Λίγη αισιοδοξία για αλλαγή χα χα!

Ήσυχα κι ωραία πού ‘ναι

την ώρα τούτη, αυτό το πρωινό

σκέφτηκα καθώς τον καφέ

μου έπινα στο μπαλκόνι

Τέλος Αυγούστου και πολλοί

κάνουν ακόμα διακοπές

όχι γεμάτη και ήρεμη

κάπως είναι η πόλη

έχει αρχίσει κιόλας να φυσά

από τα ξημερώματα ένα

φρέσκο αεράκι δροσερό

βάλσαμο σωστό μετά από

έναν παρατεταμένο καύσωνα

αναριγούν τα φυλλαράκια

και τα άνθη των φυτών

στις γλάστρες στις βεράντες

κουρτίνες ανεμίζουν μέσα

από τα ανοιχτά παράθυρα

σειούνται κρεμασμένα κάθε λογής

τα κροταλάκια και τα κουδουνικά

σημαίνοντας χαρούμενα γκλιν γκλον

βαθειές ανάσες παίρνει

ψημμένο τόσες μέρες το μπετόν

και...

τό ‘να είναι καλύτερο από τ’ άλλο

τα ποιήματα τούτα που διαβάζω

ξεφυλλίζοντας τον ογκώδη

συγκεντρωτικό τόμο

του τόσο συμπαθούς και

αναπάντεχα χαμένου ποιητή

μάστορα αληθινού της τέχνης του

κι ευφραίνεται η ψυχή μου

να είναι κάτι ώρες σαν κι αυτήν που με

πλημμυρίζει μία σπάνια αισιοδοξία

μία χαρά σχεδόν μπορώ να πω

και μία σαν βεβαιότητα πως κάπως

θα γίνουν όλα και θα πάν καλά

και τα μυαλό όλο στρέφεται

(εάν είναι δυνατόν) γύρω

από τα ευχάριστα μόνο

και τα ωραία...

Αχ! να μην είχα να πάω και στο γραφείο.

10 Σεπτεμβρίου ‘012

Λιμάνι, Μέθανα 

Οχυρωμένος πίσω απ' τις γλάστρες τέλος σχεδόν του μήνα Αυγούστου

Τέλος σχεδόν του μήνα Αυγούστου, απόγευμα,
και βγήκα στο μπαλκόνι τα φυτά να ποτίσω
την ίδια ώρα τυχαία βγήκες κι εσύ
στο δικό σου, απέναντι, έναν όροφο κάτω
μ΄ένα φανελλάκι και σορτς ντυμένη ελαφρά
αχ! ευλογημένο ελληνικό καλοκαίρι
μαυρισμένη απ΄τα μπάνια τα πολλά πού ‘χες κάνει
σε χαιρέτησα πολύ τυπικά ενώ ήθελα τόσα να πω
μα κράτησα το στόμα κλειστό
φοβόμουν μη μου ξεφύγει καμμιά κουταμάρα
κι ύστερα κρύφτηκα ώρα πολύ στις πρασινάδες ανάμεσα
οχυρωμένος πίσω απ’ τις γλάστρες σε κοίταγα
καθώς σημείωνες σ’ ένα τετράδιο
παρακολουθούσα αχόρταγα
αφηρημένη που κούναγες σταυρωμένο το πόδι σου
και πότε μάκραινε και πότε ακουμπούσε
το πέλμα σου στη σαγιονάρα.

9 Σεπτεμβρίου ‘012

Μεγαλοχώρι, Μέθανα

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (256)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Εξυπηρέτης: αυτός που υπηρετεί λέγεται υπηρέτης, αυτός που εξυπηρετεί λέγεται... βλ. λήμμα. Πώς; Εύκολο; Όχι αναγνώστη με την ελαφρά ειρωνική κριτική διάθεση, δεν είναι εύκολο, είναι απλό - έχει διαφορά! Απλό, κομψό και χαριτωμένο. Και γρήγορο... χλαατς! Πάει ένα ακόμα λημματάκι... Κατάλαβες; Γκρρ...

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (255)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κουμπαράσταση: η καλλιτεχνική παράσταση μουσικών, τραγουδιστών, ηθοποιών, κουκλοπαικτών, ταχυδακτυλουργών, ζογκλέρ κ.ο.κ. που λαμβάνει χώρα, κατά κανόνα, σε μέρη όπως πλατείες, πάρκα, δρόμους, στοές, σταθμούς μετρό, λιμάνια κ.λ.π., χωρίς εισητήριο ή συγκεκριμένο αντίτιμο, μα που συχνά υπάρχει κάποιο είδος κουμπαρά όπως καπέλλο, τασάκι, τενεκεδάκι, θήκη μουσικού οργάνου κ.ά. και όπου μπορεί καθένας από τους θεατές να ρίψει τον όποιο προαιρείται οβολό του. Αν, κατά σύμπτωση, μέλη του θιάσου που δίδει την παράσταση είναι και μεταξύ τους κουμπάροι, τότε το λήμμα βρίσκει την ιδανική του ερμηνεία.

Σημ. 1 - διακαής και παντοτινός πόθος του υποφαινόμενου πλαθολόγου, που δεν ντρέπεται να τον εξομολογηθεί, ειδικά σε εσάς - αυτό έλειπε! - καλοί μου αναγνώστες, είναι να δώσει κάποια στιγμή κουμπαραστάσεις ως "μουσικός δρόμου". Ποιός ξέρει; Με την επεκτεινόμενη οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, αυτό μπορεί σύντομα μα γίνει πραγματικότητα. Για να δούμε...

                                                                                                                                               Ιούλιος '012 

Κυναίγειρος

Κυναίγειρος (λήμμα από τη Μυθιπήδεια): αρχαίος Έλληνας της εποχής των μηδικών πολέμων. Διακρίθηκε σε αυτούς τόσο ως εξαίρετος στρατιωτικός ναυπηγός που ήταν το επάγγελμα του όσο και ως απαράμιλλα θαρραλέος πολεμιστής. Παράλληλα θεωρείται και ο πατέρας της οδοντιατρικής επιστήμης, αντικείμενο με το οποίο επίσης -πολυπράγμων- ασχολήθηκε και στην οποία πρώτος εφήρμοσε (μεταφέροντας) τεχνικές της ναυπηγικής όπως το "σφράγισμα" (των οπών που δημιουργούνται στις πολεμικές συγκρούσεις των πλοίων) και της "γέφυρας" (που ενώνει τις πλευρές του σκάφους). Οι όροι έχουν έως σήμερα διατηρηθεί και απαντώνται στα εγκυκλοπαιδικά λεξικά με αντίστοιχες διπλές καταχωρήσεις, π.χ. "Γέφυρα" (ναυπηγ.):....., "Γέφυρα" (οδοντιατρ.):..... κ.λ.π. και πάντα αναφέρεται το όνομα του Κυναίγειρου.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (254)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Πεινατίγρης: το "Πλαθολόγιο Χ.Δ.Τ." αγαπητοί αναγνώστες έχει επανειλημμένως διακηρύξει τις πεποιθήσεις του γύρω από την Ισότητα, τα Δικαιώματα και την Ευκαιρία των Λέξεων. Κινούμενοι απαρέγκλιτα εντός αυτού του πλαισίου αναρωτώμεθα λοιπόν: "γιατί δηλαδή να υπάρχει μόνο πεινα-λέων; Μήπως δηλαδή ο τίγρης υπολείπεται σε κάτι; Σε μέγεθος; Σε μεγαλοπρέπεια; Σε τόλμη; Σε χάρη; Σε ομορφιά; Μήπως δεν έχει νύχια κοφτερά; Μήπως δεν έχει ένα τεράστιο στόμα με δόντια μυτερά; Μήπως δεν έχει εξίσου θαυμαστεί και υμνηθεί από τον άνθρωπο ανά τους αιώνες; Ε; Και επιπλέον έχει και ρίγες! Πώς; Και τί σημαίνει η λέξη Πεινατίγρης; Και τί σημασία έχει τί σημαίνει βρε αναγνώστη; Σημασία έχει ότι υπάρχει!". 

Ν κάτω

Μη μου μιλάτε για βορρινούς προορισμούς

για τόπους με μουντάδα, καταχνιά, ομίχλη

άμα ρωτάω "πού θα πάμε ρε παιδιά;"

παρακαλώ μη μου απαντάτε "προς τα πάνω"

στα κρύα, στον παγετό και το χιονιά

Από τον κύκλο των σημείων του ορίζοντος

αυτό που στέκει στην κορφή

και με το κεφαλαίο γράμμα Βήτα συμβολίζεται

το αποστρέφομαι πολύ εντόνως

Τα άλλα δυο στη μέση, δεξιά και αριστερά

που αντιστοίχως με τα γράμματα

Άλφα και Δέλτα αναπαρίστανται

αδιάφορα μου είναι εντελώς

Όμως το άλλο... αχ! το άλλο...

κείνο το Νι που στέκει θελκτικό

στην κάτω πλευρά του κύκλου

και μας καλεί στα μέρη τα θερμά

που έχει φως ως τις εννιά το βράδυ

και λάμπει ο ήλιος

που το μεσημέρι γίνεται αδυσώπητος

και πρέπει νά 'βρεις μια σκιά

κάτω της, μέσα, να χωθείς για να αντέξεις

που να φοράμε όλο το χρόνο δε χρειάζεται παρά

βερμούδες, κοντομάνικα, σανδάλια

εκεί που η μάνα θάλασσα τα πάντα τα ορίζει

εκεί πείτε μου πάμε και εγώ

πρόθυμα να απαντήσω "Ναι"

και να κατηφορίσουμε όλοι μαζί

αδελφοί μου για το Νότο.

Πλάκα Λιτοχώρου, ανάβαση Ολύμπου και Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα, Ιούλιος '012

Είμαι εδώ

Πού είσαι γιε μου

τί σ' έπιασε τώρα ν' ανεβαίνεις στα βουνά

να σκαρφαλώνεις τις κορφές

δυο μέρες περιμένω

κι έχω τρελλαθεί

μού 'χες πει θα με πάρεις από το καταφύγιο

πού είσαι παιδάκι μου

πού χάθηκες, πού πήγες;

'Ελα ρε μάνα μην ανησυχείς

να, μόνο που γλίστρησα στην κόψη

κάτω από την κορυφή

κι έπεσα στο γκρεμό

εδώ είμαι μάνα στο βράχο τσακισμένος

με καίει ο ήλιος

έχουν αρχίσει απ' το κορμί μου να τρέχουνε ζουμιά

και να με τρων οι μύγες.

            6 Ιουλίου '012, ανάβαση Ολύμπου

            9 Ιουλίου '012, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα

Χώνεται και σφίγγει σα σιδερένια μέγγενη, σαν ατσαλένια τανάλια

Πώς ένα τέτοιο όργανο αμβλύ

τόσο βαθιά διείσδυση κάνει

και με περνά μυτερό σα σουβλί

ολομέσα στα μύχια φτάνει

ξαφνικά στα πιο παράξενα μέρη

δίχως να υπάρχει αιτία κακού

το μαύρο απαίσιο χέρι

του άγχους του φόβου του πανικού.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (253)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Μεταναστεγολικός: πάμπτωχος μετανάστης από λιμοκτονούσα χώρα του τρίτου κόσμου, ξεζουμισμένη και απελπισμένη, δεν τα καταφέρνει πολύ καλά στη χώρα που τον φιλοξενεί, ούτε καν στέγη δεν έχει, στους δρόμους κοιμάται και να σαν να μην τον φτάναν όλα του τα πρόβλήματα, για να τα ξεχάσει το ρίχνει και στο πιοτό και ξεπέφτει πια τελείως και γίνεται ένας... βλ. λήμμα. Τί χειρότερο θα μπορούσε να του συμβεί; Α... μην το λες αυτό αγαπητέ αναγνώστη. Γιατί άμα τον εντοπίσουν οι κοπρίτ... τα αξιότιμα μέλη του λαϊκού συνδέσμου της Χρυσής Αυγής που θέλουν να ξεκοιλιάσ... ξεκαθαρίσουν τη χώρα από τα μιάσμ... τους μετανάστες, τότε θα σου πω εγώ...

                                                                                                                                               Ιούνιος '012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (252)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Γοβία: οι γυναίκες μερικές φορές φορούν κλειστά παπούτσια, μυτερά μπροστά και με ψηλά λεπτά τακούνια. Πολλοί άντρες τα βρίσκουν ακαταμάχητα κομψά και θελκτικά. Εγώ αγαπητοί αναγνώστες, με όλο το θάρρος, διαφωνώ. Τα βρίσκω "επιθετικά", με αγχώνουν, σκέφτομαι ότι τα τακούνια ή η μύτη τους ακόμα και να πληγώσουν μπορούν και γενικά αισθάνομαι ότι ασκούν μία ασφαλώς δυσάρεστη γοβία. Άλλοι πάλι βέβαια, αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό είναι που βρίσκουν... ερεθιστικό. Αλλά άμα μπλέξουμε μ΄αυτά, άκρη δε βγάζουμε καλοί μου αναγνώστες, οπότε προτείνω να περιοριστούμε και να συγκεντρωθούμε στην πλαθολογία.

Ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου

Ένας μαύρος πελώριος σκύλος

είναι ο πιστός μου πια μόνιμος φίλος

όπου βρίσκομαι είναι πάντα εκεί

περπατάω και περπατάει μαζί

όταν στέκομαι στέκει

κι όταν στην πολυθρόνα αναπαύομαι

να! κι αυτός ξαπλωτός στο χαλί

με κοιτάει στα μάτια

και μου γλύφει το χέρι

κι ωστόσο ξέρω καλά πως ανά πάσα στιγμή

να με δαγκώσει μπορεί

άγρια βαθιά δυνατά

και να μου προξενήσει

ένα κρίσιμο μπορεί και θανάσιμο τραύμα

ξέρω επίσης όμως πως άμα

προσέχω αυτό μπορεί και μη ποτέ να συμβεί

(πρέπει νά 'χω το νού μου!

αδιάκοπα νά ΄χω το νου μου!)

η κατάσταση αυτή μού 'χε προκαλέσει

άγχος και στεναχώρια πολύ

μόλις τον τελευταίο καιρό κατάφερα

να συμφιλιωθώ με την ιδέα

ότι ο μαύρος σκύλος θά 'ναι συνεχώς κοντά μου

και δε θα φύγει παρά μόνο αμέσως

λίγο αφότου κι εγώ έχω φύγει.

Κι αντίο.

Ξεροβούνι, Κερασόρεμα, Χιλιαδού Στενής Ευβοίας και Νεάπολη-Εξάρχεια και Μαρούσι Αθήνα, 24-25 Ιουνίου '012

Σημ. Η γνωστή μεταφορά του "Μαύρου Σκύλου" αναφέρεται στον διαρκώς παρόντα κίνδυνο της υποτροπής, για τους απεξαρτημένους ανθρώπους αλλά και την ασθένεια της κατάθλιψης που, συχνά, βασανίζει δια βίου τους πάσχοντες.

Ο αντιφατικός ήρωας μου

Ήμασταν όλοι σας παιδιά μου δικά σου

το δρόμο μας έδειχνες ουραγός πρωτοπόρος

πώς νικητής ηττημένος μας έμπνεες;

στη μάχη χυνόσουνα με θάρρος περίσσιο

πρώτος φεύγοντας τρέχοντας τη ζωή σου να σώσεις

ούτε μια σταγόνα το αίμα σου έχυνες

κλέβοντας πλούσιος τίμια μονάχα

με το Χριστό προστάτη στο πλάι σου

του Διαβόλου είχες βάλει υποθήκη

το σχεδόν πάντοτε λυπημένο σου πρόσωπο

χαρά μας μετέδινε αισιοδοξία

πρόθυμος όλο που ήσουνα

περιφρονώντας μαζί μας να κάτσεις

σε τιμητική θέση εξέχουσα

χαμένος μεταξύ μας στο πλήθος

κι όλο μίλαγες κι έλεγες κι έλεγες

και δε σου παίρναμε μία κουβέντα

το σκαμμένο ηλιοκαμμένο σου πρόσωπο

το νεανικό το χλωμό σου το δέρμα

κάθε λίγο σε πνίγαν τα κλάμματα

να δακρύζεις ποτέ δεν πιστεύω να σ' είδα

θεατρικά χειρονομούσες και έντονα

σαν άγαλμ' ακίνητος παγωμένος στεκόσουν

όταν ήταν καλός ο καιρός

κι έβρεχε χιόνιζε και φυσούσε

κατασκήνωση να κάνουμε ήθελες

και να κλεινόμαστε σε τέσσερις τοίχους

να τρέμουν τα ηχεία εκκωφαντική

απαλή μουσική δωματίου

το κάπνισμα απαγορευότανε αυστηρά

γι αυτό μας χάριζες κουβανέζικα πούρα

ντυνόσουνα μόνιμα εξεζητημένα κομψά

με ρούχα πού 'χες λες δανειστεί από σκιάχτρο

τον καφέ σου τον ήθελες μαύρο πικρό

με κουταλιές μπόλικες ζάχαρη μέσα

σου άρεσε ξέραμε να διαβάζεις μικρά

βιβλία χοντρά εκατοντάδων σελίδων

και μια μικρή είχες αγαπήσει σφοδρά

εσύ ο ανέραστος μονήρης δια βίου

ήσουνα τότε σχεδόν πενήντα χρονών

στο άνθος της πρώτης σου νιότης επάνω

κάθε πρωί ξύριζες σχολαστικά

τη μεγαλόπρεπη γκρίζα πυκνή σου γενειάδα

στην πολυθρόνα βούλιαζες λαγοκοιμόσουν μετά

άγρυπνος συνέχεια όρθιος

σαν τώρα τις θυμάμαι όλες αυτές τις στιγμές

κι έχω πια ξεχάσει τα πάντα.

Η εκδρομή του ενάλιου

Καθώς μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα

κυρά είχε γίνει αυτή στις αισθήσεις μου όλες

αρμύρα, δροσιά τα νερά της

όταν μέσα βυθίζομουν

και το χρώμα της Χριστέ τόσο γαλάζιο

φωτεινό το πρωί

το μεσημέρι ασημί

τον λαμπρό εκαθρέφτιζε ήλιο

πορτοκαλί, κόκκινο, μενεξεδί με τη δύση

σκούρο μωβ και σταχτί

το συννεφιασμένο χειμώνα

ο φλοίσβος της ο υπνωτικός

σαν φυσούσε αέρας, αχός και αντάρα

εκεί λοιπόν έζησα

χρόνια και χρόνια πολλά

μέχρι μια μέρα που μού 'ρθε να φύγω

να πάρω το αμάξι και να πάω αλλού

μια εκδρομή έτσι για να ξεφύγω

να κι έφυγα που λέτε λοιπόν

δρόμο παίρνω και δρόμο αφήνω

μακριά, πιο πέρα κι ακόμα μακριά

μέχρι που είδα μια ανηφοριά

στο βουνό που φιδογυριστά σκαρφαλούσε

και μένει έτσι πίσω μου η δημοσιά

και στροφή τη στροφή ανεβαίνω ολοένα

έκρηξη βλάστησης γύρω παντού

φτέρες και θάμνοι και πλατάνια πανώρια

νερά κυλούσανε γαργαριστά

πηγές, ποταμιές και ρυάκια

σκιά, ησυχία, δροσιά

και πυκνό, πράσινο δάσος

οξιές κι άλλα δέντρα ψηλά

πουλιά διάφορα μελωδικά κελαηδούσαν

κι ανέβαινα...

σχεδόν έκρυβαν τον ουρανό

πέφκα, μαβρόπεφκα με κορμούς σαν κατάρτια

και ξάφνου να! ξεκίναγε εδώ

της περήφανης η ζώνη ελάτης

μύριζε έντονα ρετσίνι χλωρό

ένας παράδεισος έλεγες ήταν

όμως γιατί τότε; γιατί;

μια μπάλλα βαριά ένοιωθα το πόδι να σέρνει;

πότε Κύριε θα δώσεις, μια έστω φορά

χαρά ανόθευτη έτσι να μένει;

ένα βάσανο μ' έτρωγε "τί κάνω εδώ;"

και μια σαν αγκάθι ενοχλητική απορία

που με τρύπαε κάθε στιγμή

και με μάτωνε όλη την ώρα

"δεν ανήκω εδώ, τί γυρεύω εδώ,

τί δουλειά έχει ο ενάλιος στα κωνοφόρα;".

                                 Μονεμβάσια, 7/5/'012

Γιατί προδίδεις τον εαυτό σου;

Το ήξερα απ' την πρώτη τη στιγμή

πως ήταν μάλλον λάθος η απόφαση που πήρα

συνέχισα ωστόσο με επιμονή

και πείσμα άλογο σε μια ιδέα στείρα

ενάντια που δίψαε κάθε ίνα στο κορμί

και όσα δυνατά η ψυχή εφώναζε, μαρτύρα

και έτσι παν' - αλίμονο - κοντά μήνες οκτώ

που πια δεν πίνω μπύρα. 

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (251)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Σαρκοβορράς (σαρκοβορριάς): είναι ο βόρειος ή γενικά ο ψυχρός άνεμος και κατ' επέκταση το κρύο, ο χιονιάς, ο παγετός και όλα αυτά που σηματοδοτούν την έλευση και παρουσία του χειμώνα, όλα δηλαδή τα σαρκοβόρα φαινόμενα, που κάνουν τη θελτκική σάρκα (των γυναικών) που όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν εκτεθειμένη με τα ελαφρά υποδήματα κι ενδύματα, τα μικροσκοπικά, ανοιχτά, ημιδιάφανα (ή διάφανα), να καλύπτεται μέσα και κάτω από μπότες, χονδρές κάλτσες, πουλόβερ, παντελόνια, κασκώλ και παλτά...Τί κρίμα, τί κρίμα!

Η αλφαβήτα του απαισιόδοξου, καταθλιπτικού στιχοπλόκου

Άλφα, για την άγνοια που δια βίου με διακατέχει

Βήτα, για το βάραθρο που συχνά η ψυχή μου πέφτει

Γάμα, για το γέλιο που ακούγεται πικρό

Δέλτα, για όλες τις προκλήσεις που με βρήκανε δειλό

Έψιλον, για τις ευχές που μού 'δινες συχωρεμένη μου γιαγιά

Ζήτα, που δεν έφερα στη ζωή παιδιά

Ήτα, για τις ήττες που ακόμα είναι μπροστά μου

Θήτα, για τη θλίψη χλωμή, βασίλισσα μου

Ιώτα, για την κάθε ίσια, επίπεδη ημέρα

Κάπα, για την κατάρα, την απειλή και τη φοβέρα

Λάμδα, για τη λύπη που νοτίζει ως και το χώμα

Μη, που είναι το μαύρο το συνηθισμένο χρώμα

Νι, είναι για τη νίκη, ποτέ που δε θα ΄ρθεί

Ξι, είναι για το ξύδι, το φαρμάκι, τη χολή

Όμικρον, για τον όλεθρο, την καταστροφή και το χαμό

Πι, για το πεπρωμένο πού 'τυχε ζοφερό

Ρω, για κάθε που ρέει, δάκρυ μου ζεστό

Σίγμα, για το σκοτάδι το σκούρο, το πηχτό

Ταυ, για όταν τρέμω με δυνατούς σπασμούς

Ύψιλον, για τους ύστατους αποχαιρετισμούς

Φι, για το μέγα φόβο που πάντα με σκεπάζει

Χι, είναι για το χάος που μέσα μου αδειάζει

Ψι, για κάθε ψέμμα που δε μπορεί πια να με σώσει

Ωμέγα, για την ώρα που ήρθε πια κι όλα έχουν τελειώσει.

Σ' αυτή τη γιορτή

Σ' αυτή τη γιορτή μου

θε νά 'ρθουνε όλοι

γνωστοί και φίλοι

και θά 'ναι άνοιξη

άνθη γιομάτο

τριγύρω οι αγροί

παχύ τριφύλλι

κι όλο θα πιάνουνε

μεταξύ τους

ψιλή κουβέντα

κι όλο θα λένε

σαν με κοιτούν

"Ααχ! βρε μπαγάσα"

που θά 'μαι όντως

όμορφος τόσο

και κομψός

μέσα στην κάσα.

Τόσες νύχτες (γενέθλιο τετράστιχο)

Φεγγάρια, άστρα και νεφέλες

πόσων και πόσων ουρανών

στις τόσες νύχτες που περάσαν

σαραντατέσσερων χρονών.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (249)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Χαρτονομίασμα, το: παλιό χαρτονόμισμα, φθαρμένο, τσαλακωμένο, σκισμένο, γραμμένο, μα πάνω απ' όλα απίστευτα λερωμένο, βρωμερό και ρυπαρό, δε θα είχε καμμία τύχη να περάσει από το μηχάνημα ελέγχου, όμως εξακολουθεί να κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι, σιχαίνεται κανείς να το ακουμπάει και ντρέπεται όταν διστακτικά το δίνει. Π.χ. "Αχ, καλέ, τί ωραίο που είναι αυτό!", "Πάρ' το κοπέλλα μου, τί το κοιτάς, τσάμπα το δίνω.", "Μα ξέρετε... δεν έχω λεφτά... Εκτός απ' αυτό το χαρτονομίασμα δηλαδή...", "Τί λες κορίτσι μου; Για τέτοια είμαστε τώρα, στις εποχές που ζούμε; Φέρ' το εδώ. Μεγειά σου!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (248)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Γεγονιός: για πολλούς η απόκτηση παιδιού αποτελεί όνειρο και διακαή επιθυμία, όταν έρθει λοιπόν η ευλογημένη αυτή ώρα, όταν ολοκληρωθεί αισίως η εγκυμοσύνη και ο τοκετός, τότε το συμβάν μα και ο κάθε ένας από τους δύο στο ζευγάρι, είναι... βλ. λήμμα.

