Τρίτη 14 Μαΐου 2019

Κέντρον φιλοξενίας


Οδηγούσα προ ολίγων ημερών
με το υπηρεσιακό το όχημα
επιστρέφοντας από μιαν
της εργασίας μου υπόθεσιν
νοτίως έξω της πόλεως
πάλι σ' αυτήν δια της Εθνικής Οδού
και με έκπληξη αντίκρυσα
κάπου στα δεξιά
κάτω απ' τον λαμπρόν
αλλ' όχι ακόμα ανηλεήν και καταλυτικόν
ελληνικόν τον ήλιον
πάνω στα βράχια της θαλάσσης να χοροπηδούν
μικρά παιδιά ημίγυμνα
φορώντας μόνο τα μαγιώ τους
μα επιτέλους σκέφθηκα
σαφώς δεν είναι ακόμα εποχή
δια τα θαλάσσια μπάνια
και πάντως οπωσδήποτ' όχι
σε τούτα τα καταφανώς
τα επιμολυσμένα ύδατα
με γύρωθεν τόσον πολλές
μονάδες βαριάς βιομηχανίας
στον προαναφερθέντα ήλιον το λοιπόν
εστέγνωναν εκείνα τα μικρά παιδιά
τα μελαμψά λιγνά κορμιά τους
και λίγο πιο πάνω
στους βράχους του αιγιαλού
ενήλικοι άνδρες και γυναίκες κάθονταν
γονείς τους ασφαλώς και παρακολουθούντες
ντυμένοι αυτοί αλλ' ασκεπείς
συνηθισμένοι όντας σε ήλιον πολλαπλάσια πιο ζεστόν
εκεί στις μακρινές πατρίδες τους
τις χώρες της Ανατολής
απ' τις οποίες βίαια εκδιώχθηκαν
και εγκατέλειψαν να σώσουν τις ζωές τους
και βρήκαν καταφύγιο σε τούτην τη γωνιά του κόσμου
ένθα όπου και προσωρινώς διαβίωναν
στο παρακείμενον στρατόπεδον συγκέντρωσης...
...μεταναστών κέντρον φιλοξενίας
εσκόπευα να πω
γεγονός σίγουρα σκληρά αδυσώπητο
που κάθε ώρα και στιγμή
κι αυτήν εδώ ακόμα
σα δηλητήριο μέσα τους σταλάζει
σαν το χτικιό βυζαίνει
και την ψυχή τους την απομυζά
τα μέσα τους μαραίνει
με λύσσα τα δαγκά
εκεί, στην παραλία, του Σκαραμαγκά.


Δεν υπάρχουν σχόλια: