;

Χατζηγιαννάκο τον λεν τον άνθρωπο!


Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

Το κομμάτι

Είμαι ένα κομμάτι ανάμεσα σε κομμάτια

ένα θραύσμα στα συντρίμμια

ένα πετραδάκι στην ξερολιθιά

ένα βότσαλο στην πλατιά παραλία

μια στροφή στο μακρύ ανηφορικό μονοπάτι

μια βελόνα του πεύκου του τρανού

ένα χωρίο στην εκτενή βιβλιογραφία της μελέτης

και μια από τις πάμπολλες υποσημειώσεις

ένας στίχος του έπους

ένα λέπι ενός ψαριού

ένα ψάρι ενός κοπαδιού

ένα βήμα του μαραθωνοδρόμου

μια αναλαμπή του φάρου

ένα απ' τα χιλόμετρα του μεγάλης απόστασης ταξιδιού

ένα σπυρί στο σακκί με το στάρι

ένα από τα ποτήρια νερό που σε μια μέρα το καφενείο σερβίρει

μια ανάσα ενός ύπνου μιας βραδιάς

μια απ' τις σελίδες στα σημειωματάρια μιας ζωής

ένα πλακάκι της κεντρικής μεγάλης πλατείας

ένας σταλακτίτης του ογκώδους σπηλαίου

ένα απ' τα σκόρπια οστά στους αρχαίους τάφους που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι

ένας από τους μαθητές που πέρασαν απ' το ιστορικό σχολείο που ακόμα λειτουργεί

μια σταγόνα της βροχής που πέφτει απ' το πρωί

ένα κεραμίδι στη στέγη

ένας χτύπος του τυμπάνου στο ροκ φεστιβάλ

και μια δοξαριά της βιόλας στο κοντσέρτο

ένας από τους νεκρούς του μαζικού βομβαρδισμού

μια από τις εργάσιμες ώρες αυτού που πήρε τη σύνταξη

ένα από τα σήματα της καμπάνας του χωριού που τοποθέτησε

ο παππούς όταν ήταν πρόεδρος της κοινότητας

ένας από τους πελάτες της ηλικιωμένης εταίρας

μια από τις μητέρες που έδωσαν ζωή και συνεχίζεται η ζωή

ένα παιδί που ήρθε μαζί με τόσα άλλα στον κόσμο και

υπάρχει ακόμα σ΄αυτόν έχοντας πια μεγαλώσε μέχρι να...


είμαι...

είμαστε...


Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

Η δύσκολη

Διαβάζω τελευταία την εκτενή ποιητική συλλογή

συγκεντρωτική έκδοση, Β' τόμος (πόσοι να υπάρχουν άραγε;)

είναι κάποια κομμάτια που μ' αρέσουν

λίγα όμως, είν' η αλήθεια, και σποραδικά

τα υπόλοιπα, η πλειοψηφία, όχι και τόσο ομολογώ

δεν καταφέρνω να μπω μέσα στο ποίημα

ή εκείνο μέσα μου να εισχωρήσει

χορεύουν οι λέξεις μπρος στα μάτια μου, απάνω στη σελίδα

μα τα λόγια δε μου μιλούν, δε με μαυλίζουν

δεν κεντρίζουν τις αισθήσεις, δε σημαίνουν, δε δονούν

ίσως να είν' δικό μου βέβαια φταίξιμο

μα απ' την άλλη σκέφτομαι

αφού όπως φαίνεται μπορεί ο δημιουργός, αυτά να τα πετύχει

μήπως θα έπρεπε να έχει επιλέξει, πάει να πει να απορρίψει;

χα! και τί είμαι 'γω που κάτι τέτοιο για να πω

ποιός αποκηρύττει τα παιδιά του;

ποιός ξεριζώνει τα σπλάχνα του;

...

Δύσκολη Τέχνη, δύσκολη.


Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Επιτυχία με τον σκουπιδοτενεκέ

Μετά το δείπνο προσφέρθηκα να κάνω τα πιάτα (ε, να κάνω κάτι κι εγώ). Πριν το πλύσιμο είπα να πετάξω όσα υπολείμματα υπήρχαν μέσα τους: σάλτσες, αποφάγια, κουκούτσια, κόκαλα κ.λ.π. Πήρα ένα και πήγα ως τον σκουπιδοτενεκέ, στην άκρη της κουζίνας, δίπλα στην μπαλκονόπορτα. Πάτησα το ποδόπληκτρο, υψώθηκε το καπάκι και κρατώντας το πιάτο πλάγια έπρωξα με το πηρούνι τα όποια περιεχόμενα. Κι ενώ η πτώση είχε ξεκινήσει, διαπίστωσα - έντρομος - πως το πόδι μου είχε χαλαρώσει, δεν πατούσε όσο έπρεπε, το καπάκι έκλεινε και θα έπεφτε επάνω του ό,τι προοριζόταν για το εσωτερικό. Αντιδρώντας αστραπιαία και βίαια, πάτησα πάλι με δύναμη. Αλλά δεν πρόλαβα... Αυτά που, τελικά όντως, είχαν προσγειωθεί πάνω στο καπάκι: σάλτσες, αποφάγια, κουκούτσια, κόκαλα κ.λ.π. εκσφενδονίστηκαν με δύναμη, σκορπίστηκαν γύρω παντού και κόλλησαν στα πλακάκια, στους τοίχους, στα ντουλάπια, στο τζάμι της μπαλκονόπορτας, στην κουρτίνα...

"Όχι ρε γαμώ το κέρατο μου!..."... δε μπόρεσα να συγκρατήσω την αυθόρμητη, μεγαλόφωνη, οργισμένη μου αντίδραση.

"Τί έπαθες αγάπη μου;", ακούστηκε η φωνή απ' την τραπεζαρία.