Ο Τομ λέει...

Ο διάσημος, καταξιωμένος αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Τομ Γουέητς, συνηθίζει στις ζωντανές του εμφανίσεις αλλά και στι ηχογραφήσεις του, στις συνεντεύξεις του, στην ιστοσελίδα του κ.λ.π., να παραθέτει κομμάτια προφορικού λόγου και πρόζες διάφορες, όπου εξιστορεί διάφορα περιστατικά, πραγματικά ή φανταστικά ή μία μίξη των δύο, ή αναφέρει παράξενες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες γύρω από π.χ. τον κόσμο των ζώων, ιστορικά γεγονότα, ιδιότροπα μηχανήματα, εκκεντρικά ήθη και έθιμα, νομοθετικές διατάξεις και πολλά άλλα. Μάλιστα λέγεται ότι διαθέτει πλήθος σημειωματαρίων όπου καταγγράφει πυρετωδώς τα παραπάνω και τα σερβίρει με κάθε ευκαιρία.

Ακολουθεί ένα μικρό απάνθισμα. Μετάφραση: Χ.Δ.Τ.

"...

Κρυφάκουσα άθελα μου τις προάλλες τα μεγαλύτερα παιδιά μου να λένε στο μικρό μου γιο: "Μην αφήσεις ποτέ μα ποτέ τον μπαμπά να σε βοηθήσει με τα μαθήματα... Μάλιστα τού 'πανε ότι μια φορά είχα επιννοήσει έναν πόλεμο!"

...

Σαββατοβραδίτιδα: είναι αυτό που συμβαίνει στο χέρι σου όταν τό 'χεις απλωμένο όλο το βράδυ στην πλάτη του διπλανού καθίσματος, στο σινεμά ή σε κάποιο μπαρ, όταν προσπαθείς να κάνεις κατάσταση με μια όμορφη κοπέλλα.

...

Όταν τελικά ανακάλυψα πώς μπορεί να επηρρεάσει μια ντουντούκα τον ήχο σου, ε ήταν μια μεγάλη στιγμή για μένα. Δεν είχα, ποτέ ως τότε, τραγουδήσει μέσα από ντουντούκα. Είχα προσπαθήσει να πετύχω το εφφέ με άλλα μέσα. Τραγουδούσα κάνοντας τα χέρια μου χωνί, μέσα από κονσέρβες, από σωλήνες, με φτηνά παραμορφωτικά μικρόφωνα και τελικά το βρήκα. Μια ντουντούκα μπαταρίας. Που βρίσκει κανείς σε οποιοδήποτε κατάστημα ηλεκτρονικών για 29,95 δολλάρια!

...

Δε με παίζουν ποτέ στο ραδιόφωνο. Πιο πολύ ραδιοφωνικό χρόνο παίρνει ο Μαρσέλ Μαρσώ παρά εγώ.

...

Πολύ μπερδεύτηκαν στην αυτοκινητοβιομηχανία Σεβρολέτ όταν ανακάλυψαν ότι οι πωλήσεις του μοντέλου Chevy Nova ήταν εξαιρετικές παντού, εκτός από τη Λατινική Αμερική. Τελικά συνειδοτοποίησαν ότι "No va" στα Ισπανικά σημαίνει "Δεν πάει". Όχι το καλύτερο όνομα για ένα αμάξι...

...

Δεν το ξέρεις ότι δεν υπάρχει Διάβολος; Είναι μόνο ο Θεός, όταν είναι μεθυσμένος.

...

Δανειζόταν λεφτά από μένα τόσο πολύ καιρό που έπρεπε να δώσω ένα τέλος. Αλλά είναι ένας τζέντλεμαν, ήρθε στο στούντιο κι έβγαλε το καπέλλο του και βγήκαν από μέσα όλα αυτά τα πουλιά... (για τον Κηθ Ρίτσαρντς).

...

Τζέντλεμαν είναι κάποιος που ξέρει να παίζει ακκορντεόν, αλλά δεν το κάνει.

...

Ήμουν στην ουρά του ταμείου στο σουπερμάρκετ τις προάλλες και... ξέρετε, είχα βάλει τα πράγματα μου στη μεταφορική ταινία του ταμείου και...να... ήταν μια τύπισσα εκεί, μπροστά μου που... με κοίταζε επίμονα, σε σημείο που από αμηχανία άρχισα να κοιτάω αλλού, αλλά αυτή εκεί, επέμενε να κοιτάει... Τελικά πλησιάζει προς το μέρος μου και μου λέει: "Συγνώμμη που σε κοίταζα επίμονα, θα πρέπει να ήταν ενοχλητικό... Απλώς εσύ... να... μοιάζεις τόσο πολύ με το γιο μου που πέθανε. Τόσο πολύ... Δε μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου"... Κι ανοίγει το πορτοφόλι της και βγάζει μια φωτογραφία του πεθαμένου γιού της. Και εεε... δε μου μοιάζει καθόλου, ούτε κατά διάννοια... Για την ακρίβεια είναι... ε... Κινέζος. Τελοσπάντων... Κουβεντιάσαμε λιγάκι και εεε... μου λέει: "συγνώμμη, να σε ρωτήσω κάτι; Θα σε πείραζε καθώς θα φεύγω τώρα από το σουπερμάρκετ να με χαιρετήσεις και να μου πεις: γεια σου μαμά; Ξέρω πως είναι παράξενο να σου ζητάω κάτι τέτοιο μα πάει τόσος καιρός που έχω ν' ακούσω το γιο μου να μου λέει: γεια σου μαμά και: θα τα πούμε... δεν ξέρεις τί θα σήμαινε αυτό για μένα... Γι αυτό, αν δε σε πειράζει..." και λέω "Ε, λοιπόν τί να πω;... εντάξει... βέβαια... Μπορώ να το πω αυτό..." Παίρνει λοιπόν όλες τις τσάντες με τα ψώνια της από το ταμείο και καθώς φτάνει στην πόρτα, με χαιρετάει και μου φωνάζει δυνατά: γεια σου παιδί μου! Την κοιτάω και την χαιρετάω κι εγώ και απαντάω: γεια σου μαμά. Και φεύγει. Φτάνω κι εγώ στην ταμία με τα λιγοστά μου πράγματα... και τα χτυπάει στη μηχανή και μου δίνει την απόδειξη λέγοντας: "Σύνολο 479 δολλάρια κύριε". "Μα τί λέτε;" λέω "πώς είναι δυνατόν; δείτε, έχω αυτήν την κονσέρβα τόννο, ένα μπουκάλι αποβουτυρωμένο γάλα, μια μουστάρδα κι ένα ψωμί...". "Ναι" μου απαντάει "αλλά είναι και τα ψώνια της μητέρας σας στο λογαριασμό. Μού 'πε ότι θα πληρώσετε εσείς για όλα...". Και λέω: "Για μισό λεπτό, δεν είναι μητέρα μου αυτή...". Και μου λέει: "Τί λέτε κύριε; Την άκουσα πολύ καλά να λέει φεύγοντας: γεια σου παιδί μου. Κι εσείς να της λέτε γεια σου μαμά. Τί θέλετε να πείτε τώρα;". "Θεέ και Κύριε" λέω. Και τη βλέπω έξω στο πάρκινγκ να μπαίνει στο αυτοκίνητο της. Και τρέχω. Έκλεινε την πόρτα τη στιγμή εκείνη και μόνο το πόδι της εξείχε. Και την πιάνω από το πόδι κι αρχίζω να τραβάω... Μα αντιστεκόταν, τράβαγε κι αυτή με ΔΥΝΑΜΗ. Α, το δούλευε καλά εκείνο το πόδι... Τόσο καλά... όσο δουλεύω εγώ εσάς...

...

Τελευταία κάνω εκπαιδευτικές εκδρομές. Στα παιδιά αρέσει να είμαι εγώ ο οδηγός. Τις προάλλες πήγαμε 30 παιδιά σε ένα κατάστημα μουσικών οργάνων και σκέφτηκα, ε ναι, εγώ πρέπει να κάνω αυτήν την εκδρομή. Πάμε που λέτε εκεί κι όπως στέκομαι κοντά στο πιάνο λέω μέσα μου "όπου νά 'ναι θα με αναγνωρίσουν", αλλά τίποτα. Πάμε στο τμήμα των κρουστών - ήταν πολύ φωτεινά εκεί κι ήμουν έτοιμος να το ακούσω: "Μα... εσείς δεν είστε...;". Τίποτα. Πάμε στις κιθάρες, περιμένω, τίποτα. Απογοητεύτηκα λιγάκι. Μια βδομάδα αργότερα μου ζήτησαν να κάνω μια άλλη εκπαιδευτική εκδρομή, αυτή τη φορά σε μια χωματερή. Κι αμέσως 12 τύποι περικυκλώσανε το αμάξι... Για φαντάσου... όλοι με ξέρουν στη χωματερή... (για τη φήμη).

..."

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (247)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Μανηφαίστειο, το: στην Πελοπόννησο, το μεσαίο "πόδι" είναι η χερσόνησος της Μάνης, σαφώς μία από τις "μαγικές γωνίες του σύμπαντος" (όπως και πολλά άλλα μέρη στη Λακωνία άλλωστε - για να μην πούμε όλος ο νομός), ένας τόπος εξαιρετικής ομορφιάς και τόσο ιδιαίτερης φύσης, ιστορίας, αρχιτεκτονικής, συνηθειών και εθίμων, ψυχοσύνθεσης των κατοίκων κ.λ.π. Εκεί λοιπόν, στην υπέροχη αυτή γη, το ηφαίστειο ονομάζεται... βλ. λήμμα. Πώς; Μα δεν υπάρχει ηφαίστειο στη Μάνη; Και λοιπόν; Είναι λόγος αυτός να μην υπάρχει λήμμα; Τί; Αγαπητέ αναγνώστη, άκουσα καλά; Λοιπόν, με όλον τον σεβασμό και την εκτίμηση που σου έχω, αν όντως απάντησες "ναι" στην ερώτηση που σου έκανα, τότε σε παρακαλώ: άφησε το Πλαθολόγιο κάτω! Ναι, κάτω. Σταμάτησε να διαβάζεις και άστο κάτω! Βάλτο στην άκρη. Χώστο κάπου στα ράφια σου και μην το ξανανοίξεις. Η δώστο σε έναν φίλο ή γνωστό. Ή δώρισε το σε κάποια δημόσια, δανειστική βιβλιοθήκη. Ή πήγαινε το σε κάποιο χαριστικό ή ανταλλακτικό παζάρι. Ή - ακόμα καλύτερα - πέτα το στα σκουπίδια! Στον κάδο ανακύκλωσης παρακαλώ, στο ειδικό διαμέρισμα για χαρτί - αν υπάρχει. Συγνώμμη αναγνώστη, αν ήμουν απότομος, αλλά έχει κι η υπομονή τα όρια της. Και η λογική επίσης. Η πλαθο-λογική εννοώ.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (246)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κοτζαμπάσσος, ο: ο μουσικός που παίζει ηλεκτρικό ή ακουστικό μπάσσο, ή κοντραμπάσσο, ή ο λυρικός μπάσσος τραγουδιστής που τυχαίνει να είναι πολύ μεγαλόσωμος, είναι δηλαδή κοτζάμ μπάσσος, λέγεται με μια λέξη... βλ. λήμμα. Π.χ. "Όλο το συγκρότημα αποτελείται από εξαιρετικούς μουσικούς που ταυτόχρονα έχουν και εντυπωσιακή σκηνική παρουσία στις ζωντανές εμφανίσεις. Για ποιόν να πρωτοπείς; Για την πανέμορφη, υπέρκομψη, αισθαντική και ταυτόχρονα δυναμική τραγουδίστρια; Τον βραχύσωμο, τοσοδούλη αλλά δαιμόνιο ντράμμερ; Τον απίστευτο κιθαρίστα; Τί βιρτουοζιτέ και τί ενέργεια! Ή για τον επιβλητικό κοτζαμπάσσο που δέσποζε, πανύψηλος στη σκηνή με το ξυρισμένο του κεφάλι και την πυκνή γενειάδα;".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (245)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Γκέησα, η: ειρωνικός, περιπαικτικός (ίσως και ομοφοβικός) χαρακτηρισμός για πολύ θυληπρεπή άνδρα. Π.χ. "Μμμ... κοίτα κούνημα... η γκέησα... Καλέ συυ!...", "Σουτ! Σουτ!", "Τί έγινε ρε Νώντα; Τον φοβάσαι ρε;", "Και βέβαια! Είναι πρωταθλητής κουνγκ φου!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (244)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ανδροξενεφελιφιγεναυσικυβελήδα: φανταστικό όνομα - τερατούργημα, του γλωσσοδόκτορα Σταϊνφράνκε, με ολοφάνερα περιπαικτική και επικριτική διάθεση προς όσους τα τελευταία (αρκετά) χρόνια βαφτίζουν τα παιδιά τους (τα κορίτσια κυρίως) με αρχαία αντί χριστιανικά ονόματα. Π.χ. "Αμάν βρε Πρόχορε, αμάν! Όλα σου φταίνε πια;... Τϊ θέλεις βρε και για ειρωνευτείς τους γονείς της που δε χωνεύεις, φωνάζεις αυτήν την κοπελλίτσα, τη Σαπφώ, τη γειτονοπούλα μας και τη λες Ανδροξενοφλο... Αροκλομαχ... Αριαδημτρ... φτου! ούτε να το πω δε μπορώ! Μόνο εσύ θα σκαρφιζόσουν κάτι τέτοιο... στριμμένο άντερο!".

