Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Σκέτα


Τα χρόνια τα παλιά
κάπνιζαν σχεδόν όλοι
κι ήταν συνήθειο οι καπνιστές
να γράφουν πάνω στις ελεύθερες
τις επιφάνειες τις πολλές
στις κούτες των τσιγάρων
να σημειώνουνε εκεί
να κάνουνε λογαριασμούς, να σχεδιάζουν
κι εξαίρεση δεν ήταν ασφαλώς
του λόγου οι εργάτες
δημοσιογράφοι, δομικιογράφοι
συγγραφείς και ποιητές
πόσες εμπνεύσεις
πόσες ιδέες, πόσοι στίχοι
σε τσιγαρόκουτα απάν' έχουν γραφτεί
υπάρχουν μαρτυρίες
πάμπολλες σχετικά
μα και τεκμήρια
κειμήλια που φυλάσσονται
σε συλλογές και σε αρχεία
τώρα αλλάξανε τα πράγματα
λιγότεροι καπνίζουν και
έχει πια διαφορετικές
συσκευασίες στα τσιγάρα
η βολική σπανίζει  η "κασσετίνα"
καθώς τη λέγαν κι επιπλέον
είναι επικαλυμμένες ολοκληρωτικά σχεδόν
με του παραγωγού τη φίρμα ασφαλώς
μα πιο πολύ με κραυγαλέες
προειδοποιήσεις για τις βλαβερές
κι ολέθριες του καπνίσματος συνέπειες

Ετούτα σκέφτομαι καθώς παρατηρώ
το δρόμο έξω από τη τζαμαρία
έτσι όπως κάθομαι σ' ένα τραπέζι καφενείου

Έχω όμως να σας πω ένα μυστικό
είναι κενή και ολοκάθαρη
η εσωτερική πλευρά
άμα σηκώσεις κάτω απ' τα ασημόχαρτο
στα άφιλτρα τσιγάρα
Καρέλια Αγρινίου.



Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Les Mainotes


Θα έπρεπε ενδεχομένως
βάσει σπουδών και επαγγέλματος
να είμαι πλήρως εξοικειωμένος
μην πω και οπαδός καθεμιανής
νέας τεχνολογίας
δεν είναι έτσι ωστόσο όμως
και δίχως τα οφέλη να παραγνωρίζω
λέω πως θα μπορούσα σίγουρα
μην πω και πως το επιθυμώ
να ζήσω άνετα χωρίς
την κινητή τηλεφωνία
όπως και το - τουλάχιστον το μόνιμο - διαδίκτυο
τα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης
τις ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές
τις όμοιες αγορές και τόσα άλλα
που άμα τα χειριστείς σωστά
παρέχουνε τεράστιες διευκολύνσεις
από την άλλη όμως για το μέσο άνθρωπο
που πάει να πει για την πλειοψηφία
αποτελούν και μία μαύρη τρύπα
για ανούσια χρόνου σπατάλη
γι αχρείαστη της κατανάλωσης επαύξηση
για απομόνωση, για χειραγώγηση
για εκδήλωση των λάθος αισθημάτων και τα τέτοια

Αμφίσημος λοιπόν ως προς το θέμα αυτό
όπως εδώ που λέμε και για όλα σχεδόν τ' άλλα
χάζευα τις ειδήσεις σήμερα το πρωί
σε μια ποικίλης ύλης ηλεκτρονική ιστοσελίδα
και έπεσε το μάτι μου σε ένα θέμα κι άνοιξα
τον χάρτη τον ψηφιακό της χώρας
όπου το άρθρο αναφερόταν
και μεγεθύνοντας πήγα σ΄ένα συγκεκριμένο μέρος
ένα χωριό που αιώνες πριν
κάποιοι απ' τους πατριώτες μου
εκεί είχαν μετοικήσει
κι ενεργοποίησα τη λειτουργία ρεαλιστικής
στους δρόμους περιπλάνησης
κι ήταν σα θαύμα, είπαμε: έχει και καλά!
λες κι ήμουν εκεί και περιδιάβαινα
του δρόμους του χωριού με τα οικεία
κάποια ονόματα που λέγαν οι ταμπέλες
και τα σπιτάκια στην πλαγιά
σοκάκια ανάμεσα τους που να "κατηφορίσεις"
μέσω του χάρτη μπόραγες
χαζεύοντας τα ρούχα στις απλώστρες
τα μποστανάκια στις αυλές
τα σταθμευμένα τα παλιά
ή τα καινούρια αυτοκίνητα
τα μηχανάκια, τα παιδικά ποδήλατα
τις δυο εκκλησιές αντικρυστά
το κοιμητήριο ήσυχο
στο δρόμου τέρμα, το καρνάγιο κι η μαρίνα
με τις βάρκες και τα σκάφη, τα καΐκια
ανάμεσα στα πέφκα να στραφταλίζει η θάλασσα
κι απάνω ο γαλάζιος ουρανός
στο βάθος τα νησάκια
όλα μα τόσο γνώριμα
έτσι που μία σκέψη... όχι, μια άισθηση γεννήθηκε
από αυτές που ξεκινούν βαθιά, απ΄το στομάχι
πως θα μπορούσα να περάσω για πολύ καιρό
ίσως να ζήσω θα μπορούσα εκεί

Τόσο μακριά μα πόσο κοντινά
στο Κάργκεζε, στην Κορσική.


