Πού είσαι γιε μου
τί σ' έπιασε τώρα ν'
ανεβαίνεις στα βουνά
να σκαρφαλώνεις τις
κορφές
δυο μέρες περιμένω
κι έχω τρελλαθεί
μού 'χες πει θα με πάρεις
από το καταφύγιο
πού είσαι παιδάκι μου
πού χάθηκες, πού πήγες;
'Ελα ρε μάνα μην ανησυχείς
να, μόνο που γλίστρησα
στην κόψη
κάτω από την κορυφή
κι έπεσα στο γκρεμό
εδώ είμαι μάνα στο βράχο
τσακισμένος
με καίει ο ήλιος
έχουν αρχίσει απ' το
κορμί μου να τρέχουνε ζουμιά
και να με τρων οι μύγες.
6
Ιουλίου '012, ανάβαση Ολύμπου
9
Ιουλίου '012, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα
.jpg)
3 σχόλια:
Στον άγνωστο γερμανό που έφαγε την κεφάλα του στο Λούκι την επόμενη μέρα;
Ποιός/ά είσαι; Πάντως ευχαριστώ για το σχόλιο και... όχι, για μένα (κατά κάποιον τρόπο) είναι.
Χ.
Συνοδοιπόρος, εθισμένη τουιτερού. Γεια σου :)
Δημοσίευση σχολίου