Για την αντιγραφή από τον ιστότοπο της Ορθόδοξης Πορείας - www.orp.gr: Χ.Δ.Τ., Χρόνια Πολλά!
Νεκταρίου Πενταπόλεως Αγίου
Ωδή πρώτη προς την υπεραγίαν Θεοτόκον
«Την Θεοτόκον εν Ύμνοις μεγαλύνωμεν»
«…
ΤΟΙΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ
Διδαχθείς υπό της αγιωτάτης ημών Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ότι άξιον εστιν, ως αληθώς, μακαρίζειν την Θεοτόκον και αειπάρθενον Μαρίαν, εποίησα ωδάς τινας και ύμνους προς αίνεσιν και ανύμνησιν της παναγίας Μητρός του Κυρίου, της Γοργοεπηκόου και ταχείας εις αντίληψιν, βοήθειαν και προστασίαν των επικαλουμένων αυτήν, και προς έκφρασιν της Απείρου προς Αυτήν ευγνωμοσύνης μου δια τας πολλάς προς εμέ Αυτής ευεργεσίας, ας παραπέλαυσα. Τους ύμνους τούτους εδημοσίευσα όπως παράσχω τοις αγαπώσι και τιμώσι την Μητέρα του Κυρίου εγκόλπιόν τι εν ώ να ευρίσκωσι διατετυπωμένα τα εαυτών συναισθήματα και ικανοποιώσιν αυτά, άδοντες και υμνούντες την Υπεραγίαν Θεοτόκον, την μητέρα του Θεού ημών. Και η δημοσίευσις μεν εγένετο και διενεμήθη, άλλ’ ο πόθος της αναμνήσεως της Κυρίας Θεοτόκου υπηγόρευεν ημίν νέας ωδάς και νέους ύμνους, και ο αριθμός αυτών ηυξάνετο και οι ύμνοι και αι ωδαί επολλαπλασιάζοντο.
Εποιήθησαν δε νέαι μεν ωδαί 105, ύμνοι δε 53 και κανόνες εννέα, επτά μεν εννεώδιοι, δύο δε τριώδιοι. Τας ωδάς και τους ύμνους και τους κανόνας τούτους απεφάσισα να εκδώσω προς ικανοποίησιν του των πιστών συναισθήματος, να συνεκδώσω δε μετ’ αυτών και τους ήδη εκδεδομένους εις εν σώμα. Εκ του Θεοτοκαρίου της πρώτης εκδόσεως αφηρέσαμεν τας τέσσαρας ξένας ωδάς, ας εν εκείνη εδημοσιεύσαμεν.
Εν Αθήναις, εν τη Ριζαρείω Εκκλησιαστική Σχολή, Τη 24 Ιανουαρίου 1907
+ Ο ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
…»
Ωδή πρώτη.
Ανυμνών μεγαλύνω Σε άχραντε την το γένος ημών μεγαλύνασαν.
Δυσωπών δυσωπώ Σε Πανύμνητε, την αεί τον υιόν δυσωπήσασαν।
Ευλογών μακαρίζω Σε, Δέσποινα, ήν πιστών γενεαί μακαρίζουσιν।
Αναμέλπω την χάριν σου, Άνασσα, ήν αγγέλων χοροί μεγαλύνουσιν.
Αδιάφθορε νύμφη ανύμφευτε, ικετεύω τον νουν μου χαρίτωσον.
Απειρόγαμε κόρη ακήρατε, δυσωπώ Σε τας κόρας μου φώτισον.
Θεομήτορ Μαρία θεόνυμφε, τας οδούς μου κατεύθυνον, δέομαι.
Μητροπάρθενε, Δέσποινα άσπιλε, κινδυνεύοντα Συ διαφύλαττε.
Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, σωτηρίαν εμοί συ απέργασαι.
Ευδοκίας ημών το προοίμιον, ευλογίαν καμοί θείαν δώρησαι.
Η το φως το ανέσπερον τέξασα, σκοτισθέντα τον νουν φωταγώγησον.