"Εμ... όχι, τίποτα, παραλίγο να μου γλιστρήσει, να μου πέσει το πιάτο, αλλά το πρόλαβα...".

"Αχ! πρόσεξε καλέ μου, ξέρεις πόσο αγαπάω το σερβίτσιο της μαμάς που μας χάρισε στο γάμο, ήτανε προίκα της απ' τη γιαγιά. Και έχεις προσέξει ασφαλώς πόσο ταιριάζει το μοτίβο της διακόσμησης με τις καινούριες μας κουρτίνες που μου πήρε μήνες για να βρω. Δεν έχει άλλο τέτοιο ύφασμα, έκλεισε το εργοστάσιο, τα τελευταία μέτρα πήρα...".


Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022

Ο Αλμυρόπευκος

Φύεται λίγα μόλις μέτρα από το κύμα

υψώνεται επιβλητικός

όχι βέβαια τόσο φρέσκος, πράσινος και θαλερός

όσον ο ξάδελφος του, του βουνού

μα πάντως στέκει εκεί αγέρωχος

και το γεγονός ότι τόσα χρόνια το πράττει αυτό, σε τέτοιες συνθήκες

του δίνει σίγουρα κάποια αξία ιδιαίτερη, σπουδαία και σοβαρή

πέραν τούτου, προσφέρει την πυκνή σκιά του στους λουόμενους

και το παχύ στρώμα τις πεσμένες βελόνες του

να αναπαύονται μετά το θαλάσσιο λουτρό

καθώς και τα χονδρά κλαδιά του

όπου κρεμούν τις αιώρες και τα άλλα τους εξαρτήματα

Δόξα λοιπόν στον Αλμυρόπευκο!


Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

Νόμπελ 1920

Ξεκίνησα να διαβάζω όταν απέκτησα τη δυνατότητα να μπορώ και έκτοτε δεν έχω σταματήσει

διαβάζω ως διαφυγή, καταφυγή, για να περνώ την ώρα μου

για να καταπολεμώ την ανία ή και τη θλίψη

για να ξεχνιέμαι, μα πάνω απ' όλα

διαβάζω για την απόλαυση της ανάγνωσης, διαβάζω γιατί μ' αρέσει

διαβάζω στο κρεββάτι (μια στοίβα βιβλία πάντα δίπλα)

διαβάζω στο σπίτι, στα μέσα μεταφοράς (ένα - δυο βιβλία, πάντα στο σακκίδιο)

στα ταξίδια και στις διακοπές παίρνω μπόλικα βιβλία μην τυχόν και μου τελειώσουν

διαβάζω στις αίθουσες αναμονής, στο αεροδρόμιο, σε ιατρεία, νοσοκομεία

σε καφενεία, σε πάρκα, πλατείες, στην παραλία, λίγο-πολύ παντού

 

Σχεδόν αποκλειστικά λογοτεχνία (μυθιστορήματα και διηγήματα)

μα και κάποια περιοδικά ή βιβλία για τη λογοτεχνία ή τοπική λαογραφία - ιστορία

επίσης κάποια ταξιδιωτικά και πολλή ποίηση

 

Δεν είμαι από τους ταχύτερους ή μεγαλύτερους αναγνώστες

πάντως είμαι σταθερός στα περίπου 30 έως 50 βιβλία το χρόνο

 

Σαφώς, ως αναγνώστης - βιβλιόφιλος, έχω βιβλιοθήκη και αγοράζω βιβλία

ή ζητώ να μου δωρίσουν αν με ρωτήσουν τί επιθυμώ

και έχω μεγάλο πλήθος αδιάβαστων αλλά συνεχίζω να προσθέτω καινούρια

ενώ είναι αβέβαιο αν θα προλάβω να τα διαβάσω πριν...

Ποτέ δε με πρόδωσαν τα βιβλία και το διάβασμα

ακόμα και τις (τρεις νομίζω) φορές που πίστεψα ότι αυτό είχε συμβεί

διαψεύστηκα ακριβώς την επόμενη στιγμή

στην επόμενη σελίδα όπου μηχανικά γύρισα το βιβλίο

για να διαβάσω ένα εκπληκτικό απόσπασμα που με έκανε

από τη μία να ντραπώ και να νοιώσω ένοχος για την άδικη σκέψη που είχα κάνει

μα απ' την άλλη μου έδωσε μεγάλη χαρά που ξαναβρήκα την πίστη μου

την οποία είχα, ευτυχώς πολύ προσωρινά, χάσει

 

Για κάποιο λόγο δεν ακολούθησα τη γνωστή συμβουλή - οδηγία

να διαβάσω πρώτα την κλασσική λογοτεχνία, τους Μεγάλους

έτσι, όταν ετεροχρονισμένα και σαφώς πολύ όψιμα

τυχαίνει να διάβάσω ένα από τα θεωρούμενα σπουδαία βιβλία - αριστουργήματα

εντυπωσιάζομαι και αναρωτιέμαι γιατί δεν το είχα κάνει νωρίτερα και τί έχανα τόσο καιρό

χωρίς οι αναρωτήσεις αυτές να μειώνουν καθόλου την ικανοποίηση που μου έδωσε

η ανάγνωση του κάθε, δικαίως, διάσημου έργου

 

Οι ασφαλέστερες παραινέσεις για συγγραφείς και βιβλία

για μένα είναι εκείνες που προέρχονται από άλλους, αγαπημένους μου συγγραφείς

ποτέ δεν πέφτουν έξω, αφού μ' αρέσουν εκείνοι και το έργο τους

πάντα μ' αρέσουν και οι προτάσεις τους

 

Ένα τέτοιο βιβλίο λοιπόν, για το οποίο δήλωνε την μεγάλη  του εκίμηση

και την επιρροή που είχε δεχθεί από το δημιουργό

ένας από τους πιο αγαπημένους μου από όλους

κι ενώ το είχα χρόνια αγοράσει, παρέμενε στο ράφι...

