Ασέληνος νύχτα

Ασέληνος νύχτα
λάμπουν τα αστέρια
κρυμμένο, σβηστό το φεγγάρι.
Στο λιμάνι μονάχος
τρέμω, κρυώνω,
σκύβω, λυγίζω,
διπλώνω, τσακίζω,
σπαράω σαν το ψάρι.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ και μ’ αρνιέσαι
αφού τόσο σε θέλω;
Θά‘σαι κει να το δεις;
το πρωί που θα βρούνε,
θα το πάρει η παλίρροια
στην ακτή θα το πάει
και γύρω οι γυναίκες θα κλαίνε
το άψυχο μου κουφάρι.