Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Ο Φαραώνης

Από παλαιότερο φύλλο της εφημερίδος "Η Μεταμεσονυκτία" - στήλη "Επιστήμη & Τεχνολογία"

Επιστημονικός άθλος!
Σε ανακοίνωση της με ένα λακωνικό δελτίο τύπου, η έδρα Αιγυπτιακών σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ενημέρωσε την Ακαδημαϊκή κοινότητα και το ευρύ κοινό ότι πλέον και τα τελευταία Αιγυπτιακά ιερογλυφικά κείμενα (απροσπέλαστα και αντιστεκόμενα επί δεκαετίες στις προσπάθειες των επιστημόνων) ερμηνεύθηκαν!
Πρόκειται για ποιητικά κείμενα του Φαραώνη, του μεγαλύτερου ποιητή της Αρχαίας Αιγύπτου, του οποίου πάμπολλα έργα (γραμμένα με την τυπική ιερογλυφική γραφή) έχουν ήδη ερμηνευθεί και του έχουν δώσει την υψηλή θέση που αναμφίβολα του αξίζει στο πάνθεον των ποιητών της αρχαιότητας.
Ωστόσο τα συγκεκριμένα, γραμμένα με ένα – όπως η ανακοίνωση επισημαίνει – ασύλληπτης δυσκολίας και πολυπλοκότητας είδος ιερογλυφικής κρυπτογράφησης (!), παρ΄ ότι εξετάσθηκαν και μελετήθηκαν από όλους τους επιστήμονες – αυθεντίες στον τομέα αυτόν, παρέμειναν όλα αυτά τα χρόνια ένα μυστήριο, ένας γρίφος.
Τελικά και χάρη στις απίστευτης επιμονής (σε σημείο πυρετικής μανίας αλλού σχολιάζεται) προσπάθειες του διαπρεπέστατου συμπατριώτου μας καθηγητή Δρος Φανούρη Φανφαρόνη (είναι άραγε απλή σύμπτωση η συγγένεια των ονομάτων;) και της επιστημονικής του ομάδας, τα κείμενα εξηγήθηκαν.
Περί τίνος λοιπόν πρόκειται; Περί μιας ποιητικής συλλογής ερωτικού περιεχομένου! Περί της εκφράσεως του ανομολόγητου (και ολέθριου αν γινόταν γνωστός) έρωτα του ποιητού για την ίδια τη Βασίλισσα, την παντοδύναμη, ανακηρυγμένη από τη γέννηση της θεά, Αυτοκράτειρα της χώρας.
Φαίνεται ότι ο βασανισμένος Φαραώνης φοβούμενος το θάνατο (αν το μυστικό του που αποτελούσε μέγιστη προσβολή στο πρόσωπό Της, γινόταν γνωστό) αλλά και αδυνατώντας να ΜΗΝ εκφράσει τα αισθήματα του με το μόνο τρόπο που ήξερε, την ποίηση δηλαδή, έγραψε τα συγκεκριμένα ποιήματα με έναν – δικής του επινόησης – κρυπτογραφικό τρόπο.
Αυτή η συναρπαστική ιστορία στην οποία εμπλέκονται η Επιστήμη, η Ιστορία, η Αρχαιολογία, η Λογοτεχνία και το ανθρώπινο πάθος αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στους επόμενους μήνες καθώς ο Δρ Φανφαρόνης (παρά τη – σύμφωνα με έγκυρες πηγές – δύσκολη κατάσταση της υγείας του) και οι βοηθοί του προχωρούν γοργά στην ερμηνεία και απόδοση των κειμένων (περί τους 300 στίχους με την τρέχουσα προσέγγιση).

Τα Μυζηθρόνια

Από παλαιότερο φύλλο της εφημερίδος "Η Μεταμεσονυκτία", στήλη Επιστήμη & Τεχνολογία.