 

Πριν λίγο καιρό το ξεκίνησα κι αμέσως εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα, το υπέρoχο στυλ

την πρωτοπορία, αν αναλογιστείς πότε γράφτηκε

την ολοφάνερη επίδραση που είχε στους μεταγενέστερους

την ώθηση - στροφή - τάση που έδωσε και διαμόρφωσε

στην παγκόσμια λογοτεχνία (δεν είναι και λίγο)

με άλλα λόγια, απ' τις πρώτες σελίδες κατάλαβα

πως ήταν ένα "από τα βιβλία εκείνα":

Κνουτ Χάμσουν - "Η Πείνα".


Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

Το κουμπί

Προχθές είδα ένα παράξενο όνειρο

για να το θυμάμαι σημαίνει ότι πρέπει

να το είδα προς το τέλος του ύπνου, πριν ξυπνήσω

(διότι αυτά συγκρατούμε, έτσι δε λένε;)

περνούσα, λέει, το χέρι μου ανάμεσα στα μαλλιά μου

και -έκπληκτος- βρήκα πως σ' ένα σημείο

στο δέρμα της κεφαλής μου ήταν ραμμένο ένα κουμπί!

τί δουλειά έχει τούτο το κουμπί εδώ πέρα; αναρωτήθηκα

μα πότε έγινε αυτό; και τί τέχνη πρέπει να είχε αυτός που τό 'ραψε

ώστε δεν κατάλαβα τίποτα; (άκου τώρα αναρώτηση)

καθώς και: τί ανοίγει μα και -κυρίως- τί κλείνει με αυτό το κουμπί;


Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί

και μετά τις πρώτες αυθόρμητες, μισοσκοιμισμένες ακόμα

σκέψεις και εικόνες περί -ως συνήθως- σεξουαλικά και τα τοιαύτα

(οι άνδρες είν' όλοι γουρούνια, έτσι δε λένε;)

θυμήθηκα το παράξενο όνειρο και

όχι χωρίς κάποια αγωνία ομολογώ

έτσι όπως ήμουν ακόμη ξαπλωμένος

κατηύθυνα το χέρι μου προς το κεφάλι

το πέρασα μέσα απ' τα μαλλιά μου

για να διαπιστώσω πως ότι...


Πέμπτη 23 Ιουνίου 2022

Σκέψεις για την Κόκα Κόλα

Η Κόκα Κόλα πιστεύω πως έχει

προ πολλού καιρού ξεφύγει

από τα στενά πλαίσια του απλού προϊόντος

και αναλήφθηκε στις σφαίρες

της Θεωρίας, της Αρχής, της Ιδέας, της Αξίας

βάσει των οποίων κινείται, αναπτύσσεται, προχωρά και εξελίσσεται

η Τέχνη, η Ιστορία, ο Πολιτισμός, η Ανθρωπότητα

 

Η σταθερή, τακτική, συνεπής και συνεχής κατανάλωση της

ο επιλεγόμενος κοκακολισμός

ουδόλως αποτελεί εξάρτηση, επιζήμια κι επικίνδυνη

το πολύ μεγάλο παγκοσμίως πλήθος των οπαδών της, οι κοκακολικοί

στους οποίους ευθαρσώς δηλώνω πως έχω την τιμή

να συγκαταλέγω τον εαυτόν μου, είναι (είμαστε)

 άνθρωποι που αγαπούμε τις υλικές

μα και -κυρίως- τις πνευματικές απολαύσεις που αποτελούν

παρηγορία, ελπίδα και στήριγμα

για τη διεκπεραίωση της συχνά αφόρητης καθημερινότητας

 

Αν αναγνώστη πιθανώς με ψέξεις, με κατηγορήσεις

πως πλέκω εγκώμια, πως εξυμνώ

με αυτήν τη μικρή μου παρόλα

ανταποδίδω την πρόκληση

ευθέως ρωτώντας σε να μου πεις

αν μπορείς και αν ξέρεις κάτι άλλο εσύ

μοναδικό έστω που να...

"πάει με όλα"; 

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2022

Η Δωροθέα λέει...

Κι εκει που γύρω επικρατεί

- έτσι αισθάνεσαι τουλάχιστον, έτσι νομίζεις -

μια ησυχία, μια γαλήνη, μια ηρεμία

και τάχα μυρίζει σα φρεσκοβρεμένη η γης

το χλωρό γρασίδι, τα πεύκα και τ' αγριολούλουδα

και από κάπου πιο μακριά

το αεράκι φέρνει τη θαλασσινή αρμύρα

κάτι γίνεται ξαφνικά (πάντα κάτι γίνεται ξαφνικά)

κι όλα διαλύονται, επανέρχεται και κυριαρχεί

ο θόρυβος, η φασαρία, η ένταση, ο ορυμαγδός και η χλαπαταγή

το ξέρεις ήδη καθώς πρώτα λες και φτάνει στη μύτη σου η μυρωδιά

απ' τη φωτιά, τη στάχτη, το μπαρούτι

και με στα χείλη ένα χαμόγελο πικρό

λες ψιθυριστά εις εαυτόν

(τα λόγια αλλουνού χρησιμοποιείς

μα τό' χες πει τόσο καλά καλή μου Ντόροθυ*)

"Τί φρέσκια Κόλαση είναι πάλι τούτη;".


*Dorothy Parker (1893-1967), "What fresh Hell is this?"


Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022

Η αναπόληση

Όχι πως δεν καταλαβαίνω
ή πως περίμενα κάτι διαφορετικό
έτσι κι αλλιώς τελειώνει ο Μάιος
σε λίγες μέρες μπαίνει -κι επίσημα- το καλοκαίρι
τόσους μήνες κράτησε αυτή η ποικιλία
μα να... τώρα στο τέλος, είχανε γίνει μέλια, τόσο ήτανε γλυκά
δύο τεμάχια καταναλώνω σταθερά κάθε πρωί
το προηγούμενο διάστημα ήταν στ΄αλήθεια
μια τέρψη, μια απόλαυση, μια ευωχία

Τώρα όμως αλλάξανε τα πράγματα αναγκαστικά
δεν είναι έτσι με τα νέα της καινούριας εσοδείας...
βλέπεις είχα κιόλας από παιδί
θέμα με τις όξινες, ακόμα και τις υπόξινες τις γεύσεις
μου προκαλούνε δυσάρεστες συσφίξεις και συσπάσεις του στομάχου
μια άπωση, μια δυσφορία, μια δυσανεξία
μα λύση δεν υπάρχει εναλλακτική
παρά να περιμένω να ζαχαρώσουνε κι αυτά

Ως τότε απλώς θ΄αναπολώ και θα μου τρέχουνε τα σάλια
που έστιβα κάθε πρωί τα δυο μου ζουμερά τα πορτοκάλια. 

Παρασκευή 27 Μαΐου 2022

Ανάμεσα στη χλόη και τις πρασινάδες

Βραδάκι πια κ' είχε σκοτεινιάσει από νωρίς, Χειμώνας βλέπεις

είπα παρ' όλα αυτά να μην παραλείψω την άσκηση

ήτανε και γλυκός ο καιρός, σαν πιο πολύ της Άνοιξης

βγήκα απ' το σπίτι κι άρχισα να επιδίδομαι

σ' αυτό το μάλλον κωμικά αργό μου τρέξιμο

που μοιάζει με περπάτημα σχεδόν

σε κυκλική πορεία, οι κανονικοί δρομείς

με προσπερνούνε δυο και τρεις φορές

αλλ' είν το μόνο που μπορώ κάνω

και κατευθύνθηκα μες απ' της πόλης τα στενά

αφού διέσχισα και τη μεγάλη λεωφόρο

προς το κοντινό το πάρκο

εισήλθα από ένα άνοιγμα της περίφραξης

και πήρα ένα μονοπάτι

ανάμεσα στη χλόη και τις πρασινάδες

πού 'χαν φουντώσει και ψηλώσει με τις βροχές

είχε υγρασία αρκετή και συννεφιά

το είδος της ατμόσφαιρας που πνίγει τους ήχους

δε μπορούσα αλλιώς να εξηγήσω

τη σιγαλιά που επικρατούσε

παρ' ότι το πάρκο περιστοιχιζόταν

από πολυσύχναστους δρόμους

και μεγάλες οδικές αρτηρίες

και η ώρα ήταν ακόμα υψηλής κυκλοφορίας


Ξάφνου, μέσα σ' αυτήν την ησυχία

κάπου μέσα απ' τα κλαδιά των μεγάλων πεύκων

ακούστηκε ένα αόρατο πουλί μες στο σκοτάδι

παράξενο κελάηδισμα, μια μόνο συλλαβή, μια νότα

και μετά από μια στιγμή, απ' την απέναντι μεριά

κι απ' το μικρό λοφίσκο που βρισκότανε στην άλλη πλευρά του δρόμου

ακούστηκε μια σχεδόν πανομοιότυπη απάντηση

άλλο πουλί της ίδιας ράτσας, ίσως και οικογένειας

κ΄ύστερα πάλι το από δω, μετά ξανά το από κει

μιλούσαν μεταξύ τους, λέγαν τα νέα της ημέρας

δίναν ένα μικρό κοντσέρτο νυκτόβιων πτηνών

με τυχερό ακροατή εμένα

ωραία που ήτανε πολύ...

Καθώς συνέχιζα την πορεία μου

οι ήχοι ξεμακρύνανε

κι εγώ αναλογιζόμουν "για κοίτα βρε παιδί μου

που με τέτοια περιστατικά, ταπεινά κι ασήμαντα

που είν' όμως σα θαύματα μεγάλα

όταν συμβαίνουν το ηθικό σου αναπτερώνεις

βρίσκεις πάλι την πίστη σου και την ψυχή σου σώνεις

λίγο πριν έρθει η νύχτα στην πόλη που τυχαίνει και ακούς

πώς λαλεί ο Γκιώνης.".

Δευτέρα 23 Μαΐου 2022

Εξωτερικές δραστηριότητες

Το απόγευμα, εξουθενωμένος από τον καθημερινό βιοπορισμό

υπό το νέο μοντέλο της κατ΄οίκον εργασίας

σκεφτόταν τί να κάνει το -λίγο- ελεύθερο χρόνο που του απέμενε

μα δεν είχε κουράγιο παρά μόνο

για μερικές ώρες χαύνωσης μπροστά στην οθόνη

προσπάθησε να κατανικήσει την τάση του αυτή

έπρεπε να βγει απ' το σπίτι

για μια δραστηριότητα έξω, αλλού

να' ρθει σε επαφή με ανθρώπους...

 

...και πήγε ως το σούπερ μάρκετ.

Σάββατο 21 Μαΐου 2022

Αυτό που μπορείς να κάνεις

Δεν είναι εύκολο να τον κάνεις να σωπάσει

τον  μικρό, κακό άνθρωπο μέσα σου που όλο φωνάζει

δε λέω πως είναι αδύνατο

πάντως δύσκολο είναι πολύ

αυτό που μπορείς να κάνεις

είναι να τον αγνοείς

τότε, κάθε φορά που το καταφέρνεις αυτό

ο άλλος άνθρωπος μέσα σου, ο καλός, αυτός που συνήθως σιωπά

θα έχει νικήσει

και μαζί του κι εσύ.


Παρασκευή 20 Μαΐου 2022

Φύσα αεράκι

Είναι ασφαλώς πράγματα πολλά, εκνευριστικά

αλλά δεν υπάρχει ίσως χειρότερο από μια πόρτα που τρίζει

καθώς ανοιγοκλείνει απ' τον αέρα

και τα νεύρα τσακίζει.


Τρίτη 29 Μαρτίου 2022

Το πόρισμα

Προσερχόμενος στο διαγνωστικό κέντρο

για μια σειρά προγραμματισμένων εξετάσεων

παρατήρησα πλήθος ανθρώπων

άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας

να εξέρχονται με τους φακέλλους των αποτελεσμάτων ανά χείρας

και λίγα μέτρα από την είσοδο

να κοντοστέκονται ή πρόχειρα να κάθονται στα σκαλιά

ή να περπατούν απομακρυνόμενοι

π.χ. προς το σταθμευμένο αυτοκίνητο

ή να εισέρχονται σ' αυτό

και να ανοίγουν τους φακέλλους

να φυλλομετρούν τα έγγραφα

επιλέγοντας ασφαλώς τη διάγνωση

και μ' έκδηλη αγωνία

να διβάζουν συγκεντρωμένοι, συνοφρυωμένοι, σοβαροί,

το πόρισμα της ακτινογραφίας, των υπερήχων,

των εξετάσεων αίματος, της βιοψίας,

της αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας

του μοριακού τεστ, του μυελογράμματος,

της αγειογραφίας, της στεφανιογραφίας,

της κολονοσκόπησης...


Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022

Άλλη μια εργάσιμη μέρα

Οχτώ και κάτι το πρωί

πηγαίνοντας κόντρα στον ήλιο

που έχει ανατείλει κ' υψώνεται

πάνω απ' τη μεγάλη λεωφόρο

Έξι παρά το απόγευμα

πηγαίνοντας κόντρα στον ήλιο

που χαμηλώνει δύοντας

πάνω απ' τη μεγάλη λεωφόρο.


Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022

Απόκριση σε νουθεσία


Ο γέροντας, σεβάσμιος μοναχός
προσπάθησε να νουθετήσει
το νεαρό, αφρισμένο χούλιγκαν
λέγοντας του χαμηλόφωνα
"παιδί μου, ό,τι κι αν συμβαίνει
προσπάθησε πάντοτε
να επιδεικνύεις Υπομονή"

Κι εκείνος τους έδωσε ουρλιάζοντας
τη στερεότυπη απάντηση
για τη μητέρα του και την άλλη λέξη
που ομοιοκαταληκτεί με την υπομονή.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2022

Πουλόβερ

Ούτε πεζοπορικές μπότες

ούτε ισοθερμικές μπλούζες

μπουφάν φλης ή αντιανεμικό

γυαλιά ηλίου... τίποτα

κάτι παλιές αρβύλες του στρατού

με μάλλινες (και υποθέτω) μανταρισμένες κάλτσες

ένα μπαλωμένο, ξεβαμμένο κυνηγητικό πανταλόνι

με μια δερμάτινη ζώνη σχεδόν κουρέλι

απορούσες που βαστιόταν ακόμα -παλιό πετσί, καλό-

φανέλα χοντρή, τριμμένο πουκάμισο

κι από πάνω ένα ξεχειλωμένο

παράταιρα πολύχρωμο, φανταχτερό πουλόβερ

το πρόσωπο σκαμμένο από τον ήλιο, απ' τ' αγιάζι

τα χέρια άγρια και χοντρά τα δάχτυλα πολύ

μάλλον να κλείσει και τελείως δε γίνεται η παλάμη

η ηλικία ακαθόριστη, μπορεί εβδομήντα

ίσως ογδόντα ή κι ενενήντα ακόμα, ποιός να ξέρει

φρόντιζ' ο κύριος τα δέντρα στο χωραφάκι του

του κούνησα το χέρι και μ' αντιχαιρέτησε

καθώς περνούσα απ' το χωματόδρομο

έχοντας ολοκληρώσει τη μικρή μου βόλτα στο βουνό

σχεδόν ντράπηκα για την ενδυμασία μου

πού 'ταν καθώς στην αρχή τα λέγαμε

είχα και σακίδιο και ορειβατικά μπαστούνια και καπέλο

και όμως βάζω στοίχημα ότι ο άνθρωπος αυτός

σαν πιάσει έστω για ένα τέταρτο

την τσάπα, το ξινάρι για να σκάψει

το τσεκούρι για να πελεκήσει ξύλα

ή κάνει να σκαρφαλώσει στην πλαγιά

τα ζώα να σαλαγήσει...

μας βάζει όλους κάτω.


Κυριακή 20 Μαρτίου 2022

Μεταδημότευση

Πώς χάλας' έτσι ο καιρός

άγριος, γκρίζος, βροχερός

φυσά ένας αέρας

ουρλιάζει σαν το τέρας

εδώ και μια βδομάδα

έχει να βγει λιακάδα

αν κι άλλο έτσι πάει

θα φύγω στη Χαβάη

θα πάω να ζήσω αλλού

δημότης της Χονολουλού.


Δευτέρα 14 Μαρτίου 2022

Όχι ακόμα

Βγήκα νωρίς το πρωί στη βεράντα

με τον καφέ και την πίπα μου

για μια ώρα περισυλλογής και χαλάρωσης

σε χώρο εξωτερικό

επιτέλους αρκετά πια με την κλεισούρα

όλο το χειμώνα μέσα

εδώ και λίγες μέρες

έδειχναν οι μετεωρολογικές συνθήκες σημάδια βελτίωσης

έμπαινε η Άνοιξη

κ' έτσι χθες βράδυ αποφάσισα πως αύριο

σήμερα δηλαδή

θά 'κανα το ξεκίνημα

όμως διαπίστωσα αμέσως

πως είχε πάλι γυρίσει ο καιρός

γκρίζος, συννεφιασμένος, παγερός

αναλογίστηκα εν ριπή διάφορα...

