Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Το ακούς αυτό; Τί νά ‘ναι αυτό;


Τικ τακ, τικ τακ, ακούς;
τί νά ‘ναι αυτός
ο χτύπος ρυθμικός σαν το ρολόι;

Ίσως τα δάχτυλα απάνω στο τραπέζι
όπου κρούουν νευρικά
κάποιου που η αγωνία τον τρώει;

Μήπως ενός καημένου η καρδιά
όπου ανοίγει τρέμοντας
τον φάκελλο που πήρε από την Δ.Ο.Υ.;

Οι οργισμένες πάνω στην πόρτα οι γροθιές
του εξαπατημένου με τον συναλλασσόμενο
που άλλα του έλεγε και άλλα εννόει;

Με τον χάρακα χτυπήματα στην έδρα
δάσκαλου αγανακτισμένου με το μαθητή
που μπέρδεψε Ανόι και Οινόη;

Ή από σεβάσμιο κύριο, γηραιό
όπου τονίζει με τη βακτηρία στο πάτωμα
όσα λέει για το τρανό του σόι;

Λες το μηχανικό ταξίμετρο
όπου μετρά λεπτομερώς
το κόστος για το αγώι;

Σάμπως του τακουνιού της πάνω στα πλακάκια
έξω φρενών και έξαλλη η δεσποινίς
μ’ εκείνον που τη γέλασε το γόη;

Κι ακόμα…

Άσε μη μπαίνεις στον κόπο άλλο
σταμάτα να εικάζεις
είναι πιο απλό

Βλέπεις εκεί στον καφενέ, κάτου από τη μουριά             
όπου πίνει τον καφέ του απολαυστικά και μία μία πέφτουνε αργά
οι χάντρες απ’ το…

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Κόρη της νύχτας


21/2/’015 – Αραχώβης 41, Εξάρχεια - Αθήνα

Θα είναι άραγε απόψε
που θά ‘ρθεις Νέμεσις;
καριόλα, γαμημένη, ας κοπιάσεις
και τη δουλειά σου όπως πάντα
θα την κάνεις σίγουρα
γι αυτό αμφιβολία δεν υπάρχει
μα σου το λέω να το ξέρεις
τούτη τη φορά δεν θα το ευχαριστηθείς
τον πανικό στα μάτια δε θα δεις
τον άφατο τον τρόμο
ούτε θ΄ακούσεις κλάματα τα γοερά
και παρακαλητά και ικεσίες
ούτε προτάσεις για ανταλλάγματα
απόπειρες δωροδοκίας ούτε τίποτα
απ’ αυτά που σ’ ερεθίζουν, που σε τρέφουν
δεν είναι που δε φοβάμαι
που είμαι θαρραλέος
ή ξέρω γω ατρόμητος– χα!
τέτοιος ποτέ μου δεν υπήρξα
είναι που δε νοιάζει πια, κατάλαβες;
είναι που πια δε δίνω μια δεκάρα
μάθε λοιπόν πως η αιτία
που θα σου στερήσει τη χαρά
η αδιαφορία είναι

Κι όταν θα φύγεις από το σπίτι το ξημέρωμα
την ώρα που χαράζει ένα ακόμα νέο πρωινό
δε θά ‘ναι το σακούλι σου αδειανό
γιατί θα έχεις μου πάρει την ψυχή
μα ικανοποίηση από μένα δε θα πάρεις.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Μετρημένες δόσεις, τακτικές


Διαβάζω ποιήματα
-ναι, καλά, σιγά
ποιός διαβάζει ποίηση
τη σήμερον ημέρα;-
όχι αλήθεια, ψέμματα δε λέω
εδώ και χρόνια, καθημερινά
διαβάζω ποιήματα
σε μετρημένες δόσεις, τακτικές
ένα το βράδυ στο κρεββάτι
ύστερα πιάνω από το κομοδίνο
το άλλο το βιβλίο, το μεγάλο
με τα διηγήματα ή το μυθιστόρημα
μα σπάνια καταφέρνω
πάνω από μια σελίδα
γιατί νυστάζω και με παίρνει ο ύπνος
το πρωί διαβάζω ένα
πριν φύγω από το σπίτι
μετά, στη στάση
διαβάζω ένα ποίημα
μπορεί και δύο
μπορεί και δύο
περιμένοντας το λεωφορείο
κατόπιν, καθ' οδόν, πιάνω από το σακκίδιο
το άλλο το βιβλίο, το μεγάλο
με τα διηγήματα ή το μυθιστόρημα
και διαβάζω αρκετά
γιατί δε νυστάζω, τον ύπνο έχω
χορτάσει αποβραδίς
αργότερα, το απόγευμα στο γυρισμό, πάλι στη στάση
διαβάζω ένα ποίημα
μπορεί και δύο
μπορεί και δύο
περιμένοντας το λεωφορείο
κατόπιν, καθ' οδόν, πιάνω από το σακκίδιο
το άλλο το βιβλίο, το μεγάλο
με τα διηγήματα ή το μυθιστόρημα
μα σπάνια καταφέρνω
πάνω από μια σελίδα
γιατί νυστάζω και με παίρνει ο ύπνος
και τέλος το βράδι πάλι, στο κρεββάτι
ο κύκλος ξεκινά απ' την αρχή

