Όλα όλα χωρούν σ' ένα σάκκο παλιόν και μεγάλον ιδιαίτερα όχι

Φόραγε πάντα το ίδιο ζευγάρι παπούτσια

επί χρόνια πολλά

για αυτόν ακριβώς το λόγο

επειδή δηλαδή σκόπευε να το κάνει αυτό

όταν αγόραζε παπούτσια

δεν αγόραζε τα πιο φθηνά

αλλά ούτε και σε καμμία περίπτωση

τα πιο ακριβά

για να του κρατήσουν χρόνια πολλά

τα ίδια παπούτσια

τα πρόσεχε και τα φρόντιζε

τα ξεσκόνιζε, τα καθάριζε

τα βερνίκωνε και τα περνούσε

με λίπος δέρματος

από ένα βέβαια σημείο και μετά

η φθορά ήταν φανερή

και πώς αλλιώς μπορούσε να γίνει

μετά από τόσα χρόνια

με το ίδιο ζευγάρι παπούτσια

είχε εσώρουχα (σωβρακοφανέλλες  και κάλτσες)

ένα σετ για κάθε μέρα της βδομάδος

πλέον ένα εφεδρικό

κάθε Κυριακή βράδυ

έπλενε κι άπλωνε να στεγνώσουν

τα εσώρουχα του

αυτά τα ίδια σετ

ξανά και ξανά

είχε δυο όλα κι όλα πουκάμισα

τριμμένα πια στο γιακά και στα μανικέτια

και δυο σακάκια

φθαρμένα κι αυτά

στο γιακά, στα μανίκια - μη λέμε τα ίδια -

επίσης στους αγκώνες

όπου στο ένα είχε βάλει μπαλώματα

δυο παντελόνια

λειωμένα στον καβάλο και στα γόνατα

και με ξεφτισμένα τα στριφώματα

κάπου είχε κι ένα παλτό

αλλά δεν το χρησιμοποιούσε

γιατί έτσι όπως είχε αλλάξει το κλίμα

δεν έκανε πια κρύα και παγωνιές

παρ' όλα αυτά είχε ακόμα και

ένα σκούφο, κασκώλ και γάντια

αυτό όμως που είχε σε αφθονία

ήταν γραβάτες

του άρεζε να φορά γραβάτες

πλουμιστές, πολύχρωμες

συχνά άλλην το πρωί, άλλην το βράδι

είχε βρει προ ετών μια πεταμένη

βαλίτσα γεμάτη με γραβάτες

επίσης είχε κι ένα γιλέκο

που σπανίως φορούσε

και μία, μοναδική δερμάτινη ζώνη

πολύ καλής ποιότητος καθώς φαινόταν

όταν θα είχε πρωτοαγοραστεί

πριν πάνω κάτω... μισόν αιώνα

τώρα έμοιαζε απορίας άξιον

πώς δεν είχε στα δύο ή περισσότερα

κοπεί κομμάτια

ρολόι δεν είχε, ούτε πορτοφόλι

μόνο ένα πρόχειρο σημειωματάριο

μαζί μ' ένα φθηνό στυλό

και κι ένα ταλαιπωρημένο πολύ

ζευγάρι γυαλιά οράσεως

τέλος - αν και δεν είμαι σίγουρος -

πρέπει να είχε και κανά δυο μαντήλια

το καλοκαίρι τώρα

αντικαθιστούσε τα παλιά και μοναδικά του παπούτσια

μ' ένα ζευγάρι επίσης παλιά δερμάτινα σανδάλια

όσο γινόταν καλύτερα διατηρημένα

όπως δηλαδή ακριβώς και με τα παπούτσια - μη λέμε τα ίδια -

τότε, τους μήνες της ζέστης φόραγε

κάτι κοντομάνικα που είχε

μπλουζάκια όλα διαφημιστικά

από θερμοσιφωνατζίδικα, μάντρες οικοδομών

εξατμισάδικα, βουλκανιζατέρ, ψητοπωλεία κ.λ.π.

όλα με άσκημες και ακαλαίσθητες γραμματοσειρές και σχέδια

σ΄έντονα πολύ και χτυπητά τα χρώματα

είχε και δυο, όχι αυθεντικά εννοείται - φτηνές απομιμήσεις

από συγκροτήματα της ροκ, "Μοτορχέντ" και "Ράμονς"

όμως αυτό που αγαπούσε πιο πολύ

και για το καμάρωνε οποίο

ήταν από κατηγορία τοπική

πρωταθλήματος ποδοσφαιρικού της επαρχίας

συγκεκριμένα από τη "Δόξα Πιστολαίϊκων"

όπου ο τιμημένος της ομάδος θυρεός

μάλλον υποσκελίζονταν απ' τη διαφήμιση του χορηγού

μιας επιχείρησης που έκανε έργα αρδευτικά και γεωτρήσεις

κι εμπορευόταν τα σχετικά υλικά και παρελκόμενα

πομώνες, σαλαμάστρες, λάστιχα, ρακόρ, μπεκάκια και σταλάκτες κ.λ.π.

κινητό τηλέφωνο 6946 003927, "υιοί Φανούρη Φανφαρώνη"

επίσης έφερε η ποδοσφαιρική φανέλα

τον αριθμό του παίκτου Δεκαπέντε (άκου Δεκαπέντε!...)

Δε νομίζω κάτι να ξεχνώ

από αυτά τα ολίγα και καταταλαιπωρημένα

τεμάχια αποτελείτο ο ιματισμός του

Είχε πολύ περισσότερα και καλύτερα

ρούχα, παπούτσια κ.λ.π.

παλιά, πριν πολλά χρόνια

τότες που δούλευε στην Εταιρία

Ε, δεν ήταν δα και σπουδαίο

το τίμημα αυτό για την Ελευθερία

Τί λέτε κι εσείς;

Μακάριοι οι ελεηθέντες

Τις λίγες εκείνες
στιγμές μαγικές
που η Χειρ του Θεού
ακουμβά κι ευλογεί
εντροπή είναι κι ύβρις
εις οποιόν αγνοεί.

Προτροπή (προϊόν πείρας πικρής και άχρηστης πια - αλίμονο - σοφίας μισού αιώνα)

Τη ζωή σου να μη ζήσεις
κόντρα σε ό,τι σου θελήσεις
θα περάσεις βίο με άχθος
και θα είναι μέγα λάθος

Μη σε κάμψουν
ρίσκο, βάθος
μπες! κολύμπα!
Θάρρος! Πάθος!

Πάει (πάλι) η παλιά προμετωπίδα

Σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (εδώ) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα εννέα περίπου μηνών υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Πολύ δε περισότερο καθώς προερχόταν από τον Τειρεσία της Αργεντινής, το μάγο βιβλιοθηκάριο και των βιβλίων εραστή που οι Θεοί κάνοντας τα ανήκουστα αστεία τους, τον τύφλωσαν στο μεγαλύτερο του βίου του το χρόνο, αυτόν που πίστευε πως ο παράδεισος είναι μια βιβλιοθήκη μα μπόρεσε ωστόσο ο ανυπέρβλητος, κόσμους υπέροχους να κτίσει με ποιήματα και διηγήματα και πλήθος μέγα κομψοτεχνικά  δοκίμια και κριτικές, ορμητικούς λέξεων ποταμούς και κύματα  σαγήνης και ... όνειδος επιτέλους στην Ακαδημία των Σουηδών.  Ακόμα διότι περιείχε μία αναφορά σε ένα σημαντικό (χα!) χρονικό ορόσημο. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει.

Καλή ανάγνωση λοιπόν...

......

Υπάρχει κάποιος στίχος του Βερλέν που δε θα ξαναθυμηθώ.

Υπάρχει κάποιος δρόμος εδώ κοντά που είναι κιόλας απαγορευμένος για τα βήματα μου,

υπάρχει ένας καθρέφτης που κοιτάχτηκα για τελευταία φορά,

υπάρχει κάποια πόρτα που έχω κλείσει ως τη συντέλεια του κόσμου.

Ανάμεσα στα βιβλία της βιβλιοθήκης μου (τα βλέπω εδώ μπροστά μου)

υπάρχει κάποιο που δε θα ξανανοίξω πια.

Ετούτον τον Απρίλιο κλείνω τα πενήντα·

ο θάνατος ασταμάτητα με ροκανίζει.

......

Από το ποίημα "Όρια" εκ της συλλογής "Ο Δημιουργός", του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899 - 1986), σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, όπως περιέχεται στη συλλογή του οίκου Ελληνικά Γράμματα σε β' έκδοση, με αλλαγμένο (παράφραση Χ.Δ.Τ.) τον χρονικό προσδιορισμό των γενεθλίων, στον προτελευταίο στίχο.

Κολυμβητής

                                        Λιμανάκια Βουλιαγμένης, Αττική, 22/9/'108

Στον κόρφο μες της θάλασσας
σαν θα βρεθώ και πάλι
όλη η μαβρίλα χύνεται
μου αδειάζει το κεφάλι

Τα γαλανά της τα νερά
καθώς με αγκαλιάζουν
κάθε γωνία λειαίνουνε
κάθε πληγή μουδιάζουν

Κι αφού μου έλαχε να ζω
μονάχος δίχως ταίρι*
ας ήταν πάντα θάλασσα
ας ήταν καλοκαίρι.


*εδώ, χωρίς να το θέλω, πήγα να γράψω χέρι, έβαλα το πρώτο γράμμα: "χ", γιατί οι λέξεις είναι ομόηχες και επειδή εκείνη ακριβώς την ώρα ένας έλεγε στη σύντροφο του στα αγγλικά: "give me your hand / δώσ' μου το χέρι σου", να τη βοηθήσει να βρει πατήματα στους κοφτερούς βράχους και να μπει στη θάλασσα

Παιδιά

Γνωστόν είναι εις τους κατοίκους

της πόλεως των Αθηνών

ως και στους εν αυτή

τους παρεπιδημούντες

ότι στο κέντρον της και δη

εις την οδόν της ονοματοδότριας Αθηνάς

μα και στους πέριξ δρόμους

εις τις καθέτους και τις παράλληλες οδούς

κι όλο τριγύρω

απλώνεται μία απέραντη αγορά

όπου μπορεί να βρει κανείς

ό, τι ποθεί τα πάντα

από φαγώσιμα ως αναλώσιμα

εις ένα περιβάλλον εν τω οποίω συνωθούνται

άνθρωποι από πολλές φυλές της γης

και από διάφορες πατρίδες

κάθε κοινωνικής τάξεως

φύλου και ασχολίας

εργάτες, λαϊκοί, αστοί

συνταξιούχοι, μετανάστες

πόρνες θηλυκές κι αρσενικές

ναρκομανείς και τραβεστί

πλούσιοι φιλοπερίεργοι, τουρίστες

πλανόδιοι μουσικοί, καλλιτέχνες και χαμίνια

μικροαπατεώνες, άστεγοι, αστυνομικοί

θρησκόληπτοι, σαλοί, αλκοολικοί

ανάμεσα σε υπαίθριες και στεγασμένες αγορές

φθηνά ή και πιο καλά ξενοδοχεία

δεκάδες καφενεία, εστιατόρια, μπαρ

και πάνω απ΄όλα πολλές εκατοντάδες καταστήματα

που ορισμένα εξ' αυτών καταμετρούν υπερηφάνως

ζωή πολλών δεκαετιών

ένας τόπος που ερεθίζει ποικιλότροπα

κάθε μίαν αίσθησιν

και σε γεμίζει ζωηράς με εντυπώσεις

που σφύζει καθ' εκάστην με ζωή και κίνηση

και ιδίως πλέον κατά τα πρωινά Σαββάτου

που αποτελεί Παράδεισον κ' ιδανικόν προορισμόν

δι όσους ψάχνουν ν' αγοράσουν

εργαλεία, εξαρτήματα, υλικά

κι όποιας λογής μικρολοΐδια

προς τον σκοπόν κατασκευών, επισκευών

μερεμετιών και χειροτεχνημάτων

ίσως δε και διακοσμητικών τεχνών

και των τοιαύτων δράσεων

διότι μάλλον αδύνατον εστί

μη βρει κανείς αυτό οπού ψάχνει

τι υπάρχουνε εμπορικά ειδικευόμενα

σε πάσαν πλήρως λεπτομέρειαν

και επιπλέον πωλούν της λιανικής, μικροποσότητες

δίχως να σε υποχρεώνουν μαζικώς

να αγοράζεις ομαδόν συκευασίες

είναι τοσούτη βλέπεις και πολλή η κατανάλωση

που πάλι κέρδος μένει

μηνιαίως μια φορά περίπου ευρίσκομαι εκεί

έχων έναν μικρόν κατάλογον

διαφόρων ψιλοαγαθών δευτερευόντων

μα ίσως πιότερο διότι μ'αρέσει

αυτή η βόλτα να το κάνω

έτσι και τις προάλλες πήγα πάλι

κι έφθασα ψάχνων ένα αντικείμενο

να το αναζητώ εν τέλει ώραν μεσημβρινήν

ολίγον προ της παύσης ωραρίου

ρωτώντας, απ' το εν κατάστημα

εις στο άλλον με παρέπεμπαν

ώσπου στο στόχον μου έφθασα επιτέλους

εντός στενού κι αδιέξοδου δρομίσκου και εμβήκα

μετά της θύρας ίστατο κύριος γηραιός

με γελαστός και καλοζωισμένος

απλά ντυμένος αλλ' επρόσεξα

με όχι φθηνόν το ρουχισμόν

το υποκάμισον, το πανταλόνι τζιν

τη δερματίνην ζώνην, τα καλά υποδήματα

το ωρολόγιο της χειρός ως και τα ματογυάλια

με καλωσόρισε κι ηρώτησε τί ήθελα

και όταν τού 'πα μου απάντησε  - "Βεβαίως,

περάστε εις το βάθος και ρωτήστε τα παιδιά"

ειν' ο ιδιοκτήτης εσυμπέρανα

και επροχώρησα στα ενδότερα

περνώντας από σημείον χώρου υπερυψωμένου

όπου και όπισθεν γραφείων βρίσκονταν

δυο κύριοι σοβαροί πολύ και έχοντες

έμπροσθεν υπολογιστάς και μηχανάς ταμειακάς

και όπισθεν ράφια ασφυκτικά

έμφορτα με κλασέρ και διάφορα λογιστικά βιβλία

"Αυτή είναι η Διεύθυνση" τη γνώμην εσχημάτισα

και ύστερα αντίκρυσα ένα ζωγραφικόν πορτραίτο

σε περίοπτην τη θέση ανηρτημένον

το οποίον επικύρωνε σαφώς

αυτό που προηγουμένως είχα εννοήσει

καθώς τον κύριον της θυρός αναπαρίστανε

ή ίσως τον καθόμοιον πατέραν του

ή κάποιον πιο παλαιόν τον πρόγονον του

τον ιδρυτήν ενδεχομένως

ετούτης της ανθούσας επιχείρησης

που επί γενεάς η οικογένεια εκρατούσε

και περαιτέρω προς τα μέσα εσυνέχισα

και εσυνάντησα τον πάγκον

και πίσω του ήταν "τα παιδιά"

που τους πελάτας εξυπηρετούσαν

και ομιλούσαν στα τηλέφωνα

που δαιμονιοδώς όλην την ώραν εχτυπούσαν

"Ε, ρε άμα νά 'ταν έτσι τα παιδιά" εσυλλογίστηκα...

