Υπέρ ανυπάρκτων, συνθέτων λέξεων, επιθέτων τε άμα και ουσιαστικών

Ανερηθήλαστοι, προικοθηρμάρτυρες

ποντικοδύνατοι, συνοφραζόμενοι

κορακοδύσαντες & μαστοπίνοντες

δεινοτρεχάμενοι, αλλοασπαίροντες

κηρομοιάσαντες, γαμπογλιστρήσαντες

δεινοπερίεργοι, καφεκατάκαθοι

αναρχοπίθηκοι, ασυντοανίκανοι

πορνοσύλλητοι, ανωμαλώριμοι

κρυοσυντυχάμενοι, αποσταξύντροφοι

ζωοκλεφτοάδικοι, βεντετοθύματα

μουσικατάδικοι, αδικοένοχοι

πσεφτοειδώλιοι & γιογκαδάσκαλοι

ερμινοέμποροι, στυλοσυλλέκτες

γαστραλαντόμοι, γκουρμεμπινέδες

αχορταγάμητοι, αυνανιστήμονες

ειπωυπόδουλοι, υποκριτόσκυλα

μαρμαπερίεργοι, φιλοσοφίδαροι

κρινοκρινόμενοι, αρτιοσκίουροι

καπνοεξαρτώμενοι, αλκοολόδουλοι

παχυσαρκόφιλοι, μελλοθανάσιμοι

ιδιωματώνυμοι, πονολαχτάριοι

αρμεγοζήλωτοι, ενδοψηφίσαντες,

κορομυλόρδοι, φασουλοπρίγκηπες

δυστροποκρόταλοι, ακοντιστάλτες

ενδοαντίστοιχοι, βρωμοβιότοποι

εκουσιοάμαχοι, τρωγλοκατάσκοποι

σταθμαρχοέμποροι, ευννοιοκάτοχοι

περνωκυρμάριοι, μικροκαράβιοι

εντοσκουπόξυλοι, αλησμοσύντροφοι

σαρανταπόρευτοι, θολαπολαύσαντες

κερατοσύλλογοι, σονοφαζθόρυβοι

αιδοιομπαρμπέρηδες, ενστικτομέρμηγκες

αισθητοδάσκαλοι, νανοπρωκτόσκλαβοι

πριαπομέντορες, γαμεπιβήτορες

αστικοβίσσωνες, δρυοκολαπτόχανοι

διαβολάγγελοι, μαρτυριερόσυλοι

κουνιστοκίναιδοι, πλακομουνόφιλοι

ψαλμαλληλούιοι, οιστροφειλέτες

χελωνοζούμιοι, ερμομπερμπάντες

βυθοβεζύρηδες, μουσακοφόροι

πεσιμογέλαστοι, εξισοστάτες

ινδοφακίρηδες & βοτκαλήπτες

ασταμαλλάκηδες & κραμπαλείοι

μαστιγοάρεστοι, αισχροσεβάσμιοι

ψειροτεράστιοι, εννοιοκλάστες

ανθοηγούμενοι, καστροπερλίτες

περιπλοκάδηλοι, εθιμοβόροι

ιησουλήσταρχοι, ιστοκαθάριοι

υπερλαμπρόστητοι, γλουτοσημάρχοντες

πειραμοσίγουροι, αρτοκλασσάτοι

δυστυχοσάλιαγκες, ξυνοστρυμόνες

εγκλειστοφύλακες, σουσαμοβούρδουλες

ελπιδοφάνταστοι, βορβοροθέτες

αρμαναμάρτητοι, γλειστοκουμπάροι

δεινοκατάστικτοι, γυποσπουργίτες

εντομοσύλλαβοι, εντωμετάξινοι

χνουδοπαμπόνηροι, παραλαβίδρες

στοχοαπότυχοι, κενογεμάτοι

ανικανέντρομοι, καπετανμούτσοι

αμηχανόληπτοι, κερδοευγενείς

μερεντοπλέοντες, σκοτοφαρσέρ

υλικομέντορες, αρνιπερθέτες

αστακοδύναμοι, ορινιθολάβοι

ενδοσκοπόνηροι, εφιαλτοστρόφοι

τσιμεντορήτορες, μπουγαδονίφτες

κυπαρυσάμιλλοι, ταφοπλακώλοι

χειρογραφύσκοντες, ασθμαινοτσίροι

πολυελεήμονες, παλαιοευρεθέντες

τελοπροσδίδοντες, ψυχοκρυμμένοι
ποιηταπαίσιοι, αξιαλήτες.