Τί λες βρε θηρίο;...
αμ' αν ειν' έτσι όπως τα λες
εσύ διαβάζεις μια ποιητική συλλογή
το δεκαπενθήμερο...

Μπορεί και δύο
μπορεί και δύο.

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Βλέπω πιο βαθιά


Νεάπολη - Εξάρχεια και Άγιος Θωμάς - Μαρούσι, Αθήνα, 17/2/'015

Πίσω απ' το βλέμμα σου
το τάχα γελαστό
το δήθεν ήσυχο
το ακόμα και
(βρε συ, ποιόν πας να κοροϊδέψεις;)
κάπως ελπιδοφόρο
βλέπω τον τρόμο
βλέπω τον τρόμο
νά 'χει πια μόνιμα εγκατασταθεί
νά 'χει επικαθήσει
και ολοκληρωτικά κυρίαρχος
υπό το απαίσιο άχθος του
το σώμα νά 'χει δια παντός
επιβάλει να λυγίσει

Τότε καημένε πώς;
είναι ατελέσφορη
η προσπάθεια σου και αφελής
ωστόσο να ομολογήσω
κάπως συγκινητική
μ' αφού σ' ακούω που στέκεσαι
ολόκληρα λεπτά
πίσω από την εξώπορτα
γοργανασαίνοντας λαχανιασμένος
τότε τί μπαίνεις και μοιράζεις
καλημέρες, καλησπέρες ζωηρές
αστεία και ευχές
και στο δωμάτιο εμφανίζεσαι
ευθυτενής και κορδωμένος;

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Χαρτιά, χαρτάκια – τα πρώτα της χρονιάς


Τα πρώτα χαρτάκια της χρονιάς 2015 βρέθηκαν παλαιότερα, συγκεκριμένα στις 16 Μαρτίου 2014, πεταμένα στην πυλωτή και έξω από την είσοδο πολυκατοικίας, στον αριθμό 45-47 της οδού Αραχώβης στα Εξάρχεια, πλησίον της πλατείας.

Ήταν τρία διαφορετικά, τσαλακωμένα μαζί σε ένα σώμα και συγκεκριμένα:

Ένα εισιτήριο ΟΑΣΑ, μειωμένο, μίας διαδρομής για λεωφορεία, τρόλλεϋ, τραμ, αξίας 0,60 Ευρώ. Το συγκεκριμένο στέλεχος έχει την αρίθμηση ΛΤΜ016 και 541972. Η δε ακύρωση του αναφέρει τα στοιχεία της διαδρομής και του μέσου ως εξής: 5911, 815, βέλος με κατεύθυνση προς τα κάτω, 13 Φε, 2, 12:47

Ένα λευκό χαρτί, τετράγωνο, διαστάσεων 8,5 επί 8,5 εκατοστά (προφανώς από κάποιο «κύβο» χαρτιών για σημειώσεις), στη μία πλευρά με μπλε μελάνι στυλό γράφει:
ψωμί
χαμομήλι
πατάτες
Γάλα
ψάρια Πετρ.
Νίτσα
Στην άλλη πλευρά δε γράφει τίποτα

Και ένα κομμάτι χαρτιού από μπλοκάκι σπιράλ, διαγραμμισμένου με γκρίζες γραμμές, πλάτους 7,5 και μεγίστου ύψους 5,2 εκατοστά. Γραμμένο με μπλε μελάνι στυλό, στη μια πλευρά γράφει:
καφέ (διαγραμμισμένο), καραμέλες (διαγραμμισμένο),
βιτάμ (διαγραμμισμένο), χαλβά (διαγραμμισμένο), ελιές (υπογραμμισμένο και με ερωτηματικό), καλαμπόκι (διαγραμμισμένο), παξιμαδ.,
νερά (διαγραμμισμένο), μαρούλι (διαγραμμισμένο), κρεμμύδι (διαγραμμισμένο),
σαλάτα Δευτέρα (εντός παρενθέσεως) ή Τρίτη (όλα διαγραμμισμένα),
φιλτράκια, χαρτάκια
Στην άλλη πλευρά γράφει:
ελιές, παξιμαδάκια
φιλτράκια, χαρτάκια
καρύδια, πίτα (υπογραμμισμένο)
παναντόλ


Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Κοκταίηλ


Κοκταίηλ "Τα 4 Ευαγγέλια" από τον επικεφαλής μπάρμαν του μπαρ "Η Βίβλος" με συστατικά, σε ποικίλες δοσολογίες, από τα "Κατά Ματθαίον", "Κατά Μάρκον", "Κατά Λουκάν" και "Κατά Ιωάννην"

26/1, 30/1 και 2/2/'015, θάλαμος 206, Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. Γ. Γεννηματάς, Αθήνα

Αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη σε νεοελληνική μετάφραση, Έκδοση Η' Αποστολικής Διακονίας της Ελλάδος, Ιασίου 1, 15121 Αθήνα, www.apostoliki-diakonia.gr, ISBN:960-315-051-7 (ο τόμος του θαλάμου), για την αντιγραφή: Χ.Δ.Τ.

....... (Ματθ.)
Ο άνθρωπος δε θα ζήση μόνον με ψωμί αλλά με κάθε λόγον ο οποίος εξέρχεται από το στόμα του Θεού... Μακάριοι είναι εκείνοι που πενθούν διότι αυτοί θα παρηγορηθούν... Μακάριοι είναι οι ελεήμονες, διότι αυτοί θα ιδούν τον Θεόν... Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, διότι αυτοί θα ιδούν τον Θεόν... Και εάν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψε το και ρίξε το μακριά, διότι σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου παρά να ριφθεί ολόκληρο το σώμα σου εις τη γέεναν.
Διότι το σώμα μιλεί εκείνο από το οποίον είναι γεμάτη η καρδιά. Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει από το αγαθόν το αποταυμιεμένον μέσα του και ο κακός άνθρωπος από το κακόν που έχει μέσα του βγάζει κακόν. Αλλά εάν πει ο κακός εκείνος δούλος μέσα του, "αργεί να έλθει ο κύριος" και αρχίσει να κτυπά τους συνδούλους του, να τρώγει και να πίνει με μεθύσους, θα έλθει ο κύριος του δούλου εκείνου, την ημέραν που δεν περιμένει και την ώραν που δε γνωρίζει και θα τον σχίση εις δύο και θα τον βάλει μαζί με τους υποκριτάς... Εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών...
Πατέρα μου, εάν δεν είναι δυνατόν να αποφύγω το ποτήρι αυτό χωρίς να το πιώ, ας γίνη το θέλημα σου...
...... (Μαρκ.)
Γιατί είσθε τόσον δειλοί; Πώς δεν έχετε πίστιν;... Μην φοβάσαι, μόνο πίστευε. Έχετε θάρρος, εγώ είμαι. Μη φοβάσθε...
Η τί αντάλλαγμα είναι δυνατόν να δώσει ο άνθρωπος δια την ψυχήν του;
Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε, διότι δεν ξέρετε πότε είναι ο καιρός. Αγρυπνείτε...
Και συγκαταριθμήθηκε μεταξύ των ανόμων...
...... (Λουκ.)
Κανένα να μην εκβιάσετε ούτε να συκοφαντήσετε αλλά να αρκείσθε εις τον μισθόν σας...
Του υιού του Ναγγαί, Σεμεί, του Ζοροβάβελ, του Σαλαθιήλ, του Μελχί, του Ελμωδάμ, του Ελιέζερ, του Ωβήδ, του Βοόζ, του Αλμιναδάβ, του Αρφαξάδ, του Ιαρέδ, του Μαλελεήλ, του υιού του Θεού.
Μακάριοι είσθε σεις που τώρα κλαίτε διότι θα γελάσετε. Διότι όποιος θέλει να σώσει την ζωήν του, αυτός θα την χάσει.
Προσέχετε τους εαυτούς σας. Προσέχετε δε τον εαυτόν σας μήπως οι καρδιές σας γίνουν βαριές από κραιπάλην και μέθην και από φροντίδες βιοτικές και σας έλθει έξαφνα η ημέρα εκείνη, διότι θα έλθει σαν παγίδα σ' όλους που κάθονται εις όλην την γην.
...... (Ιωάνν.)
Και το φως φωτίζει εις το σκοτάδι και το σκοτάδι δεν το κατενίκησε. Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω ότι καθένας που κάνει αμαρτίαν, είναι δούλος της αμαρτίας.
Ένα πράγμα ξέρω, ότι ενώ ήμουν τυφλός τώρα βλέπω...
Εκείνος επήρε το ψωμί και εβγήκε αμέσως έξω. Έξω ήταν νύχτα...
Ας μη ταράσσεται η καρδιά σας και ας μη δειλιάζει...
Σηκωθείτε, ας φύγωμε απ' εδώ...
Εις τον κόσμον θα έχετε θλίψιν, αλλά έχετε θάρρος, εγώ έχω νικήσει τον κόσμον...
Γυναίκα, γιατί κλαις; Ποιόν ζητάς; Μαρία!
Ειρήνη να είναι μαζί σας.
Αμήν. 

