Ήλιος Λαγαρός

Διαβάζοντας πρώτη φορά απ' τον μικρό
τον τόμο του νωρίς
τόσο, χαμένου Ηλία Λάγιου
δεν μπόρεσα για να μη διαπιστώσω
ότι ο άνθρωπος ήταν Ποιητής
κι εμείς... "- Καλά, άσε τους άλλους,
για τον εαυτό σου μόνο να μιλάς"
"- Μα ξέρετε, είναι απλώς πληθυντικό
πρόσωπο πρώτο ευγενείας"
κι εμείς δεν τίποτα παρά
κάτι τυχάρπαστοι γελοίοι θεομπαίχτες
ο άνθρωπος έγραφε Ποίηση
κι εμείς... απλώς αυνανιζόμαστε.

Ο Αλεστής

Βγήκα να πάρω λίγο αέρα

και να περπατήσω

έξω απ' το κτίριο της Εταιρίας

όπου βιοπορίζομαι

κοντά ένα τέταρτο του αιώνα

τα βήματα με πήγανε

στην άκρη της αυλής

εκεί που βρίσκεται ένας κάδος ανακύκλωσης

που ωστόσο έχει πάψει η χρήση του

σχεδόν δυο χρόνια τώρα

και ξεχειλίζει με απορρίμματα

που ο επάλληλες λιακάδες και βροχές

τα έχουν ξεθωριάσει

και αποσυνθέσει μερικώς

και τα μετέτρεψαν περίπου σε

μια μάζα ομοιόμορφη και ομοιογενή

όμως κοντά όπως στεκόμουν

κι επίμονα κοιτούσα

άρχισα να διακρίνω να! τα ευρήματα

τα ενθύμια των παλιών

και καθημερινών, νυχτερινών

ιδιωτικών γλεντιών μου

να τα παυσίλυπα, τα νηπενθή

να το πλακέ, μικρό μπουκάλι ουΐσκυ

να η μισόλιτρη η φιάλη του φτηνού κρασιού

να ούζο το μεγάλο καραφάκι, κι επειδή

τί να σου κάνει τόσο σπίρτο πια;

σε κόβει ύστερα πείνα

να οι κονσέρβες οι ντολμάδες

και οι γίγαντες

κι αν έσκαβε κανείς

πιο κάτω στα εσώτερα

τα στρώματα του κάδου

τα ίδια θα έβρισκε εις την πολλοστήν

μαζί και με δεκάδες άφθονες

τενεκεδάκια μπύρας

μάρκας του σούπερ μάρκετ

που δίνει σε μεγάλη προσφορά

το ένα δωρεάν

στα δέκα τα τελάρα

έτσι επί χρόνια και καιρούς

η ίδια εσπερινή η ιεροτελεστία

και για να φυγαδεύονται απ' το σπίτι τα πειστήρια

καθώς κάθε πρωί έλεγα "τέρμα!"

σε μια σακούλα τα έπαιρνα με το αυτοκίνητο

και τα φουντάριζα στον κάδο

έξω από τη δουλειά

αφού κάπου εκεί

είναι η θέση που σταθμεύω

μα ύστερα, σχολάζοντας το απόγευμα

κι ως να γυρίσω σπίτι

είχα αλλάξει γνώμη

κι έτσι επισκεπτόμουνα

ένα απ' τα πολλά

της γειτονιάς παντοπωλεία

όχι πάντα το ίδιο

γιατί στόχο να δίνουμε;

δε βλέπω να είναι  λόγος

κι έκανα τις αντίστοιχες προμήθειες

κι έτσι πάλι τα ίδια κάθε βράδυ

πάλι κάθε πρωί

την πιο μεγάλη ασφαλώς συνεισφορά

στην πλήρωση ως προνόμιο

του κάδου σίγουρα είχα...

Μα ύστερα αλλάξανε τα πράγματα

και τώρα καθώς λέγαμε

δυο χρόνια πιο μετά

την παύση χρήσης γενικώς

καθόμουνα εκεί και

τον κάδο αντικρίζοντας σκεφτόμουνα:

Α! πια χαμένες βραδινές γιορτές

Α! Χρόνε όλα τ' αλέθεις

Α! νύχτες Μέθης.

Μέλλον, το υπόλοιπο

Οι μέρες απραξίας
θάνατος αργός
κ' οι μέρες της εντάσεως
θάνατος επίσης
τέτοια ζωή παγίδα έφτιαξες και πια
τέτοια είν' οπού σου μένει για
υπόλοιπο να ζήσεις.

