Τρίτη 28 Μαΐου 2019

Το τραίνο


Σαν το μεγάλο τραίνο
μια αμαξοστοιχία ογκωδέστατη
όχι από ΄κείνα τα κομψά
που μεταφέρουν επιβάτες
κι όπου περνούν σα βέλος
με τον αεροδυναμικό τους σχεδιασμό
με τις μεγάλες τζαμαρίες
και τα παράθυρα με τα κουρτινάκια
μα απ' τις άλλες, τις εμπορικές
με τ΄άχαρα βαγόνια
τα σκουριασμένα και τα καταβρώμικα
και τις πλατφόρμες μεταφοράς
βαρέων φορτίων
που κάνουν θόρυβο εκκωφαντικό
και ισοπεδώνουνε στο διάβα τους τα πάντα

έτσι κάθε λίγο με χτυπά
και με συντρίβει
και με πατά
η κατάθλιψη.



Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Φαγητό, ποτό, καπνός, ουσίες, διαδίκτυο, πορνογραφία, αγορές και άλλαι τιναί μέθοδοι καταπολεμήσεως της βαρείας θλίψεως..


Αφού το ξέρεις
αυτό δε γελιέται
και δεν κοροϊδεύεται
όποια κι αν κάνεις
σκέρτσα και νάζα
και δε σουλουπώνεται
με ψιμύθια ψέφτικα
και πως τούτη η τρύπα
ποτέ δε βουλώνεται
όσα κι αν ρίξεις
μέσα της μπάζα.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

Ποιό θα μετρήσει τελικά;


Οι δύσκολες, οι άσχημες, βασανιζμένες μέρες
διόλου χαρές δεν έχουνε
τρομάρες και φοβέρες

Οι απαλές, οι αγαθές, τόσον ολίγες πού 'ναι
όπως το λάδι στέκουνται
σαν το νερό κυλούνε

Βάλε και μέτρα να το ιδείς
η ζυγαριά πού γέρνει

Μόνο που αυτό το μέτρημα
πριν ΄ρθεί το Τέλος βγαίνει.

Τρίτη 14 Μαΐου 2019

Κέντρον φιλοξενίας


Οδηγούσα προ ολίγων ημερών
με το υπηρεσιακό το όχημα
επιστρέφοντας από μιαν
της εργασίας μου υπόθεσιν
νοτίως έξω της πόλεως
πάλι σ' αυτήν δια της Εθνικής Οδού
και με έκπληξη αντίκρυσα
κάπου στα δεξιά
κάτω απ' τον λαμπρόν
αλλ' όχι ακόμα ανηλεήν και καταλυτικόν
ελληνικόν τον ήλιον
πάνω στα βράχια της θαλάσσης να χοροπηδούν
μικρά παιδιά ημίγυμνα
φορώντας μόνο τα μαγιώ τους
μα επιτέλους σκέφθηκα
σαφώς δεν είναι ακόμα εποχή
δια τα θαλάσσια μπάνια
και πάντως οπωσδήποτ' όχι
σε τούτα τα καταφανώς
τα επιμολυσμένα ύδατα
με γύρωθεν τόσον πολλές
μονάδες βαριάς βιομηχανίας
στον προαναφερθέντα ήλιον το λοιπόν
εστέγνωναν εκείνα τα μικρά παιδιά
τα μελαμψά λιγνά κορμιά τους
και λίγο πιο πάνω
στους βράχους του αιγιαλού
ενήλικοι άνδρες και γυναίκες κάθονταν
γονείς τους ασφαλώς και παρακολουθούντες
ντυμένοι αυτοί αλλ' ασκεπείς
συνηθισμένοι όντας σε ήλιον πολλαπλάσια πιο ζεστόν
εκεί στις μακρινές πατρίδες τους
τις χώρες της Ανατολής
απ' τις οποίες βίαια εκδιώχθηκαν
και εγκατέλειψαν να σώσουν τις ζωές τους
και βρήκαν καταφύγιο σε τούτην τη γωνιά του κόσμου
ένθα όπου και προσωρινώς διαβίωναν
στο παρακείμενον στρατόπεδον συγκέντρωσης...
...μεταναστών κέντρον φιλοξενίας
εσκόπευα να πω
γεγονός σίγουρα σκληρά αδυσώπητο
που κάθε ώρα και στιγμή
κι αυτήν εδώ ακόμα
σα δηλητήριο μέσα τους σταλάζει
σαν το χτικιό βυζαίνει
και την ψυχή τους την απομυζά
τα μέσα τους μαραίνει
με λύσσα τα δαγκά
εκεί, στην παραλία, του Σκαραμαγκά.