δυο άνδρες ήσαν, λίγο έως πολύ στην ηλικίαν μου

γκρίζα έχοντες μαλλιά και γένεια

 ήρθ' η σειρά μου μετ' ολίγον

κι είπα τί γύρευα

με τακτοποίησαν - δε λέγω - με ευγένεια

και άκραν επαγγελματικήν ευσυνειδησίαν

αλλά μαζί και με κομμάτι αγανάκτηση

ότι ίσως κάτι τόσο ασήμαντον εζήτησα

κι έκανα κι από πάνω πλήθος ερωτήσεις

πήγα να νευριάσω μα εστάθηκα

κι εντός μου αναφώνησα

"30 πάνω κάτω έτη μεροκάματο

σε τούτη δω τη σκοτεινή την τρύπα

τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα που περνά

και βάλε ένα σωρό ιδιότροποι πελάτες

τίμια δουλειά - μην πεις -

και όπως όλες, χρήσιμη δια το είδος της

μα πού και να το κάνεις

τη σώνει την υπομονή

και μάλλον σίγουρα τα νεύρα δοκιμάζει"

και τότε αντιλήφθηκα, κάπου στο πλάι

έναν άλλον πάγκο και πίσω απ' αυτόν

έναν άλλον κύριο, αρκούντως μεγαλύτερον

με πάλευκα μαλλιά που όμως προφανώς

τα ίδια ταπεινά καθήκοντα

κι αυτός επιτελούσε

"Ω Θε μου, τούτος θά ΄ναι

κοντά 50 χρόνια εργαζόμενος"

μου ήρθε η ιδέα

ήτο πάντως γελαστός και ευπροσήγορος

κι είχε τον τρόπον μάλιστα

μες σε μικρά κενά του χρόνου

που να χειρίζεται ήξερε

να κάνει χωρατά και να πειράζει αγαθοπροαίρετα

τους άλλους δυο τους νέους - α χα! ... "νέους!" - συναδέλφους του

το τέλος πάντων πήρα κείνο πού 'θελα

κι επήγα δια τα σχετικά εις το ταμείον

τα εκεί στελέχη βλοσυρά, αγέλαστα

και ολωσδιόλου τυπικά

μου κόψαν την απόδειξιν και εναπόθεσαν

το πενιχρόν αναλογούν αντίτιμον

εντός της κάσσας του ταμείου

βγήκα την ώρα που ο ιδιοκτήτης- πάντοτε γελαστός -

κατέβαζε να κλείσει τα ρολλά

και με χαιρέτησε ευχόμενος

δε εν καλόν απόγευμα

κι ότι "Αντίο, ευχαριστούμεν"

εις τον δρόμο κατόπιν περπατών

δε μπόρεσα να μη σκεφθώ

τις κατ' εμέ ολοφάνερες

κι ευθείες αναλογίες

τις ομοιότητες με άλλα λόγια

που προ ολίγου εσυνάντησα εκεί

ως προς συγκεκριμένα τη δομήν και την ιεραρχίαν

με αυτάς της ιδικής μου εργασίας

τί και εάν πρόκειται για κολοσσιαία εταιρία πολυεθνική

ίδια τα πράγματα είναι εις την ουσίαν

η Διοίκηση, το επιτελείο Διευθυντών

και οι απλοί εργαζόμενοι υπάλληλοι - χα! "τα παιδιά"

κι ανάμεσα τους και εγώ

κοντά ένα τέταρτο του αιώνα όντας

εις αυτήν την ίδια υπηρεσία

α, σίγουρα ναι ήμην κι εγώ

ένα γκριζόμαλλο παιδί

κι αν βιολογικώς την πορεία μου εσυνέχιζα

κι άμα δεν άλλαζα - ναι, καλά, τώρα; - τη δουλειά

θα  εξελισσόμουν εις ένα απ' αυτά τα σπάνια πλάσματα

όπου και μ' άσπρα τα μαλλιά

"παιδιά" ακόμα παραμένουν.

Ψέφτικες υποσχέσεις

Πολύ λυπούμαι και κατανοώ

πόσο που σας στεναχωρώ

ολοέν ' λέγων συνεχώς

πως ότι δεν αντέχω πια

κι ανυπερθέτως θέλω

όλα να παρατήσω

δηλώ θα σταματήσω

και υπόσχομαι ακόμα μια φορά

πιο σοβαρά να προσπαθήσω

Aποχαιρετήθηκαν ικανοποιημένοι αλλά επιφυλακτικοί κάπως είναι η αλήθεια. Αν ένας τον ακολουθούσε, θα τον έβρισκε μετά τη γωνία, στην άλλη πλευρά του δρόμου, πεσμένο στα γόνατα να χτυπά το κεφάλι του σε μια κόχη του τοίχου, αίματα και δάκρυα στο πεζοδρόμιο να στάζουν κι αυτός να φωνάζει γοερά μονολογώντας...

Μα τί ζητάτε πια μωρέ

τελείως να τα φτύσω;

Το καλοκαίρι τελειώνει

Ω! πόσον είναι εύμορφα
σ' αυτήν την παραλία
πευκοκατακλυζόμενη
γαλήνη εναλία
κι εμβρός αι νήσοι πλέουσαι
εν μέσω της θαλάσσης
ω! αυτή είναι εικών για να βαστάς
κι ουδέποτε να χάσεις.

Με καταφρονείς αδίκως και υβρίζεις, γιατί άλλαξα συνήθειες με κακίζεις

Δίχως ούζο καλοκαίρι
ποιός υπάρχει που να ξέρει;
Σα να μη το ζήσεις είναι
γυμνοσάλιαγκα και φρύνε.

Είμαι απολαύσεων πλήρης
κι όλα τά 'χω "άντερ κοντρόλ".
Βλογημένοι αυτοί που βγάλαν
μπύρες δίχως αλκοόλ.

Formicidae

Κάθε φορά που βρίσκομαι στη φύση
ήσυχος κι απερίσπαστος εκεί
μακριά απ' τα κενά περιεχομένου
σαχλά τα ερεθίσματα της πόλης
περισσότερο ακόμα αφιερώνομαι
στην ούτως ή άλλως μου αγαπημένη
της παρατήρησης ευγενή την ασχολία
των γύρω υπαρχόντων και συμβάντων
έτσι και τώρα σε τούτη την πανέμορφη
την απομακρυσμένη παραλία
οπού σχεδόν τα πεύκα βουτούνε στο νερό
δεν ξέρω αν είναι το σημείο που εκάθησα
ή έχει να κάνει με το γεγονός ότι προ ολίγου
μία γενναία μερίδα ψωμοτύρι εκατανάλωσα
κι έχω αφήσει ανοιχτό
το χαρτί, δίπλα μου του μπακάλη
με κάτι μέσα ψιχία υπολείμματα
μήπως άρα γι αυτό εγιόμισε ο τόπος
ωστόσο εγώ παρατηρώ και συλλογίζομαι
δεν πρέπει να υπάρχει σ' όλην την πλάση
πλάσμα άλλο ω! τόσο δυνατό
και τόσο πεισματάρικο, πόσο ακαταπόνητο
και στιβαρό αντίστροφα όσο λιανό που είναι
πρώτο σε ότι εργώδες, ρωμαλέο
τέτοιο αγώνα δυσανάλογο με το μικρό του δέμας για να δίνει
και τί εφευρετικό, ευκίνητο, επίμονο, αεικίνητο, σκληρό
βοηθά βεβαίως κι η κατασκευή του
μονάχα μύες και κόκκαλα κι αρθρώσεις
λίπος ούτε γραμμάριο και μήτε δράμι ξύγκι
α! το μυρμήγκι.

