Ο Αναλλοίωτος

                                                     Για το φίλο μου Βαγγέλη

Πού είναι τα μαλλιά σου μακρυμάλλη;
ακάλυπτο έχει μείνει το μισό σου το κεφάλι
πού πήγε ο νεανικός σου ενθουσιασμός
πού πήγε η πόρωση; η ζάλη;
σε έκαμψαν καημένε τα χρόνια που περάσανε
σε τσάκισε φτωχέ η βιοπάλη...

ακούει και δε μιλά, δεν αποκρίνεται
μον΄σκέφτεται "Καλά, δεν ξέρουν
πως ειν΄το μέσα που μετρά;"
και πάλι...

βγάζει απ΄το πορτοφόλι μια φωτογραφία παλιά
κοιτά και βεβαιώνεται:
όπως ήτανε κάποτε αυτός - κι αυθεντικός! -
τώρα ειν' για μόδα οι άλλοι.