Η τα σκότη πλανών διαλύσασα, βηματίζειν ορθώς παιδαγώγησον.
Η του κόσμου προστάτις Παντάνασσα, πειρασμών και κινδύνων με λύτρωσαι.
Η την χάριν τω κόσμω κυήσασα, την χαράν μοι αϊδιον δώρησαι.
Μυστηρίου φρικτού η φανέρωσις, μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον.
Αμαρτίας βροτών η αναίρεσις, σωτηρίας υιόν με ανάδειξον.
Η Χριστόν εν ωλέναις βαστάσασα, Ευμενή τον κριτήν μου απέργασαι.
Η ως βρέφος τον Πλάστην θηλάσασα, Τον Δεσπότην των όλων ιλέωσαι.
Θυσαυρέ της ζωής αδαπάνητε, την ψυχήν μου πτωχεύσασαν πλούτισον.
Φωτοφόρε λυχνία ολόφωτε, σκοτισθέντα τον νουν μου καταύγασον.
Των καμνόντων ισχύς θεονύμφευτε, την καμνούσαν ψυχήν μου ενίσχυσον.
Ιατρέ ασθενούντων Πανύμνητε, ασθενούντα δεινώς με θεράπευσον.
Η καλλίρρους πηγή η θεόρρυτος, η αέναος Συ και ακένωτος,
την ψυχήν μου διψώσαν κατάρδευσον, και κατάρρυτον χώραν ανάδειξον.
Ευδοκίας Θεού το προοίμιον, λυτρωθήναι αγνή με ευδόκησον.
Των πλεόντων καλόν ορμητήριον, εκ του κλύδωνος Συ με διάσωσον.
Η τροφή η του μάννα διάδοχος, την ψυχήν μου λιμώττουσαν έκθρεψον.
Η τρυφής της Αγίας διάκονος, τρυφής θείας καμέ καταξίωσον.
Φωτοφόρε νεφέλη αείφωτε, ψυχήν, φρένας και όμματα φώτισον.
Πανακήρατε νύμφη ανύμφευτε, τους θερμούς υμνητάς Σου ελέησον.
Η τον άρτον τον ζώντα βαστάσασα, νεκρωθέντα Παρθένε με ζώωσον.
Η τον στάχυν τον θείον βλαστήσασα, θανατούμενόν με νεοποίησον.
Ουρανίας χαράς η ανέγερσις, χαρμονής την καρδίαν μου πλήρωσον.
Βασιλείας του Άδου καθαίρεσις, την ψυχήν και τον νουν μου χαρίτωσον.
Χαριτόβρυτε Μήτηρ Πανύμνητε, των δεινών και κινδύνων διάσωσον.
Αειπάρθενε νύμφη ανύμφευτε, διαφύλαξόν με πολεμούμενον.
Παρθενίας στερρόν αμυντήριον, την ψυχήν μου αγνήν διατήρησον.
Παναγία, Θεού οικητήριον, κινδυνεύοντα Συ διαφύλαξον.
Πανακήρατε κόρη πανάχραντε, της ψυχής μου τα πάθη θεράπευσον.
Παναγία Παρθένε Πανάρετε, της ψυχής μου τον τάραχον κόπασον.
Η πολύχοος γη η ανήροτος, εκ πασών γενεών η θεόλεκτος.
Την ψυχήν μου αγνή, αροτρίασον, και σταχύων κομώσαν ανάδειξον.
Παναγία Παρθένε βοήθησον, εις την Σην προστασίαν κατέφυγον.
Παναγία μου Δέσποιν’ επάκουσον, εις την Σην παρρησίαν επήλπισα.
Αθεμίτοις Πανάμωμε πταίσμασι, της ψυχής μου το κάλλος ημαύρωσα˙
πλην ευδόκησον πλύναι τοις δάκρυσι, ήν αφρόνως ο τάλας ηχρείωσα.
Τον Υιόν και Θεόν Σου ικέτευσον, και κριτήν ευμενή μοι απέργασαι.
Σαις πρεσβείαις ικέτην οικείωσον, και δεινής καταδίκης με λύτρωσαι.
