Επίφορτος βαρέως
με ψώνια σούπερ μάρκετ
βρέθηκα στην οξώπορτα μπροστά
κ' είπα το χέρι το δεξί
που διατηρούσε ένα, έστω μικρό
κινήσεων βαθμό ελευθερίας
να βάλω στην αντίστοιχη την τσέπη
μήπως εβρώ εκεί τα κλειδιά
αν και όντας μάλλον σίγουρος εκ πείρας
που θά 'ταν απ' την άλλη
κ' υποχρεωτικά θα έπρεπε
όλες τις τσάντες να ξεζαλωθώ
να ξεκλειδώσω κ' ύστερα
να τις φορτώσω πάλι
έλα όμως που τα βρήκα, ήτανε εκεί!
δε λέγεται η χαρά που πήρα
"βρε! καλοσημαδιά πρωί πρωί", έτσι σκέφτηκα
κι άρχισα ν' ανεβαίνω χαμογελαστός
με το ασανσέρ προς το διαμέρισμα
ίσως μου πεις πως "μα καλά,
με τέτοια γεγονότα ασήμαντα, καταφανώς τυχαία
είναι που χαίρεσαι εσύ; μα μήπως είσαι ηλίθιος;"
και τότε θα σου πω με τη σειρά πως ότι
"ασήμαντα - ξεασήμαντα, τυχαία - ξετυχαία
ηλίθιος - ξεηλίθιος, πάντως εκείνο το μερίδιο
που στον καθένα καθ' εκάστη αναλογεί
με άλλα λόγια μια φορά εγώ
της μέρας τη χαρά την πήρα".
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου