Μια τελευταία

Μαρέσει ναφήνω μια τελευταία
στην κούπα γουλιά του
πρωϊνού του καφέ μου.
Την σκεπάζω με κάτι για να
μην πέσει μέσα η σκόνη.
Ύστερα φεύγω απ'το σπίτι
στην εργασία μου πάω.
Κι όταν γυρίζω πια το βραδάκι
παίρνω την κούπα μου και
στο παράθυρο στέκομαι και
κοιτάζω στοχαστικά έξω τον κόσμο,
αργοπίνω τον κρύο καφέ
και συλλογίζομαι κοίτα που πέρασε
της ζωής μου άλλη μια μέρα,
κι έρχεται βράδυ κι άλλη μια νύχτα.

Χα! Λες και κάποιο νόημα έχει.
Χα! Λες και είχε ποτέ.