Νεκταρίου Πενταπόλεως Αγίου
Ωδή πρώτη προς την υπεραγίαν Θεοτόκον
«Την Θεοτόκον εν Ύμνοις μεγαλύνωμεν»
«…
ΤΟΙΣ ΕΝΤΕΥΞΟΜΕΝΟΙΣ
Διδαχθείς υπό της αγιωτάτης ημών Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ότι άξιον εστιν, ως αληθώς, μακαρίζειν την Θεοτόκον και αειπάρθενον Μαρίαν, εποίησα ωδάς τινας και ύμνους προς αίνεσιν και ανύμνησιν της παναγίας Μητρός του Κυρίου, της Γοργοεπηκόου και ταχείας εις αντίληψιν, βοήθειαν και προστασίαν των επικαλουμένων αυτήν, και προς έκφρασιν της Απείρου προς Αυτήν ευγνωμοσύνης μου δια τας πολλάς προς εμέ Αυτής ευεργεσίας, ας παραπέλαυσα. Τους ύμνους τούτους εδημοσίευσα όπως παράσχω τοις αγαπώσι και τιμώσι την Μητέρα του Κυρίου εγκόλπιόν τι εν ώ να ευρίσκωσι διατετυπωμένα τα εαυτών συναισθήματα και ικανοποιώσιν αυτά, άδοντες και υμνούντες την Υπεραγίαν Θεοτόκον, την μητέρα του Θεού ημών. Και η δημοσίευσις μεν εγένετο και διενεμήθη, άλλ’ ο πόθος της αναμνήσεως της Κυρίας Θεοτόκου υπηγόρευεν ημίν νέας ωδάς και νέους ύμνους, και ο αριθμός αυτών ηυξάνετο και οι ύμνοι και αι ωδαί επολλαπλασιάζοντο.
Εποιήθησαν δε νέαι μεν ωδαί 105, ύμνοι δε 53 και κανόνες εννέα, επτά μεν εννεώδιοι, δύο δε τριώδιοι. Τας ωδάς και τους ύμνους και τους κανόνας τούτους απεφάσισα να εκδώσω προς ικανοποίησιν του των πιστών συναισθήματος, να συνεκδώσω δε μετ’ αυτών και τους ήδη εκδεδομένους εις εν σώμα. Εκ του Θεοτοκαρίου της πρώτης εκδόσεως αφηρέσαμεν τας τέσσαρας ξένας ωδάς, ας εν εκείνη εδημοσιεύσαμεν.
Εν Αθήναις, εν τη Ριζαρείω Εκκλησιαστική Σχολή, Τη 24 Ιανουαρίου 1907
+ Ο ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
…»
Ωδή πρώτη.
Ανυμνών μεγαλύνω Σε άχραντε την το γένος ημών μεγαλύνασαν.
Δυσωπών δυσωπώ Σε Πανύμνητε, την αεί τον υιόν δυσωπήσασαν।
Ευλογών μακαρίζω Σε, Δέσποινα, ήν πιστών γενεαί μακαρίζουσιν।
Αναμέλπω την χάριν σου, Άνασσα, ήν αγγέλων χοροί μεγαλύνουσιν.
Αδιάφθορε νύμφη ανύμφευτε, ικετεύω τον νουν μου χαρίτωσον.
Απειρόγαμε κόρη ακήρατε, δυσωπώ Σε τας κόρας μου φώτισον.
Θεομήτορ Μαρία θεόνυμφε, τας οδούς μου κατεύθυνον, δέομαι.
Μητροπάρθενε, Δέσποινα άσπιλε, κινδυνεύοντα Συ διαφύλαττε.
Σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, σωτηρίαν εμοί συ απέργασαι.
Ευδοκίας ημών το προοίμιον, ευλογίαν καμοί θείαν δώρησαι.
Η το φως το ανέσπερον τέξασα, σκοτισθέντα τον νουν φωταγώγησον.
Η τα σκότη πλανών διαλύσασα, βηματίζειν ορθώς παιδαγώγησον.