Παναγία η Ποδηγέτρια

(από την Τεχνοπήδεια, τη δικτυακή εγκυκλοπαίδεια των Καλών Τεχνών)

Απαγορευμένος ζωγραφικός πίνακας του βλάσφημου-αιρετικού εικαστικού καλλιτέχνη Γιε Σουσκρίστο που προκάλεσε πολλαπλές διώξεις, μηνύσεις, έως και πρόταση για αφορισμό και ανάθεμα, απειλές παντός είδους και δημόσιες, ακόμα και βίαιες, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Ο πίνακας αναπαριστά την Παναγία εν είδει BDSM αφέντρας dominatrix, με ανασηκωμένο το μανδύα ως τη μέση, τολμηρό εσώρουχο και ζαρτιέρες, ψηλοτάκουνο παπούτσι στο ένα πόδι και με το γυμνό άλλο να ποδοπατά νεαρό καλόγερο που φαίνεται να το απολαμβάνει, όπως μαρτυρά μία τεράστια στύση που φουσκώνει το ράσο του όπως και μία έκφραση απερίγραπτης λαγνείας που αποτυπώνεται στο πρόσωπο του καθώς γλύφει με μανία και απόλαυση την πατούσα και τα δάχτυλα της Παναγίας που τον πατάει.  

Paint it black again Sam

Ώρες ώρες με σκεπάζει

μια θάλασσα μάβρη

που μέσα της πνίγει

κάθε σκοπό

και τη συνέχεια κάνει

να φαίνεται μάταιη

αβέβαιη, αδύνατη

μια αγωνία αφόρητη

και το βίο αβίωτο

έναν ασήκωτο
και τεράστιο σταβρό.

28/6 για 26/7

Ευχετήριο προκαταρκτικό, προληπτικά, προεόρτια γραμμένο, από 28/6 για 26/7/’014, χρόνια πολλά – καλά Β.

Στη μικρή της καλυβή
πτωχική που είναι
όχι ακριβή
έξωθεν της θύρας
στέκει η καλλίπυγος
ευρύμαστος Βιβή
σκέπτεται τι να κάμει
να έβγει ή να εμβεί
και α! πώς θά ΄θελε
η καλή Βιβή
την ώρα αυτή του δειλινού
κάτι το ωραίον
νά ‘χε να ιδεί
μια ταινία, μια σειρά
μα δεν έχει Δίκτυο
δεν έχει ούτε ΤιΒί
κι έτσι πιάνει να άδει
και να κελαηδεί
με μια φωνή αηδόνι
μελωδικό πουλί
αγάλλεται η φύση
κι ευφραίνεται πολύ
και πέφτει το βραδάκι
και το φεγγάρι βγαίνει
φωτίζει την αυλή
κι όλα γλυκαίνουν τόσο
που η αίσθησις αυτή
κυριαρχεί κι απλώνεται
και θα κρατήσει φαίνεται
ως νά ‘ρθει η αυγή.

Η ζωή είναι σουβλιές

Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) του ποιήματος «Η ζωή είναι σουγιαδιές» της Κατερίνας Γώγου (1940-1993) με ορισμένα ακόμα «δάνεια». Απαγγελία της ποιήτριας με μουσική του Κυριάκου Σφέτσα, μπορεί κανείς να ακούσει στο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=E3sO5i9XfFg.

Η ζωή μου είναι σουβλιές
στο στήθος, στο στομάχι
και στο κεφάλι, πίσω απ’ τα μάτια
κι ένα κορμί που σαπίζει
καθώς περνούνε τα χρόνια
και μεταφέρεται καθημερινά
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Με αυτοκίνητο, λεωφορείο, ταξί
μαζί με τους υπόλοιπους χιλιάδες νεκροζώντανους
ν’ αλλάζουν με τα χρόνια τα καταστήματα
τα σπίτια, τα γραφεία
οι βίλλες στο Ψυχικό, στη Φιλοθέη
τα δέντρα, τα φυτά στους κήπους
και στη νησίδα στη μέση
δεκαεννέα χρόνια
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Δεκαεννέα χρόνια ίδια διαδρομή
τί διασυρμός είναι αυτός
θυμάσαι; στην αρχή ήσουν υπερήφανος
ακόμα και σου άρεσε
μα γρήγορα άρχισε η κούραση, το άγχος
ο εκνευρισμός για αδικίες και συμπεριφορές
και ο θυμός ακόμα
και μετά βρέθηκε η λύση η υπέρτατη
και για χρόνια και χρόνια μετά
μες στη θολούρα πάνω κάτω κυλούσα
Εξάρχεια – βόρεια προάστια
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Κι ύστερα ο πόνος
ο πόνος και ο τρόμος
τα χρόνια της φρίκης
που πηγαινοερχόταν στην Κηφισίας
και μετά το χειρότερο απ’ όλα
το στέγνωμα, η απάθεια, η νέκρωση
πεθαμένος στην κεντρική λεωφόρο
πάνω κάτω, πάνω κάτω η Κηφισίας.
Η ζωή μου είναι η Κηφισίας.

Δεκαεννέα χρόνια
κι όλο να λες
πρόσεχε, πρόσεχε ρε
δώσε ένα τέλος όσο είναι καιρός
και άλλαξε την διαδρομή
μην καταλήξεις να περάσουνε είκοσι ακόμα χρόνια
κι εσύ ακόμα εκεί, στην Κηφισίας
γέροντας πια να μωρολογείς
«δεν είχε δρόμο για με, δεν είχε οδό»
και «δεν έχει σημασία το ταξίδι μα ο προορισμός»
και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Γι αυτό σου λέω
(ξεκίνησε να βρέχει
κάνε πιο μέσα
έχουνε τρύπες οι τσίγκοι
θα βραχείς)
γι αυτό σου λέω
φτάνει ρε πια
όχι άλλο πάνω κάτω η Κηφισίας.

Δεν θα τα καταφέρουμε

(παραφραστική -πεσιμιστική- μετάφραση Χ.Δ.Τ. για το θρυλικό τραγούδι/ύμνο της Αμερικής "We shall overcome" που μπορεί ενδεικτικά κανείς να ακούσει από τον Bruce the  Boss Springsteen και τους Seeger Sessions band, στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=ErKNkeZVCQw)

Δεν θα τα καταφέρουμε, δεν θα τα καταφέρουμε

Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά

Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ

Θα μας ξεχάσει ο Θεός, θα μας ξεχάσει ο Θεός

Παντοτινά θα μας ξεχάσει ο Θεός

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά

Δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ

Μας περιμένει η συντριβή, μας περιμένει η συντριβή

Μας περιμένει η συντριβή κι η καταστροφή

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά

Μας περιμένει η συντριβή κι η καταστροφή

Θα πορευτούμε μοναχοί, θα πορευτούμε μοναχοί

Θα πορευτούμε μοναχοί κι έρημοι

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά

Θα πορευτούμε μοναχοί κι έρημοι

Φοβόμαστε πολύ, φοβόμαστε πολύ

Φοβόμαστε και τρέμουμε πολύ

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά

Φοβόμαστε και τρέμουμε πολύ

Στο ψέμμα στη σκλαβιά, στο ψέμμα στη σκλαβιά

Στο ψέμμα στη σκλαβιά θα ζούμε παντοτινά

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά

Στο ψέμμα στη σκλαβιά θα ζούμε παντοτινά

Κι ειρήνη δε θα βρούμε, κι ειρήνη δε θα βρούμε

Κι ειρήνη δε θα βρούμε ποτέ

Το πιστεύω αληθινά, στην καρδιά μου βαθιά
Ειρήνη δε θα βρούμε ποτέ.

