Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

Φήμες για πόλεμο


Μετάφραση (Χ.Δ.Τ.) των στίχων του τραγουδιού "Rumours of War", του Άγγλου τραγουδοποιού και ακτιβιστή Billy Brag

Στρατιώτες παρελαύνουν σήμερα στη δημοσιά
ξανά εκεί το απόγευμα ήταν
πάνω κάτω πηγαίνουν σα γλάροι στην αμμουδιά
πριν ξεσπάσει η καταιγίδα

Πρέπει ν΄αγοράσω ό,τι κονσέρβα στα ράφια θα βρω
δοκιμάζουν τακτικά τις σειρήνες
οι τράπεζες αίματος γέμισαν, τα κρεββάτια αδειάσαν
στ΄άσυλα και στα νοσοκομεία

Είδα έναν καταφύγιο να φιάχνει στον κήπο του
και πιάσαμε εκεί την κουβέντα
είπε: "Μπα, δε νομίζω πως θά 'χουμε πόλεμο"
αλλά δε σταματούσε να σκάβει

Καθετί στη ζωή μου που αγαπώ
ξαφνικά να σαρωθεί θα μπορούσε
μα τα πουλιά κελαηδάνε κι οι καμπάνες ηχούν
κι ο ήλιος το πρωί ανέτειλε πάλι

Η ζωή συνεχίζεται όπως και πριν
καθώς η χώρα αργά για πόλεμο πάει.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2018

H υποθήκη μου


Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) του εμβληματικού ποιήματος "Η διαθήκη μου" ("Αντισταθείτε"), του Μιχάλη Κατσαρού  (1919 – 1998)

Υποκλιθείτε
σ' αφτόν που βάζει ενέχυρο το μικρό του σπιτάκι
και λέει: θα δουλεύω και θα το πληρώνω.
Υποκλιθείτε σ' αφτόν που κοιτά με δέος το διευθυντή της Τράπεζας
και λέει: Υπόχρεος! Ευγνωμονώ!.
Υποκλιθείτε
στο γυάλινο πύργο της Εταιρίας
στους εξέκιουτιβ μάνατζερ
στα πενταετή επιχειρηματικά σχέδια
στην κρατική αξιοκρατία
στους έκτακτους - μα απαραίτητους - πρόσθετους φόρους
σε μένα ακόμα που σας λοιδορώ.
Υποκλιθείτε
στις Αρχές του τόπου, τους κυβερνητικούς λειτουργούς
κι επευφημείστε τους στις παρελάσεις
στην αυταρχική Κυρία που υποτάσσει
άντρες και τους μαθαίνει τη θέση τους
σε μένα ακόμα που σας λοιδορώ.
Υποκλιθείτε στους πνευματικούς ταγούς, στην Ακαδημία
στον πρόεδρο της Εταιρίας Λογοτεχνών υποκλιθείτε
στις δεξιώσεις, τους χορούς, τις εσπερίδες
τα συνέδρια κεκλεισμένων των θυρών που συναθροίζονται
σχεδιάζοντας το μέλλον μας άνθρωποι επιπέδου
στους ποιητές που γράφουν στίχους αδιανόητους
βάζοντας μια δίπλα στην άλλην λέξεις φανταχτερές
στις ευγενικές φιλοφρονήσεις που ανταλλάσσονται
αναμεταξύ όσων κατάφεραν να εισέλθουνε στους κύκλους.
Υποκλιθείτε στις υπηρεσίες εκδίωξης ομού ως και εξόντωσης
των άθλιων αλλοδαπών
στην υπερήφανη εθνική σημαία μας
σ' όσους μετέχουν της αμυντικής μας βιομηχανίας
και αναπαριστούν με λυρισμό την ηρωική του τόπου ιστορία
στους παιάνες
μα και στα προσκλητήρια των πεσόντων
στις οδαλίσκες που χορεύουν
στη σκόνη της ερήμου
σε όσους έχουν τίτλο διδακτορικό
στους άλλους που πλούτισαν απ' τα εμπόρια
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας λοιδορώ υποκλιθείτε.
Τότε μόνο μπορεί να απολαύσουμε την ασφαλή ζωή
που δίνει η Ανελευθερία.


Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Είμαι ερωτευμένος με τα πόδια σου


Βασισμένο στο τραγούδι "Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου" σε στίχους Κώστα Κοφινιώτη (1915 - 1987), μουσική Γιάννη Βέλλα (1909 - 1999) και πρώτη ερμηνεία της Χρυσούλας Στίνη (... - ...), σε παραλλαγή ποδολάγνου/παράφραση Χ.Δ.Τ.