Σημ. Το χωριό (Cargèse) ιδρύθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους απογόνους μια ομάδας μεταναστών από τη Μάνη, οι οποίοι είχαν πρωτοεγκατασταθεί στην Κορσική έναν αιώνα νωρίτερα (από τη Βικιπαίδεια)

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Ένα τέταρτο μετά του αιώνα


Τότε νέα μπαργούμαν
σ' ένα πολύ ιδιαίτερο χώρο
μπαρ σε μια πέτρινη κόχη
του κάστρου στη Μονεβασιά

Τώρα μια ακόμα γυναίκα
υπομονετικά στην ουρά περιμένει
στης γειτονιάς το σούπερ μάρκετ
μπρος απ' τον πάγκο με τα τυριά.

Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

Ωδή σ' ένα σάκκο (κι ένα πορτοφόλι)


Σήμερα απέσυρα το παλιό μου σακκίδιο
που χρησιμοποιούσα στη δουλειά
τό 'χα αγοράσει πριν από πάνω δέκα χρόνια
με δικά μου λεφτά (κι όχι λίγα καθόλου)
επώνυμη φίρμα, πρώτη ποιότητα, ωραίο στυλ
αξιόπιστα μ΄υπηρέτησε για τόσο διάστημα
κουβαλώντας τα υπηρεσιακά μου χρειώδη
μα και τα συμπληρωματικά, προσωπικά τα όποια
πέρα δώθε κάθε μέρα, πρωί βράδυ, σπίτι - γραφείο - σπίτι
με τα πόδια, με το τραίνο, με λεωφορείο, με τ' αυτοκίνητο
συν ταξίδια διάφορα στη χώρα και το εξωτερικό
σ' αεροπλάνα, αεροδρόμια, σε ξένα τραίνα
δυο φορές το επισκεύασα παρατείνοντας τη ζωή του
μα μετά τα τελευταία σημάδια φθοράς
αποφάσισα πως πια δεν άξιζε τον κόπο
κι έτσι το αντικατέστησα με ένα δωρεάν εταιρικό
με λογότυπα και τα σχετικά...

Άφησα το παλιό στο σημείο της ανακύκλωσης
ελπίζοντας κάποιος να το θελήσει
και να βρει λίγο ακόμα ωφέλιμο χρόνο ζωής
πριν τερματίσει οριστικά την επάξια
έως και ένδοξη θα μπορούσα να πω
εκπληρωμένη αποστολή του

Θα σε θυμάμαι πιστέ σύντροφε κι ευχαριστώ
Χ.Δ.Τ.
Φεβρουάριος '020

Υ.Γ. Κατά σύμπτωση λίγες μόνο μέρες μετά
ακολούθησε και το παλιό μου πορτοφόλι
για το οποίο λίγο- πολύ, ίδια λόγια κι εγκώμια
θα είχα να γράψω.

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020

Η προσφορά (ο έχων ένα μεγάλο χαρτόνι, δίδει ένα κομμάτι στο συνάνθρωπο/συνασθενή του)


Το χαρτόνι στα δύο
να κάτσουνε κι άλλοι
στις κρύες, μαρμάρινες σκάλες
γεμάτο με κόσμο - μικροί, μεγάλοι
είναι οι αίθουσες, οι διάδρομοι, οι σάλες
στο νοσοκομείο.

Λαΐκό Νοσοκομείο, παράρτημα οδού Σεβαστουπόλεως, 3ος όροφος, 4/3/'020

Τρίτη 3 Μαρτίου 2020

Αρνήθηκα


Παράφραση (Χ.Δ.Τ.) στο τραγούδι "Γεννήθηκα" σε στίχους  Κ.Χ.Μύρη και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, αξέχαστα τραγουδισμένο από το Νίκο Ξυλούρη (1936 - 1980)

Αρνήθηκα το βόρβορο καθεμιανού,
το όνειδος της ρουφιανιάς.
Κατέβηκα τη σκάλα του αποσυρμού
βολτάροντας ως στις γωνιές
της σκοτεινιάς,
πήρα το δρόμο του χαμού.

Φοβήθηκα με τις δονήσεις
του σεισμού,
πήρα τη θέση ουραγού.
Ζορίστηκα στη λησμονιά
της ξενιτιάς
δεόμενος νά 'ν' ελεήμων ο Κριτής
για τέλος του κατατρεγμού.

Και είδα Φως στην άκρη μάβρου ουρανού,
την προσευχή νά 'χει στ' αλήθεια ακουστεί,
στο τέλος του κατατρεγμού.