Πλύτρα Λακωνίας επί σαράντα χρόνια περίπου

Πώς το κάνεις ρε φίλε

το κόλπο αυτό

το εντυπωσιακό και σπουδαίο

μετά από τόσα χρόνια παρών

τώρα μπουχός, πουθενά

από πάντα σχεδόν

σε θυμάμαι εκεί

στο μικρό παραλιακό χωριουδάκι

όπου περνούσαμε όλοι

τα καλοκαίρια μας όλα

το κέντρο του σύμπαντος

ήσουν πιο μεγάλος στην ηλικία

πιο πολύ παρέα έκανες

με τα μεγάλα ξαδέρφια μου

πάντα χαμογελαστός και εγκάρδιος

ευγενής, γλυκομίλητος

ολοφάνερα εύστροφος

με απόψεις και χιούμορ

μια ξεχωριστή παρουσία

μετά τις σπουδές αποφάσισες

εκεί να δουλέψεις, να ζήσεις

ανεπηρρέαστος όμως από

τις κακοδαιμονίες που συχνά κατατρύχουν

τους ανθρώπους στην επαρχία

ώσπου ένα καλοκαίρι ξαφνικά

στο παραθαλλάσιο μεγάλο τραπέζι

ανάμεσα σε ξαδέρφια μου

με γυναίκες, και άντρες και παιδιά και ανήψια

του ενδιαφέροντος όπως πάντα το κέντρο

αλλά παρά τα χαμόγελα

το ζεστό καλωσόρισμα

αυτή η καταβεβλημένη η όψη

- μα στάσου, κάτι είχε πάρει το αυτί μου -

και το πουκάμισο κατακαλόκαιρο

ως το λαιμό κουμπωμένο

και καπέλλο γιατί έτσι βραδιάτικο;

αιτία η χημειοθεραπεία

να καταλάβω δεν άργησα

και την ερχόμενη φορά καθώς ρώτησα

"ρε παιδιά, πού 'ναι ο Φίλιππας;"

αρνητικά βλέμματα εισέπραξα

και μετά; - τί με ρωτάς "και μετά;" σάμπως δεν ξέρεις

μετά δεν υπάρχει πια τίποτα

πέρα από τη μνήμη του καθεμιανού

μετά δεν υπάρχει πια τίποτα

παρά κενό κι απουσία

κενό κι απουσία.

Black is the colour

Μάβρος ο ήλιος το πρωί

μάβρος σου λέω

μάβρος, μάβρος, μάβρος

και κάθε βράδυ φεγγάρι πουθενά

βδομάδες τώρα επίμονα κοιτώ

μα πούντο, πούντο, πούντο;

απελπισία μ΄έχει πιάσει πια

κι ούτε που ξέρω τί

να κάμω, τί να κάμω, τί να κάμω;

πώς; έχεις μια πρόταση;

άντε να την ακούσουμε λοιπόν, να δούμε τί

νομίζεις ότι σκέφτηκες εσύ

που εγώ δεν είχα, α δεν είχα καταφέρει;

ααα! τί είπες βρε κερατά;

ότι έχω φαίνεται ξεχάσει

και συνέχεια φορώ
τα σκούρα τα, τα σκούρα τα, τα σκούρα τα γυαλιά μου;

Σκέψεις που σε κάνει ο καύσωνας να κάνεις

Λεπτά, λεπτότατα τεμάχια μεβράνης

από κάθε είδους υλικό φτιαγμένα

με ψιλά στελέχη μεταξύ τους ενωμένα

επίσης από κάθε είδους υλικό

κι απάνω ζωγραφισμένα, κεντημένα

διακοσμήσεις, παραστάσεις, διάφορα

κι ένα νευρώδες, όλο στυλ και χάρι

κίνημα του καρπού και να!

ένα φουρφούρισμα, ένα φύσημα

και η πνοή δροσιάς τόσο ανακουφιστική

ευεργετική, βάλσαμο που είναι

ένα σύνθετο, πολύπλευρο -λέω εγώ- έργο τέχνης

την ώρα της συλλήψεως

έμπνευσιν σπουδαίαν είχε ο καλλιτέχνης

χαμένος στα βάθη των αιώνων

και στις εκτάσεις αχανείς

της Αίγυπτου, της Κίνας, της Ινδίας

πιστεύω αξίζει επαίνους, διακρίσεις και μετάλλια

που βρήκε τη βεντάλια.

Σημ. Θάλαμος 336, Α' παθολογική κλινική, Γ.Ν.Α. Αλέξάνδρα, Αθήνα, 8/7/'014

Η καλαμένια καλύβα

Ένα από τα -φανταστικά- μου καταφύγια

είναι μια καλαμένια καλύβα

στην άμμο μιας καλοκαιρινής θαλάσσης χτισμένη

καλάμια γύρω οι τοίχοι

καλάμια και η οροφή

από τα ανοίγματα μπαίνει

φλύδες ο ήλιος

δεσμίδες το φως

και ο αέρας ελεύθερος

πάτωμα δεν έχει

στην άμμο είναι μπηγμένα τα καλάμια

μια κουρελού στο άνοιγμα για πόρτα

δυο σκαμνιά, ένας πάγκος

κι ένα τραπέζι χαμηλό

απάνω κεριά για το βράδι

ένα τασάκι κι ένα τσίγκινο κύπελλο

και στην άκρη ένα ντιβάνι

όπου ξαπλώνω την ώρα αυτή του απομεσήμερου

(τις ώρες του άγχους, της στεναχώριας, της θλίψης,

της αγωνίας, της απελπισίας, της κούρασης)

