Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (286)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Μαστηγούμενος: το λήμμα βασίζεται στη συνήθεια της αυτομαστίγωσης, γνωστή σε πολλές θρησκείες του κόσμου, που ήκμασε ιδιαίτερα την περίοδο του μεσαίωνα, στα καθολικά μοναστήρια (για τιμωρία, σκληραγώγηση, εξαγνισμό, εξιλέωση κ.λ.π.). Ωστόσο, ως έχει, χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις ιδιαίτερες προτιμήσεις εξέχοντος μέλους του κινήματος BDSM (αγγλιστί Bondage Discipline Sadism Masochism), οπού οι συμμετέχοντες αναζητούν ειδικές ερωτικές απολαύσεις, παρεκλίνουσες από τις συνήθεις, φερ' ειπείν μέσω του πόνου, του εξευτελισμού κ.ο.κ. Π.χ. - Ρε συ, να σε ρωτήσω κάτι; - Ε, τί; - Χτες στα αποδυτήρια μετά τον αγώνα, παρατήρησα ότι ο Αδόλφος είχε όλο το σώμα του γεμάτο κάτι κόκκινα και μπλαβί σημάδια... πολύ εντύπωση μου έκανε. - Καλά, δεν ξέρεις; - Όχι, τί; - Μεγάλος μαστηγούμενος! - Ε; - Πολλά χρόνια στο BDSM. - Το ποιό; - Καλά, είσαι τελείως άσχετος; - Δηλαδή; ......κ.λ.π.

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Ω!

Παραδίδω τον εαυτόν μου εις χείρας σου
ω! τέρας της αυτοκαταστροφής
ω! πάθος αθεράπευτο
ω! βίτσιο
ω! εξάρτηση
ω! νοσηρή εμμονή
ω! έλλειψη αυτοσυγκράτησης, δύναμης, πυγμής
ω! απουσία θάρρους, ελπίδας και πίστης

ω! ρε πούστη μου.


Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Εις τον αριθμόν 148Β της οδού...

Όταν το πρωτοείδα ούτε στιγμή
δεν πίστεψα για λάθος ότι είναι
μια απροσεξία ξέρω γω, μια αβλεψία
μια στιγμιαία αφηρημάδα ή κούραση
του/της δακτυλογράφου της εταιρίας
εγκατάστασης θυροτηλεφώνων-θυροτηλεοράσεων
παρά έδρασε η αόρατος η δύναμις
οπού κινεί τα πάντα
και το χέρι κείνο το άφαντο
του/της βάστηξε το δάχτυλο
που το πλήκτρο και δεν πάτησε το Α
και έτσι στην κορυφή του νέου σετ
των κουδουνιών στην πολυκατοικία μας
που αντικατέστησε το παμπάλαιο προηγούμενο
το οποίο υπολογίζω εκεί να ήταν από κτίσεως
μα είχε χαλάσει πια και υπολειτουργούσε
εκεί λοιπόν απάνω απ' τα κουδούνια
των διαμερισμάτων με τα ονόματα και τους ορόφους
εκεί που είναι η θέση για οδό και αριθμό
αντί ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ γράφει ΜΑΥΡΟΜΙΧΛΗ

Το κοίταξα κι έπειτα κοίταξα
στη τζαμαρία την αντανάκλαση μου
και σκέφτηκα πόσο είναι ταιριαστό
το όνομα αυτό και πόσο οικείο περιβάλλον
για έναν (τουλάχιστον) απ' τους ενοίκους
που εδώ μέσα κατοικούν.


Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Μην τα παρατάς πριν τελειώσει

Τραγούδι (Don't give up till it's over) του Johnny Duhan, γνωστό από την εκτέλεση των Dubliners με τον Ronnie Drew (1934-2008), ενδεικτικά στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=DTmFXnWAy4w&list=RDDTmFXnWAy4w#t=229
Μετάφραση: Χ.Δ.Τ.

