Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Χαρτιά, χαρτάκια – τα τελευταία της χρονιάς 2014


Αγαπητοί φίλοι, αναγνώστες και επισκέπτες, καθώς ήδη ξέρετε το ιστολόγιο αρέσκεται στην απλή λαϊκή ποίηση όπως π.χ. αυτή εκφράζεται σε τετράστιχα ή άλλα μικροκείμενα στην πίσω όψη φύλλων, φθηνών επίτοιχων ημερολογίων. Με ένα απάνθισμα τέτοιων θα κλείσουμε τη χρονιά αυτή, ευχόμενοι για την επόμενη για όλους μας: υγεία, θετικό πνεύμα, ικανά διαστήματα γαλήνης ανάμεσα στις τρικυμίες της ζωής, χιούμορ απαραιτήτως και λιγουλάκι (γιατί χρειάζεται) τύχη καλή. Και του χρόνου! 

Σάββατο 12 Ιουλίου
Ανατ. 05:12, Δύση 19:49
Πανσέληνος
Πρόκλου και Ιλαρίου μαρτύρων, Βερονίκης αιμοροούσης

Και εκεί που η σχέση μας
ήταν κανόνι,
μου πετάς μια φράση
θέλω να μείνω μόνη.

Κυριακή 13 Ιουλίου
Ανατ. 05:13, Δύση 19:48
Σελήνη 17 ημερών
Αγ. Πατέρων Δ’ Οικ. Συνόδου
Σύναξις αρχαγγέλου Γαβριήλ,
Στεφάνου Σαββαΐτου

Χάλασα ένα μύριο
σε κάρτες και δωράκια
ήμουνα ασυνείδητος
δεν τα έτρωγα σουβλάκια.

Δευτέρα 11 Αυγούστου
Ανατ. 05:37, Δύση 19:24
Σελήνη 16 ημερών
Εύπλου διακόνου, Νήφωνος πατρ. Κων/πόλεως

 «Σ’ αγάπησα ως αγαπά
ο ήλιος το φεγγάρι,
που μια ζωή του δίνει φως
χωρίς ποτέ να πάρει.»

Πέμπτη 14 Αυγούστου
Ανατ. 05:39, Δύση 19:20
Σελήνη 19 ημερών
Νηστεία
Μιχαίου προφήτου, Μαρκέλλου ιερομάρτυρος

Όταν (σε) δω, (θέλω) να σου πω
ένα (πολύ) μεγάλο μυστικό.
Αν δε σ’ το πω, η (καρδούλα μου) θα
σπάσει. Για να μάθεις (εσύ?) τι θέλω να
σου πω,
ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΙΣ!!!!

Κυριακή 31 Αυγούστου
Ανατ. 05:54, Δύση 18:56
Σελήνη 6 ημερών
ΙΒ’ Ματθαίου, Η κατάθεση της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου

Τα δυο σου μάτια μοιάζουνε
μ’ ένα ζευγάρι άστρα και
μου φωτίζουν τη ζωή,
αγγελοξελογιάστρα.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου
Ανατ. 5:56, Δύση 18: 52
Σελήνη 9 ημερών
Νηστεία
Ανθίμου ιερομάρτ., Θεοκτίστου οσίου, Χαρίτωνος μάρτυρος

Νυχτώνει πάλι αγάπη μου
κι έχω χαρά μεγάλη
αφού θα ξανασμίξουμε
στου ήλιου τ’ ακρογιάλι.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου
Ανατ. 6:02, Δύση 18:41
Σελήνη 16 ημερών
Νηστεία
Μηνοδώρας, Μητροδώρας, Νυμφοδώρας μαρτύρων

Η αγάπη μου για σένα
θα σταματήσει όταν ένας
κουφός ζωγράφος θα καταφέρει να
ζωγραφίσει τον ήχο που κάνει το τρια-
ντάφυλλο πέφτοντας σε κρυστάλλινο
πάτωμα...

Σάββατο 4 Οκτωβρίου
Ανατ. 06:23, Δύση 18:04
Σελήνη 11 ημερών
Ιεροθέου επισκ. Αθηνών,
Δομνίνης μάρτυρος

Συ μ’ έμαθες πώς αγαπούν,
πώς πίνουν, πώς γλεντούνε
μάθαμε τώρα δυο καρδιές
πώς ζούμε σαν χωριστούνε.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου
Ανατ. 07:16, Δύση 17:08
Σελήνη 3 ημερών
Κατάλυσις ιχθύος
Αικατερίνης μεγαλομάρτ., Μερκουρίου μεγαλομάρτυρος

Πάντα σε όλους έλεγα
πόσο σε ποθούσα
και τα λεφτά μου όλα
για σένα τα κρατούσα.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου
Ανατ. 07:20, Δύση 17:06
Πρώτο τέταρτο
Κατάλυσις ιχθύος
Παραμόνου και 370 Μαρτύρων,
Φαίδρου μαρτ., Διονυσίου επισκ. Κορίνθου

Για σένα δεν άνοιξα
μόνο την καρδιά μου,
ανοίξανε και οι τσέπες μου
και ‘φύγαν τα λεφτά μου.





Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Κι άλλο χαρτί


Το «πάρκο» είναι μία καλή κίνηση δυναμικής πρωτοβουλίας και συλλογικής προσπάθειας. Υπάρχουν βέβαια κάποια θέματα αμφιλεγόμενα (αναμενόμενο ίσως) αλλά γενικά θετικό νομίζω είναι, ωστόσο δεν πολυσυχνάζω. Χρόνια και χρόνια εκεί ήταν ένας απέραντος, περίκλειστος τσιμεντότοπος που λειτουργούσε ως χώρος στάθμευσης οχημάτων. Όταν αποφασίστηκε να ανεγερθεί εκεί κάποιο ακόμα κτίριο (ή κάπως έτσι) επενέβησαν ομάδες κατοίκων που στην ουσία κατέλαβαν το χώρο και με σχεδόν συγκινητική συμμετοχή, κέφι και όρεξη για δουλειά δημιουργήθηκε ένα καλόγουστο «χειροποίητο» παρκάκι , όπου μάλιστα γίνονται και πολλές εκδηλώσεις. Βέβαια, από νωρίς οι περίοικοι άρχισαν να διαμαρτύρονται για οχλήσεις από ομάδες που γλεντούσαν στο πάρκο όλη τη νύχτα, επίσης – αναπόφευκτο καθώς ήταν σε γειτονιά σαν κι αυτή – στο πάρκο βρήκαν καταφύγιο πλήθος τοξικομανείς. Με αυτή την μικτή κατάσταση συνεχίζει ως σήμερα, οσάκις αραιά και πού περνάω από μέσα ενοχλούμαι τρομερά από τη μυρωδιά του χασίς που καίγεται αλλά αυτό είναι ίσως μια δική μου εμμονή. Την περασμένη άνοιξη περνούσα απ’ έξω, στην κάτω πλευρά, ανεβαίνοντας την οδό Ζωοδόχου Πηγής, και παρατήρησα μες στις πολύχρωμα βαμμένες ξύλινες ζαρντινιέρες, πλήθος άδειων κουτιών από χάπια και πήρα μέσα από ένα από αυτά το «Φύλλο οδηγιών για το χρήστη».
Πρόκειται για άσπρο φύλλο λεπτού χαρτιού,  πλάτους εκατόν σαρανταπέντε και ύψους εξακοσίων χιλιοστών, τυπώμενο και στις δύο πλευρές, στην πρόσοψη σε δύο πλήρεις πυκνογραμμένες στήλες και στην πίσω όψη σε μία στήλη, στα πέντε έκτα του ύψους της σελίδας.
Λέει (αποσπάσματα):
Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία 1mg
Σύνθεση
Δραστική ουσία: φθοριονιτραζεπάμη
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία
Βενζοδιαζεπίνες και παράγωγα
Γενικές πληροφορίες
…Η φθοριονιτραζεπάμη επιφέρει σε σύντομο διάστημα ύπνο
Ενδείξεις
Το … συνταγογραφείται από τους γιατρούς μόνο σε άτομα που παρουσιάζουν σοβαρές διαταραχές του ύπνου, που περιορίζουν τη λειτουργικότητα του ασθενούς ή προκαλούν έντονη δυσφορία και συνιστάται η βραχεία χορήγηση, από λίγες ημέρες μέχρι ένα μέγιστο διάστημα 4 εβδομάδων, συμπεριλαμβανομένης και της περιόδου προοδευτικής μείωσης της δόσης.
Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση
Γενικά
Πριν από την έναρξη της αγωγής με το φάρμακο αυτό, βεβαιωθείτε ότι ο γιατρός σας έχει ενημερωθεί σε περίπτωση που:
·         έχετε κάποια πάθηση του ήπατος ή των νεφρών
·          πίνετε οινοπνευματώδη ποτά συστηματικά
·         έχετε άλλες ασθένειες
·         έχετε αλλεργίες
Κίνδυνος εξάρτησης
Όπως με όλες τις βενζοδιαζεπίνες και με παράγοντες που δρουν όπως οι βενζοδιαζεπίνες, η λήψη του … μπορεί να οδηγήσει σε εξάρτηση. Ο κίνδυνος εξάρτησης αυξάνεται ανάλογα με τη δόση και τη διάρκεια της αγωγής, είναι δε μεγαλύτερος για τους ασθενείς που κάνουν κατάχρηση οινοπνεύματος και φαρμακευτικών ουσιών. Εάν η αγωγή διακοπεί απότομα, μπορεί να εμφανισθούν στερητικά συμπτώματα.
Αμνησία
Το φάρμακο αυτό είναι δυνατόν να προκαλέσει αμνησία. Ενημερώστε αμέσως το γιατρό σας.
Σύγχρονη λήψη οινοπνεύματος/κατασταλτικών του ΚΝΣ
Η σύγχρονη λήψη του … με οινόπνευμα ή/και κατασταλτικά του ΚΝΣ θα πρέπει να αποφεύγεται. Τέτοια σύγχρονη λήψη έχει το ενδεχόμενο να αυξήσει τις κλινικές δράσεις του … συμπεριλαμβανομένης πιθανά σοβαρής καταπράυνσης, κλινικά σημαντικής αναπνευστικής και/ή καρδιο-αγγειακής καταστολής.

Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

Τα αλκοολούχα ποτά επίσης, ενισχύουν τη δράση και τις ανεπιθύμητες ενέργειες του … Το γεγονός αυτό μπορεί να επιβραδύνει τις αντιδράσεις σας και να επηρεάσει το συντονισμό των κινήσεων σας. Πρέπει επομένως να αποφεύγετε τα οινοπνευματώδη ποτά στη διάρκεια της αγωγής με …
Δοσολογία

Η απότομη διακοπή της αγωγής μπορεί να προκαλέσει στερητικά συμπτώματα. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν  πονοκέφαλο, μϋικό πόνο, έντονο άγχος, ανησυχία, υπερένταση, σύγχυση και ευερεθιστότητα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανισθούν τα ακόλουθα συμπτώματα: απώλεια της αίσθησης της πραγματικότητας, αποπροσωποποίηση, υπερακοΐα, μούδιασμα και μυρμηκίαση των άκρων, υπερευαισθησία στο φως, στο θόρυβο και στη σωματική επαφή, ψευδαισθήσεις ή επιληπτικοί σπασμοί.
Ανεπιθύμητες ενέργειες
Όπως όλα τα φάρμακα, έτσι και το ...μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες αν και δε παρουσιάζονται σε όλους τους ανθρώπους.
Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος:
Μπορεί να εμφανιστούν αντιδράσεις υπερευασιθησίας, συμπεριλαμβανομένου του εξανθήματος, αγγειοοιδήματος και υπότασης.
Ψυχιατρικές διαταραχές: Συγχυτική κατάσταση, συναισθηματική διαταραχή. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες αναφέρονται συνήθως και εμφανίζονται κυρίως στην αρχή της αγωγής και συνήθως εξαφανίζονται με επαναλαμβανόμενη χορήγηση. Διαταραχές της γενετήσιας ορμής έχουν αναφερθεί περιστασιακά.
Κατάθλιψη: προ-υπάρχουσα κατάθλιψη μπορεί να αποκαλυφθεί κατά τη διάρκεια χρήσης βενζοδιαζεπινών.
Ψυχιατρικές και παράδοξες αντιδράσεις:
Παράδοξες αντιδράσεις όπως ανησυχία, διέγερση, ευερεθιστότητα, επιθετικότητα, παραλήρημα, οργή, εφιάλτες, ψευδαισθήσεις, ψύχωση, ανάρμοστη συμπεριφορά και άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες της συμπεριφοράς είναι γνωστό ότι εμφανίζονται με τις βενζοδιαζεπίνες ή με παράγοντες που μοιάζουν με τις βενζοδιαζεπίνες. Αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές με αυτό το προϊόν και είναι πιθανότερο να εμφανιστούν σε ηλικιωμένους.
Εξάρτηση: Η χρόνια χρήση (ακόμα και σε θεραπευτικές δόσεις) μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη σωματικής εξάρτησης: η απότομη διακοπή της θεραπείας μπορεί να καταλήξει σε στερητικά φαινόμενα ή φαινόμενα υποτροπής (βλ. «Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση»). Έχει αναφερθεί καταχρηστική λήψη.
Διαταραχές του νευρικού συστήματος: Υπνηλία, κεφαλαλγία, ζάλη, μειωμένη εγρήγορση, αταξία. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες αναφέρονται συνήθως και εμφανίζονται κυρίως στην αρχή της αγωγής και συνήθως εξαφανίζονται με επαναλαμβανόμενη χορήγηση.
Προχωρητική αμνησία μπορεί να εμφανιστεί κατά τη χρήση θεραπευτικών δόσεων, με τον κίνδυνο να αυξάνεται σε υψηλότερες δόσεις. Φαινόμενα αμνησίας μπορεί να συνδέονται με ανάρμοστη συμπεριφορά (βλ. «Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση»).
Καρδιακές διαταραχές: Καρδιακή ανεπάρκεια συμπεριλαμβανομένης καρδιακής ανακοπής.
Αναπνευστικές διαταραχές: Αναπνευστική καταστολή.
Οφθαλμικές διαταραχές: Διπλωπία, αυτή η ανεπιθύμητη ενέργεια αναφέρεται συνήθως και εμφανίζεται κυρίως στην αρχή της αγωγής και συνήθως εξαφανίζεται με επαναλαμβανόμενη χορήγηση.
Γαστρεντερικές διαταραχές: Γαστρεντερικές διαταραχές έχουν αναφερθεί περιστασιακά.
Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού: Δερματικές αντιδράσεις έχουν αναφερθεί περιστασιακά.
Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού: Μυϊκή αδυναμία, φαινόμενο που εμφανίζεται κυρίως στην αρχή της θεραπείας και συνήθως εξαφανίζεται με την επαναλαμβανόμενη χορήγηση.
Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης: Κόπωση, φαινόμενο που εμφανίζεται κυρίως στην αρχή της θεραπείας και συνήθως εξαφανίζεται με την επαναλαμβανόμενη χορήγηση.
Κακώσεις, δηλητηριάσεις και επιπλοκές θεραπευτικών χειρισμών: Έχει καταγραφεί αυξημένος κίνδυνος για πτώσεις και κατάγματα σε ηλικιωμένους χρήστες βενζοδιαζεπίνης.
...
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ (γενικά)
...
. Εάν κατά τη διάρκεια της θεραπείας εμφανισθεί κάποιο πρόβλημα με το φάρμακο, ενημερώστε αμέσως το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας.
. Εάν έχετε οποιαδήποτε ερωτηματικά γύρω από τις πληροφορίες που αφορούν το φάρμακο που λαμβάνετε ή χρειάζεσθε καλύτερη ενημέρωση για το ιατρικό σας πρόβλημα μη διαστάσετε να ζητήσετε τις πληροφορίες αυτές από το γιατρό ή το φραμακοποιό σας.
...

ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ
Χορηγείται με ειδική συνταγή (Ν. 1729/87 - κατηγορία ναρκωτικού Δ).

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Όμορφη λύση καθαρή


Κάτω απ' το χαλάκι
σε σπρώχνω και σε κρύβω
πρόβλημα μεγάλο, άλυτο, φρικτό
και ως δε σε βλέπω
λέω που δεν υπάρχεις
κι έχω μπροστά μου μέλλον
όμορφο, καθαρό.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Εξ ηλίου ελπίς αχνή


Ο θερμός ο ήλιος ζεσταίνει
ταλαιπωρημένα οστά και τα μέλη
το σώμα ανακουφίζεται κάπως
φριχτούς από και απαίσιους πόνους

Ο λαμπρός ο ήλιος ζεσταίνει
μια ελπίδα αχνοφαίνεται ίσως
και η μέρα κάπως γλυκαίνει
για μια καρδιά διαρκώς λυπημένη.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (288)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Κουραμπιεδίσκος, ο: είναι δίσκος εορταστικός, περιέχων κουραμπιέδες... - Πω, πω, τί μας λέτε κύριε Πλαθολόγε; Τόσον πια πρωτότυπος; - Κάμε ολίγην υπομονήν καλοπροαίρετε αλλά βιαστικέ μου αναγνώστη: ... περιέχων λέω κουραμπιέδες μίνι, δηλαδή κουραμπιεδίσκους, με άλλα λόγια πρόκειται για λήμμα "δύο σε ένα". Τώρα τί έχεις να πεις; - Απολογούμαι κύριε Πλαθολόγε, που προς στιγμήν έχασα την πίστην μου και μεταμελούμαι ειλικρινώς.  - Δεν πειράζει παιδί μου, ο αγαπημένος σου Πλαθολόγος είναι γνωστός για τη μεγαθυμία του. Πήγαινε τώρα να μου φέρεις ένα καφέ σκέτο πολλά βαρύ και μια κούτα τσιγάρα, α μπράβο σου...

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Μέρι Κρίστμας


Φέτος τα Χριστούγεννα
θα ξυπνήσω νωρίς το πρωί
όπως κάθε άλλη μέρα κοινή συνηθίζω
πρώτη δουλειά θα κλείσω τα φώτα
που τυχόν έχουνε μείνει
από το βράδυ αναμμένα
ύστερα θα κλείσω πατζούρια και ρολλά
και τις κουρτίνες θα τις κλείσω
γενική συσκότιση
τον υπολογιστή θα κλείσω
και θα κλείσω τα τηλέφωνα
πάνω απ΄όλα τα καταραμένα
τηλέφωνα θα κλείσω
που χτυπούν όλη τη μέρα
δαιμονισμένα για ευχές
και μετά αντί καφέ
θα πιω νερό ένα ποτήρι
και μαζί χάπια υπνωτικά
σε δόση κάπως ηυξημένη
και ικανή σε λίγο πάλι
να με κάνει να κοιμηθώ
και να ξυπνήσω παρά μόνο
το πρωί της επομένης
(αν δηλαδή πάνε όλα καλά
και δεν υπάρξουν τίποτα
επιπλοκές χαχαχα! που δεν είμαι
και σε ουσίες τέτοιες εξοικειωμένος)
κατ' αυτόν λοιπόν τον τρόπο
όπως σχεδιάζω φέτος
θα κλείσω τα Χριστούγεννα.



Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Προτιμώ τρελλό λαγό


Ο καθένας ασφαλώς
κάτι έχει επιλέξει
που θαρρεί του φέρνει γούρι
ως ομοίως επιπλέον
προτιμήσεις έχει: άλλος
του αρέσει ο αστακός
και σε άλλος το καβούρι
ή με πολιτείες των ΗΠΑ:
θέλει ο ένας τη Νεβάδα
θέλει ο δύος το Μιζούρι
έτσι και με ποιητές
τόσους έχω διαβάσει
μα αρέσκομαι ιδιαιτέρως
- όχι αποκλειστικώς,
εννοείται υπάρχουν κι άλλοι-
θέλγομαι όμως ολωσδιόλου
κι έντονα δονούμαι εντός μου
προς τον κύριο Σαχτούρη.


Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Η παρηγοριά του αυτόχειρα


Καθώς εδώ και κάμποσον καιρό
(επάνω από ένα χρόνο)
σκοτώνω αργά και σταθερά τον εαυτό μου
το στίχο σκέπτομαι συχνά
απ΄το  λυπητερό τραγούδι
του κήτους του θαλάσσιου
σε ερμηνεία γέροντος ψαρά
κι είναι τα λόγια μια παρηγοριά
και κάπως σαν μια αιτία...:
"Σαν νά 'χαν ποτέ τελειωμό
τα πάθια κ' οι καημοί του κόσμου".

29/4/'011
Μαυρομιχάλη 91 - Νεάπολη/Εξάρχεια, Αθήνα

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Ο μισαλλόδοξος


Άντε ρε γαμηθείτε ρε

σκωτσεζόμαλτοι
αβανοπούρηδες
γαλλοκράσοι

ρωσσοχαβιάρηδες
περσόχαλοι
βιρτζινοκάπνοι

καφεμπραζίλοι
σουσογιαπώνοι
λεσβοσάρδελλοι

κινεζόπαπιοι
αργεντινόμοσχοι
τσεχοζύθοι

ισλανδομπακάλιαροι
ισπανοταύροι
αμερικανόμπλουζοι

ιταλοάριοι
ουαλλοστίχοι
αυστραλοκάγκουροι

ινδοκάρριοι
χουρμαδοαιγύπτιοι
τουρκοντολμάδες.


Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Ο Τάλως δε θα υπάρχει πια


Ο Τάλως, το τεράστιο ρομπότ
δεν ήταν και τόσο καλά τελευταία
εδώ και πάνω από ένα χρόνο δηλαδή
κάθε μέρα όλο και πιο βαρύθυμος, όλο πιο λυπημένος

Είχε σχεδόν πια παρατήσει τις καθημερινές περιπολίες
στις ακτές της Κρήτης
εκεί όπου προστατεύοντας την αγαπημένη γης
απώθαε τους εχθρικούς τους στόλους

Μόνο προς το μεσημέρι πήγαινε λίγο ως τη θάλασσα
να τον δει κανά περαστικό καράβι
και να διαψεύσει σ' όσα άλλα θα συνάνταε
που λέγαν πια πως Τάλως δεν υπάρχει

Ύστερα έσερνε τα βήματα του πίσω
κι ανηφόριζε στου βουνού την πλαγιά
και χώνονταν πάλι μες στην τεράστια
και σκοτεινή σπηλιά του

Άναβε μια πελώρια φωτιά και κάθονταν μπροστά
και τηνε κοίταε συλλογισμένος
κάπνιζε το τσιμπούκι του ασταμάτητα
κι άμα έσβενε το άναβε ξανά με ένα καρβουνάκι

Έπινε ασκιά αμέτρητα κρασί και τσικουδιά
να πνίξει με το σπίρτο τους πόνους, τους καημούς του
κι ήταν -μα την αλήθεια- λύση αυτή καλή
μούδιαζε και ξέχναγε κι ούτε πονούσε, ούτε θυμόταν

(μ' όλο που ήξερε πως τη μέρα που θα 'ρχόταν
θα ήταν όλα πάλι ίδια ή ακόμα και χειρότερα)

Τέλος πια, κοντά στο μεσονύκτι
τελείως πια μεθυσμένος άλλο πια δεν αισθάνονταν
εξόν από μια σα θηρίου πείνα
και λογικό,  τόσο πιοτό σ' άδεια κοιλιά όλη μέρα

Πέταε τότε πάνω στη θράκα σφαχτά ολόκληρα
απ' τα πολυπληθή κοπάδια του
ερίφια, αμνούς και χοίρους
έσταζε το λίπος, τσίκνα γέμιζε παντού

Έτρωγε μετά βουλιμικά χωρίς συναίσθηση πότ' είχε πια χορτάσει
ύστερα σωριαζόταν στο γιατάκι του
ευθύς τον τύλιγε ένα βαθύς και μάβρος ύπνος
πιο πολύ με λιγοθύμια έμοιαζε, με θάνατο

Ταξίδευε μες στις σωλήνες που διέτρεχαν το σώμα του, όπου κύλαε το Ιχώρ
και έκανε ν΄ακούγεται (όχι από κείνον) ανεπαίσθητα ένας βόμβος
εκείνος ο μοιραίος, του χαμού, σαν έφτανε γρήγορα ή αργά
στο μυαλό ή την καρδιά ο θρόμβος.

2/5/'011
Μαυρομιχάλη 91, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Αχόρδιστα