κι αφήνομαι γλυκά, ναρκωτικά να νανουρίζομαι

ανακουφιστικά τόσο, λυτρωτικά σχεδόν

από τον ήχο του αέρα

και των κυμάτων τον αχό

που σκάνε στην ακρογιαλιά

κι ύστερα αναδιπλώνονται

αφρίζοντας να! πάλι για να σκάσουν

και παραπίσω στη στεριά

από στα δέντρα τα τζιτζίκια

το βούισμα των πεύκων

και στον καλαμιώνα το σφύριγμα

των χλωρών ανοιχτοπράσινων

ριζωμένων στη γη

μητεράδων και πατέρων και αδερφών

κι όλης της οικογένειας

αυτών που συνιστούν

το ταπεινό κατάλυμα μου

και πόσο ευγνώμων που είμαι

για όλα αυτά τα ταπεινά

μα και ανυπέρβλητα.

Λόφος Λυκαβηττού και νοσοκομείο Γ.Ν.Α Αλεξάνδρα, χώρος αναμονής Μ.Ε.Θ., Αθήνα, 7 Ιουλίου '014

Χωρίς σταματημό συμβαίνει

Τραγούδι ("Never Ending Happening") του Βρεττανού τραγουδοποιού Bill Fay, μπορεί να το ακούσει κανείς στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=4d_MATccsMQ, μετάφραση στίχων Χ.Δ.Τ.

Αυτό που χωρίς σταματημό συμβαίνει

Εκείνο που έρχεται και τι έχει γίνει πριν

Το να είμαι μέρος του απλά

Θαυμασμό μου προκαλεί

Αυτό που χωρίς σταματημό συμβαίνει

Τα κύματα συντρίβονται στα βράχια

Πέφτει ο σπόρος που ο αέρας κουβαλά

Αυτό που χωρίς σταματημό συμβαίνει

Ψυχές καταφθάνουν συνεχώς

Απ' της αιωνιότητας τις παρυφές

Πουλιά και πεταλούδες, μέλισσες

Μπροστά στα μάτια μου περνούν

Αυτό που χωρίς σταματημό συμβαίνει

Οι τέσσερις άνεμοι κατεύθυνση αλλάζουν

Άστρα τη νύχτα, ο ήλιος το πρωί

Ένα κελάηδισμα πριν ξημερώσει αρχινάει

Για κάποιους είναι σα να περπατούν σε τεντωμένο σχοινί

Τρέμοντας με τα μάτια κλειστά

Φόβος και πόνος σε κάθε πλευρά

Για κάποιους είναι σα να περπατούν σε τεντωμένο σχοινί

Αυτό που χωρίς σταματημό συμβαίνει

Αιώνιος πόλεμος, φρικτός λιμός

Και λαχταράνε τη μέρα

Που ο θεός θα κυλήσει την πέτρα Του μακριά

Αυτό που χωρίς σταματημό συμβαίνει

Εκείνο που έρχεται και τι έχει γίνει πριν

Το να είμαι μέρος του απλά
Θαυμασμό μου προκαλεί.

Στη στεριά πλέον μονίμως

Ποντοπόρων πλοίων κύριος

θαρραλέος ναυτικός

καπετάνιος θρύλος μέγας

εξερευνητής σωστός

σεβαστός σε όλα τα μήκη

στης θαλάσσης τα νερά

λατρεμένος στα λιμάνια

στα ντανς κλαμπ, στα καπηλειά

φορές αμέτρητες περάσει

είχε την διώρυξ του Σουέζ

μια μισοσβησμένη πλάκα
τώρα πια στο Περ Λασσαίζ.

Κύριε ευχαριστώ

Τραγούδι ("Thank you Lord") του Βρεττανού τραγουδοποιού Bill Fay, μπορεί να το ακούσει κανείς στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=5mDVvMcqhjY, μετάφραση στίχων Χ.Δ.Τ.

