Κοιτάζω το Κακό στα μάτια

Κοιτάζω το Κακό στα μάτια

κάθε φορά που ανοίγω την κατάψυξη

είναι εκεί δίπλα στα παγάκια

που χρησιμοποιώ για τον τοματοχυμό

και τα αναψυκτικά μου

δίπλα στις συσκευασίες

του κατεψυγμένου άνηθου

και του μαϊντανού

που βάζω στην πατατοσαλάτα

και τις σούπες μου

πίσω από τα τάπερ

που δεν υπάρχουν, τα φαντάζομαι

με τα φαγητά της συχωρεμένης της μάννας μου

τις φακές, τα γεμιστά, τα ντολμαδάκια

ξαπλωμένο εκεί το μπουκάλι

εδώ και πόσο καιρό

έχει παγώσει, έχει θολώσει το γυαλί

όμως το διάφανο υγρό που περιέχει

δεν έχει στερεοποιηθεί

το εμποδίζει βλέπεις η Ουσία, το Κακό

που με κοιτά στα μάτια και μου γνέφει

με καλεί και μου μιλάει

"έλα, έλα, πάρε με, μία γουλίτσα μόνο

έλα, πιες, βάλε με στο ποτήρι, ύψωσε το,

πιες, πιες, νοιώσε τη γεύση

να πλημμυρίζει το στόμα

νοιώσε το ευχάριστο κάψιμο στο λαρύγγι

τη ζεστασιά στο στομάχι

κι ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα

τη ζάλη στο κεφάλι

το μούδιασμα αυτό το λυτρωτικό

μαζί με μία δύναμη, μία χαρά, μια ηρεμία

ποιός δε θα τά 'θελε αυτά;

έλα, έλα, πιες με, πιες, Πιες, ΠΙΕΣ"

κλείνω τ΄αυτιά μου

κλείνω τα μάτια μου

απλώνω το χέρι στα τυφλά

και βρίσκω το δοχείο του παγωτού

αδειάζω μια ποσότητα στο μπωλ

και το παίρνω μαζί

με μια κούπα καφέ στη βεράντα

πίνω μια γουλιά

τρώω μια κουταλιά

τρώω μια δεύτερη

στην τρίτη κουταλιά

χωρίς καθόλου να το θέλω

με παίρνουνε τα κλάμματα.