Ακούω τον ωκεανό (αφεστωταώτα)

Αφεστωταώτα, τί παράξενη λέξη

και κάπως εξωτική ακούγεται

σαν απ' τη γλώσσα που μιλάνε στη Χαβάη

ή κάποιο άλλο νησί του Ειρηνικού

που στέλνει τα τυρκουάζ νερά του συνεχώς

σε κύματα θεόρατα απάνω

στις όλο ψιλή άμμο παραλίες

και οι μελαμψές ιθαγενείς καλύπτουν

τα γυμνά τους στήθη μόνο με λουλούδια

που κρέμονται γιρλάντες στο λαιμό τους

και που τις φεγγαρόλουστες βραδιές

ακούς να ολολύζουνε γλυκές

γύρω χαβάγιες και νοσταλγικά

να κελαηδούν παντού τα γιουκαλίλια

δεν είναι βέβαια έτσι, απλώς

διάβαζα ένα άρθρο τις προάλλες

για τις προόδους της πλαστικής χειρουργικής

και έπρεπε να φτάσω σαραντατέσσερων χρονών

για να μάθω ποιά είναι η επιστημονική ονομασία

των από μικρό παιδί

πεταχτών αυτιών μου.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (243)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ασυλειψία: αυτός που τον κυνηγούν να τον μπαγλ... συλλάβουν οι μπά... η αστυνομία, αλλά βρίσκει με τη βοήθεια γνωστών ή φίλων καβάτζ... κρησφύγετο στην ιστορική πόλη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας Λειψία, αυτός μ΄άλλα λόγια που είναι ασύλληπτος, σε άσυλο, στη Λειψία, αυτός δηλαδή που περιέρχεται σε καθεστώς κατάστασης... βλ. λήμμα. Π.χ. "Κυρ Αστυνόμεε, κυρ Αστυνόμεε", "Τί είναι ρε όργανο, τί φωνάζεις έτσι παιδί μου, τί θέλεις; Λέγε γρήγορα γιατί είμαι τρομερά απησχολημένος, μελετάω μια υπόθεση.", "Καινούρια είναι;", "Ποιά όργανο;", "Η αθλητική εφημερίδα πού 'χετε απλωμένη μπροστά σας στο γραφείο, λέω... καινούρια είναι; Και λέγεται Υπόθεση;", "Μπα; Κάνεις και πνεύμα όργανο;... Κατ' αρχάς γιατί δεν αναφέρθηκες; Πρσχή! Ανάπφς! Πρσχή!... Ανάπφς! Αναφέρσου!", "Καμαρώνης, δόκιμος κυρ Αστυνόμε, δυο βδομάδες είμαι μαζί σας.", "Μάστα, μάστα. Και τί θες ρε Καμαρώνης;", "Ήρθε σήμα από την Ιντερπόλ κυρ Αστυνόμε. Κείνος ο φυγόδικος, ο Φανφαρόνης, βρέθηκε σε ασυλειψία... Πού τό 'χες καταλάβει κυρ Αστυνόμε ότι θα πάει στη Γερμανία;", "Ρε Καμαρώνης, εικοσιπέντε χρόνια αστυνομεύουμε, τί μπρίκια κολλάμε; Και τούτα δω (χτυπάει τα γαλόνια στον ώμο) τσάμπα μας τα δώσανε;", "Τί να κάνω προϊστάμενε;", "Άκου δω: να στείλεις πίσω σήμα στην Ιντερπόλ ότι τους ευχαριστούμε για τη συνεργασία κ.λ.π. και να συνεχίσουνε τις έρευνες για εντοπισμό και σύλληψη κ.λ.π., φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή. Ύστερα τράβα κάτω, στα παιδιά στην Ασφάλεια, να σου πούνε αν έχουμε κανέναν δικό μας εκεί.". "Έχω πάει ήδη κυρ Αστυνόμε.", "Όργανο, εσύ θα πας μπροστά. Πού το σκέφτηκες βρε μπαγάσα; Είμαι πολύ ευχαριστημένος παιδί μου Καμαρώνης, μπορείς να καμαρώνεις... Βρήκες τίποτα; Είναι ένας Τσατσαρώνης εκεί στη Λειψία κυρ Αστυνόμε...", "Μπα; Και τί κουμάσι είναι αυτός;", "Σπιούνος από τους λίγους προϊστάμενε, σκουλήκι μοναδικό...", "Μπράβο, μπράβο, τέτοιους θέλουμε. Σύρε να στείλεις σήμα, διαβαθμισμένο έτσι; Και κράτα με ενήμερο... Άντε πήγαινε τώρα. Και πού 'σαι Καμαρώνης; Πέρνα από το κυλικείο και πες τους μια μπουγάτσα, έναν καφφέ.", "Ζάχαρη - κανέλλα κυρ Αστυνόμε;", Στη μπουγάτσα ναι, στον καφφέ όχι. Ελεύθερος!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (242)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ταπεινόσαυρος, ο: πολύ χαμηλών τόνων άνδρας που φτάνει σε σημεία συμπεριφοράς απεχθούς χαμέρπειας και δικαιολογημένα προκαλεί υποψίες για πιθανές παρεκλίσεις μαζοχιστικού τύπου που τον κάνουν να ικανοποιείται π.χ.... με τα χτυπήματα, φλαπ! φλαπ!, τις κλοτσές, να! να!, τις φτυσές, φτου! φτου! και τις βρισές: "Στα κομμάτια σκουλήκι, χάσου από μπροστά μου ταπεινόσαυρε", "Μάλιστα Κυρία, είμαι Κυρία, ευχαριστώ Κυρία. Μα πού πάτε Κυρία; Κυρίαα, Κυρία θέλω κι άλλοο, μη φεύγετε σας εκλιπαρώ, θέλω κι άλλο, χρειάζομαι ΚΙ ΑΛΛΟ, το έχω ανάγκη Κυρία, κι άλλοοο!...".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (241)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Οξυθύμιος, ο: άνθρωπος ευερέθιστος, εριστικός, τσαντίλας, ένα μάτσο νεύρα, που εκρήγνυται με το παραμικρό κι όλο πάει γυρεύοντας, μόνιμα θυμωμένος, που τυχαίνει να λέγεται Θύμιος. Π.χ. "Γιατί είσαι έτσι μελιτζανής καλέ;", "Γιατί θα με σκάσει αυτός, δεν τον αντέχω άλλο, τον καβγά στο τσεπάκι τον έχει κάθε φορά...", "Ποιός βρε; Ο Οξυθύμιος;", "Αμποιός; Άλλος; Μια φορά μωρέ... μία... να τύχει νά ΄ναι ήρεμος και... Ευθύμιος πού ,ναι και τ' όνομα του του γρουσούζη...".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (240)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Καμμεστραμένος: ο διπλά πειραγμένος (καμμένος και κατεστραμένος) από καταχρήσεις, φερ΄ειπείν από ναρκωτικά στον εγκέφαλο ή αλκοόλ στο συκώτι ή κι απ' τα δύο. Π.χ.: "Καλημέρα!", "Ποιός;", "Τί ποιός ρε; Καλημέρα σου λέω.", "Α... σε μένα;", "Αμ σε ποιόν;", "Γιατί, υπάρχω ακόμα;", "Βρε... κόφτο βρε καμμεστραμένε το ρημάδι, τέζα θα σε βρούνε καμμιά μέρα...", "Μέρα; Τί... ξημέρωσε κιόλας;", "Α, καλά...".

Το τείχος των δακρύων

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.Η ιστορία τιτλοφορείται "The Wailing Wall" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Η εκκλησία είναι υπέροχη. Το φως του ήλιου περνά μέσα από τα βιτρώ και δημιουργεί λαμπερά ουράνια τόξα στο εσωτερικό του ναού. Η μουσική του οργάνου είναι χαμηλή και μπλέκεται με τα μουρμουρητά του κόσμου.Κάθεται στην πρώτη σειρά και ρίχνει κλεφτές ματιές, πότε στην είσοδο και πότε στον σύζυγο της. Το πρόσωπο του έχει, όπως πάντα, την ίδια έκφραση στωικότητας και ικανοποίησης.Η κόρη του έκανε μία εξαιρετική επιλογή. Ο - σε λίγη ώρα - γαμπρός του ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι στην οικογενειακή εταιρία. Η φιλοδοξία του νεαρού άνδρα, του θύμιζε τη δική του όταν ήταν στην ηλικία αυτή. Ήταν ιδίως ικανοποιημένος που η κόρη του λογικεύτηκε κι εγκατέλειψε αυτήν την ανόητη ιδέα να γίνει φωτογράφος. Όχι βέβαια. Έτσι, όπως τώρα, έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Αυτή θα γινόταν μια τέλεια σύζυγος και η εταιρία που τόσο σκληρά πάλεψε για να φτιάξει, θα παρέμενε στην οικογένεια. Σύστημα! Αυτό είναι που έχει σημασία. Σχεδιασμός! Δε μπορείς να φτιάξεις τη ζωή σου χωρίς αυτά. Ο δικός του γάμος, οι οικογένεια και η καρριέρα του ήταν η απόδειξη.Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της ξανά και ξανά ότι δε θα έκλαιγε. Γιατί τα δάκρυα της θα ήταν από λύπη, όχι από χαρά και φοβόταν ότι αν άρχιζε, δε θα μπορούσε να σταματήσει. Όχι, κράταγε τα δάκρυα αυτά για τις στιγμές που ήταν μόνη. Σ' αυτό το μυστικό μέρος του σπιτιού που μπορούσε να κλειδώσει την πόρτα, να σωριαστεί στο πάτωμα και ν΄ακουμπήσει το μέτωπο της στον τοίχο. Εκεί θα έρχονταν τα δάκρυα. Το σώμα της θα σπάραζε από όλη τη συσσωρευμένη λύπη και στεναχώρια τόσων χρόνων. Όλα αυτά τα καταπιεσμένα συναισθήματα θα απελευθερώνονταν και θα ξεσπούσαν. Μετά, θα έπλενε το πρόσωπο της και θα έπαιζε το ρόλο που είχε διαλέξει πριν από τόσο πολύ καιρό.Η κόρη της ήταν η χαρά της ζωής της από τότε που γεννήθηκε. Ήταν όλα όσα εκείνη είχε ελπίσει ποτέ ότι θα γίνει. Όταν, στο κολλέγιο, εμφάνισε αυτό το ταλέντο στη φωτογραφία, μιλούσαν για ώρες για τα όνειρα του κοριτσιού. Θα ταξίδευε και θα αιχμαλώτιζε σε εικόνες όλα τα άγρια και εξωτικά μέρη του κόσμου. Θα γυρνούσε όλη την υδρόγειο και θα έστελνε φωτογραφίες των τεράστιων ελεφάντων και των επιβλητικών αιλουροειδών σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια. Από τις πυραμίδες της Αιγύπτου έως τα φιορδ της Νορβηγίας θα έβλεπε όλον τον κόσμο μέσα από τα μάτια της κόρης της.Όταν γνώρισε τον νεαρό που είχε προσλάβει ο άντρας της, άρχισε να φοβάται. Αυτό που υπήρχε στο βλέμμα του το αναγνώριζε πολύ καλά. Με τον καιρό η φωτογραφική μηχανή κρύφτηκε σε κάποια ντουλάπα. Και οι συζητήσεις τους που τόσο απολάμβανε έγιναν πιο αραιές. Όσο η ικανοποίηση του άντρα της μεγάλωνε, τόσο έσβηνε το φως απ' τα δικά της μάτια.Η μουσική του οργάνου δυνάμωσε και όλα τα κεφάλια στράφηκαν προς την πόρτα. Το κοστούμι του γαμπρού ήταν άψογο μα τίποτα δε μπορούσε να συγκριθεί με την ομορφιά της νύφης. Το πρόσωπο της έλαμπε από ευτυχία και τα μάτια της ήταν προσηλωμένα σ' εκείνον με τον οποίον θα αντάλλασε σε λίγο όρκους αιώνιας αγάπης.Καθώς τα δάκρυα ανέβαιναν στα μάτια της, ήθελε να τρέξει προς το ζευγάρι, να αρπάξει την κόρη της από το χέρι και να την σύρει έξω από την εκκλησία. Θα έτρεχαν μαζί προς την ελευθερία. Η κόρη της θα έβγαζε το πέπλο και θα το πέταγε με δύναμη στον αέρα. Θα γελούσαν υστερικά και θα χώνονταν στο πρώτο πλοίο που θα έβρισκαν με προορισμό οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο.Πολύ αργά! Εκείνη είπε ήδη το "Ναι". Σταμάτα! Σταμάτα! Για το όνομα του Θεού, πρέπει να φανώ δυνατή για το παιδί μου! Γιατί δε μπορώ να είμαι δυνατή;Η νύφη γυρνά και αγκαλιάζει το μπράτσο του άντρα της. Είναι πανέμορφη. Τα δάκρυα τρέχουν τώρα όπως όταν είναι μόνη. Γιατί να μη μπορεί αυτήν τη στιγμή να είναι εκεί;Τη νύχτα βρίσκει τη φωτογραφική μηχανή στη ντουλάπα της κόρης της. Την κρατά απαλά πάνω στο στήθος της. Καθώς η όραση της θολώνει, την παίρνει μαζί της στο μυστικό της μέρος και κλείνει την πόρτα.