Αχ! τα δυο σου πόδια όλο νάζια
μου γεννήσαν πάθη και μαράζια
κάθε μου αγάπη έδιωξα παλιά
και γυρνώ μες στα καλτσοπουλιά

Τα νύχια σε τί χρώμα θα βαφτούνε
τακούνια ή σανδάλια αν φορεθούνε
άλλο δε μπορώ για να σκεφτώ
κι άλλα πόδια να ερωτευτώ

Είμαι ερωτευμένος με τα πόδια σου
σαν τρελλός με έξαψη τα θέλω
τις θεϊκές πατούσες και τις φτέρνες σου
μα και τα φίνα δάχτυλα λατρεύω

Ένα ζευγάρι γόβες δώσμου χάρισμα
ή τα παλιά λιωμένα πέδιλα σου
χόρεψε μου ύστερα ξυπόλητη
και να! όλο μου το βιος στην αγκαλιά σου

Οι φλέβες ξεχωρίζουν και πετούνε
αλυσιδάκια τον αστράγαλο κοσμούνε
τα πόδια αυτά αχ! ανάβουνε φωτιές
πάλι τα ονειρευόμουνα εχθές

Μπρος τους σβήνουνε όλα τ' αστέρια
κι οι ποδολάγνοι έρχονται στα χέρια
πόδια που όποιος τα δει μόνο μια φορά
θεία τύχη είναι... ή συμφορά.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

Γνωρίζεις ταξιδιώτη, περιηγητή, οδοιπόρε, πώς γίνανε αυτά που βλέπεις πάνω στην πλαγιά;



Τί  άλλο είναι οι ξερολιθιές
αυτές που συγκρατούν
τα εδάφη στις αναβαθμίδες
ή τις "πεζούλες" καθώς τις λεν αλλού
ή ακόμα "οχθάρια" ή "χταράκια"
επάλληλα χτισμένες στις πλαγιές
των λόφων και των βουνών του τόπου
λίγα μέτρα γης όπου παρέχουνε
για όσα χωρέσουνε φτωχά σπαρτά
σπυρί μια χούφτα εδώ
και μία παραπέρα
ή λίγες ρίζες με ελιές, αμπέλι
συκιές ή ίσως μυγδαλιές
και άμα έχει κοντά νερό
μπορεί οπωροφόρα ή ακόμα
κηπάρια με λαχανικά
τί συμβολίζουν παρεκτός
το Μόχθο τον τιτάνιο του ανθρώπου
που κάθε μέρα ώρες πολλές
επί δεκαετίες, επί γενιές κατέβαλε   
πάλεψε με τις πέτρες
λιθάρια, αγκωνάρια και ογκόλιθους
το ένα πάνω στ' άλλο να σωριάσει ταιριαστά
χωρίς να νοιώθει - ενώ υπήρχε -
στον ώμο του απάνω ακουμπισμένο
το χέρι του Δημιουργού του
που βλέπει από ψηλά
και χαίρεται ενίοτε κι επικροτεί
τα έργα του πλάσματος που έφτιαξε
και τ' άλλο χέρι υψώνει
σε χειρονομία ιερής
άνωθεν ευλογίας.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Γέννηση, σχολείο, δουλειά κι αντίο*



* Ελεύθερη απόδοση (Χ.Δ.Τ.) του τίτλου τραγουδιού του βρετανικού συγκροτήματος Godfathers "Birth, Work, School, Death" από το μακρινό 1988, αμφότερα - τραγούδι και συγκρότημα - θρύλοι της νεότητος μας

Εδώ ήταν η μαιευτική κλινική που γεννήθηκα
τώρα λειτουργεί ως οίκος ευγηρίας
εδώ ήταν το σχολείο που πήγα Δημοτικό
χρόνια τώρα έχει γίνει ταβέρνα
εδώ ήταν το σχολείο που πήγα Γυμνάσιο
έγινε μετά εστιατόριο του Πανεπιστημίου
τώρα είναι χώρος φιλοξενίας προσφύγων
δίχως νομίζω τυπική, νόμιμη άδεια λειτουργίας
εδώ ήταν το σχολείο που πήγα Λύκειο
τώρα είναι ότι και στο Γυμνάσιο
χωρίς το προηγούμενο στάδιο του εστιατορίου
εδώ η Σχολή που σπούδασα
τρία κτίρια εκείνα τα χρόνια
πλέον τόσα πολλά που δύσκολα προσανατολίζομαι
εδώ το τζαζ μπλουζ μπαράκι που πηγαίναμε
έχει εγκαταλειφθεί και ρημάζει πια
το πανέμορφο νεοκλασσικό
εδώ το ροκ μπαρ που περάσαμε τόσες υπέροχες βραδιές
βραχύβιο ήταν, από τότε δεν ξέρω τί στεγάζει
εδώ το υπόγειο κλαμπ που γίνονταν οι συναυλίες
ακόμα γίνονται, έχει και το ίδιο όνομα
έρχομαι καμμιά φορά
εδώ το παλιό σινεμά
που έγινε συναυλιακός χώρος
και πήγαμε σε τόσες αξέχαστες συναυλίες
που σημάδεψαν τη νεανική μας ηλικία
είναι πλέον σουπερμάρκετ
εδώ το ταβερνάκι που ήταν στέκι μας
γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία
εδώ το πιο παλιό μπαρ της Αθήνας
για μια δεκαετία ήμουνα καθημερινός
λειτουργεί ακόμα απαράλλαχτο
μα εγώ κρατιέμαι πια μακριά απ' τα μπαρ
και κυρίως απ' τα ποτά
εδώ το κτίριο της Εταιρίας
πολλά χρόνια εργάστηκα σ' αυτό
τώρα η εταιρία έχει σμικρυνθεί
πήγαμε λίγο πιο κάτω με νοίκι
και το μέγαρο πουλήθηκε σ' ένα μεγάλο όμιλο
εδώ κι εδώ κι εδώ κι εδώ κι εδώ
τα διαμερίσματα που μέναμε
πάντα σε απόσταση λίγων δεκάδων
μέτρων απ' την πλατεία
τώρα μένουνε άλλοι προφανώς
όπως κι εδώ, το πρώτο σπίτι που έμεινα μονάχος
κι επέρασα οχτώ ωραία χρόνια
επίσης τώρα μένουνε κάποιοι άλλοι
εδώ τα ιατρεία κι η κλινική ημέρας
που κάνω τις χημειοθεραπείες
εδώ το δημοτικό κοιμητήριο του χωριού
κι εδώ, δίπλα στην παλιά, μισογκρεμισμένη πια εκκλησία
το οικογενειακό μνήμα
οι φωτογραφίες στη γυάλινη προθήκη
και τα ονόματα με τις ημερομηνίες στην πλάκα
είναι του πατέρα και της μάνας μου.


Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Εντομοσκάφη κατηφορίζοντα άνωθεν του Σαρωνικού


Στις κατωφέρειες του γαλάζιου θόλου του ουρανού
μικρά, ίσα που φαίνονται, αεροσκάφη ίπτανται
άσπρα όπισθεν ίχνη αφήνοντας
από τα προωθητικά αέρια
ομοιάζουν έντομα καιόμενα
τα οποία βουτούν οδεύοντας
προς το μοιραίον τέλος
κάπου στο βάθος του ορίζοντος
εκεί στο σμίξιμο της όμοια γαλάζιας
απέραντης της θάλασσας.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

Ανθολογία Bibliotheque



Ένα βραδάκι τις προάλλες
σε μια οξεία κρίση μου
ναρκισσισμού και περιαυτολογίας
έβαλα τ' όνομά μου (το κάνω που και που)
στην παντοδύναμη του διαδικτύου μηχανή αναζήτησης
(α ρε μπαγάσα Όργουελ, το είχες από τότε φαντασθεί)
και είδα να προκύπτουν τα συνήθη αποτελέσματα
τα πρώτα σχετιζόμενα με δύο συνονόματα
και συνεπώνυμα ξαδέρφια μου
ύστερα κάποια που με αφορούσαν συνεπεία
κάποιων παλιών μου δημοσιεύσεων
επαγγελματικών και άλλων
και υστερότερα κάποια άσχετα τελείως
ομοίως στην επόμενη και μεθεπόμενη
αποτελεσμάτων τη σελίδα
ώσπου στην τέταρτη περίπου αίφνης βρήκα μια
ολωσδιόλου αναπάντεχη αναφορά στο πρόσωπό μου
κι ένα στιχούργημα μου αναρτημένο
(για το οποίο δε θυμάμαι να μου είχε ζητηθεί η άδεια
ούτε όμως θα το είχα επιθυμήσει)
στη θεματική της ποίησης ενότητα
σε μια ιστοσελίδα που ανήκε
σε οίκο εκδοτικό που άνοιξε
μαζί με βιβλιοπωλείο στην πλατεία
τη θρυλική της γειτονιάς μου όπου γεννήθηκα
μεγάλωσα και όπου ζω ακόμα
ήξερα τον εκδότη από παλιά
με κάτι της παρέας μου τότε απόπειρες στο χώρο
ήταν που λέτε ένα κομμάτι  που είχα γράψει
πριν από μία συναυλία
ενός εξαίρετου και συμπαθητικού
μ' αλίμονο συχωρεμένου πια
ωραίου μουσικού Αμερικάνου
κι ήμουν, καλά θυμάμαι καθώς έγραφα
στο τεφτεράκι μου σε μέτριας κατάσταση
ως ίσως και προκεχωρημένης μέθης
το είχαν πάρει μάλλον από το ιστολόγιο
που διατηρώ τώρα και πάνω από μια δεκαετία
και το αναδημοσίευαν εκεί συνοδευόμενο
από καλαίσθητο έργο εικαστικό
ένα συνδυασμό ζωγραφικής, φωτογραφίας και σκίτσου
όπως και άλλα ποιήματα σχεδόν εκατοντάδες
ήταν βαλμένα εκεί μέχρι που πρόσεξα
ποιοί ήταν οι υπόλοιποι δημιουργοί
για νά 'βρω έκπληχτος τον εαυτό μου
ανθολογούμενο μεταξύ αδιανόητων ιερών τεράτων
με λίγα λόγια ανάμεσα σ' ονόματα όπως:
Διονύσιος Σολωμός, Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ανδρέας Εμπειρίκος, Γιώργος Σεφέρης
Κώστα Καρυωτάκης, Ντύλαν Τομας
Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χόρχε Λούις Μπόρχες
Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και...
Χρήστος Δ. Τσατσαρώνης...