Θα θυμάστε, ασφαλώς, αγαπητοί αναγνώστες την προ διετίας συνέντευξη, σε αυτήν εδώ την ίδια στήλη, του διάσημου έλληνα κβαντομηχανικού Δρος Φανούρη Φανφαρόνη. Μια συνέντευξη – ποταμό, στην οποία ο διακεκριμένος, παγκοσμίου φήμης επιστήμων μας μίλησε για τη ζωή του, τη δουλειά, τις ασχολίες και τα ενδιαφέροντα του. Μια συζήτηση που χάρη στην αναμφισβήτητη και έξοχα γοητευτική αφηγηματική ικανότητα τους Δρος Φανφαρόνη, θα μπορούσε να αποτελέσει αυτόνομο λογοτεχνικό κείμενο. Κείμενο στο οποίο περιπλέκονται με ζηλευτή αρμονία αναφορές και γλαφυρές περιγραφές για τα πιο διαφορετικά και ετερόκλητα θέματα. Τις φυσικές καλλονές της ιδιαίτερης πατρίδας του, τα βουνά, τα δάση, τις θάλασσες, τα ακρωτήρια, τα σπήλαια. Την αφηρημένη, ακατανόητη σχεδόν από όλους, εκτός από τους μυημένους, Επιστήμη του. Τη φιλοσοφική θεωρία και τη χαμένη πια (όχι για εκείνον) τέχνη της Αλχημείας, που υποστήριξε ότι σε μεγάλο βαθμό, αυτός και οι συνάδελφοι του – εν γνώσει τους ή μη – εφαρμόζουν σήμερα στη δουλειά τους. Τα αποκρυφιστικά Αλχημιστικά κείμενα του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Τους μεγάλους Αλχημιστές της Βαγδάτης, της Πράγας και της Νυρεμβέργης. Καθώς και δεκάδες πραγματικές ή φανταστικές ιστορίες, όπως για παράδειγμα (μη μπορώντας να αντισταθούμε στον πειρασμό, αναδημοσιεύουμε αυτούσιο το απόσπασμα)…. « την ιστορία του Myddhin Willt, του Ουαλλού βάρδου του 6ου αιώνα, που έχασε τα λογικά του κατά τη διάρκεια μιας μάχης, από τη θλίψη του για τη σφαγή των φίλων του. Λέγεται ότι τότε, ένα όραμα αφόρητης φωτεινότητας σάλεψε το μυαλό του, που συνοδευόταν από μια φωνή που του φώναξε πως αυτός ήταν ο ένοχος για το αίμα που είχε χυθεί στο πεδίο της μάχης και γι αυτό έπρεπε να πάει να ζήσει στα δάση, μαζί με τα άγρια ζώα. Τα ουαλλικά ποιήματα του 12ου αιώνα αναφέρονται συχνά σε αυτήν την τραγική φιγούρα. Σκοτεινά και αποσπασματικά είναι τα στοιχεία που μπορεί να συλλέξει κανείς από αυτές τις πηγές, που σκιαγραφούν την εικόνα ενός μελαγχολικού ποιητή, που τον στοιχειώνει η θλίψη και ο πόνος, που ζει σε έρημα, μοναχικά μέρη συνομιλώντας με πνεύματα, προφέροντας παράξενες προφητείες σε κατάσταση έκστασης. Αυτός ο Κέλτης βάρδος, προικισμένος με ενόραση και μαντικές ικανότητες, ξαναβρίσκει τελικά τα λογικά του πίνοντας από το νερό μιας μαγικής πηγής, ενώ τελικά ο θάνατος του (όπως και η γέννηση του) περνά απαρατήρητος!...». Με τον απόηχο του μυθιστορηματικά συγκινητικού Λόγου του Δρος Φανφαρόνη, ζωντανό ακόμα, επανερχόμαστε τώρα, συμπτωματικά (!;) την ημέρα της ονομαστικής του εορτής με μία αναφορά στην επιστημονική ανακοίνωση που έκαναν, η ομάδα του και αυτός και σύμφωνα με τα πρώτα σχόλια, πρόκειται για την πιο σημαντική ανακάλυψη των τελευταίων πενήντα ετών τουλάχιστον. Σύμφωνα με τη λιτή ανακοίνωση ο Δρ Φανφαρόνης, ορμώμενος από ένα συνδυασμό αναφορών σε ιστορικά κείμενα, επιστημονικών παρατηρήσεων και προσωπικής αναζήτησης αλλά και οραματισμού, πείσθηκε ότι η έρευνα για τη δομή του ατόμου ΔΕΝ έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Έστρεψε λοιπόν τόσο το προσωπικό του ενδιαφέρον όσο και της (ούτως ή άλλως) πιστά προσηλωμένης ομάδας των συνεργατών του, σε αυτήν την κατεύθυνση. Τρία ολόκληρα χρόνια επιστημονικού μόχθου, φανατικής επιμονής και πυρετικής προσπάθειας με