Μην τα παρατάς πριν τελειώσει
μη φεύγεις άμα μπορείς
το βάρος στους ώμους που νοιώθεις
πιο δυνατό σε κάνει, θα δεις

Τις τσουκνίδες δυνατά να γραπώνεις
κι ας σε καίνε τόσο πολύ
τις αποτυχίες σου με επιείκια να κρίνεις
η τύχη σου πάλι θα γίνει καλή

Μην τα παρατάς πριν τελειώσει
μη φεύγεις άμα μπορείς
το βάρος στους ώμους που νοιώθεις
πιο δυνατό σε κάνει, θα δεις

Του φθινόπωρου κοίτα να! τα λουλούδια
πώς σβήνουν, πώς μαραίνονται
με τις κρυφές όμως δυνάμεις της φύσης
του χρόνου πάλι ανασταίνονται

Μην τα παρατάς πριν τελειώσει
μη φεύγεις άμα μπορείς
το βάρος στους ώμους που νοιώθεις
πιο δυνατό σε κάνει, θα δεις

Το γεμάτο φεγγάρι πώς ανεβαίνει
σαν το φάντασμα ήλιου λαμπρού
κι η αυγή θα έρθει ακόμα πιο ωραία
και το φως θα σκορπίσει παντού

Μην τα παρατάς πριν τελειώσει
μη φεύγεις άμα μπορείς
το βάρος στους ώμους που νοιώθεις
πιο δυνατό σε κάνει, θα δεις

Μην τα παρατάς πριν τελειώσει
μη φεύγεις άμα μπορείς
το βάρος στους ώμους που νοιώθεις
πιο δυνατό σε κάνει, θα δεις.

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Ο γέρο νέκρο Τζιμ



Παράφραση Χ.Δ.Τ. (κάπως "αρρωστημένη) του τραγουδιού "Ο γέρο νέγρο Τζιμ" σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, μουσική Μάνου Λοΐζου και τραγούδι, στην πρώτη εκτέλεση, από τη Μαρία Φαραντούρη.
Όπως στο σύνδεσμο:https://www.youtube.com/watch?v=NXG7V08kh_M

Ο γέρο νέκρο Τζιμ
στο νεκροταφείο του Χάρλεμ
ε... γέρο νέκρο Τζιμ
σταυρό στον τάφο του κανείς
δεν είχε σαν και σένα

Μέσα στη νύχτα ούρλιαζε η κουκουβάγια
λευκοί και νέγροι σκελετοί δίνανε τα χέρια
ε... γέρο νέκρο Τζιμ

Γιατί να καιν στο Νότο τους νεκρούς
απ' τη  επιδημία όταν πεθαίνουνε τα παιδιά
όπως του γείτονα ο μικρούλης Τζον
την έφερε ο πατέρας του από τα Βιετνάμ

Τότε ο γέρο νέκρο Τζιμ
σε βρώμικο χαντάκι
ε... γέρο νέκρο Τζιμ
τώρα το τσακάλι
είναι που ουρλιάζει

Μέσα στη νύχτα ουρλιάζει η νύχτα
νεκροί λευκοί και νέγροι δίνουνε τα χέρια
ε... γέρο νέκρο Τζιμ.

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Στη θάλασσα μην ξαναπάς

Παραδοσιακό Βρεττανικό ναυτικό τραγούδι (17ος - 19ος αι.), στο σύνδεσμο που ακολουθεί σε εκτέλεση των Dubliners, με τον Luke Kelly (1940-1984) στο τραγούδι: https://www.youtube.com/watch?v=Y3Af7VxzrqE
Μετάφραση Χ.Δ.Τ.

Σαν βρέθηκα πρώτη φορά στο Λίβερπουλ
σ' ένα γλέντι πήγα ευθύς
Κάθε δεκάρα μου αλίμονο ξόδεψα
και ήπια όσο δε μπορείς να σκεφτείς
Σαν τα λεφτά μου όλα τέλειωσαν
να συνεχίσει ήθελα ο σαματάς
Μα πρέπει νά 'σαι τρελλός, στη θάλασσα
αν αποφασίσεις πως πάλι θα πας

Πάλι παιδιά, μια ακόμα φορά,
στη θάλασσα θα πας
Μα πρέπει νά 'σαι τρελλός σαν αποφάσισες πως
στη θάλασσα πάλι θέλεις να πας

