Σμαρτφόουνς

Στις αρχές του προηγούμενου μήνα

με συνέλαβε η Αστυνομία

για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ

πράξη οπωσδήποτε απερίσκεπτη

ασυνείδητη έως και εγκληματική

το ξέρω και ντρέπομαι, πολύ,

η ποινή ήταν εξοντωτική

μα θα τη δεχόμουνα ακόμη και

αυστηρότερη να ήταν ως μια

ισορροπία δικαιοσύνης και εξιλέωσης

μεταξύ άλλων, μου αφαίρεσαν

το δίπλωμα οδήγησης και έτσι

περιμένοντας να γίνει η δίκη

θα μετακινούμαι στην πόλη

με λεωφορεία και τρένα

γεγονός που καθόλου δε με ενοχλεί

ίσα ίσα ευχάριστο μου είναι

ίσως το μόνο ευχάριστο τον τελευταίο καιρό

καθώς έχω έτσι περισσότερο χρόνο

για διάβασμα και για να κρατώ σημειώσεις

ή λαγοκοιμάμαι γλυκά όπως δονούμενο

το βαγόνι χαυνωτικά νανουρίζει

μα πιο πολύ που βρήκα πάλι

την ευκαιρία να ασκώ την παλιά μου συνήθεια

που η μονήρης μου φύση μου είχε στερήσει

όπως είχα πια καταλήξει σχεδόν Μοναχός

κι εδώ και χρόνια να μη συχνάζω καθόλου

στα μέρη που συναθροίζονται οι άνθρωποι

στα καφέ ξέρω 'γω, στα μπαρ, στα ρεστωράν, στα κοντσέρτα

να λοιπόν που πάλι μπορώ αχόρταγα γύρω

συνεχώς τον κόσμο να παρατηρώ

και πολύ μα την αλήθεια τελευταία απορώ:

χαμένοι σε τί κόσμους ποιός ξέρει

με το φως ν' αντανακλά στα γυαλιά

ή να καθρεφτίζεται στα μάτια

τα δάχτυλα να κουνιούνται αριστερά δεξιά

ή πάνω κάτω, ή να χτυπάνε

σαν πουλάκια που ραμφίζουν νευρικά

άντρες κάθε ηλικίας, μικροί μεγάλοι

γυναίκες το ίδιο, σε παρέες ή μόνες...

τί κάνουν τόσες ώρες οι άνθρωποι αυτοί

χαϊδεύοντας, κοιτώντας τις οθόνες;