Ακόμα γελάω! 

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018

Έλληνος αντιδρώντος νεαρού βουκόλου, εν τα μέσα εικοστού αιώνος, φαντασιώσεις Νέου Κόσμου*



*συνεπεία των κακών επιδράσεων αναγνωσμάτων και θεαμάτων


Να μη με φωνάζεις Βλάχο
είμαι ινδιάνος Αραπάχο
τί μου λες "τί κάν'ς αυτού;"
προσκυνώ τον Μανιτού
κι άμα σκούζεις "δώσε τέλος"
σε τρυπώ ευθύς με βέλος
κι αν προστάζεις "ότι σου είπα!"
αρειμάνιος καπνίζω τη μακρύτατη μου πίπα
κι αν συ βρίσκεις για το φέσι
η φούντα ότι είναι μια χαρά
εγώ να το διακοσμίζω θέλω
με αητού πλήθος φτερά
τέρμα η βοσκοκαλύβα
η στενή, η σκοτεινή
στην ευρύχωρη θα μένω
και ευήλια μου σκηνή
δε γυρίζω πια στη στρούγκα
τσέλιγκα δεν προσκυνώ
και θα ζω μ' ότι μου δίνει
το κυνήγι στο βουνό
δεν αρμέγω για το γάλα
δεν κουρεύω για μαλλί
θα ακολουθώ όπου πάει
την περήφανη φυλή.


Τρίτη 6 Μαρτίου 2018

Τρίπολη


Γκρίζα πολιτεία
με γύρω όλο βουνά
στο κέντρο της Πελοποννήσου
σαν κάνει ψιλόβροχο με παγωνιά
κόβεις τις φλέβες σου για πλάκα
ή εναλλακτικά δένεις μια πέτρα στο λαιμό
και μια που δεν έχει κοντά θάλασσα
πας για φούντο στη γεμάτη όλο νερά
χειμώνας βλέπεις
παρακείμενη τη λίμνη Τάκα.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Πεζοπορία



Πρωί της Κυριακής και συνεχίζουνε οι κοινοί θνητοί
να βρίσκουνται κάτω από τα σκεπάσματα
κι έχοντας πριν λίγο ίσως αφυπνηθεί
κοιτάζουν μέσα από τις μισάνοιχτες κουρτίνες
κάπως ζαλισμένοι το γκρίζο ακόμα φως
την ίδια ώρα...  
οι πεζοπόροι συναθροίζονται
έξω από ιδιωτικά τα αυτοκίνητα
αν πρόκειται για μία φιλική παρέα
ή έξω από το πούλμαν άμα σε εκδρομή
κάποιου ίσως συμμετέχουνε συλλόγου
φορούν τα στιβαρά τους υποδήματα
τα επανωφόρια αδιάβροχα και προσαρτούν
πάνω τους τα σακίδια
ύστερα, την ίδια ουσιαστικά στιγμή
μ' έναν αξιοπερίεργο συγχρονισμό
το ένα πόδι στο πάτωμα αγγίζει
έχοντας μόλις βγει απ' το κρεβάτι
και τ' άλλο ακουμπά, το χνάρι του αφήνοντας
με δίπλα τ' αποτύπωμα της πεζοπορικής της ράβδου
στο πρώτο βήμα απ' τα χιλιάδες που θα επακολουθήσουνε
πάνω στη νοτερή τη γης, στο μονοπάτι.