Με την Αντζελίνα τη νύχτα πέρασα
μα απ' το μεθύσι έρωτα ούτε μία φορά
Το καινούριο ρολόι, τα τελευταία μου χρήματα
το πρωί είχαν κάνει φτερά
Απαίσια στο δρόμο οι πόρνες ούρλιαζαν
ψυχή μου πώς βαστάς;
Τον φτωχό είδα ναύτη Τζακ Στραπ και τον ρώτησα
 γιατί στη θάλασσα πάλι θα πας;

Πάλι παιδιά, μια ακόμα φορά,
στη θάλασσα θα πας
Γειάσου ρε Τζακ Στραπ ναύτη φτωχέ
στη θάλασσα πρέπει πάλι να πας

Τους δρόμους καθώς γύριζα
στον Ράπερ Μπράουν βρέθηκα εμπρός
Να με πάρει του γύρεψα μα κοίταε
αυτός πολύ σοβαρός
Την τελευταία φορά με κορόιδεψες
άχρηστε και πάλι ζητάς;
Την μπροστάντζα λοιπόν σου βαστώ και σε στέλνω
στη θάλασσα πάλι να πας

Πάλι παιδιά, μια ακόμα φορά,
στη θάλασσα θα πας
Μια τελευταία ευκαιρία σου δίνω
μα στη θάλασσα πρέπει να πας

Σε φαλαινοθηρικό μ΄έβαλε πού 'φευγε
για τις θάλασσες της Αρκτικής
που ο αέρας φυσάει τόσος κρύος και παγώνει
το ρούμι πριν Τζαμάικα προλάβεις να πεις
Και πιο δράμα που δεν είχα ρούχα κατάλληλα
μα όλα τά 'χα χάσει μέχρι ουγγιάς
Να πεθάνεις λοιπόν καλύτερα τώρα
και στη θάλασσα ποτέ να μην πας

Όχι άλλο παιδιά, ποτέ ξανά
στη θάλασσα να μην πας
να πεθάνεις λοιπόν καλύτερα τώρα
και στη θάλασσα δεν θα πας

Ελάτε λοιπόν γενναίοι ναυτικοί
το τραγούδι μου που ακούτε αυτό
Σαν γυρίσετε πίσω μην κάνετε
το λάθος ξανά το φριχτό
Πιοτό δυνατό αδερφέ μην ξαναπιείς
και με πόρνες μην ξεστρατάς
Παντρέψου και κάτσε στο σπίτι σου
και στη θάλασσα μην ξαναπάς

Όχι άλλο παιδιά, ποτέ ξανά
στη θάλασσα να μην πας
Παντρέψου και κάτσε στο σπίτι σου
και στη θάλασσα μην ξαναπάς.




Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Solvitur Ambulando

Κύριε γιατί οκνηρία τέτοια με καταλαμβάνει
ούτε να σηκωθώ όλες τις μέρες της εβδομάδος
την Κυριακή πιο πολύ μα και ακόμη το Σάββατον

Μα δεν εντρέπεσαι τέτοια να λες, άλλοι ανήμποροι
στη θέση σου θα παρακαλούσαν να ήσαν
περιπάτει  λοιπόν και άρον σου τον κράββατον.


11/5/'014 - γιορτή της μητέρας, Ι.Ν. Ζωδόχου Πηγής, Ακαδημίας, Αθήνα

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Λύο..... (285)

...Καλοβυρνάς, με το υπέροχο "Πλαθολόγιο Λέξεων" των εκδόσεων Intro Books (ISBN:960-6680-12-6) αλλά και τη νέα "απουστειρωμένη" έκδοση του Πλαθολογίου (εκδόσεις IntroBooks 2008, ISBN: 978-960-6680-48-9). Ας προσπαθήσουμε (έστω και ως ανάξιοι μιμητές) να καταγράψουμε ορισμένα ακόμα λήμματα


Ανώμυαλος: αν κάποιος σκέπτεται (και δρα) με τρόπο διαφορετικό από τα ειωθότα, ακόμα και εάν είναι καινοτόμος, προοδευτικός, πρωτοποριακός κ.λ.π. δε θέλει και πολύ να χαρακτηριστεί "ανώμυαλος" και σαφώς όχι με την καλή έννοια. - Έτσι δεν είναι; - Δεν ξέρω. - Τί δεν ξέρεις, λες να μην είναι; - Τί να σου πω; Θέλει σκέψη. - Ε, βέβαια. Θες να το σκεφτούμε; - Μπα, βαριέμαι. - Ε και τί να κάνουμε; - Πάμε να δούμε μπάλλα; - Μέσα, φύγαμε. - Φύγαμε!

