Πρώτη μέρα στη δουλειά

Ώρα πρωινή και περπατούσα

λίγα στενά μόλις πιο κάτω απ' το σπίτι

με νυσταγμένο ακόμα το μυαλό

και ήταν και Δευτέρα

πρώτη μέρα της εργάσιμης βδομάδας

ήμουνα δύσθυμος

με όλο σύννεφα, πνεύμα αρνητικό

παρ' όλα αυτά τα οσφρητικά αισθητήρια

υπερνίκησαν τις άμυνες

και πέρασαν το ερέθισμα

που ήρθε από κάπου χαμηλά

με την χαρακτηριστική πολύ

- ζέστη, υγρασία, καθαριότητα -

οσμή της πλύσης

βρε!, σκέφτηκα, λες νά 'χει

κάπου εδώ στη γειτονιά

πλυντήριο κατάστημα για το κοινό

και να μην τό 'χω εντοπίσει τόσα χρόνια;

μπα, είπα μετά, κάποιο ημιυπόγειο

διαμέρισμα θα ήτανε

με το παράθυρο του μπάνιου στο φωταγωγό

και από 'κει στο δρόμο

κάποιας συσκευής ηλεκτρικού πλυντήριου η πόρτα μόλις άνοιξε

κι ολόφρεσκη μου μύρισε η μπουγάδα

ή ίσως νά 'ναι μια που πλένεται

και φτάνουν ως εδώ ζεστές οι μυρωδιές

από το αφροντούς ή το σαπούνι

αυτόματα επέλεξα αυτή τη δεύτερη εκδοχή

καταλαβαίνοντας ταυτόχρονα

πως αν είχε αυτό συμβεί

το απόγευμα που επέστρεφα

κομμάτι κουρασμένος μεν

αλλά σαφώς πιο ζωηρός και ξύπνιος

με την προοπτική του ελεύθερου

του χρόνου του προσωπικού

ευφρόσυνος και χαλαρός

καθόλου απίθανο δε θά 'τανε

με προφυλάξεις βέβαια περισσές

και με απαράμιλλη διακριτικότητα

βάζοντας μπρος και κάποια κόλπα, κάποια καμουφλάζ

που όσο να το κάνεις

τόσων ετών η πείρα έχει διδάξει

να πλησιάσω και να προσπαθήσω για να Δω!

και ούτε κανείς μπορεί να πει

πως δε θα είχε το εγχείρημα έκβαση θετική

είχε συμβεί - και όχι μια φορά - στο παρελθόν εξάλλου

μα τώρα ως είχανε τα πράγματα

προσπέρασα και έφυγα

άσε είπα, μη σε βρούνε τίποτα μπελάδες

Ωστόσο σ΄όλη τη διαδρομή την επακολουθείσασα

στο νου μου δεν είχα άλλο

απ' την εικόνα τη φασματική
μίας γυμνής κυρίας τυλιγμένης σαπουνάδες.