Αχόρδιστα, αχόρδιστα μένουν καιρό
τα όργανα πολλά κρουστά
με τον καιρό που έχω μαζέψει
"ω! μα είστε καλλιτέχνης, μουσικός;"
"τί λες μωρέ; σου φαίνομαι εγώ για καλλιτέχνης;
υπάλληλος είμαι ιδιωτικός
στέλεχος χαμηλόβαθμο μεγάλης εταιρίας"
"και τότε πώς; θέλω να πω...γιατί;"
"άσε, είναι μια παλιά, μεγάλη ιστορία"
"α, μα πείτε μου, πείτε μου λοιπόν
πολύ - πολύ θέλω να την ακούσω"
"μα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον σοβαρό"
"ε, μα ελάτε σας παρακαλώ,
αυτές, αυτές οι πιο καλές είναι ιστορίες"
"αφού έτσι θες, άκου το λοιπόν!.....":
πριν από τριάντα χρόνια έγινε σχεδόν
έφηβοι ήμασταν, πηγαίναμε σχολείο
τρεις φίλοι αχώριστοι κι εγώ
στις πρώτες τότε μουσικές αναζητήσεις
όλο ακούγαμε μ' ενδιαφέρον και αχόρταγα
πολύ δεν ήθελε να πούμε πως
θα φτιάξουμε και εμείς συγκρότημα
είχε οικονομήσει ένα από μας
μια δωδεκάχορδη ηλεκτρακουστική κιθάρα
κι ο άλλος ένα μίνι αρμόνιο, μικρό
τόσο που έμοιαζε παιχνίδι
ο άλλος όλο έλεγε ότι θα πάρει μπάσο
ποτέ δεν πήρε ούτε έμαθε ποτέ
μα ήταν πάντα "ανόργανο"
μέλος του συγκροτήματος
κι έκανα εγώ την προφανή επιλογή
τα τύμπανα να παίζω δηλαδή ή τα κρουστά
πού 'ναι και το πιο εύκολο
-τρομάρα μου- έτσι νόμιζα
και να σου πάω στο συνοικιακό
κατάστημα πωλήσεως μουσικών οργάνων
ψάχνω να βρω το πιο φθηνό
καθ' ότι άφραγκος - ένα ζευγάρι άθλια μπόνγκος
που ούτε κουρδίζαν ούτε τίποτα
κι αν ήθελες το δέρμα να τεντώσεις
να το θερμάνεις έπρεπε
σε καμμιά σόμπα ξέρω γω
ή με το μπιστολάκι
μα εγώ χαιρόμουνα πολύ
καινούριο τ' όργανο μου
και πάνω στο δέρμα έγραψα ημικυκλικά
του συγκροτήματος το όνομα ως κάνουν
στο μπρος μέρος της γκρανκάσας οι ροκ μπάντες
και να λοιπόν, ξεκινήσαμε να παίζουμε
κάνοντας πρόβες (τα χρόνια κείνα λέγαμε
"κάνω πρόβα" όχι "τζαμάρω") στα δωμάτια στα σπίτια μας,
με τον καλό καιρό στο λόφο, στο θεατράκι
σε πλατείες, αλάνες και γωνιές
με τίποτα φίλους για ακροατές
ή μερικές φορές (αυτές ήταν οι πιο ωραίες)
με κορίτσια, συμμαθήτριες ν' ακούνε
τα τραγούδια μας και να λικνίζονται
ή δεύτερη φωνή να σιγοτραγουδούνε
άλλων γνωστών καλλιτεχνών τραγούδια λέγαμε
είχαμε ορισμένες διασκευές
και μόλις τρία τέσσερα δικά μας τραγουδάκια...
έτσι πήγαινε ώσπου ήρθε η μεγάλη η στιγμή
συμμετοχή σε συναυλία, σχολική, ηλεκτρική
με όργανα κανονικά κομπλέ
με μικροφωνική και ενισχυτές
νομίζω τα λεφτά πρέπει να τά 'βαλε
ο σύλλογος γονέων κηδεμόνων του σχολείου
κι ένας που ξέραμε μαθητής παλιός
παίρνοντας και μια μικροαμοιβή ως ηχολήπτης
κανόνισε να νοικιάσουμε τον εξοπλισμό
μαζί με ένα συνθεσάιζερ και ένα σετ
τύμπανα κανονικά συν τα πιατίνια
διαθέσιμα για μια βδομάδα πριν έως και τη συναυλία
αδειάσαμε μια αποθηκούλα στο σπίτι του τραγουδιστή
και μεταφέραμε εκεί τα συμπράγκαλα όλα
αρχίσαμε να προβάρουμε πυρετωδώς
πελάγωσα λιγάκι με τα ντραμς
μα κάποια τελικά άκρη κατάφερα να βγάλω
ο πατέρας του αρμόνιο και δεύτερη φωνή
μετέφερε εμάς και τα όργανα
της συναυλίας την ημέρα στο σχολείο
και έγινε, τί να σας πω...
χαμός και θρίαμβος, τρελλή επιτυχία
ούρλιαζαν τα κορίτσια από κάτω λες
και ήμασταν οι Μπητλς
χειροκροτούσαν οι συμμαθητές
χαμογελούσαν οι δασκάλοι 
η συναυλία τέλειωσε
λίγους μήνες ύστερα τη χρονιά εκείνη
τελειώσαμε και το σχολείο
μετά, λίγες φορές προβάραμε ακόμα και διαλύσαμε
πάλι καλά που σώζονται
κάποιες που κάναμε
ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις
με ένα κασσετόφωνο φτηνό
και ανοιχτή ακρόαση όπως λεν
η πιο απλή - η πιο  "χύμα" τεχνική
χα! τί σημασία η τεχνική
ψυχή άμα υπάρχει έχει;
και όχι επειδή ήμασταν εμείς
μα αλήθεια ώρες ώρες σαν ακούω ξανά
σ΄αυτά τα ντοκουμέντα ηχητικά
ψυχή που περισσεύει βρίσκω...
πέρασε καιρός και κάποια μέρα
έτσι μου ήρθε να παίξω λίγο μοναχός
έβαλα τα μπόνγκος κοντά σε μια θερμάστρα ηλεκτρική
να ζεσταθεί το δέρμα να τεντώσει
ξεχάστηκα όμως και τέζαρε το δέρμα δυνατά
ώσπου σκίσθηκε:  χρααπ!
πάνε τα θρυλικά μου μπόνγκος
πολύ στεναχωρήθηκα κι από
απογοήτευση τα πέταξα
κακώς! σκέφτομαι τώρα, έπρεπε
κρατήσει να τα έχω
θά 'βρισκα τρόπο να τα επισκευάσω η και
να τα βελτιώσω ακόμα
θα τά 'χα ως αναμνηστικό
χρησιμοποιώντας τα καμμιά φορά
ειδικές σε περιστάσεις...
για ένα διάστημα τα παράτησα
κάποια στιγμή βρήκα μια ευκαιρία
σ' ένα κατάστημα δεύτερο χέρι οργάνων
πήρα ένα ταμπούρο, ένα χαϊχάτ, κάτι πιατίνια
συν βάσεις κι άλλα διάφορα σιδερικά
και έστησα το μινι σετ στου δωματίου μια γωνία
λίγο το λίγο άρχισα να παίζω ξανά πάλι
(χαρές που έκανε η μάνα μου κι η γειτονιά)
να λοιπόν ξύπνησε νέα φορά μέσα μου η όρεξη
είχα στραφεί κι αλλού σε ότι αφορά
τα μουσικά μου γούστα και σύμφωνα μ' αυτά
έβαλα μια αγγελία σε μουσικό περιοδικό
για να στηθεί πάλι συγκρότημα
ανταποκριθήκαν μερικοί και μερικές
και άντε πάλι ξεκινήσανε οι πρόβες
ετούτη τη φορά έπαιζα τύμπανα αποκλειστικά
πηγαίναμε σε στούντιο ιδιωτικά ή με το νοίκι
με τον τραγουδιστή και κιθαρίστα κάπως κολλήσαμε
αν κι είχε ακούσματα πιο ποπ απ' τα δικά μου
τα υπόλοιπα μέλη έρχονταν και φεύγαν, εναλλάσονταν
ώσπου πάει έσβησε και το συγκρότημα αυτό
κι έμεινα πάλι μοναχός μου
και πάλι παραιτήθηκα, πάλι το ξαναβρήκα, ωσπού
εν τέλει μετακόμισα απ΄ την εστία οικογενειακή
σ΄ένα κονάκι ολόδικο μου (επ' ενοικίω)
ένα μποέμικο, ψηλοτάβανο, ευρύχωρο
παλιό με χίλια προβλήματα μα και μαζί ωραίο
διώροφο της περιοχής με εσωτερική αυλή
μς γείτονες εναλλακτικούς και ξηγημένους
όπου εκεί το πάθος το παλιό εκ νέου ζωντάνεψε
και η διάθεση επανήλθε κι ένεκα η ιδιωτική
αυτόνομη διαβίωση μαζί με τον πολύ διαθέσιμο το χώρο
άρχισα ακατάσχετα να αγοράζω και να προμηθεύομαι
και να σωρεύω όργανα κρουστά κάθε λογής
και άλλα τύμπανα πολλά, πιατίνια και μπαγκέτες
κοπάνια, σκουπάκια, αξεσουάρ, κουδουνικά
μαζί μαράκες, κόνγκας, ταραμπούκες και καχόν
και άλλα κι άλλα ακόμα και μεταλλόφωνα και ντέφια
και μποντράν, σέηκερ κι άλλα τόσα
γιόμισε ο τόπος, μισό δωμάτιο τό 'κλεισα με δαύτα
και να! για μια φορά ακόμα, με ένα νέο φίλο
που έπαιζε κιθάρα κι ωραία τραγουδούσε
να πάλι ερασιτεχνικές πρόβες, ηχογραφήσεις
και μετά πάλι τίποτα, σπανίως μόνο που και που
καταπιανόμουν μοναχός ωσότου ήρθε
-περάσαν χρόνια- η ώρα μετεστέγασης σ' ένα σημαντικά
μικρότερο διαμέρισμα (ιδιοκτησία πλέον) σε πολυκατοικία...
τα κρουστά ήρθανε μαζί κι εξόν για κάτι δευτερεύοντα
που βρήκαν καταφύγιο στα ψηλά ράφια της βιβλιοθήκης
όλα τα άλλα στήθηκαν κανονικά, παρεταγμένα κατά μήκος
του μεγάλου τοίχου στο υπνοδωμάτιο και δίπλα στο κρεββάτι

Μα δεν είναι το ίδιο πια
κέφι δεν έχω πια κανένα
άγομαι, φέρομαι, άδειος, μουντός
με βία ίσα που διεκπεραιώνω τα χρειώδη
μένουν εκεί σκόνη μαζεύοντας
έχουνε χαλαρώσει εντελώς
τα δέρματα, οι μεμβράνες
οι χτύποι ακούγονται σαν πάνω σε χαρτόκουτα
ή σε ψαροκασσέλες...και πώς αλλιώς;
αχόρδιστα, αχόρδιστα επί μήνες
μένουν εκεί τα πολλά κρουστά όργανα μου
αχόρδιστα κι αυτά... όπως και τόσα άλλα.


Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί στο χωριό, κάθε φορά που...


Το χωριό, ωραίο χωριό, μεγάλο χωριό
στην πλαγιά του βουνού το μισό
στον κάμπο το άλλο χτισμένο
το πατρικό μου ήταν από τα ψηλά
(υπήρχαν όμως κι άλλα ψηλότερα ακόμα)
με θέα ωραία ανεμπόδιστη
στους ελαιώνες κάτω σα θάλασσα απέραντη
έως και στα απέναντι βουνά
ύστερα στο μπροστινό οικόπεδο
ένα ακαλαίσθητο μπετόν τέρας υψώθηκε
πάει η θέα η πολλή μα ας είναι
ένας τσιμεντόδρομος όλο ανηφόρα
οδηγούσε στα απάνω τα σπίτια
παιχνίδι που κάναμε εκεί
στην άκρη του δρόμου κάτω απ' τις μάντρες
είχε ένα αυλάκι που μετέφερε το νερό
που κυλούσε από πέρα απάνω τις πηγές των βουνών
και εκ περιτροπής με αυτοσχέδια φράγματα
έπαιρνε ο κάθε νοικοκύρης
το περβολάκι του, τον κήπο να ποτίσει
παιχνίδι πού 'χαμε κάνει εκεί
ξυλαράκια και φύλλα και καραβάκια χάρτινα
στην κατηφοριά γοργά πώς κυλούσαν
μα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά
σαν βγαίναμε στο τσιμεντένιο δρομάκι χαιρόμαστε
με σακούλες στα χέρια γεμάτες με κόκκαλα
που περίσσεψαν από το κρέατος γεύμα
και ανεβαίναμε προς το σπίτι όλο πάνω ευθεία πριν τη στροφή
με ολόγυρα κήπους με άνθη και δένδρα
έως και μία μεγάλη δεξαμενή
όπου το καλοκαίρι το βράδυ εκόαζαν
δεκάδες απαίσια βατράχια
μια μάνα, δυο κόρες, μονάχα εκεί έμεναν
μα εμείς για κείνον πηγαίναμε
χαρές που έκανε καθώς πλησιάζαμε
μας μύριζε και αντιλαμβανόταν
τεράστιος στα μάτια μας φάνταζε, ξανθότριχος, μεγαλόσωμος
ο γερμανικός ποιμενικός υπέροχος σκύλος
Αλή τον φωνάζανε, καλός τόσο που ήτανε
και με τα παιδιά ιδιαιτέρως
καθόλου δεν ποτέ τον φοβόμασταν
τον χαϊδεύαμε κι ακόμα μας άφηνε
να τον καβαλλικεύουμε σαν γαϊδουράκι
με το όνομα του "Αλή!" τον καλούσαμε
και τα κόκκαλα μπροστά του, στο πιάτο, αδειάζαν
και αυτός τα θρυμμάτιζε με τα ισχυρά τα σαγόνια του
κουνώντας ταυτόχρονα φουντωτή την ουρά του
έξω απ΄την ξύλινη αυλόπορτα
ένα δένδρο υψωνόταν
και ίσαμε τώρα θυμάμαι απολύτως καλά
τη δυνατή μυρωδιά των ανθέων
κίτρινων, χνουδωτών, σφαιρικών, κάθε Άνοιξη
δεν ξέρω αν είναι ορθός
ο όρος "οσφρητικές αναμνήσεις"
υποστηρίζω πάντως πως σίγουρα ναι
αφού κάθε φορά που χτυπά τα ρουθούνια μου
η οσμή τους της πόλης καθώς
περιδιαβαίνω τους δρόμους
το κεφάλι γυρνώ να εντοπίσω Α! Νά τη! Αχά!
με πλημμυρίζουν θυμήσεις κι αισθήματα
από κείνη τη μακρινή εποχή
της αθωότητας, την εποχή της μαγείας
κάθε φορά που μυρίζω λουλούδια γαζίας.


Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Μεταμελλημένο πρωτόλειο, σαφώς αδέξιο μα και κάπως τρυφερό, είκοσι χρόνια πριν... είκοσι χρόνια πριν!


Μιλούσαμε για ποιήματα
πριν από μερικές ημέρες
Εσύ φορούσες το καινούριο σου πουλόβερ
και γω την παλιά μου μπλούζα
και μιλούσαμε για ποιήματα

Τα ποιήματα, λέω εγώ, είναι
μικρά, μικροσκοπικά φιαλίδια
που περιέχουν ελάχιστες σταγόνες
από αρώματα περίφημα και σπάνια

Λίγοι είναι στον κόσμο
οι αρωματοποιοί, ποιητές τους λένε
που ξέρουν, περνώντας μέρες και νύχτες
στα εργαστήρια που έχουν μέσα τους
να παρασκευάζουν και να συσκευάζουν τα αρώματα

Εγώ δεν ξέρω να φτιάχνω
φιαλίδια με αρώματα
Προσπαθώ να φτιάξω
μαντήλια, ελαφρά αρωματισμένα
Ίσως μια μέρα μάθω την τέχνη καλά
Υπόσχομαι ένα για σένα

Άκου τί έπαθα που μύρισα ένα ποίημα
Ζαλίστηκα
Λιποθύμησα
Ονειρεύτηκα
Ότι μπήκα στο σκοτεινό δάσος
Πεινούσα
Έφαγα ένα από τα μανιτάρια
που φύτρωναν στη σκιά ενός δέντρου
Νύσταξα
Κοιμήθηκα
Ονειρεύτηκα
Πως κοιμόμουν
Σε μια καλύβα από καλάμια
στην ακρογιαλιά
Ονειρευόμουν
Πως ήμουν αγκαλιά με μια κοπέλλα
και κοιμόμασταν αγκαλιά στην άμμο
και ονειρευόμουν πως ήταν νύχτα σε νησί
και πίναμε μαζί κρασί
καθώς τα φώτα αντανακλούσανε στη θάλασσα
Το κρασί με μέθυσε
Κοιμήθηκα βαριά στην αγκαλιά της
Είδα άσχημα όνειρα
Πως ενώ δεν ήμουν κυνηγός
πλήγωσα μια μικρή πάπια
Γιατί; Γιατί;
Άραγε θα ξαναπετάξει;
Πέτα μικρή μου πάπια, πέτα ψηλά
Κι άσε τον αέρα να χαϊδεύει
τα υπέροχα φτερά σου
Πέτα και γω θα σε δω
και θα χαρώ
Και θα φτιάξω ένα μαντήλι
για Σένα.

Γράφτηκε στις 31/12/1994
Δημοσιεύτηκε (ιστολόγιο) στις 11/12/2014, είκοσι χρόνια μετά


Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Η μπαλλάντα του καλοφαγά

(παραδοσιακό του Μισσσισσσιπππή, γνωστό και σαν "το μπλουζ του κοιλιόδουλου")

Ξεροψημένα τρυγόνια
μπολωνέζ μακαρόνια
γεμιστά, φουσκωμένα παγόνια
γυαλιστερές, μύδια, κυδώνια
χυλοπίτες, τραχανά, κανελόνια
μπέικον, αυγά, πίτσες, πεπερόνια
καρπούζια, μπανάνες,αχλάδια, πεπόνια
συκωτάκια, καρδιές και νεφρά και πνευμόνια
κι άμα δυσκολέψουν τα πράγματα
τότε διακρίσεις δεν κάνω
ξύλα, σανίδια, μπαούλα, κασόνια
(κι αδελφές και μανάδες και γιαγιάδες και εγγόνια!)
μπάλλες μπαμπάκι, υφάδια, στημόνια
σφαίρες μολύβδου, σιδερένια κανόνια
πρόκες, καρφιά, κατσαβίδια, πριόνια
χαρτοπόλεμο, μάσκες, χρωματιστά τα μπαλόνια
... μα για να τα φάω όλα αυτά χρειάζομαι χρόνια
χρειάζομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Ευχετήριο (επί της ονομαστικής εορτής) στιχούργημα
28/4/'003 - Δευτέρα του Πάσχα, του Αγίου Γεωργίου
Νήσος Πάτμος, Σκάλα, Bar "Kasbah"


Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Άτιτλο


Ω! πώς μπορείς ν' αντισταθείς όταν Εκείνη επιτίθεται;
Πώς να την πολεμήσεις Αυτήν με το ατσάλινο σπαθί
που το δικό σου είναι από καπνό φτιαγμένο;

Πώς;... σιγοσφυρίζοντας μπαλλάντες,
που βροντοφωνάζει τους ηρωϊκούς παιάνες της;

Πώς να σε φοβηθεί που σε κοιτάει ίσια στα μάτια
και συ κοιτάς τον ουρανό;

Πώς να νικήσεις την Πραγματικότητα
που διψάει για θρίαμβο
και συ διψάς για μύθους;

.........................................

Πέτα, πέτα στα σύννεφα με το μαγικό χαλί σου
και κει ψηλά άσε την ψυχή σου πάνω σε μια λευκή σελίδα
και μετά κοίτα....
Κι αν δεις κάποιον να πετάει κι αυτός στα σύννεφα
με το χάρτινο αυτό χαλί, τότε θα έχεις Νικήσει.
  

5/10/1992

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Άλλη μια πρώτη σημείωση σε άλλο ένα καινούριο Moleskine


Καινούριο τεφτέρι
καινούριο σημειωματάριο
σημείωνε, γράφε
σελίδες γέμιζε σαν δεν
υπάρχει αύριο.


21/8/'013

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Στο κέντρο


Η Ακαδημίας, η Αλεξάνδρας, η Πατησίων
είναι οι κύριοι ποταμοί
και το τρανό το όρος του Λυκαβηττού
οι απέραντοι λειμώνες, οι δασικές εκτάσεις
του πεδίου του Άρεως
αυτά είναι τα βασικά
μαζί με τους παραποτάμους τους μικρότερους
την Ασκληπιού, τη Σόλωνος, την Ιπποκράτους
τα φυσικά ορόσημα
που περικλείουν και οριοθετούν
αυτόν τον σφύζοντα, τον ολοζώντανο πυρήνα
παλλόμενος που μέρα νύχτα αντηχεί
γελιά, τραγούδια, φωνές κι αντάρα
και ποίηση και μουσική και ιδέες πρωτοπόρες
μαζί βέβαια - αναμενόμενο είναι αυτό
συνήθειες αυτοκαταστροφικές και ώρες ώρες θάνατο
φωτιά και κάρβουνο και μάχη
μα πάλι μια γοητεία ακαταμάχητη
το μέρος τούτο δω ασκεί
σε διάφορους περαστικούς και παρεπιδημούντες
καθώς και σε μια ομάδα αμεταννόητων
ισόβιων μελών της παρδαλής αυτής φυλής
μεταξύ των οποίων έχω τη χαρά
την αφεντιά μου να συγκαταλέγω
εδώ γεννήθηκα, μεγάλωσα εδώ
και ούτε έφυγα ποτέ εξόν ολίγους μήνες
όταν υπηρετούσα στο στρατό
κι ακόμα εδώ μένω, στο κέντρο
στο κέντρο του Σύμπαντος
στο κέντρο της Ελλάδας, στο...
-Μουσείο, Εξάρχεια, Νεάπολη-
στο Κέντρο της Αθήνας.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Martinique


Τόσα ταξίδια κι όμως ήτανε γραφτό
(πικρή μου προίκα!)
εκεί να πέσω, να λυγίσω πια
γονατιστός στην αμμουδιά
στην ακροποταμιά, στη Μαρτινίκα

Πού βρέθηκε, πού βρέθηκε
να γλύφει το γιαλό
κείνος ο ξύλινος σταυρός;

Πώς μπόρεσα, πώς πρόλαβα, πώς τόλμησα
να βρεθώ πάνω ξαπλωμένος;

Μαρία παρθένα, Δέσποινα γλυκιά και μάνα του Χριστού
άγιοι Πατέρες, Μάρτυρες και αναρίθμητοι άνθρωποι πιστοί
πείτε μου αν έχει ποτέ παρουσιαστεί
τόσον ανάξιος Εσταυρωμένος;

Πήρε το ρεύμα του ποταμού
παράδοξο το σκάφος
τρίζαν οι αρμοί, αγκομαχούσε το ξύλινο σκαρί
από το άχριστο φορτίο και το άχθος

Κι εγώ κοιτούσα στην ακτή
τα τροπικά τα δάση, αποτρόπαια
χωρίς μαζί ούτε ένα από κείνα
που συνηθίζεται βαστούν
στην τελική την ατραπό, τα τρόπαια

Μα πάλι... πώς αλλιώς;
που τόσα χρόνια μέσα μου
στα αισθήματα των ανθρώπων τα καλά 
στην πίστη, στην αγάπη, στην ελπίδα
είχα σηκώσει φράκτη

Τουλάχιστον ας πλεύσω ήσυχα
έως τον καταρράκτη.