πανταχού παρόν το στοιχείο της υπεράνθρωπης υπερβολής, εντέλει απέδωσαν καρπούς. Ανακαλύφθηκε και τέταρτο (!!!) σωματίδιο – δομικό στοιχείο του ατόμου (πλην των τριών γνωστών σε όλους από τα θρανία του σχολείου: ηλεκτρόνιο, νετρόνιο, πρωτόνιο). Στην ανακοίνωση δηλώνεται ρητά ότι η ανακάλυψη καλύπτεται πλήρως θεωρητικά αλλά και - κυρίως – με ακλόνητα πειστήρια που προκύπτουν «σε πέραν του δέοντος επαρκή βαθμό» από εργαστηριακά αποτελέσματα πειραμάτων. Ακολουθεί μία σύντομη, καθαρά επιστημονική περιγραφή, την οποία παραλείπουμε ως στερούμενη κάθε πιθανότητας κατανόησης από τον αναγνώστη, καθώς βρίθει αυστηρά ειδικών όρων. Εξ’ άλλου, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν το πλήρες κείμενο της δημοσίευσης, στην ηλεκτρονική έκδοση της Μεταμεσονυκτίας, στο διαδίκτυο.
Προχωρούμε ωστόσο στο τελευταίο και πλέον εντυπωσιακό για εμάς σημείο της δημοσίευσης, που ο ακραία ριζοσπαστικός - «πρωτοφανής για τα επιστημονικά δεδομένα…», σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές – αλλά ταυτόχρονα και τόσο έντονα ανθρώπινος και συναισθηματικός του χαρακτήρας, άφησε άφωνη την επιστημονική κοινότητα αλλά και το κοινό: το σημείο που αφορά την ονομασία του ευρήματος (του σωματιδίου εν προκειμένω) η οποία παραδοσιακά δίδεται από εκείνον που πραγματοποιεί την ανακάλυψη. Σύμφωνα με το Δρα Φανφαρόνη, από τις πρώτες κιόλας φορές που (μόνος του σε αυτό το στάδιο), έχοντας ήδη εντοπίσει το σωματίδιο, το παρατηρούσε με τα υπερσύγχρονα όργανα των εργαστηρίων του, αντιλήφθηκε ότι τη στιγμή που εκείνο άρχιζε να περιδινίζεται, τη «μαγική» (και ας μη σπεύσουν οι βιαστικοί να χαρακτηρίσουν τον όρο επιστημονικά αδόκιμο – ανήκει στον ίδιο το Δρα Φανούρη Φανφαρόνη), εκείνη τη στιγμή που η Ύλη μετουσιώνεται (ιδού, σε ισχύ, ο πανάρχαιος Αλχημιστικός όρος) σε Ενέργεια, το σωματίδιο λίγο πριν εξαϋλωθεί, εξέπεμπε μία πολύ συγκεκριμένη οσμή.
Χωρίς δισταγμό και δρώντας ενστικτωδώς, ο Δρ Φανφαρόνης ταύτισε το ερέθισμα με αντίστοιχο που ανέσυρε από τις παιδικές του αναμνήσεις (εκείνες που πλέον όλων παραμένουν ανεξίτηλες στην Ψυχή των ανθρώπων) και μάλιστα από τα μέρη της ιδιαίτερης πατρίδας του και συγκεκριμένα από τα ορεινά χωριά, όπου οι κάτοικοι ασχολούνταν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία. Έτσι λοιπόν ονομάσθηκαν τα νέα σωματίδια που ανακαλύφθηκε ότι συνθέτουν τη δομή του ατόμου…. και το όνομα αυτών: Μυζηθρόνια!!! Τα λόγια, πιστεύουμε, έκπληκτοι όσο κι εμείς αγαπητοί αναγνώστες, στο εξής περιττεύουν!
Να καταλήξουμε μόνον και να κλείσουμε τη στήλη του σημερινού φύλλου της «Μεταμεσονυκτίας» δηλώνοντας ότι είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι στην προσεχή απονομή των βραβείων Νόμπελ, την υποψηφιότητα για τα οποία, αλλά και αναμφίβολα τη βράβευση ο Δρ Φανφαρόνης έχει εξασφαλισμένη, στις 10 Δεκεμβρίου, τη βραδιά της λαμπρής τελετής στο Concert Hall της Στοκχόλμης, ο λαμπρός επιστήμων, Δόκτωρ αλλά και σεμνός και ταπεινός άνθρωπος Φανούρης Φανφαρόνης, θα είναι απών. Το πιθανότερο, τις μέρες εκείνες να περιηγείται, έχοντας στο σακίδιο του ένα Αλχημιστικό βιβλίο και λιγοστά ακόμα εφόδια, στους αγαπημένους τόπους της ιδιαίτερης πατρίδας του: τα βουνά, τα δάση, τις θάλασσες, τα ακρωτήρια και τα σπήλαια.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007