περί συνέπειας, τήρησης υποσχέσεων,

θάρρους, λογικών "carpe diem",

"μια ζωή την έχουμε",

"λίγη απερισκεψία - περιπέτεια δε βλάπτει"...

και τα τοιαύτα

κ' ύστερα χωρίς καθόλου τον εαυτό μου να ψέξω

μπήκα μέσα, έκλεισα τη μπαλκονόπορτα

άνοιξα τη θέρμανση

ρούφηξα μια γουλιά απ' τον καφέ μου

άναψα την πίπα μου και μονολόγησα

"δεν είναι για έξω".


Κυριακή 13 Μαρτίου 2022

Στο "βωμό"

Σε παράδοξη στάση

με ολότελα παράταιρες γωνίες

τα μέλη του σώματος

κατάχαμα, στην άκρη του δρόμου

αίμα χυμένο στην άσφαλτο

και κάποια απ' τα σωθικά σου

στην ίδια κατάσταση

για μέρες και μέρες

όχι, δε θα γίνει εδώ προσκυνητάρι

του θύματος αφιερωμένο μνημείο

ούτ' ασφαλώς κάποιο ηρώο

ήσουν ένα μόνο ακόμα

ανάμεσα σε τόσα πολλά

μικρό, αθώο ζώο. 


Σάββατο 12 Μαρτίου 2022

Το κάλυμμα

Το μεταλλικό ανοξείδωτο κάλυμμα της καπνοδόχου

στριφογυρίζει με το ελαφρύ αεράκι

οι πολλές του πτυχές αντανακλούν το φως του ήλιου

και το στέλνουν στα μάτια μου σαν ασημόχρωμο ψάρι

που αντί να πλέει μέσα στα νερά

αιωρείται πάνω απ' τα κεραμίδια.


Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022

Το παιδάκι

Παιδάκι εσύ

που περνάς στο δρόμο

κάτω από το μπαλκόνι μου

κρατώντας απ' το χέρι

τη μητέρα, τη θεία, τη γιαγιά σου

και ρωτάς με την τραγουδιστή

σα μελωδικού πτηνού γλυκιά φωνούλα σου

απορίες για τα πάντα

κι όλο εκφράζεις έκπληξη και θαυμασμό

για τη γατούλα, για το λουλούδι

για το μεγάλο δέντρο, για το ωραίο σπίτι

κι αυτή απαντά κουρασμένη

εκνευρισμένη, ανυπόμονη

με μια φωνή που μοιάζει με κρωγμό

ενός δυσοίωνου και δύσμορφου πουλιού

σαν κόρακα με μαύρα τα φτερά, τα μάτια

όρνεου με καμπούρα και γυριστό το ράμφος

αχ! παιδάκι σε παρακαλώ

μη γίνεις σαν κι αυτή, μη γίνεις.

 

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2022

Μικρός διάλογος, εν μέρει ομοιοκατάληκτος, μεταξύ ιδιοκτητρίας και ενοικιαστού

 - Το δείπνο που επαρασκεύασα χθες βράδυ, προέκυψεν - εκ παραδρομής - ιδιαζόντως αλμυρό.

- Μα πώς τα λες έτσι περίεργα, καθαρευουσιάνικα κυρ Δάσκαλε... τέλος πάντων σε κατάλαβα. Μα δε σού 'πα πως θέλει καλό ξαρμύρισμα ο μπακαλιάρος για να κάνεις τη σούπα; Και τί απόκαμες;

- Κατανάλωσα δυο πιάτα καθότι ήμην πεινασμένος μα εγειρόμην καθόλην τη διάρκεια της νυκτός κι έπινα άφθονον νερό...

- Α!, γι αυτό σε είδα τα ξημερώματα να τρέχεις με το νυχτικό και τη σκούφια στο "μέρος"...

- Ω, ναι, με συγχωρείτε. Θαρρώ μάλιστα πως κρυολόγησα διότι είχε και ψύχος φοβερό.

- Κάτσε να σου κάμω εγώ ένα τσάι του βουνού με μέλι και γαρύφαλλο και μια δαχτυλήθρα τσίπουρο μέσα και θα γενείς περδίκι.

- Μα πόσο σας ευχαριστώ καλή μου κυρία Αργυρώ!


Τετάρτη 9 Μαρτίου 2022

Χωρίς

Σύστημα
προσπάθεια
πειθαρχία
στόχους
διάθεση
αυτοσυγκράτηση
έμπνευση
μόρφωση
γνώσεις
γούστο
τρόπους
κρίση
βάθος
συνέπεια
σοβαρότητα
ειλικρίνεια
θάρρος
πρωτοβουλία
συγκέντρωση
εργατικότητα
πίστη
εξοχικό
θέα
σκάφος
πικάπ
γάτα
σκύλο
ερωμένη
αδέρφια
πατέρα
μάνα.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2022

Τόσο απλά

Τηλεφώνησε το μεσημέρι της Παρασκευής. Είπε θα περνούσε για λίγο το απόγευμα. Τελικά έκατσε αρκετά. Μιλούσαμε, γελούσαμε, ήταν ωραία και ζεστά. Πρότεινε να μείνει το βράδυ. Δέχθηκα. Προσφέρθηκε να ετοιμάσει ένα απλό δείπνο, με ό,τι μπορούσε να βρεθεί στην εργένικη κουζίνα μου. Της παραχώρησα πλήρη ελευθερία στο χώρο και τα όποια εντός του διαθέσιμα. Εγώ έκλεισα τις μπαλκονόπορτες. Είχε καλό καιρό όλες τις τελευταίες γλυκές μέρες της άνοιξης μα όταν νύχτωνε έπιανε ψύχρα. Άναψα κεριά, έβαλα ένα κοντσέρτο κάποιου από αυτούς τους πολύ καλούς σύγχρονους Βρεττανούς συνθέτες που ποτέ δε μπορώ τα ονόματα τους να θυμηθώ. Άκουγα ήχους ετοιμασίας από μέσα, σε λίγο ήρθαν και μυρωδιές. Πήγα στο υπνοδωμάτιο ν΄αλλάξω σεντόνια και σκεπάσματα στο κρεββάτι.  Όταν τελείωσα (είμαι πολύ αργός) στο τραπέζι υπήρχαν πιάτα, μαχαιροπήρουνα, ένα μπουκάλι κρασί, ψωμί, τυρί, μπαχαρικά και μετά προσγειώθηκε στο κέντρο μία γαβάθα με αχνιστές, βραστές πατάτες.