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Κουφώματα

Τί ανόητη, τί άθλια, τί ηλίθια
συνήθεια κι αυτή
όταν μεθώ να καταστρέφω
στο σπίτι τα κουφώματα
βλέπεις σαν είμαι μεθυσμένος
τις κινήσεις μου δεν τις ελέγχω
κι άλλα πολλά -πιο σοβαρά- δεν τα ελέγχω
κι ανοιγοκλείνω τα ρολλά
και τα πορτοπαράθυρα
με δύναμη σφόδρα πιο μεγάλη
από αυτήν που απαιτείται
ή χωρίς να προσέξω τα εμπόδια
που εκεί έχω βάλει για
να μην κλείσουν σαν φυσήξει φερ ειπείν
και κόβονται τα ρολλά
ραγίζουνε τα τζάμια
σπάνε οι μεντεσέδες
και την άλλη μέρα, μόλις ξεμεθύσω
το μάστορα καλώ που έρχεται
και πιάνει μέτρα να παίρνει
και σημειώσεις να βαστά
και να μου λέει για ανταλλακτικά
που πρέπει να βρει και τέτοια
και μένω αναγκαστικά
δύο τρεις μέρες με χαλασμένο κούφωμα
π.χ. το παράθυρο να λείπει
η κάσσα νά 'χει μείνει μοναχά
και να λυσσομανάει ο αέρας
και το σπίτι να γεμίζει
φύλλα ξερά και πούπουλα περιστεριών
ή το ρολό να μένει ανοιχτό
και το δωμάτιο να λούζει
αδυσώπητος ο ήλιος
που το μάτι να τρυπά
και να κάνει δυο φορές χειρότερο
τον ήδη φριχτό τον πονοκέφαλο μου
ή ολόκλειστο να  μένει εντελώς
και να κάθομαι όλη μέρα εκεί
μόνος μες στο σκοτάδι
σαν το σκουλήκι, σαν κατσαρίδα, σαν ποντικός
όπως εξάλλου μου αξίζει.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Ήθελα νά 'χα μια να μ' αγαπάει

Country τραγούδι της δεκαετίας του '30 που μεταφέρθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στη Βρεττανία και την Ιρλανδία, έγινε folk και γνώρισε πολλές διασκευές, μία από τις οποίες στον πιο κάτω σύνδεσμο, είναι των Dubliners, με τον Barney Mckenna (1939-2012), ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος στο τραγούδι:
https://www.youtube.com/watch?v=oo0p6BbecNo
Μετάφραση Χ.Δ.Τ.

Ήθελα νά 'χα μια να μ' αγαπάει
κάποια δικό της να με λέει
κάθε βράδυ να κοιμάται μαζί μου
να μην κοιμάμαι πια μοναχός

'Ελα απόψε σαν βγει το φεγγάρι
έλα που θέλω να σε δω
μια λυπημένη να σου πω ιστορία
κάτω από του φεγγαριού το φως

Η τελευταία μαζί αυτή είναι η νύχτα
να φύγω πρέπει ψυχή μου γλυκιά
η αγάπη που μας ένωσε, τώρα
κομμάτια έχει γίνει πολλά

Καράβια ήθελα νά 'χα που πλέουν
ενωμένα μ'ασήμι, χρυσό
ν' ακολουθήσω αυτό που σαλπάρεις
κοπέλλα δεκαεννιά μόνο χρονών

Θά ΄θελα νά 'χα φτερά σα χελιδόνι
πάνω απ' τη θάλασσα να πετάξω μακριά
στην αγκαλιά της μέσα να πέσω
και νά 'μαστε για πάντα κοντά.


