Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (261)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Εβρήματα: τα υπό Εβραίου (δηλαδή υπηκόου του Ισραήλ ή ανήκοντος στο Εβραϊκό έθνος ή εν γένει ακόλουθου της θρησκείας του Ιουδαϊσμού κ.λ.π.) ευρεθέντα αποτελούν... βλ. λήμμα. Π.χ. - Έτσι που λέτε κύριε... Τσατσαρώνης είπαμε; - Μάλιστα. - Έτσι που λέτε λοιπόν κύριε Τσατσαρώνη μου, χάνω το τσαντάκι μου που και τί δεν είχα μέσα, πορτοφόλι με κάμποσα μετρητά και μερικές πιστωτικές, ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης, άδεια κυκλοφορίας Ι.Χ. και ημιφορτηγού, κάρτα εισόδου στο δακτύλιο, την ατζέντα μου, το κινητό μου και γω δεν ξέρω τί άλλο, καταστροφή δηλαδή, και σε ποιανού τα χέρια σα το διάολο βρέθηκε λέτε, έ; - Σε ποιανού; - Σε αυτού του απαίσιου, του βδελύγματος...  - Μα... ποιόν λέτε; - Αυτόν το γείτονα μου, πού ΄χει το δίπλα μαγαζί, ο κοσμηματοπώλης, ο τοκογλύφος, ο αργυραμοιβός, ο Μωυσής Κοέν... Άκου Κοέν... Καταλαβαίνετε βεβαίως κύριε Τσατραμπώνη μου περί τίνος πρόκειται; - Ε, αν κρίνω από το όνομα, μάλλον Εβραίος είναι ο άνθρωπος... - Άνθρωπος; Χα! Άνθρωπος; Άνθρωποι είναι αυτοί; ... Μιάσματα... Σπόροι του Σατανά... Καταραμένη φάρα... Ο διεθνής Σιωνισμός κύριε Ταρατσώνη μου, πίσω απ' όλα και μέσα σ' όλα. Αυτοί κυβερνούν τον κόσμο. Αυτοιοιοί... - Μα... απ' ότι κατάλαβα σας το παρέδωσε αμέσως. - Ναι, σιγά μην τον πήρε ο πόνος και τό 'κανε από την καλή του την καρδιά. Κάποιο μάτι θα τον πήρε και θα φοβήθηκε, γι αυτό έσπευσε να παραδώσει το έβρημα του. Εμμ, τί να σου κάνω; Δεν τον αφήσαν τότε κείνον τον σπουδαίο άνθρωπο, τόσο μικροκαμωμένος μα τόσο ψυχωμένος, τόσο εμπνευσμένος, δεν τον αφήσαν αυτόν τον Ηγέτη να ολοκληρώσει το έργο του και νά 'χει λύσει δια παντός το πρόβλημα (και νά ΄χουμε και σαπούνια να πλενόμαστε όλοι, χο! χο!), δεν ξέρω εάν έγινα αντιληπτός κύριε Φανφαρώνη; - Πως, πως, γίνατε. - Αλλά να όμως που τώρα* αλλάζουν τα πράγματα κι αυτοί οι σπουδαίοι πολιτικοί του κόμματος της Χρυσής Αυγής μπορεί να ολοκληρώσουν αυτό το ημιτελές έργο, δεν ξέρω αν με εννοείτε κύριε Κατατροπώνη μου; - Πως, πως, σας εννοώ απόλυτα κύριε... αλήθεια, σεις πώς ονομάζεστε; - Κυριάκος Σαλτιμπαγκάκος. - Μάλιστα, και αν κρίνω από το επώνυμο... Λάκων; - Μάλιστα, Λάκων και υπερήφανος δι αυτό! - Ναι, βέβαια και απ' ότι γνωρίζω είστε και πολύ προοδευτικοί άνθρωποι εκεί κάτω, πολύ δημοκράτες βρε παιδί μου... - Τί εννοείτε δηλαδή κύριε; - Τίποτα κύριε, καλή σας ημέρα.