Κύριε ευχαριστώ, για τον εκεί πάνω ουρανό

Κύριε ευχαριστώ, για τη γη που πατώ

Κύριε ευχαριστώ, για την που μού 'χεις δείξει αγάπη

Ο γιος σου στο σταυρό, μπροστά μου είναι πάντα

Δε ζητώ, για μένα παρά

Για κείνους μόνο, που αγαπώ

Φύλαγε και προστάτευε τους Κύριε

Κράτα τους στην καρδιά Σου κοντά

Απόψε, ανοιχτά τα παράθυρα όλα

Σαν πουλί νοιώθω να πετάξει μπορεί

Με φτερά κάποτε τσακισμένα που ήταν

Δε ζητώ, για μένα παρά

Για κείνους μόνο, που αγαπώ

Κι άμα ξεστρατίσουν του δρόμου Σου Κύριε

Στην αγκαλιά Σου δέξου τους πάλι

Κύριε ευχαριστώ, για τη ζωή που μου δίνεις

Τόσο πλατύς ποταμός, μέσα μου χύνεις

Δε ζητώ, για μένα παρά

Για κείνους μόνο, που αγαπώ

Φύλαγε και προστάτευε τους Κύριε

Κράτα τους στην καρδιά Σου κοντά

Κύριε ευχαριστώ, τη συχώρεση - το έλεος

Κύριε ευχαριστώ, Κύριε ευχαριστώ

Κύριε ευχαριστώ, Κύριε ευχαριστώ
Κύριε ευχαριστώ, Κύριε ευχαριστώ.

Ο λόρδος Ρόναλντ

Τραγούδι (Lord Ronald) του σκωτσέζου τραγουδοποιού Alasdair Roberts, μπορεί να το ακούσει κανείς στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=CwWno9Jt2Lc, μετάφραση στίχων: Χ.Δ.Τ.

Ω, πού ήσουν τόση ώρα, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Ω, πού ήσουν τόση ώρα, ακριβέ κι όμορφε μου

Στα δάση γυρνούσα

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Έχεις τίποτα φάει, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Έχεις τίποτα φάει, ακριβέ κι όμορφε μου

Χέλια βραστά έφαγα μα τώρα

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Ω, πού τα βρήκες τα χέλια, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Ω, πού τα βρήκες τα χέλια, ακριβέ κι όμορφε μου

Στο πατέρα το αυλάκι

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Τα λαγωνικά σου πού είναι, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Τα λαγωνικά σου πού είναι, ακριβέ κι όμορφε μου

Πρηστήκαν και ψόφησαν

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Σε φαρμακώσαν φοβάμαι, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Σε φαρμακώσαν φοβάμαι, ακριβέ κι όμορφε μου

Με φαρμακώσαν αλήθεια

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Στον αδερφό σου τί αφήνεις, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Στον αδερφό σου τί αφήνεις, ακριβέ κι όμορφε μου

Το χρυσό μου ρολόι

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Στον πατέρα τί αφήνεις, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Στον πατέρα τί αφήνεις, ακριβέ κι όμορφε μου

Τα λεφτά, τα κοπάδια

Μάνα στρώσε να κοιμηθώ

Έχω κουραστεί απ' το κυνήγι

Και θέλω να ξαπλωθώ

Και στην καλή σου τί αφήνεις, λόρδε Ρόναλντ και γιε μου

Και στην καλή σου τί αφήνεις, ακριβέ κι όμορφε μου

Ένα άνετο φόρεμα

Κι ένα δέντρο ψηλό

Να κρεμαστεί εκεί θέλω
Που μού 'δωσε φαρμάκι να πιω.

Ο Μεγάλος Ζωγράφος

Τραγούδι  (Big Painter) του Βρεττανού τραγουδοποιού Bill Fay, ενδεικτικά στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=7nhxh0tJ7Mw,  μετάφραση Χ.Δ.Τ.