Αισχρή συνήθεια

Πούθε ξεφύτρωσε
η νέα τάση αυτή
και πότε καθιερώθηκε
η μόδα η γελοία
νά 'ναι γεμάτα ως αργά
τόσα καφεπωλεία
ρόφημα είναι ο καφές
για μένα να καταναλώνεται
τις ώρες πρωινές
έως το μεσημέρι
άντε κι έναν ακόμα πιο μετά
από το γεύμα ύστερα
οπού βοηθά τη χώνεψη
και πολεμά τη νύστα
όχι όμως δα να παραγγέλνονται
ώρες εσπερινές
καφέδες και να πίνονται
οχτώ, εννιά η ώρα
ετούτο πια καθίσταται
μια πράξη όλως ανόητη
μια κίνηση αγενής
και άκομψη συνάμα
έως μπορώ να πω κι αισχρή
ακόμα και χυδαία

Μα ύστερα αναστοχάζομαι
και λέω στον εαυτό μου
"δικαίωμα συ δεν έχεις να μιλάς
συ που έως λίγα χρόνια πριν
και ώρα ούτε καν δέκα το πρωί
εγιόμιζες μεγάλα τα ποτήρια
με βόντκα πορτοκάλι
(βόντκα ολόκληρα σχεδόν
με λίγο μόνο πορτοκάλι)
ή κούπες ξέχειλες
λευκό χύμα κρασί
ή που κατέβαζες απανωτά
ημίσεως λίτρου παγωμένη
κουτάκια φτηνή μπύρα".

Τί ξέρουνε από καρδιά στο τμήμα υπερήχων;

"Κατάσταση καρδιάς πολύ καλή"
είπ' ο γιατρός κοιτώντας την οθόνη
κι αναρωτήθηκα "Καλά,
σε άσχετους, πώς δίνουνε πτυχίο;".

Η Κυβέρνησις (και περί των μελών αυτής αισθήματα)

Ένα τσούρμο από κοπρίτες

μία δράκα με αλήτες

μια αγέλη από λεχρίτες

Πόσες δεκαετίες τώρα

στις καρέκλες τους κολλούν

ωσάν σιχαμένες βδέλλες

και των πολιτών το αίμα

άνευ κόρου απομυζούν

Κάλλιο αλήθεια για τον τόπο

νά ΄ταν ούλοι μακαρίτες

μα όχι ανώδυνα τους πρέπει:

Με την πένσα να τους βγάλουν

έναν-έναν  φρονιμίτες

Διαμελισμό σαρκίων

με μασούρια δυναμίτες

Ακατάσχετη αιμορύση

από κτήνη σοδομίτες

Θάνατον από φαρμάκι

εδεσμάτων με αμανίτες

Ζώντων βρώση από κοπάδια

απειράριθμους τερμίτες

Εκ δηγμάτων τελευτή

φριχτών τόσον που επιφέρουν

ιοβόλοι οι αστρίτες

Κανείς να μην τους θυμάται

πέρασαν και χάθηκαν

άχρηστοι κομήτες.

Η Κρύα

Είν' ίσως λόγω υψομέτρου
και θέσεως γεωγραφικής
πάνω στο οροπέδιο
με γύρω τα βουνά
βρέχει συνέχεια
χειμώνα - καλοκαίρι
και κάνει παγωνιά
κι άμα πιάσουν τα χιόνια
κρατάνε πέντε μήνες
πέφτει η θερμοκρασία
κάτω του μηδενός
τόνοι ξυλείας καίγονται για θέρμανση
παντού πυκνός καπνός
στους δρόμους, στις πλατείες
δε βρίσκεται κανένας
πέρα για τ' απαραίτητα
στις σόμπες και τα τζάκια
τριγύρω κάθοντ' όλοι
ζωή να σου πετύχει
σ΄αυτήν την κρύα πόλη.