* Σεπτέμβριος 2012

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (260)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Ξερνοδοχείο: καλείται το κάθε είδους σκεύος που βρίσκεται πρόχειρα π.χ. κουβάς, λεκάνη κ.λ.π. και χρησιμοποιείται από τους πάσχοντες με έντονους εμέτους (π.χ. όσους έχουν πάθει ίωση, δηλητηρίαση ή – κλασσικά- τό ‘χουνε παρακάνει με το πιοτό) για να τό’ χουνε δίπλα και να μην κάνουν δρομολόγια ως την τουαλέττα. Π.χ. θυμάμαι ακόμα στην εποχή της νεότητας μου έναν τύπο στην παρέα (ούτε όμως τ’ όνομα ούτε τη μορφή του θυμάμαι – ας είναι καλά όπου και νά’ ναι) που είχε το προσωνύμιο «ο Ξενερωτής». Ο Ξενερωτής λοιπόν δε μέθαγε ποτέ, είτε γιατί δεν τον έπιανε το πιοτό ή γιατί δεν έπινε πολύ (με πιθανότερο το δεύτερο), σε αντίθεση με εμάς τους υπόλοιπους που ρουφάγαμε τον αγλέορα. Έτσι, ο Ξενερωτής που είχε πάρει το ρόλο και την αποστολή του πολύ σοβαρά, μας γιατροπόρευε σε δεύτερη φάση με ματζούνια και γιατρικά (καφέδες, αλατόνερα, λεμονάδες, παυσίπονα και τέτοια) αλλά σε πρώτη γεμίζοντας κι αδειάζοντας τα ξερνοδοχεία. Μια φορά το λοιπόν πήγα να το παίξω κι εγώ ξενερωτής. Ήμασταν στις Σπέτσες θυμάμαι κι είχαμε πιεί για τα καλά, εγώ όμως απλώς είχα απλώς περιέλθει σε ευθυμία ενώ ο Θωμάς είχε γίνει χάλια... Πιάνω που λέτε ένα ξερνοδοχείο και αρχίζω να τον ενθαρρύνω όλο στυλ και χαρμόσυνη διάθεση: - Έλα αγόρι μου, λεβέντη μου, δώσε πράμα μωρό μου, ρίξε μέσα υλικό, παλληκάρι μου εσύ, έλα, έλα δώσταα.... Μόλις όμως άρχισε ο Θωμάς τις εξαγωγές και το ξερνοδοχείο να γεμίζει... κιότεψα. Με το ζόρι (πολύ ζόρι) κατάφερα να το αδειάσω και να μην το ξαναγεμίσω εγώ ο ίδιος. Μπλιαχ!

Σημ. Ώρες ώρες αναγνώστη, το Πλαθολόγιο πιάνει τόσο υψηλά επίπεδα ποιότητας που... μένω έκπληκτος! Αλήθεια!  

15 Σεπτεμβρίου ‘012
Μεγαλοχώρι, Μέθανα

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (259)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Προειδαπειλώ: προειδοποιώ κάποιον και η προειδοποίηση μου κρύβει μια έμμεση πλην σαφή απειλή, ότι δηλαδή αν δεν ακολουθήσω όσα υπαγορεύει η προειδοποίηση, τότε θα υποστώ τις κυρώσεις που περιγράφει η απειλή. Χαρακτηριστική πηγή προειδαπειλών είναι οι εμπλεκόμενοι στη Μαφία, οι νονοί της νύχτας, οι μπράβοι και οι πάσης φύσεως εκβιαστές. Αν δε τυχόν, το αντικείμενο της προειδαπειλής δεν συμμορφωθεί, τότε το επόμενο σχετικό λήμμα που χρησιμοποιείται είναι το «Προειδοπηδώ». Π.χ. – Μ΄έγραψες Τσατσαρώνης, ε; Κάνεις το παλληκάρι Τσατσαρώνης, ε; Ή μπας κι είσαι μουρλός ρε; Σε προειδαπειλώ, εγώ ο Τσιφτοθόδωρας, ο πιο κοφτερός σουγιάς της Τρούμπας και με γειώνεις ρε κι εξιφανίζεσαι; Ε, τώρα θα σε γαμήσω ρε, σε προειδοπηδώ! – Ναι, καλά, παπάρια, άμα με βρεις γράψε μου! – Έτσι, ε; - Έτσι ρε, Τσατσαρώνη με λένε μένα, στόκε, ε στόκε.... – Μμμμ... για γύρνα και κοίτα πίσω σου στα 15 μέτρα... – Τίιι...πώως;;; Αμάν! Μα ππωπωπωπώς με ξετρύπωσες; Ααα... μη... σε παρακαλώ πολύυυ... χάρισε μου τη ζωήηη... μη μου κάνεις κακόοο... σε εκλιπαρώωω... σε προσκυνώωω... ααα... μπουχουχού... –Σήκω πάνω ρε σιχαμένε, με κάνεις κι αηδιάζω... Δεν έχεις τσίπα ρε; - Όχι. –Δεν έχεις αξιοπρέπεια; - Καθόλου. – Δεν έχεις φιλότιμο ρε; - Κανένα. – Άντρας είσαι συ ρε; Μπααα... – Άντε να χαθείς ρε ξεφτιλισμένε. – Μάλιστα. – Φτου σου ρε! –Ναι Κύριε Θεόδωρε, ευχαριστώ...  κ.ο.κ...   

