Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Δεν τον χωνεύω το γιατρό


Μηδέ να πιεις γουλιά καφέ
ουδέ πρέζα ταμπάκο
και σπίρτο ούτε μια σταλιά
την εντολή σου δίνω
και γράφω μία συνταγή
για ένεσες, κινίνο
να τρως μονίμως ελαφρά
βραστά κυρίως φαγητά
πολύ να μην κουράζεσαι
φιλότιμα να εργάζεσαι
να αποφεύγεις τη βροχή
το κρύο και τα χιόνια
κι άμα σταθείς πειθαρχικός
θα ζήσεις κι άλλα χρόνια.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Με τις υγείες μας!


Παρόρμησα αίφνης ορμεμφύτως
ενήργησα έτσι αυθορμήτως
δεν άντεξα να βράζω
εντός μου λες και τάχα ανεπαισθήτως
και ρώτησα ωστόσο χαμηλώνοντας
το βλέμμα από τα μάτια τα μαγνητικά
αν έχω κάποια ελπίδα
και με βελούδινη φωνή
ήρθε η απάντηση στυγνή:
"Καμμία απολύτως!".

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Όλα κοντά


Το να μένεις στο κέντρο της πόλης
έχει ασφαλώς κάποια προνόμια
κύριο από αυτά είναι όπως λεν όλοι
πως έχεις τα πάντα "μέσα στα πόδια σου"
πάει να πει δηλαδή
πως κοντά γύρω είναι όλα
το ξέρω καλά διότι βλέπεις
τυγχάνω γέννημα θρέμμα
θυμάμαι ας πούμε
στον καιρό της νεότητος
ότι δεν πήγαινα ποτέ
σε άλλη γειτονιά
αφού οι φίλοι και γνωστοί
στο κέντρο έρχονταν πάντα
όπου οι επιλογές για διασκέδαση
και αναψυχή ήταν τόσες πολλές
πόσα γύρω που είχε!
ααα!... ο καιρός  της νεότητος!...
ααα! οι αναψυχές και οι διασκεδάσεις...
μα περνούσαν τα χρόνια μετά
και βούλιαζα εγώ
βυθίζομουν εντός μου
μέχρι που είπα μια στιγμή πως
"φτάνει πια, δεν είμαι ο εαυτός μου"
κάτι πρέπει να κάνω
και μετά από ψάξιμο
παρατεταμένο και προσεκτικό
βρήκα έναν όμιλο φυσιολατρικό
που ήταν κι αυτός κοντά πολύ
ούτε περπάτημα δέκα λεπτών
κι έλαβα εκεί εκπαίδευση ειδική
που σε καθιστά ικανό να
μπορείς να επισκέπτεσαι
σημεία της φύσης απάτητα μπορεί
ή εν πάσει περιπτώσει απροσπέλαστα
από κοινούς ανθρώπους και
ενθουσιάστηκα πολύ με αυτές
τις νέου τύπου δραστηριότητες μου
καθώς και με τους φιλικούς κι ενθουσιώδεις
καινούριους μου εκεί συντρόφους
και είπα βρήκα πια το δρόμο,
βρήκα τον τρόπο να περισώσω
πριν είναι αργά το κορμί και το μυαλό
μα αλίμονο, γρήγορα πολύ βαρέθηκα
και άρχισα πάλι τις παλιές
γνώριμες δραστηριότητες
αυτές που λειώνουν το κορμί
και που τσακίζουν το μυαλό
κι έφτασα έτσι ως τα τώρα
και τόσο που άντεξα απορώ
κι ήρθα που λέμε στο Αμήν
και λίγο πριν
επιχείρησα μια τελευταία
προσπάθεια απονενοημένη
(σκέφτηκα "τί άλλο μένει;")
κι έτσι εδώ λίγο καιρό
πάω σχεδόν καθημερινά τα απογεύματα
στην ομάδα αλληλοϋποστήριξης
αυτών που έχουν ξεκινήσει
προσπάθεια απεξάρτησης
και -κοίτα πώς καμμιά φορά τα φέρνει-
η αίθουσα των συγκεντρώσεων
είναι κι αυτή κοντά
μάλιστα εν σχέσει με το μέρος
που προηγουμένως αναφέραμε
μόλις στο διαγώνιο τετράγωνο
απ' την απέναντι μεριά
της λεωφόρου.


Κυριακή 21 Μαΐου 2017

Εύρεση πολύ σπανίως, απώλεση σχεδόν μονίμως


Πιάνω μερικές
σπάνιες φορές τον εαυτό μου
Ανώτερα να στέκεται
και είναι όλα απλά, καλά
βλέπω ξεκάθαρα
και συναισθάνομαι
και όλο λέω:
"Θυμήσου το!
Θυμήσου το αυτό!"...
μα ύστερα χάνομαι.

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Αυθόρμητος δημιουργός, αυτοσχεδίων έργων λαϊκών


Δια βίου στις παρυφές της ποιότητας
πάντοτε στην πλευρά της ευτέλειας
διακονούσε ποικίλες
εκφάνσεις μορφών
διαφόρων της Τέχνης
ποτέ αμειβόμενος
χαμηλής αναγνώρισης
άνευ μαικήνος
σταθερά ερασιτέχνης
ιδίοις εξόδοις
με μέσα και ύλες
φθηνά, ταπεινά
στην αδιαφορία εσυνήθισε
κι εκπλησσόταν αν αίφνης
σαν κάποιος εξέφραζε
κάποιο εγκώμιο
μπορεί ένα σχόλιο
δια λόγου ή γραπτό
θερμό, θετικό
διότι αυτό αναζητά
και αρκείται για να
δρα ο καλλιτέχνης
ο συνεπής κι πιστός
ελάσσων έστω αυτός
για τα έργα του ζει
άλλο δεν έχει να πει
και υπάρχει αν μόνον
με πίστη, σπουδή
ως αυτός το αισθάνεται
να περνά ο καιρός
και να δημιουργεί.

Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Ο ήχος του κώδωνος*


Πόσο μισώ τον ήχο που ασκούν τα ξυπνητούρια
ανέκαθεν από παιδί
τότε που είχαμε εκείνα τα παλιά μηχανικά
κι ύστερα βγήκαν ηλεκτρονικά ρολόγια
επιτραπέζια αλλά και της χειρός
κι ακόμα πιο μετά συσκευές ένα σωρό
και υπολογιστές και τηλεφωνικές
κι εγώ δεν ξέρω άλλο τί
με ενσωματωμένη ανάμεσα απ' τις πολλές
τις εν πολλοίς τις άχρηστες και τις σαχλές τις λειτουργίες
κι εκείνη του ξυπνητουριού
και μάλιστα οι επιλογές πια είναι αμέτρητες
τον ήχο να διαλέξεις
από μοτίβα αφάνταστα πολλά
και από κάθε πρακτικά που επιθυμείς τη μελωδία...
αδιάφορο! - όσο κι αν είναι η συμπεριφορά διακριτική
καλλιεπής, κομψή όλο στυλ και χάρη
εγώ τα ξυπνητούρια τα αποστρέφομαι
ότι τον ύπνο μου στερούνε  το γλυκύ
και με αποσύρουνε από ενδεχομένως
όνειρα ευάρεστα, μα πιο πολύ
διότι με τρόπο άκαρδο, σκληρό
μ΄επαναφέρουν για άλλη μια φορά
σε τούτη την ανούσια και τη στεγνή
έως και συχνά τη ζοφερή
πραγματικότητα.


* Σημ. Τίτλος δανεισμένος από το ομώνυμο θεατρικό έργο (1951) του Γιάννη Σκαρίμπα, 1893 - 1984. 

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

Αντιφασουρεάλ (με καταληκτική παράβαση*)


Ένας οκνηρός εργάτης
κάποιο φίδι κολοβό
ο δειλός ο στρατηλάτης
τα αγνό το πονηρό

Ο πιστός ο Καζανόβας
ο εραστής ο μοναχός
ο αρχιερέας Αννίβας
ο ανυπόμονος Ιώβ

Ο καθ’ έδρας αμφιβάλλων
ο τραυλός ο γλαφυρός
ο κυκλόσχημος ο ρόμβος
και ο άθεος πιστός

Ξανθογάλανος φελάχος
με φολίδες ποντικός
ιριδίζον κιαροσκούρο
και ηφαίστειο ψυχρό

Κομψότατο σκιάχτρο
δύσμορφη κούκλα βιτρίνας
μελωδία ανυπόφορη
γλυκειά βοή της σειρήνας