Και του χρόνου (φέτος πάλι)

Εκλεκτοί αναγνώστες, επισκέπτες και φίλοι, το ιστολόγιο σας εύχεται: αίσιο το νέο έτος 2019, ευτυχές, με υγεία και καλή καρδιά. Τηρώντας τη σχετική παράδοση (βλ. και εδώ και εδώ), έτσι και φέτος το πρωί της Πρωτοχρονιάς, αλλάχθηκαν οι σελίδες του επιτραπέζιου ημερολογίου με νέες και από αυτές του προηγούμενου έτους επιλέχθηκαν ορισμένες όπου σημειώνονται κάποια σημαντικά γεγονότα και οι προορισμοί μετακινήσεως, αποτελώντας ένα είδος αποτίμησης μίας χρονιάς που όπως -υποθέτω- και άλλες, όπως άλλωστε ο βίος μας όλος, είχε οπωσδήποτε στιγμές κακές, είχε ασφαλώς και στιγμές καλές...

Έχουμε λοιπόν και λέμε για το 2018:

24 Ιανουαρίου: πάω για χημειοθεραπεία

26 Ιανουαρίου: φεύγω για Σπάρτη και χωριό

10 Φεβρουαρίου: αναπαύθηκε η θεία

11 Φεβρουαρίου: φεύγω για Βοιωτία - όρος Κορομπήλι

12 Φεβρουαρίου: φεύγω για χωριό για την ταφή της θείας και Τρίπολη

21 Φεβρουαρίου: πάω για χημειοθεραπεία

9 Μαρτίου: φεύγω για Μέθανα

21 Μαρτίου: πάω για χημειοθεραπεία

18 Απριλίου: πάω για χημειοθεραπεία

20 Απριλίου: καλά 50!

26 Μαΐου: φεύγω για Σπάρτη

21 Ιουνίου: πάω για λήψη μυελού

7 Ιουλίου: φεύγω για Μέθανα

31 Ιουλίου: γεια σου Θανάση (11 π.μ. κοιμητήριο Ζωγράφου)

2 Αυγούστου: πάω στο νοσοκομείο για αποτελέσματα

24 Αυγούστου: φεύγουμε για Μέθανα

12 Σεπτεμβρίου: σήμερα παντρεύω το φίλο μου

17 Σεπτεμβρίου: πάμε την Α. στο αεροδρόμιο, φεύγει για τη Γερμανία

10 Οκτωβρίου: πάω στο νοσοκομείο για εξετάσεις και αποτελέσματα

20 Νοεμβρίου: φεύγω για Πάτρα

21 Νοεμβρίου: φεύγω για Κόρινθο

28 Νοεμβρίου: φεύγω για Θίσβη, Θήβα, Βόλο

2 Δεκεμβρίου: φεύγω για Θεσσαλονίκη

11 Δεκεμβρίου: φεύγω για Νίκαια - Γαλλία

21 Δεκεμβρίου: πάμε να πάρουμε την Α. από το αεροδρόμιο, έρχεται από τη Γερμανία

 ... και τέλος.

Και του χρόνου με υγεία!

Σπίρτο

Ένα μισοκαμμένο σπίρτο
αίφνης με έκπληξη εντόπισα
στον πάτο του σουρωτηριού
μέσω του οποίου διοχετεύω
το λειωμένο το κερί απ' το κατσαρολάκι
προς τα αυτοσχέδια καλούπια
ότι ασχολούμαι με το έργο αυτό
περί τα δεκαπέντε και πλέον χρόνια τώρα
δηλαδή την ανακύκλωση κεριών
που πάει να πει μαζεύω
από φίλους και γνωστούς
τα χρησιμοποιημένα τους κεριά
τα υπολείμματα, τα αποκέρια
και τα χυτεύω εκ νέου
προσθέτοντας αν χρειασθεί ως πρώτη ύλη
κομμάτια από πλάκες παραφίνης
που προμηθεύομαι από κηροπωλεία
στην κεντρική της πόλης αγορά
καθώς ίσως και άρωμα ή χρώμα
κι έτσι φτιάχνω νέα κεριά
το αποτέλεσμα να πω
δεν είναι αισθητικά και τεχνικά το αρτιότερο
όπως και όλα μ' όσα καταπιάνομαι
όμως θέλω να πιστεύω
πως του κόπου μου τα προϊόντα
με τρόπο τίμιο το έργο τους επιτελούν
και ευαρεστούνται όσοι ως δώρα τα λαμβάνουν
έτσι τουλάχιστον μου λεν
και θέλω να πιστεύω ειν' αλήθεια
βρε! είπα μέσα μου, πού βρέθηκε αυτό
μες στο κερί εμφωλευμένο
ίσως, θυμήθηκα μετά, μια αποκρουστική πολύ συνήθεια
κάποιες φορές στο παρελθόν που είχα εντοπίσει
αφού ανάψει το κερί
ορισμένοι κει δίπλα στο φυτίλι
αφήνουνε το σπίρτο
μαζί με άλλα πιο παλιά
και έτσι να δημιουργούν
πάνω στο απ' τη φύση ένα ζεστό
και όμορφο αντικείμενο
μια επικάλυψη ασχήμιας
με όλα αυτά τ' αποκαΐδια
που γίνονται σταδιακά ένα σώμα
και μένουνε εκεί για πάντα κολλημένα
ως το κερί να σώσει
ή απ' την άλλη, ετούτη τη συγκεκριμένη τη φορά
μπορεί να ήταν μια μοναδική
ίσως τυχαία στιγμή αφηρημάδας
ή μήπως νά 'καψε τα δάχτυλα
το σπίρτο του ιδιοκτήτη
και νά 'πεσε εκεί
κι ύστερα να ξεχάστηκε
σε κάθε όμως περίπτωση
όποια ή όποιος και να έπραξε
ετούτη την ασχήμια ή αμέλεια
εν τέλει μερίμνησε και σκέφτηκε
"για κείνον που φτιάχνει τα κεριά"
και φύλαξε σε μια γωνιά
όσα είχε μαζέψει
κ' είτε αυτοπροσώπως ή μέσω κάποιου τρίτου
την παρακαταθήκη του παρέδωσε
προς αναδημιουργία
που εντός της επεριελάμβανε
κι αυτό το ταπεινό αντικείμενο
που μ' έκανε όλα τούτα ν' αναλογιστώ
και να επιβεβαιώσω την ισχύ
μια σκέψης και παλιάς πεποίθησης μου
πως ότι δηλαδή
τίποτα δε χάνεται
ούτε και τίποτα ξεχνιέται.