Παντανικανοποίητος

Σε ό,τι μέρος να βρεθώ
κι ας είνε εξέσιο, χάρμα
κάπου αλλού να είμανα
θά 'θελα νά 'χει τρόπος
και έρχετε μου πλάκωμα
δε με χωρά ο τόπος.

Η Επίσκεψη

Τραγούδι ("The Visit") του Αμερικανού τρaγουδοποιού Jackson C.Frank, 1943 – 1999, μουσική και στίχοι στο σύνδεσμο, (απόδοση Χ.Δ.Τ.)

Σαν είπα πως είσ' όμορφη

κει τό 'πα χρόνια πριν

Κάθε αντίσταση άφησα

αλλά δεν είπα Αμήν

Κι όταν τα χέρια σου ύψωσες

φως για να με γεμίσεις

Μ' έκανες βρέφος το πρωί

νόμο άγραφο της φύσης

Και το καλοκαίρι φαίνεται

που αρχίζει να τελειώνει

Σαν άνεμος διώχνει φύλλα απ' την αυλή

και έξω τ' απλώνει

"Εκείνος" ότι είμαι όρισες

κι εγώ πως σ' αγαπώ

Κι οι δυο μαζί ορίσαμε

το μέλλον μας κοινό

Φτερά αγριοπερίστερου

χορεύουν στον αέρα

Στρέφονται μες απ' τα κλαδιά

κυλούν αργά πιο πέρα

Στο βουνό όπως περιμένουμε

για τραγουδιού σκοπό

Που ζωντανεύει ότι έχουμε ζήσει

τόσο καιρό

Στην πόλη έχει τρέλλα και κακό

γαλήνη η επαρχία

Στα νησιά είν' η κοσμική ζωή

πόλεμος στην Ασία

Με ξένο διαβατήριο

και μέλι στο ψωμί

Κινούνται κάτι άνθρωποι

σαν κούκλες στη σκηνή

Δεν ξέρουν πού αλήθεια να πιαστούν

στα κύματα, αρπάζονται με νύχια

Αν σώζει ότι ξέρουμε

ας το κάνουμε στ' αλήθεια

Κάθε φορά παν να μας κάνουνε

σκλάβους με παραμύθια

Μικρά κορμιά δίχως μαλλιά

μωρά έρχονται στον κόσμο

Τόσο που είναι παράξενος

μα όνειρο είναι μόνο

Φίδια θαλάσσια από πηλό

που λιάζονται στους βράχους

Θυμίζουνε πώς ήμασταν

σε παλιά χρόνια πάθους

Και πάλι είπα πως εισ' όμορφη

κει τό 'πα χρόνια πριν

Κάθε αντίσταση άφησα

αλλά δεν είπα Αμήν

Κι όταν τα χέρια σου ύψωσες

φως για να με γεμίσει

Με τέτοια ομορφιά απ' την αρχή

μας είχαν ευλογήσει

Και το καλοκαίρι είδα πως ποτέ

δεν παίρνει να τελειώνει

Σαν άνεμος διώχνει φύλλα απ' την αυλή

και έξω τ' απλώνει

και έξω τ' απλώνει

και έξω τ' απλώνει

και έξω τ' απλώνει.

Ο πεζοπόρος απερίσκεπτος κι ο μοχθηρός οικείος

Ωωωχο - ο - ο... ο αιχμηρός ο άκανθος
μου τρύπησε το πόδι

Εμμ;! περπατούνε στο βουνό
με τα σανδάλια βόδι;

Ωωω! λες να πάθω τέτανον
φριχτά να αποθάνω;

Θα σε χορτάσω φάσκελα
στον τάφο σου από πάνω!

Εωθινά, καθ' εκάστην, μερικάς γραμμάς συγγράφω

Το πρωί μονάχα γράφω
με κεφάλι καθαρό
έστω μόνο λίγους στίχους
κι έξω ας κάνει ότι καιρό.

Τόσα πολλά

Δεκάδες χιλιάδες βότσαλα γύρω μου
σε αυτό το μικρό κομμάτι απομονωμένης παραλίας
που διάλεξα για να κάνω μπάνιο
κάπου στο Σαρωνικό
δεκάδες χιλιάδες βότσαλα σε αποχρώσεις
γκρίζου ή ανοιχτού καφέ ως σκούρου
πλουμιστά με εμφωλευμένα λες
μικρότερα χαλικάκια
σα θραύσματα μωσαϊκού
πετρώματα χαρακτηριστικά τούτου του τόπου
που είναι ένα ηφαίστειο
τώρα πια οπού κοιμάται
δεκάδες χιλιάδες βότσαλα κι ανάμεσα τους
πολλές δεκάδες χρωματιστά πλαστικά καπάκια.

Ποικιλοπράγμων καν μέτριος περιπαραπολλών ευσυνείδητος τυρβάζων

Αναμιχθέντας σε πολλά
καλός σε ούτε ένα
πόσα οπού ξεκίνησα
δεν τέλειωσα κανένα
τόσους σκοπούς που έπιασα
τους πήρα όλους φάλτσα
και πλήθος πιάτα εκλεκτά
δεν έτρωγα μα βούταγα
για χρόνια με συνέπεια το
ψωμάκι μου στη σάλτσα.

Φημισμένα τελευταία λόγια

Την ύστατην ώρα

ψάχνω να εύρω

κάτι με πνεύμα

με στυλ και με χάρη

που για πάντα θα μείνει να είπω

αλλά δε βρίσκω

κι έτσι μονάχα

τρεις λέξεις που λέγουνται

απ΄τον πάσα όποιον

άνθρωπο θρήσκο

ας είναι λοιπόν

κι ένας ακόμα:

"Θεέ μου θνήσκω".

Ο κυρ Αγαθοκλής

Στο κατόπι (παράφραση Χ.Δ.Τ.) του τραγουδιού "Ο κυρ Παντελής", σε στίχους και μουσική Πάνου Τζαβέλλα (1925 - 2009)

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή

έχεις περίσευμα τρόμου στη γη.

Τα πάντα φοβάσαι, ζεις στα κλεφτά

πάντα κλεφτά, πάντα κλεφτά.

Τις Κυριακές βράδι στη δημοσιά

τρέχεις σαν πίσω σου νά ΄χει στοιχειά.

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή

ξεπούλησες ήθος, μπέσσα, τιμή,

για να γλυτώσεις τομάρι και βιος

και τώρα υπάρχεις σαν κοκοβιός.

Μακριά από αγώνα μη σκοτωθείς

"σώνεσαι βρε, σκυφτός αν σταθείς".

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή

είν' σαν κι εσένα, κι άλλοι λαγοί

σκουλήκια, σέρνουνται με μούρη λερή

επιβιώνουν και περνούν οι καιροί.

Φλουριά να έχεις, σεντούκια παρά

κι όλο να χώνεις στον κουμπαρά.

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή

ζήση εδιάλεξες, φριχτή, σερπετή.

Το γλέντι δε χάρηκες ή το κρασί

το άθλιο σ' ένοιαζε μοναχά το πετσί.

Πέρα οι ιδέες για λευτεριά

όλο κάποια κομπίνα είχες συ στα σκαριά.

Άσε άλλους να δέρνουνται κυρ Αγαθοκλή

να χάνουν, να καίγουνται για πιο καλή

επαύριο πού ΄ρχεται των παιδιών και των νέων

"ελπίδες" λες "ψέφτικες, ονείρων σπουδαίων".