Άναψε το κερί, μη μιλάς παρακαλώ

Άνοιξε το παράθυρο, άσε λίγο αέρα να μπει

Να ξεφύγω προσπαθώ, απ' τις ειδήσεις στην τηλεόραση

Κανένα μάθημα δεν πήραμε, σε όλους τους αιώνες

Πάλι και πάλι, πάλι και πάλι

πάλι και πάλι, ξανά

Βάζω ένα ποτό, το χρειάζομαι

Αποκοιμιέμαι και ονειρεύομαι

Μικρό όμορφο κορίτσι με φόρεμα μωβ

Και με... τα γιατρευτικά σου μάτια

Να ζωγραφίζεις ένα πίνακα του κόσμου

Μωβ φωτεινό, χαμόγελο πλατύ

Της είπα: μικρό όμορφο κορίτσι

με το μωβ φόρεμα σου

το γέλιο στα μάτια πού το βρήκες

Απάντησε: ο μεγάλος ζωγράφος στον ουρανό

Όλων τους τα μάτια έχει ζωγραφίσει και

Τις ζωές μας όλες, τις ζωές μας όλες

Τις ζωές μας όλες, πάλι και πάλι

Τις ζωές μας όλες, τις ζωές μας όλες

Τις ζωές μας όλες, τις ζωές μας όλες

Τις ζωές μας όλες, τις ζωές μας όλες
Τις ζωές μας όλες, τις ζωές μας όλες.

Του βιολιστή το λιβάδι

Του βιολιστή το λιβάδι (Fiddler's Green) είναι σύμφωνα με τη Βρεττανική - Ιρλανδική παράδοση, ένας τόπος μεταθανάτιας ζωής για ψαράδες και ναυτικούς, ένα καταπράσινο μέρος (τόπος χλοερός) όπου ηχεί ασταμάτητα μουσική βιολιού. Το ομώνυμο τραγούδι είναι του Άγγλου τραγουδοποιού John Conolly, στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=9whbpYwk680 μία εκτέλεση των Dubliners, με το ιδρυτικό μέλος Barney McKenna (1939 – 2012) στο τραγούδι, μετάφραση Χ.Δ.Τ.

Στο λιμάνι καθώς περπατούσα

ένα βραδάκι τόσο γλυκό

τα νερά κυματίζαν και φύσαε

τ' αεράκι το θαλασσινό

ένα γέρο ψαρά άκουσα

να τραγουδάει βραχνά

ω! πάρτε με παιδιά, ή ώρα μου

δεν είναι μακριά

Την παλιά νιτσεράδα μου βάζω

τη χοντρή μου φανέλλα φορώ

και ποτέ πια λιμάνι

δε θα ξαναδώ

ώρα καλή φίλοι ναύτες

σας γνέφω από την κουπαστή

θ' ανταμώσουμε πάλι

στο λιβάδι του βιολιστή

Για του βιολιστή το λιβάδι

έχω ακούσει να λένε

εκεί παν' οι ναύτες

που στην Κόλαση δεν καίνε

με καθαρό ουρανό και

των δελφινιών το παιχνίδι

κι ως την παγερή Γροιλανδία

είναι μακρύ το ταξίδι

Την παλιά νιτσεράδα μου βάζω

τη χοντρή μου φανέλλα φορώ

και ποτέ πια λιμάνι

δε θα ξαναδώ

ώρα καλή φίλοι ναύτες

σας γνέφω από την κουπαστή

θ' ανταμώσουμε πάλι

στο λιβάδι του βιολιστή

Με καθαρό ουρανό

σύννεφα δεν πετάνε

και τα ψάρια μονάχα τους

στη βάρκα πηδάνε

ξαπλώνεις με άνεση

δεν έχει δουλειά

η ορντινάντσα τσάι φτιάχνει

για τα παιδιά

Την παλιά νιτσεράδα μου βάζω

τη χοντρή μου φανέλλα φορώ

και ποτέ πια λιμάνι

δε θα ξαναδώ

ώρα καλή φίλοι ναύτες

σας γνέφω από την κουπαστή

θ' ανταμώσουμε πάλι

στο λιβάδι του βιολιστή

Φωτοστέφανο δε θέλω

ούτε άρπα γλυκειά

αλμυρός μόνο αέρας

να φυσάει απαλά

τ΄ακορντεόν μου θα παίζω

και θα πλέουμε γοργά

θα κουδουνίζουν τα ξάρτια

κι όλα θά 'ναι καλά

Την παλιά νιτσεράδα μου βάζω

τη χοντρή μου φανέλλα φορώ

και ποτέ πια λιμάνι

δε θα ξαναδώ

ώρα καλή φίλοι ναύτες

σας γνέφω από την κουπαστή

θ' ανταμώσουμε πάλι
στο λιβάδι του βιολιστή.