Κυριακή 6 Μαρτίου 2022

Βγάλ' το από μέσα σου

Κι αφού δεν έχω

σε ποιόν να τα πω

να μαλακώσει 

λιγάκι ο πόνος μου

γυρνώ στους δρόμους

με περνάνε για τρελλό

και τί να κάνω

μιλάω μόνος μου.


Σάββατο 5 Μαρτίου 2022

Ο κατάλογος των μοναδικών (και μοναχικών) περιπτώσεων

Το σχολείο του ενός μαθητή

η εκκλησία του ενός πιστού

το βιβλίο του ενός αναγνώστη

το φυλάκιο του ενός στρατιώτη

η ψαριά του ενός ψαριού

ο εραστής του ενός συντρόφου

η ορχήστρα του ενός μουσικού

το μενού του ενός πιάτου

ο καπνιστής του ενός είδους ταμπάκου

ο πότης του ενός είδους ποτού

ο συγγραφέας του ενός βιβλίου

ο συνθέτης του ενός έργου

η μάχη του ενός πεσόντος

ο αθλητής του ενός μεταλλίου

η ομιλία του ενός ακροατή

η παράσταση του ενός θεατή

ο ζωγράφος του ενός μοντέλου

το χωριό του ενός κατοίκου

το τραγούδι του ενός στίχου

η γιορτή του ενός καλεσμένου

η φυλακή του ενός κρατουμένου

το κόμμα του ενός ψηφοφόρου

η πανσιόν του ενός δωματίου

το παιγχνίδι του ενός γύρου

το βασίλειο του ενός υπηκόου

η συνταγή του ενός συστατικού

η εφημερίδα του ενός φύλλου

το περιοδικό του ενός τεύχους

το κυνήγι του ενός στόχου

το στόμα του ενός δοντιού

ο αφέντης του ενός σκλάβου

ο υπάλληλος τους ενός εργοδότη

το καλοκαίρι του ενός μπάνιου

η γκαρνταρόμπα του ενός κοστουμιού

η συνέλευση του ενός μέλους

η διαδήλωση του ενός ατόμου

το ιστολόγιο της μιας δημοσίευσης

... συνεχίζεται...


Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2022

Άπλυτα


Ποτέ δεν πλένω
πριν πρώτη φορά φορέσω
τα ρούχα που αγοράζω
και τί θα πάθει δηλαδή
το αγνό και άσπιλο το δέρμα μου
αν έρθει σε επαφή
με κάποιους κόκκους σκόνης
απ' τα πατώματα εργοστασίων
στην Κίνα, στη Μαλαισία, στο Μπαγκλαντές;
ή με σταγόνες τίμιου ιδρώτα
που έχουν το ύφασμα εμποτίσει
σκληρά εργαζόμενων
και κατά πάσα βεβαιότητα
χαμηλότατα αμειβόμενων συνανθρώπων μας
ανδρών και γυναικών -κι αλίμονο- παιδιών
από την Κίνα, τη Μαλαισία, το Μπαγκλαντές;...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2022

Στίχοι διάφοροι του περιώνυμου Πέρσου ποιητού Αχταρμάση

Οι κυνικοί πασατέμποι πορεύονταν

αδιανόητα θρύλοι

φασιανοί περιβόητοι τέμνονταν

αντιθέτως οργίλοι

 

Αφού μοιράζεις το κούτελο

με ψιλή οχλαγωγία

δες και σύντομα πέδιλα

σαν κραυγής ευλογία

 

Δεν περνάς υποτείνουσα

με ασύμβατο πάθος

ένα στρέμμα ψηλάφισα

με κουμπιά πού 'ταν λάθος

 

Κλινοσκεπάσματα άυλα

συνιστούν φάλτσο μπόγο

τζαμαρίας εκτόπισμα

προκαλεί στείρο ψόγο

 

Μονοκινητήρια γόνδολα

στρώνει την πέρα τιμή σου

ένας κρίκος γραμμόφωνα

ζυμώνει τη δύναμη σου

 

Ίππος βαθύς κι ανοξείδωτος

καθιερώνει τη μέρα

τραμ που εξακοντίζεται

κι αφομοιώνει παντιέρα

 

Με ενέχυρο τσιριτσάντζουλες

θα υπερβείς μαυσωλείο

τόσο κρίμα απογείωσης

είναι φιάσκο και λείο

 

Το σαρδόνιο σου ενδιαίτημα

στριφώνει μπάσα κασόνια

η σκακιέρα που βούιξε

περιούσια κορδόνια

 

Αλκατράζ που ίσως στρίμωξε

κάποιον αβίαστο μάγο

σε υποβρύχιο περίτρανο

βρες τον φιλόδοξο τράγο

 

Κόντρα σινιάλο αμφίδρομο

με χθεσινό το φουρνέλο

το μέλλον κραδαίνει πιο σύντομο

καθώς διογκώνει σκαρπέλο

 

Αναστήθηκε γρήγορα σύγκορμος

νουνεχής μυρμηγκοφάγος

ο σουλτάνος αφέθηκε βόστρυχος

συντηρώντας γλυκόπικρο άλγος

 

Σουλτανίνα με τρυκ κλωθογύριζες

και σημείωνες επίδομα φόνου

δε γυρίζω με καρμπόν και αντίποινα

στη σκηνή του υπόξινου χρόνου

 

Πέρα δώθε φορτηγό ανατείνεται

σε μια φάλαινα που βιώνει μονάδες

κάθε βίδας ελπίδα εντείνεται

με ανυπόστατα κιχ τις ραγάδες

 

Κούφια η ώρα που σού ΄λειψα σύγκορμος

και δειλός σαν το γλάρο που σκάει

ω, τη μέρα που ο πλανήτης καρφώθηκε

θα φανεί ποιός τη βίδρα τολμάει

 

Σέρνεις φόβους κι αναπολείς πρίμα κάστανα

που σου λείπουν στο στεγνό αεροσκάφος

δε βιώνεις μαζούτ κι έτσι ανάσανα

ως σου γνέφει μονοσήμαντος τάφος

 

Αργυρούπολη, Μπρυζ, Χονολούλου, Οντάριο

μ΄ένα κέρμα σα βαθύ κατσαβίδι

Σιδηρόκαστρο, Βιέννη, Γιοχάνεσμπουργκ

σπέρνει αντίθετα χνώτα το φίδι

 

Με καθεστώς πολυώνυμο έλκεσαι

σε παραδόπιστη σύννομη σφαίρα

αν θα δεις μιας κοπής την αντίδραση

φρίκης την καθαγιασμένη φλογέρα

 

Οσονούπω νυχτώνει με σύνδρομα

και ανάξιους δρυοκολάπτες

δε θαρρείς κάθε τάχα πως βάφεται

από φειδωλούς, ασύμμετρους ράπτες;

 

Μια σημαία στο κύμα ξεκόλλησε

από το μετείκασμα της παρρησίας

κάποιον κόκκο σίγουρα ρώτησες

με σπουδή στιβαρής αμνησίας

 

Τί σου έλαχε ξάγναντο σήμερα

κι αν πακτώσεις αριθμούς με το νου σου

μη μονοιάζεις με πυγμαίο θρασύτατο

του παρείσακτου φράξε στενού σου

 

Καν μη τι ο θε να αλί ων σαν π.χ. αμήν τίποτα

και προχώρα περίλαμπρος όντας

αν σου φέγγει το κότερο έρποντας

μη ζορίσεις τη φόδρα της σπόντας

 

Ψιττακός ολόγιομος έθαλπε

φρούδες μάνικες με σήψη και νάζι

αποστόμωνα πρίσματα ερίφια

με γκρι γνώμονα κι όσιο χαλάζι

 

Σαν τα τείχη ανειδίκευτου πάστορα

που αντιβαίνουν σε κάνιστρο πλάι

σου δανείζω μια ξύστρα και δίνομαι

πριν τριτώσει το φαύλο αγλάι

 

Μπικ παλιούς μαστορεύεις μα δύστοκα

ξηρασίας χιονιστής αναλόγως

στο κραταιό ομνύεις το έδρανο

κι αλυχτάς "Εν αρχή ην ο Λόγος".


Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022

Φετινό ξεκίνημα

Μεταφορά του εισαγωγικού κειμένου της πρώτης δημοσίευσης του 2021, με μικρές μόνο αλλαγές ή προσθήκες, κατά τ' άλλα ισχύει ακριβώς (γι αυτό λέγεται και παράδοση):

Εκλεκτοί αναγνώστες, επισκέπτες και φίλοι, το ιστολόγιο σας εύχεται: αίσιο το νέο έτος 2022, ευτυχές, με υγεία και καλή καρδιά. Τηρώντας τη σχετική παράδοση (βλ. και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ και εδώ), έτσι και φέτος ανήμερα την Πρωτοχρονιά, αλλάχθηκαν οι σελίδες του επιτραπέζιου ημερολογίου με νέες και από αυτές του προηγούμενου έτους επιλέχθηκαν ορισμένες όπου σημειώνονται κάποια σημαντικά γεγονότα και οι προορισμοί μετακινήσεως, αποτελώντας ένα είδος αποτίμησης μίας χρονιάς που όπως -υποθέτω- και άλλες, όπως άλλωστε ο βίος μας όλος, είχε οπωσδήποτε στιγμές κακές, είχε ασφαλώς και στιγμές καλές, παρότι και αυτή κυριαρχήθηκε από τη συνεχιζόμενη παγκόσμια πανδημία...

 Έχουμε λοιπόν και λέμε για το 2021:

 

1 Ιανουαρίου: Καλή χρονιά!

27 Μαρτίου: 4 χρόνια "άνευ"! (επέτειος)

20 Απριλίου: Χρόνια (53) πολλά (γενέθλια Χ.Δ.Τ.)

13 Μαΐου: Επανέλεγχος, πάω στο νοσοκομείο

30 Μαΐου: Φεύγουμε για Μέθανα (όπως και πέρυσι, την ίδια μέρα)

11 Ιουνίου: Φεύγουμε για λίμνη Πλαστήρα

18 Ιουνίου: Φεύγω για Μέθανα

10 Ιουλίου: Φεύγουμε για Χανιά

30 Ιουλίου: Φεύγουμε για Βίλια

6 Αυγούστου: Φεύγω για Μέθανα

20 Αυγούστου: Φεύγουμε για Μέθανα

3 Σεπτεμβρίου: Φεύγω για Μέθανα

9 Σεπτεμβρίου: Φεύγουμε για Πήλιο

17 Σεπτεμβρίου: Φεύγουμε για Βίλια

23 Οκτωβρίου: Φεύγουμε για Μέθανα

27 Οκτωβρίου: Φεύγω για Χανιά

11 Νοεμβρίου: Πάω στο νοσοκομείο για εξετάσεις και επανέλεγχο

 

...και τέλος.

 Και του χρόνου με υγεία!