Κι αν φτάνει η ώρα κυρ Αγαθοκλή

λες που καθάρια θα παραδώσεις ψυχή;

Χα! Θ' αφήσεις πίσω για πιο μετά

μια χούφτα κόκκαλα, ατιμασμένα κι αυτά.

Έντρομε άνθρωπε, κυρ Αγαθοκλή

σκιαγμένε, προδότη, συ φασουλή,

το δώρο σπατάλησες του Μέγα Θεού

στα μέρη το πέρασμα του κόσμου αυτού.

Γενναίοι άνθρωποι, νέα γενιά

θάφτε τους έντρομους στο χώμα βαθιά

ξεχάστε για πάντα τον Αγαθοκλή

το μέλλον μας γνέφει και μας καλεί.

Η πρωταγωνίστρια

Χαϊκού για τη Β.

Ωραίο έργο
η κούκλα ηθοποιός
παίζει και πάλι

Οι ιστορίες του Τζημ και του Μπηλ

Ι. Η ιστορία του Τζημ

Ο Τζημ σταμάτησε τη δουλειά. Για την ακρίβεια έχασε τη δουλειά του. Τον διώξανε. Λόγω του ποτού. Μετά έχασε την οικογένεια του. Τον άφησε η γυναίκα του και πήρε μαζί της τα παιδιά. Πάλι λόγω του ποτού. Ύστερα ο Τζημ σταμάτησε το ποτό. Έπειτα σταμάτησε το τσιγάρο. Μετά σταμάτησε το πολύ φαϊ που είχε αρχίσει όταν σταμάτησε το τσιγάρο. Και μετά σταμάτησε τη γυμναστική που είχε αρχίσει για να χάσει το βάρος που είχε πάρει από το πολύ φαϊ. Τα σταμάτησε όλα ο Τζημ. Το μόνο που έκανε πια ήταν να παρακολουθεί πορνό. Έβλεπε συνεχώς πορνοταινίες στο διαδίκτυο. Και έμπαινε σε πορνοσελίδες. Με πορνοσυνομιλίες, με πορνοσόου από σπίτια, ιδιωτικά, με πορνοαγγελίες, με πορνοϊστορίες. Και αυνανιζόταν ασταμάτητα, όλη τη μέρα. Τελείωνε έξη, εφτά, μπορεί και δέκα φορές. Μετά έπεφτε αποκαμωμένος για ύπνο. Και την άλλη μέρα πάλι τα ίδια. Κάποιοι λίγοι φίλοι και γνωστοί που του είχαν απομείνει, κατάλαβαν ότι άμα συνέχιζε έτσι ο Τζημ, θα σαλτάριζε τελείως. Και αποφάσισαν να του βρουν μία, προσωρινή έστω, απασχόληση. Βρέθηκε κάτι. Μία κυρία κάποιας ηλικίας που έμενε στην εξοχή, μακριά από την πόλη, θα έφευγε για ένα διάστημα στο εξωτερικό και αναζητούσε φύλακα και κηπουρό για το σπίτι της. Υπήρχε δωμάτιο φιλοξενίας και πολλές ανέσεις. Στην αρχή ούτε κουβέντα δεν ήθελε να ακούσει ο Τζημ, αλλά τον πίεσαν πολύ και τελικά υποχώρησε. Όταν έφτασε στο μέρος, διαπίστωσε ότι ήταν πολύ αραιοκατοικημένο αλλά με πολύ όμορφα, περιποιημένα σπίτια, με καταπράσινους κήπους, κάτω από το δάσος και το βουνό και πάνω από τη θάλασσα. Ξεκίνησε αμέσως να δουλεύει με όρεξη στον κήπο. Αργά το απόγευμα, πολύ κουρασμένος, βούτηξε στη θάλασσα. Επέστρεψε στο σπίτι αναζωγονημένος, αδημονώντας να επιδοθεί... στο χόμπυ του. Άνοιξε τον υπολογιστή του και έπαθε σοκ. Το είχε θεωρήσει δεδομένο και δεν το είχε διερευνήσει από πριν. Δεν υπήρχε καμμία απολύτως σύνδεση με δίκτυο. Έπεσε στο κρεββάτι σαν κούτσουρο και τα παράτησε όλα. Σταμάτησε να πηγαίνει στον κήπο. Καλά καλά, ούτε που σηκωνόταν από το κρεββάτι. Την πέμπτη μέρα, μία γειτόνισσα, ήρθε στο σπίτι με ένα καλάθι φρούτα και λαχανικά από το περιβόλι της για να του προσφέρει. Φώναξε, χτύπησε και διακριτικά την πόρτα μα απόκριση δεν πήρε. Με το θάρρος που είχε μια και ήταν φίλες με την κυρία του σπιτιού, άνοιξε διστακτικά. Ξαναφώναξε. Τίποτα. Από κάπου πάνω, ακουγόταν κάτι σα μουρμουρητό. Ανέβηκε ψάχνοντας. Βρήκε τον Τζημ όρθιο και ολόγυμνο στο κέντρο της κρεββατοκάμαρας. Είχε απλώσει στο πάτωμα τα βρακιά της κυρίας και ένα από αυτά ήταν τυλιμένο στο σηκωμένο πέος του, το οποίο αυνάνιζε με φρενίτιδα. Η γειτόνισσα άρχισε να σκούζει. Μόνο τότε ο Τζημ βγήκε από τη χαύνωση του και την κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. Μετά, το σπέρμα τινάχτηκε παντού και τα σκέπασε όλα.

ΙΙ. Η ιστορία του Μπηλ

Ο Μπηλ ήθελε από παιδί να γίνει πυροσβέστης. Δεν ήταν όμως καθόλου καλός μαθητής. Μετά βίας περνούσε τις τάξεις στο σχολείο. Οι γονείς του, απλοί άνθρωποι, φτωχοί, ταπεινοί, ούτε γνωριμίες είχαν ούτε τίποτα. Προσπάθησαν να τον αποθαρρύνουν. Αυτός, ούτε να ακούσει. Προσπάθησε πολύ σκληρά. Έδωσε τελικά εξετάσεις. Αλλά δεν πήγε καλά. Όμως, προς έκπληξη όλων, τον πήραν στη Σχολή ως τελευταίο επιλαχόντα. Και στη Σχολή δυσκολεύτηκε πολύ. Τα κατάφερε ωστόσο και την τελείωσε. Όταν ξεκίνησε να δουλεύει ως δόκιμος, η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Ο Μπηλ επέδειξε σπουδαίες αρετές. Πειθαρχία, ομαδικό πνεύμα, αλληλεγγύη, εφευρετικότητα, πρωτοβουλία και περίσσειο θάρρος. Όμως πέρα και πάνω απ' όλα, ο Μπηλ είχε ένα σπάνιο ταλέντο, ένα χάρισμα. Τέτοιο που όπως έλεγαν, πολύπειροι, βετεράνοι αξιωματικοί, μόνο ένας στους πολλούς χιλιάδες πυροσβέστες διαθέτει. Ο Μπηλ μπορούσε να προβλέπει, να "νοιώθει" την πορεία, την εξέλιξη και τις "διαθέσεις" της φωτιάς. Χάρη κυρίως σε αυτόν, έγιναν από το Σώμα πολλές δύσκολες και σωτήριες κατασβέσεις. Ο Μπηλ, λόγω αυτών των επιδόσεων, άρχισε να παίρνει προαγωγές και να ανεβαίνει συντομότερα από το κανονικό στην ιεραρχία. Έως που κατάλαβε, ότι αν συνέχιζε έτσι, θα έπρεπε αναγκαστικά να αναλαμβάνει όλο και περισότερα διοικητικά καθήκοντα. Αλλά εκείνος ήθελε τη δράση. Παρακάλεσε λοιπόν τους ανωτέρους του, να παραμείνει στην ενεργή θέση που είχε. Έκπληκτοι αυτοί, δέχθηκαν τελικά επειδή τον εκτιμούσαν. Η γυναίκα του γκρίνιαξε στην αρχή γιατί είχαν ανάγκη τα παραπάνω χρήματα του μεγαλύτερου μισθού, αλλά τελικά συμβιβάστηκε γιατί τον αγαπούσε. Όσο για τον Μπηλ, έλεγε ότι πέρα από τη γυναίκα και τα παιδιά του, πιο πολύ από καθετί, αγαπούσε να αισθάνεται ορμητικό το νερό, να βγαίνει υπό πίεση από τη μάνικα προς τις φλόγες, να τις νικά και τελικά να σβήνει τη φωτιά. Ο καημένος ο Μπηλ... Χάθηκε στις πλημμύρες του χειμώνα. Αν θυμάσαι, τότε που καταστράφηκαν καλλιέργειες, σπίτια, γέφυρες, δρόμοι. Ο Μπηλ γύριζε στο σπίτι από τη δουλειά. Εγκλωβίστηκε στο διάβα ενός ορμητικού χειμμάρου. Τον βρήκαν παγιδευμένο στο αυτοκίνητο, πνιγμένο από το νερό.   

Ήταν ο βρόχος μου

Παράφραση (Χ.Δ.Τ), στους στίχους του Κ.Χ. Μύρη για το τραγούδι 1944 (Ήταν ο τόπος μου), που έχει μελοποιηθεί από το Γιάννη Μαρκόπουλο

Ήταν ο βρόχος μου λάσο

και δόκανο, αίμα και μάβρη

πληγή. Έτρεχα, κρύβομουν

κι όλο στα γόνατα σ' εκλιπαρούσα

εχθρέ μου. Πόσα χτυπήματα

άγρια του κνούτου σου,  άραγε δέχτηκα.

Ήταν τα οστά μου λεπτά και εύθραυστα

τα μούσκουλα μου φτενά.

Λαγού ψυχή μού 'δωκε ο Θεός

κι η μάνα μου η καημένη

και τα παιδιά μου

προσκυνημένο με λογαριάζανε.

Ήταν ο τόπος μου κάποτε ένδοξος

τώρα κάτω από σκλαβιάς ουρανό.

Κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε

κι έχει χαμηλωμένα τα μάτια.

Μα αντί για μένα τ' αγόρια μου κι άλλα

για αφτά που πατάνε, παλέβουν τα χώματα.

Λεξιπλασία Αντιφασουρεάλ

Αδυναμεξάντληση

ηθοαναπτέρωση

πεισιθανατόσκεψη

ελπιδοπιστεύω

πεσιμισμοφρόνημα

μελλοναισιοδοξία

φρουταφρεσκαζούμερα

κονσερβοϋποπτοτρόφιμα

πηγασοιπποπερήφανος

αργοελαφαντοανάβατος

ντουβαροαστάρωση

υγροκαιροξέφτιση

κρινοαμωμοσύλληψη

σπερμολουτροκάλυψη

δινοβολοκίνηση

σφιχτοχεροάρνηση

σταθεροπερπάτημα

μεθοπαλινδρόμηση

κρουνορεοχύνηση

στεγανοποσφράγιση

καταντοξεφτίληση

δοξοαναγνώριση

ερημοαμμοξήρανση

ζουγκλοϋγροπνιγηρότητα

καλολογοαισθητόβιος

φτηνοπρακτοπεζότητα

θεωραρλουμποκριτικός

απλοευστοχοσχολιαστής

ευρωστομεγεθομαστός

μικροτατονειδοφαλλός

μακαρογήρανση

φρικτοτελεύτηση

κορινοπληρογκρέμιση

αστοχομπαλλοέξοδος

θεογυμνοκολυμβήτρια

ολοσωμοστολοδύτης

αγγελοθεόσταλτος

δαιμοναγγελιοφόρος

αιθεροπερίπατος

προσγειοανία

κριματομετάνοια

καλοπραξοευαρέστηση

ησυχοϋπνοεύνοια

εφιαλτοκατάρα

σαγιοναροάνεση

στενοπαπουτσοβάσανο

ροκοεκκωφαντοθόρυβος

μπαροκοντσερτομέλος

τεμπελοανετόβιος

νυχθημεροαγώνας

Οδυσσεπεριπλάνηση

Πηνελοκαρτερία

Τουρκοραχατανατολή

Λουθηρονομοδύση

βρισκοστοδρομοτυχερός

χανωκαπουγκαντέμης

δρεπανοξεκληριστής

λυτροζωοδότης

γλυκοκορακοπάρτης

ξινοδρυοκολήπτης

ουρανοαγιόλιμνη

δρακοδαιμονοπόταμος

τρανσεξοελευθέριος

αυστηροηγούμενος

Ασιμοκροκάνθρωπος

Παυλοαπροσάρμοστος

στιλπνομπρουτζοπαλέτα

ξυλοφθηνομπαταρία

Βοημοαπλοσαμοβάρης

Κρυσταλλοποιοτορώσσος

Μπασσοβερβερίνος

Εσκιμωοκαστράτος

οσμοιπποπόταμος

ηχοκατσαρίδα

κανελοαπόλαυση

πιπεροαηδία

εντομοσυσπείρωση

ερπετοδιχόνοια

στιχοανερμάτιστη

ιδεοσπουδαία.

Ερωτικές Ιστορίες (ανθολόγηση τίτλων με εισαγωγή)

Καλοί μου άνθρωποι, ανέκαθεν, από τα χρόνια ήδη της νεότητος, μου είχε γίνει πεποίθηση, με είλκυε η ιδέα, την οποία είχα ασπαστεί και εφήρμοζα, ότι δηλαδή μπορεί κανείς να δημιουργήσει, να φτιάξει κάποιο είδος τέχνης, ακόμα και με τα πιο απλά, ταπεινά, καταφρονεμένα υλικά, που τα βρίσκει σε διάφορα περίεργα μέρη, παραγκωνισμένα, αφημένα και πεταμένα ακόμα. Αρκεί να τα εντοπίσει, να τα ξεχωρίσει, να τα συλλέξει και ύστερα να τα συνθέσει βάζοντας τη δική του πινελιά, τη μικρή συνεισφορά ως κάτι συνοδευτικό, σαν μια μικρή προσθήκη, εν είδει συνεκτικού ιστού, ένα σχόλιο, μία επεξήγηση, ένα πρόλογο, καλή ώρα σαν κι αυτόν που διαβάζεις αναγνώστη, ξοδεύοντας το χρόνο σου και γι αυτό σε ευχαριστώ. Και όλα τούτα που λέμε αφορούν διάφορες μορφές και εκφάνσεις: χειροτεχνήματα, κατασκευές, συνθέσεις ποικίλες, διακοσμήσεις, εικαστικά, φωτογραφικά θέματα, μουσική αλλά και την τέχνη του λόγου ακόμα, που είναι τώρα η περίπτωση μας. Μόνο που στην πορεία, σχετικά με το συγκεκριμένο έργο, διαπίστωσα - ευτυχώς νωρίς - ότι τα πνευματώδη (ή ίσως;... μάλλον ναι: σαχλά) σχόλια που σκόπευα ανάμεσα να γράψω, περισσότερο θα αφαιρούσαν παρά θα προσέθεταν κάτι στην αυτογενή και αναμφίβολη αξία του πρωτότυπου υλικού, το οποίο και είναι οι τίτλοι ερωτικών ιστοριών όπως αυτές δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα: erotikes-istories.com, που αμέσως παρακάτω παραθέτω, αφού δηλώσω ότι με καλή θέληση πήρα - μονάχος μου - την άδεια της αναδημοσίευσης και θερμά να συγχαρώ και ευχαριστήσω τους δημιουργούς, για την εφευρετικότητα, τη ζωηρή φαντασία, το πάθος και το κέφι, αλλά και τη συνέπεια με την οποία ασκούν εργαζόμενοι την τέχνη τους. Διότι στο τέλος, νομίζω αυτό είναι, μαζί ασφαλώς με το εξαιρετικό ταλέντο που ωστόσο λίγοι και ξεχωριστοί  κατέχουν, στο τέλος έλεγα, αυτό είναι που μετράει.

