Παραδοσιακή βρετανική μπαλάντα, απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.
Τραγουδισμένη ιδανικά από τους Ιρλανδούς Dubliners και το θρυλικό τραγουδιστή τους Ronnie Drew, που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, στις 16 Αυγούστου. Καλή ξεκούραση κι ευχαριστούμε αδερφέ.
Wapping, Ratcliff Highway: κακόφημη περιοχή του Λονδίνου της βικτωριανής εποχής, γεμάτη παμπ, καμπαρέ, καφέ σαντάν και κορίτσια, στέκι ναυτών όλων των εθνικοτήτων.
Deptford: περιοχή στις όχθες του Τάμεση ποταμού, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο.
Περπατούσα μια βραδιά στο Λονδίνο
Απ’ το Γουάπινγκ στο Ράτκλιφφ Χαϊγουέη
κι είπα να μπω σε μια μπυραρία
να περάσω τη νύχτα μου εκεί.
Μια μορφονιά κουνιστή ήρθε κοντά μου
ρώτησε αν κερνάω κατιτίς
μια μπουκάλα κρασί για μια λίρα παρήγγειλα
και «τέτοιοι άντρες μ’ αρέσουν» είπε ευθύς.
Η μπουκάλα στο τραπέζι ακούμπησε
και γύρω ποτήρια για όλους να πιουν
κι όταν τα ρέστα από τη λίρα μου ζήτησα
με στίχους μ’ απάντησε που ακόμα στ’ αυτιά μου ηχούν.
Γιατί η κυρία απότομα θύμωσε
και στήριξε τα χέρια με πόζα στη μέση
«Μήπως θαρρείς ότι είσαι στο πλοίο ακόμα;»
είπε, «ναύτη, εμείς δε συνηθίζουμε έτσι».
«Λοιπόν, αν συνήθεια σας είναι να κλέβετε,
τέτοια συνήθεια δεν την ασπάζομαι εγώ,
Τράβα λοιπόν να μου φέρεις τα ρέστα
γιατί ο Διάβολος θα σε πάρει θαρρώ».
Ένα ρολόι χρυσό κρέμονταν στο τζάκι απάνω
τ’ άρπαξα κι έφυγα τρέχοντας σαν αστραπή
«τα ρέστα μου πήρα και με το παραπάνω»
πηδώντας τους φώναξα απ’ το τελευταίο σκαλί.
Ευτυχώς σκοτεινή ήταν η νύχτα
κι έφτασα γρήγορα ως το κανάλι
με μια βάρκα πήγα ως το Ντέπφορντ
και σώος βρέθηκα στο πλοίο μου πάλι.
Όλοι εσείς λοιπόν νέοι ναύτες
που συχνάζετε στο Ράτκλιφφ Χαϊγουέη
αν μπείτε σε καμμιά μπυραρία
ακούστε κι έναν πιο παλιό τί σας λέει:
«Ποιός μας δε θέλει τη νύχτα όλη
με κρασί και γυναίκες να τη γλεντάει;
Να θυμάστε όμως: μετά, από το Διάβολο
τα ρέστα μπορεί να βρεθεί να ζητάει».
Τραγουδισμένη ιδανικά από τους Ιρλανδούς Dubliners και το θρυλικό τραγουδιστή τους Ronnie Drew, που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, στις 16 Αυγούστου. Καλή ξεκούραση κι ευχαριστούμε αδερφέ.
Wapping, Ratcliff Highway: κακόφημη περιοχή του Λονδίνου της βικτωριανής εποχής, γεμάτη παμπ, καμπαρέ, καφέ σαντάν και κορίτσια, στέκι ναυτών όλων των εθνικοτήτων.
Deptford: περιοχή στις όχθες του Τάμεση ποταμού, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο.
Περπατούσα μια βραδιά στο Λονδίνο
Απ’ το Γουάπινγκ στο Ράτκλιφφ Χαϊγουέη
κι είπα να μπω σε μια μπυραρία
να περάσω τη νύχτα μου εκεί.
Μια μορφονιά κουνιστή ήρθε κοντά μου
ρώτησε αν κερνάω κατιτίς
μια μπουκάλα κρασί για μια λίρα παρήγγειλα
και «τέτοιοι άντρες μ’ αρέσουν» είπε ευθύς.
Η μπουκάλα στο τραπέζι ακούμπησε
και γύρω ποτήρια για όλους να πιουν
κι όταν τα ρέστα από τη λίρα μου ζήτησα
με στίχους μ’ απάντησε που ακόμα στ’ αυτιά μου ηχούν.
Γιατί η κυρία απότομα θύμωσε
και στήριξε τα χέρια με πόζα στη μέση
«Μήπως θαρρείς ότι είσαι στο πλοίο ακόμα;»
είπε, «ναύτη, εμείς δε συνηθίζουμε έτσι».
«Λοιπόν, αν συνήθεια σας είναι να κλέβετε,
τέτοια συνήθεια δεν την ασπάζομαι εγώ,
Τράβα λοιπόν να μου φέρεις τα ρέστα
γιατί ο Διάβολος θα σε πάρει θαρρώ».
Ένα ρολόι χρυσό κρέμονταν στο τζάκι απάνω
τ’ άρπαξα κι έφυγα τρέχοντας σαν αστραπή
«τα ρέστα μου πήρα και με το παραπάνω»
πηδώντας τους φώναξα απ’ το τελευταίο σκαλί.
Ευτυχώς σκοτεινή ήταν η νύχτα
κι έφτασα γρήγορα ως το κανάλι
με μια βάρκα πήγα ως το Ντέπφορντ
και σώος βρέθηκα στο πλοίο μου πάλι.
Όλοι εσείς λοιπόν νέοι ναύτες
που συχνάζετε στο Ράτκλιφφ Χαϊγουέη
αν μπείτε σε καμμιά μπυραρία
ακούστε κι έναν πιο παλιό τί σας λέει:
«Ποιός μας δε θέλει τη νύχτα όλη
με κρασί και γυναίκες να τη γλεντάει;
Να θυμάστε όμως: μετά, από το Διάβολο
τα ρέστα μπορεί να βρεθεί να ζητάει».