Κάλαντα

Άδουν τα τραγουδόπαιδα
πόρτα την πόρτα σήμερα
ψάλλουν την έλευση Αυτού
που δι ημάς γεννήθη
και έζησε και πέθανε
κι αύριο θα γεννηθεί ξανά
και νυν και αεί
και εις τον αιώνα
Αμήν.

Ιατρική γνωμάτευση

Σημείωση: πληροφορούνται οι εκλεκτοί φίλου του πολυπληθούς αναγνωστικού κοινού, ότι το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στο μεταποιητικό λογοτεχνικό είδος της «παράφρασης». Για όσους προβούν στη βιαστική κρίση πως είναι ακαταννόητο (οι οποίοι προφανώς δεν είναι συνάδελφοι ιατροί), πληροφορούμε ότι και το πρωτότυπο που αφορά ένα υπερηχογράφημα άνω – κάτω κοιλίας (στη διάθεση ασφαλώς, όσων το αιτηθούν) είναι ομοίως αν όχι περισσότερο ακόμη.

Ημερομηνία

Ονοματεπώνυμο ασθενούς

Tίτλος εξετάσεως

Το ήμαρ προσβλέπεται με απόχρωση στα ενδότερα υπερφυσικά μεθόρια και με παραφυσικό ολόγραμμα. Κατά κύματα υπόμνηση στην ιθαγένεια του συνολικού παρεμβύσματος η σημασία της οποίας είναι ασύμβατη με σημαντικού βαθμού  (Scale Omega Alpha Gamma) οστεώδη καθίζηση. Κομψή στύση με περίμετρο περίπου μερικά – όχι τίποτα σπουδαίο – χιλιοστογραμμόμετρα στο υποτμήμα ΧV του αμφιδέξιου ιπποτικού κλωβού.

Δεν εγκρίνεται σύσταση των άμφω και μεσοαισθητών χοηφόρων αρνίων.

Η ελπιδοφόρος δύση αφίεται μαζί με απολήξεις κοκκοπυρίτιδος. Εποπτεύονται στιβαρές οξυρρυγχογόνες παρεμβολές στο ανάχωμα της (ολιγότερες των δεκατό) με μέση δαχτυλίδι και περίπτερο 4 χιλιοστογραμμόμετρα. Η ακριβότερη με ερπίμετρο 8 κοντακόμμα ολαπέντε (και ήδη προτεινόμενη σύσφιξη στο ηθικόν της) στο λιμένα έμμισθη. Αίρουν χαρακτήρες κακούς με τους άλλους των πλατυπόδων. Δεν προσφέρεται αφασικό υπερκαθήμενο στην ολότητα της.

Κατά τον ιπποδυναμικό έλεγχο με ασπρόμαυρο και παλινδρομικό  COUPLER η σιαμαία φλέβα εξεμβάλει εκτοπλασματική συνίζηση ζωής, ενδοτικότητα και επιταχύνσεις εκροής.

Το πάντερμο απολύεται με σεισμολογική υπερτροφολογία και υπόλοιπο χωνί στην αστική ματαίωση.

Ο μαικήνας απιονίζεται με συνολικό μέγεθος, αρχίγραμμα και οικογένεια χωνί στην αστική ματαίωση.

Οι εχθροί αποσυντονίζονται με καλολογικό στέλεχος και ακοόγραμμα.

Ενδιαφέρον το πάχος και η οικογένεια του φαλλού τους.

Δε συμφύρεται αισθησιακό περιεχόμενο ουδέ και έκταση των πολύ κλαδικών τους αφηγημάτων.

Λιτή, φυλλώδης βρύση με ενδόμετρο 12 χαυλιοστά στην αμεσότητα του ακροδεξιού εχθρού.

Η τεφροδόχος του μύστη αντέχεται με κινησιολογικό στάχωμα χωρίς θηριώδεις προσθοβολές και αισθησιακό περιεχόμενο στην φαυλότητα της. Δεν ποτετηρείται αστόλυμα όρων στην πίστη μετά τη φρούρηση.

Ο παραστάτης δικάζεται με σέπια σύνθεση αρχόμενη του βεληνεκούς του και παραμέτρους 4,5 x 3 x 4 κυβικά εγκαντοσθά (ευτάρσια αριστερόδεξη και ποδοκέφαλη αστύμετρος αχλύσταχυα) και αργολογικό σπόγγο με 69 εγκυβεστά. Ασφαλτοστρώσεις στην χειρωνακτική του γράψα (επίτοκες κραταιάς πλησμονής).

Δεν αλιεύεται δνείστερη ενωπερνωτινοϊκή φυλορροή.

Συμπέρασμα:

·         - Μικρού παιδιού αγχώδης προώθηση γούπατος

·         - Απαλή κλιματική πίστη

·         - Σαραγλοί πλατύποδες κρινοδόχου πίστης (ο καλύτερος με φύσει υποσφαινόμενη επίκριση στο ενδέλεχος του)

·         - Σαχλή φυλλώδης κρούστα δεξιού αφρού

·         - Χλέπια ανερχόμενη υπεροψία παραβάτου νωρίς ιστόλημμα πούρων στην κρύπτη μετά την φόρτιση

Ο Ιατρός

Χρήστος Δ. Τσατσαρώνης

Ειδικός Ανοσιερολόγος

Το σκλαβοδέλφινο

Το σκλαβοδέλφινο δεν είναι κάποια οικογένεια
κάποιο γένος, κάποιο είδος
κι εν πάσει περιπτώσει μια κατηγορία απ' αυτές
οπού οι ταξινομήσεις γίνονται στη ζωολογία

Είναι του Κυρίου το πλάσμα
(μετά τον άνθρωπο ασφαλώς)
το πιο φίνο κι εξαίσιο
το πιο λεπτό και θείο

Μα το αναγκάζει συχνά το προαναφερθέν
(το αμέσως υποτίθεται ανώτερο)
να κάνει κόλπα για λεφτά, με εισητήριο σε θεάματα
και το βαστά αιχμάλωτο, μέσα σε ενυδρείο.

Η Διαπίστωση

Κάποια στιγμή το υποψιάστηκα
αλλά πήρε κερό για να το αποδεχτώ
κι όχι ότι νοιάζομαι, μα να...
είναι σα τη γέφση την πικρή
οπού για ώρα πολλή
μένει στο στόμα

Να ξέρεις ότι είσαι ένας απλός, ούτε καν μέτριος
ανίκανος για οιοδήποτε σπουδέο
ξεχωριστό ή θαβμαστό κ' ιδιαίτερο
και πως δε θα υπάρξει αλλαγή
όσα κι αν ζήσεις
χρόνια ακόμα.