21, 22 και 23/4/'014, Νεάπολη-Εξάρχεια, Αθήνα


Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Η τελευταία των μεγάλων φαλαινών

Τραγούδι του Άγγλου τραγουδοποιού Andy Barnes (The Last Leviathan/The last of the Great Whales), με δεκάδες διασκευές.
Μία πολύ γνωστή, αυτή των Dubliners  με τον Seán Cannon στο τραγούδι, χωρίς την τελευταία στροφή, στο σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=bNp5dc0v-3c
Μετάφραση: Χ.Δ.Τ.


Την ψυχή μου απ΄το κορμί μου ξεκόλλησαν και ματώνω
την καρδιά μου κάναν και κρύωσε και κλαίω
η ομορφιά ξεθώριασε γύρω μου και ουρλιάζω
η τελευταία είμαι των μεγάλων φαλαινών και πεθαίνω

Χτες το βράδυ τα κλάματα άκουσα του τελευταίου μου συντρόφου
ο κρότος του όπλου καθώς το καμάκι τινάχτηκε κι ύστερα έμεινα μόνη
τις ημέρες θυμάμαι που πέρασαν που ήμασταν τόσες χιλιάδες
και τώρα ξέρω που θα πεθάνω πια σύντομα ο τελευταίος Λεβιάθαν

Το πρωί ο ήλιος σηκώθηκε κόκκινος στον ουρανό του Βορρά
ο πάγος πήρε το χρώμα του αίματος και φυσάει δυνατά
αναδύθηκα να πάρω ανάσα που έμελλε η τελευταία μου νά ΄ναι
το όπλο του θανάτου να πάλι ακούστηκε και σβήνω

Τώρα που καμμιά μας δεν έμεινε κυνήγι δε θά 'χει
στους φαλαινοθήρες να πείτε πως νόημα δεν έχει το μοιρολόι να πιάνουν
να σκεφτούν μόνο ποιά ράτσα έχει σειρά για να ξεκάνουν
τις φώκιες, τους ελέφαντες, ποιούς; ή μήπως τις κόρες, τους γιους τους;

Την ψυχή μου απ΄το κορμί μου ξεκόλλησαν και ματώνω
την καρδιά μου κάναν και κρύωσε και κλαίω
η ομορφιά ξεθώριασε γύρω μου και ουρλιάζω
η τελευταία είμαι των μεγάλων φαλαινών και πεθαίνω

Απ΄την αρχή του καιρού μας κυνήγησαν
στους ωκεανούς που σπίτι μας ήταν
Εσκιμώοι με κανώ ως σύγχρονα πλοία τεράστια
το χαμό μας αγνοήσατε κανείς να μας σώσει.

Σημ. 27, 28, 29/4/'014, Μαυρομιχάλη 148Β, Νεάπολη-Εξάρχεια και Λεωφορείο Α7, Στουρνάρη-Κηφισσιά, Αθήνα



Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Νυχτερινός επισκέπτης

Ποιός να είναι αλήθεια απορώ
τέτοια ώρα της νύχτας
που την πόρτα του κάστρου χτυπάει
πήγαινε αμέσως να δεις, να ελέγξεις
ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΙΠΑ τί στέκεσαι;
ω! πόσο με εκνευρίζει ετούτος
ο γέρος και σχεδόν πια τελείως κουφός υπηρέτης
είναι βέβαια αφοσιωμένος, πιστός
και η οικογένεια του όλη εδώ και γενιές
υπηρετούν τη δική μου
κι αυτός μένει κοντά μου
από μια αίσθηση καθήκοντος, χρέους, ενώ
είναι βεβαίως γεγονός
πως τα τελευταία τα χρόνια έχω κάπως ξεπέσει
κι ούτε πληρώνεται πια
ο καημένος, ένα πιάτο φαΐ μοναχά
θά 'πρεπε μάλλον να μη θυμώνω μαζί του
μα ειδικά η κακή ακοή του
με εξοργίζει πολύ
και μου ταράζει τα νεύρα
ορίστε, ποιός είναι λοιπόν;
τί; ένας κόλακας;
α! μα τον Θεό, μετά από τόσο καιρό
επιτέλους ένα ευχάριστο νέο
ένας υποψήφιος λοιπόν
για τη θέση του κόλακα που είχα κηρύξει
μα θα μου πείτε στον παρακμάζοντα οίκο μου
με τις τόσες πια ελλείψεις που έχει
είναι η θέση του κόλακα που δίνω
τόση πολλή σημασία;
ο προηγούμενος καιρό είναι που έφυγε
απειλώντας να χρησιμοποιήσει έννομα μέσα
να διεκδικήσει τους μισθούς μηνών αρκετών
απλήρωτος που ήταν
μια φορά τον θέλω εγώ
παρ' όλο που ξέρω
πως οι υπηρεσίες του είναι
μια υποκρισία, μια χίμαιρα
κι ένα ίσως απροκάλυπτο ψέμα, γιατί
τη ματαιοδοξία, το εγώ μου τονώνει
τη χαμένη μου πίστη στηρίζει
ορίστε λοιπόν, ας περάσει ο κύριος
καλωσορίσατε, ελάτε, καθίστε, δεν κάθεστε;
όπως νομίζετε, κατ' αρχάς να σας πω -επιτρέπετε;
πως από το παρουσιαστικό σας που μου αρέσει πολύ
εγκρίνεστε ήδη
η ευθυτενής σας κορμοστασιά
το ψιλόλιγνο σώμα
τονισμένα από τα σκούρα ενδύματα
κι αυτόν τον παλαιϊκό
πού 'χετε επιλέξει εμμ... μανδύα
τα μακριά, τα λεπτά σας
τα -τολμώ να πω- γυναικεία τα δάχτυλα
με τα περιποιημένα
και κάπως βέβαια μακριά σας τα νύχια
τα μαλλιά σας μάβρα, στιλπνά
χτενισμένα σχολαστικά προς τα πίσω
και το πρόσωπο σας, τόσο χλωμό
μα ο ήλιος ποτέ δε σας βλέπει;
και τα μάτια σας κόκκινα
μήπως δεν κοιμάστε καλά;
και το βλέμμα σας έντονο τόσο
επιμόνως στραμμένο είναι πάνω μου
και μάλιστα όχι στο κεφάλι, όχι στο σώμα
θά 'λεγα κάπου ανάμεσα
μα... καταλαβαίνω καλά; στο λαιμό μου;
στη φλέβα τη μεγάλη που πάλλεται
αντλώντας και στέλνοντας στο κορμί μου το αίμα;
και πώς κοιτάτε τώρα εκεί ακριβώς
με μανία θα μπορούσα να πω
με αχόρταγη πείνα
ααα... και πως μισανοίγει το στόμα σας
και είναι οι κυνόδοντες παρά φύσιν μεγάλοι
και με πλησιάζετε...μηη...
Ωωω!... τώρα κατάλαβα!
Αχ, άθλιε, ηλίθιε, γέρο, κουφέ υπηρέτη
σαν ρώτησες τί είναι δεν σου είπε κόλακας.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Διαφορετική προσέγγιση

Κάθε φορά που σου αγγίζω το χέρι
χαμογελάς γλυκά και μου λες στα μάτια κοιτώντας
πως είμαι ο καλός σου

Κολακευτικό, δε λέω, μα πώς γίνεται
κάθε φορά που στην κοιλιά σου ξεκουράζω το χέρι μου
να ορθώνεται ευθύς ο φαλλός σου;


Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Δύο εκατομμύρια απαίσιε φαλλοκράτη

Όσο κι αν θες να μείνεις εγκρατής
φρόνιμος, ήσυχος, σεμνός
δεν είναι εύκολο σας λέω
σε ετούτη την τεράστια
την αχανή την πόλη

όπου δε θά 'ναι υπολογίζω
δυο εκατομμύρια οι ενήλικες γυναίκες;
ε, το λοιπόν όπου σταθείς
όπου βρεθείς, γύρω παντού
βυζιά και κώλοι.