Πέφτει πιο βαριά απ' το χιόνι

για τον Αργύρη Χιόνη 1943-2011

Έναν μεγάλο, συγκεντρωτικό
"Ποιήματα 1966 - 2000" τόμο
έχω στο κομοδίνο μου
τους τελευταίους μήνες
και τον διαβάζω λίγο λίγο
απόψε χάρη σε μια μου αδέξια κίνηση
έπεσε στο ξύλινο πάτωμα
με ιδιαίτερα ωστόσο δυνατό
γδούπο και κρότο

βαριά η καλογερική.

Πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια - ΙI

Χωρίς δική μας στέγη ή "φωλιά"
πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια
είμασταν νέοι μα έτυχε
να βρεθούμε καλοκαίρι
κι είχαμε σύμμαχο μας τον καιρό
σε οδήγησα ένα απόγευμα
σε μια κρυφή που ήξερα εσωτερική πλατεία
κρυμμένη γύρω από δέντρα εκεί
στο Πεδίον του Άρεως
καθίσαμε σ΄ένα παγκάκι
κι αρχίσαμε με πάθος φιλιά και χάδια
ούτε που κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα
πώς έπεσε ψυχρούλα και σκοτείνιασε
μα κάποια στιγμή τραβήξανε
την προσοχή μου λάμψεις
που αναβόσβηναν μεσ' απ' τους θάμνους
"Πάμε να φύγουμε" σου είπα
και σε πήρα γρήγορα απ' το χέρι
μέσα στην έξαψη είχα λησμονήσει
του πάρκου τους ματάκηδες
που απολάμβαναν καπνίζοντας τη θέα

χα! να υπάρχουν πια ματάκηδες;

σίγουρα ναι μα τώρα
η κάφτρα του τσιγάρου τους
αντανακλά στου λάπτοπ την οθόνη.

Νέαπολη-Εξάρχεια, Μάρτιος 012

Πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια - Ι

Κάτω απ' το βράχο της Ακρόπολης
ένα καλοκαίρι πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια
νέοι ήμασταν τότε και "άστεγοι"
κρυμμένοι μες στους θάμνους
και κάτω απ' τα δενδρύλλια
κόσμος παντού πάνω και γύρω
ακούγαμε τις ομιλίες και τα πατήματα
ίσως γι αυτό ήταν πιο ερεθιστικό
ταξίδευαν τα χέρια μου
κάτω από τα ελαφρά θερινά ενδύματα
και παρά τις μάλλον προσποιητές σου αντιρρήσεις
με τις θωπείες μου μ' είχες αφήσει να σ' αφήσω
σχεδόν ολότελα γυμνή.

Εκδικητής χιπ χοπ εναντίον ντραγκ ντήλερ

Σ΄αυτήν τη φρικτή, αφιλόξενη πόλη
τοξική βροχή καίει σα βιτριόλι
τους έκανες και πουλήθηκαν όλοι
χαρά δεν ξέρουν πια, γιορτή και σχόλη
είσαι χωρίς ψυχή ένα χοντρό πορτοφόλι

κι αν δεν έχω όπλο, δεν έχω πιστόλι
φτύνω τα λόγια δυνατά σαν το βόλι
με τις ρίμες μου μπορώ να σε σκοτώσω καριόλη
οι στίχοι μου είναι ναι, θανάσιμο βόλι
θα πεθάνεις καριόλη, θα πεθάνεις καριόλη

Γιο! Γιο!

Κίτσος ο Πρώτος

Ο Κίτσος ήταν το πρώτο παλληκάρι στο χωριό
πρώτος στο μπόι πρώτα απ' όλα
μισό τουλάχιστο με ένα κεφάλι παραπάνω
απ' τον επόμενο στεκότανε καθώς φαίνεται
στις αναμνηστικές φωτογραφίες που βγαίνονταν
από κάτι πλανόδιους τότε φωτογράφους
πρώτος στο κυνήγι
πρώτος στο ψάρεμα
πρώτος και στις δουλειές
πρώτος στο σαλάισμα των ζώων
στο δούλεμα του γάλατος
πρώτος στην κουρά
πρώτος στο όργωμα, στη σπορά
στο θερισμό, το αλώνισμα, το άλεσμα
πρώτος στο μπόλιασμα, το κλάδεμα, στο ληνό, τα καζανίσματα
στης ελιάς, του αλατιού το μάζεμα πρώτος
πρώτος στο συγύρισμα των εργαλείων, το λάδωμα, το ακόνισμα
πρώτος στο πετάλωμα
πρώτος και στα μαστορέματα
κανείς δεν τον ξεπέρναγε
στο φτιάξιμο τζακιών, φούρνων και καμινάδων
μα και όμοιον δεν είχε στο ταίριασμα
της πέτρας στις ξερολιθιές που υπήρχανε παντού
για σύνορα στα οικόπεδα, στα περβόλια, στα βοσκοτόπια
και για να στηρίζουνε τα χώματα στα χτάρια*
πρώτος στο καβάλλημα
των φαριών και των φοράδων
(κι αυτών με τα δυο πόδια λέγαν οι φαρμακόγλωσσες)
πρώτος στη δύναμη
το μεγαλολιθάρι κάτω στην ακροποταμιά
ένανε στρογγυλό, λείο ογκόλιθο
μαύρο και κρύο σαν το θάνατο
τον είχε μια φορά μόνο μετακινήσει
γυρίζοντας τον τούμπα
ο όσιος Στέργιος που πέρασε, έναν αιώνα πριν
από τα μέρη μας πηγαίνοντας από τη Ρωσσία
για το Όρος όπου μόνασε και άγιασε
ήτανε ένας τεράστιος
σαν από παραμύθι, Κύκλωπας βγαλμένος
κι ο Κίτσος τόνε κύλησε
όχι μια μα τρεις φορές
την πρώτη μια θέση παρακάτου στην κατηφοριά
κι ύστερα μία καταπάνω, εκεί πού ήταν πριν
κι ύστερα άλλη μια στην αρχική του θέση
όπου και μέχρι σήμερα στέκεται ακούνητος
ο θεόρατος ο βράχος
πρώτος στον πόλεμο σαν φούντωσε η επανάσταση
πρώτος απ' το χωριό βγήκε στο βουνό
πρώτος στα γιουρούσια
πρώτος και στα ταμπούρια, υπερασπιστής
στην εξηντάημερη πολιορκία της μονής
ολόρθος με τα βόλια γύρω του να σφυρίζουν
και να λυσσάνε οι εχθροί
πρώτος εθελοντής με την απελευθέρωση
στις εργασίες της αναστήλωσης
στην επισκευή του γεφυριού
στο ξαναστέριωμα του καμπαναριού
και στο χτίσιμο του νέου σχολείου
πρώτος και στο τραγούδι, το γλέντι, το χορό
στα πανηγύρια όλα
πρώτος στων κοπελλιών τις προτιμήσεις
και στ' όνειρα που βλέπανε τα βράδια

πρώτος σ΄όλα ο Κίτσος
πρώτον τον χτύπησε η αρρώστεια, το χτικιό
κι έλιωσε σαν κεράκι κι έσβησε
σε δύο μήνες μέσα

μερικά χρόνια μετά
όταν πέρασε για τα καλά η επιδημία
και είχαν όλοι πια υποχρεωτικά
οι λιγοστοί επιβιώσαντες
μπολιαστεί με το νέο φάρμακο
γύρισε κόσμος στο έρημο χωριό
μα τον Κίτσο δε θυμόταν πια κανείς
εξόν από κάτι μαυροφόρες
που ήτανε ήδη γριές όταν εσυχωρέθηκε
μα δεν τις λογαριάζανε, τις λέγανε ξεκούτες
και μένα που με λέγαν παιδαρέλι
μα εγώ τον Κίτσο τον θυμόμουνα
κι έτσι επειδή πάντοτε μ' αρέσανε τα γράμματα
τά 'γραψα όλα σε τούτο το χαρτί
γιατί κάπου έχω διαβάσει πως λέει τάχα ότι
"μένουνε τα γραφτά".

* χτάρια (οχθάρια): πεζούλες, αναβαθμίδες

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (239)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ναυτέλος: όρος με διπλή σημασία, πρώτον - το αντίτιμο μεταφοράς με πλωτό μέσον, π.χ. προς (ή από) νήσο και δεύτερον - το πέρας της εργασίας στον ναυτιλιακό τομέα. Δέον όπως να μη συγχέεται με τον σχεδόν ομόηχο "ναυτίλο" αλλά και να δίδεται προσοχή στο γεγονός ότι οι αδαείς περί τα γλωσσολογικά και οι παραπλανημένοι, θεωρούν ορθές (αντίστοιχα) τις εκφράσεις "εισητήριο πλοίο" και "συνταξιοδότηση ναυτικού", άκουσον και φρίξε!!

Το κέντρο του σύμπαντος σε ακτή λουομένων

Ένα χρωματιστό πανί ημιδιάφανο
απ' αυτά που φορούν οι γυναίκες στα μπάνια
τ' όνομα του να θυμηθώ ποτέ δεν κατάφερα
φουρό, πουρό, καμεό... πώς το λένε
σαν βγήκες απ' τη θάλασσα αυτό τύλιξες πάνω σου
και τό 'δεσες γύρω απ' τη δαχτυλιδένια σου μέση
κόλλησε αυτό στα μέλη σου αχόρταγα
και ρουφούσε με δίψα την αρμυρή υγρασία
που φώλιαζε παντού, σε κάθε κοιλότητα
και κυλούσε στο μαυρισμένο σου δέρμα
μ' αυτό κάθισες στην απλωμένη στην άμμο πετσέτα σου
κι έπιασες ένα τσιγάρο ηδονικά να καπνίζεις
ύστερα αλείφτηκες με λάδια, μύρα κι αρώματα
κι αφέθηκες στις θερμές θωπείες του ήλιου
τα μάτια πότε μισόκλεινες, ρέμβαζες
και πότε κοιτούσες κλεφτά ενός χοντρού τις σελίδες βιβλίου
πέρασε ώρα και πάλι σηκώθηκες
το λεπτό κάλυμμα έμεινε κάτω
όρθια μπροστά μου εκεί στήθηκες
κι άρχισες να τεντωνόσουν σα γάτα
σαν δυο κολώνες τα τέλεια πόδια σου
το σύμπαν συσπειρώθηκε στη μεταξύ τους αψίδα
κι απ' αυτή τη στιγμή όλα τελείωσαν
άλλο δεν ένοιωσα, άλλο δεν είδα
χάθηκε η πλαζ, η άμμος, η θάλασσα, η αντάρα του κόσμου
εκτός από σένα όλα χάθηκαν
μαζί τους κι εγώ χάθηκα εντός μου.

Εξάρχεια

Βρέθηκαν τυχαία δίπλα δίπλα σε μία εκδήλωση που έγινε στην πλατεία για υποστήριξη και αλληλεγγύη στους μετανάστες και εναντίον των περιστατικών βίας που συνέβαιναν στις γύρω γειτονιές τελευταία. Έπιασαν ψιλή κουβέντα καθώς έτυχε να φύγουνε μαζί, ανηφορίζοντας τον πεζόδρομο.
Κάποια στιγμή εκείνη είδε τα φρεσκοφυτεμμένα λουλούδια στο παρτέρι κι έκανε ένα "Α!" με ενθουσιασμό, έσκυψε, τα χάιδεψε απαλά και με κλειστά μάτια είπε:
"Μμμ... πόσο μ'αρέσει ο κατιφές!".
Εκείνος ήταν (ως συνήθως, όπως μετά κατάλαβε) μάλλον αφηρημένος και αποκρίθηκε με κάποια καθυστέρηση:
"Χμ! εμένα μου λες; Τον λατρεύω! Από έφηβος. Μια καθημερινή απόλαυση. Μα και παρέα και παρηγοριά και τόνωση... Μια κούπα αχνιστός καφές! Τί καλύτερο... Μα... τί λες; Αφού μας αρέσει και στους δύο, πάμε να πιούμε έναν;".
Σκέφτηκε προς στιγμήν "τί δουλειά έχω εγώ μ΄αυτόν τον άνδρα" ύστερα όμως της φάνηκε και κάπως γουστόζικη η μικρή παρεξήγηση και δέχτηκε. Πήγαν σ΄ένα από τα καφέ της Καλλιδρομίου κι έκατσαν ώρα πολλή πίνοντας καφέδες και κουβεντιάζοντας.
Και βάλε με το νου σου τί ήταν το ματσάκι τα λουλούδια, στο μικρό ανθοδοχείο στο κέντρο του τραπεζιού... Εγώ δεν πιστεύω στις προλήψεις αλλά μερικά πράγματα είναι σημαδιακά, πώς να το κάνουμε;
Από τότε έχουν περάσει 17 χρόνια. Είναι μαζί, είναι καλά κι ούτε που τους πέρασε ποτέ απ' το μυαλό ν' αφήσουν τη γειτονιά.
Ζουν στα Εξάρχεια.

Εικοσιεπτά Φεβρουαρίου δύο χιλιάδες δώδεκα
Νεάπολη,Εξάρχεια - Αθήνα

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (238)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κατσικοεδρεύω: όποιος έχει προσβληθεί από την σπάνια και κωμικοτραγική πάθηση που τον κάνει "τυροκόμη" (βλ. λήμμα), μεταξύ άλλων στοιχείων της γελοίας συμπεριφοράς που ίσως ακούσια υιοθετεί είναι και μια αντίστοιχη ορολογία βάσει της οποίας επί παραδείγματι, όταν αναφέρεται στα χειμαδιά ή τα βοκοτόπια που πάει τα ζωντανά του λέει "Εγώ τώρα κατσικοεδρεύω.....". Π.χ. "Καλημερούδια σ' Μήτρο, λεβεντουριά! Πό χάθηκσς ισύ ωρέ παιδάκι μ';", "Καλημέρα αγαπητέ κύριε συνάδελφε. Εγώ εσχάτως κατσικοεδρεύω στις ιδιόκτητες χορτολιβαδικές εκτάσεις της οικογενείας μου στο παρακείμενο βουνό όπου βρίσκεται και το σαλέ μου και η πρότυπος παραγωγική μονάδα μου*. Εσείς τί νέα, καλά; Πώς πάνε οι επιχειρήσεις;", "Α;".

* Σημ.: εννοεί τη βοσκοκαλύβα, το μαντρί και το τυροκομιό.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (237)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Τυροκόμης: κτηνοτρόφος, ποιμήν που του την έχει σφυρίξει από αθεράπευτη μεγαλομανία και περνιέται για ευγενής, για μυλόρδος ας πούμε ή κόμης κι ενώ όλοι τον έχουν πάρει στο ψιλό, αυτός πού; Π.χ. "Σσσ, παιδιά προσοχή: έρχεται ο κύριος Τυροκόμης. Για λίγο τους τρόπους σας κύριοι μη μας περάσει και για βλάχους!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (236)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Υπουργόης: ο άνδρας που λαμβάνει ανθυποελάσσονος σημασίας πολιτικό αξίωμα και φέρεται λες κι έγινε γενικός γραμματέας των ηνωμένων εθνών ξέρω γω ή πρόεδρος των γιουνάιτ στέητς ή κάιζερ να πούμε ή πρωθυπουργός ή υπουργός της χώρας, ενώ ταυτόχρονα είναι απολύτως πεπεισμένος ότι η ούτως ή άλλως ακαταμάχητη γοητεία που και από πριν ασκούσε στο ωραίο φύλλο, έχει πλέον ενιχυθεί από τη δύναμη της εξουσίας. Π.χ. "Ωχ! Προσοχή κορίτσια, έρχεται.", "Ποιός καλέ;", "Αυτός ο καινούριος, ο υπουργόης. Προσοχή μη σας πάρουνε τα γέλεια κι έχουμε τίποτα τραβήγματα μετά.", "Μμμ... μη σε νοιάζει: Καλημέρα σας Εξοχώτατε!", "Γειάσας κούκλ... εμμ... καλημέρα παιδί μου, καλημέρα, θα έρθω μετά να μου αναφέρετε τα προβλήματα σας για να σας τα λύσω ασφαλώς, προς το παρόν είμαι τρομερά απησχολημένος διότι επίκειται σύσκεψη κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών στην οποία θα λάβω -ασφαλώς- μέρος, ωρεβουάρ.".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (235)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Φανταρσία: η κατά φαντασίαν εξέγερση, επανάσταση και ο συνεπακόλουθος ηρωικός αγώνας μικρόψυχων και δειλών υποτελών που λαμβάνει χώρα κρυφίως, υπό συσκότιση, σε μυστικούς χώρους και σταματά πάραυτα με την υποψία και μόνο παρουσίας των αρχών. Π.χ. "Έτσι που λέτε σύντροφοι, όπως τα λέμε και τις άλλες φορές, μόνο η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία ακόμα αν χρειαστεί, είναι ικανές να συντηρήσουν τη φανταρσία μας που μια μέρα θα οδηγήσει στην κατάκτηση... Αμάν! Τί ήταν αυτό; Σα ν' ακούω τον αφέντη να έχει βγάλει το σκύλο βόλτα ίσως; Και ίσως περάσει απ' έξω! Έλα παιδιά, όλοι μαζί τον ύμνο: ένα, δύο, τρία, πάμε...
Ωωω λατρεμένο μας αφεντικό
για σένα ζούμε μόνοοο
δούλους μας έχεις στο υποστατικό
δουλεύουμ' όλη μέρα όλο το χρόνοοο.
..."

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (234)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Αξιολίμπιντος: ο άνθρωπος εκείνος του οποίου οι ερωτικές διαθέσεις και επιδόσεις παραμένουν συνεχώς σε υψηλότατα επίπεδα χωρίς να κάμπτονται με τίποτα, ούτε με το πέρας των ετών, ούτε με κούραση, με κακουχίες, με δυστυχίες κ.ο.κ. Π.χ. "Τί λες βρε παιδί μου;... Τρεις φορές;!... Τυχερή που είσαι... Εγώ η καημένη έχω να... τρεις φορές την εβδομάδα από... ουουου... άστα! Τί εννοείς ποιά εβδομάδα; Την ημέρα!;!;... Μα αυτό είναι αδιαννόητο. Μα καλά, και πώς; Γιατί εδώ που τα λέμε ο νέος σου σύντροφος δεν είναι και κανένας νεαρός. Τί να πώ; Τόσο αξιολίμπιντος πια; Δε μου λες; Μήπως παίρνει τίποτα; Τί; Παίρνει εσένα κι αυτό σου φτάνει; Ααα... Λουκρητία, έχεις γίνει τελείως έκφυλη παλιά (και τυχερή) μου φίλη".

Σάββατο βράδυ μωρό μου

Άρχισες πάλι να αραδιάζεις τις συνηθισμένες σου αρλούμπες.
Η γλώσσα σου πήγαινε ροδάνι.
Ούτε ανάσα δεν έπαιρνες, εμένα δε με άφηνες ν' αρθρώσω λέξη και το πρόσωπο σου είχε κοκκινήσει από την έξαψη.
Στο τέλος πέταξες και μια χυδαία βρισιά, μπήκες στο αυτοκίνητο, κοπάνησες την πόρτα κι έφυγες γκαζώνοντας επιδεικτικά...
Γιατί αυτό είναι το επίπεδο σου κούκλα μου, πώς να το κάνουμε;
Μα πώς έμπλεξα εγώ με αυτήν τη γυναίκα;
Α, μα το θεό, πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Στα τσακίδια λοιπόν!
Καλύτερα έτσι.

Τώρα ήταν ανάγκη να μείνει το πανωφόρι μου στο αμάξι;
Τα κλειδιά μου, το πορτοφόλι μου, όλα εκεί είναι.
Μόνο το κινητό έχω μαζί μου.

"Έλα βρε μωρό μου, δεν μπορούμε να βγαίνουμε κι εμείς ένα Σαββατόβραδο σαν άνθρωποι;"