Μεγαλόπρεπη καλύβα
πλίθινο ανάκτορο
ζωηρή πολύ αδράνεια
δράση δίχως διάφορο

Μια φραουλιά ευθύκορμη
κατάφορτη μια λεύκα
αειθαλλής παλιά συκιά
και φυλλοβόλα πεύκα

Ένας γλύπτης χωρίς χέρια
ένας μουσικός κωφός
υποβρύχια περιστέρια
ήλιος κρύος, δίχως φως

Αχαλίνωτη παρθένα
πόρνη όλως εγκρατής
απ’ το ύψος του πυθμένα
αεροπλόος πειρατής

Βυρσοδέψης οικολόγος
και σφαγέας σπλαχνικός
μονομάχος φοβιτσιάρης
κλόουν λίαν σοβαρός

Ήσυχο πολύβουο κέντρο
θορυβώδης ερημιά
ξαστεριά στην καταιγίδα
θύελλα κι απανεμιά

Δύτης ύψους, άλτης βάθους
αναχωρητής του πάθους
πείσμων και μεταννοών
ευσεβής κατά Θεών

Ν’ αποβάλλεις το Κακό
κλώσσα το σαν το αυγό
ζημιά πια θε να σου κάνει
και το σώμα σου να γειάνει

Σε γη σπόρος καρπερή
στέρφα, άγονη, ξερή
νέος καλλιεργητής θα μάθει
να! φυτρώνει ένα αγκάθι

Φαραώ ρακκοσυλλέκτης
αχθοφόρος βασιλεύς
Ελευσίνιος Αθηναίος
Σπαρτιάτης Μεγαρεύς

Ο μαρμάρινος Πινόκιο
ένας ξύλινος Ερμής
τα μυστήρια της Ευρώπης
Μεσαίων της Ανατολής

Στη στεριά ζει όρθιο ψάρι
σκούφια βάζει ο σεφ μαβιά
ο ψαράς τρώει κοκορέτσι
κι ο ποιμένας κακαβιά

Φιδές μ΄άφθονο το άλας
μ’ άνευ τσιμένι παστουρμάς
εκδοχή ίσιας κουτάλας
και ατύλιχτος ντολμάς

Θεοσεβής στριπτήζ χορεύτρια
αστυνόμος κλεφταράς
ελεήμονα αναγνώστη
οίκτο δείξε – μη βαράς.

 Σημ. Παράβαση: μέρος του έργου στην Αρχαία Κωμωδία, περί το μέσον της παράστασης ο χορός απευθύνεται στο κοινό εκτός υπόθεσης και μεταφέρει σκέψεις, παραινέσεις, προτροπές και παρακλήσεις του δημιουργού. 

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Μου άρεσε πιο πολύ


Θέλω να γυρίσω πίσω
μου άρεσε τότε πιο πολύ
που δεν εκάναμε ονλάιν κρατήσεις
και δεν υπήρχανε αυτόματα εκδοτήρια
που ήταν άνθρωποι να κόβουν εισητήρια
που είχε ταμίες στα θεάματα
στο σινεμά, στα θέατρα
και εισπράκτορες στα μέσα της μεταφοράς

Δε γίνεται, μου λέτε, να ανασχεθεί η πρόοδος
να διακόψεις την πορεία των πραγμάτων
να σταματήσεις να μεγαλώνει ένα δέντρο

Μα δεν ακούω τί μου λέτε
γιατί σκεπάζει τις φωνές σας
εκείνη του εισπράκτορα
που μέσα απ’ το βραχνό μικρόφωνο
προτρέπει εμάς τους επιβάτες
και μας καθοδηγεί:
«προχωρείτε παρακαλώ, έχει χώρο
προχωρείτε προς το κέντρο».

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

Ώρα τετάρτη πρωϊνή (περίπου)


Τί κάνει άραγε
τέτοια προχωρημένη ώρα της νυκτός
με φως στο υπνοδωμάτιο
και ανοιχτά πατζούρια
ξέχασε φαίνεται
πως κάποιος μένει απέναντι
τρεις μήνες έλειπα κοντά
και μόλις μπήκα απ’ τ’ αεροδρόμιο
τί κάνει μπρός απ’ τον καθρέφτη
μονάχη παίρνει πόζες
λιγνό κορμί και θελκτικό
για ποιόν κάνει τις πρόβες
θεόγυμνη, φορώντα μοναχά
ένα ζευγάρι γόβες.