Λαϊκόν οκτατετράστιχον για τους κυρίους Κρόουλεϋ και ΛαΒέϋ*

* Aleister Crowley (1875 – 1947), Άγγλος αποκρυφιλόσοφος, καλλιτέχνης, ορειβάτης
  Anton LaVey (1930 -1947), Αμερικανός αποκρυφιλόσοφος και καλλιτέχνης

Με έξη μάβρες κόττες
και δυο μάβρες γαλές
στο σπήλαιο πάλι κι άλλοι
έκαναν τελετές

Μάβρα κεριά ανάβαν
και άδανε ψαλμούς
ζεστό με το αίμα βάφαν

των βράχων τους αρμούς

Τί σας προσφέρει θά 'θελα
να ξέρω ο Άρχων του Σκότους
ποιά ελπίδα και ποιά Χάρη
θα φέρει στους ανθρώπους

Ο Θεός που εσύ πιστεύεις
είναι πια ανεπαρκής
μόνη οδός και μοίρα
ο Μεφιστοφελής

Το ψεύδος να κρημνίζει
είδωλα απατηλά
χαρά, ευδαιμονία
ζωή χωρίς βραχνά

Δίχως να περιορίζουμε
την κάθε επιθυμία
και βίο να διάγουμε
με πλήρη ελευθερία

Για σύμβολο μας έχουμε
όσιο κι ιερό
τη φοβερή Πεντάλφα
κι ανάποδο Σταβρό

Άβριο με την πανσέληνο
στον Άντρον του Πανός
θα μαζευτούμε, έλα
να γίνεις κοινωνός.

Λαϊκόν τετράστιχον θερμού φίλου του θέρους, βαθύτατα αποστρεφόμενου το κρύο, το χειμώνα

Τραγιάσκα του καλοκαιριού
με το χιονιά φοράω
το φως, τον ήλιο οπού ποθώ
για να μη λησμονάω.

Λαϊκόν διπλοτετράστιχον περί της χρησιμότητος ειμή δε και της αναγκαιότητος ακόμη του πόνου εις τον άνθρωπον

Κάθε πόνος βασανίζει
μα και προειδοποιεί
τη φροντίδα για να δώσεις
στ' άμοιρο σου το κορμί

Μα ο πόνος που δαγκάνει
μ' άγρια λύσσα την ψυχή
σε τί εξυπηρετεί για πε μου
οπού 'σαι έξυπνο πουλί.

Κοσμοπλημμύρα στο μετρό

Τόσες χιλιάδες άνθρωποι
πού πάνε κάθε μέρα;

Κι ύστερα πάλι έρχουνται
κινούνται δώθε πέρα

Σκάφη που πελαγοδρομούν
εωσότου βρούνε ξέρα.

Ανάληψη ή...;

Όταν έλθει κείνη η μέρα
ας καθίσω εκ δεξιών
στον Πανάγαθον Θεόν
ω! θεία Χάρις του Ποιμένος
άφατη Αγάπη του Πατρός
και να λάμπει ο Ουρανός

Μ' αν στραβώσει η δουλιά
θα χαθώ στο Έρεβος
και ω! φριχτή η όψις Του
και η μορφή ανείδωτη
θα βρεθώ εξ ευωνύμων
σ' ένα Κτήνος ανοικτίρμον.

Τρόμος εσπερινός

Μπα σε καλό μου, τί είναι αυτό που ακούγεται
ετούτην την προχωρημένη ώρα της νυκτός
μέσα στο ημιφωτισμένο σπίτι μου
και ποιά η πηγή αυτού του απαίσιου ήχου
συνηθισμένος είμαι βέβαια επί μακρόν
μονάχος μου να ζω και δεν τρομάζω εύκολα
μα τώρα ομολογώ, μού 'χουν οι τρίχες σηκωθεί
σαν ένας ρόγχος βαρέως είναι πάσχοντος
σα μια απόκοσμη, βαθιά, επαναλαμβανόμενη
ανασαιμιά αγωνιώδης
γυρνάω τα δωμάτια ανάβοντας τα φώτα
και το εντοπίζω τελικά
και διαλύεται η παραίσθηση
κι απομακρύνεται η φενάκη
μια βλάβη ήταν πρόσκαιρη
που προκαλούσε υποπιέσεις του αέρα
στο σύστημα αναπλήρωσης νερού
στο καζανάκι.

Όχι από τώρα

Τόσες ωραίες μουσικές

τόσα καλά βιβλία

τόσα ακρωτήρια και βουνά

πέφκα στην παραλία

τόσα νησιά και πέλαγα,

πόσα νερά και δάσα

πόσα κορίτσια κρούσταλλα

τόσοι καλοί ανθρώποι

στιγμές ζεστές, φίλοι πιστοί

εμορφιά, γαλήνη, χάρη

Για δες καιρό που διάλεξε...

...