Ιντερλούδιο

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Η ιστορία τιτλοφορείται "Interlude" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Τα νερά της Καραϊβικής κυλούσαν ήσυχα κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ένα απαλό αεράκι οδηγούσε τα λίγα αφράτα, βαμβακένια σύννεφα και χάιδευε το πανί του σκάφους προκαλώντας ελαφρούς κυματισμούς στην επιφάνεια του. Η πανσέληνος φώτιζε αρκετά, αρκετά τουλάχιστον για την Μαρί που θαύμαζε τη σιλουέττα του συντρόφου της ενώ τακτοποιούσε τα ξάρτια.
Το μυώδες κορμί του Αλεχάντρο τεντωνόταν καθώς τραβούσε κι έδενε τα σχοινιά. Η Μαρί ένοιωσε να την πλημμυρίζει μια έξαψη όταν γύρισε και της χαμογέλασε. Τα δόντια του έλαμπαν και ξεχώριζαν στο μελαχρινό παρουσιαστικό του. Αφού σιγούρεψε και το τελευταίο σχοινί, ο Αλεχάντρο πήγε στο ψυγείο και πήρε ένα μπουκάλι κρασί. Η Μαρί παρακολουθούσε με θαυμασμό κάθε του κίνηση. Πρώτα έβγαλε το φελλό και έβαλε λίγο σε ένα από τα δύο ποτήρια που είχαν φέρει μαζί τους. Ύστερα ύψωσε το ποτήρι προς τα ρουθούνια του και εισέπνευσε βαθιά το άρωμα. Σηκώνοντας το ποτήρι στα χείλη του, ο Αλεχάντρο κατάπιε τη μικρή γουλιά.
"Είναι τέλειο αγάπη μου", είπε σιγανά και έπιασε το μπουκάλι και το άλλο ποτήρι. Κινήθηκε με σιγουριά στο στενό χώρο, την πλησίασε και κάθισε δίπλα της. Καθώς ο μηρός του ακούμπησε πιέζοντας τον δικό της, η Μαρί ένοιωσε πάλι να τρέμει από έξαψη αναμεμειγμένη με μια δόση φόβου.
"Κρυώνεις καλή μου;"
"Όχι."
"Μήπως φοβάσαι τότε;"
Ο Αλεχάντρο ακούμπησε προσεκτικά το μπουκάλι ανάμεσα τους και έπιασε απαλά με το χέρι του το πηγούνι της. Της σήκωσε σιγά το κεφάλι κάνοντας τη Μαρί να τον κοιτάξει στα μάτια. Όπως τα κοίταγε σαν υπνωτισμένη, αναρωτήθηκε πόσες γυναίκες να είχαν χαθεί στη λάμψη που έβγαινε απ' αυτές τις κεχριμπαρένιες σφαίρες.
"Μπορεί, λιγάκι" του είπε.
"Ας κάνουμε μια πρόποση, τί λες;", ο Αλεχάντρο πήρε πάλι το μπουκάλι και γέμισε τα ποτήρια.
"Σε τί θα πιούμε;" η φωνή της Μαρί ακούστηκε λεπτή και κάπως τρομαγμένη στ' αυτιά της.
Ο Αλεχάντρο ύψωσε το ποτήρι του και είπε: "Στο φεγγάρι, τα αστέρια, την υπέροχη νύχτα. Και στην πανέμορφη γυναίκα που θα κάνω σε λίγο έρωτα."
Η Μαρί τον κοίταζε ν' αδειάζει το ποτήρι του και σήκωσε και το δικό της. Το κρασί ήταν γλυκό και ύστερα από δυο ποτήρια ένοιωσε ζεστή και χαλαρωμένη. Ο Αλεχάντρο ακούμπησε τα ποτήρια δίπλα τους και την πλησίασε. Οι φόβοι της Μαρί χάθηκαν. Το πάθος κυριάρχησε τις σκέψεις και τις αισθήσεις της. Ένας στεναγμός της ξέφυγε καθώς τα φιλιά άρχισαν να κατεβαίνουν από το στόμα προς το λαιμό της.
Ο Αλεχάντρο ανέβασε τη μπλούζα της Μαρί πάνω απ' τα στήθη της και άνοιξε το κουμπί του τζην της. Την έσπρωξε μαλακά προς τα πίσω και άρχιζε να της κατεβάζει το τζην από τους λαγόνες, τα γόνατα, τα πόδια της. Ύστερα ήρθε πάνω της και καθώς τα πόδια της άνοιγαν να τον δεχθούν, τα μάτια της στράφηκαν στον ουρανό και ξεχώρισε εκεί το πιο λαμπρό αστέρι. Σήκωσε τα χέρια της και τον αγκάλιασε γύρω από το λαιμό, η ανάσα του ήταν θερμή και υγρή πάνω της.
"Μαρί, αγάπη μου, Μαρί", ψιθύρισε με πάθος.
"Μαρί!"
Το σώμα της τινάχτηκε όταν ο ήχος του γυαλιού που έσπαγε τάραξε την ησυχία της νύχτας.
"Τί έγινε;"
Η Μαρί ανοιγόκλεισε τα μάτια της και βρέθηκε πάλι στον πραγματικό κόσμο. Η φωνή του συζύγου της ακούστηκε βαριά, κάπου έξω απ' το σπίτι κι έφτασε μέχρι την πίσω βεράντα όπου βρισκόταν.
"Ναι Ντέηβ; Εδώ είμαι!".
Η Μαρί έσκυψε κι άρχισε να μαζεύει τα γυάλινα κομμάτια του ποτηριού που μέχρι πριν λίγο περιείχε τη μπύρα της. Το κεφάλι του Ντέηβ ξεπρόβαλλε από τη γωνία. Κοίταξε εξεταστικά τη γυναίκα του.
"Τί έγινε; Σε πήρε ο ύπνος;"
"Ναι, μου φαίνεται"
"Ε, εντάξει. Λοιπόν, αγάπη, πάω να παίξω μια παρτίδα βελάκια με τα παιδιά. Να σου πω; Θα βάλεις πλυντήριο μήπως; Έχω ξεμείνει από σώβρακα. Άντε, τα λέμε."
"Τα λέμε."
Η Μαρί άκουσε την εξώπορτα να κλείνει πίσω του. Μετακίνησε την καρέκλα κι έψαξε για αμάζευτα γυαλάκια. Δε βρήκε κανένα και ικανοποιημένη ξεκίνησε για να μπει στο σπίτι. Στην πόρτα σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε το νυχτερινό ουρανό.
"Συνεχίζεται," ψιθύρισε.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (233)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Απανταχούι: η συνήθεια που έχει κάποιος (το χούι - τουρκ.) και δεν την εγκαταλείπει ποτέ και (κυρίως) πουθενά, είναι το απανταχούι. Π.χ. "Καλή σου μέρα Ισίδωρε, καλέ μου άνθρωπε... Μα τί... τί είναι όλα αυτά; Τί είναι αυτά τα εν..δυ..τρι.., εννι..δεκ.. έντεκ... δεκφτ... δεκχτ... κοστρ...κοστέσσερα... εικοσιπέντε γκαζάκια που είναι τοποθετημένα περιμετρικά μπροστά από το αντίσκηνο σου και πάνω τους κατσαρόλια που βράζει νερό; Τί δουλειά έχουν αυτά εδώ πάνω, στην κατασκήνωση μας σ' αυτό το δυσπρόσιτο ορεινό λιβάδι στα 1600 μέτρα που το φτάσαμε μετά από τρεισήμιση ώρες σκληρής πεζοπορίας σε σχεδόν εξαφανισμένο μονοπάτι; Βρε; Βρε γι αυτό ήταν ο σάκκος σου τεράστιος κι ασήκωτος και μας πέσανε τα πάχια να τον κουβαλάμε εκ περιτροπής βοηθώντας σε; Και τί θα το κάνεις βρε αυτό το νερό;", "Άκου να δεις συνάδελφε Αρτεμίδωρε, εγώ που λες -καταλαβαίνεις;- έχω το απανταχούι να κάνω το πρωί, όπου και να βρίσκομαι -καταλαβαίνεις;- ένα καυτό, ζεματιστό μπάνιο -καταλαβαίνεις;-", "Α ρε ζεμάτισμα που σου χρειάζεται... Καταλαβαίνεις;!;!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (232)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ηλεκτρολόγιος: ο άνθρωπος που παρασύρθηκε/κατέληξε/αναγκάστηκε/κ.λ.π. να γίνει ηλεκτρολόγος ενώ άλλα η ψυχή του ποθεί και για άλλα σπαρταράει, για τις χαρές της τέχνης του λόγου συγκεκριμένα, σε όλες τις εκφάνσεις της. Στην αρχή ασχολείται με αυτό στο περιθώριο του χρόνου που του απομένει από τη δουλειά, όσο περνά όμως ο καιρός, όλο και πιο πολύ με τέτοια να καταπιάνεται θέλει, εξ ου και βρίσκει τη λύση να εμπλακεί με της δουλειάς του τα λόγια, π.χ. ιστορικά αναδρομικά άρθρα, σχετικά δοκίμια, αναφορές σε λογοτεχνικά κείμενα και τέτοια. Αφιέρωνεται ολόψυχα σε αυτήν τη νέα ενασχόληση που τον γεμίζει και τον ευχαριστεί, αλλά και εισπράττει εύσημα (και καμαρώνει) από τους συναδέλφους του που τον φωνάζουνε χαϊδευτικά...βλ. λήμμα. Ομοίως μπορεί κάλλιστα να είναι κανείς επίσης και μηχανολόγιος, γαστρεντερολόγιος, ψυχολόγιος, δασολόγιος, γεωλόγιος, σπηλαιολόγιος, διαιτολόγιος κ.ο.κ.

Σημ.: σπηλαιοσύντροφε Βασίλη, σ' ευχαριστώ για τη λέξη που γέννησε τη λέξη.

Δράκων

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Dragon" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Μες στο βαθύ, ήσυχο ύπνο μου
Μια νύχτα του καλοκαιριού
Είδα ένα παράξενο όνειρο
Λουσμένο λες φως φεγγαριού

Ένα όραμα εμφανίστηκε μπρος
Στα νυσταγμένα μου μάτια
Ένας δράκος τρανός ξεπρόβαλλε από
ομιχλώδη, θολά μονοπάτια

Η θωριά του τρόμο σε γέμιζε
Ήθελα να τραπώ σε φυγή
Μα το βλέμμα του σε μαγνήτιζε κάπως
Κι αποφάσισα να μείνω εκεί

Με ανθρώπινη τότε λαλιά
Πού 'βγαινε από ένα πύρινο στόμα
Και χαμηλή σαν ψίθυρο ρώτησε
"Πιστεύεις ακόμα;"

Πιστεύεις στη μαγεία
Των παλιών πολεμιστών;
Των εποχών των κουρσάρικων πλοίων
Των λαβάρων που ανεμίζουν στην κορφή των ιστών;

Σε ξωτικά και νεράιδες
Και στην αιώνια αγάπη;
Σ' όλα αυτά που ξεχνιούνται, σαρώνονται
Από του χρόνου που περνά το δρολάπι

Του δάσους οι θεότητες
Κρυφτεί έχουν στη γη
Και να βγουν περιμένουν
Σαν έρθει πάλι η στιγμή

Που θα σηκωθούν απ' τον ύπνο τους χάρη
Στα όνειρα του κάθε σου αδερφού
Που θα λευτερωθεί πάλι του κεραυνού και της σφύρας
Η δύναμη του Θωρ του θεού

Του δράκοντα η φωνή χαμήλωσε κι άλλο
Δυο λόγια μού 'πε ακόμα σιγανά ως ανάσαινε
Μα ακόμα στ' αυτιά μου βοούν
Καθώς η μορφή του στην ομίχλη χανόταν και μάκραινε

Μπορείς να πιστέψεις θνητέ, Ω μπορείς
Στου Μέρλιν τα μυστικά τα οράματα;
Ειδαλλιώς μια φυλακή ειν΄η ζωή
Χωρίς φαντασία και θαύματα!

Στο περιβόλι με τις ροδιές

Το γλυκό στην Ελλάδα φθινόπωρο
που ακόμα θερμό ειν΄το κλίμα
και δόξα να Έχει παραμένουν ακάλυπτα
τα αρμονικά και χυτά σου τα μέλη
πριν κρυφτούν σε βαριά υποδήματα
κι από ενδυμάτων επάλληλα στρώματα
κάτω, για προστασία απ' το ψύχος
εκεί θα σε δω, στο περβόλι, θεά
ανάμεσα στα κατάφορτα δέντρα
μ΄ένα αχ! θα κοπεί η ανάσα μου
από τη θωριά σου πανώρια
νομίζεις θ' ακούσω τις βλακείες που λεν
πως να σε βρίσκει αγέρωχο πρέπει, ολόρθιο
στητό σα ν' αντιμετωπίζεις εμπόδια;
χα! δε θα λογαριάσω ούτε λεπτό
τα κούφια τους λόγια - εγώ σκοπεύω να σκύψω
κοντά στα πεσμένα στο χώμα, ώριμα ρόδια
κι εκεί θα με βλέπεις γονατιστό
αφού για ώρα, με πάθος, θέλω τόσο να γλύψω
τα δυο σου υπέροχα πόδια.

Πονέστε με

Ένας λεπτεπίλεπτος άνδρας, κομψός
μια λατρεύει πολύ γυναίκα αυστηρή
που ονομάζεται Κυρία Φραγγελίνα
συνευρίσκονται τακτικά σε δωμάτια κρυφά
τραβηγμένη πάντα η κουρτίνα
φέρνει αυτή μια της φίλη εκεί
κι όπως στο πάτωμα κείται δεμένος, γυμνός
με το τακούνι τον τρυπά με μανία
"Πώς σου φαίνετ' ο Σκύλος μου;" τη ρωτά
"είναι ξέρεις από ράτσα σπανία"
πιο πολύ τον τρυπά, του ξεφεύγει ένα "Ωχ!"
του τραβά το λουρί, "Πώς τον λες;", "Λεοπόλδο,
Λεοπόλδο φον Ζάχερ Μαζόχ."

Χαμένος

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Lost" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Ο αδερφός μου γυρνάει τρεκλίζοντας
Στους δρόμους της πόλης,
Σφίγγοντας με το χέρι τη μπουκάλα
Πού 'χει χωμένη μες στο πανωφόρι του.
Ψάχνει,
Ένα μέρος ζεστό
Να περάσει τη νύχτα.
Μόνος, με τον μοναδικό του φίλο.
Αυτόν που ανακουφίζει την τυρρανισμένη του ψυχή
Και τον γαληνεύει με την ευλογία
Της λήθης.
Κλαίω για κείνον, αλλά δεν
τον φωνάζω πια.
Αντί για αυτό,
Ετοιμάζω το μνήμα όπου μια μέρα
Με αγάπη θα τον αποθέσω,
Και θα τον σκεπάσω τόσο απαλά
Με πλούσιο χώμα, ζεστό.
Κι έναν τελευταίο ασπασμό,
Καληνύχτα.

Λυκόφως

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Twilight" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.