14 Σεπτεμβρίου ‘012
Μεγαλοχώρι, Μέθανα

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (258)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Μικροπωληστής, ο: εκείνος που παρά το ταπεινό του επαγγέλματος του (μικροπωλητής, πλανόδιος, με πάγκο, γυρολόγος κ.ο.κ.) που παραπέμεπει σε άνθρωπο βιοπαλαιστή, ταλαίπωρο, φτωχοδιάβολο, μ΄όλα ταύτα κοροϊδεύει τους πελάτες, υπερτιμολογεί, πασσάρει φόλες και μούφες, και εν γένει φέρεται σα λωποδύτης... κρίμα... πολύ κρίμα!

                                                                                               Μεγαλοχώρι, Μέθανα


Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (257)


...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα

Υστεράκι, το: υστεράκι είναι το παιδάκι που ουρλιάζει υστερικά και ασταμάτητα σε βαθμό που αναρωτιέσαι αν έχει πάθει κάτι, λίγο μετά όμως που συνεχίζει με αμείωτο ζήλο και ένταση, τότε εύχεσαι να πάθει κάτι και να τελειώσει αυτό το μαρτύριο, μα λίγο αργότερα που έρχονται οι γονείς του, τότε ερμηνεύεται η αιτία αυτής της συμπεριφοράς και σκέπτεσαι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να φέρνουν στον κόσμο παιδιά, μάλλον δεν πρέπει καν οι ίδιοι να έρχονται στον κόσμο και πως το καλύτερο είναι εκείνοι (οι γονείς) να πάθουν κάτι πολύ άσχημο και τα υστεράκια να τα αναλάβουν κάποιοι άλλοι, ανάδοχοι γονείς, που μπορεί να είναι μια χαρά άνθρωποι και όλα ν΄αλλάξουν, μα καθώς κάνεις αυτούς τους συλλογισμούς νέες ουρανομήκεις στριγγλιές ασύλληπτης δύναμης που φτάνει σε επίπεδα που ούτε ακόμα και να φανταστείς μπορούσες, σε διακόπτουν και σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις την ωμή, ζοφερή πραγματικότητα που δηλαδή γάμησ... άσ’ τα να πάνε.
Και μ’ αυτές τις ευφρόσυνες σκέψεις, συνεχίζεις τη μέρα σου σαν καλός άνθρωπος, πολίτης και χριστιανός. Αμήν.
                                            
                                                    12 Σεπτεμβρίου ‘012
                                                    Μεγαλοχώρι, Μέθανα

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Βασανιζμένος


Στις φωτογραφίες τον διακρίνεις εύκολα
γιατί βγαίνει πάντα, πάντα θλιμμένος
στις γιορτές όταν όλοι γλεντούν
αυτός στέκει απόμερα χαμογελώντας αμήχανα
σαν κάπως πικρά και σαν χαμένος
όλο είναι ανόρεχτος κι από νωρίς το πρωί
ήδη πολύ, πολύ κουρασμένος
όσοι τον νοιάζονται τον ρωτούν
«βρε παιδί θα περάσεις
τη ζωή σου έτσι βασανισμένος;»
τους απαντά «όταν ήμουν μικρός
μια Μοίρα σταχτιά στην κούνια μου πάνω
ήρθε, με φύσηξε, κι είμαι από τότε καταραμένος»
τα λέει αυτά σαν παράξενα ήρεμος
λες και τό ‘χει  πάρει απόφαση
πως θά ‘ναι δια βίου δυστυχισμένος

ωστόσο δεν είν’ έτσι ακριβώς
βράδια αργά εργάζεται ένας γνωστός
και λέει πως τον βλέπει να περπατά συνεχώς
στο πάρκο που είναι στην κλινική από πίσω
με μανία να κουνά το κεφάλι
και να μονολογεί με όψη τρελλού
την ίδια λέξη ξανά γοερά
«Βασανιζμένος! Βασανιζμένος!»

