Βίδες

Πριν από πολλά χρόνια, ο πατέρας του είχε επιννοήσει ένα νέο είδος υφάσματος και ένα καινούριο τρόπο ραφής. Άρχισε λοιπόν να φτιάχνει παντελόνια υπερ-ανθεκτικά, που άντεχαν σε κάθε κακομεταχείρηση και κρατούσαν για πάρα πολλά χρόνια, "παντελόνια αθάνατα" όπως τα ονόμαζε ο ίδιος (ο πατέρας του).
Οι πωλήσεις ήταν απ'την αρχή μεγάλες. Ο κόσμος διαπίστωσε αμέσως πως τα πλεονεκτήματα που διαφημίζονταν πως είχαν αυτά τα παντελόνια,τα είχαν στην πραγματικότητα. Όλοι όσοι χρειάζονταν αυτό το είδος των ανθεκτικών ρούχων (αγρότες, εργάτες κ.λ.π.) τα χρησιμοποιούσαν στην αρχή. Σιγά-σιγά όμως έγιναν μόδα και έφτασαν να τα φοράνε όλοι: άντρες, γυναίκες και κυρίως οι νέοι. Σ' αυτό συνέβαλλε φυσικά το γεγονός ότι φρόντιζε ο πατέρας του να είναι τα παντελόνια του εμφανίσιμα και κομψά παρ' όλο που δεν ήταν αυτός ο σκοπός τους. Δεν άργησε λοιπόν η μικρή βιοτεχνία να εξελιχθεί σε βιομηχανία και στο τέλος να γίνει ο σημερινός κολοσσός - μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στον κόσμο. Ο πατέρας του ήταν ήδη εκατομμυριούχος πολλά χρόνια πριν αυτός γεννηθεί.
Ξύπνησε σχετικά νωρίς γι αυτόν, γύρω στις δέκα. Νυσταγμένος ακόμα προσπάθησε να θυμηθεί τι ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει σήμερα.......Θυμήθηκε! Έπρεπε να πάει στο εργοστάσιο του πατέρα του. Ωραία προοπτική! Ντύθηκε και κατέβηκε από τον τρίτο όροφο της τεράστιας έπαυλης (όπου ήταν το δωμάτιό του) στο ισόγειο. Βγήκε έξω και πήγε προς το γκαράζ. Αφού δίστασε λίγο, προτίμησε τη μαύρη Πόρσε από την άσπρη Τζάγκουαρ και ξεκίνησε.
Είχε μπει στη λεωφόρο τώρα και σκεφτόταν καθώς οδηγούσε. Ήταν εικοσιπέντε χρονών. Ο πατέρας του, του είχε δηλώσει από καιρό πως μόλις έμπαινε στα εικοσιέξι θα αναλάμβανε αυτός τη διεύθυνση της επιχείρησης. Ο ίδιος δεν είχε καμμία όρεξη να κάνει κάτι τέτοιο παρ'όλο που είχε σπουδάσει ειδικά γι αυτόν το σκοπό σε φημισμένες σχολές και μάλιστα με εξαιρετικές επιδόσεις. Κάποτε η ιδέα του φαινόταν ωραία. Τώρα είχε αλλάξει γνώμη. Είχε ενημερώσει τον πατέρα του για τις διαθέσεις του, εκείνος όμως ήταν ανένδοτος.
Το κέφι του χάλασε όπως κάθε φορά που σκεφτόταν αυτά τα πράγματα. Άνοιξε το ραδιόφωνο της Πόρσε και η μουσική βελτίωσε κάπως την κατάσταση. Μετά από λίγο η μουσική σταμάτησε και άρχισαν ν'ακούγονται διαφημίσεις. Ετοιμαζόταν να κλείσει το ραδιόφωνο (δεν τις άντεχε τις διαφημίσεις) όταν πρόσεξε πως αυτή που είχε αρχίσει μόλις τώρα, έλεγε για τα παντελόνια του εργοστασίου τους. Ναι, βέβαια, ήταν το καινούριο διαφημιστικό κόλπο όπου δήλωναν πως αυτός που θα κατάφερνε να σκίσει (τραβώντας) ένα παντελόνι, θα έπαιρνε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Γέλασε γιατί ήξερε πως κανείς δεν ήταν σε θέση να κάνει κάτι τέτοιο.
Ο δρόμος ήταν άδειος. Οδηγούσε με το ένα χέρι. Το άλλο ακουμπούσε πάνω στο πόδι του. Ένοιωσε κάτω από τα δάχτυλά του το τραχύ ύφασμα του παντελονιού του. Φόραγε πάντα από τα παντελόνια που έφτιαχνε ο πατέρας του. Πάντα, ακόμα και στις πιο επίσημες στιγμές. Το είχε σκεφτεί ο ίδιος όταν ήταν δεκαοχτώ χρονών. Έλεγε τότε πως θα ήταν καταπληκτική διαφήμιση και μάλιστα ζωντανή. Η ιδέα είχε ενθουσιάσει τον πατέρα του μα και ο ίδιος το έβρισκε διασκεδαστικό. Το βλέμμα του χαμήλωσε και αφέθηκε για λίγο να κοιτάει το παντελόνι του. Τι ειρωνία! σκέφτηκε. Είχε περάσει μια ωραία ζωή μέχρι τώρα και αιτία ήταν αυτά τα παντελόνια. Είχε γεννηθεί πλούσιος. Από μικρός ότι ήθελε, το αποκτούσε. Όταν μεγάλωσε ταξίδεψε σ'όλον τον κόσμο, γνώρισε τόσους ενδιαφέροντες και διάσημους ανθρώπους, ήταν ο ίδιος διάσημος.........Α! σίγουρα
είχε περάσει καλά ως εδώ. Όμως από εδώ και πέρα τα πράγματα θα αντιστρέφονταν. Τα παντελόνια αυτά θα ήταν η αιτία που η υπόλοιπη ζωή του θα κυλούσε δυσάρεστα. Θα ήταν αναγκασμένος να ασχολείται με την επιχείρηση, πράγμα εντελώς αδιάφορο γι αυτόν. Τα αγαπούσε και τα μισούσε παράλληλα αυτά τα παντελόνια.
Ξανακοίταξε για λίγο το παντελόνι του. Έτσι δεν είδε την προειδοποιητική πινακίδα στην άκρη του δρόμου: "ΠΡΟΣΟΧΗ,εκτελούνται έργα σε διακόσια μέτρα". Όταν σήκωσε το κεφάλι του ήταν πια αργά. Δεν κατάφερε να αποφύγει το σταματημένο φορτηγό και η Πόρσε έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω του. Συνήλθε κάπως μετά από λίγα δευτερόλεπτα. Πονούσε παντού και ήταν φοβερά ζαλισμένος. Παρ'όλα αυτά μπόρεσε να ακούσει το θανάσιμο θόρυβο που ερχόταν από τη μηχανή του αυτοκινήτου. Σαν τρελλός προσπάθησε να πεταχτεί έξω, όμως το ένα του πόδι ήταν παγιδευμένο. Ο θόρυβος γινόταν όλο και πιο απειλητικός ενώ προσπαθούσε να ελευθερώσει το πόδι του. Τίποτα! Το παντελόνι του είχε πιαστεί σε κάποια προεξοχή. Βάλθηκε τώρα να προσπαθεί να σκίσει το παντελόνι του τραβώντας με όλη του τη δύναμη. Δεν τα κατάφερνε όμως. Δεν ήταν και εύκολο άλλωστε.
Η έκρηξη έκανε τη μαύρη Πόρσε βίδες.