Η του κόσμου προστάτις Παντάνασσα, πειρασμών και κινδύνων με λύτρωσαι.
Η την χάριν τω κόσμω κυήσασα, την χαράν μοι αϊδιον δώρησαι.
Μυστηρίου φρικτού η φανέρωσις, μετανοίας μοι πύλας διάνοιξον.
Αμαρτίας βροτών η αναίρεσις, σωτηρίας υιόν με ανάδειξον.
Η Χριστόν εν ωλέναις βαστάσασα, Ευμενή τον κριτήν μου απέργασαι.
Η ως βρέφος τον Πλάστην θηλάσασα, Τον Δεσπότην των όλων ιλέωσαι.
Θυσαυρέ της ζωής αδαπάνητε, την ψυχήν μου πτωχεύσασαν πλούτισον.
Φωτοφόρε λυχνία ολόφωτε, σκοτισθέντα τον νουν μου καταύγασον.
Των καμνόντων ισχύς θεονύμφευτε, την καμνούσαν ψυχήν μου ενίσχυσον.
Ιατρέ ασθενούντων Πανύμνητε, ασθενούντα δεινώς με θεράπευσον.
Η καλλίρρους πηγή η θεόρρυτος, η αέναος Συ και ακένωτος,
την ψυχήν μου διψώσαν κατάρδευσον, και κατάρρυτον χώραν ανάδειξον.
Ευδοκίας Θεού το προοίμιον, λυτρωθήναι αγνή με ευδόκησον.
Των πλεόντων καλόν ορμητήριον, εκ του κλύδωνος Συ με διάσωσον.
Η τροφή η του μάννα διάδοχος, την ψυχήν μου λιμώττουσαν έκθρεψον.
Η τρυφής της Αγίας διάκονος, τρυφής θείας καμέ καταξίωσον.
Φωτοφόρε νεφέλη αείφωτε, ψυχήν, φρένας και όμματα φώτισον.
Πανακήρατε νύμφη ανύμφευτε, τους θερμούς υμνητάς Σου ελέησον.
Η τον άρτον τον ζώντα βαστάσασα, νεκρωθέντα Παρθένε με ζώωσον.
Η τον στάχυν τον θείον βλαστήσασα, θανατούμενόν με νεοποίησον.
Ουρανίας χαράς η ανέγερσις, χαρμονής την καρδίαν μου πλήρωσον.
Βασιλείας του Άδου καθαίρεσις, την ψυχήν και τον νουν μου χαρίτωσον.
Χαριτόβρυτε Μήτηρ Πανύμνητε, των δεινών και κινδύνων διάσωσον.
Αειπάρθενε νύμφη ανύμφευτε, διαφύλαξόν με πολεμούμενον.
Παρθενίας στερρόν αμυντήριον, την ψυχήν μου αγνήν διατήρησον.
Παναγία, Θεού οικητήριον, κινδυνεύοντα Συ διαφύλαξον.
Πανακήρατε κόρη πανάχραντε, της ψυχής μου τα πάθη θεράπευσον.
Παναγία Παρθένε Πανάρετε, της ψυχής μου τον τάραχον κόπασον.
Η πολύχοος γη η ανήροτος, εκ πασών γενεών η θεόλεκτος.
Την ψυχήν μου αγνή, αροτρίασον, και σταχύων κομώσαν ανάδειξον.
Παναγία Παρθένε βοήθησον, εις την Σην προστασίαν κατέφυγον.
Παναγία μου Δέσποιν’ επάκουσον, εις την Σην παρρησίαν επήλπισα.
Αθεμίτοις Πανάμωμε πταίσμασι, της ψυχής μου το κάλλος ημαύρωσα˙
πλην ευδόκησον πλύναι τοις δάκρυσι, ήν αφρόνως ο τάλας ηχρείωσα.
Τον Υιόν και Θεόν Σου ικέτευσον, και κριτήν ευμενή μοι απέργασαι.
Σαις πρεσβείαις ικέτην οικείωσον, και δεινής καταδίκης με λύτρωσαι.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου