Κρύβονται μέσα

Ο εταίρος μου στην ομάδα (δύο ατόμων), στα μαθήματα δημιουργικής μαγειρικής, ο οποίος είχε επιλεχθεί -όπως κ’ εγώ- ως προς τον συνδυασμό μας, ασφαλώς με κάποια κριτήρια που πάντως αγνοούσα, ήταν ένας άνθρωπος άχρωμος, άοσμος, αόρατος που λέμε. Η εξ ανάγκης, για τους σκοπούς της συνεργασίας μας, συναναστροφή οδήγησε όμως σε μεγάλες εκπλήξεις και «μπα, και δεν του φαινότανε!» αντιδράσεις. Κατ’ αρχάς ήταν πολύγλωσσος. Ελληνικά βεβαίως αλλά και αρχαία Ελληνικά. Λατινικά (ποιός ξέρει σήμερα Λατινικά;), Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Γερμανικά, Αγγλικά, Ρωσσικά, Τουρκικά, Εβραϊκά.  Ενώ τα κατάφερνε και στα Πορτογαλικά, Αραβικά και τις Σκανδιναβικές γλώσσες. Επίσης ήταν αθλητής σπανίων αθλημάτων: τοξοβολία αφ’ ίππου, κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων ανοιχτής θαλάσσης. Επιπλέον ταξιδευτής σε κάθε άλλο παρά συνηθισμένους προορισμούς. π.χ. όλες τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, χώρες με κατάληξη ονομασίας: -άν, στην κεντρική Ασία, τις νήσους της Πολυνησίας, τα νοτιότατα άκρα της Αμερικανικής Ηπείρου, επίσης μπορούσε να κυβερνήσει πλήθος πλωτών και εναέριων μέσων (ταχύπλοα, ιστιοφόρα, ανεμοπλάνα, αεροπλάνα, αερόστατα κ.ά. ενώ ήταν και δεινός ζογκλέρ. Έκθαμβος, κάθε τόσο τον ρωτούσα επίμονα, τόσες ικανότητες, δεξιότητες, ταλέντα, πώς προκύπτουν, πόθεν πηγάζουν, πού φυλάσσονται; για να λάβω κάθε φορά τη στερεοτυπική, αινιγματική απάντηση: «Κρύβονται μέσα».

Η απορία μου ήταν ειλικρινής και μεγάλη, γι αυτό επέμενα με την ερώτηση αλλά η απάντηση ήταν πάντα αυτή η ίδια, σαν τα μικρά παιδιά ή έναν ενήλικα που συμπεριφέρεται ομοίως θέλοντας να σε εκνευρίσει: «κρύβονται μέσα, κρύβονται μέσα, ……». Πράγματι το κατάφερε, αισθάνθηκα βαθιά προσβεβλημένος κ΄αναρωτιόμουν πώς θα συνεχισθεί η συνεργασία μας καθώς και την πιθανότητα να ζητήσω αλλαγή ομάδας…

Την τρίτη, κατά σειρά, φορά που έλειψε από την εκπαίδευση, άρχισα να ανησυχώ. Αφ’ ενός διότι δε μπορούσα να διεκπεραιώσω μόνος τις εργασίες του ζεύγους, αφ’ ετέρου γιατί είχε αρχίσει να αναπτύσσεται μια συμπάθεια γι αυτόν τον άνθρωπο, παρότι ώρες ώρες γινόταν ανυπόφορα περίεργος. Άναυδος -όπως όλοι- διάβασα τις επόμενες ημέρες, στα μέσα ενημέρωσης, για τη σύλληψη του από τα στελέχη του τμήματος Ειδεχθών Εγκλημάτων της Αστυνομίας. Συσχετίσθηκε με δεκάδες βιαιοπραγίες και σύντομα με τις δύο αποτρόπαιες δολοφονίες που είχαν συνταράξει την κοινή γνώμη, κυρίως επειδή όλα τα θύματα ήταν ανήλικα παιδιά. Αναρωτήθηκα πού βρίσκονταν αυτά τα σκοτεινά ένστιχτα, οι εγκληματικές τάσεις, η ανηλεής σκληρότητα, η διαστροφή, τα ζοφερά αισθήματα και δεν είχα μπορέσει ούτε ίχνος τους να διακρίνω.

Μια που αναρωτήθηκα, μια που μου ήρθε στο μυαλό η απάντηση, σαν ηχώ εκείνης που έπαιρνα εγώ. Δαγκώθηκα λιγάκι. Όχι λιγάκι, δυνατά.