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Θάλαμος 206


25/1/’015, θάλαμος 206, Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. Γ. Γεννηματάς, Αθήνα


Αυτή τη φορά έσπασες
κάθε προηγούμενο ρεκόρ
εικοσιεπτά συναπτές
ημέρες νοσηλείας
ούτε έχεις καθόλου σηκωθεί
απ’ το κρεββάτι
ούτε κινείσαι πια
κι ελάχιστα επικοινωνείς
την ώρα αυτή, λίγο πριν έρθει
η βραδινή αποκλειστική
αναρωτιέμαι καθώς σου κρατώ το χέρι
αυτός ο παλμός που νοιώθω
δικός μου είναι ή δικός σου
μάνα;

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Το περιτύλιγμα της τσίχλας


Τραγούδι (“Chewing gum wrapper”) του Αμερικανού Jonathan Richman, που όταν ο γράφων πρωτάκουσε τόσο επηρρεάστηκε εν σχέσει με τα φθηνά και ταπεινά και τιποτένια (υποτίθεται) που όμως μπορεί να αποτελέσουν έμπνευση για κάποια δημιουργία. Μετάφραση στίχων Χ.Δ.Τ. Το τραγούδι μπορεί να ακούσει κανείς στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=DDHczbgGgHY

29 και 31/1 και 1/2/’015, θάλαμος 206, Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν.Α. Γ. Γεννηματάς

Το περιτύλιγμα της τσίχλας
Είδα μετά το φαγητό
Τσαλακωμένο, βρώμικο
Το πήρα απ’ το σωρό
Χαρτάκι λερωμένο
Κοιτάω και δε χορταίνω
Μ’ αρέσουνε τα χρώματα κι ας είν’ ξεθωριασμένα
Κρίμα μαζί με τ΄άλλα σκουπίδια πεταμένα
Μπαμ μπαμ χτυπά η καρδιά μου δυνατά εμένα

Το περιτύλιγμα της τσίχλας
Ξεθωριασμένο απ’ τη βροχή
Α, πρέπει να το δεις κι εσύ
Δεν είναι υπερβολή
Περιτύλιγμα της τσίχλας
Απ’ τον ήλιο στεγνωμένο
Δεν μπορεί να το βρίσκω μόνο εγώ χαριτωμένο
Κρίμα μαζί με τ΄άλλα σκουπίδια πεταμένα
Μπαμ μπαμ χτυπά η καρδιά μου δυνατά εμένα

Σάπιο, ξεθωριασμένο, το περιτύλιγμα
Σαν κόπανος το μάζεψα
Λες κι ήταν κόσμημα
Μικρό μου πραματάκι
Μες στη σκόνη, στη βρωμιά
Με χρώματα όμως λες
Και ήταν ζωγραφιά
Μικρό μου πραματάκι, μικρό μου πραματάκι

Με το περιτυλιγματάκι
Την καρδιά μου αιχμαλώτισα
Τα χρώματα με υπνώτισαν, πολύ τ΄ αγάπησα
Το περιτύλιγμα της τσίχλας
Πρέπει να το πω
Τα πιο όμορφα έχει χρώματα που γύρω μπορώ να δω
Κρίμα μαζί με τ΄άλλα σκουπίδια πεταμένα
Μπαμ μπαμ χτυπά η καρδιά μου δυνατά εμένα

Είδα το περιτύλιγμα
Είχα βγει να περπατήσω
Είδα τ’ αχνό του πράσινο
Και δε μπορούσα ούτε να μιλήσω
Έτσι για να ξεσκάσω
Βγαίνω και περπατώ
Και το αχνό του κίτρινο να μη θαυμάσω δε μπορώ
Θέλω να το πάρω σπίτι, θέλω πάρα πολύ
Τσίχλας περιτύλιγμα, το μικρούλι αυτό χαρτί.