Καλή Ανάγνωση

Σημ. έχει διατηρηθεί (με ελάχιστες παρεμβάσεις) η πρωτότυπη ορθογραφία, ενώ οι τίτλοι με κεφαλαία μόνο γράμματα έχουν μεταγραφεί με πεζά. 

Τρίο με κεφτέδες

Έζησα ένα ερωτικό κουαρτέτο σε ένα σαλέ

Μια βραδιά στο Ελσίνκι

Λεσβιακός παροξυσμός

Sex ...και τα σκυλιά δεμένα

Mια ερωτική τριλογία, από δυο εραστές

Μια αρπαχτή στο Βόλο

Όταν βρήκα το κουμπί της

Όταν οι ισορροπίες κλονίζονται

Σπoυδές του πάθους

Παρτούζα στη Γλαυσκόβη (sic)

Ο καλός Σαμαρείτης και η άβγαλτη

Μετά το χωρισμό η κραιπάλη

Η Στέλλα η στενή

Η Μαρίνα και ο ντράμερ

Οι σεξοπεριπέτειες του σχεσάκια

Έμεινε στη μέση και θέλω να το τελειώσω

Τέσσερις μέρες στα Καλάβρυτα

Όλγα, η ψυχή της παρέας

Με τον καστανομάτη μου

Σε δυπλό ταμπλό

Υπάρχει και τρίο

Οι περιπέτειες της Σοράγιας - Μετά τη βροχή

Η συμπαρουσιάστρια στο μετρό

Ο γλείφτης

Η αλλαγή κάνει καλό

Ειρήνη ευχαριστώ είσαι υπέροχη

Ο άγνωστος με το τεράστιο όργανο

Ερωτικό τετράγωνο

Με τον προικισμένο αράπη

Εμπειρία με παντρεμένη που με έκανε άλογο

Η Αρμάντα και το αγγούρι

Ο μηχανικός και η πίσω πόρτα

Χτύπα με

Το ζευγάρι και ο ψαροτουφεκάς

Η άτακτη Όλγα και ο Πακιστανός

Η Τρίχα και το Πεπρωμένο

Η πραγματικότητα πίσω απ την φαντασία

Το χούφτωμα

Ξεφτιλισμένη Σκλάβα για πάντα

Το σιγανό πουτανάκι

Αμάρτησα για μία θέση στο νοσοκομείο

Με τη θεία δεν είναι αμαρτία

Νοσοκόμα κι άρρωστη

Ένας Γλυκός Παχουλός Πειρασμός

Ο κώλος της γιατρού

Η πωλήτρια ήρθε την κατάλληλη στιγμή

Πουλιά το Σαββατοκύριακο

Η περιουσία του παππού

Όταν στο σεξ υπάρχει ο έρωτας

Σε θέλω

Πρίν να φύγεις

Ο Ζαζή από τη Γκάνα

Τα περήφανα γηρατειά θυμούνται

Όταν η τέχνη σοκάρει

Οδηγώντας στον επαρχιακό δρόμο, ένα σούρουπο Ιουλίου

Καθώς οδήγαγα

στην κατηφόρα

είδα μια μπάλλα

να κυλά

με φόρα

κάποιο παιδάκι

με δύναμη φαίνεται

περισσή την είχε κλωτσήσει

και θα την έψαχνε

ξανά παιχνίδι

για να αρχίσει

μα αν απ' το δρόμο φύγει

ίσως χαθεί

μες στο μποστάνι

με τις τομάτες

και θα τη βρουν

"α, τί περίεργο!"

τ' άλλο πρωί

σαν παν να κόψουνε

οι εργάτες.

Περί μεγέθους και εάν αυτό είναι που μετρά

Κώνωψ απαίσιος, αιμοδιψής

τρυπά τη σάρκα μου

πονώ και νοιώθω

φαγούρα που όλο θα

βαίνει χειρότερη

ξέρω εφεξής

θυμώνω και

με βία χτυπώ

πόδια στη γης

μ' αφτός αδίστακτος

κει συνεχίζει

ο αιμοσταγής

του λέω πως είμαι

πολύ ογκωδέστερος

και δε θα τύχει

του αγώνος η έκβασις

υπέρ του νικηφόρος

όμως ακάθεκτος

όλο σουβλίζει

ο αιμοβόρος.

Η ισοπέδωση (αυτά παθαίνεις άμα πας, μόνος σου διακοπές)

Την τέταρτη μέρα
απροσδόκητα
και χωρίς να την έχω ταϊσει
το ορκίζομαι
μήτε ένα σπυρί
με χτύπησε ύπουλα η κατάθλιψη
με το τεράστιο της σφυρί.

Δεν είναι σαν τους άλλους

Τέτοιο ον αρχέγονο
δεκάδες εκατομμύρια σου λέει
έτη πάνω στη γη
επέζησε συντριπτικών
καταστροφών μοιραίων
κι ενώ αμέτρητα άλλα είδη
έχουν εξαφανιστεί
αυτός παρών ακόμα
και ειδικώτερα 'δω πέρα
σε τούτον τον τρανό
τεράστιο ποταμό
που σχεδόν μία ήπειρο
στα δύο σχίζει
λίκνο ενός αδιαννόητου πολιτισμού
τον έχουνε διαπλεύσει στρατηλάτες
ήρωες, αυτοκράτορες, θεοί
ανέκαθεν τόπος του συναφιού του
μόνο που τούτος δω
δε μοιάζει με τους άλλους
και διαφέρει κατά τρόπον δυστυχώς
οπού 'ναι ντροπή και όνειδος
διότι πού ακούστηκε; πέστε μου ειλικρινά
ένας τέτοιος να φοβάται
τους νεροβούβαλους που ξελημεριάζουν στο ποτάμι
τις αντιλόπες που στις όχτες
έρχουνται να πιουν νερό
τους κορμοράνους και τους ερωδιούς
τις ρηχές φελούκες των φελάχων
τα χέλια και τους γουλιανούς
ως και τα βατράχια τα σιχαμερά
κι αντί όπως η ράτσα του προστάζει
αφού περάσει ώρες στο καρτέρι
καίρια να χιμήξει
και ν' αφανίσει και να θερίσει
ό,τι στο δρόμο του βρεθεί
ατρόμητος μπροστά απ' όλους κυνηγός
αιμοσταγής, αδίστακτος φονέας...
παρά αντ' αυτών να κρύβεται
στα βούρλα και τις λασπουριές
να σκιάζεται με το παραμικρό
κι ολοταχώς να φεύγει
τρεφόμενος εν τέλει - τί ντροπή!
με αποφάγια - άμα βρει - των αλλονών
...πόση κατάντια!

Στον αντίποδα του θρύλου
ο κροκοδειλός του Νείλου.