Ο κανταδόρος και ο καλικάτζαρος - Καλά Χριστούγεννα!

Ευχόμαστε στους αγαπητούς αναγνώστες και επισκέπτες του ιστολογίου Καλές Γιορτές και Καλά Χριστούγεννα! Με υγεία και κουράγιο και δημιουργικό πνεύμα και επίσης λίγη (όση χρειάζεται) τύχη καλή. Επίσης ενημερώνουμε ότι απολύτως μες στο πνεύμα των ημερών είναι και το post "Το κοριτσάκι με τα σπίρτα", ένα από τα πρώτα που δημοσιεύθηκαν.
Χρόνια Πολλά!


Ο κανταδόρος και ο καλικάτζαρος

Ήτανε πολύ ωραία, νέα εξαιρετική
και πήγα να της κάνω μια καντάδα.
Μ’ έμπασε στο δωμάτιο της
κι όταν μας βρήκε ο μπαμπάς της
εκείνη φορούσε μόνο το βρακί.

Έτρεξα να φύγω από την καμινάδα
μα βρήκα ένα εμπόδιο:
ένα τριχωτό ποπό με μια ουρά σουβλερή
γιατί ένας καλικάτζαρος
κατέβαινε εκείνη τη στιγμή
και δε με είδε πού ΄βγαινα
- μα τί βλακείες λέω! -
άντε, Καλά Χριστούγεννα!

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007

Μουσική ΙΙ

Κιθάρα, τραγούδι: Νίκος Τσοπόκης
Τύμπανα, φωνητικά: Χρήστος Δ. Τσατσαρώνης

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Ο Δόκτωρ χάνεται

Με κούρασε (πολύ, τολμώ να πω)
αυτή η αέναος εντός μου πάλη
εξ' άλλου είναι πια λίγο έως πολύ
η έκβασις της δεδομένη
όλο συχνότερα (πάντα σχεδόν)
ο Κος Χάυντ παίρνει κεφάλι
και ο Δόκτωρ Τζέκυλ ο καημένος
πικρός και άπελπις και ηττημένος
βυθίζεται και χάνεται και σβήνει
μες το πηκτό και μάβρο το σκοτάδι.

Αγαπητοί επισκέπτες, το ιστολόγιο θα περιπέσει σε
μια προσωρινή, προεόρτιο νάρκη. Ευχαριστούμε για
τη συνδρομή. Καλά ψώνια!

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

Το εξοχικό τραγούδι του θανάτου

Country death song - τραγούδι των Violent Femmes, απόδοση: Χ.Δ.Τ.

Πήρα μια γυναίκα
μού 'κανε και κόρες
προσπάθησα πολύ
μα ευτυχία δε βρήκα
τίποτα να φάει κανείς
τίποτα να πιει
τίποτα να κάνει, μόνο
να κάτσει να σκεφτεί
τίποτα να κάνει, μόνο
να κάτσει να σκεφτεί.
Σκέφτηκα και σκέφτηκα
ως που δεν είχε άλλο
και τη σήψη ανάσανα
μέχρι να πνιγώ
κι αν πάλεψα δε μπόρεσα
το μυαλό μου να μη χάσω
και να σχεδιάζω άρχισα
τη φύτρα μου να χαλάσω
και να σχεδιάζω άρχισα
τη φύτρα μου να χαλάσω.
Πάμε κόρη μου
είπα στην πιο νέα
βάλε το πανωφόρι σου
κι έλα για παρέα
ψηλά στο βουνό
πάμε για μια βόλτα
το πρόσωπο της έλαμψε
και γω άνοιξα την πόρτα
το πρόσωπο της έλαμψε
και γω άνοιξα την πόρτα.
Πάμε κόρη μου
κρατάω εγώ την λάμπα
θα βγούμε έξω απόψε
θα πάμε στις στοές
θα βγούμε έξω απόψε
θα πάμε στις σπηλιές
πες της μαμάς καληνύχτα
του θεούλη προσευχές
πες της μαμάς καληνύχτα
του θεούλη προσευχές.
Την πήγα σε μια τρύπα
ένα απύθμενο πηγάδι
της είπα κάνε μια ευχή
αυτό το ωραίο βράδυ
και κλείσ'τα μάτια σου καλή μου
και μέτρα ως το οκτώ
πως αγαπάει ο μπαμπάκας
το κορίτσι το γλυκό
πως αγαπάει ο μπαμπάκας
το κορίτσι το γλυκό.
Έσπρωξα απότομα
έσπρωξα ξαφνικά
μ΄όλη μου τη δύναμη
μ' όλη μου την αγάπη
έριξα το παιδί μου
σ΄ένα πηγάδι χωρίς πάτο
ακούστηκε το ουρλιαχτό
μα όχι ο χτύπος κάτω
ακούστηκε το ουρλιαχτό
μα όχι ο χτύπος κάτω.
Ελάτε παιδιά
να σας πω ένα μυστικό
θέλετε να μάθετε
στην κόλαση να πάτε
το σίγουρο το δράμο
μέχρι εκεί κάτω;
την κόρη σας πετάχτε
σε τρύπα δίχως πάτο
την κόρη σας πετάχτε
σε τρύπα δίχως πάτο.
Μη μου μιλάς γι έρωτες
όλο αγωνία και πόνο
θες να μάθεις πια
τι μου μένει μόνο;
στους στάβλους να πάω
με την ψηλή σκεπή
και κει να κρεμαστώ
από φρίκη και ντροπή.