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Οι σαγιονάρες


Θάρρησα κάποια στιγμή
της ολιγόμηνης της σχέσης
πως διάρκεια θα είχε
όλα σχεδόν τα βράδια
κοιμόμασταν μαζί
τα πιο πολλά
η αλήθεια είναι, σπίτι της
αλλά και κάποια στο δικό μου
πήγα λοιπόν και πήρα μια οδοντόβουρτσα
που δίπλα στην προσωπική μου
έβαλα στο ποτήρι
επίτηδες τη διάλεξα
σε χρώμα ροζ
εγώ είχα μπλε
κι επίσης πήγα, πήρα
- προχωρημένη βλέπεις Άνοιξη –
ένα ζευγάρι σαγιονάρες
κόκκινο - ροζ χρώμα ήταν κι αυτές
με άσπρες βουλίτσες
πολύ χαριτωμένες
νούμερο τριανταεπτά
και δίπλα τις έβαλα
στις μαύρες - χακί δικές μου
σαρανταέξι νούμερo

Αλίμονο, ελάχιστες φορές χρησιμοποιήθηκαν
σε ενός χεριού δάχτυλα μετρημένες
έγινε ένας τρομερός καυγάς
που εγώ προκάλεσα
εξ ασημάντου αφορμής
με εντάσεις και φωνές 
και συμπεριφορές οξείες και άσχημες
λάθος μου, το κατάλαβα μετά
και ύστερα από χρόνια απολογήθηκα
κι έτσι μια μέρα
πήρα την οδοντόβουρτσα
και πήγα λίγο πιο πέρα από το σπίτι
στον κάδο ανακύκλωσης
όπου την πέταξα
και δίπλα ακούμπησα στο δρόμο
τις σαγιονάρες το ζευγάρι
μήπως τις θέλει να τις πάρει
κάποια περαστική
ή για την ίδια
είτε για μια της οικογένειας
ή κάποια φίλη
ή ίσως κι ένας άντρας αντιστοίχως
για κάποια του κύκλου του γυναίκα
και γύρισα πίσω όπου πάλι μοναχή
ήταν η οδοντόβουρτσα μου στο ποτήρι
και το ζευγάρι οι σαγιονάρες μου
μες στην παπουτσοθήκη
μονάχο και αυτό σαν πριν...

Και ύστερα από λίγο καιρό
μπήκε για τα καλά το Καλοκαίρι.


Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

Ο Μύλος


«Ξεκίνα» ακούγεται η μέσα μου φωνή
«πόσο πια θα το καθυστερήσεις;
Πρέπει να πας και στη δουλειά!...»
«Μα εκεί έξω» αρθρώνω τον αντίλογο
«είναι ένας θίασος τεράτων
(που – αλίμονο – νομίζω
μέλος του αποτελώ κι εγώ)
ένας γκροτέσκος όμιλος»
«Βγες έξω τώρα!»
πάλι ακούγεται επιτακτική
«σε περιμένει νέα μέρα,
η ζωή σε περιμένει...
ο κρεατόμυλος».

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Φυλαχτείτε


Έπιασε Μάης
έσκασε ζέστη
γέμισε πάλι
γύρω όλο έξω
με θηλυκούς εκτελεστές
άμα πλησιάσεις
σα σοκ παθαίνεις
σε διαπερνούνε
ισχυρά βολτ
όπλο δεν έχουν
μόνο ένα άσπρο
ζευγάρι στήθη
κι ένα ανοιχτό
βαθύ ντεκόλτ.


Τρίτη 2 Μαΐου 2017

Θ' αρχίσουνε σε λίγο να ξεβάφουν ένεκα επικείμενο το θέρος μα σήμερα ας φτιάξουμε στεφάνια - καλό μήνα!


Άγρια λουλούδια
κι άνθη κάθε λογής
σε όλα τα χρώματα
που βάζει ο νους σου
κι ακόμα μερικά
με φόντο πράσινο
σε κάθε πιθανή διαβάθμιση
χλόη φουντωμένη
σπαρτά, αυτοφυή
ααα! η Ελλάς την άνοιξη
πήγαμε σήμερα
το έθιμο να τηρήσουμε
λίγα μόλις χιλιόμετρα
έξω από την πόλη...
τί πανδαισία!

Πρωτομαγεία!