Σήμερα αγαπητοί επισκέπτες, αναγνώστες και φίλοι του ιστολογίου, καλοί μου άνθρωποι, όπως λέγαμε και πριν καιρό (https://badsadstories.blogspot.com/2018/09/blog-post_25.html αλλά και http://badsadstories.blogspot.com/2018/01/blog-post_4.html) και αντιγράφουμε σε μεγάλο βαθμό σήμερα, βάσει μίας συνήθειας που εξεκίνησε και βαίνει σταδιακά προς παράδοση, έγινε η αποκαθήλωση της παλιάς προμετωπίδας μας η οποία, επί ικανό χρονικό διάστημα έξι και πλέον μηνών υποδεχόταν τους εισελθόμενους με ισχύ υπολογίσιμη και ωραίο αισθητισμό, προϊδεάζοντας τους ίσως περί του τί θα βρούνε, λίγο έως πολύ, παρακάτω. Για αυτήν την χρήσιμη πολύ λοιπόν και τίμια υπηρεσία που προσέφερε, καλό θεωρήσαμε να μην την αφήσουμε να χαθεί και μείνει αφανής, παρά να την περισώσουμε έστω και ως αρχειακή αναφορά με τούτη εδώ την αφιερωμένη, ειδικά σε εκείνη δημοσίευση. Ελπίζουμε συγχρόνως ότι επάξια θα την αντικαταστατήσει η νέα που μόλις προ ολίγου αναρτήσαμε και όσο η προηγούμενη ή - γιατί όχι; - κι ακόμα παραπάνω θα σας ικανοποιήσει. Άλλωστε οι καλλιτέχνες δημιουργοί τυγχάνουν αμφότεροι πατριώτες Πελοποννήσιοι, προερχόμενοι από δύο πανέμορφους συνορευόμενους νομούς, ο έως τώρα από την Αρκαδία και ο νυν από τη Λακωνία.
Καλή ανάγνωση λοιπόν...
"......
Στη γλώσσα της ποίησης
σημασία έχει όχι μόνο αυτό που βλέπεις (διαβάζεις) γραμμένο αλλά και το άλλο
που δε βλέπεις γραμμένο. Αυτό που κάποτε ακούγεται σα δεύτερος ήχος στα
ενδιάμεσα των συλλαβών και των λέξεων - δεν είναι η σιωπή, μη βιάζεσαι - είναι
ο ήχος που αφήνουν οι λέξεις όταν οι συλλαβές και οι λέξεις τρίβονται - τα
κόκαλά τους τρίβονται - η μία με την άλλη.
......"
Από το βίβλίο "Το
εμφύλιο σώμα" - εκδόσεις Εικοστού Πρώτου, κεφάλαιο 17 -
"Χαλανδρίτσα", του Κώστα Βούλγαρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου