Δράκων

Η Κρύσταλ Άρμπογκαστ (Crystal Arbogast) από το Μιζούρι των Η.Π.Α. μας παραχώρησε ευγενικά, δι αλληλογραφίας, την άδεια για αναδημοσίευση της δουλειάς της που μπορεί να βρεθεί στην ιστοσελίδα της crystalarbogast.net.
Το ποίημα τιτλοφορείται "Dragon" - απόδοση στα ελληνικά: Χ.Δ.Τ.

Μες στο βαθύ, ήσυχο ύπνο μου
Μια νύχτα του καλοκαιριού
Είδα ένα παράξενο όνειρο
Λουσμένο λες φως φεγγαριού

Ένα όραμα εμφανίστηκε μπρος
Στα νυσταγμένα μου μάτια
Ένας δράκος τρανός ξεπρόβαλλε από
ομιχλώδη, θολά μονοπάτια

Η θωριά του τρόμο σε γέμιζε
Ήθελα να τραπώ σε φυγή
Μα το βλέμμα του σε μαγνήτιζε κάπως
Κι αποφάσισα να μείνω εκεί

Με ανθρώπινη τότε λαλιά
Πού 'βγαινε από ένα πύρινο στόμα
Και χαμηλή σαν ψίθυρο ρώτησε
"Πιστεύεις ακόμα;"

Πιστεύεις στη μαγεία
Των παλιών πολεμιστών;
Των εποχών των κουρσάρικων πλοίων
Των λαβάρων που ανεμίζουν στην κορφή των ιστών;

Σε ξωτικά και νεράιδες
Και στην αιώνια αγάπη;
Σ' όλα αυτά που ξεχνιούνται, σαρώνονται
Από του χρόνου που περνά το δρολάπι

Του δάσους οι θεότητες
Κρυφτεί έχουν στη γη
Και να βγουν περιμένουν
Σαν έρθει πάλι η στιγμή

Που θα σηκωθούν απ' τον ύπνο τους χάρη
Στα όνειρα του κάθε σου αδερφού
Που θα λευτερωθεί πάλι του κεραυνού και της σφύρας
Η δύναμη του Θωρ του θεού

Του δράκοντα η φωνή χαμήλωσε κι άλλο
Δυο λόγια μού 'πε ακόμα σιγανά ως ανάσαινε
Μα ακόμα στ' αυτιά μου βοούν
Καθώς η μορφή του στην ομίχλη χανόταν και μάκραινε

Μπορείς να πιστέψεις θνητέ, Ω μπορείς
Στου Μέρλιν τα μυστικά τα οράματα;
Ειδαλλιώς μια φυλακή ειν΄η ζωή
Χωρίς φαντασία και θαύματα!