Κοιτάζει έξω απ' το παράθυρο
Τους ξένους που περνούν.
"Καημένη γριούλα", λένε.
"Τά 'χει χαμένα".
Λερώνεται πάνω της, στη ρόμπα της που
Μυρίζει ήδη και ούρα.
Μα δεν ξέρουν
Ότι ονειρεύεται.
Αναπολεί,
Τη ζωή και τις αγάπες της.
Εκείνον.
Τις ρυτίδες στις άκρες των ματιών του
Όταν χαμογελούσε.
Πώς την αγάπαγε
Και τη φρόντιζε,
Εωσότου πέθανε.
Τα παιδιά τους,
Απαλά, μοσχομυριστά μωρά.
Παιδικά γέλια.
Πού πήγανε;
Έτσι, περιμένει στο παράθυρο.
Τον περιμένει,
Να την πάρει μακριά από τα βλέμματα
Των ξένων.
Και τα σκληρά χέρια των άλλων,
Που όλο κοιτάνε το ρολόι,
Και της μιλάνε σαν
Να είναι παιδί.
Στη σκέψη του, χαμογελάει
Και υπόσχεται να περιμένει.
"Πώς είμαστε σήμερα, καλά;"
Μια φωνή εισβάλλει στον κόσμο της
Και την τσουλάνε με την καρέκλα προς το δωμάτιο
"Θα πρέπει τώρα να πάμε να αλλάξουμε"
"Πω πω μυρωδιές σήμερα!"
Κλείνει τα μάτια της, κλείνει απ' έξω
Τις φωνές,
Και μουρμουρίζει το αγαπημένο τους τραγούδι.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (231)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κατευνάτσιο - (προειδοποίηση: προειδοποιούνται παρακαλώ οι αγαπητές αναγνώστριες ότι το λήμμα θα γίνει καταννοητό μάλλον μόνο από τους άρρενες συναδέλφους τους, καθότι βασίζεται σε όρο του ποδοσφαίρου): η συμπεριφορά που σκοπό έχει να ηρεμήσει (να κατευνάσει) συνάνθρωπο ευερέθιστο και νευρικό που έχει (πάλι) τα μπουρίνια του και λίγο θέλει για να βρεθεί (ξανά) εν εξάλλω καταστάσει. Π.χ. "Όχι, όχι βέβαια, δεν φταις εσύ, ηρέμησε, ηρέμησε. Τί πάει να πει δε σπούδασες; Δεν είναι όλοι για σπουδές. Και τί πάει να πει δεν έχεις δουλέψει ποτέ; Ακούς εκεί. Και τί δουλειά να κάνεις δηλαδή; Χαμάλης; Ή κλητήρας; Σε παρακαλώ... Έτσι, έτσι, κάτσε εδώ να τα πούμε όμορφα και ωραία. Δεσποινίς! Δύο ούζα παρακαλώ! Διπλά. Με μεζέ, ε; Εσύ λοιπόν είσαι ταγμένος για μεγάλα πράγματα, μια θέση μεγάλη, με ωραίο γραφείο, με πολλά λεφτά, με γραμματέα νέα και νόστιμη, με αυτοκίνητο πολυτελείας... Έτσι, με όλες τις ανέσεις, να μπορέσεις να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου. Και δουλειά όχι πολλές ώρες... να έχεις χρόνο να ξεκουράζεσαι και να... εμπνέεσαι. Άντε, γεια μας! Ε; Καλά δεν είμαστε εδώ; Πού να πηγαίνεις τώρα σπίτι και να πλακώνεις στο ξύλο τη γυναίκα και τα παιδιά και κανά γείτονα άμα πάει να μπει στη μέση και να τα κάνεις όλα λίμπα; Κάτσε εδώ να πιούμε τα ουζάκια μας ωραία ωραία. Δεσποινίς, άλλα δύο παρακαλώ περιποιημένα. Άσε που οι πιτσιρίκες απέναντι σε κοιτάνε όλη την ώρα. Ναι σου λέω... Αφού έχεις πέραση. Αφιλότιμε. Έτσι μπράβο, να σε βλέπω ήρεμο και χαλαρό. Δεσποινίς, φέρτο μπουκάλι εδώ παιδί μου και μια παγωνιέρα. Βάλε κι ένα φύλλο μπακαλιάρο να τηγανίζεται. Σκορδαλιά έχετε, έτσι; Και σαλάτες, πατάτες, ψωμιά, ξέρεις εσύ... Έλα αδερφέ, γειάμας!¨.

Η Ακέφαλος Σομαλή (λήμμα από τη Φρικηπήδεια)

Στους περιοδεύοντες θιάσους τεράτων, τα γνωστά Freak Shows που ήταν δημοφιλή το 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα στην Αμερική και τη Βρεττανία κυρίως, τα γνωστά αξιοθέατα ήταν η γυναίκα με τα γένεια, οι σιαμαίες αδερφές/αδερφοί, ο πανύψηλος, ο νάνος, ο θεόχοντρος, ο σκελετωμένος, η ασώματος κεφαλή, ο άνθρωπος με το δέρμα φιδιού κ.ο.κ. Ένα από τα λιγότερο γνωστά εκθέματα (που όμως υπήρχε και μόνο η Φρικηπήδεια, μέχρι σήμερα, το καταγγράφει εδώ) ήταν η Ακέφαλος Σομαλή (που "ακεφάλως ομιλεί") ή όλο μαζί, όπως το έγραφαν και στις ρεκλάμες "Ακεφαλοσομαλήακεφαλωσομιλεί".
Επρόκειτο για ένα ημιφωτισμένο δωμάτιο στο κέντρο του οποίου και πάνω σε μια πρόχειρη σκηνή, καθισμένη σε μια καρέκλα ήταν μια μαύρη γυναίκα (υποτίθεται από τη Σομαλία), καλλίγραμμη πολύ και γυμνή σχεδόν τελείως.
Ήταν αλυσοδεμένη και τάχα μου σκλάβα δουλεμπόρων από την Αφρική προς πώληση στο Νέο Κόσμο ή την Ευρώπη. Η ιδιαιτερότητα ήταν ότι ενώ δεν είχε κεφάλι (!) και το σώμα της σταματούσε στο λαιμό, μιλούσε συνεχώς και ακατάληπτα ή μουρμούριζε σκοπούς γνωστών τραγουδιών.
Το τρυκ ήταν ένα κουτί που φορούσε η μαύρη γυναίκα και της κάλυπτε το κεφάλι με κατάλληλα προσαρμοσμένους πάνω του καθρέπτες σε συνδυασμό με το ημίφως του χώρου και βέβαια το γεγονός ότι το αποτελούμενο σχεδόν αποκλειστικά από κάθε ηλικίας άντρες κοινό, πιο πολύ και αχόρταγα κοίταγε το γυμνό, λυγερό, σοκολατένιο κορμί παρά οτιδήποτε άλλο.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (230)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Επιβιβιάζομαι ΙI: όντας σε υπερπλήρες μέσο μεταφοράς, υπόκειμαι σε πιέσεις, ζουλήγματα, αγκωνιές, πατήματα, ακούσιες θωπείες, σπρωξίματα κ.ο.κ. από ηλίθιο συνάνθρωπο ο οποίος επιβιβιάζεται (βλ. λήμμα Ι) μη εννοώντας ότι έτσι σχεδόν βιάζει τους άλλους επιβάτες. Όπως εμένα.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (229)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Επιβιβιάζομαι Ι: όντας βιαστικός πολύ, προσπαθώ - ενώ είναι αδύνατον - να επιβιβασθώ σε υπερπλήρες μέσο μεταφοράς (λεωφορείο, τρόλλευ, τραίνο κ.λ.π.) όπου ούτε το πόδι μου δε χωράει, σπρώχνω, πιέζω, παρακαλάω, επικαλούμαι "ότι έχει χώρο πιο μέσα", εκβιάζω, τσιμπάω, πατάω... γιατί δεν έχω χρόνο να περιμένω το επόμενο: β ι ά ζ ο μ α ι!... και εντέλει επιβιβιάζομαι. Αλλά όλοι με βρίζουν. Και; Πφφφ! Σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι!

Η τελευταία τοξίκωση

Ντελιριώδες τρέμουλο με πιάνει φρικτό
να σταματήσω όταν προσπαθώ το ποτό
γι αυτό αρχίζω πάλι βιολί βιολάκι
βάλσαμο στην αρχή μετά φαρμάκι
"δηλητηρίασις" θα λέει η γνωμάτευση η ιατρική
"εξ αλκοόλης.., προχωρημένη.., τοξική..,
βλάβη.., ανήκεστος.., ήπατος.., οργάνων πολλών,
έκτην.., πρωίαν.., ετελεύτησε.., ο θανών.."
ημερομηνία, σφραγίδα, υπογραφή
ο διευθυντής, ο ιατρός, η αδελφή.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (228)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Βρώμηκος: ο φτιαγμένος από βρώμη. Π.χ. "Θες μπισκότα; Εγώ τά 'χω φτιάξει. Αλλά δεν ξέρω αν θα σ' αρέσουν, είναι πολύ πολύ βρώμηκα.", "Μπα, άσε καλύτερα, λίγο νεράκι φτάνει.", "Μα κανείς πια δε θέλει; Τί πάθατε όλοι; Μπα σε καλό σας!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (227)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ζάχαρος: (περί ρόλου) - όταν υποχρεωτικά στα πλαίσια της εργασίας ή για άλλους λόγους αναγκάζεται κανείς να υποκριθεί και με συμπεριφορά όλο ευγένειες, τσιριμόνιες και γλύκες να αποφύγει π.χ. τις πιέσεις των προμηθευτών (ή του σπιτονοικοκύρη για το νοίκι), όμως σύντομα καταντά ο ρόλος αυτός βαρετός, ανούσιος, έως επαχθής και... βλ. λήμμα. Π.χ. "Όχι δεσποινίς Μαιρούλα μας! Μπορεί να είστε παίδαρ... πανέμορφη και γλυκύτατη κοπέλλα αλλά εγώ θέλω τα λεφτά. Στο κάτω κάτω κι εγώ υπάλληλος είμαι και λογοδοτώ και αν δε φύγω σήμερα από εδώ εξοφλημένος, όταν γυρίσω στην εταιρία θα είμαι ξοφλημένος. Και να πεις στο αφεντικό σου, τον Κύριο (χα!) Τσατσαρώνη, ότι οι σωστοί επιχειρηματίες είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους και εν πάσει περιπτώσει τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουν και δεν υπεκφεύγουν αναθέτοντας μάλιστα σε υφισταμένους ρόλο ζάχαρο!".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (226)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ανακουφιστίκια, τα: τα πράγματα εκείνα (υλικά ή άυλα) που προσφέρουν ανακούφιση στον - με διαφόρους τρόπους - πάσχοντα, ενδεικτικά: φαρμακευτικά σκευάσματα, χάπια, σιρόπια κ.λ.π. αναλγητικά, αντιπυρετικά, αντιφλεγμονώδη, αντιδιαρροϊκά, αντιβηχικά, αντικαταθλιπτικά κ.ά., γιατροσόφια όπως κομπρέσσες, βεντούζες, αλοιφές, για τους ερωτικούς σεβντάδες και καημούς ποτήρια τσικουδιάς ή κρασιού, γλυκά παρηγορητικά λόγια για τις στεναχώριες, τα πένθη, τις δυστυχίες, γλυκά γλυφιτζούρια, καραμέλλες για τα παραπονεμένα παιδάκια, νερό για τον διψασμένο, ανεμιστήρα για τον ζεσταμένο, μαξιλάρι μαλακό για τον πονεμένο κ.ο.κ.

Ω ξειν αγγέλειν

Ο βασιλεύς μου παρεχώρησ' ακρόαση
ως προς τούτο παράπονον δεν έχω ουδένα
μα εξ΄όσων του είπα δεν άκουσε τίποτα
χα! λες και ήταν η πρώτη φορά...
λοιδωρημένος, δια βίου απόκληρος
κι αγνοηθείς ωιμένα
το χαμό και το φρικτό μακελειό
δια τον εαυτόν του επέλεξε
και τους ολίγιστους που έμειναν
στο πλάι του Έλληνες άνδρες
η αγάπη μου μίσος εγίνηκε
πιο πολύ για το φόβο μου
που δε μπορούσα να διώξω
μα θα συνέλθω κάποια στιγμή
σε καιρούς προσεχείς
διότι θα ζήσω
εις των ελάχιστων διασωθείς
ναι, ομολογώ, μετά την πράξη μου
ετράπην σε ξέφρενη φυγή
από τα στενοτόπια μακριά να βρεθώ
τους λόφους σκαρφάλωσα
κι έβλεπα από ψηλά
το πεδίο της ανέλπιδης ετούτης μάχης
κι όλο ξεμάκραινα ταχύς ως δρομεύς
τα βράχια πηδούσα δεινός ως άλτης
τ΄όνομα μου ρωτάς;... Εφιάλτης.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (225)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Κυνησυχία, η: όταν τα κωλόσκ... τα αξιαγάπητα αυτά πλάσματα που άλλωστε αποτελούν, ανέκαθεν σχεδόν, τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου, σταματάνε να λυσσ... γαβγίζουν συνεχόμενα και ζωηρά και βγάζουν το σκασμ... και σωπαίνουν, τότε γίνεται κυνησυχία, η φύσις ηρεμεί και τα νεύρα καλμάρουν, επικρατεί μ' άλλα λόγια "η σιωπή των σκυλιών". Γαβ! Σσσσς.