Δευτέρα 13 Μαΐου 2019

Ένα χειρόγραφο ακόμα


Χαρτίον ευρεθέν, περί τα τέλη Απριλίου μήνα του έτους 2019 (Δύο Χιλιάδες Δεκαεννέα), προ του Αγίου Πάσχα, ολίγα μέτρα από της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, επί της οδού Π. Κυριακού, έξωθεν και κάτωθεν των επιβλητικών τειχών, του περιβόλου του ποδοσφαιρικού σταδίου της ιστορικοτέρας και ενδοξοτέρας ομάδος της πόλεως και μακράν ενδοξοτέρας της χώρας. Ευρέθη πολλαπλώς τσαλακωμένον και ύστερον αναπεπτυγμένον και εκ νέου τσακισμένον εις τα δύο περίπου. Το χαρτίον είναι διαστάσεων 15,5 (δεκαπέντε και  πέντε) εκατοστόμετρα κατά πλάτος και 23,5 (εικοσιτρία και πέντε) εκατοστόμετρα καθ΄ύψος, λευκόν (αλλά λελερωμένον - "μουτζουρωμένον"), διαθέτον μπλε διαγράμμισιν εκ 24 (εικοσιτεσσάρων) οριζοντίων και 2 (δύο) καθέτων γραμμών δια "περιθώρια", ανήκον προφανώς σε τετράδιον σχολικού τύπου (μπλε τετράδιον). Είναι γεγραμμένον κατά τας 14 γραμμάς, τας μεν 5 (πέντε) πρώτας με μολυβοκόνδυλον, τας δε 9 (εννέα) επόμενας με μελάνην μωβ.
Τα γεγραμμένα, με διατηρούμενην ακριβώς την ορθογραφίαν, στίξιν και τον τονισμόν είναι τα κάτωθι:

εληνικό καφέ,
σκουπα, θαράσι,
λεκανι μεγάλη,
χυμο να ψαξετε και
να βρίτε οποιον εχει,
Κοκακόλα και σόδα
και διtανθρακικη
(μαγειρικη) σοδα και
καλαμποκαλευρο και
κιτρικό οξύ (ξυνό)
Νηστήσιμα και
θαλλασινά
ΜΠΥΡΑ
ΚΡΑΣΙ


Παρασκευή 3 Μαΐου 2019

Ευρέθη εν αγροικία απομονωμένη, αφού είχον παρέλθει ημέραι αρκεταί



Έστω και αργά
προς του βίου του τη δύση
έφυγε εν τέλει από την πόλη
κι έφτασε εδώ
σ' αυτό το μέρος το πανέμορφο
μέσα στη φύση και μακριά
μακριά πολύ απ' τους ανθρώπους
κι όσο ήταν φως και μέρα ήταν υπέροχα
αλλά σαν έπεφτε η νύχτα
τον έπιανε μια πλάνταξη
λύπη μια άνευ προηγουμένου
μια στεναχώρια, ένα πλάκωμα...
εκεί απ' όπου είχε έρθει
τέτοιες εξάρσεις δεν υπήρχαν
και ήσαν όλα ένας άνοστος
έστω ώρες ώρες αηδιαστικός
μα ομοιόμορφος πολτός
εδώ όμως τό 'νοιωθε ανυπόφορο...
αιφνιδιασμένος απ΄αυτήν
την απροσδόκητη την έκπληξη
στον εαυτόν του έλεγε:
"...φρόνιμα κάτσε
βάλτα στο ζύγι
πόσα πολλά τα οφέλη
και λίγες οι απώλειες
κινήσεις γρήγορες μην κάνεις
και αποφάσεις μην πάρεις βιαστικές
έχεις σοφία πια
την εμπειρία, γνώση, ψυχραιμία
πήρες τα ηνία της ζωής σου
στα χέρια σου επιτέλους
εσύ κάνεις κουμάντο
τη μοίρα σου ορίζεις
και την πορεία σου την οδηγείς
σφιχτά κρατώντας
τα γκέμια μες στην απαλάμη..."

Αυτά κάθε ημέρα έλεγε
τούτα μουρμούραε στον εαυτό του σιγανά
σαν προσευχή πάλι και πάλι
όπως κι αυτό του χειμώνα βράδυ
κρύο έξω και σκοτάδι
κρύο και μες στο σπίτι
σβηστό το τζάκι κι όλο σκιές
σβηστά όλα τα φώτα
εξόν μία λαμπίτσα στο τραπέζι
όπου κι αυτός εκεί
μπροστά του το μπιστόλι
και δώσ' του όλο να λέει
"...σφιχτά τα γκέμια μες στην απαλάμη..."
βάζοντας τελετουργικά
τη σφαίρα στη θαλάμη.