Λιμάνι και πλατεία Δημαρχείου Ερμούπολης, Σύρος, θάλαμος 3 - Β’ Παθολογικής και 16 - Α’ Παθολογικής κλινικής, νοσοκομείο Ελπίς, Αθήνα, 19, 23 και 31 Ιουλίου ‘012


Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Λίγη αισιοδοξία για αλλαγή χα χα!


Ήσυχα κι ωραία πού ‘ναι
την ώρα τούτη, αυτό το πρωινό
σκέφτηκα καθώς τον καφέ
μου έπινα στο μπαλκόνι
Τέλος Αυγούστου και πολλοί
κάνουν ακόμα διακοπές
όχι γεμάτη και ήρεμη
κάπως είναι η πόλη
έχει αρχίσει κιόλας να φυσά
από τα ξημερώματα ένα
φρέσκο αεράκι δροσερό
βάλσαμο σωστό μετά από
έναν παρατεταμένο καύσωνα
αναριγούν τα φυλλαράκια
και τα άνθη των φυτών
στις γλάστρες στις βεράντες
κουρτίνες ανεμίζουν μέσα
από τα ανοιχτά παράθυρα
σειούνται κρεμασμένα κάθε λογής
τα κροταλάκια και τα κουδουνικά
σημαίνοντας χαρούμενα γκλιν γκλον
βαθειές ανάσες παίρνει
ψημμένο τόσες μέρες το μπετόν
και...
τό ‘να είναι καλύτερο από τ’ άλλο
τα ποιήματα τούτα που διαβάζω
ξεφυλλίζοντας τον ογκώδη
συγκεντρωτικό τόμο
του τόσο συμπαθούς και
αναπάντεχα χαμένου ποιητή
μάστορα αληθινού της τέχνης του
κι ευφραίνεται η ψυχή μου

να είναι κάτι ώρες σαν κι αυτήν που με
πλημμυρίζει μία σπάνια αισιοδοξία
μία χαρά σχεδόν μπορώ να πω
και μία σαν βεβαιότητα πως κάπως
θα γίνουν όλα και θα πάν καλά
και τα μυαλό όλο στρέφεται
(εάν είναι δυνατόν) γύρω
από τα ευχάριστα μόνο
και τα ωραία...

Αχ! να μην είχα να πάω και στο γραφείο.

10 Σεπτεμβρίου ‘012
Λιμάνι, Μέθανα 

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Οχυρωμένος πίσω απ' τις γλάστρες τέλος σχεδόν του μήνα Αυγούστου


Τέλος σχεδόν του μήνα Αυγούστου, απόγευμα,
και βγήκα στο μπαλκόνι τα φυτά να ποτίσω
την ίδια ώρα τυχαία βγήκες κι εσύ
στο δικό σου, απέναντι, έναν όροφο κάτω
μ΄ένα φανελλάκι και σορτς ντυμένη ελαφρά
αχ! ευλογημένο ελληνικό καλοκαίρι
μαυρισμένη απ΄τα μπάνια τα πολλά πού ‘χες κάνει
σε χαιρέτησα πολύ τυπικά ενώ ήθελα τόσα να πω
μα κράτησα το στόμα κλειστό
φοβόμουν μη μου ξεφύγει καμμιά κουταμάρα
κι ύστερα κρύφτηκα ώρα πολύ στις πρασινάδες ανάμεσα
οχυρωμένος πίσω απ’ τις γλάστρες σε κοίταγα
καθώς σημείωνες σ’ ένα τετράδιο
παρακολουθούσα αχόρταγα
αφηρημένη που κούναγες σταυρωμένο το πόδι σου
και πότε μάκραινε και πότε ακουμπούσε
το πέλμα σου στη σαγιονάρα.

9 Σεπτεμβρίου ‘012
Μεγαλοχώρι, Μέθανα