Ο ποδολάγνος

Ο ποδολάγνος πολύ αρέσκεται στους γυναικείους πόδας
είναι αυτό του, αναγνωρίζει, μία παρέκκλισις
ωστόσο ορμέμφυτος, ειλικρινής, δεν ακολουθεί τας μόδας
τον θέλγουνε αφάνταστα αι λείαι αι πατούσαι
ως θεϊκά, λες, όμορφα σχηματισμέναι ούσαι
...
και στην άκρη του πεδίλου, οι φτέρνες πώς τον ερεθίζουν,
πότε απ’ τον πάτο απομακρύνονται και πότε τον αγγίζουν
ομοίως οι αστράγαλοι έτσι όπως εξέχουν
εικόνες βασανιστικού πάθους τον διακατέχουν
και τα κομψά τα δάχτυλα και τα στιλπνά τα νύχια
φωτιές ανάβουν στης ψυχής του τα βαθιά μα και τα μύχια
μα απ’ όλα πιο πολύ εκεί, στο κου ντε πιε απάνω
παλλόμενες και σφύζουσες οι φλέβες
κάτω απ’ το δέρμα το λεπτό, Χριστέ μου πώς πετάνε!
σημείο πιο ερωτικό, στο γυναικείο κορμί δε θά ναι.