Ποιός είναι ο λόγος που...

Έχων ξεχάσει
πια από πολλού
τες ηδονές και ονειρεμένες απολάφσεις
της θείας πράξεως
της επαφής

ως και τη θαλπωρή
μα και την αναρίγηση
όπου σου παραδίδεται
από ένα άλλον σώμα
δια της αφής

παρηγορία ψάχνω νά ΄βρω
διαρκώς με σύστημα ασκών ατέχνως
μάλλον προσβάλλων
την υψηλή και αγία
τέχνη της συγγραφής.

Αφελούς στη λαϊκή, απορία αιφνιδία, με απάντηση σπουδαία, ακριβή, ακαριαία..

Μα... πότε βγαίνουνε τα μήλα
τα αχλάδια κι άλλα φρούτα
που τα βρίσκεις πια συνέχεια
ολοχρονίς σε αφθονία;

Βρε ανόητε μπαγάσα
σαν τα κόψουνε τα βάζουν
σε πελώρια ψυγεία!

Δεν είναι η θέση τους εκεί

Χρόνια τώρα αναρωτιέμαι
μα απάντηση δε βρίσκω
μήπως λίγο ησυχάσω
δε μπορώ, θα μού 'ρθει τρέλλα

ίσως κι άλλοι απορούνε
μέσα από το πίσω τζάμι
στο αμαξιού την εταζέρα
τί δουλειά έχουν τα καπέλλα;

Όσα* μ' αρέσει στη χούφτα μου να νοιώθω, να κρατάω

                    

           * Σημ.: κατάλογος με "άψυχα"

Κέρματα

παλιά κλειδιά

κουμπιά

βότσαλα της παραλίας

κάθε σχήματος, μεγέθους

την άμμο

κορμούς δέντρων και κλαδιά

βράχια

του δάσους ξυλαράκια

είτε όπως είναι ή επεξεργασμένα ελαφρά 

σα χρηστικά αντικείμενα 

τους σουγιάδες, τα μαχαίρια μου

τα πεζοπορικά μπαστούνια μου

κομμάτια σπάγκου, σχοινάκια και λουριά

βιβλία

χαρτί

σημειωματάρια  όλων των ειδών

μ' εξώφυλλο από χαρτόνι, από δέρμα, από πανί

σπιρτόκουτα

μολύβια, στυλογράφους

τα κομπολόγια, τα μπεγλέρια μου

τα κομποσχοίνια, τα ροζάρια, τα προσευχητάρια

ανεξάρτητα για ποιού Θεού

τη λατρεία προορίζονται

αναπτήρες

τίς πίπες μου

και τα εργαλεία για το πάτημα, σκάλισμα του ταμπάκου

το τιμόνι του παλιού

πιστού, μικρού μου τετρακίνητου

αλλά σε δρόμους επαρχιακούς

δασικούς, αγροτικούς - όχι στην εθνική οδό -

τα πεσμένα φύλλα

το νερό όπως βγαίνει απ' την πηγή

ή κυλά στο ποταμάκι

για όσο αντέξω τόσο κρύο πού 'ναι

και βέβαια το νερό

της θάλασσας επίσης

τα πλουμιστά μαντήλια μου

το καλοκαίρι όπου σφογγίζω

με τον ήλιο τον ιδρώτα

το τραχύ ύφασμα του σάκκου μου

που χρησιμοποιώ στις εκδρομές μα και στην πόλη

τη ζεστή επιφάνεια

ξύλινων τραπεζιών, γραφείων

την κούπα του καφέ και σίγουρα

κάποια άλλα που ξεχνάω.

Αθήνα, Νεάπολη - Εξάρχεια, οδός Μαυρομιχάλη 148B, διαμέρισμα 3ου ορόφου

Ούτε δυο μέρες δε θα πάρουν οι εργασίες
εκκένωσης και ανακαίνισης του διαμερίσματος
πρώτα θα αδειάσουνε τα έπιπλα
να πουληθούν δεύτερο χέρι
οι συσκευές ύστερα οι ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές
από τους υπολογιστές και τα ψηφιακά
μέσα αποθήκευσης θα σβηστούν ολοσχερώς τα δεδομένα
απαρτιζόμενα κυρίως από πάμπολλες σελίδες δακτυλόγραφων κειμένων
αυτός που θα πάρει τα ηχοσυστήματα θα πάρει επίσης και σε κούτες
δεκάδες τα Σηντή της μουσικής καθώς και αρκετές κασσέτες (άκου κασσέτες!)
θά 'ρθει ένας γύφτος για τα κατσαρολικά, ως μέταλλο με το κιλό
αλλά ένα σερβίτσιο καλά κουταλοπήρουνα
πατρογονικό και απείραχτο σχεδόν
θα βαστηχτεί στην άκρη απ' τον υπεύθυνο
τα υπόλοιπα: πιάτα, ποτήρια, φλυτζάνια, σαλατιέρες και λοιπά
μες σε κιβώτια θα αφεθούν στο πεζοδρόμιο
απ' όπου και θα εξαφανισθούν εντός ολίγου
τα είδη ιματισμού θα γίνουν μπόγοι
και θα παραδοθούν σ' ένα ίδρυμα απόρων
θέλει βλέπεις ο επικεφαλής
να δείχνει ότι διακρίνεται για αγαθοεργίες
και σάμπως ήταν τίποτα της προκοπής;
απ' τα πανέρια και το σούπερ μάρκετ ψωνισμένα
εξόν δυο τρεις γραβάτες ακριβούτσικες
και βέβαια κείνο το φαντό, το χειροποίητο
το οικογενειακό κειμήλιο
πολύχρωμο χαλί από την Πόλη
με ημερομηνία πλέξεως κάποτε
στο τέλος του 19ου αιώνα
τα μουσικά όργανα θα δωρισθούν κι αυτά
σε μία στέγη ορφανών και αναξιοπαθούντων παίδων
οι πολλές εκατοντάδες τα βιβλία θα φορτωθούν
από 'να παλαιοβιβλιοπώλη
τέλος οι τόσες στοίβες τα ντοσιέ και τα κλασέρ
με τα αρχεία υποθέσεων όπως και αναρίθμητες
σελίδες με χειρόγραφα, χύδην ή σε τετράδια
και σημειωματάρια κάθε μεγέθους
σεντόνια ολόκληρα με δυσανάγνωστα ορνιθοσκαλίσματα
ένα ατελείωτο, χαώδες χαρτομάνι
όλα θα πάνε για πολτό, αχαχαχά!
(οι ζαρντινιέρες και οι γλάστρες των φυτών
που πνίγουνε τους εξωτερικούς τους χώρους
ας μείνουν καλύτερα σαν δίνουνε
έναν ωραίο τόνο)...

Κι ύστερα θα γίνει γενική καθαριότητα
και ένα χέρι βάψιμο - φρεσκάρισμα και τέλος.
Πριν καλά καλά η μέρα η δεύτερη ολοκληρωθεί
οι εργάτες θα πληρωθούνε το μερόκαμα
που θα αρχίσουν ήδη να το εξαργυρώνουνε
στον καφενέ, δύο τετράγωνα πιο κάτω
όπου και δύο τρεις ώρες πιο μετά
θά 'ναι ακόμα κει, γύρω από 'να τραπέζι
ασφυκτικά γεμάτο μ' αδειανές
τόσες μποτίλιες μπύρας.

Ο επιστάτης, ο εργολάβος κι ο μεσίτης
για την αποτίμηση και τον επιμερισμό της είσπραξης
θα βρεθούν αποβραδύς
να δούνε μ' άλλα λόγια πόσα πιάσανε
τ΄απομεινάρια μιας ζωής.