Παράταση

Όταν μου ανακοίνωσε

ότι "ήρθα να σε πάρω"

με τρόμο, με απόγνωση

τον κοίταξα τον Χάρο

του ζήτησα μία μικρή

παράταση αν μπορέσει

"δε γίνονται αυτά", μου αποκρίθηκε

"όλοι το ίδιο μου ζητάν"

"εν πάσει περιπτώσει, εσύ γιατί;"

"τουλάχιστον, αυτό είναι πρωτότυπο" σχολίασε

όταν του εξήγησα

πως έχω αφήσει

ένα ποίημα στη μέση.

Σημ. 17/6/'014 - Στάση λεωφορείου Α7: Στουρνάρη - Κηφισιά (Πλατεία Πλατάνου), Χαριλάου Τρικούπη και Θ. Λασκάρεως, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα

Κοσμικό κοντσέρτο

Τραγούδι (Cosmic Concerto/Life is People) του Βρεττανού τραγουδοποιού Bill Fay, που μπορεί να ακούσει κανείς στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=dQ1J9d27aA0, απόδοση στίχων: Χ.Δ.Τ.

Υπάρχουνε θαύματα

Στα πιο παράξενα μέρη

Υπάρχουνε θαύματα

Παντού, όπου κι αν πας

Βλέπω πατεράδες

Να κρατούν ενός μικρού παιδιού το χέρι

Βλέπω μητέρες

Να κρατούν ενός μικρού παιδιού το χέρι

Βλέπω δέντρα, δέντρα

Να φυσάνε στον άνεμο

Βλέπω σπόρους

Να σπέρνονται απ' τον άνεμο

Είναι ένα κοσμικό κοντσέρτο και μου αναδεύει την ψυχή

Βλέπω γιαγιάδες

Να στέλνουν φιλάκια στο καρότσι

Βλέπω παππούδες

Να ξύνουν το κεφάλι τους έκθαμβοι

Είναι ένα κοσμικό κοντσέρτο και μου αναδεύει την ψυχή

Είναι ένα κοσμικό κοντσέρτο και μου αναδεύει την ψυχή

Όπως έλεγε ο γέρος πατέρας μου

Ζωή είναι οι άνθρωποι

Στο χώρο ενός ανθρώπινου προσώπου

Άπειρη υπάρχει παραλλαγή

Είναι ένα κοσμικό κοντσέρτο και μου αναδεύει την ψυχή

Είναι ένα κοσμικό κοντσέρτο και μου αναδεύει την ψυχή

Όπως έλεγε ο γέρος πατέρας μου

Ζωή είναι οι άνθρωποι

Στο χώρο ενός ανθρώπινου προσώπου

Άπειρη υπάρχει παραλλαγή

Ζωή είναι οι άνθρωποι, ζωή είναι οι άνθρωποι, ζωή είναι οι άνθρωποι

Ζωή είναι οι άνθρωποι, ζωή είναι οι άνθρωποι, ζωή είναι οι άνθρωποι
Ζωή είναι οι άνθρωποι.

Μώλωπες

Μώλωπες, χτυπήματα, εκδορές

στο πρόσωπο, στο σώμα

με έκπληξη παρατηρώ

βλέποντας στον καθρέπτη

το πρωί, όταν κάνω ντους

την ώρα που ξυρίζομαι

και αλήθεια απορώ

πώς βρέθηκαν εκεί

πώς έγιναν και πότε

μα απάντηση δε βρίσκω

Βγαίνοντας απ' το μπάνιο

πατάω σε μια πεσμένη

χάμω μπουκάλα αδειανή

και με την άκρη του ματιού

παλεύοντας να συγκρατηθώ

μην πέσω και μην σκάσω

προλαβαίνω να δω γύρω

πως είναι ένα σωρό

κι άλλες στο πάτωμα σπαρμένες

Όρθιος μένω τελικά

τρομαγμένος πολύ

μα έχω πια βρει

την απάντηση που γύρευα
για το ερώτημα μου.

Θέλω μονάχα

Μοναχά να πίνω θέλω

και δε θέλω τίποτ' άλλο

ούτε δόξα, ούτε φήμη

ούτε έρωτα μεγάλο

Ούτε μονοκατοικία με κήπο

ούτε ενάλιο εξοχικό

αυτοκίνητο και σκάφος

ούτε νά 'μαι αφεντικό

Ούτε τα κομψά τα ρούχα

και τ' αρώματα ακριβά

το κορμί μου να το λούζω

μην τελειώσει μοναχά
η μπύρα, το κρασί, το ούζο.