16/8/'004, Μαυρομιχάλη 91, Εξάρχεια-Αθήνα


Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Η σταγόνα


Μετά από μία περίοδο μακράς αποχής
που πολλούς διήρκεσε μήνες
από μια δηλαδή "φάση οφφ"
καθώς να λέν συνηθούν
από ουσίες εξαρτημένοι οι χρήστες
βρέθηκα εν μέσω των εορτών
(πόσο μισώ τα Χριστούγεννα, πόσο!)
στο σπίτι Πρωτοχρονιά συγγενίδος μου
που συνηθίζει κάθε χρόνο την ημέρα αυτή
να παραθέτει τραπέζι... και πήγαμε
ο διακοσμημένος ο χώρος λοιπόν
το δέντρο και τ' άλλα στολίδια
ζεστασιά στην ατμόσφαιρα, απαλή μουσική
το φως των κεριών ένα γύρω αναμμένα
μυρωδιές φαγητών σχεδόν έτοιμων
από την σε πυρετώδεις ετοιμασίες κουζίνα
μα πιο πολύ χαμόγελα τα θερμά
οι αγκαλιές, το καλωσόρισμα, αγάπη
συγγενικών και φιλικών των προσώπων
(μα αυτά βρε ηλίθιε ειν' τα Χριστούγεννα)
πολύ θετικά με προδιάθεσαν και
πρόθυμα ζήτησα κάτι αν μπορώ να βοηθήσω
τα μπουκάλια κρασί με το κόκκινο
μου ζήτησαν αν μπορούσα ν' ανοίξω
προσεκτικά στο τραπέζι εκάθισα
και βύθισα το τιρμπουσόν στη φιάλη
τράβηξα και βγήκε ο φελλός μ' ένα φλοπ!
μια σταγόνα που πάνω του κρέμονταν
έσπευσα να μαζέψω πριν πέσει
στο τραπεζομάντηλο λευκό που αστράφτει
και πριν καταλάβω τί έκανα
στο στόμα την έφερα για να την γλείψω
Ααα! τί αισθήσεων έκρηξις!, στη μύτη το άρωμα
στη γλώσσα, στον ουρανίσκο η γεύση
το ευχάριστο στο λάρυγγα κάψιμο
η ζεστασιά στο στομάχι
και πώς είναι δυνατόν με τέτοια ποσότητα
στο σώμα το μούδειασμα, στο κεφάλι η ζάλη
και σαν κόπασε η έκρηξη με τρόμο κατάλαβα
πως μόλις είχα σπάσει των μηνών τη σκληρή διακοπή μου
και σαν αντίδραση μού 'ρθε το μόνο να
μια ακόμα σταγόνα που εντόπισα κι αυτήν να την πάρω
κι ύστερα βουβός και σα μάρμαρο έμεινα
δύσθυμος, κατηφής, βαρύς, λυπημένος
το κατάλαβαν κάποιοι και ρωτούσαν επίμονα
τί, ξαφνικά τί συμβαίνει;
τίποτα, διαβεβαίωσα, τίποτα
και το τραπέζι ξεκίνησε
τα πρώτα εδέσματα απόθεσαν πάνω
και γίνηκε ευχετήρια η πρόποση
τα ποτήρια στα χέρια υψωμένα
με το κόκκινο, το κόκκινο κρασί
εκτός εκείνα των παιδιών που είχανε νεράκι
και το δικό μου που ήτανε ζεστή
(αχ! τό 'χαμε ξεχάσει συ πως δεν....)
γεμάτο κόκα κόλα.





Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Ο εκλεκτικός γκουρμές και ο πειναλέος σκύλλος


Γευσιγνώστη λες τον άλλον
σαν στις γεύσεις τις πολλές
τις λεπτές τις διαφορές
τις ποικίλες αποχρώσεις
ημπορεί να ξεχωρίσει...
...μάλλον

Φαταούλα λες τον άλλον
όταν τρώει αφειδώς
σαν να έρχεται λιμός
ως κτηνώδης Γαργαντούας
αηδής και απεχθής σ΄ όλο του το...
... περιβάλλον

Στο ετήσιο γκαλά
των Αστέρων Μισελέν
πάλι θε να παραστώ
φέτος που θα λάβει χώρα
στη Σεβίλλη, στη Γρανάδα

Να ξεχάσω δε μπορώ
παιδαρέλι στο χωριό
μια φορά που είχαμε
από τα χαρούπια εξόν
για να φάμε μια βδομάδα.




Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Πού ‘ναι τα χάπια μου;


Τραγούδι (Cant find my pills) του Ελληνοδανού Εξαρχειώτη Συριανού μπλουζίστα Μίκη Παντελούς (μπορεί κανείς να το ακούσει στο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=pFgDn51TLGg), μετάφραση Χ.Δ.Τ., γράφτηκε τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του 2010, στα Εξάρχεια, στην Αθήνα και πληκτρογραφήθηκε και δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2014, στη Λειψία, στη Γερμανία.

Τη χρονιά δυο χιλιάδες και εξ άρχισα να παίρνω χάπια
Μια λύπη μέσα μου είχα βαθιά που μ΄έκανε κομμάτια
Η μάνα μου είπε «Γιε μου, πρόσεξε καλά
Μ’ αυτά τα χάπια που παίρνεις, προβλήματα θα ‘χεις πολλά»

Πού ‘ναι τα χάπια μου, εεε πού ‘ναι τα χάπια;

Ο Άλμπερτ μου είπε κουνώντας το κεφάλι
«Μίκη, έχεις το μαύρο σου το χάλι»
Του είπα «Ρε Άλμπερτ, ξέρεις τι έχω τραβήξει
Νοιώθω σαν στα καζάνια της Κόλασης να μ΄έχουνε ρίξει»
«Μίκη» μου είπε «το ξέρεις πως δεν είμαι χτεσινός
Και παρά την τρέλλα μου έχω σπουδάσει γιατρός
Πιοτό και χάπια φίλε δεν πάνε μαζί
Λοιπόν ίσως λιγάκι μα όχι όπως το κάνεις εσύ»

Δε μπορώ τα χάπια μου να βρω, πού ΄ναι τα χάπια;

Είναι βλέπεις αυτή η ιδέα πού ‘χει καρφωθεί στο μυαλό μου και χρόνια τώρα με στοιχειώνει…
Ίσως φταίει η συννεφιά τη μέρα που γεννήθηκα, ίσως το σιωπηλό σπίτι που μεγάλωσα
Ίσως ήταν το σχολείο που πήγα, ίσως τα ναρκωτικά, για να μαλακώσει ο πόνος μόνη ελπίδα.
Ίσως γιατί αναγκάστηκα δυο στρατούς να υπηρετήσω κι ίσως γιατί μια δουλειά σωστή δε μπορώ να την κρατήσω.
Κι ίσως γιατί η κάθε Ελένη, Θάλεια, Σοφία, Ειρήνη και Αμαλία και Μαργαρίτα και Έρση και Μαρία (μπελάς και φασαρία), όλες φύγανε,
Ίσως που νοιαζόμουνα απ’ όλους πιο πολύ εγώ, ή
μήπως που βλέπω συνέχεια πορνό ρε φίλε, ξέρω γω;
Ίσως το πανάκριβο αμάξι πού ΄χει ο γείτονας μου, ο άθλιος αυτός
Ίσως που νόμισα θα νικήσω τον κολλητό μου πού ‘τανε πιο δυνατός.
Ίσως να είμαι ελαττωματικός, όλο προβλήματα είχα και έχω διαρκώς.
Μα… και ποιος δεν έχει;
Ίσως γίνομαι κάπως υστερικός,
Ίσως τελικά να ‘μια εντάξει. Χα! Άμα το καλοσκεφτείς… μια χαρά είμαι… γλυκά μου μάτια,
νά ‘βρισκα μόνο κείνα τα χάπια

Δε μπορώ τα χάπια μου να βρω, πού ‘ναι τα χάπια;

Το ποινικό μου μητρώο λευκό, μα δε μπορώ να ησυχάσω
Το Διάβολο βάλανε μέσα μου και τώρα μου λένε ν΄αγιάσω

Δε μπορώ τα χάπια μου να βρω, πού ‘ναι τα χάπια;


Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Μνήμη Δημήτριου Ψαθά


- Ο κατιμάς στα καθ' ημάς
αξία έχει όσο ο κιμάς.
-Κάτι τέτοια λες καημένε
και σε περνούν για ζήτουλα
και κάνεις μπαμ καταγωγή
πως έχεις απ' τον Μπύθουλα
σους! Παναγιωτάκη σους!
είσαι ο άντρας της Σουσούς! 


Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Πουφ


Ένα πουφ! ειν' η ζωή
η φράση αυτή μου ήρθε στο μυαλό
χθες το βραδάκι
από το στίχο του μπάρμπα Κώστα
σε ένα από τα πιο δημοφιλή ποιήματα του
που κιόλας μάλιστα από κάμποσους
έχει γινεί τραγούδι
και σώζεται μια ηχογράφηση
θαρρώ της κρατικής ραδιοφωνίας
που σε μεγάλη ηλικία ο ποιητής
με τρόπο χαρακτηριστικό απαγγέλει
δεν ξέρω η φράση αν ταυτίζεται με τον στίχο αυτόν
ή αν προϋπήρχε και τον γέννησε
ούτε έχει άλλωστε μεγάλη σημασία
πάντως να καταδείξει θέλει
το εφήμερο, το σύντομο του βίου
που όταν είσαι παιδί ή νεαρός
η ενηλικίωση μακρινή απίστευτα σου μοιάζει
η μέση ηλικία αδιαννόητη
τα δε γεράματα μια σκέτη φαντασία
καθώς μεγαλώνεις όμως "σαν χτες"
σου φαίνεται που σπούδαζες
που πήγες στο στρατό
που μπήκες στη δουλειά μαθητευόμενος
ο γάμος σου, ο πρώτος σου ο γιος
πότε περάσανε τα χρόνια;...
ένα πουφ! ειν΄η ζωή
η φράση αυτή μου ήρθε στο μυαλό
αλλά όχι με την παραπάνω σημασία
παρά με την ηχητική της έννοια
χθες που γυρνούσαμε από ημερήσια εκδρομή
στην Εύβοια όπου πολύ περάσαμε ωραία
πλην καταλάβαμε ότι οριστικά
φθινόπωρο ήρθε κι έπεται χειμώνας
ψιλή βροχή παντού κι ομίχλη στο βουνό
κατολισθήσεις από προηγούμενη δυνατή νεροποντή
λάσπη και πέτρες έκοβαν το δρόμο
φουσκωμένα, ανακατεμένα τα νερά
στις ποταμιές, στη θάλασσα
αχός κι αντάρα
αχός κι αντάρα
και όλο πέφτανε των πλάτανων τα φύλλα
και επιπλέον νυχτώνει πια νωρίς
όλες οι εποχές ωραίες είναι, έτσι δε λεν;
ε πειράζει που εγώ φανατικός δηλώνω οπαδός
ζέστη και φως και καλοκαίρι;
μα φτάνει πια η παρέκβαση
καθώς γυρνούσαμε το βράδυ το λοιπόν
ένα μικρό νυκτόβιο έντομο
του αυτοκινήτου το ήλκυσαν τα φώτα
και ίσα καταπάνω πήγε
στην πρόσοψη προσέκρουσε
ένας γδούπος ανεπαίσθητος σχεδόν
ένας κρότος χαμηλότατος
ένα πουφ
και πάει.





Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Φωνές καυγάδες


Είναι φαινόμενο συχνό
ιδίως στις πολυάνθρωπες τις πόλεις
κάθε μέρα βλέπεις γύρω παντού
να εκτυλίσσονται τέτοια περιστατικά
μεταξύ αγνώστων
του υπαλλήλου π.χ. και του πελάτη
η φερ' ειπείν του οδηγού και του επιβάτη
αλλά και μεταξύ γνωστών
στο δρόμο που περπατά ένα ζευγάρι
ή η μάνα και η κόρη
στις σκάλες που κατεβαίνουν του μετρό
και να ξαφνικά ο εκνευρισμός
και να οι φωνές και να ο θυμός
η οργή φουντώνει
βρισιές και απειλές και λόγια που πονάνε
σύρραξη λες και ετοιμάζεται
κανείς να μην υποχωρεί
ούτε να προσπαθεί να συγχωράει

κι αυτός από μακριά παρατηρεί
μ' ένα χαμόγελο σαρδόνιο
λες σα να χαίρεται
(μα αφού στ' αλήθεια χαίρεται)
και πιο καλά βολεύεται
και ξαφνικά μες στα λεπτά
μελαχρινά του δάχτυλα
με τα κάπως μυτερά και γυαλισμένα νύχια
μια πίπα εμφανίζεται
περίτεχνα σκαλίσματα κοσμούν
παράξενο το υλικό
απ' το οποίο είναι φτιαγμένη
που λες πολύτιμο ή ίσως αρχαίο
μπορεί νά 'ναι
μέσα τοποθετείται ένα τσιγάρο χειροποίητο
που περιέχει κάτι σπάνια εξωτικά καπνά
και το χέρι απλώνεται τυχαία προς μια φλόγα
(παντού γύρω του φωτιές)
και το τσιγάρο ανάβει
αυτός ροφά απολαυστικά
και ύστερα νωχελικά
καπνό τον βγάζει απ' τα ρουθούνια
σ' ένα τασάκι από πέτρωμα ορυκτό
από της γης τα βάθη
τη στάχτη του τσιγάρου του τινάζει
που πέφτει μέσα με ακρίβεια
ούτε ένα μόριο έξω
πάντα συγκροτημένος
προσεκτικός, επιμελής
ο Μεφιστοφελής.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΚΤΕΛ Κηφισσού


Καιρό είχα να βρεθώ
στα ΚΤΕΛ του Κηφισσού
με έτυχα νά 'μαι εκεί κοντά
κάτι για τη δουλειά
και σαν μπροστά στην είσοδο εστάθηκα
αμέσως κίνησα για μέσα
προς το συνηθισμένο μέρος
μπαίνοντας δεξιά
στο γνωστό πήγα το σημείο
μπροστά απ' τις πινακίδες των θυρών
"αποθήκη εμπορευμάτων"
και "WC δια το κοινόν"
κι απ' τα λερά, φθαρμένα τα καθίσματα
τα σταντ με τα περιοδικά και τα βιβλία
πόσα χρόνια, χρόνια πολλά πάντα εκεί
από παιδί με τη μάνα μου μαζί
ύστερα μόνος, εωσότου αγόρασα αμάξι
πότε ανόρεχτος, βαριεστημένος
για το μακρύ, κουραστικό ταξίδι ως το χωριό
άλλες φορές με επιθυμία ζωηρή
όλο χαρά, όλο αδημονία
θέσεις λεωφορείων αναλόγως του μεγέθους
και της κινήσεως του νομού αντιστοιχούν...
δύο στη Λακωνία.



Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Αρτύρ Ριμπώ


Ο ζητιανόπολος
κρασάτος άνδρας
λεροαλήαταρος
λουμπενκλοσάρ
ασεβαστόλυσσας
παντααπείθαρχας
θυελλοανάρχας
ποτεδενστάθηκας
ευννοιοχυμένος
φουσταδενφόραγας
αρσενοικοίτης
λογοτεχνόφιλος
πλαθολεξίας
φωτιακαιγόμενος
ιερομένος
παντουπεριπλάνητας
βιοπορίστας
ουτεμεσήλικας
μονοποδάριος
ημιπαράλυτος
καρκινοθύμα

πριέ πουρ λουί.


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

Οι συκοφάγοι


Οι σαρκοφάγοι δεν είναι τα κιβούρια
των πλούσιων αρχαίων Αιγυπτίων
οι σαρκοφάγοι είναι οι εξαρτήσεις
που σου τρώνε το συκώτι
τα πνευμόνια, την καρδιά σου, το στομάχι

οι ψυχοφάγοι είναι οι άνθρωποι βαμπίρ
που σε απομυζούν και ότι
καλό μεδούλι έχει μείνει
στην ανάξια, ταλαίπωρη πσυχή
σου το ροφούνε
με τις ανίκανες να κορεστούν
τας συμπεριφοράς τους
κι εσύ ανίσχυρος, αδύναμος
υπό επήρρεια των ποικιλότροπων πασίλυπων
αλγήδονων των αναλγητικών
παθητικός ως βλαξ (λίγο δε ντρέπεσαι;)
τας απαισίας τους επιβολάς να υπομένεις

κι είναι που λες και οι συκοφάγοι
πλάσματα του ουρανού
μικρά, κιτρινοπράσινα
πού ‘χουνε χούι της αγαπημένης σου πατρίδος
εκεί στης χώρας σου το Νότο
 τους γλυκείς να τρώνε δέντρων τους καρπούς
που επιμελώς οι αυτόχθονες
συλλέγουν κι εμπορεύονταν
επί αιώνας τόσους
κι είχες κι εσύ στη συλλογή συμμετοχή
εκπαιδευόμενος ως παις στις διακοπές
(κατάπτυστε, τίποτα δε θυμάσαι;)
ααα… να κλέβουν, να χαλάνε
τα σύκα τα πολύτιμα χρυσά
ούτε ποτέ πολέμησες
κείνα τ’ απαίσια πτηνά
ότι τάχα μου κι αφτά
δημιουργήματα Του είναι

ε, να λοιπόν η νέμεσις
φαγώθηκες και σώνει
η ώρα έφτασε
ποιός θα βρεθεί
ορνιθολόγος να μπορεί
να έχει όρεξη ή ενδιαφέρον
και πού καιρός
εσένα να γλυτώνει.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Χαρτιά που βρέθηκαν στο δρόμο… συνέχεια


Βρεθέν αρχάς Οκτωβρίου Δυο Χιλιάδας Δεκατέσσαρα εν Νεαπόλει-Εξάρχεια Αθηνών, επί της Χαριλάου Τρικούπη Οδού, στο ρεύμα της καθόδου με κατεύθυνση το κέντρο, στο μέσον περίπου και έξωθεν καταστήματος πώλησης λαχανικών και οπώρων.

Χαρτί διαστάσεως Α4 (διακόσια δέκα επί διακόσια ενενήντα επτά χιλιοστόμετρα), χρωματιστό κροκί.

Στην πίσω όψη, δεκαοκτώ επάλληλες εκτυπώσεις των δύο γραμμών με διεύθυνση: οδός – αριθμός & οδός (γωνιαίο κτίριο), γειτονιά των Αθηνών και τηλέφωνο πληροφοριών (το πρόθεμα 210 στην πρώτη γραμμή, τα υπόλοιπα επτά ψηφία στη δεύτερη)

Στην πρόσθια πλευρά χειρόγραφες σημειώσεις (εν είδει λίστας για ψώνια) με μπλε μελάνη και διαγραμμίσεις με το ίδιο ή κόκκινη μελάνη.

Λέει:

½  κιλό φασολάκια πολύ φρέσκα (υπαίθρια)
½ πιπεριές πράσινες  … το ½ πιπεριές διαγραμμισμένο
½ ντομάτες υπαίθριες
1 κιλό ρόδια Ερμιόνης / Ελληνικά – παντζάρια (αν έχει υπαίθρια/βιολογικά) … το παντζάρια (αν έχει υπαίθρια/βιολογικά) πολλαπλά διαγραμμισμένο
½ κιλό σταφίδα κορινθιακή υπαίθρια/ ή βιολογική … το ½ διαγραμμισμένο
2 κιλά κρεμμύδια (όχι Βοιωτίας) … το 2 διαγραμμισμένο
Κυματιστή γραμμή διαχωρισμού λίστας σε τμήματα
1 ψωμί χωριάτικο ζυμωτό (ή με προζύμι)
Kyknos concassé x 2
χυμό… διπλά διαγραμμισμένο

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Σκύλλα Χάρυβδη


Χάρηκα που χάρηκες που σού 'παν
πως με βρίσκουν μήνες τώρα "καθαρό"

και δεν πίνω πια παρά μονάχα
άφθονο μεταλλικό νερό

και πηγαίνω τακτικά στις συγκεντρώσεις ΑΑ
κάθε μέρα, όλον τον καιρό

και πως "έπρεπε αυτό,
ώρα ήτανε να γίνει"

πώς; τί είν' αυτά τα ίχνη σκόνης
άσπρα στο απάνω χείλος μου;

α, μη δίνεις σημασία, μια γραμμή λεπτότατη
πήρα κοκαΐνη.


Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (287)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Ξεχάνομαι: σύνθετο ρήμα - χάνω τη συγκέντρωση μου (ξεχνιέμαι) και συνεπεία τούτου χάνομαι, στους δρόμους άγνωστων συνοικιών της πόλης, στη φύση, σε δάση, βουνά, σπήλαια ή ακόμα και στους λογισμούς, τις σκέψεις μου, τις ονειροπολήσεις μου...  Υπήρχε κι ένα συγκρότημα, οι "Ξεχάνομαι γιατί ρεμβάζω", αυτά τη δεκαετία του '80, όταν ο πλαθολόγος ήταν νέος αγαπητοί       αναγνώστες και από τότε μας έως και σήμερα, τις πιο πολλές φορές, ξεχαμένος.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Άχθος αρούρης

Δεν θα τα καταφέρω
ούτε θα το αποφύγω τελικά
(αφού δεν κάνω και καμμιά
προσπάθεια σοβαρή)
μέσα στο φόβο
μέσα στο φόβο
θα περάσει η ζωή μου 
κι ούτε μου μέλλει
άξιος να σταθώ
όρθιος και αγέρωχος
ψηλά με το κεφάλι
προβλήματα να αντιμετωπίσω
έτσι λοιπόν
λυγισμένος και σκυφτός
στο βίο μου
στο εξής θα προχωρήσω
ώσπου μια μέρα να διπλώσω
στα δύο εντελώς
και στο υγρό, αφράτο χώμα
το κούτελο μου να ακουμπήσω
η μύτη ύστερα
το στόμα, το σαγόνι
και να αρχίσει εκεί
η αργή, σταδιακή η πρόσχωσις
ώσπου, ύστερα από ώρα αρκετή
το σώμα νά 'χει πια χαθεί
και έτσι λέω
μήπως τους άλλους
από μένα να λυτρώσω
μήπως και μένα
πάλι από μένα
να γλυτώσω.


Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Η μπάντα έπαιζε Waltzing Matilda


Τραγούδι του Σκωτσέζου, μετανάστη στην Αυστραλία, Eric Bogle από τη δεκαετία του 1970. Βασίζεται στο δημοφιλέστατο στην Αυστραλία, Waltzing Matilda, που αναφέρεται στους περιπλανώμενους πλάνητες της ηπείρου στις αρχές του 20ου αιώνα - Matilda ονομαζόταν ο σάκος τους. Ο νεαρός ήρωας καλείται στο στρατό και συμμετέχει μαζί με τους συμμάχους στη μάχη της Καλλίπολης, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και τραυματίζεται σοβαρά. Εκτέλεση από τους Dubliners με τον Ronnie Drew (1934-2008) στο τραγούδι, ενδεικτικά στο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=Wq0fF6oY6I4&index=2&list=PLmp6nSK65Wu6nGkJFx4QtKXWbzqYHZpIc.
Μετάφραση: Χ.Δ.Τ.

Νέος σαν ήμουν, με το σάκκο στους ώμους
του περιπλανώμενου ζούσα το βίο
απ’ την κοιλάδα του Μάρραιη στους έρημους τόπους
το σακκίδιο μου κουβαλούσα με μπρίο
Μα το ’15 η πατρίδα είπε: «Γιε μου πια φτάνει
σταμάτα τη γύρα, καθένας το χρέος του θα κάνει
με τενεκεδένιο κράνος κι ένα τουφέκι παλιό
στον πόλεμο μ΄έστειλαν και στο χαμό

Και η μπάντα έπαιζε Waltzing Matilda
καθώς τα πλοία απ’ το λιμάνι μακραίναν
σε κλάμματα μέσα, σε γέλια, σε λάβαρα
για την Καλλίπολη μας πηγαίναν

Καλά θυμάμαι τη μέρα την τρομερή
που το αίμα μας χύθηκε στο νερό και στην άμμο
στου κόλπου της Σούβλας την κόλαση τη φοβερή
σα σφάγια μας ξάπλωσαν χάμω
Οι Τούρκοι ήταν από καιρό, καλά πολύ ετοιμασμένοι
μας σκεπάσαν οβίδες, μας γαζώσαν μυδράλλια
σε πέντε μόλις λεπτά βρεθήκαμε τιναγμένοι
σε κομμάτια πίσω σχεδόν στην Αυστράλια

Και η μπάντα έπαιζε Waltzing Matilda
καθώς σταματήσαμε τους νεκρούς μας να θάψουμε
τους δικούς μας εμείς, οι Τούρκοι το ίδιο
και μετά ξανά να λυσσάξουμε

Όσοι γλυτώσανε προσπάθησαν να επιβιώσουν
σ΄αυτήν την τρέλλα της φωτιάς, του θανάτου
δέκα βδομάδες κατάφερα να μη με σκοτώσουν
καθώς σωρεύονταν τα πτώματα ψηλά από κάτου
Μια τούρκικη οβίδα με τίναξε ψηλά
στο νοσοκομείο ξύπνησα μ’ επιδέσμους και ράμματα
σαν είδα πώς ήμουν, ας είχα πεθάνει είπα πιο καλά
δεν ήξερα ότι υπάρχουν απ’ το θάνατο χειρότερα πράγματα

Δε θα ξανατραγουδήσω πια Waltzing Matilda
ως τα μακρινά θαμνοτόπια και πίσω
για να πάω πρέπει νά ‘χω δυο πόδια
και δυο νά ‘χω για να γυρίσω

Τους πληγωμένους μαζέψαν, τους τραυματίες, τους ανάπηρους
και μας στοιβάξαν σ’ ένα πλοίο για την πατρίδα
τους κουτσούς, τους κουλούς, τους  τυφλούς, τους τρελλούς
ακρωτηριασμένους, αγέρωχους  ήρωες σαν κι αυτούς δεν ξαναείδα
Καθώς το πλοίο έδενε στο λιμάνι του Κουαίη
χάρηκα που δικός μου δεν ήτανε στην προβλήτα
να με κοιτάει με έκπληξη και ν’ αρχίσει να κλαίει
την εικόνα μου που είχε από πριν πως ήταν

Και η μπάντα έπαιζε Waltzing Matilda
καθώς μας μετέφεραν μέσα απ’ το πλήθος
κανείς δε χαιρέταγε, στέκονταν μόνο και κοίταγαν
όχι στα μάτια, χαμηλά προς το στήθος

Τώρα κάθε Απρίλη κάθομαι στη βεράντα
η παρέλαση περνάει από εμπρός της
οι παλιοί μου οι σύντροφοι, υπερήφανοι πάντα
αισθάνονται ξανά  τις δόξες της νιότης
κουρασμένα γεροντάκια, σκεβρωμένα, πικρά
ξεθωριασμένοι ήρωες ενός ξεχασμένου πολέμου
κάποιος νέος με ρωτά : «γιατί γίνονται αυτά;»
του αποκρίνομαι: «κι εγώ αναρωτιέμαι καλέ μου»

Και η μπάντα παίζει Waltzing Matilda
και οι γέροι πάλι βρισκόμαστε εκεί
μα χρόνο το χρόνο λιγότεροι είμαστε
μια μέρα δε θα υπάρχει ψυχή

Waltzing Matilda, Waltzing Matilda
ποιός θά ‘ρθει Waltzing Matilda μαζί
τα φαντάσματα τους ακούω απ’ το ξεροπόταμο εκεί
κοντά μου ποιός θά ‘ρθει με την Matilda μαζί;